BIOTECHNOLOGIA. Zajęcia prowadzone przez Zakład Biologii Molekularnej i Zakład Regulacji Metabolizmu Instytutu Biochemii UW
|
|
- Iwona Antczak
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 BIOTECHNOLOGIA Zajęcia prowadzone przez Zakład Biologii Molekularnej i Zakład Regulacji Metabolizmu Instytutu Biochemii UW Materiały do ćwiczeń dla studentów kierunku Biotechnologia w roku akademickim 2016/2017 opracowane przez pracowników Zakładu Biologii Molekularnej i Zakładu Regulacji Metabolizmu. Redakcja: Rafał Derlacz, Piotr Kozłowski, Joanna Trzcińska-Danielewicz 1
2 Plan ćwiczeń: Dzień pierwszy Ekstrakcja inwertazy z drożdży piekarniczych Immobilizacja inwertazy Hydroliza roztworu sacharozy Izolowanie immunoglobulin Przygotowanie próbek do elektroforezy w żelu poliakrylamidowym z SDS Dzień drugi Elektroforeza białek w żelu poliakrylamidowym z SDS Sporządzanie krzywej wzorcowej do oznaczania cukrów redukujących Oznaczanie cukrów redukujących w pobranych próbkach Dzień trzeci Oznaczanie aktywności inwertazy opracowanie wyników Analiza stopnia czystości otrzymanego preparatu IgG i wyznaczenie wielkość łańcucha lekkiego i ciężkiego na podstawie obrazu elektroforetycznego Kontakt: dr Anna Kiersztan Zakład Regulacji Metabolizmu Instytut Biochemii UW Budynek D, II piętro, pokój 203D akiersztan@biol.uw.edu.pl dr Takao Ishikawa Zakład Biologii Molekularnej Instytut Biochemii UW Budynek D, I piętro, pokój 105 takao@biol.uw.edu.pl dr Joanna Trzcińska-Danielewicz Zakład Biologii Molekularnej Instytut Biochemii UW Budynek D, I piętro, pokój 108 jtd@biol.uw.edu.pl 2
3 Regulamin pracowni: 1. W pracowni należy zachować ostrożność, porządek i czystość. 2. W pracowni należy nosić bezpieczne obuwie i fartuch laboratoryjny, a przy pracy z substancjami szkodliwymi rękawiczki gumowe. Okrycia wierzchnie należy pozostawić w szatni wydziałowej. 3. Opuszczając stanowisko pracy należy sprawdzić czy wszystkie niepotrzebne urządzenia elektryczne, gaz i woda zostały wyłączone, drobny sprzęt odłożony na miejsce, a użyte naczynia laboratoryjne umyte i odłożone do suszenia. 4. Studenci nie mogą pracować w pracowni bez opieki pracownika dydaktycznego. 5. W pracowni nie wolno palić tytoniu, spożywać posiłków i napojów, aplikować kosmetyków. Nie używać do celów spożywczych naczyń laboratoryjnych. 6. Odczynniki należy przechowywać w odpowiednim porządku. Nie wolno trzymać żadnych substancji w niepodpisanych opakowaniach. Łatwopalne rozpuszczalniki, a także stężone kwasy i zasady można przechowywać w pracowniach pod wyciągiem tylko w ilościach zaspokajających bieżące potrzeby. 7. Prace z rozpuszczalnikami organicznymi należy prowadzić przy sprawnie działającej wentylacji. Podczas pracy nie wolno używać otwartego ognia. Etanol używany w pracowni jest skażony. 8. Prace z kwasami i zasadami należy prowadzić pod sprawnie działającym wyciągiem chemicznym. 9. Nigdy nie należy pipetować ustami substancji trujących, żrących lub innych szkodliwych dla zdrowia. 10. Odpadów substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla środowiska naturalnego nie wolno wylewać do zlewów. Należy je zlewać do szczelnych podpisanych butelek i przechowywać pod wyciągiem. Będą okresowo zbierane do zniszczenia. 11. Odpady innych stężonych substancji można wylewać do zlewu po ich znacznym rozcieńczeniu, obficie spłukując wodą z kranu. 12. Okna w pracowni można tylko uchylać w pozycji pionowej. Nie otwierać ich na oścież. 13. W razie zaistnienia nawet najmniejszego wypadku należy niezwłocznie powiadomić opiekującego się pracownią pracownika dydaktycznego. W opisie ćwiczeń zastosowano następujące symbole: odczynnik gotowy uwaga dotycząca czynności niebezpiecznych 3
4 1. Oczyszczanie frakcji immunoglobulin G (IgG) z surowicy królika Jedną z metod oczyszczania białek jest chromatografia powinowactwa. Jest to szczególny typ chromatografii adsorpcyjnej, w której wykorzystuje się wzajemne powinowactwo dwóch substancji. Pierwsza z nich (tzw. ligand), chemicznie związany z nierozpuszczalnym nośnikiem, specyficznie adsorbuje drugą substancję (substrat). Specyficzne oddziaływanie tych dwóch substancji może mieć różny charakter, na przykład taki, jak między: hormonem a receptorem enzymem a substratem, czy inhibitorem przeciwciałem a antygenem komplementarnymi odcinkami kwasów nukleinowych kwasami nukleinowymi a białkami. Swoistość tego oddziaływania jest niekiedy tak duża, że pozwala na otrzymanie w jednoetapowej procedurze praktycznie czystego preparatu nawet z bardzo złożonych mieszanin, takich jak homogenaty tkankowe. Poza wykorzystaniem naturalnie występujących par substrat-ligand, można tak modyfikować niektóre substancje (np. białka otrzymywane z organizmów transgenicznych), by zyskały one powinowactwo do określonego ligandu. Jako nośniki w chromatografii powinowactwa stosuje się złoża tradycyjnie wykorzystywane do filtracji żelowej, przy czym przed użyciem konieczna jest ich odpowiednia aktywacja, umożliwiająca związanie ligandu. Często ten sam ligand bywa wykorzystywany do izolowania różnych grup substratów. Na przykład złoże ze związanym białkiem A może wiązać większość immunoglobulin klasy G, a do złoża z przyłączonym polinukleotydem poli(u) lub poli(t) mogą wiązać się różne cząsteczki mrna. Związki izolowane przy użyciu chromatografii powinowactwa można eluować zarówno w sposób specyficzny (np. przez użyciu substancji o większym powinowactwie do substancji oczyszczanej niż ligand), jak i niespecyficzny (np. za pomocą buforów o niskim lub wysokim ph, wysokiej siły jonowej, czy związków rozrywających wiązania wodorowe). Całą procedurę chromatografii powinowactwa możemy podzielić na następujące etapy: chemiczne wiązanie ligandu ze złożem (nie jest konieczne, gdy korzysta się już z gotowego złoża z dołączonym ligandem) specyficzne wiązanie substratu do unieruchomionego ligandu usunięcie substancji niezwiązanych i związanych niespecyficznie elucja specyficznie związanego substratu. Poniższe ćwiczenie polega na oczyszczeniu frakcji przeciwciał IgG z surowicy królika przy pomocy chromatografii powinowactwa. Przeciwciała (immunoglobuliny) są to białka wydzielane przez limfocyty B, które mają zdolność do swoistego rozpoznawania i wiązania antygenów (białek, cukrów, lipidów, kwasów nukleinowych), czyli substancji wywołujących odpowiedź immunologiczną organizmu. W zależności od struktury i funkcji przeciwciała można podzielić na pięć klas: IgA, IgD, IgE, IgG i IgM. W surowicy krwi najobficiej występują przeciwciała IgG, które zapewniają odporność organizmu na czynniki infekcyjne dostające się przez krew. Są również jedynymi przeciwciałami zdolnymi do przejścia przez łożysko, zapewniając w ten sposób ochronę immunologiczną płodu. Cząsteczka IgG o masie cząsteczkowej około 150 kda ma kształt litery Y i zbudowana jest z dwóch identycznych łańcuchów lekkich (m.cz około 25 kda) i dwóch identycznych łańcuchów ciężkich (m.cz. około 50 kda). Łańcuchy lekkie i ciężkie są połączone ze sobą 4
5 wiązaniami (mostkami) dwusiarczkowymi. Funkcjonalnie w cząsteczce IgG można wyróżnić dwa rejony Fab rozpoznające antygen i rejon Fc oddziaływujący z innymi składnikami układu odpornościowego (Rys. 1). łańcuch lekki S-S S-S fragmenty Fab mostki dwusiarczkowe S-S S-S łańcuch ciężki fragment Fc Rys. 1 Schemat budowy przeciwciała Różnorodność przeciwciał wytwarzanych przez dany organizm jest ogromna (u człowieka szacuje się ją na ponad 10 8!), ponieważ mają one rozpoznawać/wiązać teoretycznie wszystkie antygeny, z którymi może się on zetknąć w swoim otoczeniu. Odkrycie, jak taka wielka różnorodność przeciwciał zakodowana jest w materiale genetycznym komórki ssaczej zostało wyróżnione Nagrodą Nobla. Co więcej, organizm naturalnie wytwarza wiele różniących się między sobą przeciwciał skierowanych przeciwko temu samemu antygenowi. Dlatego surowice/przeciwciała przeciwko antygenowi otrzymane z krwi jakiegoś organizmu, np. królika, nazywane są poliklonalnymi. Przy użyciu specjalnej techniki (również wyróżnionej Nagrodą Nobla) możliwa jest także produkcja, np. w hodowli komórek mysich, preparatów identycznych (monoklonalnych) przeciwciał przeciwko danemu antygenowi. Ze względu na wybiórcze działanie (rozpoznawanie w zasadzie tylko "swojego" antygenu) przeciwciała są niezastąpionym narzędziem mającym zastosowanie w medycynie przy leczeniu, diagnostyce i profilaktyce oraz w badaniach naukowych. Typowe przykłady zastosowania przeciwciał w leczeniu to podanie surowicy z wysokim mianem odpowiednich przeciwciał, otrzymanej z innego organizmu, przy infekcji tężcem, błonicą, wścieklizną, zapaleniu wątroby typu B czy po ukąszeniu przez żmiję lub podanie stosownych przeciwciał w przypadku ciąży z konfliktem serologicznym (niezgodnością w zakresie czynnika Rh). W diagnostyce obecność stosownych przeciwciał we krwi jest wykorzystywana do oznaczania grup krwi oraz kontaktu osoby z niektórymi czynnikami infekcyjnymi, np. wirusem HIV czy prątkami gruźlicy. Przeciwciałami stwierdza się także obecność pewnych substancji w próbkach, np. hormonów przy testach ciążowych. W profilaktyce, na drodze szczepień ochronnych (np. przeciwko odrze, zapaleniu wątroby typu B czy cholerze) organizm nabywa zdolności wytwarzania odpowiedniej ilości przeciwciał we krwi, których celem w przyszłości będzie zapobieganie tym infekcjom. W badaniach naukowych przeciwciała wykorzystuje się w szeregu technik używanych przy izolacji i charakterystyce białek. 5
6 W poniższym ćwiczeniu do izolowania immunoglobulin G wykorzystuje się kolumnę napełnioną agarozą związaną z białkiem A, które jest składnikiem ściany komórkowej bakterii Staphylococcus aureus. Białko A, choć nie jest fizjologicznym ligandem dla IgG, ma zdolność w neutralnym ph do tworzenia silnych kompleksów z tymi przeciwciałami (poprzez rejon Fc IgG). Kompleksy te można rozdysocjować w kwaśnym ph. Siła wiązania się IgG do białka A w znacznym stopniu zależy od pochodzenia gatunkowego IgG (białko A silnie wiąże się z IgG człowieka, królika, świnki morskiej, świni, psa; słabiej z IgG krowy, kozy, myszy; bardzo słabo z IgG konia, owcy, szczura). Stopień czystości otrzymanego preparatu IgG zostanie oceniony metodą elektroforezy w żelu poliakrylamidowym z dodatkiem dodecylosiarczanu sodowego (sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis SDS-PAGE). Elektroforeza to ruch cząsteczek obdarzonych ładunkiem w polu elektrycznym. Większość metod elektroforetycznych wykorzystuje specyficzne nośniki bibułę, żele poliakrylamidowe lub agarozowe. Elektroforezę białek prowadzi się z żelach poliakrylamidowych (polyacrylamide gel electrophoresis PAGE). Rozdział białek w polu elektrycznym zależy od ich ładunku i wielkości. Im większe białko tym wolniej porusza się w polu elektrycznym, im bardziej naładowane tym porusza się szybciej. Jeżeli białko w danych warunkach ma ładunek ujemny, to migruje do anody; jeżeli dodatni do katody. Najczęściej stosuje się rozdział białek zależny tylko od ich wielkości. Polega on na rozdziale białek w żelu poliakrylamidowym z SDS (SDS-PAGE). SDS (dodecylosiarczan sodowy) jest detergentem anionowym denaturującym i opłaszczającym białko, w wyniku czego nadaje mu ładunek ujemny. W związku z tym, że w obecności SDS wszystkie białka mają ładunek ujemny, to szybkość migracji w żelu zależy wyłącznie od wielkości białka. Często dodatkowo przeprowadza się redukcję wiązań dwusiarczkowych, w wyniku czego poszczególne łańcuchy polipeptydowe białka migrują oddzielnie. W efekcie, wszystkie białka (łańcuchy polipeptydowe) mają taki sam, liniowy kształt oraz ładunek ujemny, a szybkość ich migracji w żelu zależy wyłącznie od ich wielkości. W celu otrzymania jak najlepszego rozdziału białek, oprócz dobrania odpowiedniego usieciowania żelu (które zależy od stężenia akrylamidu), należy doprowadzić do sytuacji, w której wszystkie białka w momencie rozpoczęcia rozdziału będą znajdowały się w jednym miejscu - na początku żelu, a nie rozproszone w całej naniesionej objętości do kieszonki. W tym celu przygotowuje się żele składające się z dwóch części( żelu rozdzielającego o stężeniu 8-20% i żelu zagęszczającego, o stężeniu 4% przygotowanych kolejno po sobie. Wówczas przed rozpoczęciem właściwego rozdziału, białka ulegają koncentracji w żelu zagęszczającym. Białka na ogół są bezbarwne. W związku z tym po przeprowadzeniu rozdziału elektroforetycznego żel trzeba zabarwić, aby uwidocznić obecne w nim białka. W tym celu stosuje się na przykład barwienie błękitem kumasyny lub związkami srebra. SDS-PAGE można także wykorzystać do wyznaczania masy cząsteczkowej analizowanych białek. Droga migracji białka (pojedynczego łańcucha polipeptydowego) w żelu rozdzielającym jest odwrotnie proporcjonalna do logarytmu dziesiętnego z jego masy cząsteczkowej (małe białka migrują najdalej). W żelu o prawidłowo dobranym usieciowaniu ta zależność jest prostoliniowa. Używając mieszaniny białek o znanych masach cząsteczkowych, tzw. wzorców masy cząsteczkowej, można, w oparciu o ich drogi migracji w żelu, wykreślić krzywą wzorcową (krzywą kalibracyjną dla danego żelu) i na jej podstawie, wyznaczyć masę badanego białka 6
7 (pojedynczego łańcucha polipeptydowego), o migracji mieszczącej się w jej prostoliniowym odcinku (Rys. 2). Rys.2 Wyznaczanie masy cząsteczkowej białka w oparciu o krzywą kalibracyjną żelu SDS-PAGE wg Laemmli ego. Ze szczegółami dotyczącymi elektroforezy SDS-PAGE zapoznają się Państwo na zajęciach z Biologii Molekularnej. Dla tych z Państwa, którzy już teraz są zainteresowani tym zagadnieniem polecamy komentarz do tych zajęć, który można znaleźć na stronie internetowej Zakładu Biologii Molekularnej ( Na rys.3 przedstawiono obraz elektroforetyczny próbek z kolejnych etapów izolacji IgG poddanych elektroforezie SDS-PAGE albumin a Łańcuch ciężki IgG Łańcuch lekki IgG Rys.3 Obraz elektroforetyczny próbek z kolejnych etapów izolacji IgG poddanych elektroforezie SDS-PAGE. ścieżka nr 1 mieszanina białek wzorcowych ścieżka nr 2 surowica krwi królika (próbka wyjściowa) ścieżka nr 3 wyciek z kolumny ścieżka nr 4 ostatni etap płukania przed elucją ścieżka nr 5 pierwszy etap elucji ścieżka nr 6 drugi etap elucji ścieżka nr 7 trzeci etap elucji ścieżka nr 8 ostatni etap elucji 7
8 Izolowanie immunoglobulin: Materiał biologiczny: zamrożona surowica krwi królika Odczynniki: 1. Kolumna z białkiem A przyłączonym do agarozy (ok. 0.2 ml złoża). 2. Bufor kolumnowy: 0.5 M NaCl, 50 mm Tris-HCl, ph Bufor elucyjny: 100 mm glicyna-hcl, ph 2.5 Wszystkie odczynniki przechowywać z temp 4 C (lodówka)!!! Wykonanie: UWAGA!!! Kolumna z białkiem A przyłączonym do agarozy jest do wielokrotnego użytku. Należy ją przechowywać w temperaturze 4 C i pamiętać, aby zaraz po zakończeniu elucji wymienić bufor elucyjny na bufor kolumnowy, ponieważ dłuższe działanie niskiego ph może prowadzić do nieodwracalnego zniszczenia złoża. Doświadczenie można prowadzić w temperaturze pokojowej używając schłodzonych buforów i przechowując próbki w lodzie. Wszystkie próbki uzyskiwane w trakcie preparatyki należy przechowywać w lodzie. 1. Z otrzymanej surowicy królika (200 l) pobrać 10 l i zachować do elektroforezy (probówka typu Eppendorf oznaczona nr 1). 2. Resztę surowicy nałożyć na kolumnę ze złożem [1] i zacząć zbierać wyciek do probówki oznaczonej nr Kiedy poziom surowicy zrówna się z górną powierzchnią złoża, nałożyć na kolumnę 10 ml buforu kolumnowego [2] (jednorazowo na kolumnie nie zmieści się taka objętość buforu, więc należy nakładać go porcjami). Kontynuować zbieranie wycieku z kolumny do probówki nr 2, aż do zebrania frakcji o objętości 1 ml. Kolejne porcje wycieku należy odrzucić. Ostatnią porcję wycieku o objętości 1 ml zebrać do probówki nr Po przepłukaniu złoża buforem kolumnowym, frakcję immunoglobulin wymywać czterema porcjami po 200 l buforu elucyjnego [3]. Każdą porcję eluatu zebrać do oddzielnej probówki i zachować do elektroforezy (probówki oznaczone nr 4, 5, 6 i 7). 5. Natychmiast po zakończeniu elucji przemyć złoże buforem kolumnowym [2]. Przemywanie prowadzić do momentu uzyskania wycieku o ph 8.0 (ph kontrolować papierkiem wskaźnikowym). Złoże pozostawić pod 3-4 cm warstwą buforu kolumnowego, kolumnę przechowywać zamkniętą w temperaturze 4 C. Uzyskane podczas preparatyki frakcje (probówki od 1 do 7) zamrozić lub od razu pobrać z nich odpowiednie ilości preparatów i przygotować próbki do elektroforezy wg poniższego przepisu. 8
9 Przygotowanie próbek do elektroforezy w żelu poliakrylamidowym z SDS (SDS-PAGE): Odczynniki: 1. Bufor Laemmli'ego 5x : M Tris-HCl, ph 6.8, 10 % (w/v) SDS, 50 % (w/v) glycerol, 5 % (v/v) -merkaptoetanol, 0.05 % (w/v) błękit bromofenolowy Wykonanie: 1. Do probówki nr 1 z surowicą dodać 490 l buforu kolumnowego [2] (czyli rozcieńczyć 50x) i z tak rozcieńczonej próbki do nowej probówki typu Eppendorf oznaczonej literą S pobrać 16 l. 2. Z probówki nr 2 z wyciekiem pobrać do nowej probówki 10 l i dodać do niej 90 l buforu kolumnowego [2] (czyli rozcieńczyć 10x). Z tak rozcieńczonej próbki do nowej probówki oznaczonej literą W pobrać pobrać16 l. 3. Z probówki nr 3 z ostatnią frakcją buforu kolumnowego do nowej probówki oznaczonej literą P pobrać 16 l. 4. Z probówek 4, 5, 6 i 7 z kolejnymi porcjami eluatu do nowych probówek oznaczonych odpowiednio E1, E2, E3 i E4 pobrać po 16 l. 5. Do próbek S, W, P, E1, E2, E3 i E4 dodać po 4 l buforu Laemmli'ego 5x [1] (jeśli bufor był przechowywany w lodówce, należy rozgrzać go przed dodaniem do próbek). Tak przygotowane próbki można przechowywać w temperaturze 20 C. 6. Przeprowadzić rozdział elektroforetyczny przygotowanych próbek w 12% żelu poliakrylamidowym zawierającym SDS. Elektroforeza białek w żelu poliakrylamidowym zawierającym SDS (SDS-PAGE) Materiał: 12% żel poliakrylamidowy zawierający SDS Odczynniki: 1. Bufor do elektoforezy (ph 8.3): M Tris, M glicyna, 0.1 % (w/v) SDS 2. Mieszanina białek wzorcowych w buforze Laemmli'ego 1x: miozyna m.cz. 200 kda -galaktozydaza m.cz. 116,25 kda fosforylaza b m.cz. 97,4 kda albumina m.cz. 66 kda owoalbumina m.cz. 45 kda anhydraza m.cz. 31 kda inhibitor trypsyny m.cz. 21,5 kda lizozym m.cz. 14,4 kda aprotynina m.cz. 6,5 kda 3. Roztwór do barwienia żelu (do wielokrotnego użycia): 0.2 % (w/v) błękit Coomassie'go R-250 w roztworze woda:metanol:st. kwas octowy 5:5: % (v/v) kwas octowy 9
10 Akrylamid przed polimeryzacją jest silnie trujący. Może się zdarzyć, że pod uszczelką nie akrylamid nie spolimeryzuje całkowicie. W związku z tym pracując z żelem poliakrylamidowym wszystkie czynności należy wykonywać tylko w rękawiczkach. Opary kwasu octowego są trujące. Nigdy nie należy pipetować ustami stężonego kwasu. Odbarwianie żelu przeprowadzać pod włączonym wyciągiem chemicznym. Wykonanie: 1. Z otrzymanego żelu ostrożnie wyciągnąć grzebyk, a następnie trzymając szybki zdjąć klamry i gumową uszczelkę. 2. Umieścić żel w aparacie (szybką z wcięciem do środka aparatu), szybki umocować w aparacie małymi białymi klamrami. Wlać bufor do elektroforezy [1] do dolnego i górnego zbiornika. 3. Kieszonki w żelu przepłukać buforem do elektroforezy [1]. Uwaga!!! Przepłukanie kieszonek żelu, jak i naniesienie próbek (patrz punkt 5 można także przeprowadzić przed umieszczeniem żelu w aparacie do elekrtoforezy. 4. Przygotowane wcześniej próbki do elektroforezy S, W, P, E1, E2, E3 i E4 oraz mieszaninę białek wzorcowych otrzymaną od prowadzących [2] zawierające bufor Laemmli'ego ogrzewać przez 3 minuty w 100 o C. 5. Po zwirowaniu i schłodzeniu do temperatury pokojowej całość próbek nanieść na żel. Koniecznie zapisać kolejność naniesionych próbek 6. Włączyć chłodzenie aparatu do elektroforezy (lekko odkręcić kran) i podłączyć aparat do zasilacza (elektroda ujemna od strony kieszonek, elektroda dodatnia od dolnej krawędzi żelu). 7. Elektroforezę prowadzić przy napięciu około 100 V do czasu przesunięcia się barwnika do dolnej krawędzi żelu (około 1.5 godz.). 8. Wyjąć szybki z żelem z aparatu, wyciągnąć przekładki i rozłożyć szybki (delikatnie podważając jedną z nich). Obciąć warstwę żelu zagęszczającego (z kieszonkami). 9. Żel umieścić w naczyniu z roztworem do barwienia żeli [3]. 10. Żel barwić przez 20 minut (lub dłużej) w pudełku na plastikowej tacy. 11. Wyjąć żel z roztworu do barwienia [3] i odbarwiać go poprzez kilkukrotne płukanie w 7% kwasie octowym [4] na gorąco (około C) pod wyciągiem chemicznym. Żel można przechowywać w 7% kwasie octowym. 12. Zanalizować otrzymany obraz elektroforetyczny i na jego podstawie wyznaczyć wielkość łańcucha lekkiego i ciężkiego IgG. Literatura: Smith, W.L. i Rollins, T.E. (1982) Meth. Enzymol. 86, Ostrove, S. (1990) Meth. Enzymol. 182, Laemmli, U.K. (1970) Nature 227, Hames, B.D., Hooper, N. M., Houghton, J. D. (2001) Krótkie wykłady. PWN Warszawa. 10
11 Document&parentid=566&moduleid=13422&zone=Labsep#content Ćwiczenia z biochemii. PWN, Warszawa 2003 (pod redakcją: L. Kłyszejko- Stefanowicz). Krótkie wykłady: Biochemia. PWN, Warszawa 2004 (autorzy: D. B. Hames i N. M. Hooper). Krótkie wykłady: Immunologia. PWN, Warszawa 2005 (autorzy: P. M. Lydyard, A. Whelan i M. W. Fanger). Rola poszczególnych substancji stosowanych podczas ćwiczenia woda podstawowy rozpuszczalnik stosowany w biologii molekularnej Tris (w formie Tris-HCl, Tris-octan, Tris-glicyna) substancja buforująca, utrzymuje ph roztworu (7-8) glicyna (w formie glicyna-hcl) substancja buforująca, utrzymuje ph roztworu (2-3) NaCl substancja zapewniająca siłę jonową roztworu (także ciśnienie osmotyczne) BiałkoA-agaroza złoże do izolacji IgG SDS mocny anionowy detergent, upłynniający wszystkie błony komórkowe i denaturujący białka, nadający im ujemny ładunek wypadkowy -merkaptoetanol ( -ME) substancja redukująca, m. in. mostki dwusiarczkowe w białkach akrylamid (i N,N'-metylenobisakrylamid) substancje wytwarzające w wyniku polimeryzacji ze sobą usieciowany poliakrylamid nadsiarczan amonowy (APS) przeciwutleniacz używany przy polimeryzacji akryloamidu N,N,N',N'-tetrametylenodiamina (TEMED) katalizator polimeryzacji akryloamidu i N,N'-metylenobisakryloamidu glicerol substancja obciążająca próbkę do elektroforezy błękit bromofenolowy ciemnofioletowy barwnik migrujący do anody w trakcie SDS PAGE błękit Coomassie'go R-250 barwnik tworzący niebieskie kompleksy z białkami kwas octowy substancja do usuwania nadmiaru barwnika po barwieniu białka w żelu akryloamidowym 11
12 2. Immobilizowane enzymy w biotechnologii. Oznaczanie aktywności inwertazy. Immobilizacja jest techniką, która znacznie ogranicza swobodną dyfuzję cząstek enzymu lub komórek. Metody immmoblizacji enzymów mają zastosowanie w biochemii, biotechnologii, mikrobiologii, inżynierii chemicznej, głównie ze względu na możliwość ich wykorzystania technologicznego i handlowego. Enzymy można immobilizować metodami chemicznymi, np. kowalencyjnie wiążąc z nośnikami rozpuszczalnymi lub nierozpuszczalnymi w wodzie, lub metodami fizycznymi, np. poprzez adsorpcję na nierozpuszczalnych nośnikach, inkluzję w sieci polimerowej czy mikrokapsułkowanie wewnątrz półprzepuszczalnych membran. Stosowana procedura nie powinna wpływać na aktywność biologiczną enzymu. Od rodzaju matrycy i sposobu wiązania zależy ilość, aktywność, stabilność, optimum ph i temperatury działania immobilizowanego enzymu. Przykładem immobilizacji jest wykorzystanie jako złoża kwasu alginowego (Rys. 3) do inkluzji inwertazy, enzymu hydrolizującej sacharozę. Alginian jest to polisacharyd zbudowany z reszt kwasów D-mannuronowego (M) i L-guluronowego (G) połączonych wiązaniami 1,4. Występują w nim bloki składające się z M, z G oraz mieszane: (M M) x (G G) y (M G) z H H COOH O HO H OH H O O HO COOH OH H H H O H H H n Rys. 3 Kwas alginowy Alginian otrzymuje się z wodorostów lub niektórych szczepów bakteryjnych. Ma masę cząsteczkową około , jest nierozgałęziony, długołańuchowy. Rozpuszczony w wodzie daje lepkie roztwory, które można sterylizować (20 min w temp. 121 C). Cechą charakterystyczną alginianu jest jego pęcznienie, a z jonami metali dwu- i trójwartościowych (np. Ca 2+, Zn 2+, Mn 2+, Sr 2+, Ba 2+, Al 3+, Fe 3+, lecz nie z Mg 2+ ) tworzenie żeli. Żel alginianowy jest dość stabilny, obojętny chemicznie i ma strukturę mikroporowatą. W czasie immobilizacji enzymów w żelu alginianowym nie obserwuje się istotnej denaturacji enzymu, ponieważ nie towarzyszą temu procesowi zmiany temperatury i ph. Celem ćwiczenia jest zbadanie wydajności reakcji hydrolizy sacharozy przez immobilizowaną inwertazę ( -fruktofuranozydazę, EC ). Szybkość tej reakcji zależy od aktywności immobilizowanego enzymu i jego kontaktu z substratem. Produktami hydrolizy są glukoza i fruktoza, powstające w równomolowych ilościach i oba będące cukrami redukującymi. 12
13 Materiał biologiczny: Świeże drożdże piekarnicze lub zamrożony ich wodny wyciąg Odczynniki: mm pirofosforan sodu (ph 8,5) (50 ml) 2. Alginian sodowy (1,5% zawiesina) (20 ml) 3. 0,1 M CaCl 2 (50 ml) 4. 0,6 M roztwór sacharozy (50 ml) 5. 2% kwas 3,5-dinitrosalicylowy (DNS) w 0,4 M NaOH (50 ml) 6. 0,05 M octan sodu (ph 4,7) (20 ml) 7. Roztwór wzorcowy glukozy (2 mg/ml) (10 ml) Wykonanie: Ekstrakcja inwertazy z drożdży piekarniczych Około 30 g świeżych drożdży piekarniczych zawiesić w 30 ml 66 mm pirofosforanu sodu (ph 8,5) i pozostawić na noc w temperaturze C (bez mieszania). Odwirować komórki drożdży przy 5000 x g przez 20 min w temp. pokojowej. Otrzymany żółtawy supernatant, zawierający m.in. inwertazę, przechowywać zamrożony w 20 C. Studenci otrzymują przygotowany wcześniej, zamrożony wyciąg z drożdży piekarniczych. Immobilizacja inwertazy Przygotować 1,5% zawiesinę alginianu sodu w wodzie (20 ml), poprzez stopniowe wsypywanie naważki alginianu i mieszanie go bagietką. Dodać 3 ml dopiero co ogrzanego do temperatury pokojowej ekstraktu inwertazy i ponownie wymieszać bagietką. Następnie, za pomocą pipety automatycznej na 1 ml z obciętą końcówką (tak, aby średnica wylotu końcówki miała ok. 1,5 mm) dodawać zawiesinę alginianu sodu z enzymem (w sumie 5 ml) kroplami do ok. 30 ml roztworu 0,1 M CaCl 2 (o temp. pokojowej). Powstające granulki immobilizowanego enzymu o średnicy 2 4 mm (ponad 100 szt.) pozostawić na 20 min w tym roztworze CaCl 2 (bez mieszania), w celu ich stwardnienia. Następnie, zlać roztwór CaCl 2, a otrzymane granulki immobilizowanej inwertazy przepłukać 3 razy wodą destylowaną (używając po 50 ml wody za każdym razem). Hydroliza roztworu sacharozy Szklaną zlewkę o pojemności 100 ml (tzw. reaktor) napełnić 30 ml 0,6 M roztworu sacharozy i 15 ml buforu do reakcji (0,05 M octan sodu, ph 4,7), oboma ogrzanymi do temp. pokojowej, włożyć mieszadełko magnetyczne i ustawić na mieszadle (stojącym na blacie laboratoryjnym, tj. prowadzić reakcję w temp. pokojowej). Ustawić obroty mieszadła na rpm. Następnie, dodać do reaktora jednorazowo ok. 100 kuleczek alginianu wapniowego z uwięzioną inwertazą. Czas 0 doświadczenia liczy się od momentu dodania kulek do reaktora. Kontrolę przebiegu hydrolizy sacharozy przeprowadzi się przez 90 minut, pobierając z reaktora do ponumerowanych probówek co 10 minut 1 ml roztworu do oznaczania powstałych cukrów redukujących (glukozy i fruktozy). Należy pamiętać o pobraniu także próby w czasie 0 (a więc zaraz po dodaniu kuleczek alginianu). Wszystkie pobrane próby należy natychmiast zamrażać w temperaturze - 20 C. Sporządzanie krzywej wzorcowej do oznaczania cukrów redukujących Próbki do sporządzenia krzywej wzorcowej przygotowuje się, dodając, do odpowiednio ponumerowanych plastikowych probówek o pojemności 11 ml, 0,1; 0,2; 0,3; 0,4; 0,6 i 0,8 ml roztworu wzorcowego glukozy o stężeniu 2 mg/ml i uzupełniając je wodą do objętości 2 ml. 13
14 Dodatkowo, do oddzielnej probówki dodać 2 ml samej wody. Następnie, do wszystkich 7 probówek dodać po 0,2 ml odczynnika z DNS. Po wymieszaniu, próby umieścić na 15 min w bloku grzewczym rozgrzanym wcześniej do 100 C (nie dotykać rękami samych bloków), po czym schłodzić do temp. pokojowej, wymieszać i mierzyć ich absorpcję przy 540 nm (stosując próbę z samą wodą jako próbę odniesienia). Krzywą wzorcową sporządza się na podstawie punktów otrzymanych poprzez odłożenie na osi 0X stężeń glukozy w poszczególnych próbach (przeliczyć je na mm; C 6 H 12 O 6, M = 180,16 g mol 1 ), a na osi 0Y odpowiadającej im wartościom absorbancji. Dla otrzymanej krzywej (idealnie będącej linią prostą przechodząca przez punkt 0,0), wyliczyć zależność prostoliniową typu y=ax+b, gdzie y to absorbancja, zaś x to stężenie molowe glukozy (można skorzystać z arkusza kalkulacyjnego typu MS Excel). Oznaczanie cukrów redukujących w pobranych próbkach Przechowywane próby rozmrozić, ale przechowywać w lodzie. Starannie je wymieszać. Dla prób 0 i 10 min przenieść po 500 µl do odpowiednio ponumerowanych plastikowych probówek o pojemności 11 ml, dla prób 20, 30, 40 i 50 min przenieść do kolejnych probówek po 100 µl i dodać po 400 µl 0,05 M octanu sodu (ph 4,7), dla pozostałych prób (60, 70, 80 i 90 min) przenieść do kolejnych probówek po 50 µl i dodać po 450 µl 0,05 M octanu sodu (ph 4,7). Do wszystkich probówek dodać po 1,5 ml wody, a następnie po 0,2 ml odczynnika z DNS. Po wymieszaniu, próby umieścić na 15 min w bloku grzewczym rozgrzanym wcześniej do 100 C (nie dotykać rękami samych bloków), po czym schłodzić do temp. pokojowej, wymieszać i mierzyć ich absorpcję przy 540 nm (stosując próbę z czasu 0 jako próbę odniesienia). Dla kolejnych wartości absorbancji, w oparciu o zależność y=ax+b otrzymaną dla krzywej wzorcowej, obliczyć stężenie molowe cukrów redukujących. Opracowanie wyników W oparciu o obliczone stężenia cukrów redukujących dla kolejnych czasów reakcji wykonać wykres przedstawiający jego zmianę w czasie oraz obliczyć stężenie (w mm) pozostałej sacharozy (C 12 H 22 O 11, M = 342,3 g mol 1 ) w trakcie reakcji w reaktorze. Literatura: Mosbach, K. (red.) (1976) Immobilized Enzymes, Methods Enzymol. 44. Wójcik, M. i Grubecki, I (2012) Ocena efektywności pułapkowania katalazy Terminox Ultra w żelu alginianu wapnia, Inż. Ap. Chem. 51 (4), Meena, K i Raja, T. K. (2004) Immobilization of yeast invertase by gel entrapment, Indian J. of Biotechnol. 3,
BIOTECHNOLOGIA. Zajęcia prowadzone przez Zakład Biologii Molekularnej i Zakład Regulacji Metabolizmu
BIOTECHNOLOGIA Zajęcia prowadzone przez Zakład Biologii Molekularnej i Zakład Regulacji Metabolizmu Materiały do ćwiczeń dla studentów kierunku Biotechnologia w roku akademickim 2009/2010 opracowane przez
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA Farmacja 2016
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA Farmacja 2016 Zakład Biologii Molekularnej Wydział Farmaceutyczny, WUM ul. Banacha 1, 02-097 Warszawa farmacjamolekularna@wum.edu.pl
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA Zakład Biologii Molekularnej Wydział Farmaceutyczny, WUM ul. Banacha 1, 02-097 Warszawa IZOLACJA DNA Z HODOWLI KOMÓRKOWEJ.
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA Zakład Biologii Molekularnej Wydział Farmaceutyczny, WUM ul. Banacha 1, 02-097 Warszawa tel. 22 572 0735, 606448502
Próba kontrolna (PK) 1000 l 1000 l
Ćwiczenie 10. A. Oznaczanie stężenia bilirubiny całkowitej w surowicy krwi. Wymagane zagadnienia teoretyczne 1. Biosynteza hemu - metabolity pośrednie syntezy hemu. 2. Katabolizm hemu - powstawanie barwników
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA
Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA Zakład Biologii Molekularnej Wydział Farmaceutyczny, WUM ul. Banacha 1, 02-097 Warszawa Ćwiczenie 3 Izolacja i rozdział
ELEKTROFOREZA BIAŁEK W ŻELU POLIAKRYLAMIDOWYM W WARUNKACH DENATURUJĄCYCH
ELEKTROFOREZA BIAŁEK W ŻELU POLIAKRYLAMIDOWYM W WARUNKACH DENATURUJĄCYCH WPROWADZENIE Elektroforeza od ponad 60 lat pozostaje najczęściej stosowaną metodą izolacji makrocząstek w układach biologicznych
ELEKTROFORETYCZNY ROZDZIAŁ
POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTRUKCJA Z LABORATORIUM W ZAKŁADZIE BIOFIZYKI Ćwiczenie 2 ELEKTROFORETYCZNY ROZDZIAŁ BIAŁEK I. WSTĘP TEORETYCZNY Elektroforeza jest ruchem fazy rozproszonej względem fazy rozpraszanej,
ĆWICZENIE II. PRZYGOTOWANIE ŻELU POLIAKRYLAMIDOWEGO DO ELEKTROFOREZY BIAŁEK W WARUNKACH DENATURUJĄCYCH (SDS-PAGE)
ĆWICZENIE II. ELEKTROFOREZA W ŻELU POLIAKRYLAMIDOWYM (ANG. POLYACRYLAMIDE GEL ELECTROPHORESIS - PAGE) PRZYGOTOWANIE ŻELU POLIAKRYLAMIDOWEGO DO ELEKTROFOREZY BIAŁEK W WARUNKACH DENATURUJĄCYCH (SDS-PAGE)
CEL ĆWICZENIA: Zapoznanie się z przykładową procedurą odsalania oczyszczanych preparatów enzymatycznych w procesie klasycznej filtracji żelowej.
LABORATORIUM 3 Filtracja żelowa preparatu oksydazy polifenolowej (PPO) oczyszczanego w procesie wysalania siarczanem amonu z wykorzystaniem złoża Sephadex G-50 CEL ĆWICZENIA: Zapoznanie się z przykładową
KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY
Ćwiczenie nr 2 KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY I. Kinetyka hydrolizy sacharozy reakcja chemiczna Zasada: Sacharoza w środowisku kwaśnym ulega hydrolizie z wytworzeniem -D-glukozy i -D-fruktozy. Jest to reakcja
Metody badania ekspresji genów
Metody badania ekspresji genów dr Katarzyna Knapczyk-Stwora Warunki wstępne: Proszę zapoznać się z tematem Metody badania ekspresji genów zamieszczonym w skrypcie pod reakcją A. Lityńskiej i M. Lewandowskiego
ĆWICZENIE III. ELEKTROFOREZA W ŻELU POLIAKRYLAMIDOWYM (ANG. POLYACRYLAMIDE GEL ELECTROPHORESIS - PAGE)
ĆWICZENIE III. ELEKTROFOREZA W ŻELU POLIAKRYLAMIDOWYM (ANG. POLYACRYLAMIDE GEL ELECTROPHORESIS - PAGE) ELEKTROFOREZA BIAŁEK W ŻELU POLIAKRYLAMIDOWYM W WARUNKACH DENATURUJĄCYCH (SDS-PAGE) DETEKCJA BIAŁEK
ĆWICZENIE 3 DGGE- ELEKTROFOREZA W ŻELU Z GRADIENTEM CZYNNIKA DENATURUJĄCEGO
ĆWICZENIE 3 DGGE- ELEKTROFOREZA W ŻELU Z GRADIENTEM CZYNNIKA DENATURUJĄCEGO CZĘŚĆ TEORETYCZNA Metody badań i cechy w oparciu o które przeprowadzana jest klasyfikacja i identyfikacja mikroorganizmówh Struktura
Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości
Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości (opracowanie: Barbara Krajewska) Celem ćwiczenia jest zbadanie właściwości roztworów buforowych. Przygotujemy dwa roztwory buforowe: octanowy
Gel-Out. 50 izolacji, 250 izolacji. Nr kat , Zestaw do izolacji DNA z żelu agarozowego. wersja 0617
Gel-Out Zestaw do izolacji DNA z żelu agarozowego. wersja 0617 50 izolacji, 250 izolacji Nr kat. 023-50, 023-250 Pojemność kolumny do izolacji DNA - do 20 µg DNA, minimalna pojemność - 2 µg DNA (przy zawartości
data ĆWICZENIE 12 BIOCHEMIA MOCZU Doświadczenie 1
Imię i nazwisko Uzyskane punkty Nr albumu data /3 podpis asystenta ĆWICZENIE 12 BIOCHEMIA MOCZU Doświadczenie 1 Cel: Wyznaczanie klirensu endogennej kreatyniny. Miarą zdolności nerek do usuwania i wydalania
bi ~ Zestaw dydal<tyczny umożliwiający przeprowadzenie izolacji genomowego DNA z bakterii EasyLation Genomie DNA INSTRUI<CJA DLA STUDENTÓW
Zestaw dydaktyczny EasyLation Genomie DNA Nr kat. DY80 Wersja zestawu: 1.2014 Zestaw dydal
Definicja immobilizacji
Definicja immobilizacji Immobilizacja technika unieruchamiania biokatalizatorów / enzymów na nośnikach, stosowana powszechnie w badaniach naukowych i przemyśle (chemicznym, spożywczym) Problemy związane
Zestaw do wykrywania Chlamydia trachomatis w moczu lub w kulturach komórkowych
Nr kat. PK15 Wersja zestawu: 1.2016 Zestaw do wykrywania w moczu lub w kulturach komórkowych na 50 reakcji PCR (50µl), włączając w to kontrole Detekcja oparta jest na amplifikacji fragmentu genu crp (cysteine
Multipol Standard. Aparat do jednoczesnego wylewania do 6 żeli poliakrylamidowych. Instrukcja Obsługi. Numer katalogowy:
Multipol Standard Aparat do jednoczesnego wylewania do 6 żeli poliakrylamidowych Instrukcja Obsługi Numer katalogowy: 101-150 Aby uzys k ać pomoc techniczną : T 22 668 71 47 Spis treści 1. Informacje ogólne
PathogenFree DNA Isolation Kit Zestaw do izolacji DNA Instrukcja użytkownika
PathogenFree DNA Isolation Kit Zestaw do izolacji DNA Instrukcja użytkownika Spis treści 1. Zawartość 2 1.1 Składniki zestawu 2 2. Opis produktu 2 2.1 Założenia metody 2 2.2 Instrukcja 2 2.3 Specyfikacja
ĆWICZENIE 5 MECHANIZMY PROMUJĄCE WZROST ROŚLIN
ĆWICZENIE 5 MECHANIZMY PROMUJĄCE WZROST ROŚLIN CZĘŚĆ TEORETYCZNA Mechanizmy promujące wzrost rośli (PGP) Metody badań PGP CZĘŚĆ PRAKTYCZNA 1. Mechanizmy promujące wzrost roślin. Odczyt. a) Wytwarzanie
HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE
Ćwiczenie 9 semestr 2 HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE Obowiązujące zagadnienia: Hydroliza soli-anionowa, kationowa, teoria jonowa Arrheniusa, moc kwasów i zasad, równania hydrolizy soli, hydroliza wieloetapowa,
Ocena jakościowa reakcji antygen - przeciwciało. Mariusz Kaczmarek
Ocena jakościowa reakcji antygen - przeciwciało Mariusz Kaczmarek Antygeny Immunogenność - zdolność do wzbudzenia przeciwko sobie odpowiedzi odpornościowej swoistej; Antygenowość - zdolność do reagowania
WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW
WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW Wstęp W przypadku trudno rozpuszczalnej soli, mimo osiągnięcia stanu nasycenia, jej stężenie w roztworze jest bardzo małe i przyjmuje się, że ta
POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTRUKCJA Z LABORATORIUM W ZAKŁADZIE BIOFIZYKI. Ćwiczenie 3 ANALIZA TRANSPORTU SUBSTANCJI NISKOCZĄSTECZKOWYCH PRZEZ
POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTRUKCJA Z LABORATORIUM W ZAKŁADZIE BIOFIZYKI Ćwiczenie 3 ANALIZA TRANSPORTU SUBSTANCJI NISKOCZĄSTECZKOWYCH PRZEZ BŁONĘ KOMÓRKOWĄ I. WSTĘP TEORETYCZNY Każda komórka, zarówno roślinna,
KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY (REAKCJA ENZYMATYCZNA I CHEMICZNA)
Ćwiczenie nr 2 KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY (REAKCJA ENZYMATYCZNA I CHEMICZNA) ĆWICZENIE PRAKTYCZNE I. Kinetyka hydrolizy sacharozy reakcja chemiczna Zasada: Sacharoza w środowisku kwaśnym ulega hydrolizie
BADANIE WŁASNOŚCI KOENZYMÓW OKSYDOREDUKTAZ
KATEDRA BIOCHEMII Wydział Biologii i Ochrony Środowiska BADANIE WŁASNOŚCI KOENZYMÓW OKSYDOREDUKTAZ ĆWICZENIE 2 Nukleotydy pirydynowe (NAD +, NADP + ) pełnią funkcję koenzymów dehydrogenaz przenosząc jony
OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS
OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS Zagadnienia teoretyczne. Spektrofotometria jest techniką instrumentalną, w której do celów analitycznych wykorzystuje się przejścia energetyczne zachodzące
Saccharomyces Transformer Kit zestaw do przygotowywania i transformacji komórek kompetentnych Saccharomyces cerevisiae. Metoda chemiczna.
Saccharomyces Transformer Kit zestaw do przygotowywania i transformacji komórek kompetentnych Saccharomyces cerevisiae. Metoda chemiczna. wersja 0916 6 x 20 transformacji Nr kat. 4010-120 Zestaw zawiera
K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie punktu izoelektrycznego żelatyny metodą wiskozymetryczną Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Układy
ĆWICZENIE 4. Oczyszczanie ścieków ze związków fosforu
ĆWICZENIE 4 Oczyszczanie ścieków ze związków fosforu 1. Wprowadzenie Zbyt wysokie stężenia fosforu w wodach powierzchniowych stojących, spiętrzonych lub wolno płynących prowadzą do zwiększonego przyrostu
KREW: 1. Oznaczenie stężenia Hb. Metoda cyjanmethemoglobinowa: Zasada metody:
KREW: 1. Oznaczenie stężenia Hb Metoda cyjanmethemoglobinowa: Hemoglobina i niektóre jej pochodne są utleniane przez K3 [Fe(CN)6]do methemoglobiny, a następnie przekształcane pod wpływem KCN w trwały związek
1. Oznaczanie aktywności lipazy trzustkowej i jej zależności od stężenia enzymu oraz żółci jako modulatora reakcji enzymatycznej.
ĆWICZENIE OZNACZANIE AKTYWNOŚCI LIPAZY TRZUSTKOWEJ I JEJ ZALEŻNOŚCI OD STĘŻENIA ENZYMU ORAZ ŻÓŁCI JAKO MODULATORA REAKCJI ENZYMATYCZNEJ. INHIBICJA KOMPETYCYJNA DEHYDROGENAZY BURSZTYNIANOWEJ. 1. Oznaczanie
ĆWICZENIE 1. Aminokwasy
ĆWICZENIE 1 Aminokwasy Przygotować 5 (lub więcej) 1% roztworów poszczególnych aminokwasów i białka jaja kurzego i dla każdego z nich wykonać wszystkie reakcje charakterystyczne. Reakcja ksantoproteinowa
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 6 listopada 2002 r. w sprawie metodyk referencyjnych badania stopnia biodegradacji substancji powierzchniowoczynnych zawartych w produktach, których stosowanie
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak ćwiczenie nr Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Charakterystyka
Plan ćwiczeń wykonywanych w ramach Pracowni Biologii Molekularnej, część II Ekspresja i oczyszczanie białek.
Pracownia Biologii Molekularnej Część II Plan ćwiczeń wykonywanych w ramach Pracowni Biologii Molekularnej, część II Ekspresja i oczyszczanie białek. Spis treści 1 I spotkanie: Ekspresja białka w komórkach
ĆWICZENIE 5 Barwniki roślinne. Ekstrakcja barwników asymilacyjnych. Rozpuszczalność chlorofilu
ĆWICZENIE 5 Barwniki roślinne Ekstrakcja barwników asymilacyjnych 400 mg - zhomogenizowany w ciekłym azocie proszek z natki pietruszki 6 ml - etanol 96% 2x probówki plastikowe typu Falcon na 15 ml 5x probówki
Podstawy biogospodarki. Wykład 7
Podstawy biogospodarki Wykład 7 Prowadzący: Krzysztof Makowski Kierunek Wyróżniony przez PKA Immobilizowane białka Kierunek Wyróżniony przez PKA Krzysztof Makowski Instytut Biochemii Technicznej Politechniki
WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW
WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW Wstęp Mianem rozpuszczalności określamy maksymalną ilość danej substancji (w gramach lub molach), jaką w danej temperaturze można rozpuścić w określonej
Elementy enzymologii i biochemii białek. Skrypt dla studentów biologii i biotechnologii
Elementy enzymologii i biochemii białek Skrypt dla studentów biologii i biotechnologii NR 166 Danuta Wojcieszyńska, Urszula Guzik Elementy enzymologii i biochemii białek Skrypt dla studentów biologii i
Kuratorium Oświaty w Lublinie ZESTAW ZADAŃ KONKURSOWYCH Z CHEMII DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/2017 ETAP TRZECI
Kuratorium Oświaty w Lublinie.. Imię i nazwisko ucznia Pełna nazwa szkoły Liczba punktów ZESTAW ZADAŃ KONKURSOWYCH Z CHEMII DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/2017 ETAP TRZECI Instrukcja dla ucznia
Sposób otrzymywania białek o właściwościach immunoregulatorowych. Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania fragmentów witellogeniny.
1 Sposób otrzymywania białek o właściwościach immunoregulatorowych Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania fragmentów witellogeniny. Wynalazek może znaleźć zastosowanie w przemyśle spożywczym i
Inżynieria Środowiska
ROZTWORY BUFOROWE Roztworami buforowymi nazywamy takie roztwory, w których stężenie jonów wodorowych nie ulega większym zmianom ani pod wpływem rozcieńczania wodą, ani pod wpływem dodatku nieznacznych
WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO
10 WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO CEL ĆWICZENIA Poznanie podstawowych zagadnień teorii dysocjacji elektrolitycznej i problemów związanych z właściwościami kwasów i zasad oraz
STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI
Ćwiczenie 8 Semestr 2 STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI Obowiązujące zagadnienia: Stężenie jonów wodorowych: ph, poh, iloczyn jonowy wody, obliczenia rachunkowe, wskaźniki
Oznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego
Oznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego Oznaczanie dwóch kationów obok siebie metodą miareczkowania spektrofotometrycznego (bez maskowania) jest możliwe, gdy spełnione są
Techniki molekularne ćw. 1 1 z 6
Techniki molekularne ćw. 1 1 z 6 Instrukcja do ćwiczeń Nr 1. Temat: Izolacja całkowitego DNA z tkanki ssaczej metodą wiązania DNA do kolumny krzemionkowej oraz spektrofotometryczna ocena jego czystości
Recykling surowcowy odpadowego PET (politereftalanu etylenu)
Laboratorium: Powstawanie i utylizacja zanieczyszczeń i odpadów Makrokierunek Zarządzanie Środowiskiem INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA 24 Recykling surowcowy odpadowego PET (politereftalanu etylenu) 1 I. Cel ćwiczenia
Zestaw przeznaczony jest do całkowitej izolacji RNA z bakterii, drożdży, hodowli komórkowych, tkanek oraz krwi świeżej (nie mrożonej).
Total RNA Mini Plus Zestaw do izolacji całkowitego RNA. Procedura izolacji nie wymaga użycia chloroformu wersja 0517 25 izolacji, 100 izolacji Nr kat. 036-25, 036-100 Zestaw przeznaczony jest do całkowitej
Laboratorium 8. Badanie stresu oksydacyjnego jako efektu działania czynników toksycznych
Laboratorium 8 Badanie stresu oksydacyjnego jako efektu działania czynników toksycznych Literatura zalecana: Jakubowska A., Ocena toksyczności wybranych cieczy jonowych. Rozprawa doktorska, str. 28 31.
ĆWICZENIE I - BIAŁKA. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z właściwościami fizykochemicznymi białek i ich reakcjami charakterystycznymi.
ĆWICZENIE I - BIAŁKA Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z właściwościami fizykochemicznymi białek i ich reakcjami charakterystycznymi. Odczynniki: - wodny 1% roztwór siarczanu(vi) miedzi(ii), - 10% wodny
OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MANGANU W GLEBIE
OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MANGANU W GLEBIE WPROWADZENIE Przyswajalność pierwiastków przez rośliny zależy od procesów zachodzących między fazą stałą i ciekłą gleby oraz korzeniami roślin. Pod względem stopnia
Protokół: Reakcje charakterystyczne cukrowców
Protokół: Reakcje charakterystyczne cukrowców 1. Rekcja na obecność cukrów: próba Molischa z -naftolem Jest to najbardziej ogólna reakcja na cukrowce, tak wolne jak i związane. Ujemny jej wynik wyklucza
Laboratorium z bionanostruktur. Prowadzący: mgr inż. Jan Procek Konsultacje: WT D- 1 8A
Laboratorium z bionanostruktur Prowadzący: mgr inż. Jan Procek Konsultacje: WT 9.00-10.00 D- 1 8A Regulamin Studenci są dopuszczeni do wykonywania ćwiczenia jeżeli posiadają: Buty na płaskim obcasie, Fartuchy,
i biochemii białek Elementy Skrypt dla studentów biologii i biotechnologii Danuta Wojcieszyńska, Urszula Guzik Elementy enzymologii i biochemii białek
Danuta Wojcieszyńska, Urszula Guzik CENA 20 ZŁ (+ VAT) ISSN 1644-0552 ISBN 978-83-8012-446-2 Elementy enzymologii i biochemii białek Więcej o książce Danuta Wojcieszyńska, Urszula Guzik Elementy enzymologii
fix RNA Roztwór do przechowywania i ochrony przed degradacją próbek przeznaczonych do izolacji RNA kat. nr. E0280 Sierpień 2018
Sierpień 2018 fix RNA Roztwór do przechowywania i ochrony przed degradacją próbek przeznaczonych do izolacji RNA kat. nr. E0280 EURx Ltd. 80-297 Gdansk Poland ul. Przyrodnikow 3, NIP 957-07-05-191 KRS
Novabeads Food DNA Kit
Novabeads Food DNA Kit Novabeads Food DNA Kit jest nowej generacji narzędziem w technikach biologii molekularnej, umożliwiającym izolację DNA z produktów spożywczych wysoko przetworzonych. Metoda oparta
Ćwiczenie II Roztwory Buforowe
Ćwiczenie wykonać w parach lub trójkach. Ćwiczenie II Roztwory Buforowe A. Sporządzić roztwór buforu octanowego lub amonowego o określonym ph (podaje prowadzący ćwiczenia) Bufor Octanowy 1. Do zlewki wlej
Genomic Mini AX Bacteria+ Spin
Genomic Mini AX Bacteria+ Spin Zestaw o zwiększonej wydajności do izolacji genomowego DNA z bakterii Gram-dodatnich. wersja 1017 100 izolacji Nr kat. 060-100MS Pojemność kolumny do oczyszczania DNA wynosi
ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA
ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA 1. Oznaczanie słabych kwasów w sokach i syropach owocowych metodą miareczkowania konduktometrycznego Celem ćwiczenia jest ilościowe oznaczenie zawartości słabych kwasów w sokach
Deproteinizacja jako niezbędny etap przygotowania próbek biologicznych
Deproteinizacja jako niezbędny etap przygotowania próbek biologicznych Instrukcja do ćwiczeń opracowana w Katedrze Chemii Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego. 1. Wstęp Określenie próbka biologiczna jest
Oznaczanie mocznika w płynach ustrojowych metodą hydrolizy enzymatycznej
Oznaczanie mocznika w płynach ustrojowych metodą hydrolizy enzymatycznej Wprowadzenie: Większość lądowych organizmów kręgowych część jonów amonowych NH + 4, produktu rozpadu białek, wykorzystuje w biosyntezie
Metody chromatograficzne w chemii i biotechnologii, wykład 6. Łukasz Berlicki
Metody chromatograficzne w chemii i biotechnologii, wykład 6 Łukasz Berlicki Techniki elektromigracyjne Elektroforeza technika analityczna polegająca na rozdzielaniu mieszanin związków przez wymuszenie
Oznaczanie SO 2 w powietrzu atmosferycznym
Ćwiczenie 6 Oznaczanie SO w powietrzu atmosferycznym Dwutlenek siarki bezwodnik kwasu siarkowego jest najbardziej rozpowszechnionym zanieczyszczeniem gazowym, występującym w powietrzu atmosferycznym. Głównym
Laboratorium Podstaw Biofizyki
CEL ĆWICZENIA Celem ćwiczenia jest zbadanie procesu adsorpcji barwnika z roztworu oraz wyznaczenie równania izotermy Freundlicha. ZAKRES WYMAGANYCH WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI: widmo absorpcyjne, prawo Lamberta-Beera,
Zestaw do oczyszczania DNA po reakcjach enzymatycznych. Nr kat. EM03 Wersja zestawu:
Zestaw do oczyszczania DNA po reakcjach enzymatycznych Nr kat. EM03 Wersja zestawu: 1.2012 I. PRZEZNACZENIE ZESTAWU Zestaw EXTRACTME DNA CLEAN-UP przeznaczony jest do szybkiego i wydajnego oczyszczania
Zestaw do izolacji genomowego DNA z bakterii
Nr kat. EM02 Wersja: 1.2018 Zestaw do izolacji genomowego DNA z bakterii EXTRACTME jest zarejestrowanym znakiem towarowym BLIRT S.A. www.blirt.eu Nr kat. EM02 I. PRZEZNACZENIE ZESTAWU Zestaw EXTRACTME
POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ
WARTOŚĆ ph ROZTWORÓW WODNYCH WSTĘP 1. Wartość ph wody i roztworów Woda dysocjuje na jon wodorowy i wodorotlenowy: H 2 O H + + OH (1) Stała równowagi tej reakcji, K D : wyraża się wzorem: K D = + [ Η ][
Izolowanie DNA i RNA z komórek hodowlanych. Ocena jakości uzyskanego materiału
II ROK KIERUNEK WETERYNARIA UJCM INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH VIII Izolowanie DNA i RNA z komórek hodowlanych. Ocena jakości uzyskanego materiału 2013/2014 2 ĆWICZENIE VIII Preparatyka całkowitego
Otrzymany w pkt. 8 osad, zawieszony w 2 ml wody destylowanej rozpipetować do 4 szklanych probówek po ok. 0.5 ml do każdej.
Kwasy nukleinowe izolacja DNA, wykrywanie składników. Wymagane zagadnienia teoretyczne 1. Struktura, synteza i degradacja nukleotydów purynowych i pirymidynowych. 2. Regulacja syntezy nukleotydów. Podstawowe
Spis treści. Aparatura
Spis treści Aparatura I. Podstawowe wyposażenie laboratoryjne... 13 I.I. Probówki i naczynia laboratoryjne... 13 I.II. Pipety... 17 I.II.I. Rodzaje pipet automatycznych... 17 I.II.II. Techniki pipetowania...
Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych
UNIWERSYTET GDAŃSKI WYDZIAŁ CHEMII Pracownia studencka Katedry Analizy Środowiska Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych Ćwiczenie nr 3 Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci(ii)
Konkurs przedmiotowy z chemii dla uczniów gimnazjów 6 marca 2015 r. zawody III stopnia (wojewódzkie)
Konkurs przedmiotowy z chemii dla uczniów gimnazjów 6 marca 2015 r. zawody III stopnia (wojewódzkie) Kod ucznia Suma punktów Witamy Cię na trzecim etapie konkursu chemicznego. Podczas konkursu możesz korzystać
MINIPOL 2. Zestaw do minielektroforezy płytowej w jednym lub dwóch żelach poliakrylamidowych. Instrukcja Obsługi. Numer katalogowy:
MINIPOL 2 Zestaw do minielektroforezy płytowej w jednym lub dwóch żelach poliakrylamidowych Instrukcja Obsługi Numer katalogowy: 103-100 Aby uzys k ać pomoc techniczną : T 22 668 71 47 Spis treści 1. Informacje
Instrukcja ćwiczeń Biologia molekularna dla II roku Analityki Medycznej. Reakcja odwrotnej transkrypcji. Projektowanie starterów do reakcji PCR.
INSTRUKCJA Ćwiczenie nr 5 Odczynniki: Sprzęt: 1. 5xNG cdna Buffer 2. 50 µm oligo(dt)20 3. NG dart RT mix l 4. Probówki typu Eppendorf 0,2 ml 5. Woda wolna od RNaz 6. Lód 1. Miniwirówka 2. Termocykler 3.
Badanie termostabilności oraz wpływu aktywatorów i inhibitorów na działanie α-amylazy [EC ]
Badanie termostabilności oraz wpływu aktywatorów i inhibitorów na działanie α-amylazy [EC 3.2.1.1.] Termostabilność enzymów Dla większości enzymów zmiany denaturacyjne zachodzą bardzo intensywnie powyżej
Zastosowanie metody Lowry ego do oznaczenia białka w cukrze białym
Zastosowanie metody Lowry ego do oznaczenia białka w cukrze białym Dr inż. Bożena Wnuk Mgr inż. Anna Wysocka Seminarium Aktualne zagadnienia dotyczące jakości w przemyśle cukrowniczym Łódź 10 11 czerwca
AmpliTest Babesia spp. (PCR)
AmpliTest Babesia spp. (PCR) Zestaw do wykrywania sekwencji DNA specyficznych dla pierwotniaków z rodzaju Babesia techniką PCR Nr kat.: BAC21-100 Wielkość zestawu: 100 oznaczeń Objętość pojedynczej reakcji:
Zestaw do wykrywania Anaplasma phagocytophilum w kleszczach, krwi i hodowlach komórkowych
Nr kat. PK24N Wersja zestawu: 1.2016 Zestaw do wykrywania phagocytophilum w kleszczach, krwi i hodowlach komórkowych dwie oddzielne reakcje PCR 2x50 reakcji PCR (50 µl), włączając w to kontrole Detekcja
Genomic Maxi AX zestaw do izolacji genomowego DNA wersja 0616
Genomic Maxi AX zestaw do izolacji genomowego DNA wersja 0616 10 izolacji Nr kat. 995-10 Pojemność kolumny do oczyszczania DNA wynosi 500 µg 1 Skład zestawu Składnik Ilość Temp. Przechowywania Kolumny
Genomic Midi AX. 20 izolacji
Genomic Midi AX Uniwersalny zestaw o zwiększonej wydajności do izolacji genomowego DNA z różnych materiałów. Procedura z precypitacją DNA. wersja 0517 20 izolacji Nr kat. 895-20 Pojemność kolumny do oczyszczania
Zestaw do wykrywania Babesia spp. i Theileria spp. w kleszczach, krwi i hodowlach komórkowych
Nr kat. PK25N Wersja zestawu: 1.2012 Zestaw do wykrywania spp. i Theileria spp. w kleszczach, krwi i hodowlach komórkowych dwie oddzielne reakcje PCR 2x50 reakcji PCR (50 µl), włączając w to kontrole Zestaw
Pracownia biochemiczna arkusz zadań
Pracownia biochemiczna arkusz zadań Drodzy uczestnicy, W trakcie egzaminu wykonacie dwa zadania: Część A jest zadaniem praktycznym, którego celem jest rozdzielanie i identyfikacja aminokwasów (20 punktów),
Genomic Maxi AX Direct
Genomic Maxi AX Direct Uniwersalny zestaw o zwiększonej wydajności do izolacji genomowego DNA z różnych materiałów. Procedura bez etapu precypitacji. wersja 0517 10 izolacji Nr kat. 995-10D Pojemność kolumny
MIANOWANE ROZTWORY KWASÓW I ZASAD, MIARECZKOWANIE JEDNA Z PODSTAWOWYCH TECHNIK W CHEMII ANALITYCZNEJ
4 MIANOWANE ROZTWORY KWASÓW I ZASAD, MIARECZKOWANIE JEDNA Z PODSTAWOWYCH TECHNIK W CHEMII ANALITYCZNEJ CEL ĆWICZENIA Poznanie podstawowego sprzętu stosowanego w miareczkowaniu, sposoby przygotowywania
ĆWICZENIE B: Oznaczenie zawartości chlorków i chromu (VI) w spoiwach mineralnych
ĆWICZEIE B: znaczenie zawartości chlorków i chromu (VI) w spoiwach mineralnych Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest oznaczenie zawartości rozpuszczalnego w wodzie chromu (VI) w próbce cementu korzystając
TaqNova-RED. Polimeraza DNA RP20R, RP100R
TaqNova-RED Polimeraza DNA RP20R, RP100R RP20R, RP100R TaqNova-RED Polimeraza DNA Rekombinowana termostabilna polimeraza DNA Taq zawierająca czerwony barwnik, izolowana z Thermus aquaticus, o przybliżonej
Adsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu
Adsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie procesu adsorpcji barwnika z roztworu, wyznaczenie równania izotermy Freundlicha oraz wpływu
Piotr Chojnacki 1. Cel: Celem ćwiczenia jest wykrycie jonu Cl -- za pomocą reakcji charakterystycznych.
SPRAWOZDANIE: REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE WYBRANYCH ANIONÓW. Imię Nazwisko Klasa Data Uwagi prowadzącego 1.Wykrywanie obecności jonu chlorkowego Cl - : Cel: Celem ćwiczenia jest wykrycie jonu Cl -- za pomocą
GOSPODARKA ODPADAMI. Oznaczanie metodą kolumnową wskaźników zanieczyszczeń wymywanych z odpadów
GOSPODARKA ODPADAMI Ćwiczenie nr 5 Oznaczanie metodą kolumnową wskaźników zanieczyszczeń wymywanych z odpadów I. WPROWADZENIE: Nieodpowiednie składowanie odpadków na wysypiskach stwarza możliwość wymywania
Utylizacja i neutralizacja odpadów Międzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska
Utylizacja i neutralizacja odpadów Międzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska Instrukcja do Ćwiczenia 14 Zastosowanie metod membranowych w oczyszczaniu ścieków Opracowała dr Elżbieta Megiel Celem ćwiczenia
Badanie uwalniania paracetamolu z tabletki. Mgr farm. Piotr Podsadni
Badanie uwalniania paracetamolu z tabletki Mgr farm. Piotr Podsadni Co będziemy badać? Dlaczego jest to tak ważne? Metody Badania Produktu Aby produkt był zaakceptowany przez odbiorcę musi spełniać narzucone
46 Olimpiada Biologiczna
46 Olimpiada Biologiczna Pracownia biochemiczna Radosław Mazur 22 kwietnia 2017 r. Biochemia Czas: 90 min. Łączna liczba punktów do zdobycia: 35 Na tej pracowni wyjątkowo odpowiedzi na zadania należy udzielić
A4.05 Instrukcja wykonania ćwiczenia
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego A4.05 nstrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie współczynników aktywności soli trudno rozpuszczalnej metodą pomiaru rozpuszczalności Zakres zagadnień obowiązujących
Genomic Midi AX Direct zestaw do izolacji genomowego DNA (procedura bez precypitacji) wersja 1215
Genomic Midi AX Direct zestaw do izolacji genomowego DNA (procedura bez precypitacji) wersja 1215 20 izolacji Nr kat. 895-20D Pojemność kolumny do oczyszczania DNA wynosi 100 µg 1 Skład zestawu Składnik
Spis treści. Wstęp... 9
Spis treści Wstęp... 9 1. Szkło i sprzęt laboratoryjny 1.1. Szkła laboratoryjne własności, skład chemiczny, podział, zastosowanie.. 11 1.2. Wybrane szkło laboratoryjne... 13 1.3. Szkło miarowe... 14 1.4.
Zestaw do oczyszczania DNA po reakcjach enzymatycznych
Cat. No. EM07.1 Wersja: 1.2017 NOWA WERSJA Zestaw do oczyszczania DNA po reakcjach enzymatycznych EXTRACTME jest zarejestrowanym znakiem towarowym BLIRT S.A. www.blirt.eu Nr kat. EM07.1 I. PRZEZNACZENIE