ZAGADNIENIA KIERUNKOWE.

Transkrypt

1 ZAGADNIENIA KIERUNKOWE

2 Trening personalny Trener personalny Kulturystyka Sporty siłowe Trening motoryczny Zajęcia funkcjonalne Wysiłek fizyczny Zmęczenie Zakwasy; glikogen

3 TRENING PERSONALNY Indywidualnie dopasowany program, lub cykl treningowy do każdego uczestnika, jego możliwości, kondycji, stanu zdrowia czy wreszcie samopoczucia.

4 TRENER PERSONALNY Osoba zajmująca się układaniem indywidualnego zestawu ćwiczeń oraz uczeniem ich prawidłowego wykonywania. Jego rolą jest również motywacja klienta i monitorowanie jego wyników. Współpracując z trenerem personalnym można znacząco skrócić odcinek czasowy niezbędny do uzyskania określonego celu sylwetkowego

5 KULTURYSTYKA Amatorska lub zawodowa dyscyplina sportowa. Polega na kształtowaniu sylwetki ciała poprzez hipertrofię mięśni szkieletowych w wyniku ćwiczeń fizycznych wykonywanych z obciążeniem; z jednoczesnym maksymalnie możliwym zredukowaniem tkanki tłuszczowej podskórnej w celu lepszego uwidocznienia mięśni.

6 SPORTY SIŁOWE To rodzaj dyscyplin sportowych, do których zaliczane są m.in.: armwrestling, kulturystyka, podnoszenie ciężarów, strongman oraz trójbój siłowy. Trening w sportach siłowych ma na celu zwiększenie tężyzny fizycznej oraz powiększenie masy mięśniowej zawodnika.

7 MOTORYCZNOŚĆ CZŁOWIEKA Całokształt zachowań, możliwości i potrzeb ruchowych człowieka. Główne cele związane z motorycznością: dążenie do zwiększenia skuteczności ruchów człowieka; podniesienie efektywności nauczania ruchu; zastosowanie ruchu jako środka stymulacji rozwoju. Podział motoryczności: produkcyjna (związana z wytwarzaniem rzeczy i pracą); sportowa (służąca doskonaleniu ciała); wyrazowa (służąca przekazywaniu informacji)

8 TRENING FUNKCJONALNY Rodzaj treningu z możliwością wykorzystania innych czynników zewnętrznych aniżeli siłowni, fitness itp.

9 WYSIŁEK FIZYCZNY Praca mięśni szkieletowych wraz z całym zespołem towarzyszących jej czynnościowych zmian w organizmie.

10 ZMĘCZENIE Przejściowe zmniejszenie zdolności do pracy spowodowane przez brak rezerw energetycznych. W czasie zamiany cukru w energię, organizm wytwarza też kwas mlekowy, który gromadzi się w mięśniu używanym w danej chwili i wywołuje uczucie zmęczenia. W wypadku odczuwania zmęczenia, należy położyć się i nie dopuścić do utraty ciepła przez ciało. Zmęczenie jest reakcją fizjologiczną chroniącą przed dalszą zbyt intensywną pracą.

11 RODZAJE ZMĘCZENIA Wyróżnia się 2 rodzaje zmęczenia: ośrodkowe (ogólne) oraz obwodowe (mięśniowe). Zmęczenie może być objawem wielu chorób i nie należy go bagatelizować. Występuje często w połączeniu z innymi symptomami, jak np. zmiany nastroju (niepokój, depresja, zaburzenia snu), może być też objawem braku odporności

12 FERMENTACJA MLECZANOWA Jest formą oddychania beztlenowego. Reakcje fermentacji zachodzą w cytoplazmie. Fermentacja ta odpowiada m.in. za efekt zakwaszania mięśni w czasie wzmożonego wysiłku fizycznego. Fermentacja ta jest reakcją przekształcenia pirogronianu w mleczan. Jest to jednak proces mało efektywny, gdyż wówczas powstają jedynie 2 cząsteczki ATP podczas gdy w oddychaniu tlenowym około 30 cząsteczek ATP. Równanie chemiczne fermentacji mleczanowej w oddychaniu komórkowym wygląda następująco:

13 GLIKOGEN Należy do węglowodanów złożonych i stanowi skoncentrowane źródło energii dla organizmu. W trakcie wysiłku fizycznego jego rezerwy zmniejszają się, co przyczynia się do spadku energii i ogólnego osłabienia. Warto zatem bliżej przyjrzeć się temu związkowi i dowiedzieć się jak można odnowić jego zapasy w organizmie.

14 GLIKOGEN Biochemicznie glikogen podobny jest do występującej w roślinach skrobi, ponieważ powstaje przez syntezę cząsteczek glukozy, tworząc rozgałęziający się łańcuch. Gromadzony jest głównie w wątrobie (stanowi ok. 10% masy tego narządu), skąd organizm może go wykorzystać jako energię dla mięśni oraz mózgu. Zapasy glikogenu i jego uwalnianie z wątroby kontrolowane są poprzez hormony trzustki (insulinę i glukagon), a także przez hormon nadnerczy (adrenalinę).

15 STRATY GLIKOGENU W trakcie intensywnego wysiłku fizycznego glikogen odłożony w mięśniach ulega rozpadowi do glukozy, która następnie zostaje w nich utleniona. W ten sposób zmniejszają się rezerwy glikogenu, co objawia się spadkiem energii. W zależności od rodzaju ćwiczeń, zapasy glikogenu wyczerpują się po różnym czasie: - trening z przewagą ćwiczeń beztlenowych po upływie min - trening interwałowy po upływie min - intensywny trening wytrzymałościowy po upływie min

16 STRATY GLIKOGENU Bezpośrednio po wysiłku należy więc przyjąć węglowodany o wysokim indeksie glikemicznym (można to zrobić poprzez zjedzenie posiłku obfitującego w cukry proste (np. owoców) lub spożycie czystej glukozy albo węglowodanowej odżywki). Zjedzona porcja powinna dostarczać węglowodany w ilości 0,5-1 g/kg m.c i powinna być podawana co każde 2 godziny przez następne 46 godzin. Dostarczone z pożywieniem cukry proste, w procesie glikogenogenezy, zostają przekształcane w glikogen i w tej postaci są magazynowane w organizmie.

17 STRATY GLIKOGENU Ważne, aby w tym czasie nie dostarczać do organizmu tłuszczów, ponieważ spowalniają one wchłanianie węglowodanów i odnowę glikogenu wątrobowego. Warto jednak posiłek potreningowy wzbogacić w białko (np. porcją kurczaka), gdyż wzmoże to reakcję insulinową i zwiększy tempo gromadzenia glikogenu. Stosunek białek do węglowodanów w takim posiłku powinien jednak wynosić 1:4. Całkowita odbudowa glikogenu może trwać nawet do 48 godzin. Aby niepotrzebnie nie wydłużać tego procesu, warto wiedzieć, że w przeciągu 2 pierwszych godzin po wysiłku, resynteza przebiega 1,5 raza szybciej niż w innym czasie.