(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: (22) Data zgłoszenia: (86) Data 1 numer zgłoszenia międzynarodowego: , PCT/EP97/05069 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: , WO98/13043, PCT Gazette nr 13/98 (51) IntCl7 A61K 31/4412 A61P 17/00 A61P 31/04 Opis patentowy przedrukowano ze względu na zauważone błędy (54) Zastosowanie 1-hydroksy-2-pirydonów (30) Pierwszeństwo: ,DE, (73) Uprawniony z patentu: AVENTIS PHARMA DEUTSCHLAND GmbH, Frankfurt nad Menem, DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 20/99 (72) Twórcy wynalazku: Manfred Bohn, Hofheim, DE Karl Theodor Kraemer, Langen, DE Astrid Markus, Liederbach, DE (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 11/05 (74) Pełnomocnik: Sierzputowska Iwona, Sulima* Grabowska* Sierzputowska, Biuro Patentów i Znaków Towarowych sp.j. (57) 1. Zastosowanie 1-hydroksy-2-pirydonów ogólnym wzorze 1 PL B1 w którym R1, R2 i R3 są jednakowe lub rożne i oznaczają atom wodoru lub C 1-C4-alkil, a R4 oznacza nasyconą grupę węglowodorową o 6-9 atomów węgla lub grupę o wzorze II w którym X oznacza atom siarki lub atom tlenu, Y oznacza atom wodoru albo 1 lub 2 atomy chlorowca, takie jak atom chloru i/lub atom bromu, Z oznacza wiązanie pojedyncze lub dwuwartościową grupę O, S, -CR2- (R = H lub C 1-C4-alkil) lub inną dwuwartościową grupę zawierającą połączone w łańcuch 2-10 atomow węgla i ewentualnie atomy tlenu i/lub siarki, przy czym w grupie zawierającej dwa lub większą liczbę atomow tlenu i/łub siarki te atomy są przedzielone co najmniej dwoma atomami węgla, dwa sąsiednie atomy węgla mogą być połączone także wiązaniem podwójnym, a przy wolnych wiązaniach atomów węgla może znajdować się atom wodoru i/lub grupa C1-C4 -alkilowa, Ar oznacza aromatyczny układ pierścieniowy zawierający 1 lub 2 pierścienie, ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej atom fluoru, atom chloru, atom bromu, metoksyl, C 1-C1-afkil, trifluorometyl i trifluorometoksyl, do wytwarzania leku do leczenia infekcji skóry wywoływanych przez antybiotykoopome bakterie (I) (II)

2 Zastosowanie 1-hydroksy-2-pirydonów Zastrzeżenia patentowe 1. Zastosowanie 1 -hydroksy-2-pirydonów ogólnym wzorze I 2 (I) w którym R1, R2 i R3 są jednakowe lub różne i oznaczają atom wodoru lub C1-C4 -alkil, a R4 oznacza nasyconą grupę węglowodorową o 6-9 atomów węgla lub grupę o wzorze II (II) w którym X oznacza atom siarki lub atom tlenu, Y oznacza atom wodoru albo 1 lub 2 atomy chlorowca, takie jak atom chloru i/lub atom bromu, Z oznacza wiązanie pojedyncze lub dwuwartościową grupę O, S, -CR2- (R = H lub C1-C4 -alkil) lub inną dwuwartościową grupę zawierającą połączone w łańcuch 2-10 atomów węgla i ewentualnie atomy tlenu i/lub siarki, przy czym w grupie zawierającej dwa lub większą liczbę atomów tlenu i/lub siarki te atomy są przedzielone co najmniej dwoma atomami węgla, dwa sąsiednie atomy węgla mogą być połączone także wiązaniem podwójnym, a przy wolnych wiązaniach atomów węgla może znajdować się atom wodoru i/lub grupa C 1-C4 -alkilowa, Ar oznacza aromatyczny układ pierścieniowy zawierający 1 lub 2 pierścienie, ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej atom fluoru, atom chloru, atom bromu, metoksyl, C 1-C4 -alkil, trifluorometyl i trifluorometoksyl, do wytwarzania leku do leczenia infekcji skóry wywoływanych przez antybiotykoopome bakterie. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, ze stosuje się związek o wzorze I, w którym Ar oznacza układ bicykliczny pochodzący z bifenylu, difenyloalkanu lub eteru difenylowego. 3. Zastosowanie według zastrz. I, znamienne tym, że stosuje się związek o wzorze I, który w pozycji R4 zawiera grupę cykloheksylową. 4. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że stosuje się związek o wzorze I, który zawiera w pozycji R4 grupę oktylową o wzorze -CH2 -CH(CH3)-CH2 -C(CH3 )3. 5. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, ze stosuje się 1 -hydroksy-4-metylo- -6-[4-(4-chlorofenoksy)fenoksymetylo]-2-( 1H)pirydon, 1 -hydroksy-4-metylo-6-cyldoheksylo-2( 1H)-pirydon lub 1 -hydroksy-4-metylo-6-(2,4,4-trimetylopentylo)-2( 1H)-pirydon. 6. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, ze wytwarza się lek do leczenia miejscowego.

3 Zastosowanie według zastrz. 6, znamienne tym, ze wytwarza się lek do leczenia infekcji skóry wywołanych przez mikroorganizmy Gram-dodatnie i Gram-ujemne, zwłaszcza zdolne do rozwoju na powierzchni skóry ludzi lub zwierząt. 8. Zastosowanie według zastrz. 7, znamienne tym, ze wytwarza się lek do leczenia miejscowego infekcji skóry spowodowanych przez patogenne dla skóry bakterie z jednego lub większej liczby gatunków obejmujących gronkowce, paciorkowce, odmieńce, maczugowce i Propionibakteria, albo przez bakterie aerobowe lub anareobowe, takie jak Escherichia coli, enterokoki, pałeczki ropy błękitnej i Klebsiella. 9. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że wytwarza się lek do leczenia trądziku, trądziku różowatego lub łupieżu rumieniowego. * * * Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie 1-hydroksy-2-pirydonów. Infekcje skóry wywoływane są w przeważającym stopniu przez chorobotwórcze bakterie lub grzyby. Ich leczenie, w zależności od rodzaju czynników chorobotwórczych, prowadzi się z użyciem środków przeciwbakteiyjnych lub przeciwgrzybiczych. Gronkowce i paciorkowce są w około 70% przypadków przyczyną bakteryjnych infekcji skóry. Innymi ważnymi czynnikami chorobotwórczymi powodującymi bakteryjne zapalenie skóry są odmieńce. Inne bakterie aerobowe i anareobowe, takie jak enterokoki, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa i Klebsiella, są znacznie rzadziej czynnikami chorobotwórczymi infekcji skóry. Natomiast już od dawna przypisywano znaczenie drożdżom jako czynnikom chorobotwórczym w infekcjach skóry, zwłaszcza w przypadku braku odporności, przy której rozprzestrzenianie się drożdży na skórze i śluzówce oraz układowe może stanowić problem w terapii. Bakterie zazwyczaj nie wykazują znaczącej aktywności keratynazowej, niezbędnej w rozszerzaniu infekcji, jednak infekcje grzybicze są często punktem wyjścia dla bakteryjnych infekcji wtórnych. Przy wyborze środków do terapii przeciwbakteryjnej należy między innymi szczególnie uwzględnić rozwój oporności. Przede wszystkim przy dłuższym leczeniu należy określić spektrum czynników chorobotwórczych przez pobranie wydzieliny z miejsca zmienionego chorobowo i kontrolować działanie zastosowanych środków. Ponadto trzeba uważać na uczulenia kontaktowe i niepożądane reakcje. Szczególnie w przypadku neomycyny i gentamycyny, które od wielu lat stosuje się w leczeniu infekcji skóry, niebezpieczeństwo uczulenia jest wysokie. Przy nadzwyczaj licznych zakażeniach skóry gronkowcami, często stosuje się obok gentamycyny także erytromycynę i klindamycynę. Podaje się je zarówno miejscowo, głównie w terapii trądzika, jak i doukładowo. Na skutek wieloletniego doukładowego stosowania rozwinęły się jednak szczepy bakteryjne w wysokim stopniu terapioopome, zarówno w stosunku do gentamycyny, jak i do erytromycyny i klindamycyny, a nawet do nowoczesnych inhibitorów girazy, np. ofloksacyny. W retrospektywnym studium Th. Forssman i inni (H + G tom 69, nr 12, 1994, str ) poddali analizie oporność na antybiotyki Propionibakterium acnes i gronkowca białego u pacjentów z trądzikiem leczonych antybiotykami. Badania wykazały, że w przypadku Propionibakterium oporność w stosunku do erytromycyny wystąpiła w 36% przypadków, a w stosunku do klindamycyny w 11% przypadków. W przypadku gronkowca białego stwierdzono oporność na erytromycynę w 90%, a na klindamycynę w 40% przypadków. Daje również do myślenia wzrastająca oporność paciorkowców na gentamycynę (do 50% w izolowanych różnych ośrodkach), zwłaszcza tych samych szczepów opornych także na wiele innych substancji, w tym na wankomycynę (Martindale 30, Ausgabe, 1993, str. 171,2).

4 Podobny problem powstaje przy oporności szczepu paciorkowca złocistego na gentamycynę, z reguły obojętnego przy stosowaniu metycyliny i oflaksacyny (Martindale 30, Ausgabe, 1993, str. 171,2/ własne badania). Z literatury jest dobrze znany fakt, iż nadmierne stosowanie tradycyjnych antybiotyków rozwija krzyżowe odmiany opornych bakterii. Tak więc między innymi u pacjentów leczonych erytromycyną w 20% przypadków zaobserwowano oporność na klindamycynę. Z wyżej opisanych powodów we współczesnej standartowej terapii należy przy układowym stosowaniu antybiotyków stosować także leczenie miejscowe. W poszukiwaniu nowej standartowej terapii miejscowej substancjami skutecznymi jako antybiotyki nieoczekiwanie stwierdzono, że substancje z grupy 1-hydroksy-2-pirydonów, które dotychczas stosowano wyłącznie w terapii antygrzybiczej, znakomicie nadają się do miejscowego leczenia bakteryjnych infekcji skóry. W nowszych próbach można wykazać, ze 1-hydroksy-2-pirydony wykazują szerokie spektrum działania w stosunku do bakterii występujących przy infekcjach skóry, a szczególnie do szczepów odpornych na antybiotyki. W połączeniu z dotychczas znanymi przeciwgrzybiczymi właściwościami 1-hydroksy-2-pirydonów jest to dla skutecznego leczenia infekcji skóry stwierdzenie nadzwyczaj ważne, gdyż konieczna dotychczas identyfikacja bakterii, a następnie badanie oporności nie są wymagane w leczeniu substancjami według wynalazku, co w efekcie prowadzi między innymi także do poważnego obniżenia kosztów leczenia. Wynalazek dotyczy zatem zastosowania 1 -hydroksy-2-pirydonów o ogólnym wzorze I (I) w którym R1, R2 i R3 są jednakowe lub różne i oznaczają atom wodoru lub C1-C4-alkil, a R4 oznacza nasyconą grupę węglowodorową o 6-9 atomach węgla lub grupę o wzorze II (II) w którym X oznacza atom siarki lub atom tlenu, Y oznacza atom wodoru albo 1 lub 2 atomy chlorowca, takie jak atom chloru i/lub atom bromu, Z oznacza wiązanie pojedyncze lub dwuwartościową grupę O, S, -CR2- (R = H lub C1-C4-alkil) lub inną dwuwartościową grupę zawierającą połączone w łańcuch 2-10 atomów węgla i ewentualnie atomy tlenu i/lub siarki, przy czym w grupie zawierającej dwa lub większą liczbę atomów tlenu i/lub siarki te atomy są przedzielone co najmniej dwoma atomami węgla, dwa sąsiednie atomy węgla mogą być połączone także wiązaniem podwójnym, a przy wolnych wiązaniach atomów węgla może znajdować się atom wodoru i/lub grupa C1-C4-alkilową, Ar oznacza aromatyczny układ pierścieniowy zawierający jeden do dwóch pierścieni, ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej atom fluoru, atom chloru, atom bromu, metoksyl, C1-C4 -alkil, trifluorometyl i trifluorometoksyl, do wytwarzania leku do leczenia infekcji skóry wywoływanych przez antybiotykoopome bakterie.

5 Korzystnie stosuje się związek o wzorze I, w którym Ar oznacza układ bicykliczny pochodzący z bifenylu, difenyloalkanu lub eteru difenylowego. Korzystnie stosuje się związek o wzorze I, który w pozycji R4 zawiera grupę cykloheksylową lub grupę oktylowąo wzorze -CH2-CH(CH3 )-CH2-C(CH3)3. Korzystnie stosuje się 1-hydroksy-4-metylo-6-[4-(4-chlorofenoksy)fenoksymetylo]-2- -(1H)pirydon, 1-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2(1H)-pirydon lub 1-hydroksy-4-metylo- -6-(2,4,4-trimetylopentylo)-2( 1 H)-pirydon. Korzystnie wytwarza się lek do leczenia miejscowego. W szczególności wytwarza się lek do leczenia infekcji skóry wywołanych przez mikroorganizmy Gram-dodatnie i Gram-ujemne, zwłaszcza zdolne do rozwoju na powierzchni skóry ludzi lub zwierząt, a zwłaszcza do leczenia miejscowego infekcji skóry spowodowanych przez patogenne dla skóry bakterie z jednego lub większej liczby gatunków obejmujących gronkowce, paciorkowce, odmieńce, maczugowce i Propionibakteria. albo przez bakterie aerobowe lub anareobowe, takie jak Escherichia coli, enterokoki, pałeczki ropy błękitnej i Klebsiella. Korzystnie wytwarza się lek do leczenia trądziku, trądziku różowatego lub łupieżu rumieniowego. Związki o wzorze (1) stosuje się do wytwarzania leków do miejscowego leczenia zarówno infekcji grzybiczych, jak i infekcji bakteryjnych skóry. Związki te, odznaczające się szerokim spektrum miejscowego działania przeciwinfekcyjnego, nie były dotychczas stosowane jako monopreparaty w leczeniu infekcji skóry. W grupach Z korzystnymi C-członami łańcucha są grupy CH2. Gdy te grupy CH2 są podstawione grupami C 1-C4 -alkilowymi, korzystnymi podstawnikami są metyl i etyl. Przykładami grup Z są: -O-, -S-, -CH2-, -(CH2)m- (m = 2-10), -C(CH3)2-, -CH2O-, -OCH2-, -CH2S-, -SCH2-, -SCH(C2H5)-, -CH=CH-CH2O-, -O-CH2-CH=CH-CH2O-, -OCH2- -CH2 O-, -OCH2-CH2CH2O-, -SCH2CH2CH2S-, -SCH2CH2CH2CH2O-, -SCH2CH2OCH2CH2O-, -SCH2CH2OCH2CH2O-CH2CH2S- lub -SCH2-C(CH3)2-CH2-S-. Grupa S oznacza atom siarki, a grupa O oznacza atom tlenu. Symbol Ar oznacza fenyl lub układy skondensowane, takie jak naftyl, tetrahydronaftyl lub indenyl, jak również wyodrębnione układy pochodzące np. z bifenylu, difenyloalkanów, eterów difenylowych i tioeterów difenylowych. We wzorze I grupa węglowodorowa R4 oznacza alkil lub cykloheksyl ewentualnie przyłączony do pierścienia pirydonowego poprzez grupę metylenową lub etylenową i ewentualnie zawierający grupę endometylową. R4 może również oznaczać grupę aromatyczną, która jednak korzystnie związana jest z grupą pirydonową poprzez co najmniej jeden alifatyczny atom węgla. Ważnymi przedstawicielami grupy związków o wzorze I są: 6-[4-(4-chlorofenoksy)fenoksymetylo]-1 -hydroksy-4-metylo-2-pirydon, 6-[4-(2,4-dichlorofenoksy)fenoksymetylo]-1-hydroksy-4-metylo-2-pirydon, 6-(bifenylilo-4-oksymetylo)-1 -hydroksy-4-metylo-2-pirydon, 6-(4-benzylofenoksymetylo)-1-hydroksy-4-metylo-2-pirydon, 6-[4- -(2,4-dichlorobenzyloksy)fenoksymetylol-1 -hydroksy-4-metylo-2-pirydon, 6-[4-(4-chlorofenoksy)fenoksymetylo]-1-hydroksy-3,4-dimetylo-2-pirydon, 6-[4-(2,4-dichlorobenzylo)fenoksymetylo]-1-hydroksy-3,4-dimetylo-2-pirydon, 6-[4-(cynamyloksy)fenoksymetylo]-1-hydroksy- -4-metylo-2-pirydon, 1 -hydroksy-4-metylo-6- [4-(4-trifluorometylofenoksy)fenoksymetylo] -2- -pirydon, 1 -hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2-pirydon, 1 -hydroksy-4-metylo-6-(2,4,4-trimetylo- -pentylo)-2-pirydon, 1-hydroksy-4-metylo-6-n-heksylo-, -6-izoheksylo-, -6-n-heptylo- lub -6- -izoheptylo-2-pirydon, 1-hydroksy-4-metylo-6-oktylo- lub -6-izooktylo-2-pirydon, a zwłaszcza 1-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylometylo- lub -6-cykloheksyloetylo-2-pirydon, przy czym grupa cykloheksylowa może być ewentualnie połączona z grupą metylową, 1-hydroksy- 4-metylo-6-(2-bicyklo[2,2,1]heptylo)-2-pirydon, 1-hydroksy-3,4-dimetylo-6-benzylo- lub -6- -dimetylobenzylo-2-pirydon oraz 1-hydroksy-4-metylo-6-(β-fenyloetylo)-2-pirydon. Pojęcie nasycony odnosi się do takich grup, które nie mają wielokrotnych alifatycznych wiązań, a więc nie zawierają wiązań etylenowych lub acetylenowych. Określenie miejscowo oznacza lokalne działanie na skórę.

6 Określenie grzyb obejmuje wszystkie wolne od chlorofilu komórki z celulozą lub chityną w błonie komórkowej i chromosomami w jądrze komórkowym. Do grzybów należą przede wszystkim drożdże, pleśnie, oraz grzyby skóry, grzyby włosów i drozdżaki. Określenie bakterie obejmuje mikroorganizm z przemianą materii heterotroficzną lub autotroficzną, nie zawierające jądra z chromosomami. Do bakterii należą mikroorganizmy Gram-ujemne i Gram-dodatnie, zwłaszcza te mogące wzrastać na powierzchni skóry ludzi i zwierząt, np. bakterie patogenne dla skóry z gatunków gronkowców, paciorkowców, maczugowców, Propionibacterium i odmieńców, a także inne bakterie wzrastające aerobowo lub anaerobowo, takie jak enterokoki, Escherichia coli, pałeczki ropy błękitnej i Klebsiella. Określenie antybiotykoopomy oznacza niewrażliwość mikroorganizmów na terapeutycznie osiągalne stężenie substancji czynnej. Wyżej wymienione związki o wzorze I mogą być stosowane w postaci wolnej, a także w postaci soli. Korzystnie stosuje się je w postaci wolnej. W przypadku stosowania zasad organicznych, korzystnie stosuje się trudno lotne zasady, np. niskocząsteczkowe alkanoloaminy, takie jak etanoloamina, dietanoloamina, N-etylo- -etanoloamina, N-metylodietanoloamina, trietanoloamina, dietyloaminoetanol, 2-amino-2- -metylo-n-propanol, dimetyloaminopropanol, 2-amino-2-metylopropanodiol i triizopropanoloamina. Jako dalsze niskolotne zasady można wymienić takie zasady jak etylenodiamina, heksametylenodiamina, morfolina, piperydyna, piperazyna, cykloheksyloamina, tributyloamina, dodecyloamina, N,N-dimetylododecyloamina, stearyloamina, oleiloamina, benzyloamina, dibenzyloamina, N-etylobenzyloamina, dimetylostearyloamina, N-metylomorfolina, N- -metylopiperazyna, 4-metylocykloheksyloamina i N-hydroksyetylomorfolina. Można także stosować sole czwartorzędowych wodorotlenków amoniowych, takie jak wodorotlenek trimetylobenzyloamoniowy, wodorotlenek tetrametyloamoniowy lub wodorotlenek tetraetyloamoniowy, a także guanidynę i jej pochodne, szczególnie jej produkty alkilowania. Jest jednak lakze możliwe stosowanie tworzących sole niskocząsteczkowych alkiloamin, takich jak metyloamina, etyloamina lub trietyloamina. Może być także brane pod uwagę stosowanie związków jako soli z kationami nieorganicznymi, przykładowo soli metali alkalicznych, szczególnie soli sodowych, potasowych lub amonowych, soli metali ziem alkalicznych, takich jak sole magnezowe lub wapniowe, jak również soli z dwu- do czterowartościowymi kationami, takimi jak sole cynkowe, glinowe lub cyrkonowe. Stosowane w preparatach substancje czynne w postaci związków o wzorze I można wytworzyć np. według sposobu podanego w US Jako preparaty stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków można wymienić preparaty farmaceutyczne od płynnych do półstałych, szczególnie roztwory, kremy, maście i żele, przy czym te ostatnie z uwagi na podwyższone uwalnianie substancji czynnych uważane są za korzystne do stosowania. Wytwarzanie tych preparatów realizuje się znanymi sposobami, z użyciem stosowanych według wynalazku substancji czynnych. Preparaty stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków mogą zawierać jeden z powyższych związków 1-hydroksy-2- -pirydonowych lub większą ich ilość jako kombinację. Preparaty stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków zawierają substancję czynną w ilości zazwyczaj około 0,1-5%, a korzystnie 0,5-1%. Przy miejscowym leczeniu infekcji skóry środkami farmaceutycznymi osiąga się pełne wyleczenie. Środki te można także stosować w leczeniu trądziku, trądziku różowatego, choroby o jeszcze niewyjaśnionej etiologii i łupieżu rumieniowego, pseudogrzybicy skóry wywoływanej przez Corynebacterium minutissimum. Przykład 1 1-Hydroksy-4-metylo-6-(2,4,4-trimetylopentylo)-2(1H)- pirydon 0,50% Hydroksyetyloceluloza 1,50% Glicerylokokosan poliglikolu etylenowego-7 5,00% Glikol 1,2-propylenowy 10,00% Alkohol izopropylowy 20,00% Woda zdemineralizowana 63,00%

7 Przykład 2 1 -Hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2( 1H)-pirydon 1,00% Polimer polikwasu akrylowego (np. Carbomer 934 P) 0,70% Wodorotlenek sodu 0,20% Dioktylosulfobursztynian sodu 0,05% 2-Oktylododekanol 7,50% Alkohol izopropylowy 25,00% Woda zdemineralizowana 65,55% Przykład 3 1-Hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2( 1 H)pirydon 0,50% Polimer polikwasu akrylowego (np. Carbomer 940) 0,50% Wodorotlenek sodu 0,20% Polioksyetylenowany(20) monostearynian sorbitanu 3,50% Mirystynian izopropylu 10,00% Etanol 20,00% Woda zdemineralizowana 65,30% Przykład 4 1-Hydroksy-4-metylo-6-(2,4,4-trimetylopentylo)-2( 1 H)-pirydon 1,00% Hydroksypropyloceluloza 1,00% Glikol 1,2-propylenowy 2,50% Etanol 20,00% Woda zdemineralizowana 75,50% Przykład 5 1-Hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2( 1 H)pirydon 1,00% Alkohol izopropylowy 25,00% Glikol polietylenowy 400 5,00% Woda zdemineralizowana 69,00% Przykład 6 1 -Hydroksy-4-metylo-6-(trimetylopentylo)-2( 1 H)-pirydon 1,00% 2-Oktylodocenol 5,00% Olej parafinowy 5,00% Alkohol cetylowy 5,00% Alkohol stearylowy 5,00% Alkohol mirystylowy 5,00% Polioksyetylenowany(20) monostearynian sorbitanu 3,00% Monostearynian sorbitanu 2,00% Woda zdemineralizowana 69,00% Przykład 7 Badanie skuteczności Określanie przeciwbakteryjnej skuteczności 1-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo- -2(1H)-pirydonu wobec patogennych dla skóry aerobowych bakterii Gram-dodatnich i Gramujemnych. Oznaczenie minimalnego stężenia hamującego (MHK) przeprowadzono w agarze Mueller'a-Hintona w teście rozcieńczeń. Substancję czynną rozpuszczono najpierw do stężenia 10% w dimetylosulfotlenku, a następnie rozcieńczono dwukrotnie jednakowymi ilościami agaru tak, że końcowe stężenie wynosiło od 128 μg/m1do 1 μg/ml. Wyrosłe przez noc hodowle badanych szczepów bakteryjnych rozcieńczono płynną pożywką i zastosowano jako substancje zaszczepiające. Zawiesinę bakterii (1 x 105 cfu/ml) naniesiono na górną powierzchnię płytek agarowych zawierających substancje czynne. Z wyjątkiem oznaczenia oporności szczepu gronkowca złoci-

8 stego (MRSA) i gronkowca białego (MRSE) na metycylinę, wartości MHK oznaczono po 24 godzinach w temperaturze 37 C (MRSA i MRSE: 48 godzin w temperaturze 30 C). Najniższe stężenie, przy którym nie zaobserwowano wzrostu, oznaczono jako MHK. Badane bakterie antybiotykoopome można wyizolować znanymi sposobami od pacjentów lub ze szpitali, w przypadkach stwierdzonej oporności na antybiotyki. Inne podane gatunki bakterii mogą być łatwo wyizolowane przez fachowca na podstawie ich rodzaju i nazwy gatunku lub pobrane ze zbioru szczepów. Wyniki Skuteczność in vitro 1-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2(1H)-pirydonu wobec bakterii aerobowych Szczepy Gram-dodatnie n = MHK ( μg/ml) (n =) Staphylococcus aureus S aureus metycylinoopomy, MRSA S aureus ofloksacynoopomy, OFXr 16 64(g), 128(g) Staphylococcus epidermidis S epidermidis metycylinoopomy, MRSE 2 64 S epidermidis oflaksacynoopomy, OFXr 4 64 Streptococcus pyogenes Strept faecalis 3 64(1), 128(2) Strept faecium Strept faecium, wenkomycynoopomy VANr 1 32 Strept durans 10 64(4), 128(2) Strept equisimilts Strept agalactiae Szczepy Gram-ujemne Proteus vulgaris 3 32(1), 64(2) Szczepy Gram-dodatnie n = MHK ( μg/ml) (n =) Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli 3 64 Klebsiella pneumoniae 2 64(1), 128(1) Pseudomonas aeruginosa n = liczba badanych szczepów, podana w nawiasach liczba odpowiada szczepom, dla których stwierdzono podaną wartość MHK Skuteczność in vitro 1-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2( 1 H)pirydonu wobec bakterii anaerobowych. (Badanie prowadzono według testu rozcieńczeń na agarze z użyciem agaru Wilkins'a- Chalgrena (Oxoid))

9 Określenie bakterii MHK (μg/ml) Propionibacterium acnes szczep ,0 szczep ,0 szczep ,0 szczep DSM ,0 Rozwój wszystkich bez wyjątku badanych szczepów bakteryjnych zahamowano przy użyciu 1-hydroksy-2-pirydonów w wąskim zakresie stężeń. Dotyczy to także szczepów terapeutycznie opornych na takie antybiotyki jak metycylina, oflaksacyna i wenkomycyna.

10 Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz Cena 2,00 zł