SYLABUS UPJPII 2013/2014

Transkrypt

1 SYLABUS UPJPII 2013/2014 I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca: Wydział Filozoficzny Kierunek: Filozofia Specjalność: Filozofia ogólna Poziom: studia I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim): Filozofia społeczna - seminarium (Social Philosophy licentiate seminar) Nazwa szczegółowa przedmiotu w języku polskim: Seminarium licencjackie z filozofii społecznej Kod przedmiotu Język: polski Typ przedmiotu : obieralne seminarium naukowe dla licencjatów Wskazanie grupy przedmiotów: przedmiot podstawowy Rok studiów: II, semestr II oraz rok III, semestr I i II studia stacjonarne: 30 godzin w każdym semestrze Punkty ECTS: 2 Forma zaliczenia: zaliczenie bez oceny Prowadzący: ks. dr Piotr Andryszczak Koordynator sylabusa: ks. dr Piotr Andryszczak II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: Uczestnik powinien mieć podstawową wiedzę z zakresu filozofii ogólnej, jak również logiki i metodyki pisania tekstów naukowych. Wymagania te pokrywają się z następującymi efektami kształcenia I stopnia kierunku Filozofia: K_W03 - zna idee i argumenty filozoficzne wybranych klasycznych i nowożytnych autorów na podstawie samodzielnej lektury ich pism K_W07 - zna metody interpretacji tekstu filozoficznego K_W08 - posiada wiedzę z zakresu historii filozofii klasycznej i współczesnej, obejmującą najważniejsze teorie, stanowiska i wyraźnie określone obszary problemowe w niej występujące K_W10 dysponuje uporządkowanymi podstawowymi wiadomościami z dziedziny metodologii nauki oraz logiki K_U01 wyszukuje, analizuje, ocenia, selekcjonuje i wykorzystuje wiedzę filozoficzną ze źródeł pisanych i elektronicznych. Cele: licencjaci w okresie trzech semestrów doskonalą swoje umiejętności w zakresie samodzielnego pisania tekstów filozoficznych, przygotowując w ten sposób swoje prace dyplomowe. Zatwierdzenie napisanej pracy przez prowadzącego wieńczy udział studenta w seminarium. Treści merytoryczne Skrócony opis: Tematyka seminarium obejmuje przede wszystkim szeroko rozumianą problematykę z zakresu filozofii społecznej, ale również zagadnienia z zakresu filozofii człowieka i filozofii wartości.

2 Podstawą jest wspólne czytanie oraz dyskutowanie wybranych tekstów filozoficznych. Na seminarium omawiane są również fragmenty przygotowywanych przez studentów prac. Treści merytoryczne Pełny opis: Każde seminarium składa się z dwóch części: 1. Analiza i interpretacja wybranych tekstów z filozofii społecznej (w kolejności: Legutko R., Triumf człowieka pospolitego, MacIntyre A., Czyja sprawiedliwość? Jaka racjonalność?) 2. Kwestie dotyczące formalnej i merytorycznej strony pracy naukowej Efekty kształcenia: K_W07 student zna szczegółowo i dogłębnie rozumie poglądy wybranego wiodącego autora filozoficznego lub bieżący stan badań w zakresie wybranej problematyki filozoficznej, K_W08 ma gruntowną znajomość metod badawczych i strategii argumentacyjnych wybranej subdyscypliny filozoficznej, K_U06 analizuje złożone argumenty filozoficzne, identyfikuje składające się na nie tezy i założenia, ustala zależności logiczne i argumentacyjne między tezami, K_K02 wykazuje otwartość na nowe idee i gotowość do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów, Metody dydaktyczne: 1. Krytyczna analiza tekstów filozoficznych, jak również fragmentów prac przygotowywanych przez uczestników seminarium. 2. Wspólna dyskusja wokół kwestii, będącej tematem seminarium. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Oceniane są: a) postęp w pracy licencjackiej b) zaangażowanie w analizę i interpretację tekstów c) regularne uczestnictwo w seminarium Lektury podstawowe: Legutko R., Triumf człowieka pospolitego, Poznań MacIntyre A., Czyja sprawiedliwość? Jaka racjonalność?, Warszawa Lektury uzupełniające: Copleston F., Historia filozofii, t. I IX, Warszawa Filipowicz S., Historia myśli polityczno-prawnej, Gdańsk 2003 Goodin R. E., Pettit F., Przewodnik po współczesnej filozofii politycznej, Warszawa Król M., Filozofia polityczna, Kraków Król M., Historia myśli politycznej od Machiavellego po czasy współczesne, Gdańsk Kymlicka W., Współczesna filozofia polityczna, Kraków Legutko R., Etyka absolutna i społeczeństwo otwarte, Kraków Manent P., Intelektualna historia liberalizmu, Kraków Miner B., Zwięzła encyklopedia konserwatyzmu, Poznań Porębski Cz., Umowa społeczna. Renesans idei, Kraków Reale G., Historia filozofii starożytnej, t. I-V, Lublin Scruton R., Słownik myśli politycznej, Poznań Strauss L., Cropsey J., Historia filozofii politycznej, Warszawa Swift A., Wprowadzenie do filozofii politycznej, Kraków Szahaj A., Jakubowski M. N., Filozofia polityki, Warszawa Śpiewak P., Ideologie i obywatele, Warszawa 1991.

3 Uwagi: Efekty kształcenia przedmiotu 1 Treści kształcenia omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu kształcenia Metody i narzędzia dydaktyczne E_1 T_2 M_1-2 W_1-3 E_2 T_1-2 M_1-2 W_1-3 E_3 T_1-2 M_1-2 W_1-3 E_4 T_1-2 M_1-2 W_1-3 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod EKK)

4 SYLABUS UPJPII 2013/2014 I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca: Wydział Filozoficzny Kierunek: Filozofia Specjalność: Filozofia ogólna Poziom: studia I stopnia Nazwa przedmiotu 1 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności ćwiczenia/ tutorial *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) ćwiczenia z metafizyki/ metaphysics tutorial Kod przedmiotu Język: polski Typ przedmiotu: przedmiot obowiązkowy Wskazanie grupy przedmiotów (np. przedmiot podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy) Rok studiów, semestr studia stacjonarne I stopnia, semestr zimowy Wymiar studia stacjonarne: 45 godzin ćwiczeń Punkty ECTS: 4 Forma zaliczenia: egzamin pisemny kolokwium Prowadzący studia stacjonarne: ks. dr Miłosz Hołda Koordynator sylabusa: ks. prof. dr hab. Stanisław Wszołek II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: Uczestnik powinien mieć podstawową wiedzę z zakresu historii filozofii starożytnej oraz wstępu do filozofii, którą można uzyskać w trakcie 1 roku studiów I stopnia na wydziale Filozoficznym UPJP II. Wymagania pokrywają się z następującymi efektami kształcenia I stopnia kierunku Filozofia: K_W02 zna podstawową terminologię filozoficzną w języku polskim K_K06 ma świadomość znaczenia europejskiego dziedzictwa filozoficznego dla rozumienia wydarzeń społecznych i kulturalnych Cele: Celem kursu jest zapoznanie z wybranymi tekstami źródłowymi i komentarzami z zakresu metafizyku oraz kształtowanie umiejętności analizy dzieł metafizycznych. Treści merytoryczne Skrócony opis: W trakcie ćwiczeń zostanie przeprowadzona analiza zagadnień (w oparciu o teksty źródłowe i komentarze) z zakresu metafizyki, omawianych podczas wykładu kursorycznego, a mianowicie: Powstanie metafizyki; główne zagadnienia metafizyczne; krytyka metafizyki i jej przezwyciężenie; problematyka istnienia (dawniej i dziś) oraz spór o uniwersalia (dawniej i dziś). 1 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz jednostki prowadzącej kierunek studiów

5 Treści merytoryczne Pełny opis: 1. Powstanie metafizyki. Metafizyka na tle innych dziedzin wiedzy. 2. Główne zagadnienia metafizyki Arystotelesa. 3. Krytyka metafizyki (Kant, pozytywizm). 4. Krytyka metafizyki (neopozytywizm). 5. Przezwyciężenie krytyki metafizyki. 6. Dwa dogmaty empiryzmu (W.V. O. Quine) 7. Problematyka istoty w metafizyce starożytnej. 8. Krytyka fundacjonizmu (M. Heller). 9. Problematyka istnienia w myśli greckiej. 10. Istnienie w myśli św. Tomasza z Akwinu. Różnica realna. 11. W.V. O. Quine a rozstrzygniecie kwestii istnienia. 12. Problematyka uniwersaliów w filozofii starożytnej. 13. Spór o uniwersalia w filozofii średniowiecznej. 14. Stanowiska w kwestii uniwersaliów we współczesnej filozofii matematyki. 15. Koncepcja A.N. Whiteheada Efekty kształcenia: Wiedza K_W17 Student zna metody badawcze i strategie argumentacyjne właściwe dla metafizyki i filozofii przyrody, a także rozumie związki i różnice metodologiczne między filozofią przyrody a naukami przyrodniczymi zachodzące w rozmaitych tradycjach filozoficznych. Umiejętności K_U01 Student wyszukuje, analizuje, ocenia, selekcjonuje i wykorzystuje wiedzę filozoficzną ze źródeł pisanych i elektronicznych dotyczącą podstawowych zagadnień metafizycznych (byt, istota, istnienie, uniwersalia). K_U02 Student umie samodzielnie zdobywać wiedzę filozoficzną i rozwijać umiejętności badawcze w dziedzinie metafizyki, kierując się wskazówkami opiekuna. K_U06 Student analizuje argumenty filozoficzne, identyfikuje ich kluczowe tezy i założenia, dotyczące sposobu uprawiania metafizyki i wykrywa zależności między nimi. K_U09 Student dobiera strategie argumentacyjne, na poziomie elementarnym konstruuje krytyczne argumenty, formułuje odpowiedzi na krytykę, posługując się przykładami z ważniejszych dyskusji metafizycznych. Metody dydaktyczne: 1. Samodzielna lektura tekstów źródłowych 2. Analiza filozoficzna tekstów z zakresu metafizyki podczas ćwiczeń 3. Dyskusja na temat przeczytanych tekstów. 4. Dyskusja na temat referatów przygotowywane przez studentów Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Trzy kolokwia mające na celu sprawdzenie wiedzy na temat miejsca metafizyki w kulturze i poszczególnych tradycji uprawiania metafizyki oraz mobilizujące do ciągłego dokształcania się (K_W17, K_K01, K_K08). Kolokwia odbywają się po omówieniu każdego z trzech zasadniczych bloków tematycznych: powstanie metafizyki, jej krytyka oraz przezwyciężenie (listopad), problematyka istnienia i istoty (grudzień) oraz problem uniwersaliów (styczeń).

6 2. 1 referat przygotowywany przez studenta mające na celu kształtowanie umiejętności analizy i oceny źródeł filozoficznych oraz samodzielnego zdobywania wiedzy, analizy argumentów filozoficznych i doboru strategii argumentacyjnych (K_U01, K_U02, K_U06, K_U09). Student ma zaprezentować referat podczas zajęć według ustalonej kolejności. Na końcową ocenę składają się wyniki kolokwium oraz ocena z referatu. Lektury podstawowe: 1. Arystoteles, Metafizyka, tłum. K. Leśniak, Warszawa 1984, ks. I, IV-VI, XII. 2. R. Carnap, Przezwyciężenie metafizyki przez logiczną składnię języka, tłum. B. Stanosz w: B. Stanosz (red.), Empiryzm współczesny, Warszawa 1991, s W. V. Quine, Dwa dogmaty empiryzmu w: idem, Z punktu widzenia logiki, tłum. B. Stanosz, Warszawa 1970, s M. Heller, Przeciw fundacjonizmowi w: idem, Filozofia i wszechświat. Wybór tekstów, Kraków 2006, s Ch. Kahn, Dlaczego w filozofii greckiej nie pojawia się odrębne pojęcie istnienia?, w: idem, Język i filozofia, tłum. B. Żukowski 2008, Kęty 2008, s Tomasz z Akwinu, Byt i istota, tłum. W. Sieńko, Kęty W. V. Quine, O tym co istnieje w: idem, Z punktu widzenia logiki, tłum. B. Stanosz, Warszawa 1970, s M. Geiger, Sokrates jest człowiekiem, w: idem, Gra językowa filozofów, Warszawa 2002, s R. Murawski, Filozofia matematyki. Zarys dziejów, Warszawa 2001, s Z. Hajduk, Ontologiczne założenia matematyki, w: M. Heller et al. (red.), Matematyczność przyrody, Kraków 1992, s Lektury uzupełniające: (wykaz lektur uzupełniających i innych materiałów zalecanych studentom podejmującym naukę przedmiotu) Uwagi: 1. S. Wszołek, Elementy metafizyki, Tarnów 2008.

7 SYLABUS UPJPII 2013/2014 I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca Wydział Filozoficzny Kierunek Filozofia Specjalność - Poziom: licencjacki i magisterski Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Seminarium magisterskie Master in Arts Degree Seminar *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) SEMINARIUM Z BIOETYKI Seminar of Bioethics Kod przedmiotu - Język polski Typ przedmiotu obieralny Wskazanie grupy przedmiotów kierunkowy Rok studiów, semestr studia stacjonarne rok II-V, semestr zimowy i letni studia niestacjonarne Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć) studia stacjonarne wykład 30h+30h studia niestacjonarne Punkty ECTS 3+3 Forma zaliczenia zaliczenie Prowadzący studia stacjonarne ks. prof. nadzw. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB studia niestacjonarne - Koordynator sylabusa ks. prof. nadzw. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: 1. Ogólna znajomość zasadniczych stanowisk metafizyki, epistemologii i antropologii 2. Ogólna znajomość nurtów etycznych, stanowisk i terminologii metaetycznej. 3. Wstępna znajomość niektórych wybitnych etyków, bioetyków, obecnych na rynku interesujących dzieł etycznych, toczących się ważnych debat etycznych czy bioetycznych. Cele: C1. Analiza wybranych tekstów z etyki i bioetyki personalistycznej. C2. Wyszukanie interesującego problemu dla opracowania w pracy licencjackiej czy magisterskiej oraz sformułowanie tematu pracy. C3. Wypracowanie struktury pracy i przedstawianie treści pracy licencjackiej czy magisterskiej

8 Treści kształcenia: Na seminarium rozwija się etykę i bioetykę personalistyczną i przeprowadza się krytykę innych nurtów etycznych i bioetycznych. Ujawnia się konsekwencje posługiwania się błędnymi założeniami epistemologicznymi, antropologicznymi i etycznymi w rozstrzyganiu problemów etycznych związanych z początkiem, trwaniem i końcem życia ludzkiego. Przygotowywane prace licencjackie, magisterskie dotyczą: 1) problemów antropologiczno-etycznych, 2) problemów z bioetyki, to znaczy: a) jej podstaw, b) etyki początku życia, c) trwania życia i d) końca życia. 1. Przedstawienie interesujących oraz stosownych do zbadania, nowych problemów etycznych i bioetycznych. 2. Zebranie od nowych studentów ich sugestii, jakimi problemami etycznymi czy bioetycznymi chcieliby się w pracy zająć. 3. Zaznajomienie się z pracami z poprzednich lat, które omawiały tematykę interesującą dla nowych seminarzystów. 4. Czytanie i dyskusja nad problemami wybranych dzieł etyków czy bioetyków. 5. Dobór i zaakceptowanie tematów prac przez nowych seminarzystów. 6. Czytanie dobranych publikacji do podjętych przez studentów tematów prac licencjackich i magisterskich. 7. Czytanie i dyskusja nad problemami wybranych dzieł etyków personalistów. 8. Przedstawianie planu i bibliografii do pracy przez nowych seminarzystów. 9. Referowanie tekstów składanych do obrony prac seminarzystów. Efekty kształcenia: EK 1. Student posiada wiedzę o różnych nurtach odmienne uzasadniających normy etyczne. (K_U01) EF 2. Potrafi krytycznie analizować zarówno argumentacje dotyczące kryterium tego, co dobre i złe, czyli normy moralności, jak też te, które stoją za szczegółowymi normami moralnymi (K_U7) EF3. Mając zreflektowany i koherentny system argumentacji etycznej, potrafi łatwiej dostrzegać różnorodne zagrożenia społeczne, kulturowe, biomedyczne i techniczne dla życia ludzkiego, dla kultury, środowiska i przyrody. (K_K03) Metody dydaktyczne: M1: Czytanie tekstów wybranych dzieł. M2: Prezentacja przez rzutnik elektroniczny doktoratów i magisteriów napisanych w poprzednich latach. M3: Przedstawienie i dyskusja nad strukturą i bibliografią pisanych prac. M4: Czytanie i krytyczna dyskusja nad dostarczanymi tekstami pisanych prac. Teksty prac dostarczane są w formie elektronicznej, np. drogą ową, w tej samej formie korygowane przez prowadzącego seminarium i odsyłane do poprawienia. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: W1: Student w wyznaczonym czasie a) przedstawia temat, plan, bibliografię oraz stosowne teksty swojej pracy licencjackiej, magisterskiej czy doktorskiej oraz b) włącza się aktywnie do dyskusji nad czytanymi, wybranymi tekstami filozofów, etyków i bioetyków. Wywiązywanie się z tych obowiązków jest podstawą do zaliczenia seminarium. Składane prace winny posiadać dobrze sformułowany tytuł oraz strukturę, winny w sposób przejrzysty realizować postawiony w tytule problem. Obok własnego dobrego języka filozoficznego, powinny odznaczać się odpowiednio wkomponowanymi cytatami oraz bogatymi przypisami, świadczącymi o solidnym studium źródeł oraz własnymi, oryginalnymi, uzasadnionymi konkluzjami. W2: Efekty związane z wiedzą weryfikuje się u studenta podczas dyskusji nad problemami etycznymi, podczas krytycznej adiustacji tekstów pisanej pracy. W3: Umiejętności weryfikuje się obserwując jak ktoś stawia problem swojej pracy magisterskiej, jak buduje strukturę rozwiązania postawionego problemu, czy potrafi dotrzeć do

9 właściwej literatury, czy potrafi ją wykorzystać wraz z ujawnieniem swego talentu nie tylko w referowaniu poglądów, ale w formułowaniu twórczych, problemowych konkluzji. W4: Kompetencje weryfikuje się obserwując aktywną, twórczą postawę na seminarium, umiejętność organizacji swoich obowiązków naukowych, inspirowanie innych swoją aktywnością naukową i kulturową. Lektury podstawowe: T. Biesaga, Elementy etyki lekarskiej, Kraków 2006 Bioetyka personalistyczna, T. Biesaga (red.), Kraków 2006 Bioetyka polska, T. Biesaga (red.), Kraków Podstawy i zastosowania bioetyki, T. Biesaga (red.), Kraków Systemy bioetyki, T, Biesaga (red.), Kraków R. Spaemann, Granice. O etycznym wymiarze ludzkiego działania, tłum. Merecki J., Warszawa 2006 R. Spaemann, Osoby. O różnicy między czymś a kimś, tłum. Merecki J., Warszawa T. Styczeń, Metaetyka, Lublin 2011 A. Szostek, Wokół godności, prawdy i miłości, Lublin 1995 R. Buttiglione, Myśl Karola Wojtyły, KUL, Lublin 1996 T. Biesaga Zarys metaetyki, Kraków 1996; Systemy bioetyki, T. Biesaga (red.), Kraków Lektury uzupełniające: B. Chyrowicz, Bioetyka i ryzyko, Lublin W. Bołoz, Bioetyka a prawa człowieka, Warszawa T. Ślipko, Granice Życia. Dylematy współczesnej bioetyki, Warszawa Początek ludzkiego życia, Antologia bioetyki, W. Galewicz red., t. 2, Kraków 2010; Wokół śmierci i umierania, W. Galewicz red., Antologia bioetyki, t. 1, W. Galewicz red., Kraków 2009; Moralność i profesjonalizm. Spór o pozycję etyk zawodowych, W. Galewicz red. Kraków 2010; K. Wojtyła, Człowiek w polu odpowiedzialności, Rzym - Lublin 1991; T. Styczeń W drodze do etyki, Lublin 1984; Błąd antropologiczny, red. A. Maryniarczyk SDB, K. Stępień, Lublin 2003 Uwagi: Efekty kształcenia przedmiotu 1 Treści kształcenia omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu kształcenia Metody i narzędzia dydaktyczne Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod EKK) E_1 T_1: nr 1, 2, 3 M_1: M1 + M2 W_1: W1+W2 (K_U01) E_2 T_2: nr 4, 5, 6 M_2: M3 W_2: W3 (K_U7) E_3 T_3: nr 7, 8, 9 M_3: M4 W_3: W4 (K_K03)

10 SYLABUS UPJPII 2013/2014 I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca Wydział Filozoficzny Kierunek Filozofia Specjalność: wszystkie Poziom licencjacki I stopnia Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Wykład kursoryczny, obowiązkowy *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) BIOETYKA BIOETHICS Kod przedmiotu - Język polski Typ przedmiotu obowiązkowy Wskazanie grupy przedmiotów kierunkowy Rok studiów, semestr studia stacjonarne rok II, semestr zimowy studia niestacjonarne Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć) studia stacjonarne wykład 30h studia niestacjonarne Punkty ECTS 3 Forma zaliczenia egzamin Prowadzący studia stacjonarne ks. prof. nadzw. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB studia niestacjonarne - Koordynator sylabusa ks. prof. nadzw. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: 1. Ogólna znajomość zasadniczych stanowisk metafizycznych i antropologicznych 2. Krytyczna znajomość korzystania z różnych źródeł poznania (epistemologia i metodologia nauk) 3. Znajomość podstawowych nurtów etycznych i metaetycznych. Cele: C1. Nabycie wiedzy umożliwiającej rozpoznanie różnic w argumentacjach etycznych etyki godności osoby i etyki jakości życia. C2. Umiejętność określenia statusu ontycznego, antropologicznego i etycznego człowieka w okresie prenatalnym i postnatalnym, i w tym kontekście prowadzenie krytycznej oceny argumentów etyki utylitarystycznej i etyki personalistycznej, w formułowaniu norm szczegółowych, dotyczących klonowania, sztucznej prokreacji in vitro, aborcji, antykoncepcji czy sterylizacji, diagnostyki prenatalnej, selekcji eugenicznej, dawstwa narządów i transplantacji, uporczywej terapii i eutanazji.

11 C3. Nabycie kompetencji w konfrontowaniu ze sobą różnych uzasadnień norm etycznych regulujących ingerencje biomedyczne w początek, trwanie i koniec życia ludzkiego. Treści kształcenia: W wykładzie konfrontuje się na początku etykę godności osoby z etyką jakości życia oraz przywołuje się obiektywne podstawy (cele) etyki medycznej. Następnie omawia się normy szczegółowe zgrupowane w trzech działach takich jak: 1) bioetyka początku życia, 2) trwania życia i 3) końca życia. Z pierwszego działu, po przeanalizowaniu statusu ontycznego i etycznego embrionu ludzkiego, rozstrzyga się takie problemy jak: sztuczna prokreacja, klonowanie i komórki macierzyste, ideologia aborcyjna i eugeniczna, antykoncepcja i sterylizacja, diagnostyka prenatalna, aborcja. Z bioetyki trwania życia porusza się kontrowersje wokół definicji śmierci, zgody domniemanej i zawłaszczania zwłok ludzkich oraz omawia się etyczne warunki transplantacji i dawstwa narządów. Z bioetyki końca życia omawia się problem podmiotowości człowieka chorego, będącego w stanie wegetatywnym i umierającego, problem uporczywej terapii i eutanazji, opieki paliatywnej i hospicyjnej oraz samobójstwa. Wykład zamyka się zarysem etyki środowiskowej. W rozstrzyganiu szczegółowych problemów etyki argumentuje się z pozycji personalizmu realistycznego, krytycznie oceniając stanowiska etyki utylitarystycznej, etyki jakości życia, i tzw. czy etyki złego urodzenia i złego życia. Ujawnia się ciasne koncepcje człowieka, naturalistyczne i funkcjonalistyczne koncepcje osoby, ciasne pojęcie dobra oraz uprzedmiotowienie człowieka dla korzyści społecznych i ekonomicznych. W oparciu o normę personalistyczną rozwija się prawa człowieka w okresie prenatalnym, w czasie trwania i końca życia, formułując je w postaci szczegółowych norm moralnych. 1. ETYKA GODNOŚCI OSOBY A ETYKA JAKOŚCI ŻYCIA 2. AUTONOMIA LEKARZA I PACJENTA A CEL MEDYCYNY 3. STATUS EMBRIONU - STANOWISKO PERSONALIZMU ONTOLOGICZNEGO 4. KOMÓRKI MACIERZYSTE, KLONOWANIE CZŁOWIEKA NADZIEJE I ZAGROŻENIA 5. DIAGNOSTYKA PRENATALNA A SELEKCJA EUGENICZNA 6. PRAWA CZŁOWIEKA W OKRESIE PRENATALNYM W KONTEKŚCIE SZTUCZNYCH TECHNIK PROKREACJI 7. ŹRÓDŁA IDEOLOGII ABORCYJNEJ 8. CHOROBA KRYTYCZNY MOMENT W RELACJI BÓG - CZŁOWIEK 9. KONTROWERSJE WOKÓŁ NOWEJ DEFINICJI ŚMIERCI 10. ETYCZNE WARUNKI TRANSPLANTACJI 11. PODMIOTOWOŚĆ CZŁOWIEKA CHOREGO I UMIERAJĄCEGO 12. WOBEC UPORCZYWEJ TERAPII 13. EUTANAZJA - ŚMIERĆ GODNA CZY NIEGODNA? 14. SAMOBÓJSTWO AKTEM WYZWOLENIA CZY SAMOUNICESTWIENIA? 15. ETYKA OCHRONY PRZYRODY I ZWIERZĄT. Efekty kształcenia: EK1: Student zna główne problemy etyki szczegółowej i proponowane ich rozwiązania. Orientuje się w głównych stanowiskach etyki biomedycznej (K_W12) EK2: Student potrafi dostrzec różne dylematy etycznie związane z ingerencjami biomedycznymi w początek, trwanie i koniec życia ludzkiego. Potrafi krytycznie ocenić różne argumentacje za określonymi rozstrzygnięciami etycznymi w kwestii klonowania, sztucznej prokreacji in vitro, aborcji, antykoncepcji czy sterylizacji, diagnostyki prenatalnej, selekcji eugenicznej, dawstwa narządów i transplantacji, uporczywej terapii i eutanazji. (K_U14)

12 EK3: Student angażuje się w dyskusję dotyczącą dylematów etycznych wykazując się tolerancją i otwartością wobec innych stanowisk etycznych Identyfikuje i rozwiązuje problemy etyczne napotykane w życiu społecznym. (K_K08) Metody dydaktyczne: M1. Dostęp do tekstów wykładów oraz do ich prezentacji multimedialnej na stronie domowej wykładowcy oraz na platformie e-learingowej wraz z dostępnymi w owej prezentacji multimedialnej testami do poszczególnych wykładów i testami z całego przedmiotu. M2: Dyskusja moderowana w trakcie wykładów. M3: Analiza wybranych kazusów.. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: W1: Egzamin testowy w sesji egzaminacyjnej. Test sprawdza czy student potrafi krytycznie ocenić argumentacje etyki jakości życia i etyki godności osoby opowiadające się za określonymi rozstrzygnięciami etycznymi w kwestii klonowania, sztucznej prokreacji in vitro, aborcji, antykoncepcji czy sterylizacji, diagnostyki prenatalnej, selekcji eugenicznej, dawstwa narządów i transplantacji, uporczywej terapii i eutanazji oraz czy potrafi ocenić mocne i słabe strony założeń antropologicznych stojących u podstaw bioetyki utylitarystycznej i personalistycznej. W2:Weryfikację wiedzy przeprowadza się poprzez odpowiednio przygotowany test, w którym student oprócz a) wykazania się zrozumieniem, zapamiętaniem i erudycją, b) musi umieć przywołać najbardziej drażliwe problemy etyczne początku, trwania i końca życia oraz c) sformułować celne argumenty za określonymi rozstrzygnięciami etycznymi wraz z d) krytycznym ujawnieniem kryjących się za nimi założeń filozoficznych (epistemologicznych, metodologicznych, antropologicznych i metafizycznych). W3: W dyskusjach na wykładzie oraz na egzaminie sprawdza się samodzielne umiejętności poradzenia sobie ze skomplikowanymi kazusami bioetycznymi. W4: Praktyczne kompetencje weryfikuje się w sposobie analizy przez studenta kazusów bioetycznych, w wypracowywaniu i uzasadnianiu przez niego swego stanowiska etycznego, w którym wykorzystuje on nabytą wiedzę etyczną. Lektury podstawowe: T. Biesaga, Elementy etyki lekarskiej, Wydawnictwo Medycyny Praktycznej, Kraków 2006 T. Ślipko, Zarys etyki szczegółowej, t. 1, Etyka osobowa, WAM, Kraków 2005 T. Ślipko, Granice życia. Dylematy współczesnej bioetyki, WAM, Kraków 1994 T. Ślipko, Rozdroża ekologii, Kraków 1999 Bioetyka personalistyczna, T. Biesaga (red.), Wydawnictwo Naukowe PAT, Kraków Od autonomii osoby do autonomii pacjenta, G. Hołub, P. Duchliński, T. Biesaga red., Kraków 2013 Lektury uzupełniające: W. Bołoz, Życie w ludzkich rękach, Warszawa 1997 R. Otowicz, Etyka życia, Kraków 1998 Systemy bioetyki, T. Biesaga (red.), Wydawnictwo Naukowe PAT, Kraków 2003 Bioetyka polska, T. Biesaga (red.), Wydawnictwo Naukowe PAT, Kraków 2004, ss. 349

13 Uwagi: Efekty kształcenia przedmiotu 1 Treści kształcenia omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu kształcenia Metody i narzędzia dydaktyczne Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod EKK) E_1 T_1: nr 1-15 M_1: M1 W_1: W1+W2 (K_W12) E_2 T_2: nr 1-15 M_2: M2 W_2: W3 (K_U14) E_3 T_3: nr 1-15 M_3: M3 W_3: W4 (K_K08)

14 SYLABUS UPJPII 2013/2014 I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca Wydział Filozoficzny UPJPII Kierunek filozofia Specjalność filozofia ogólna; etyka stosowana; Poziom: SUM Nazwa przedmiotu 2 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności KIERUNKI FILOZOFICZNE I NURTY ETYCZNE Philosophical Trends and Ethical Systems *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych Kod przedmiotu Język - polski Typ przedmiotu przedmiot kształcenia ogólnego przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd. Przedmiot obieralny (tak/nie) - nie szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np. Seminarium z teologii fundamentalnej w ramach przedmiotu Seminarium Rok studiów, semestr studia stacjonarne I-szy SUM, sem. I studia niestacjonarne Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć) studia stacjonarne 30 godz. studia niestacjonarne Punkty ECTS: 3 Forma zaliczenia Egzamin ustny Prowadzący studia stacjonarne ks. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB, prof. UPJPII studia niestacjonarne Koordynator sylabusa ks. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB, prof. UPJPII II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: Ogólna znajomość rozwoju filozofii (historia filozofii) oraz jej sposobów wyjaśniania i rozumowania (metafizyka, metodologia, logika) Cele: C1. Nabycie wiedzy i umiejętności wyróżnienia i charakterystyki różnych sposobów uzasadniania norm moralnych w historycznie i systematycznie uporządkowanych nurtach filozoficznych. C2. Nabycie umiejętności wyróżnienia i charakterystyki metaetycznej nurtów etycznych ze względu na podane przez nie kryterium dobra i zła, czyli ze względu na podaną normę moralności. 2 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz jednostki prowadzącej kierunek studiów

15 C3. Nabycie kompetencji w reinterpretacji podstaw etyki (dobra, prawa naturalnego i norm ogólnych, sumienia, cnót) zgodnie z krytyką wcześniej poznanych nurtów etycznych. Treści kształcenia: Wykład przeprowadza przegląd najważniejszych systemów etycznych, począwszy od starożytności (Arystoteles), poprzez średniowiecze (Św. Tomasz), nowożytność i współczesność (Th. Hobbes, J. Bentham, J. St. Mill, I. Kant, E. Durkheim, Levy-Brühl, G. E. Moore, H. A. Prichard, W. D. Ross, J. Ayer, Cl. Stevenson, R. M. Hare, M. Scheler, D. v. Hildebrand, F. Nietzsche, J. P. Sartre, M. Buber, K. Wojtyła, T. Styczeń). W wykładzie wyróżnia się i analizuje systemy etyczne w oparciu o źródła moralności (deontologizm heteronomiczny, deontologizm autonomiczny) oraz w oparciu o personalistyczne kryterium moralności (hedonizm, utylitaryzm, eudajmonizm, personalizm). Po historyczno-krytycznym przeglądzie różnych nurtów etycznych przeprowadza się krytykę omówionych systemów etycznych z pozycji filozofii analitycznej (A. MacIntyre) oraz z pozycji personalizmu realistycznego (J. Maritain, M.A. Krąpiec, K. Wojtyła, T. Styczeń, J. Seifert, R. Spaemann i inni.) Kursywą podane są tytuły publikacji do wykładu umieszczone na mojej stronie 1.Nurty etyczne z pozycji metafizyki J. Maritaina: etyka kosmiczno-realistyczna Arystotelesa, etyka akosmiczno-idealistyczna I. Kanta i etyka postkantowska. Systemy etyczne w ujęciu J. Maritaina 2. Nurty etyczne z pozycji kryterium dobra: utylitaryzm, deontonmizm, personalizm. Norma moralności; Uzasadnienie norm w etyce: utylitaryzm, deontonomizm, personalizm 3. Deontonomizm heteronomiczny i autonomiczny. Deontonomizm historia, typy; Deontonomizm autonomiczny I. Kanta. 4. Eudajmonizm Arystotelesa a autonomizm I. Kana. Cel czy nakaz racją działania moralnego (Arystoteles Kant); Etyka obowiązku I. Kanta, a etyka dobra Arystotelesa. 5. Eudajmonizm a personalizm. Pojęcie dobra u św. Tomasza. Dobro jako ratio cognitionis practicae. 6. Aksjologizm a autonomizm i formalizm etyczny. Emocjonalna odpowiedź na wartość u podstaw życia moralnego (D. v. Hildebrand); Rehabilitacja uczuć w życiu moralnym w ujęciu D. v. Hildebranda. 7. Autonomizm egzystencjalistyczny F. Nietzschego i P. Sartre a. Ateistyczny liberalizm wobec religii i moralności chrześcijańskiej. 8. Sentymentalizm witalistyczny A. Schweitzera. Etyka czci dla życia Alberta Schweitzera. 9. Intuicjonizm etyczny G. Moore a, H.A. Pricharda i W.D. Rossa (z: Zarys metaetyki) 10. Emotywizm etyczny A.J. Ayera i C. L. Stevensona (z: Zarys metaetyki) 11. Preskryptywizm R. M. Hare a (z: Zarys metaetyk) 12. Kryzys etyki nowożytnej i współczesnej. A. MacIntyre krytyka etyki nowożytnej i współczesnej ; Niepowodzenia nowożytnego i współczesnego projektu etyki (A. MacIntyre). 13. Personalizm ale jaki? Personalizm realistyczny a transcendentalny w sporze o uzasadnianie norm moralnych.

16 14. Personalizm wobec autonomizmu. Godność a wolność w antropologii K. Wojtyły ; Personalizm etyczny Wojtyły. 15. Personalizm realistyczny wobec eudajmonizmu. Bonum est faciendum czy persona est affirmanda? Efekty kształcenia: 1. Student ma szczegółową wiedzę na temat odrębności przedmiotowej i metodologicznej filozofii, a w niej etyki, a także zna jej miejsce pośród nauk humanistycznych, ścisłych i przyrodniczych, w stopniu pozwalającym na jej samodzielne twórcze jej rozwijanie. (K_W01) 2. Student potrafi wyróżnić i dokonać analizy metaetycznej nurtów etycznych ze względu na podane przez nie kryterium dobra i zła, czyli ze względu na podaną normę moralności. Potrafi powiązać różne sposoby uzasadnień moralności z historycznymi systemami filozoficznymi oraz zestawiać i porównywać te systemy pod względem pojawiających się w nich poglądów, terminów i kategorii etycznych. (K_U14) 3. Student rozumie problematykę etyczną związaną z odpowiedzialnością za trafność przekazywanej wiedzy, z uczciwością naukową oraz rzetelnością i uczciwością w sytuacji prowadzenia sporu filozoficznego (K_K05); wykazuje otwartość na nowe idee i gotowość do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów (K_K02) Metody i narzędzia dydaktyczne: (planowane formy/działania/narzędzia/metody nauczania służące osiągnięciu przez studenta zamierzonych efektów kształcenia) M1: Wykład informacyjny, wykład problemowy, M2: wykład konwersatoryjny, M3: analiza tekstu z dyskusją. Teksty wykładów w postaci wydrukowanych publikacji dostępne na stronie domowej wykładowcy. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: W1. Aktywność dyskusyjna studenta podczas wykładów podnosi o pół stopnia W2. ocenę z egzaminu ustnego na końcu semestru. Lektury podstawowe: J. Maritain, Dziewięć wykładów o podstawowych pojęciach filozofii moralnej, tłum. J. Merecki, Lublin T. Styczeń, Zarys etyki, KUL, Lublin 1974 T. Styczeń, Etyka niezależna, Lublin 1980 T. Styczeń, Etyka niezależna, Dzieła zebrane t. 1, red. K. Krajewski, NT KUL, I JPII KUL, Lublin 2012 T. Biesaga Zarys metaetyki, Kraków 1996 T. Ślipko SJ, Zarys etyki ogólnej, wyd. 4, WAM, Kraków 2004 K. Wojtyła, Człowiek w polu odpowiedzialności, Rzym - Lublin 1991 T. Biesaga, Spór o normę moralności, Kraków 1998 A. Szostek, Wokół godności, prawdy i miłości, Lublin 1998 K. Paczos, Podstawy teorii moralności. Zagadnienia podstawowe z etyki filozoficznej i teologicznej. Perspektywa Arystotelesa i św. Tomasza, Uniwersum, Gostynin 2011 A. MacIntyre, Dziedzictwo cnoty, tłum. A. Chmielewski, PWN, Warszawa 1996

17 Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania. Lektury uzupełniające: Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania. J. Bourke, Historia etyki, tłum. A. Białek, Toruń 1994 D. v. Hildebrand, J. Tischner, Wobec wartości, Poznań 1984 Etyka. Zarys, J. Pawlica (red.), UJ, Kraków 1992 A. Szostek, Pogadanki z etyki, Częstochowa 1993 M. A. Krąpiec OP, Człowiek i prawo naturalne, Lublin 1975 R. Spaemann, Granice. O etycznym wymiarze działania, tlum. J. Merecki, Warszawa 2006 P. Vardy, P. Grosch, Etyka, tlum. J. Łoziński, Poznań 1995 Uwagi: Efekty kształcenia przedmiotu 1 Treści kształcenia omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu kształcenia Metody i narzędzia dydaktyczne Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod EKK) E_1 T_1: nr 1-11 M_1: M1 + M2 W_1: W1+W2 K_W01 E_2 T_2: nr M_2: M2+M3 W_2: W1+W2 (K_U14) E_3 T_3: nr 4-7 M_3: M3 W_3: W1 (K_K05; K_K02)

18 SYLABUS UPJPII 2013/2014 WF UPJPII FILOZOFA CZŁOWIEKA II I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca: Wydział Filozoficzny Kierunek: Filozofia Specjalność: Filozofia ogólna Poziom: studia I stopnia Nazwa przedmiotu 3 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności Wykład fakultatywny *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych Filozofia Człowieka II (Philosophy of Human Being II - Lekture) Kod przedmiotu Język: polski: polski Typ przedmiotu: fakultatywny obowiązkowy, obieralny w ramach przedmiotu obowiązkowego (np. Nazwa szczegółowa Seminarium z teologii fundamentalnej w ramach przedmiotu obowiązkowego Seminarium ), fakultatywny Wskazanie grupy przedmiotów: przedmiot kierunkowy (np. przedmiot podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy) Rok studiów, semestr: studia stacjonarne, drugi rok studiów, semestr zimowy studia stacjonarne studia niestacjonarne Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć): studia stacjonarne, 30 godzin wykład studia stacjonarne studia niestacjonarne Punkty ECTS: 4 Forma zaliczenia: egzamin ustny Prowadzący: ks. dr hab. Jarosław Jagiełło studia stacjonarne studia niestacjonarne Koordynator sylabusa: ks. dr hab. Jarosław Jagiełło II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: Student powinien znać zakres tematyczny przedmiotu Filozofia Człowieka I. Cele: 1. Student powinien znać prezentowane koncepcje człowieka. 3 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz jednostki prowadzącej kierunek studiów

19 2. Student powinien umieć wskazać zasadnicze podobieństwa i różnice między przedstawionymi koncepcjami człowieka. 3. Student powinien posiąść zdolność krytycznego ustosunkowania się do myśli antropologicznej zawartej we fragmentach dzieł filozoficznych, uwzględnionych w zestawie literatury obowiązkowej. Treści merytoryczne Skrócony opis: W wykładzie przedstawione są wybrane zagadnienia głównie nowożytnej i współczesnej filozofii człowieka. Wybór zagadnień umożliwia uwypuklenie niektórych aspektów istnienia człowieka jako istoty dramatycznej. Pytaniem wiodącym wykładu nie jest pytanie Czym/kim jest człowiek?, lecz głównie pytanie Jak istnieje człowiek? Treści merytoryczne Pełny opis: T_1. Obraz człowieka w marksizmie. T_2. Człowiek w żywiole życia Nietzsche. T_3. Bergsonowska krytyka pozytywistycznego obrazu człowieka. T_4. Fenomenologia cielesności. T_5. Stadia ludzkiej egzystencji Kierkegaard. T_6 Ontologiczne podstawy myślenia o człowieku Heidegger. T_7. Wolność człowieka w filozofii niemieckiego idealizmu. T_8. Człowiek jako istota odpowiedzialna Lévinas. Efekty kształcenia: WIEDZA w wyniku przeprowadzonych zajęć student: E_1. [K_W12] dysponuje uporządkowanymi podstawowymi wiadomościami z dziedziny etyki, estetyki, filozofii człowieka i filozofii polityki E_2. [K_W16] zna metody badawcze i strategie argumentacyjne właściwe dla etyki, estetyki, filozofii człowieka, filozofii polityki UMIEJĘTNOŚCI KOMPETENCJE (POSTAWY) w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: E_3. [K_K03] na podstawie twórczej analizy nowych sytuacji i problemów formułuje propozycje ich rozwiązania. Metody i narzędzia dydaktyczne: M_1. Wykład klasyczny M_2. Możliwość aktywnego włączenia się studenta w dyskusję nad prezentowanymi zagadnieniami. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: W_1. Na zakończenie wykładu obowiązuje egzamin ustny w sesji egzaminacyjnej. W_2. Obowiązuje znajomość wykładu. W_3. Obowiązuje znajomość skryptu i lektur obowiązkowych. Lektury podstawowe: Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania. 1. Bergson H., Ewolucja twórcza, tłum. F. Znaniecki, Warszawa 1957, s. 5 30; Myśl i ruch. Wstęp do metafizyki. Intuicja filozoficzna. Po-strzeżenie. Dusza i ciało, tłum. P. Beylin, K. Błeszyński, Warszawa 1963, s. 3 22, Hegel G. W. F., Fenomenologia ducha, t. I, tłum. A. Landman, Warszawa , s

20 3. Kierkegaard S., Albo - albo, tłum. J. Iwaszkiewicz, Warszawa 1976, t. I, s , Lévinas E., Etyka i nieskończony, tłum. B. Opolska-Kokoszka, Kraków Nietzsche F., Z genealogii moralności, tłum. L. Staff, Kraków 2003, s. 5 38; Poza dobrem i złem, tłum. S. Wyrzykowski, Warszawa 1984, s. 3 50; Wola mocy, tłum. S. Frycz i K. Drzewiecki, Warszawa 1993 s Tischner J., Polski kształt dialogu, Kraków 2002, rozdział II (Drogi i bezdroża marksizmu). Lektury uzupełniające: Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania. 1. Tischner J., Myślenie w żywiole piękna, wyb. i opr. W. Bonowicz, Kraków 2005, część druga. Uwagi: Efekty kształcenia przedmiotu 1 Treści kształcenia omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu kształcenia Metody i narzędzia dydaktyczne Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod EKK) E_1 T_1-8 M_1 W_1-2 [K_W12] E_2 T_1-8 M_1-2 W_1-2 [K_W16] E_3 T_1, T_7, T_8 M_2 W_1 [K_K03]

21 SYLABUS UPJPII 2013/2014 KATEDRA FILOZOFII CZŁOWIEKA WF UPJPII I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca Wydział Filozoficzny Kierunek Filozofia Specjalność - Poziom studia I, II, III stopnia Nazwa przedmiotu 4 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Seminarium z Filozofii Człowieka *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych Kod przedmiotu - Język polski Typ przedmiotu: obieralny w ramach przedmiotu obowiązkowego Seminarium obowiązkowy, obieralny w ramach przedmiotu obowiązkowego (np. Nazwa szczegółowa Seminarium z teologii fundamentalnej w ramach przedmiotu obowiązkowego Seminarium ), fakultatywny Wskazanie grupy przedmiotów specjalnościowy (np. przedmiot podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy) Rok studiów, semestr studia stacjonarne semestr zimowy i letni studia niestacjonarne Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć) studia stacjonarne seminarium 60h studia niestacjonarne Punkty ECTS 5 Forma zaliczenia Prowadzący studia stacjonarne ks. dr hab. Jarosław Jagiełło studia niestacjonarne - Koordynator sylabusa ks. dr hab. Jarosław Jagiełło II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: 1.Ogólna znajomość zasadniczych stanowisk filozofii człowieka. 2.Ogólna znajomość nurtów filozofii człowieka i terminologii antropologicznej. 3.Wstępna znajomość poglądów niektórych wybitnych filozofów człowieka. Cele: 1. Analiza wybranych tekstów z filozofii człowieka i współczesnej antropologii filozoficznej. 2. Wyszukanie interesującego problemu dla opracowania w pracy licencjackiej, magisterskiej, doktorskiej oraz sformułowanie tematu pracy. 3. Wypracowanie struktury pracy i przedstawianie treści pracy licencjackiej, magisterskiej lub doktorskiej. 4 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz jednostki prowadzącej kierunek studiów

22 TREŚCI KSZTAŁCENIA Treści merytoryczne Skrócony opis: Na Seminarium 1. rozwijana jest głównie personalistyczna filozofia człowieka; 2. dokonywana jest analiza i krytyczna interpretacja różnych filozoficznych koncepcji człowieka; 3. ujawniane są konsekwencje posługiwania się różnymi założeniami antropologicznymi, epistemologicznymi, etycznymi i metafizycznymi w rozstrzyganiu problemów związanych z rozumieniem istoty człowieka; 4. przygotowywane są prace dyplomowe. Treści merytoryczne Pełny opis: T_1. Propozycja interesujących i stosownych do zbadania zagadnień antropologicznych: spór o rozumienie natury człowieka. T_2. Zebranie od nowych studentów sugestii dotyczących zagadnień antropologicznych, które chcieliby zanalizować w pracy badawczej prowadzonej pod kontem przygotowywania prac dyplomowych. T_3. Dobór i akceptacja tematów prac nowych seminarzystów. T_4. Czytanie i analiza tekstów źródłowych wskazujących na współczesny stan sporu filozoficznego o rozumienie natury ludzkiej oraz dyskusja nad nimi. T_5. Dyskusja nad planem, bibliogragią i metodami badawczymi powstających na seminarium prac dyplomowych. T_6. Systematyczne referowanie przez seminarzystów poszczególnych części ich prac dyplomowych. Dyskusja. Efekty kształcenia: WIEDZA UMIEJĘTNOŚCI E_1. Samodzielnie wyszukuje, analizuje, selekcjonuje i integruje wiedzę ze źródeł pisanych i elektronicznych, twórczo ją wykorzystuje w formułowaniu hipotez i krytycznych argumentacji oraz planuje projekty badawcze [K_U01]. E_2. Określa stopień doniosłości (relewancji) stawianych tez dla badanego problemu lub argumentacji [K_U04]. E_3. Precyzyjnie formułuje w mowie i na piśmie złożone problemy filozoficzne, stawia tezy i krytycznie je komentuje [K_U07]. E_ 4. Pisze opracowania monograficzne na podstawie samodzielnie dobranej literatury, stosując oryginalne podejścia i uwzględniając nowe osiągnięcia w filozofii w zakresie: 1) filozofii umysłu lub 2) etyki lub 3) filozofii kultury i filozofii języka [K_U08] E_5. Prowadzi, we współpracy z innymi profesjonalistami, samodzielną pracę badawczą, umożliwiającą rozwój naukowy i podnoszenie kwalifikacji profesjonalnych [K_U11] KOMPETENCJE (POSTAWY) E_6. Potrafi zaprezentować samodzielnie wybrany problem, a następnie poprowadzić dyskusję na jego temat [K_K01] E_7. Efektywnie organizuje własną pracę i krytycznie ocenia jej stopień zaawansowania

23 [K_K04] E_8. Rozumie znaczenie krytycznej dyskusji dla właściwego prowadzenia indywidualnej pracy filozoficznej [K_K08] Metody dydaktyczne: M_1. Czytanie i analiza fragmentów tekstów wybranych dzieł filozoficznych. M_2. Prezentacja oraz dyskusja nad strukturą i bibliografią pisanych prac. M_3. Krytyczna dyskusja nad prezentowanymi częściami poszczególnych prac dyplomowych. M_4. Teksty prac dostarczane są do prowadzącego seminarium w formie wydruku komputerowego, w tej samej formie korygowane i oddawane do ewentualnego poprawienia. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Student: W_1. w wyznaczonym przedstawia temat, plan, bibliografię oraz stosowne teksty swojej pracy dyplomowej; W_2. włącza się aktywnie do dyskusji nad lekturą wybranych tekstów filozoficznych; W_3. regularnie uczestniczy w seminariach. W_4. Wywiązywanie się z tych obowiązków jest podstawą do zaliczenia seminarium. Lektury podstawowe propozycja do wyboru: 1. Ch. Delsol, Czym jest człowiek?, przekł. M. Kowalska, Kraków W. Dilthey, Budowa świata historycznego w naukach humanistycznych, przekł. opr. i posł. E. Paczkowska-Łagowska, Gdańsk 2004.B. Baran, Warszawa M. Heidegger, Bycie i czas, tłum. B. Baran, Warszawa H. Plessner, Pytanie o conditio humana. Wybór pism, tłum. Z. Zwolińska, Z. Nerczuk Krasnodębski i inni, Warszawa H. Plessner, Zadania antropologii filozoficznej, tłum. E. Paczkowska-Łagowska, [w:] "Studia z filozofii niemieckiej", t. 4. Antropologia filozoficzna, Toruń 2004, s J. Tischner, Myślenie według wartości, Kraków J. Tischner, Filozofia dramatu, Kraków J. Tischner, Spór o istnienie człowieka, Kraków Lektury uzupełniające: Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania. 1. R. Darowski, Filozofia człowieka. Zarys problematyki, Kraków M. Drwięga, Ciało człowieka. Studium z antroplogii filozoficznej, Kraków J. Filek, Filozofia odpowiedzialności XX wieku, Kraków G. Haeffner, Wprowadzenie do antropologii filozoficznej, tłum. W. Szymona OP, Kraków E. Paczkowska-Łagowska, Logos życia. Filozofia hermeneutyczna w kręgu Wilhelma Diltheya, Gdańsk Uwagi:

24 E_1 Efekty kształcenia przedmiotu 1 Treści kształcenia omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu kształcenia T_1, T_2, T_4, T_5 Metody i narzędzia dydaktyczne Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu M_1, M_3 W_1, W_2 K_U01 E_2 T_1, T_4, T_5 M_2 W_2 K_U04 Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod EKK) E_3-8 T_2, T_3, T_5, T_6 M_2, M_3, M_4 W_1, W_3, W_4 K_U07 K_U11 K_U08 K_K01 K_K04 K_K08

25 SYLABUS UPJPII 2013/2014 WF UPJPII Wykład Monograficzny I I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów Jednostka prowadząca Wydział Filozoficzny Kierunek Filozofia Specjalność Filozofia ogólna Poziom studia I, II, III stopnia Nazwa przedmiotu 5 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* ew. forma zajęć Droga myślowa Józefa Tischnera. *Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych Kod przedmiotu - Język polski Typ przedmiotu obieralny w ramach przedmiotu obowiązkowego Wykład monograficzny obowiązkowy, obieralny w ramach przedmiotu obowiązkowego (np. Nazwa szczegółowa Seminarium z teologii fundamentalnej w ramach przedmiotu obowiązkowego Seminarium ), fakultatywny Wskazanie grupy przedmiotów specjalnościowy (np. przedmiot podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy) Rok studiów, semestr studia stacjonarne semestr zimowy studia niestacjonarne Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć) studia stacjonarne wykład monograficzny 30h studia niestacjonarne Punkty ECTS 4 Forma zaliczenia: egzamin ustny Prowadzący: ks. dr hab. Jarosław Jagiełło studia stacjonarne studia niestacjonarne - Koordynator sylabusa ks. dr hab. Jarosław Jagiełło II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej UPJPII) Wymagania wstępne: 1. Student powinien mieć ukończony podstawowy kurs historii filozofii, metafizyki i filozofii religii. Cele: 1. Szczegółowa analiza fenomenologiczno-hermeneutycznego myślenia Józefa Tischnera. Treści merytoryczne Skrócony opis: Wykład stanowi krytyczne wprowadzenie do filozofii Józefa Tischnera, przedstawionej jako droga wiodąca od transcendentalnej myśli E. Husserla aż do inspirowanej przez E. Levinasa filozofii dobra, która kulminuje w myśleniu religijnym polskiego filozofa. 5 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz jednostki prowadzącej kierunek studiów

26 Treści merytoryczne Pełny opis: T_1. Pytanie o sens. T_2. Od Ja transcendentalnego do ja aksjologicznego. T_3. Myślenie według wartości w refleksji społeczno-politycznej Józefa Tischnera. T_4. Od aksjologii do agatologii. T_5. Agatologiczny horyzont rozumienia bycia. T_6. Człowiek jako istota dramatyczna. T_7. Między potępieniem a zbawieniem człowieka Efekty kształcenia: WIEDZA Student: E_1. [K_W05] - zna szczegółowo i dogłębnie rozumie poglądy filozoficzne Józefa Tischnera i bieżący stan badań nad jego filozofią. UMIEJĘTNOŚCI KOMPETENCJE (POSTAWY) Metody dydaktyczne: M_1. Wykład klasyczny, uwzględniający lekturę i analizę wybranych fragmentów głównego dzieła filozoficznego Józefa Tischnera. M_2. Wykład połączony z możliwością aktywnego włączenia się studenta w dyskusję nad prezentowanym materiałem. Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: W_1. Obowiązuje znajomość materiału zaprezentowanego na wykładzie. W_2. Obowiązuje znajomość lektur podstawowych. W_3. Egzamin ustny w sesji egzaminacyjnej. Lektury podstawowe: 1. J. Tischner, Studia z filozofii świadomości, Kraków J. Tischner, Myślenie według wartości, Kraków J. Tischner, Filozofia dramatu, Kraków J. Tischner, Spór o istnienie człowieka, Kraków Lektury uzupełniające: Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania. 1. W. Zuziak (red.), Pytając o człowieka. Myśl filozoficzna Józefa Tischnera, Kraków J. Jagiełło, W. Zuziak (red.), Między potępieniem a zbawieniem. Myślenie religijne ks. Józefa Tischnera, Kraków Uwagi: Efekty kształcenia przedmiotu 1 Treści kształcenia omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu kształcenia Metody i narzędzia dydaktyczne Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu E_1 T_1-7 M_1-2 W_1-3 K_W05 Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod EKK)