(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2013/05 EP B1 (13) (51) T3 Int.Cl. A61P 35/00 ( ) A61K 31/4745 ( ) A61K 31/519 ( ) A61K 31/437 ( ) A61K 31/444 ( ) A61K 31/496 ( ) A61K 31/4985 ( ) A61K 31/5025 ( ) C07D 471/02 ( ) C07D 487/04 ( ) C07D 471/04 ( ) (54) Tytuł wynalazku: Bicykliczne Związki Heteroarylowe (30) Pierwszeństwo: US P US P US P US P US P (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2008/40 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2013/05 (73) Uprawniony z patentu: ARIAD PHARMACEUTICALS, INC., Cambridge, US (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 DONG ZOU, Concord, US WEI-SHENG HUANG, Acton, US R. MATHEW THOMAS, Sharon, US JAN ANTOINETTE C. ROMERO, Somerville, US JIWEI QI, West Roxbury, US YIHAN WANG, Newton, US XIAOTIAN ZHU, Newton, US WILLIAM C. SHAKESPEARE, Southborough, US RAJESWARI SUNDARAMOORTHI, Watertown, US CHESTER A. III METCALF, Needham, US DAVID C. DALGARNO, Brookline, US TOMI K. SAWYER, Southborough, US (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Dorota Rzążewska JAN WIERZCHOŃ & PARTNERZY BIURO PATENTÓW I ZNAKÓW TOWAROWYCH SP.J. ul. Żurawia 47/ Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 15768/13/P-RO/DR/KM EP Tło wynalazku Bicykliczne Związki Heteroarylowe Kinazy białkowe są dużą rodziną białek, które odgrywają ważną rolę w regulacji wielu różnorodnych procesów komórkowych. Częściowa, nie ograniczająca, lista takich kinaz obejmuje abl, Akt, bcr-abl, BIk, Brk, c-kit, c-met, c-src, CDK1, CDK2, CDK3, CDK4, CDK5, CDK6, CDK7, CDK8, CDK9, CDK10, crafl, CSK, EGFR, ErbB2, ErbB3, ErbB4, Erk, Pak, fes, FGFR1, FGFR2, FGFR3, FGFR4, FGFR5, Fgr, flt-1, Fps, Frk, Fyn, Hck, IGF- 1R, INS-R, Jak, KDR, Lck, Lyn, MEK, p38, PDGFR, PIK, PKC, PYK2, ros, tie, tie2, TRK oraz Zap70. Nieprawidłowa aktywność kinazy białkowej została powiązana z kilkoma zaburzeniami, począwszy od chorób nie zagrażających życiu, jak łuszczyca, do bardzo poważnych chorób, takich jak nowotwory. W związku z dużą liczbą kinaz białkowych i chorób związanych, istnieje wciąż istniejące zapotrzebowanie na nowe selektywne inhibitory dla różnych kinaz białkowych, które mogą być przydatne w leczeniu chorób związanych. Niniejszy wynalazek dotyczy nowej rodziny acetylenowych związków heteroarylowych i ich zastosowania w leczeniu raków, zaburzeń kości, zaburzeń metabolicznych, zaburzeń zapalnych i innych chorób. WO2005/060969A1 ujawnia pirymidyny o aktywności Tie (TEK). WO2004/058776A1 oraz WO2005/060970A1 są również poświęcone związkom do zastosowania jako inhibitory kinazy receptora Tie2 u zwierząt ciepłokrwistych takich, jak człowiek. Opis wynalazku 1. Ogólny opis związków według wynalazku Związki według niniejszego wynalazku wykazują szeroki zakres użytecznych aktywności biologicznych i farmakologicznych, umożliwiając ich zastosowanie w kompozycjach farmaceutycznych i sposobach leczenia różnych chorób, w tym zaburzeń metabolicznych, chorób kości (np. osteoporozy, choroby Pageta, itd.), zapalenia (w tym reumatoidalnego zapalenia stawów, pośród innych chorób zapalnych) i raka (tym guzów litych i białaczek, w szczególności tych mediowanych jedną lub większą liczbą kinaz takich, jak Src lub kdr, lub zaburzeniem regulacji kinazy takiej, jak AbI i jej zmutowane warianty) w tym, między innymi, zaawansowane przypadki i przypadki, które są odporne lub oporne na jedną lub więcej innych terapii. Związki według niniejszego wynalazku są związkami o wzorze IIa, IIb, IIc, IIIa, IIIb i IIIc:

3 - 2 - Wzór IIa Wzór IIb Wzór IIc Wzór IIIa Wzór IIIb Wzór IIIc w którym: każde wystąpienie R a i R b jest niezależnie wybrane z grupy składającej się z halo, -CN, -NO 2, R 4, -OR 2, -NR 2 R 3, -C(O)YR 2, -OC(O)YR 2, -NR 2 C(O)YR 2, -SC(O)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, - OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2, -YC(=NR 3 )YR 2, -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -Si(R 2 ) 3, -NR 2 SO 2 R 2, - S(O) r R 2, -SO 2 NR 2 R 3 oraz -NR 2 SO 2 NR 2 R 3 ; każde wystąpienie R c i R e jest niezależnie wybrane z grupy składającej się z halo, =O, -CN, - NO 2, -R 4, -OR 2, -NR 2 R 3, -C(O)YR 2, -OC(O)YR 2, -NR 2 C(O)YR 2, -SC(O)YR 2, - NR 2 C(=S)YR 2, -OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2, -YC(=NR 3 )YR 2, -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -Si(R 2 ) 3, -NR 2 SO 2 R 2, -S(O) r R 2, -SO 2 NR 2 R 3 oraz -NR 2 SO 2 NR 2 R 3 ; R d jest wybrane z halo, =O, -CN, -NO 2, -R 4, -OR 2, -NR 2 R 3, -C(O)YR 2, -OC(O)YR 2, - NR 2 C(O)YR 2, -SC(O)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, -OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2, -YC(=NR 3 )YR 2, - YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -Si(R 2 ) 3; każde Y oznacza niezależnie wiązanie, -O-, -S- lub -NR 3 ; R 1, R 2 i R 3 są niezależnie wybrane z H, C l-8 alkilu, C 2-8 alkenylu, C 2-8 alkinylu, C 3-13 cykloalkilu, C 3-l3 cykloalkenylu, C 5-13 cykloalkinylu, arylu, heterocyklilu i heteroarylu; alternatywnie, R 2 i R 3, wzięte razem z atomem, do którego są przyłączone, tworzą 5- lub 6- członowy nasycony, częściowo nasycony lub nienasycony pierścień, który opcjonalnie może być podstawiony i który zawiera 0-2 heteroatomów wybranych z N, O i S(O) r ;

4 - 3 - każde wystąpienie R 4 jest niezależnie wybrane z C l-8 alkilu, C 2-8 alkenylu, C 2-8 alkinylu, C 3- l3cykloalkilu, C 3-l3 cykloalkenylu, C 5-13 cykloalkinylu, arylu, heterocyklilu i heteroarylu; każde z ugrupowań alkilowych, alkenylowych, alkinylowych, cykloalkilowych, cykloalkenylowych, cykloalkinylowych, arylowych, heterocyklicznych i heteroarylowych jest opcjonalnie podstawiony; m oznacza 0,1, 2, 3 lub 4; p oznacza 0, 1, 2, 3 lub 4; r oznacza 0, 1 lub 2; s oznacza 0,1,2,3 lub 4; oraz v oznacza 0, 1, 2, 3, 4 lub 5; przy czym każdy podstawnik dla nienasyconego atomu węgla grupy arylowej lub heteroarylowej i dla atomu węgla grupy alkilowej, alkenylowej, alkinylowej, alkoksylowej, haloalkilowej, cykloalkilowej, cykloalkenylowej, cykloalkinylowej lub niearomatycznej grupy heterocyklicznej jest wybrany z halogenu (F, Cl, Br lub I), -CN, -R 4, -OR 4, -S(O) r R 2, - SO 2 NR 2 R 3, -NR 2 R 3, -(CO)YR 2, -O(CO)YR 2, -NR 2 (CO)YR 2, -S(CO)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, - OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2, -COCOR 2, -COMCOR 2 (gdzie M oznacza 1-6 węglową grupę alkilenową), -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -Si(R 2 ) 3, -NO 2, NR 2 SO 2 R 2 i -NR 2 SO 2 NR 2 R 3 ; oraz w przypadku grupy alkilowej, alkenylowej, alkinylowej, alkoksyowej, haloalkilowej, cykloalkilowej, cykloalkenylowej, cykloalkinylowej lub niearomatycznej grupy heterocyklicznej, podstawniki są również wybrane z =O, =S, =NH, =NNR 2 R 3, =NNHC(O)R 2, =NNHCO 2 R 2 i =NNHSO 2 R 2 ; i z podstawnikami na azocie wybranymi z R 4, -NR 2 R 3, -C(=O)R 2, -C(=O)OR 2 ; -C(=O)SR 2, - C(=O)NR 2 R 3, -C(=NR 2 )NR 2 R 3, -C(=NR 2 )OR 2, -C(=NR 2 )R 3, -COCOR 2, -COMCOR 2 (gdzie M oznacza 1-6 węglową grupę alkilenową), -CN, -SO 2 R 3, -S(O)R 3, -P(=O)(YR 4 )(YR 4 ), - NR 2 SO 2 R 2 i -NR 2 SO 2 NR 2 R 3. lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, ich solwatów lub hydratów. Powyższe definicje są dalej dopracowane i pokazane na poniższych przykładach oraz mają zastosowanie do wszystkich kolejnych wystąpień, chyba że ustalono inaczej. 2. Wybrane klasy związków oraz ich zastosowanie, generalne Przykłady ilustrujące związków według wynalazku obejmują:

5 - 4 - Związki będące przedmiotem zainteresowania obejmują między innymi, związki o Wzorze IIa, IIb oraz IIc, w których pierścień imidazolowy jest opcjonalnie podstawiony jedną lub większą liczbą grup R c. Szczególnie interesujące, są związki tej podklasy, w której pierścień imidazolowy ma jedną grupę R c będącą niższym alkilem (np. metylem) Szczególnie interesująca jest klasa związków o Wzorze III, w których Pierścień T ma następującą strukturę: w której uprzednio zdefiniowane zmienne, np. R e, s, i Pierścień E, są takie, jak zdefiniowano uprzednio. Przykłady związków według wynalazku obejmują następujące: Związki będące przedmiotem zainteresowania obejmują między innymi, związki o Wzorze IIIa, IIIb i IIIc, w których pierścień piperazyny jest podstawiony na azocie R d. Obecnie szczególnie interesujące są związki tej podklasy, w których R d jest podstawionym lub niepodstawionym niższym (tj. 1 6 węgli) alkilem, co ilustruje ugrupowanie N- metylopiperazyny w niektórych z wyżej wymienionych przykładów. Związki według wynalazku są związkami o Wzorach IIa, IIb, IIc, IIIa, IIIb i IIIc:

6 - 5 - Wzór IIa Wzór IIb Wzór IIc Wzór IIIa Wzór IIIb Wzór IIIc w których uprzednio zdefiniowane zmienne, np. R a, R b, R c, R d, R e, m oraz p, są jak zdefiniowane uprzednio, w części 1, a s oznacza liczbę całkowitą od 0 do 4. Jeden podzestaw będący przedmiotem zainteresowania obejmuje związki o Wzorach IIa, IIb i IIc, w których s oznacza 0; m, p oraz v oznaczają 1; oraz, R a oznacza CH 3, R b oznacza CF 3 i R c oznacza metyl. Inne obejmują związki o Wzorach IIIa, IIIb oraz IIIc, w których s oznacza 0; m oraz p oznacza 1; oraz, R a oznacza CH 3, R b oznacza CF 3 i R d oznacza CH 3 lub CH 2 CH 2 OH. Szczególnie interesujące związki według niniejszego wynalazku obejmują te z jedną lub więcej niż jedną z poniższych cech: masa cząsteczkowa mniejsza niż 1000, korzystnie mniejsza niż 750 i bardziej korzystnie mniejsza niż 600 jednostek masy (bez uwzględniania masy jakichkolwiek form solwatujących lub współkrystalizujących, jakichkolwiek przeciwjonów w przypadku soli); lub aktywność hamująca wobec kinazy typu dzikiego lub mutanta (szczególnie klinicznie istotnego mutanta), zwłaszcza kinazy rodziny Src takiej, jak Src, Yes, Lyn lub Lck; VEGF-R takiej, jak VEGF-R1 (Flt-1), VEGF-R2 (kdr), lub VEGF-R3; PDGF-R; kinazy Abl lub innej kinazy będącej przedmiotem zainteresowania z wartością IC50 1 µm lub mniej (co określono za pomocą dowolnego naukowo dopuszczalnego testu hamowania kinazy), korzystnie z IC nm lub lepszym, oraz opcjonalnie z wartością IC nm lub lepszą; lub

7 - 6 - aktywność hamująca wobec danej kinazy o wartości IC50 przynajmniej 100-krotnie niższej niż ich wartości IC50 dla innych kinaz będących przedmiotem zainteresowania; lub aktywność hamująca wobec zarówno Src, jak i kdr z wartością IC50 1 µm lub lepszą wobec każdej; lub efekt cytotoksyczny lub efekt hamujący wzrost na liniach komórek rakowych utrzymywanych in vitro, lub w badaniach na zwierzętach stosując naukowo dopuszczalny model ksenograftu komórek rakowych, (szczególnie korzystne są związki według wynalazku, które hamują proliferację hodowanych komórek K562 z silą co najmniej tak dużą, jak Gleevec, korzystnie z siłą przynajmniej dwukrotną, jak dla Gleevec u, i bardziej korzystnie z siłą przynajmniej 10 razy tą dla Gleevec u co określono przez badania porównawcze.). Zapewniona jest również kompozycja zawierająca przynajmniej jeden związek według wynalazku lub jego sól, hydrat lub inny solwat, oraz przynajmniej jedną farmaceutycznie dopuszczalną substancję pomocniczą lub dodatek. Takie kompozycje można podawać osobnikowi, który tego potrzebuje, w celu hamowania wzrostu, rozwoju i/lub przerzutowania raków, w tym guzów litych (np. sutek, okrężnica, trzustka, OUN i raki głowy i szyi, między innymi) oraz różnych postaci białaczki i innych raków, które są odporne na inne leczenie, w tym te, które są odporne na leczenie Gleevec lub innym inhibitorem kinazy, i generalnie do leczenia i profilaktyki chorób lub niepożądanych stanów mediowanych jedną lub większą liczbą kinaz, które są hamowane przez związek według niniejszego wynalazku. Zastosowanie do leczenia raka związków według niniejszego wynalazku wykorzystuje podawanie (jako monoterapia lub w kombinacji z jednym lub większą liczbą innych środków przeciwrakowych, jednym lub większą liczbą środków dla łagodzenia efektów niepożądanych, promieniowania, itd.) terapeutycznie skutecznej ilości związku według wynalazku człowiekowi lub zwierzęciu, który tego potrzebuje, w celu hamowania, zwolnienia lub odwrócenia wzrostu, rozwoju lub rozprzestrzeniania się raka, w tym guzów litych lub innych postaci raka takich, jak białaczki, u biorcy. Takie podawanie stanowi sposób leczenia lub profilaktyki chorób mediowanych przez jedną lub więcej kinaz hamowanych przez jeden z ujawnionych związków lub jego farmaceutycznie dopuszczalną pochodną. Podawanie związku według niniejszego wynalazku obejmuje dostarczanie do biorcy związku opisanego tu rodzaju, lub proleku lub jego innej farmaceutycznie dopuszczalnej pochodnej, przy użyciu dowolnej odpowiedniej formulacji lub drogi podawania, co zostało tu omówione. Typowo związek jest podawany jeden lub więcej razy w miesiącu, często raz lub więcej razy w tygodniu, np. codziennie, każdego innego dnia, 5 dni/tydzień, itd. Podawania doustne i dożylne są obecnie szczególnie interesujące. Wyrażenie, farmaceutycznie dopuszczalna pochodna, w stosowanym tu kontekście, oznacza dowolną farmaceutycznie dopuszczalną sól, takiego związku, lub dowolny inny addukt lub pochodną, która, po podaniu pacjentowi jest w stanie dostarczyć (bezpośrednio lub pośrednio) związek w jakikolwiek sposób tu opisany lub jego metabolit lub pozostałość (MW > 300).

8 - 7 - Jednym ważnym aspektem według niniejszego wynalazku jest związek według wynalazku do zastosowania w leczeniu raka. Różne raki, które można zatem leczyć są wymienione gdziekolwiek w tekście i obejmują między innymi, raki, które są lub stały się oporne na inne środki przeciwrakowe takie, jak Gleevec, Iressa, Tarceva lub jeden z innych środków tu wymienionych. Terapię można przeprowadzić w kombinacji z jedną lub większą liczbą terapii raka, w tym operacją, radioterapią (np. promieniowanie gamma, radioterapia wiązką neutronów, radioterapia wiązką elektronów, terapia protonowa, brachyterapia, i ogólnoustrojowe izotopy promieniotwórcze, itd.), hormonoterapią, modyfikatorami odpowiedzi biologicznej (aby wymienić tylko kilka, np. interferony, interleukiny i czynnik martwicy nowotworu (TNF)), hipertermią, krioterapią, środkami do złagodzenia działań niepożądanych (np. środki przeciwwymiotne) i innymi lekami chemioterapeutycznymi dla raka. Inny(inne) środki można podawać stosując formulację, drogi podania i schemat dawkowania taki sam lub inny niż ten stosowany ze związkiem według niniejszego wynalazku. Takie inne leki obejmują, ale nie ograniczają się do jednego lub więcej z poniższych: przeciwnowotworowy środek alkilujący lub interkalujący (np. mechloretamina, chlorambucyl, cyklofosfamid, melfalan i ifosfamid); antymetabolit (np. metotreksat); antagonista puryny lub antagonista pirymidyny (np. 6-merkaptopuryna, 5-fluorouracyl, cytarabila, oraz Gemcytabina); trucizna wrzeciona (np. winblastyna, Winkrystyna, Winorelbina i Paklitaksel); podofilotoksyna (np. Etopozyd, Irynotekan, Topotekan); antybiotyk (np. Doksorubicyna, Bleomycyna i Mitomycyna); nitrozomocznik (np. Karmustyna, Lomustyna); jon nieorganiczny (np. Cisplatyna, Karboplatyna, Oksaliplatyna lub oksiplatyna); enzym (np. Asparaginaza); hormon (np. Tamoksifen, Leuprolid, Flutamid i Megestrol); inhibitory mtor (np. Sirolimus (rapamycyna), Temsirolimus (CCl779), Everolimus (RAD001), AP23573 lub inne związki ujawnione w patencie US nr 7,091,213); inhibitor proteasomów (jak Velcade, inny inhibitor proteasomów (patrz np. WO 02/096933) lub inny inhibitor NF-kB, w tym, np. inhibitor IkK); inne inhibitory kinaz (np. inhibitor Src, BRC/Abl, kdr, flt3, aurora-2, kinazy syntazy glikogenu 3 ( GSK-3 ), kinazy EGF-R (np. Iressa, Tarceva, itd.), kinazy VEGF-R, kinazy PDGF-R, itd.); przeciwciało, antagonista rozpuszczalnego receptora lub innego receptora przeciwko receptorowi lub hormonowi zaangażowanemu w raka (w tym takie receptory jak EGFR, ErbB2, VEGFR, PDGFR i IGF- R; oraz środki takie, jak Herceptin, Avastin, Erbitux, itd.); itd. Dla bardziej szczegółowego omówienia aktualnych terapii nowotworowych patrz, lista zatwierdzonych przez FDA leków onkologicznych na oaz The Merck Manual, Seventeenth Ed. 1999, których całe zawartości są tu włączone jako odnośnik. Przykładami innych środków terapeutycznych są wymienione tu gdziekolwiek i obejmują między innymi, Zyloprim, alemtuzmab, altretaminę, amifostynę, nastrozol, przeciwciała przeciwko błonowemu antygenowi specyficznemu dla prostaty (jak MLN-591, MLN591RL i MLN2704), trójtlenek arsenu, beksaroten, bleomycyna, busulfan, kapecytabina, Gliadel Wafer, celecoksib, chlorambucyl, żel cisplatyna-epinefryna, kladrybina, cytarabina liposomalna, daunorubicyna liposomalna, daunorubicyna, daunomycyna, deksrazoksan, docetaksel, doksorubicyna,

9 - 8 - Roztwór Elliotta B, epirubicyna, estramustyna, fosforan etopozydu, etopozyd, eksemestan, fludarabina, 5-FU, fulwestrant, gemcytabina, gemtuzumab-ozogamycyna, octan gosereliny, hydroksymocznik, idarubicyna, idarubicyna, Idamycyna, ifosfamid, mesylan imatynibu, irynotekan (lub inny inhibitor topoizomerazy, w tym przeciwciała takie, jak MLN576 (XR11576)), letrozol, leukoworyna, leukoworyna lewamizol, liposomalna daunorubicyna, melfalan, L-PAM, mesna, metotreksat, metoksalen, mitomycyna C, mitoksantron, MLN518 lub MLN608 (lub inne inhibitory receptora kinazy tyrozynowej flt-3, PDFG-R lub c-kit), itoksantron, paklitaksel, Pegademaza, pentostatyna, sól sodowa porfimeru, Rituksymab (RITUXAN(R)), talk, tamoksifen, temozolamid, tenipozyd, VM-26, topotekan, toremifen, 2C4 (lub inne przeciwciało, które oddziałuje z synalizacją mediowaną HER2), tretinoina, ATRA, walrubicyna, winorelbina, lub pamidronian, zoledronian lub inny bisfosfonian. Opisane jest tu otrzymywanie związku o dowolnym ze Wzorów IIa, IIb, IIe, IIIa, IIIb, IIIc lub dowolnego innego związku według niniejszego wynalazku. Wynalazek obejmuje również zastosowanie związku według wynalazku, lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, solwatu lub hydratu, do wytwarzania leku do leczenia albo ostrego, albo chronicznego raka (w tym białaczek i guzów litych, pierwotnych lub przerzutowych, w tym raki, takie jak tu wspomniane gdziekolwiek i w tym raki, które są odporne lub oporne na jedną lub więcej innych terapii). Związki według niniejszego wynalazku są użyteczne do wytwarzania leku przeciwrakowego. Związki według niniejszego wynalazku są również użyteczne do wytwarzania leku do złagodzenia lub zapobiegania zaburzeniom poprzez hamowanie jednej lub więcej kinaz takich, jak Src, kdr, abl. itd. Inne zaburzenia, które można leczyć związkiem według niniejszego wynalazku obejmują zaburzenia metaboliczne, zaburzenia zapalne i osteoporozę oraz inne zaburzenia kostne. W takich przypadkach związek według niniejszego wynalazku można stosować jako monoterapię lub może być podawany w połączeniu z podawaniem dowolnego innego leku dla tego zaburzenia, np. bisfosfonianu w przypadku osteoporozy lub innych chorób związanych z kośćmi. Wynalazek ten ponadto obejmuje kompozycję zawierającą związek według wynalazku, w tym związek z dowolnej z opisanych klas lub podklas, w tym między innymi te o dowolnym ze wzorów wymienionych powyżej, korzystnie w terapeutycznie skutecznej ilości, w powiązaniu z przynajmniej jednym farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, adjuwantem lub rozcieńczalnikiem. Związki według niniejszego wynalazku są również użyteczne jako wzorce i reagenty do charakteryzowania różnych kinaz, zwłaszcza, lecz nie wyłącznie, kinaz z rodziny kdr i Src, oraz badania roli takich kinaz w fenomenach biologicznych i patologicznych; dla badania szlaków wewnątrzkomórkowego przekazywania sygnału mediowanego przez te kinazy, dla oceny porównawczej nowych inhibitorów kinaz; oraz do badania różnych raków w komórkach w liniach komórkowych i modelach zwierzęcych. 3. Definicje

10 - 9 - Czytając ten dokument, zastosowanie mają poniższe informacje i definicje, chyba że zaznaczono inaczej. Ponadto, jeśli nie podano inaczej, wszystkie wystąpienia grupy funkcyjnej są niezależnie wybrane, co przypomina się czytelnikowi w niektórych przypadkach przez stosowanie ukośnika lub prima celem wskazania w prosty sposób, że dwa wystąpienia mogą być takie same lub różne (np. R, R, R lub Y, Y, Y itd.). Określenie Alkil ma obejmować liniowe (tj. nierozgałęzione lub acykliczne), rozgałęzione, nasycone grupy węglowodorowe, które są opcjonalnie podstawione jedną lub większą liczbą grup funkcyjnych. W tym wynalazku, grupy alkilowe zawierają jeden do ośmiu i korzystnie jeden do sześciu atomów węgla, C 1-6 alkil, ma obejmować grupy C 1, C 2, C 3, C 4, C 5 i C 6 alkilowe. Niższy alkil odnosi się do grup alkilowych zawierających 1 do 6 atomów węgla. Przykłady alkilu obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, sec-butyl, tert-butyl, pentyl, izopentyl tert-pentyl, heksyl, izoheksyl, itd. Alkil może być podstawiony lub niepodstawiony. Ilustratywnie podstawione grupy alkilowe obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, fluorometyl, difluorometyl, trifluorometyl, 2-fluoroetyl, 3-fluoropropyl, hydroksymetyl, 2-hydroksyetyl, 3- hydroksypropyl, benzyl, podstawiony benzyl, fenetyl, podstawniony fenetyl, itd. Określenie Alkoksy reprezentuje grupę alkilową, jak zdefiniowaną powyżej, z podaną liczbą atomów węgla połączonych przez mostek tlenowy. Na przykład, alkoksy odnosi się do grup -O-alkil, w których grupa alkilowa zawiera 1 do 8 atomów węgla o liniowym lub rozgałęzionym ułożeniu. Przykłady alkoksy obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, metoksy, etoksy, n-propoksy, i-propoksy, t-butoksy, n-butoksy, s-pentoksy i podobne. Haloalkil ma obejmować nasycony węglowodór zarówno o rozgałęzionym, jak i liniowym łańcuchu o jednym lub większej liczbie węgli podstawionych Halogenem. Przykłady haloalkilu, obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, trifluorometyl, trichlorometyl, pentafluoroetyl i podobne. Określenie alkenyl ma obejmować łańcuchy węglowodorowe o liniowym lub rozgałęzionym ułożeniu z jednym lub większą liczbą nienasyconych wiązań podwójnych węgiel-węgiel, które mogą wystąpić w dowolnym stabilnym punkcie wzdłuż łańcucha lub cyklu. O ile nie określono inaczej, alkenyl odnosi się do grup mających typowo dwa do ośmiu, często dwa do sześciu atomów węgla. Na przykład, alkenyl może odnosić się do prop-2-enylu, but-2-enylu, but-3-enylu, 2-metyloprop-2-enylu, heks-2-enylu, heks-5-enylu, 2,3-dimetylbut-2-enylu i podobnych. Ponadto, grupy alkenylowe mogą być podstawione lub niepodstawione. Określenie alkinyl ma obejmować łańcuchy węglowodorowe o albo liniowym, albo rozgałęzionym ułożeniu, z jednym lub większą liczbą wiązań potrójnych węgiel-węgiel, które mogą wystąpić w dowolnym stabilnym punkcie wzdłuż łańcucha. W niniejszym wynalazku, grupy alkinylowe odnoszą się do grup mających dwa do ośmiu, korzystnie dwa do sześciu węgli. Przykłady alkinylu obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, prop-2-ynyl,

11 but-2-ynyl, but-3-ynyl, pent-2-ynyl, 3-metylpent-4-ynyl, heks-2-ynyl, heks-5-ynyl, itd. Ponadto, grupy alkilnylowe mogą być podstawione lub niepodstawione. Cykloalkil oznacza dowolne stabilne cykliczne lub policykliczne grupy węglowodorowe o od 3 do 13 atomów węgla, z których każdy jest nasycony. Przykłady takiego cykloalkilu obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, cyklopropyl, norbornyl, [2.2.2]bicyklooctan, [4.4.0]bicyklodekan i podobne, które opcjonalnie mogą być podstawione. Określenie cykloalkil może być stosowane wymiennie z określeniem karbocykl. Cykloalkenyl oznacza dowolne stabilne cykliczne lub policykliczne grupy węglowodorowe o od 3 do 13 atomach węgla, korzystnie od 5 do 8 atomów węgla, który zawiera jedno lub więcej nienasyconych wiązań podwójnych węgiel-węgiel, które mogą wystąpić w dowolnym punkcie wzdłuż cyklu. Przykłady takiego cykloalkenylu obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, cyklopentenyl, cykloheksenyl i podobne. Cykloalkinyl jest podzestawem alkinylu i obejmuje dowolne stabilne cykliczne lub policykliczne grupy węglowodorowe o od 5 do 13 atomów węgla, które zawierają jedno lub więcej nienasyconych wiązań potrójnych węgiel-węgiel, które mogą wystąpić w dowolnym punkcie wzdłuż cyklu. Cykloalkenyl i cykloalkinyl opcjonalnie mogą być podstawione. Heterocykl, heterocyklil, lub heterocykliczny w stosowanym tu kontekście odnosi się do niearomatycznych układów pierścieniowych mających pięć do czternastu atomów pierścienia, korzystnie pięć do dziesięciu, w których jeden lub więcej węgli pierścieniowych, korzystnie jeden do czterech, zastępuje się heteroatomem takim, jak N, O, lub S. Nieograniczające przykłady pierścieni heterocyklicznych obejmują 3-1 H-benzimidazol-2-on, (1-podstawiony)-2-okso-benzimidazol-3-yl, 2-tetrahydrofuranyl, 3-tetrahydrofuranyl, 2- tetrahydrotiofenyl, 3-tetrahydrotiofenyl, 2-morfolinyl, 3-morfolinyl, 4-morfolinyl, 2- tiomorfolinyl, 3-tiomorfolinyl, 4-tiomorfolinyl, 1-pirolidynyl, 2-pirolidynyl, 3-pirolidynyl, 1- piperazynyl, 2-piperazynyl, 1-piperidynyl, 2-piperidynyl, 3-piperidynyl, 4-piperidynyl, 4- tiazolidynyl, diazolonyl, N-podstawiony diazolonyl, 1-ftalimidynyl, benzoksanyl, benzopirolidynyl, benzopiperidynyl, benzoksolanyl, benzotiolanyl i benzotianyl. Zakresem określenia heterocyklil lub heterocykliczne objęta jest również, tak jak jest tu używana, grupa, w której niearomatyczny pierścień zawierający heteroatom jest skondensowany do jednego lub większej liczby pierścieniu aromatycznych lub niearomatycznych takich, jak indolinyl, chromanyl, fenantrydynyl, lub tetrahydrochinolinyl, gdzie rodnik lub punkt przyłączenia znajduje się na niearomatycznym pierścieniu zawierającym heteroatom. Określenie heterocykl, heterocyklil, lub heterocykliczne, czy to nasycony, czy częściowo nienasycony, również odnosi się do pierścieni, które są opcjonalnie podstawione. Określenie aryl stosowane samodzielnie lub jako część większego ugrupowania jak w aralkil, aralkoksy, lub aryloksy-alkil, odnosi się do grup pierścieniu aromatycznych mających sześć do czternastu atomów pierścienia takich, jak fenyl, 1-naftyl, 2-naftyl, 1- antracyl i 2-antracyl. Pierścień arylowy może zawierać jeden lub więcej podstawników. Określenie aryl może być stosowane wymiennie z określeniem pierścień arylowy. Aryl

12 również obejmuje skondensowane policykliczne aromatyczne układy pierścieniowe, w których pierścień aromatyczny jest skondensowany do jednego lub większej liczby pierścieni. Nieograniczające przykłady użytecznych grup pierścienia aromatycznego obejmują fenyl, hydroksyfenyl, halofenyl; alkoksyfenyl, dialkoksyfenyl, trialkoksyfenyl, alkilenedioksyfenyl, naftyl, fenantryl, antryl, fenantro i podobne, oraz 1-naftyl, 2-naftyl, 1-antracyl i 2-antracyl. Ujęta jest również w zakresie określenia aryl, tak jak jest tu używana, grupa, w której pierścień aromatyczny jest skondensowany do jednego lub większej liczby niearomatycznych pierścieni tak, jak w indanylu, fenantrydynylu, lub tetrahydronaftylu, gdzie rodnik lub punkt przyłączenia znajduje się pierścieniu aromatycznym. Określenie heteroaryl w stosowanym tu kontekście odnosi się do stabilnych heterocyklicznych i poliheterocyklicznych aromatycznych ugrupowań mających 5-14 atomów pierścienia. Grupy heteroarylowe mogą być podstawione lub niepodstawione i mogą zawierać jeden lub więcej pierścieni. Przykłady typowych pierścieni heteroarylowych obejmują grupy 5-członowe monocykliczne pierścieniowe takie, jak tienyl, pirolil, imidazolil, pirazolil, furyl, izotiazolil, furazanyl, izoksazolil, tiazolil i podobne; grupy 6-członowe monocykliczne takie, jak pirydyl, pirazynyl, pirymidynyl, pirydazynyl, triazynyl i podobne; oraz grupy pierścieniowe policykliczne heterocykliczne takie, jak benzo[b]tienyl, nafto[2,3- b]tienyl, tiantrenyl, izobenzofuranyl, chromenyl, ksantenyl, fenoksatienyl, indolizynyl, izoindolil, indolil, indazolil, purynyl, izochinolil, chinolil, ftalazynyl, naftyrydynyl, chinoksalinyl, chinazolinyl, benzotiazol, benzimidazol, tetrahydrochinoliny, cynnolinyl, pterydynyl, karbazolil, beta-karbolinyl, fenantrydynyl, akrydynyl, perimidynyl, fenantrolinyl, fenazynyl, izotiazolil, fenotiazynyl, fenoksazynyl i podobne (patrz np. Katritzky, Handbook of Heterocyclic Chemistry). Dalsze szczególne przykłady pierścieni heteroarylowych obejmują 2-furanyl, 3-furanyl, N-imidazolil, 2-imidazolil, 4-imidazolil, 5-imidazolil, 3- izoksazolil, 4-izoksazolil, 5-izoksazolil, 2-oksadiazolil, 5-oksadiazolil, 2-oksazolil, 4- oksazolil, 5-oksazolil, 1-pirolil, 2-pirolil, 3-pirolil, 2-pirydyl, 3-pirydyl, 4-pirydyl, 2- pirymidyl, 4-pirymidyl, 5-pirymidyl, 3-pirydazynyl, 2-tiazolil, 4-tiazolil, 5-tiazolil, 5- tetrazolil, 2-triazolil, 5-triazolil, 2-tienyl, 3-tienyl, karbazolil, benzimidazolil, benzotienyl, benzofuranyl, indolil, chinolinyl, benzotriazolil, benzotiazolil, benzooksazolil, benzimidazolil, izochinolinyl, indolil, izoindolil, akrydynyl, lub benzoizoksazolil. Grupy heteroarylowe obejmują dalej grupę, w której pierścień heteroaromatyczny jest skondensowany do jednego lub większej liczby aromatycznych lub niearomatycznych pierścieni, gdzie rodnik lub punkt przyłączenia znajduje się na pierścieniu heteroaromatycznym. Przykłady obejmują tetrahydrochinolinę, tetrahydroizochinolinę i pirydo[3,4-d]pirymidynyl, imidazo[1,2-a]pirymidyl, imidazo[1,2-a]pirazynyl, imidazo[1,2- a]pirydynyl, imidazo[1,2-c]pirymidyl, pirazolo[1,5-a][1,3,5]triazynyl, pirazolo[1,5- c]pirymidyl, imidazo[1,2-b]pirydazynyl, imidazo[1,5-a]pirymidyl, pirazolo[1,5- b][1,2,4]triazyna, chinolil, izochinolil, chinoksalil, imidazotriazynyl, pirolo[2,3-d]pirymidyl, triazolopirymidyl, pirydopirazynyl. Określenie heteroaryl również odnosi się do pierścieni, które są opcjonalnie podstawione. Określenie heteroaryl może być stosowane wymiennie z określeniem pierścień heteroarylowy lub określeniem heteroaromatyczny.

13 Grupa arylowa (w tym część arylowa ugrupowania aralkilowego, aralkoksy, lub aryloksyalkilowego i podobne) lub grupa heteroarylowa (w tym część heteroarylowa ugrupowania heteroaralkilowego, heteroaralkoksy i podobnych) może zawierać jeden lub więcej podstawników. Odpowiednie podstawniki na nienasyconym atomie węgla grupy arylowej lub heteroarylowej są wybrane z grupy składającej się z halogenu (F, Cl, Br lub I), - CN, -R 4, -OR 2, -S(O) r R 2, (gdzie r jest liczbą całkowitą 0, 1 lub 2), -SO 2 NR 2 R 3, -NR 2 R 3, - (CO)YR 2, -O(CO)YR 2, -NR 2 (CO)YR 2, -S(CO)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, -OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2 (przy czym każde wystąpienie Y oznacza niezależnie -O-, -S-, -NR 3 -, lub wiązanie chemiczne; -(CO)YR 2 obejmuje zatem -C(=O)R 2, - C(=O)OR 2 i -C(=O)NR 2 R 3 ); -COCOR 2, -COMCOR 2 (gdzie M jest 1-6 węglową grupą alkilową), -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ) (w tym między innymi -P(=O)(R 4 ) 2 ), -Si(R 2 ) 3, -NO 2, -NR 2 SO 2 R 2 i -NR 2 SO 2 NR 2 R 3. W celu dalszego zilustrowania, podstawniki, w których Y oznacza -NR 3 obejmują zatem między innymi, -NR 3 C(=O)R 2, -NR 3 C(=O)NR 2 R 3, -NR 3 C(=O)OR 2 i -NR 3 C(=NH)NR 2 R 3. Podstawniki R 2 i R 3 w każdym przypadku są niezależnie wybrane z wodoru, alkilu, alkenylu, alkinylu, cykloalkilu, cykloalkenylu, cykloalkinylu, arylu, heteroarylu, heterocyklilu, i podstawniki R 2 i R 3 (i R 4 ) mogą same być podstawnione lub niepodstawione. Przykłady podstawników dozwolonych na R 2, R 3 i R 4 obejmują, między innymi amino, alkiloamino, dialkiloamino, aminokarbonyl, halogen, alkil, alkenyl, alkinyl, aryl, heteroaryl, karbocykl, heterocykl, alkiloaminokarbonyl, dialkiloaminokarbonyl, alkiloaminokarbonyloksy, dialkiloaminokarbonyloksy, nitro, cyano, karboksy, alkoksykarbonyl, alkilkarbonyl, hydroksy, alkoksy, grupy haloalkoksy. Dodatkowe ilustratywne przykłady obejmują zabezpieczone OH (tak, jak acyloksy), fenyl, podstawiony fenyl, -O-fenyl, -O-(podstawiony) fenyl, -benzyl, podstawiony benzyl, -O-fenetyl (tj. -OCH 2 CH 2 C 5 H 5 ), -O- (podstawiony)fenetyl. Nieorganiczające ilustracje podstawionego ugrupowania R, R 3 lub R 4 obejmują haloalkil i trihaloalkil, alkoksyalkil, halofenyl, -M-heteroaryl, -M-heterocykl, -Maryl, -M-OR 2, -M-SR 2, -M-NR 2 R 3, -M-OC(O)NR 2 R 3 -M-C(=NR 2 )NR 2 R 3, -M-C(=NR 2 )OR 3, -M-P(O)R 2 R 3, Si(R 2 ) 3, -M-NR 2 C(O)R 3, -M-NR 2 C(O)OR 2, -M-C(O)R 2, -M-C(=S)R 2, -M- C(=S)NR 2 R 3, -M-C(O)NR 2 R 3, -M-C(O)NR 2 -M-NR 2 R 3, -M-NR 2 C(NR 3 )NR 2 R 3 -M- NR 2 C(S)NR 2 R 3 -M-S(O) 2 R 3, -M-C(O)R 3, -M-OC(O)R 3, -MC(O)SR 2, -M-S(O) 2 NR 2 R 3, - C(O)-M-C(O)R 2, -MCO 2 R 2, -MC(=O)NR 2 R 3, -M-C(=NH)NR 2 R 3 oraz -M-OC(=NH)NR 2 R 3 (gdzie M oznacza grupę 1-6 węglową alkilową). Niektóre bardziej szczegółowe przykłady obejmują, bez ograniczania do wymienionych, chlorometyl, trichlorometyl, trifluorometyl, methoksyetyl, alkoksyfenyl, halofenyl, -CH 2 -aryl, -CH 2 -heterocykl, -CH 2 C(O)NH 2, -C(O)CH 2 N(CH 3 ) 2, -CH 2 CH 2 OH, -CH 2 OC(O)NH 2, - CH 2 CH 2 NH 2, -CH 2 CH 2 CH 2 NEt 2, -CH 2 OCH 3, -C(O)NH 2, -CH 2 CH 2 -heterocykl, -C(=S)CH 3, - C(=S)NH 2, -C(=NH)NH 2, -C(=NH)OEt, -C(O)NH-cyklopropyl, C(O)NHCH 2 CH 2 -heterocykl, -C(O)NHCH 2 CH 2 OCH 3, -C(O)CH 2 CH 2 NHCH 3, -CH 2 CH 2 F, -C(O)CH 2 -heterocykl, - CH 2 C(O)NHCH 3, -CH 2 CH 2 P(O)(CH 3 ) 2, Si(CH 3 ) 3 i podobne.

14 Grupa alifatyczna, tj. alkilowa, alkenylowa, alkinylowa, alkoksy, haloalkilowa, cykloalkilowa, cykloalkenylowa, cykloalkinylowa lub niearomatyczna heterocykliczna mogą również zawierać jeden lub więcej podstawników. Przykłady odpowiednich podstawników na takich grupach obejmują te wypisane powyżej dla atomów węgla grupy arylowej lub heteroarylowej i ponadto obejmują następujące podstawniki dla nasyconego atomu węgla: =O, =S, =NH, =NNR 2 R 3, =NNHC(O)R 2, =NNHCO 2 R 2, lub =NNHSO 2 R 2, gdzie R 2 w każdym przypadku oznacza niezależnie H, alkil, alkenyl, alkinyl, cykloalkil, cykloalkenyl, cykloalkinyl, aryl, heteroaryl, heterocyklil. Ilustratywne przykłady podstawników na grupie alifatycznej, heteroalifatycznej lub grupie heterocyklicznej obejmują grupy amino, alkiloamino, dialkiloamino, aminokarbonyl, halogen, alkil, alkiloaminokarbonyl, dialkiloaminokarbonyl, alkiloaminokarbonyloksy, dialkiloaminokarbonyloksy, alkoksy, nitro, -CN, karboksy, alkoksykarbonyl, alkilokarbonyl, - OH, haloalkoksy lub haloalkilo. Ilustratywne podstawniki na azocie, np. w pierścieniu arylowym, heteroarylowym lub niearomatycznym heterocyklicznym, obejmują R 4, -NR 2 R 3, -C(=O)R 2, -C(O)OR 2, - C(=O)SR 2, -C(=O)NR 2 R 3, -C(=NR 2 )NR 2 R 3, -C(=NR 2 )OR 2, -C(=NR 2 )R 3, -COCOR 2, - COMCOR 2, -CN, -SO 2 R 3, S(O)R 3, -P(=O)(YR 2 )(YR 2 ), -NR 2 SO 2 R 3 i -N R 2 SO 2 NR 2 R 3, gdzie każde wystąpienie R 2 i R 3 oznacza niezależnie wodór, alkil, alkenyl, alkinyl, cykloalkil, cykloalkenyl, cykloalkinyl, aryl, heteroaryl, heterocyklil. Wynalazek ten obejmuje tylko te kombinacje podstawników i zmiennych, które dają stabilne i chemiczne realne związki. Stabilny lub chemicznie realny związek jest takim, który wykazuje odpowiednią stabilność, aby umożliwić jego otrzymanie i wykrycie. Korzystne związki według niniejszego wynalazku są odpowiednio tak stabilne, że nie ulegają zasadniczej zmianie, gdy przechowuje się je w temperaturze 40 C lub mniej, w nieobecności wilgoci lub innych warunkach chemicznej reaktywności, przez przynajmniej tydzień. Określone związki według niniejszego wynalazku mogą występować w postaciach tautomerycznych i niniejszy wynalazek obejmuje wszystkie takie postacie tautomeryczne tych związków, o ile nie określono inaczej. Jeśli nie zaznaczono inaczej, struktury opisane w tym dokumencie mają obejmować wszystkie stereochemiczne postaci struktury; tj. konfiguracje R i S dla każdego centrum asymetrycznego. Tak więc, pojedyncze izomery stereochemiczne, jak i enancjomery oraz diastereoizomeryczne mieszaniny niniejszych związków leżą w zakresie niniejszego wynalazku. Tak więc, niniejszy wynalazek obejmuje każdy diastereoizomer lub enancjomer zasadniczo wolny od innych izomerów (>90% i korzystnie >95%, wolny od innych stereoizomerów w oparciu o mole) oraz mieszaninę takich izomerów. Poszczególne izomery optyczne można uzyskać przez rozdział mieszanin racemicznych zgodnie z konwencjonalnymi procesami, np. przez wytworzenie soli diastereoizomerycznych, przez działanie optycznie czynnym kwasem lub zasadą. Przykładami odpowiednich kwasów są kwas winowy, diacetylowinowego, dibenzoilowinowy, ditoloilowinowy i kamforosulfonowy i następnie rozdział mieszaniny diastereoizomerów przez krystalizację, a

15 następnie uwolnienie optycznie czynnych zasad z tych soli. Inny sposób rozdzielania izomerów optycznych polega na zastosowaniu chromatografii na kolumnie chiralnej optymalnie wybranej do maksymalizacji rozdziału enancjomerów. Jeszcze inna metoda polega na syntezie kowalencyjnych cząsteczek diastereoizomerycznych w reakcji związków według wynalazku z optycznie czystym kwasem w postaci aktywnej lub optycznie czystym izocyjanianem. Zsyntetyzowane diastereoizomery można rozdzielać znanymi metodami, takimi jak chromatografia, destylacja, krystalizacja lub sublimacja, a następnie hydroliza, aby dostarczyć enancjomerycznie czysty związek. Optycznie czynne związki według wynalazku można otrzymać stosując czynne materiały wyjściowe. Izomery te mogą być w postaci wolnego kwasu, wolnej zasady, estru lub soli. Związki według niniejszego wynalazku mogą istnieć w postaci radioznakowanej, tj. wymienione związki mogą zawierać jeden lub większą liczbę atomów zawierających masę atomową lub liczbę masową różną od masy atomowej lub liczby masowej: zwykle występującej w przyrodzie. Radioizotopy wodoru, węgla, fosforu, fluoru i chloru obejmują odpowiednio 3 H, 14 C, 32 P, 35 S, 43 F i 36 Cl. Związki według niniejszego wynalazku, które zawierają te radioizotopy i/lub inne radioizotopy innych atomów leżą w zakresie niniejszego wynalazku. Trytowane, tj. 3 H i węgiel-14, tj. 14 C, radioizotopy są szczególnie korzystne ze względu na prostotę ich wytwarzania i wykrywania. Radioznakowane związki według niniejszego wynalazku można generalnie otrzymać przez sposoby dobrze znane specjaliście w dziedzinie. Dogodnie takie radioznakowane związki można otrzymać poprzez przeprowadzenie ujawnionych tu procedur, z tym wyjątkiem, że łatwo dostępny radioznakowany reagent zastępuje nieradioznakowany reagent. 4. Przegląd Syntetyczny Praktyk ma ugruntowaną literaturę dotyczącą heterocyklicznych lub odpowiednich innych chemicznych przekształceń, technologii odzyskiwania i oczyszczania, aby opierać się na niej, w połączeniu z informacjami zawartymi w przykładach, które znajdują się poniżej, wskazówkami odnośnie strategii syntetycznych, grup zabezpieczających i innych materiałów oraz sposobów użytecznych do syntezy, odzyskiwania i charakteryzacji związków według niniejszego wynalazku, w tym związków zawierających różne opcje dla R a, R b, R c, R d, R e. Poniższe odnośniki i cytowane tam odnośniki, mogą być szczególnie interesujące: WO 01/27109, WO 02/066478, WO 02/30428, WO 02/080911, WO 02/080914, WO 2004/033453, WO 2004/035578, WO 2004/23972.WO 2005/105798, US 2003/ , US 2004/ , US 2004/ , US 2004/ , US 2005/ , US i US odnoszą się do wytwarzania imidazo[1,2-a]pirydyn; WO 05/030218, WO 03/ odnoszą się do imidazo[1,2-a]pirymidyn; WO 05/047290, WO 03/089434, US odnoszą się do imidazopirazyn, WO 04/ i US odnoszą się do wytwarzania imidazo[1,2-b]pirydazyn; oraz WO 05/070431, WO 96/35690, WO 04/ odnoszą się do pirazolo[1,5-a]pirymidyn. Różne podejścia syntetyczne mogą być stosowane do wytwarzania opisanych tu związków, w tym te podejścia przedstawione schematycznie poniżej. Praktyk oceni, że grupy

16 zabezpieczające mogą być stosowane w tych podejściach. Grupy zabezpieczające, są ugrupowaniami, które są stosowane w celu tymczasowego zablokowania reakcji chemicznej w miejscu potencjalnie reaktywnym (np. amina, hydroksy, tiol, aldehyd, itd.) tak, że reakcję można przeprowadzić selektywnie w innym miejscu w wielofunkcyjnym związku. W korzystnych przykładach wykonania, grupę zabezpieczająca reaguje selektywnie z dobrą wydajnością aby dać chroniony substrat, który jest odpowiedni do planowanych reakcji; grupę zabezpieczającą można selektywnie usunąć z dobrą wydajnością przez łatwo dostępne, korzystnie nietoksyczne reagenty które nadmiernie nie atakują innych obecnych grup funkcyjnych; grupa zabezpieczająca korzystnie tworzy łatwo oddzielającą się pochodną (bardziej korzystnie bez wytwarzania nowych centrów stereogenicznych); oraz grupa zabezpieczająca korzystnie ma minimum dodatkowych grup funkcyjnych, aby uniknąć komplikacji dalszych miejsc reakcji. Różnorodne grupy zabezpieczające i strategie, reagenty i warunki do ich rozmieszczania i usuwania są znane w tej dziedzinie. Patrz, np. Protective Groups in Organic Synthesis Third Ed. Greene, T.W. i Wuts, P.G., Eds., John Wiley & Sons, New York: Aby uzyskać dodatkowe podstawowe informacje na temat metodologii grup ochronnych (materiały, metody i strategie dla ochrony i odbezpieczania) i inne syntetyczne przemiany chemiczne użyteczne w wytwarzaniu związków tu opisanych, patrz w R. Larock, Comprehensive organic Transformations, VCH Publishers (1989); T.W. Greene and P.G.M. Wuts, Protective Groups in Organic Synthesis, 3rd. Ed., John Wiley and Sons (1999); L. Fieser i M. Fieser, Fieser and Fieser s Reagents for Organic Synthesis, John Wiley and Sons (1994); oraz L. Paquette, ed., Encyclopaedia of Reagents for Organic Synthesis, John Wiley and Sons (1995). Ponadto, można wybrać odczynniki wzbogacone w pożądany izotop, np. deuter w miejsce wodoru, aby wytworzyć związki według niniejszego wynalazku zawierające taki izotop(y). Związki zawierające deuter w miejscu wodoru w jednej lub większej liczbie lokacji, lub zawierających różne izotopy C, N, P i O, są objęte niniejszym wynalazkiem i mogą być stosowane, na przykład, do badania metabolizmu i/lub rozmieszczenia w tkankach związków lub zmiany szybkości lub ścieżki metabolizmu lub innych aspektów funkcjonowania biologicznego. Związki według niniejszego wynalazku można zsyntezować stosując sposoby opisane poniżej, wraz z metodami syntezy znanymi w dziedzinie syntetycznej chemii organicznej, lub przez ich stosowną zmianę, uznaną przez specjalistów w tej dziedzinie. Korzystne sposoby obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, te opisane poniżej. Reakcje są wstępnie wykonywane w rozpuszczalniku odpowiednim do stosowanych reagentów i materiałów i odpowiednich do przeprowadzanego przekształcenia. Zrozumiałe dla specjalistów w dziedzinie syntezy organicznej jest to, że funkcjonalności obecne w cząsteczce powinny być zgodne z proponowanymi przemianami. To czasem wymaga pewnej oceny zmiany kolejności etapów syntezy lub wybrania jednego określonego schematu procesu ponad innymi w celu otrzymania pożądanego związku według wynalazku.

17 Związek według niniejszego wynalazku mógłby być otrzymany jak przedstawiono na Schemacie I do Schematu VIII, na Schemacie XI, na Schemacie XIII do XIX przez standardowe sposoby dobrze znane specjaliście w dziedzinie. Katalizowana palladem reakcja sprzęgania Sonogashira jest użyta do połączenia górnego Pierścienia T do dolnego ugrupowania [fenylo-c(o)nh-fenyl] jak przedstawiono na Schemacie I i II. Na Schemacie I reakcja sprzęgania Sonogashiry wykonywana jest z acetylenowym górnym Pierścieniem T i ugrupowaniem [fenylo-c(o)nh-fenyl], które aktywowano obecnością reaktywnej grupy, W, którą jest I, Br lub inna grupa reaktywna umożliwiająca żądaną reakcję sprzęgania. Pierścienie fenylowe mogą być podstawione odpowiednio dozwolonymi grupami R a i R b i są podstawione albo grupą imidazolową w pozycji meta (wzory IIa do IIc) lub grupą CH 2 -piperazna w pozycji para (wzory IIIa do IIIc). Schemat I: Reakcja Sprzęgania Sonogashiry Alternatywna reakcja sprzęgania jest opisana na Schemacie II, w którym Pierścień T aktywuje się obecnością reaktywnej grupy W (jak I czy Br) i sprzęga się do dolnego acetylenowego [fenyl-c(o)nh-fenyl] w podobnych warunkach sprzęgania katalizowanego palladem. Schemat II: Alternatywna Reakcja Sprzęgania Sonogashiry Na Schematach I i II powyżej, Pierścień T jest górną połową cząsteczki przedstawionej na Wzorach IIa, IIb, IIc, IIIa, IIIb i IIIc; tj. a bicyklicznym pierścieniem heteroarylowym o wzorze: Warunki sprzęgania Sonogashira opisane na Schemacie I i II można stosować do wszystkich powyższych bicyklicznych heteroarylowych Pierścieni T i są użyteczne do syntezy wszystkich związków według niniejszego wynalazku. lub

18 Kilka ilustratywnych, ogólnych podejść syntetycznych do wytwarzania ugrupowania acetylenowego Pierścienia T, opartych na znanych przekształceniach, przedstawiono poniżej na Schematach III do VIII: wrzenie wrzenie Schemat III: Otrzymywanie 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirazyny wrzenie wrzenie wrzenie Schemat IV: Otrzymywanie C-8 Podstawionych 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirazyn lub THF/woda CH lub N Schemat V: Otrzymywanie 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirydyny lub l-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny EtOH, wrzenie wrzenie

19 Schemat VI: Otrzymywanie C-8 Amino Podstawionych 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirydyn /woda Schemat VII: Otrzymywanie C-S podstawionych 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirydyn 1. Sprzęganie RX/zasada Pd(PPh 3 ) 4 ACN, DIPA, CuI, wrzenie R: alkil, aryl, acyl, karbamyl itd. Schemat VIII: Otrzymtwanie C-6 i C-8 Podstawionych 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirydyn. Dla etapu sprzęgania patrz Malleron, J-l., Fiaud, J-C., Legros, J-Y. Handbook of Pallad Catalyzed Organic Reactions. San Diego: academic Press, Ponieważ fachowiec w tej dziedzinie rozpoznałaby, te sposoby wytwarzania różnych podstawionych grup acetylenowych Pierścienia T, są powszechnie stosowane do różnych innych, nie pokazanych, skondensowanych bicyklicznych układów pierścieniowych. Schematy XI i XIII poniżej przedstawiają syntezę związków o wzorze W-[fenylo-C(O)NHfenyl], które są użyteczne jako półprodukty w reakcji sprzęgania opisanej na Schematach I i II. Powinno być oczywiste, że związki o wzorze: są szczególnie interesujące, gdyż ich reakcje sprzęgania z górnymi pierścieniami heteroarylowymi dają związki według niniejszego wynalazku. Pierścienie fenylowe są opcjonalnie podstawione jak tu opisano i W oznacza I lub alternatywna grupa reaktywna umożliwiająca żądaną reakcję sprzęgania. Takie ilustratywne półprodukty obejmują między innymi te z tych o następujących strukturach:

20 przy czym wcześniej zdefiniowane zmienne, np. R a, R b, R c i R d, są jak zdefiniowane uprzednio. Na przykład, R a w niektórych przykładach wykonania jest wybrane z F lub alkilu, np., między innymi, Me, i R b w niektórych przykładach wykonania jest wybrane z między innymi Cl, F, Me, t-butyl, -CF 3 lub -OCF 3. Te i inne związki o wzorze W-[fenylo-C(O)NHfenyl] z różnymi dozwolonymi podstawniki są użyteczne do wytwarzania odpowiednich związków według wynalazku określonych przez różne ujawnione tu wzory, klasy i podklasy. Niektóre ilustratywne drogi syntezy do wytwarzania reagentów i reprezentatywnych półproduktów są ujawnione poniżej: [Schematy IX i X zostały usunięte] Schemat XI poniżej przedstawia syntezę W-[fenylo-C(O)NH-fenyl], w którym Pierścień C jest pierścieniem heteroarylowym. Te półprodukty są użyteczne wytwarzania związku o Wzorze II. W szczególności, Schemat XI opisuje wytwarzanie półproduktów, w których Pierścień C jest pierścieniem imidazolu. DMSO 3-hydroksychinolina imidazol [Schemat XII został usunięty] Schemat XI Schemat XIII ilustruje syntezę W-[fenylo-C(O)NH-fenyl], w której podstawnikiem R b jest (CH 2 )-piperazyna. Te półprodukty są użyteczne do wytwarzania związku o Wzorze IIIa, IIIb i IIIc.

21 wrzenie, 16h Wodorosiarczek sodu Aceton/woda wrzenie, 3h Schemat XIII W tym schemacie, nieograniczającymi przykładami podstawników R b na Pierścieniu B są halo, np. Cl; niższe grupy alkilowe, np. izopropyl; oraz podstawione niższe grupy alkilowe, np. -CF 3. Półprodukty W-[fenyl]-C(O)NH-fenyl] takie, jak te przedstawione na różnych powyżej schematach syntetycznych, można poddać reakcji z acetylenowym Pierścieniem T stosując warunki sprzęgania Sonogashira opisane na ogólnym Schemacie I. Przykład jest przedstawiony poniżej na Schemacie XIV, w którym ugrupowanie Pierścienia T można dalej przekształcać w pochodne po etapie sprzęgania Sonogashira, do generowania różnych ciekawych podstawionych analogów według niniejszego wynalazku. Sprzęganie Schemat XIV Alternatywnie, W-[Pierścień A]-[L l ]-[Pierścień B] można poddać reakcji w warunkach Sonogashira z trimetylosililoacetylenem, przed sprzęganiem z jodo lub bromo aktywowanym Pierścieniem T jak w inny sposób opisano na ogólnym Schemacie II. Przykład jest przedstawiony na Schemacie XV:

22 Sprzęganie Sonogashira Schemat XV W innych przykładach wykonania, etapy można przeprowadzić w innej kolejności. Na przykład, reakcja sprzęgania Sonogashiry może być użyta do połączenia Pierścienia T do fenylu przed połączeniem tej części do fenylu podstawionego imidazolem w pozycji meta lub CH 2 -piperazyny w pozycji para jak pokazano na Schemacie XVI. Sprzęganie Sonogashira Sprzęganie Sonogashira Schemat XVI Na Schemacie XVI, Pierścień T jest, jak zdefiniowany powyżej, dla Schematów I i II. W nieograniczającym przykładzie, Schemat XVII opisuje Sprzęganie Sonogashira acetylenowego Pierścienia T z kwasem 3-jodo-4-metylobenzoesowym (ugrupowanie fenylowe ) w celu wytworzenia półproduktu [Pierścień T]-[fenyl], który następnie ulega sprzęganiu amidu z podstawionym ugrupowaniem fenylowym: Chlorek oksalilu Schemat XVII Takie podejście jest przedstawione na Schemacie XVIII, który przedstawia sprzęganie acetylenowego Pierścienia T (tj. 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny) z podstawionym W- [fenyl] (tj. kwasem 3-jodo-4-metylobenzoesowym), a następnie przez sprzęganie amidu z

23 uzyskanego półproduktu [Pierścień T]-[fenyl]-COOH z ugrupowaniem H 2 N-[fenyl]-CH 2 - [piperazyna] (tj. 4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometyloaniliną): 2. TBAF lub K 2 CO 3 Chlorek oksalilu Schemat XVIII Alternatywnie, jako kolejna ilustracja zakresu opcji wykonywania połączeń przez praktyka, półprodukt fenylowy kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy można poddać reakcji Sonogashira z trimetylosililoacetylenem, który po odbezpieczaniu sililu, może drugą reakcję sprzęgania Sonogashiry z aktywowanym Pierścieniem T, jak przedstawiono na Schemacie XIX. 2. TBAF lub K 2 CO 3 Schemat XIX Na Schemacie XIX, Pierścień T jest, jak zdefiniowany powyżej, dla Schematów I i II. Syntetyczne rozwiązania, takie jak powyższe, połączeniu z przykładami, które znajdują się poniżej, dodatkowymi informacjami przekazanymi w niniejszym dokumencie i konwencjonalnymi metodami i materiałami, praktyk może wytworzyć pełną gamę ujawnionych tu związków. 5. Zastosowania, Formulacje, Podawanie Zastosowanie Farmaceutycznie; wskazania Niniejszy wynalazek dostarcza związki o właściwościach biologicznych, które czynią je interesującymi do leczenia lub łagodzenia chorób, w które mogą być zaangażowane kinazy, objawów tej choroby, lub wpływu innych zdarzeń fizjologicznych mediowanych przez kinazy. Na przykład, wykazano, że wiele związków według niniejszego wynalazku hamuje aktywność kinazy tyrozynowej Src i abl, między innymi kinazy tyrozynowej, którą uważa się, że pośredniczy we wzroście, rozwoju i/lub przerzutowaniu raka. Stwierdzono również, że wiele związków według wynalazku posiadają silną aktywność in vitro wobec linii komórek rakowych, w tym między innymi komórek białaczki K-562. Obserwowana siła działania była aż 10-krotnie silniejsza niż Gleevec w standardowych testach antyproliferacyjnym z komórkami K562 cells.

24 Takie związki są zatem przedmiotem zainteresowania do leczenia raków, w tym zarówno raków pierwotnych, jak i przerzutowych, w tym guzów litych, jak i chłoniaków i białaczek (w tym CML, AML i ALL) i obejmują raki, które są odporne na inne terapie wykorzystujące podawanie inhibitorów kinaz takich, jak Gleevec, Tarceva lub Iressa. Takie raki obejmują, między innymi, raki piersi, szyjki macicy, jelita grubego i odbytnicy, płuc, jajników, trzustki, prostaty, głowy i szyi, podścieliska przewodu pokarmowego, a także chorób, takich jak czerniak, szpiczak mnogi, chłoniak Hodgkina, czerniak, rak żołądka i białaczek (np. białaczek szpikowej, limfocytowej, mielocytowej i limfoblastycznej), w tym przypadki, które są odporne na jedną lub większą liczbę innych terapii, w tym między innymi, Gleevec, Tarceva lub Iressa. Odporności na różne środki przeciwrakowe może wynikać z jednej lub większej liczby mutacji mediatora lub efektora raka (np. mutacja w kinazie takiej, jak Src lub AbI), co koreluje ze zmianą właściwości wiążących lek w białku, właściwości wiązania fosforanu, właściwości wiązania białek, autoregulacji lub innych cech. Na przykład, w przypadku BCR- AbI, kinaza związana z przewlekłą białaczką szpikową, oporność na Gleevec została przyporządkowana do wielu mutacji BCR/Abl, które są związane z różnymi funkcjonalnymi konsekwencjami, w tym między innymi, zawada przestrzenna zajętości leku w miejscu aktywnym kinazy, zmiana w odkształcalności pętli P wiążącej fosforan, wpływ na konformację aktywacji pętli otaczającej miejsce aktywne i inne. Patrz np. Shah et al, 2002, Cancer Cell 2, i Azam et al, 2003, Cell 1 12, i cytowane w nich referencje dla reprezentatywnych przykładów takich mutacji w Bcr/Abl, co koreluje z opornością na leki. Patrz także następujące odnośniki dla dodatkowych podstawowych informacji dotyczących BCR/Abl, jej mechanistycznej roli w CML i mechanizmów nadających odporność na lek i mutacji: Kurzrock et al., Philadelphia chromosome-positive Leukemias: from basic mechanisms to molecular therapeutics, Ann Intern Med May 20;138(10):819-30; O Dwyer et al., Demonstration of Philadelphia chromosome negative abnormal clones in patients with chronic myelogenous leukemia during major cytogenetic responses induced by imatinib mesylate. Leukemia Mar; 17(3):481-7; Hochhaus et al., Molecular and chromosomal mechanisms of resistance to imatinib (STI571) therapy, Leukemia Nov;16(11):2190-6; O Dwyer et al., The impact of clonal evolution on response to imatinib mesylate (STI571) w accelerated phase CML. Blood Sep 1 ;100(5): ; Braziel et al., Hematopathologic and cytogenetic findings in imatinib mesylate-treated chronic myelogenous leukemia patients: 14 months experience. Blood Ju1 15;100(2): ; Corbin et al., Analysis of the structural basis of specificity of inhibition of the AbI kinase by STI571. J Biol Chem Aug 30;277(35): ; Wertheim et al., BCR-ABL-induced adhesion defects are tyrosine kinase-independent. Blood Jun 1;99(11 ): ; Kantarjian et al., Hematologic and cytogenetic responses to imatinib mesylate in chronic myelogenous leukemia, N Engl J Med Feb 28;346(9): Erratum in: N Engl J Med 2002 Jun 13;346(24):1923; Hochhaus et al., Roots of clinical resistance to STI-571 cancer therapy. Science Sep 21;293(5538):2163; Druker et al., Activity of a specific inhibitor of the BCR-ABL tyrosine kinase in the blast crisis of chronic myeloid leukemia and acute lymphoblastic leukemia with the Philadelphia chromosome. N

25 Engl J Med Apr 5;344(14): Erratum in: N Engl J Med 2001 JuI 19;345(3):232; Mauro et al., Chronic myelogenous leukemia. Curr Opin Oncol Jan;13(1):3-7. Review; Kolibaba et al., CRKL binding to BCR-ABL and BCR-ABL transformation. Leuk Lymphoma Mar;33(1-2):119-26; Bhat et al., Interactions of p62(dok) with p210(bcrabl) and Bcr-Abl-associated proteins. J Biol Chem Nov 27;273(48): ; Senechal et al., Structural requirements for function of the Crkl adapter protein in fibroblasts and hematopoietic cells. MoI Cell Biol Sep;18(9): ; Kolibaba et al., Protein tyrosine kinase and cancer. Biochim Biophys Acta Dec 9; 1333(3): F Review; Heaney et al., Direct binding of CRKL to BCR-ABL is not required for BCR-ABL transformation. Blood Jan 1;89(1): ; Hallek et al., Interaction of the receptor tyrosine kinase p145c-kit with the p210bcr/abl kinase in myeloid cells. Br J Haematol Jul;94(1):5-16; Oda et al., The SH2 domain of ABL is not required for factor-independent growth induced by BCR-ABL in a murine myeloid cell line. Leukemia Feb;9(2): ; Carlesso et al., Use of a temperature-sensitive mutant to define the biological effects of the p210bcr-abl tyrosine kinase on proliferation of a factor-dependent murine myeloid cell line. Oncogene Jan; 9(1): Ponownie rozważamy, że związki według niniejszego wynalazku, zarówno w monoterapii, jak i terapiach kombinowanych, będzie użyteczne przeciwko białaczkom i innym rakom, w tym dla tych, które są odporne w całości lub w części na inne środki przeciwrakowe, w tym w szczególności Gleevec i inne inhibitory kinaz i w szczególności, w tym białaczek z udziałem jednej lub większej liczby mutacji w BCR/Abl, w obrębie lub poza domeną kinazy, w tym, ale nie ograniczając się do wymienionych, tych wymienionych w dowolnej z powyższych publikacji. Patrz w szczególność Azam et al. i cytowane w nich referencje, dotyczące przykładów takich mutacji w BCR/Abl, w tym, między innymi, mutacji w szczelinie wiążącej lek, pętli P wiążącej fosforan, pętli aktywacyjnej, konserwatywnym VAVK beta-3 arkuszu kinazy, katalitycznej alfa-1 helisie małego płata N, długiej alfa-3 helisie dużego płata C i regiony na płacie C poniżej pętli aktywacyjnej. Sposoby farmaceutyczne Zastosowanie według wynalazku obejmuje wytwarzanie leku zawierającego terapeutycznie skuteczną ilość związku według wynalazku. Terapeutycznie skuteczna ilość jest to ilość skuteczna do wykrywalnego zabijania lub hamowania wzrostu lub rozprzestrzeniania komórek rakowych; rozmiaru lub liczby guzów, lub innej miary poziomu, etapu, rozwoju lub nasilenia się raka. Dokładna wymagana ilość będzie się zmieniać z osobnika na osobnika, w zależności od gatunku, wieku i ogólnego stanu osobnika, ciężkości choroby, określonego środka przeciwrakowego, jego trybu podawania, leczenia skojarzonego z innymi terapiami i podobnych. Związek, lub kompozycja zawierająca ten związek, może być podawana stosując dowolną ilość i dowolną drogę podawania skuteczną do zabijania lub hamowania wzrostu guzów lub innych postaci raka.

26 Związki przeciwrakowe według wynalazku korzystnie formuluje się w postaci jednostki dawkowania dla łatwości podawania i jednolitości dawkowania. Wyrażenie postać jednostki dawkowania w stosowanym tu kontekście odnosi się do fizycznie odrębnej jednostki środka przeciwrakowego odpowiedniej dla leczonego pacjenta. Jak w zwykłym przypadku, decyzja o całkowitym dobowym użyciu związków i kompozycji według niniejszego wynalazku zostanie podjęta przez lekarza prowadzącego stosując rutynowe powołanie się na rzetelną wiedzę medycznej. Konkretny poziom terapeutycznie skuteczna dawki dla konkretnego pacjenta lub organizmu będzie zależeć od wielu czynników, w tym leczonego zaburzenia; ostrości zaburzenia; mocy konkretnego wykorzystanego związku; konkretnej wykorzystanej kompozycji; wieku, masy ciała, ogólnego stanu zdrowia, płci i diety pacjenta; drogi i schematu podawania; szybkości metabolizmu i/lub wydalania związku; czasu trwania leczenia; leków stosowanych w kombinacji lub zbieżnych z podaniem związku według niniejszego wynalazku; oraz podobnych czynników dobrze znanych w dziedzinie medycyny. Ponadto, po formulacji z odpowiednim farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem w pożądanej dawce, kompozycje według niniejszego wynalazku można podawać ludziom i innym zwierzętom doustnie, doodbytniczo, pozajelitowo, do przestrzeni podpajęczynówkowej, dopochwowo, dootrzewnowo, miejscowo (jak przez plaster przezskórny, proszki, maści lub krople), podjęzykowo, dopoliczkowo, jako sprej do nosa lub jamy ustnej, lub podobne. Skuteczna dawka układowa związku będzie zazwyczaj mieściła się w zakresie 0.01 do 500 mg związku na kg masy ciała pacjenta, korzystnie 0.1 do 125 mg/kg i w niektórych przypadkach 1 do 25 mg/kg, podawana w dawkach pojedynczych lub wielokrotnych. Generalnie, związek może być podawany pacjentom, którzy tego wymagają, w dawce dobowej mieszczącej się w zakresie około 50 do około 2000 mg na pacjenta. Podawanie może być jednorazowe lub kilkukrotnie w ciągu doby, tygodniowe (lub w innych wielodniowych odstępach) lub w przerywanym schemacie. Na przykład, związek może być podawany jeden lub więcej razy na dobę, raz w tygodniu (np. w każdy poniedziałek) bezterminowo lub przez okres tygodni, np tygodni. Alternatywnie, może być podawany codziennie przez dni (np dni) następnie w ciągu dni (np dni) bez podawania związku, przy czym cykl ten powtarza się w nieskończoność lub do danej liczby powtórzeń, np cykli. Jako przykład, związek według wynalazku może być podawana codziennie przez 5 dni, potem odstawiony na 9 dni, następnie podawany codziennie przez kolejny okres 5 dni, potem odstawiony na 9 dni i tak dalej, powtarzając cykl w nieskończoność, lub w sumie 4-10 razy. Ilość związku, która będzie skuteczna w leczeniu lub profilaktyce konkretnej choroby lub stanu, będzie zależeć częściowo od dobrze znanych czynników wpływających dawkę leku. Ponadto, badania in vitro i in vivo można opcjonalnie wykorzystać, aby wspomóc identyfikację optymalnych zakresów dawkowania. Ramowe wytyczne skutecznych dawek można ekstrapolować z krzywych odpowiedzi na dawkę pochodzących z układów in vitro lub zwierzęcych modeli testowych. Dokładny poziom dawkowania powinien być określony przez lekarza lub innego pracownika służby zdrowia i zależeć będzie od dobrze znanych

27 czynników, w tym drogi podawania i wieku, masy ciała, płci i ogólnego stanu zdrowia jednostki; natury, nasilenia i stopienia zaawansowania klinicznego choroby; zastosowania (lub nie) towarzyszących terapii; oraz charakteru i zakresu modyfikacji genetycznej komórek pacjenta. Gdy podawane do leczenia lub hamowania konkretnego stanu chorobowego lub zaburzenia, skuteczne dawkowanie związku według niniejszego wynalazku może się różnić w zależności od określonego użytego związku, trybu podawania, stanu i jego nasilenia, stanu leczonego, oraz różnych czynników fizycznych związanych z leczonym osobnikiem. W wielu przypadkach, zadowalające wyniki można uzyskać, gdy związek podaje się w dawce dobowej od około 0.01 mg/kg-500 mg/kg, korzystnie między 0.1 i 125 mg/kg i bardziej korzystnie między 1 i 25 mg/kg. Oczekuje się, że przewidywane dawki dzienne zmieniają się w zależności od drogi podawania. Tak więc, podawanie pozajelitowe często będzie na poziomie około 10% do 20% poziomów doustnego dawkowania. Gdy związek według niniejszego wynalazku stosuje się jako część schematu skojarzonego, dawki każdego składnika kombinacji podaje w trakcie pożądanego okresu leczenia. Składniki kombinacji można podawać w tym samym czasie; albo w postaci dawek jednostkowych zawierających oba składniki, lub jako oddzielne jednostki dawkowania; składniki kombinacji mogą być również podawane w różnych porach w trakcie okresu leczenia, lub mogą one być podawane jako premedykacja dla innych. Odnośnie Związków Związki według niniejszego wynalazku mogą występować w postaci wolnej do leczenia, lub w razie potrzeby, jako farmaceutycznie dopuszczalna sól lub inna pochodna. W stosowanym tu kontekście, określenie farmaceutycznie dopuszczalna sól odnosi się do tych soli, które są, w zakresie rozsądnego osądu medycznego, odpowiednie do zastosowania w kontakcie z tkankami ludzi i niższych zwierząt bez nadmiernej toksyczności, podrażnienia, reakcji alergicznej i podobnych i są współmierne z rozsądnym stosunkiem korzyść/ryzyko. Farmaceutycznie dopuszczalne sole amin, kwasów karboksylowych, fosfonianów i innych typów związków, są dobrze znane w tej dziedzinie. Na przykład, S. M. Berge, et al. opisuje farmaceutycznie dopuszczalne sole szczegółowo w J. Pharmaceutical Sciences, 66: 1-19 (1977), włączone tu przez odniesienie. Sole można otrzymać in situ w trakcie wydzielania i oczyszczania związków według wynalazku, lub oddzielnie na drodze reakcji wolnej zasady lub wolnego kwasu związku według wynalazku odpowiednio z odpowiednią zasadą lub kwasem. Przykłady farmaceutycznie dopuszczalnych, nietoksycznych sole addycyjnych z kwasami są sole utworzonymi z grupy aminową z kwasami nieorganicznymi takimi, jak kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy, kwas fosforowy, kwas siarkowy i kwas nadchlorowy lub z kwasami organicznymi takimi, jak kwas octowy, kwas szczawiowy, kwas maleinowy, kwas winowy, kwas cytrynowy, kwas bursztynowy lub kwas malonowy lub przez inne metody stosowane w tej dziedzinie takie, jak wymiana jonowa. Inne farmaceutycznie dopuszczalne sole obejmują sole adypinian, alginian, askorbinian, asparaginian, benzenosulfonian, benzoesan, wodorosiarczan, boran, maślan, kamforan, kamforosulfonian, cytrynian, cyklopentanopropionian, diglukonian, dodecylosiarczan, etanosulfonian,

28 mrówczan, fumaran, glukoheptonian, glicerofosforan, glukonian, hemisiarczan, heptanian, heksanian, jodowodorek, 2-hydroksyetanosulfonian, laktobionian, mleczan, laurynian, laurylosiarczan, jabłczan, maleinian, malonian, metanosulfonian, 2-naftalenosulfonian, nikotynian, azotan, oleinian, szczawian, palmitynian, pamonian, pektynian, nadsiarczan, 3- fenylopropionian, fosforan, pikrynian, piwalinian, propionian, stearynian, bursztynian, siarczan, winian, tiocyjanian, p-toluenosulfonian, undekanian, walerianian i podobne. Reprezentatywne sole metali alkalicznych lub sole metali ziem alkalicznych obejmują sodu, litu, potasu, wapnia, magnezu i podobne. Dalsze farmaceutycznie dopuszczalne sole obejmują, w razie potrzeby, nietoksyczne kationy amonu, czwartorzędowe amoniowe i aminowe utworzony przy użyciu przeciwjonów takich, jak halogenek, wodorotlenek, karboksylan, siarczan, fosforan, azotan, sulfonian niższego alkilu oraz arylosulfonian. Kompozycje Dostarczone są kompozycje, które zawierają dowolny jeden z opisanych tu związków (lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, solwat lub hydrat) i jeden lub większą liczbę farmaceutycznie dopuszczalnych nośników lub substancji pomocniczych. Kompozycje te opcjonalnie zawierają dalej jeden lub większą liczbę dodatkowych środków terapeutycznych. Alternatywnie, związek według niniejszego wynalazku może być podawany pacjentowi, który go potrzebuje, w kombinacji z podawaniem jednego lub większej liczby innych schematów terapeutycznych (np. Gleevec lub inne inhibitory kinaz, interferon, przeszczep szpiku kostnego, inhibitory transferazy farnezylowej, bisfosfoniany, talidomid, szczepionki na raka, leczenie hormonalne, przeciwciała, promieniowanie, itd.). Na przykład, dodatkowymi środkami terapeutycznymi do skojarzonego podawania lub włączenia do kompozycji farmaceutycznej ze związkiem według niniejszego wynalazku, może być inny jeden lub większa liczba środków przeciwrakowych. Jak tu opisano, kompozycje według niniejszego wynalazku zawierają związek według niniejszego wynalazku razem z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, który, w stosowanym tu kontekście, obejmuje dowolne i wszystkie rozpuszczalniki, rozcieńczalniki, lub inne vehiculum, środki wspomagające dyspergowanie lub zawieszanie, środki powierzchniowo czynne, środki izotoniczne, środki zagęszczające lub emulgujące, środki konserwujące, środki wiążące stałe środki smarujące i podobne, nadaje się w szczególności do wymaganej postaci dawkowania. Remington s Pharmaceutical Sciences, Fifteenth Edition, E. W. Martin (Mack Publishing Co., Easton, Pa., 1975) ujawnia różne nośniki stosowane do sporządzania kompozycji farmaceutycznych i znane techniki ich wytwarzania. Wyjątkiem przypadku, gdy jakikolwiek konwencjonalny nośniku jest niezgodny ze związkiem według wynalazku, np. przez wytwarzanie niepożądanego efektu biologicznego lub inne oddziaływanie w sposób szkodliwy z innym składnikiem (składnikami) kompozycji farmaceutycznej, jego zastosowanie uważa się za mieszczące się w zakresie według niniejszego wynalazku. Niektóre przykłady materiałów, które mogą służyć jako farmaceutycznie dopuszczalne nośniki obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, cukry takie, jak laktoza, glukoza i sacharoza; skrobie takie, jak skrobia kukurydziana i skrobia ziemniaczana; celuloza i jej pochodne, takie jak sól sodowa karboksymetylocelulozy,

29 etyloceluloza i octan celulozy; sproszkowany tragakant; słód; żelatyna; talk; substancje pomocnicze takie, jak masło kakaowe i woski do czopków; oleje takie, jak olej z orzeszków ziemnych; olej z nasion bawełny; olej szafranowy; olej sezamowy; olej z oliwek; olej kukurydziany i olej sojowy; glikole, jak glikol propylenowy; estry takie, jak oleinian etylu i laurynian etylu; agar; środki buforujące, takie jak wodorotlenek magnezu i wodorotlenek glinu; kwas alginowy; woda wolna od pirogenów; izotoniczny roztwór chlorku sodu; roztwór Ringera; alkohol etylowy i roztwory buforu fosforanowego, oraz inne kompatybilne, nietoksyczne środki smarujące takie, jak laurylosiarczan sodu, stearynian magnezu, oraz środki barwiące, środki uwalniające, środki powlekające, środki słodzące, smakowe i zapachowe konserwanty i przeciwutleniacze mogą również być obecne w kompozycji. Formulacje Niniejszy wynalazek obejmuje również klasę kompozycji zawierających związki aktywne według niniejszego wynalazku w powiązaniu z jednym lub większą liczbą farmaceutycznie dopuszczalnych nośników i/lub rozcieńczalników i/lub adjuwantów (określane łącznie jako materiały "nośnika") i, w razie potrzeby, innych składników aktywnych. Związki aktywne według niniejszego wynalazku można podawać dowolną odpowiednią drogą, korzystnie w postaci kompozycji farmaceutycznej dostosowanej do takiej drogi i w dawce skutecznej do zamierzonego leczenia. Związki i kompozycje według niniejszego wynalazku mogą, na przykład, być podawane doustnie, przez błony śluzowe, miejscowo, doodbytniczo, dopłucnie np. przez inhalację spreju, lub pozajelitowo tym donaczyniowo, dożylnie, dootrzewnowo, podskórnie, domięśniowo, domostkowo i technikami infuzyjnymi, w formulacjach postaci jednostki dawkowania zawierającej konwencjonalne, farmaceutycznie dopuszczalne nośniki, adjuwanty i nośniki. Farmaceutycznie aktywne związki według niniejszego wynalazku mogą być przetwarzane zgodnie z metodami konwencjonalnymi farmacji do produkcji środków leczniczych do podawania pacjentom, w tym ludziom i innym ssakom. Do podawania doustnego, kompozycja farmaceutyczna może być w postaci, na przykład, tabletki, kapsułki, zawiesiny lub cieczy. Kompozycja farmaceutyczna jest korzystnie wykonana w postaci jednostki dawkowania zawierającej określoną ilość składnika aktywnego. Przykładami takich jednostek dawkowania są tabletki lub kapsułki. Na przykład, mogą one zawierać ilość składnika aktywnego od około 1 do 2000 mg, korzystnie od około 1 do 500 mg, częściej od około 5 do 200 mg. Odpowiednia dobowa dawka dla człowieka lub innego ssaka może się różnić w zależności od stanu pacjenta oraz od innych czynników, ale znowu, można ją określić za pomocą rutynowych metod. Ilość związków, które podaje się oraz tryb dawkowania w leczeniu stanu chorobowego związkami i/lub kompozycjami według niniejszego wynalazku zależy od wielu czynników, w tym wieku, wagi, płci oraz stanu medycznego osobnika, rodzaju choroby, nasilenia choroby, drogi i częstotliwość podawania i określonego wykorzystanego związku. Tak więc, schemat dawkowania może zmieniać się w szeroko, ale może być określony rutynowo przy użyciu standardowych metod. Typowa dobowa dawka mieści się w zakresie 0.01 do 500 mg związku

30 na kg masy ciała, korzystnie między 0.1 i 125 mg/kg masy ciała, a w niektórych przypadkach między 1 i 25 mg/kg masy ciała. Jak wspomniano wcześniej, dawka dobowa może być podana w jednym podaniu lub może być podzielona między 2, 3, 4 lub więcej podań. Dla celów terapeutycznych, związki aktywne według niniejszego wynalazku są zwykle łączone z jednym lub większą liczbą adjuwantów, substancji pomocniczych lub nośników, właściwych do wskazanej drogi podawania. W przypadku podawania doustnego, związki można zmieszać z laktozą, sacharozą, proszkiem skrobi, estrami celulozy kwasów alkanowych, alkilowymi estrami celulozy, talkiem, kwasem stearynowym, stearynianem magnezu, tlenkiem magnezu, solami sodu i wapnia kwasów fosforowego i siarkowego, żelatyną, gumą arabską, alginianem sodu, poliwinylopirolidonem, i/lub alkoholem poliwinylowym i następnie tabletkować lub kapsułkować dla wygody podawania. Takie kapsułki lub tabletki mogą zawierać formulacje o kontrolowanym uwalnianiu, które mogą być zapewnione w dyspersji aktywnego związku w hydroksypropylometylocelulozie. W przypadku choroby skóry, może być korzystne stosowanie preparatu miejscowego związków według niniejszego wynalazku na chory obszar dwa do czterech razy na dobę. Formulacje odpowiednie do miejscowego podawania obejmują ciekłe lub pół-ciekłe preparaty odpowiednie dla penetracji przez skórę (np. mazidła, lotiony, maści, kremy, lub pasty) i krople odpowiednie do podawania do oka, ucha, lub nosa. Odpowiednia dawka miejscowa składnika aktywnego związku według wynalazku wynosi 0.1 mg do 150 mg podawane jeden do czterech, korzystnie jeden lub dwóch razy dziennie. Do podawania miejscowego, Składnik aktywny może stanowić od % do 10% w/w, np. od 1 % to 2% wagowo formulacji, choć może stanowić 10% w/w, ale korzystnie nie więcej niż 5% w/w i bardziej korzystnie od 0.1 % do 1% formulacji. Jeśli formuluje się maść, składniki aktywne można stosować razem albo z parafinową, albo mieszającą się z wodą bazą maści. Alternatywnie składniki aktywne mogą być formulowane w krem z bazą kremu typu olej w wodzie. Jeśli jest to pożądane, faza wodna bazy kremu może zawierać, na przykład przynajmniej 30% w/w alkoholu wielowodorotlenowego takiego, jak glikol propylenowy, butano-1,3-diol, mannitol, sorbitol, gliceryna, glikol polietylenowy i ich mieszaniny. Formulacje do stosowania miejscowego mogą korzystnie zawierać związek ułatwiający absorpcję lub penetrację składnika aktywnego przez skórę lub inne dotknięte obszary. Przykłady takich środków ułatwiających penetrację przez skórę obejmują dimetylosulfotlenek i pokrewne analogi. Związki według niniejszego wynalazku można również podawać za pomocą przezskórnego urządzenia. Korzystnie podawanie przezskórne będzie realizowane za pomocą plastra albo typu zbiornika i porowatej błony, albo różnych stałych matryc. W każdym przypadku, środek aktywny jest dostarczany, w sposób ciągły ze zbiornika lub mikrokapsułek przez błonę do kleju przepuszczalnego dla środka aktywnego, który jest w kontakcie ze skórą lub błoną śluzową odbiorcy. Jeżeli substancja aktywna jest wchłaniana przez skórę, podaje się odbiorcy kontrolowany i z góry ustalony przepływ środka aktywnego. W przypadku mikrokapsułek, środek kapsułkujący może także działać jako błona. Faza olejowa emulsji według niniejszego wynalazku może być złożona ze znanych składników, w znany sposób.

31 Podczas gdy faza może zawierać jedynie emulgator, może zawierać mieszaninę przynajmniej jednego emulgatora z tłuszczem lub olejem lub zarówno z tłuszczem, jak i z olejem. Korzystnie, zawarty jest emulgator hydrofilowy razem z emulgatorem lipofilowym, który działa jako stabilizator. Korzystne jest również włączenie zarówno oleju jak i tłuszczu. Razem, emulgator(y) z lub bez stabilizatora(-ów) tworzą tak zwany wosk emulgujący i ten wosk razem z olejem i tłuszczem tworzy tak zwany emulgującą bazę maści, która stanowi oleistą fazę rozproszoną formulacji kremu. Emulgatory i stabilizatory emulsji odpowiednie do stosowania w formulacjach według niniejszego wynalazku obejmują Tween 60, Span 80, alkohol cetostearylowy, alkohol mirystylowy, monostearynian glicerylu, siarczan sodowolaurylowy, distearynian gliceryny sam lub z woskiem, lub inne materiały dobrze znane w dziedzinie. Dobór odpowiednich olejów i tłuszczów dla formulacji dokonuje się w oparciu o pożądane właściwości kosmetyczne, gdyż rozpuszczalność związku aktywnego w większości olejów z powodzeniem stosowanych w farmaceutycznych preparatach emulsyjnych jest bardzo mała. Tak więc, krem powinien być korzystnie nietłusty, niebrudzący i zmywalny, o odpowiedniej konsystencji, aby uniknąć wycieków z tub lub innych pojemników. Można wykorzystać mono- lub dizasadowe estry alkilowe o prostych lub rozgałęzionych łańcuchach, jak diizoadypinian, stearynian izocetylu, dwuester glikolu propylenowego z kwasami tłuszczowymi oleju kokosowego, mirystynian izopropylu, oleinian decylu, palmitynian izopropylu, stearynian butylu, palmitynian 2-etyloheksylu lub mieszankę estrów o rozgałęzionych łańcuchach. Mogą one być stosowane pojedynczo lub w kombinacji w zależności od wymaganych właściwości. Alternatywnie, można stosować lipidy o wysokiej temperaturze topnienia, takie jak biała miękka parafina i/lub ciekła parafina lub inne oleje mineralne. Formulacje odpowiednie do podawania miejscowego do oka obejmują również krople do oczu, w których składniki aktywne rozpuszcza lub zawiesza w odpowiednim nośniku, zwłaszcza w wodnym rozpuszczalniku dla składników aktywnych. Składniki aktywne są korzystnie obecne w takich formulacjach w stężeniu 0.5 do 20%, korzystnie 0.5 do 10% i szczególnie około 1.5% w/w. Formulacje do podawania pozajelitowego mogą być w postaci wodnych lub niewodnych izotonicznych, sterylnych roztworów do iniekcji lub zawiesin. Te roztwory i zawiesiny mogą być przygotowane ze sterylnych proszków lub granulatów przy użyciu jednego lub większej liczby nośników lub rozcieńczalników wymienionych do użytku w formulacjach do podawania doustnego lub za pomocą innych odpowiednich środków dyspergujących lub zwilżających oraz środków zawieszających. Związki mogą być rozpuszczane w wodzie, glikolu polietylenowym, glikolu propylenowym, etanolu, oleju kukurydziany, oleju bawełnianym, oleju z orzeszków ziemnych, oleju sezamowym, alkoholu benzylowym, chlorku sodu, tragakancie i/lub różnych buforach. Inne adjuwanty i tryby podawania są dobrze i szeroko znane w dziedzinie farmacji. Składnik aktywny można także podawać przez iniekcję w postaci kompozycji z odpowiednimi nośnikami obejmującymi roztwór chlorku sodu, dekstrozę, lub wodę, lub z

32 cyklodekstryną (tj. Captisol), solubilizacją współrozpuszczalnikiem (tj. glikolem propylenowym) lub solubilizacją micelarną (tj. Tween 80). Sterylny preparat do iniekcji może być także sterylnym roztworem do iniekcji lub zawiesiną w nietoksycznym, dopuszczalnym do podawania pozajelitowego rozcieńczalniku lub rozpuszczalniku, na przykład w postaci roztworu w 1,3-butanodiolu. Wśród dopuszczalnych nośników i rozpuszczalników można wykorzystać wodę, roztwór Ringera i izotoniczny roztwór chlorku sodu. Ponadto sterylne, jako rozpuszczalnik lub ośrodek zawieszający konwencjonalnie stosowane są utrwalone oleje roślinne. W tym celu można stosować dowolny łagodny ciekły olej, w tym syntetyczne mono- lub diglicerydy. Ponadto kwasy tłuszczowe, takie jak kwas oleinowy, znajdują zastosowanie do wytwarzania preparatów do iniekcji. Dla podawania do płuc, kompozycja farmaceutyczna może być podawana w postaci w postaci aerozolu lub inhalatora, w tym suchego aerozolu proszkowego. Czopki do doodbytniczego podawania leku można otrzymać przez zmieszanie leku z odpowiednią, niedrażniącą substancją pomocniczą taką, jak masło kakaowe i glikole polietylenowe, które są stałe w zwykłej temperaturze, ale ciekłe w temperaturze odbytu, a zatem topią się w odbycie i uwalniają lek. Kompozycje farmaceutyczne mogą być poddane konwencjonalnymi farmaceutycznym operacjom takim, jak sterylizacja i/lub mogą zawierać konwencjonalne adjuwanty, takie, jak konserwanty, stabilizatory, środki zwilżające, emulgatory, bufory itd. Tabletki i pigułki można dodatkowo otrzymać z powłoczkami dojelitowymi. Takie kompozycje mogą także zawierać adjuwanty takie, jak środki zwilżające, środki słodzące, smakowe i zapachowe. Kompozycje farmaceutyczne według niniejszego wynalazku zawierają związek o opisanych tu wzorach lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól; dodatkowy środek wybrany ze środka hamującego kinazy (mała cząsteczka, polipeptyd, przeciwciało, itd.), immunosupresanta, środka przeciwrakowego, środka przeciwwirusowego, środka przeciwzapalnego, środka przeciwgrzybicznego, antybiotyku, lub związek przeciwko hiperproliferacji naczyniowej; oraz dowolny farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, adjuwant lub vehiculum. Alternatywne kompozycje według niniejszego wynalazku zawierają związek o opisanych tu wzorach lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól; oraz farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, adjuwant lub vehiculum. Takie kompozycje mogą opcjonalnie zawierać jeden lub większą liczbę dodatkowych środków terapeutycznych, w tym, na przykład, środki hamujące kinazy (mała cząsteczka, polipeptyd, przeciwciało, itd.), immunosupresanty, środki przeciwrakowe, środki przeciwwirusowe, środki przeciwzapalne, środki przeciwgrzybiczne, antybiotyki, lub związki przeciwko hiperproliferacji naczyniowej. Określenie farmaceutycznie dopuszczalny nośnik lub adjuwant odnosi się do nośnika lub adjuwanta, który może być podawany pacjentowi, wraz ze związkiem według niniejszego wynalazku, i który nie niszczy jego farmakologicznej aktywności i jest nietoksyczny po podaniu w dawkach odpowiednich do dostarczenia terapeutycznej ilości związku. Farmaceutycznie dopuszczalne nośniki, adjuwanty i vehiculum, które można użyć w

33 kompozycjach farmaceutycznych według niniejszego wynalazku obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych, wymieniacze jonowe, tlenek glinu, stearynian glinu, lecytynę, autoemulgujące systemy dostarczania leków (SEDDS) takie, jak d-atokoferol bursztynian glikolu polietylenowego 1000, środki powierzchniowo czynne stosowane w farmaceutycznej postaci dawkowania takie, jak Tween lub inne podobne polimerowe matryce dostarczające, białka surowicy, takie jak albumina surowicy ludzkiej, substancje buforujące, takie jak fosforany, glicyna, kwas sorbowy, sorbinian potasu, mieszaniny częściowych glicerydów nasyconych roślinnych kwasów tłuszczowych, woda, sole lub elektrolity, takie jak siarczan protaminy, wodorofosforan disodu, wodorofosforan potasu, chlorek sodu, sole cynku, krzemionka koloidalna, trikrzemian magnezu, poliwinylopirolidon, substancje oparte na celulozie, glikol polietylenowy, sól sodowa karboksymetylocelulozy, poliakrylany, woski, polimery blokowe polietylen-polioksypropylen, glikol polietylenowy i lanolina. Cyklodekstryny takie, jak u-, P- i y-cyklodekstryna, lub modyfikowane chemicznie pochodne takie, jak hydroksyalkilocyklodekstryny, w tum 2 i 3-hydroksypropylo-cyklodekstryny, lub inne pochodne solubilizowane mogą również być korzystnie stosowane w celu zwiększenia dostarczania związków o opisanych tu wzorach. Kompozycje farmaceutyczne mogą być podawane doustnie w doustnie dopuszczalnej postaci dawkowania w tym, bez ograniczania do wymienionych, kapsułkach, tabletkach, emulsjach i wodnych zawiesinach, dyspersjach i roztworach. W przypadku tabletek do stosowania doustnego, nośniki, które są powszechnie stosowane, obejmują laktozę i skrobię kukurydziana. Środki smarujące, takie, jak stearynian magnezu, są również zazwyczaj dodawane. Do podawania doustnego w postaci kapsułki, użyteczne rozcieńczalniki obejmują laktozę i suszoną skrobię kukurydzianą. Gdy wodne zawiesiny i/lub emulsje podaje się doustnie, składnik aktywny może być zawieszony lub rozpuszczony w fazie olejowej jest łączony ze środkami emulgującymi i/lub zawieszającymi. W razie potrzeby można dodawać środki słodzące, smakowo-zapachowe i/lub środki barwiące. Kompozycje farmaceutyczne mogą obejmować formulacje wykorzystujące liposom lub techniki mikrokapsułkowania, których różne przykłady są znane w dziedzinie. Kompozycje farmaceutyczne można podawać przez donosowy aerozol lub inhalację. Takie kompozycje otrzymuje się według technik dobrze znanych w dziedzinie formulacji farmaceutycznej i mogą być otrzymane jako roztwory w roztworze chlorku sodu, stosując alkohol benzylowy lub inne odpowiednie środki konserwujące, promotory absorpcji zwiększające biodostępność, fluorowęglowodory, i/lub inne środków solubilizujące lub dyspergujące, których przykłady są również dobrze znane w dziedzinie. Kombinacje Choć związki według wynalazku można podawać jako jedyny składnik aktywny, mogą być one również stosowane w kombinacji z jednym lub większą liczbą innych związków według wynalazku lub z jednym lub większą liczbą innych środków. Gdy podaje się je jako kombinacja, środki terapeutyczne można poddawać formulacji jako oddzielne kompozycje,

34 które podaje się w tym samym czasie lub sekwencyjnie w różnych porach lub te środki terapeutyczne można podawać jako pojedyncza kompozycja. Wyrażenie terapia kombinowana, w odniesieniu do zastosowania związku według niniejszego wynalazku razem z innym środkiem farmaceutycznym, oznacza jednoczesne podawanie każdego środka w sposób zasadniczo jednoczesny oraz podawanie każdego środka w sposób sekwencyjny, w obu przypadkach, w schemacie, który zapewni korzystne efekty kombinacji leków. Jednoczesne podawanie obejmuje między innymi jednoczesne dostarczanie, np. w jednej tabletce, kapsułce, iniekcji lub innej postaci dawkowania o ustalonym stosunku tych środków aktywnych, oraz odpowiednio jednoczesne, dostarczanie w różnych oddzielnych postaciach dawkowania dla każdego środka. Zatem podawanie związków według niniejszego wynalazku może się odbywać w połączeniu z dodatkowymi terapiami znanymi specjalistom w tej dziedzinie w zapobieganiu lub leczeniu raka takich, jak radioterapia lub środki cytostatyczne, środki cytotoksyczne, inne środki przeciwrakowe i inne leki do złagodzenia objawów raka lub wszelkich skutków ubocznych leków. Jeżeli formulowane jako ustalona dawka, takie produkty kombinowane wykorzystują związki według niniejszego wynalazku w przyjętych zakresach dawek. Związki według niniejszego wynalazku mogą być podawane sekwencyjnie z innymi środkami przeciwrakowymi lub cytotoksycznymi, gdy formulacja kombinacji jest nieodpowiednia. Wynalazek nie jest ograniczony do podawania sekwencyjnego; związki według niniejszego wynalazku mogą być podawana przed, jednocześnie z, lub po podaniu innego środka przeciwrakowego lub cytotoksycznego. Obecnie, standardowe leczenie pierwotnych guzów składa się z chirurgicznego usunięcia, w razie potrzeby, po którym następuje albo radioterapia lub chemioterapia i zazwyczaj podawana dożylnie (IV). Typowy schemat chemioterapii składa się z zarówno środków alkilujących DNA, środków interkalujących DNA, inhibitorów CDK lub trucizn mikrotubuli. Dawki stosowane chemioterapii są tuż poniżej maksymalnej tolerowanej dawki i dlatego działania toksyczne ograniczające dawkę obejmują zazwyczaj, nudności, wymioty, biegunkę, utratę włosów, neutropenię i podobne. Istnieje duża liczba leków przeciwnowotworowych dostępnych do komercyjnego wykorzystania, w ocenie klinicznej i w pre-klinicznym rozwoju, które wybiera się w leczeniu raka przez kombinację leków chemioterapeutycznych. I istnieje kilka głównych kategorii takich leków przeciwnowotworowych, mianowicie, środki typu antybiotyków, środki alkilujące, środki antymetabolitowe, środki hormonalne, środki immunologiczne, środki typu interferon i kategoria różnych środków. Pierwsza rodzina leków przeciwnowotworowych, które można stosować w kombinacji ze związkami według niniejszego wynalazku obejmują środki przeciwnowotworowe typu antymetabolitów/inhibitora syntazy tymidylanowej. Odpowiednie leki przeciwnowotworowe antymetabolitowe można wybrać z, bez ograniczania do wymienionych, grupy składającej się z 5-FU-fibrynogen, 5-FU-fibrynogen, kwas akantyfoliowy, ami-notiadiazol, brechinar

35 sodowy, karmofur, CGP Ciba-Geigy, cytozyna cyklopenty-lowa, fosforano-stearynian cytarabiny, koniugaty cytarabiny, Lilly DATHF1 Merrel Dow DDFC, dezaguanina, dideoksycytydyna, dideoksyguanozyna, didoks, DMDC Yoshitomi, doksiflurydyna, EHNA Wellcome, EX-015 Merck & Co., fazarabina, floksurydyna, fosfo-ran fludarabiny, 5- fluorouracyl, N-(21-furanidylo)-5-fluorouracyl, FO-152 Daiichi Seiyaku, izopropylopirolizyna, LY Lilly, LY Lilly, metobenzaprim, metotreksat, MZPES Wellcome, norspermidyna, NCI NSC , NCI NSC , NCI NSC-39661, NCI NSC , Warner-Lambert PALA, pentostatyna, pirytreksym, plikamycyna, Asahi Chemical PL-AC, Takeda TAC788, tioguanina, tiazofuryn, Erbamont TIF, trime-treksat, inhibitory kinazy tyrozynowej, Taiho UFT i urycytyna. Druga rodzina leków przeciwnowotworowych, które mozna stosować w kombinacji ze związkami według niniejszego wynalazku składa się ze środków przeciwnowotworowych typu alkilujących. Odpowiednie środki przeciwnowotworowe typu alkilującego można wybrać z, bez ograniczania do wymienionych, grupy składającej się z Shionogi 254-S, analogi aldofosfamidu, altretamina, anaksyron, BBR-2207Boehringer Mannheim, bestrabucyl, budotytan, CA-102 Wakunaga, karboplatyna, karmustyna, Chinoin-139, Chinoin-153, cisplatyna, cyklofosfamid, CL American Cyanamid, CY-233 Sanofi, cyplatat, D Degussa, DACHP(Myr)2 Sumimoto, difenylospiromustyna, diplatynowe cytostatyki, pochodne distamycyny Erba, DWA-2114R Chugai, ITI E09, elmustyna, FCE Erbamont, estramustynofosforan sodu, fotemustyna, G-6-M Unimed, GYKI Chinoin, hepsulfam, ifosfamid, iproplatyna, lomustyna, mafosfamid, mitolaktol, NK-121 Nippon Kayaku, NSC NCI, NSC NCI, oksaliplatyna, PCNU Upjohn, prednimustyna, Proter PTT-119, ranimustyna, semustyna, SK&F SmithKline, SN-22 Yakult Honsha, spiromustyna, TA-077Tanabe Seiyaku, tauromustyna, temozolomid, teroksyron, tetraplatyna i trimelamol. Trzecia rodzina leków przeciwnowotworowych, które mozna stosować w kombinacji ze związkami według niniejszego wynalazku składa się z środków przeciwnowotworowych typu antybiotyków. Odpowiednie środki przeciwnowotworowe typu antybiotyków można wybrać z, bez ograniczania do wymienionych, grupy składającej się z 4181-A Taiho, aklarubicyna, aktynomycyna D, aktynoplanon, ADR-456 Erbamont, pochodna ae-roplizyniny, AN-201-II Ajinomoto, AN-3 Ajinomoto, anizomycyny Nippon Soda, antra-cyklina, azynomycyna-a, bisukaberyna, BL-6859 Bristol-Myers, BMY Bristol-Myers, BMY Bristol- Myers, BMY Bristol-Myers, BMY Bristol-Myers, BMY Bristol-Myers, siarczan bleomycyny, bryostatyna-1, C-1027 Taiho, kalichemycyna, chromoksymycyna, daktynomycyna, daunorubicyna, DC-102 Kyowa Hakko, DC-79 Kyowa Hakko, DC-88A Kyowa Hakko, DC89-A1 Kyowa Hakko, DC92-B Kyowa Hakko, ditrisarubicyna B, DOB-41 Shionogi, doksorubicyna, doksorubicyna-fibrynogen, elsamycyna-a, epirubicyna, erbstatyna, esorubicyna, esperamycyna-a1, esperamycyna-alb, FCE Erbamont, FK-973 Fujisawa, fostriecyna, FR Fujisawa, glidobaktyna, gregatyna-a, grincamycyna, herbimycyna, idarubicyna, iludyny, kazu-samycyna, kesarirodyny, KM-5539 Kyowa Hakko, KRN-8602 Kirin Brewery, KT-5432 Kyowa Hakko, KT-5594 Kyowa Hakko, KT-6149 Kyowa Hakko, LL-D49194 American Cyanamid, ME 2303 Meiji Seika, menogaryl, mitomycyna,

36 mitoksantron, M-TAG Smi-thKline, neoenaktyna, NK-313 Nippon Kayaku, NKT-01 Nippon Kayaku, NSC SRI International, oksalizyna, oksaunomycyna, peplomycyna, pilatyna, pirarubicyna, poro-tramycyna, piryndamycyna A, RA-I Tobishi, rapamycyna, ryzoksyna, rodorubicyna, siba-nomycyna, siwenmycyna, SM-5887 Sumitomo, SN-706 Snow Brand, SN- 07 Snow Brand, sorangicyna-a, sparsomycyna, SS SS Pharmaceutical, SS-7313B SS Pharmaceuti-cal, SS-9816B SS Pharmaceutical, stefimycyna B, Taiho, talisomycyna, TAN-868A Takeda, terpentecyna, trazyna, trikrozaryna A, U Upjohn, UCN-10028A Ky-owa Hakko, WF-3405 Fujisawa, Y Yoshitomi, zorubicyna. Czwarta rodzina leków przeciwnowotworowych, które można stosować w kombinacji ze związkami według niniejszego wynalazku składa się z różnych rodzin leków przeciwnowotworowych, w tym środków oddziałujących z tubuliną, inhibitorów topoizomerazy II, inhibitorów topoizomerazy I, środków hormonalnych, wybranych z, bez ograniczania do wymienionych, grupy składającej się z (x-karoten, (X-difluorometyloarginina, acytretyna, AD-5 Biotec, AHC-52 Kyorin, alstonina, amonafid, amfetynil, amsakryna, Angiostat, ankinomycyna, anty-neoplaston A10, antyneoplaston A2, antyneoplaston A3, antyneoplaston A5, antyneoplaston AS2-1, APD Henkel, glicynian afidykoliny, asparaginaza, Avarol, bacharyna, batracylina, benfluron, benzotrypt, BIM Ipsen-Beaufour, bisantren, BMY Bristo-Myers, bor-10 Vestar, bromofos-famid, BW- 502 Wellcome, BW-773 Wellcome, karacemid, chlorowodorek karmetyzolu, CDAF Ajinomoto, chlorsulfachinoksalon, CHX-2053 Chemex, CHX-100 Chemex, CI-921 Warner- Lambert, CI-937 Warner-Lambert, CI-941 Warner-Lambert, CI-958 Warner-Lambert, klanfenur, klawirydenon, związek 1259 ICN, związek 4711 ICN, Contracan, CPT-11 Yakult Honsha, krisnatol, kuraderm, cytochalasyna B, cytarabina, cytocytyna, D-609 Merz, maleinian DABIS, dakarbazyna, dateliptynium, didemnina-b, eter dihematopor-firyny, dihydrolenperon, dinalina, distamycyna, DM-341 Toyo Pharmar, DM-75 Toyo Pharmar, DN Daiichi Seiyaku, eliprabina, octan eliptynium, EPMTC Tsumura, ergo-tamina, etopozyd, etretynat, fenretynid, FR Fujisawa, azotan galu, genkwadafnina, GLA-43 Chugai, GR Glaxo, grifolan NMF-5N, heksadecylfosfocholina, HO-221 Green Cross, homoharingtonina, hydroksymocznik, BTG ICRF-187, ilmofosyna, izoglu-tamina, izotretynoina, JI-36 Otsuka, K-477 Ramot, K-76COONa Otsuka, K-AM Kureha Chemical, KI-8110 MECT Corp, L-623 American Cyanamid, leukoregulina, lonidamina, LU Lundbeck, LY Lilly, MAP NCI (US), marycyna, MDL Merrel Dow, MEDR- 340 Medco, merbaron, pochodne merocyjaniny, metyloanilinoakrydyna, MGI-136 Molecular Genetics, minaktywina, mitonafid, mitochidon, mopidamol, motrety-nid, MST-16 Zenyaku Kogyo, kwasy N-(retynoilo)aminowe, N-021 Nisshin Flour Milling, N-acylowane dehydroalaniny, nafazatrom, NCU-190 Taisho, pochodna nokodazolu, Nor-mosang, DSC NCI, NSC NCI, NSC NCI, DSC NCI, oktreotyd, ONO-112 Ono, ochizanocyna, Org Akzo, pankratystatyna, pazeliptyna, PD Warner- Lambert, PD Warner-Lambert, PD Warner-Lambert, PE-1001 Pierre Fabre, peptyd D ICRT, piroksantron, polihematoporfiryna, kwas polipre-owy, porfiryna Efamol, probiman, prokarbazyna, proglumid, proteazowa neksyna I Invi-tron, RA-700 Tobishi, razoksan, RBS Sapporo Breweries, restryktyna-p, reteliptyna, kwas retynowy, RP-49532

37 Rhone-Poulenc, RP Rhone-Poulenc, SK&F SmithKli-ne, SM-108 Sumitomo, SMANCS Kuraray, SP SeaPharm, spatol, pochodne spiro-cyklopropanu, spirogerman, Unimed, SS-554 SS Pharmaceutical, strypoldynon, Stypoldio-ne, SUN 0237 Suntory, SUN 2071 Suntory, dyzmutaza nadtlenkowa, T-506 Toyama, T-680 Toyama, taksol, TEI-0303 Teijin, tenipozyd, taliblastyna, TJB-29 Eastman Kodak, to-kotrienol, Topostin, TT-82 Teijin, UCN-01 Kyowa Hakko, UCN-1028 Kyowa Hakko, ukraina, USB-006 Eastman Kodak, siarczan winblastyny, winkrystyna, windezyna, wine-stramid, winorelbina, wintryptol, winzolidyna, witanolidy, YM-534 Yamanouchi. Alternatywnie, niniejsze związki mogą być również stosowane we współterapii z innymi lekami przeciwnowotworowymi takimi, jak acemannan, aklarubicyna, aldesleukina, alemtuzumab, alitretinoina, altretamina, amifostyna, kwas aminolewulinowy, amrubicyna, amsakryna, anagrelid, anastrozol, ANCER, ancestim, ARGLABIN, trójtlenek arsenu, BAM 002 (Novelos), beksaroten, bikalutamid, broksurydyna, kapecytabina, celmoleukina, cetroreliks, kladrybina, klotrymazol, ocfosforan cytarabiny, DA 3030 (Dong-A), daclizumab, denileukin diftitoks, deslorelina, deksrazoksan, dilazep, docetaksel, dokosanol, dokserkalciferol, doksiflurydyna, doksorubicyna, bromokriyptyna, karmustyna, cytarabina, fluorouracyl, diklofenak HIT, interferon alfa, daunorubicyna, doksorubicyna, tretinoina, edelfosyna, edrecolomab eflornityny, emitefur, epirubicyna, epoetyna beta, fosforan etopozydu, eksemestan, eksisulind, fadrozol, filgrastim, finasterid, fosforan fludarabina, formestan, fotemustyna, azotan galu, gemcytabina, gemtuzumab zogamycyna, kombinacja gimeracyl/oteracyl/tegafur, glikopina, goserelina, heptaplatyna, ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej, ludzka płodowa fetoproteina alfa, kwas ibandronowy, idarubicyna, (imikwimod, interferon alfa, interferon alfa, naturalny, interferon alfa-2, interferon alfa-2a, interferon alfa-2b, interferon alfa-ni, interferon alfa-n3, interferon alfaconi, interferon alpha, natural, interferon beta, interferon beta-ia, interferon beta-ib, interferon gamma, natural interferon gamma-ia, interferon gamma-ib, interleukin-1 beta, iobenguan, irynotekan, irsogladyna, lanreotyd, LC 9018 (Yakulf), leflunomid, lenograstim, siarczan lentinanu, letrozol, interferon alfa z leukocytów, leuprorelina, lewamisol + fluorouracyl, liarozole, lobaplatyna, lonidamina, lowastatyna, masoprokol, melarsoprol, metklopramid, mifepriston, miltefosyna, mirimostym, niedopasowany dwuniciowy RNA, mitoguazon, mitolaktol, mitoksantron, molgramostim, nafarelina, nalokson + pentazocyna, nartograstim, nedaplatyna, nilutamid, noskapina, nowe białko stymulujące erytropoezę, NSC oktreotyd, oprelwekin, osateron, oksaliplatyna, paklitaksel, kwas pamidroniowy, pegaspargaza, peginterferon alfa-2b, sodu polisiarczan pentozanu, pentostatyna, picibanil, pirarubicyna, królicze przeciwciała poliklonalne antytymocytowe, glikol polietylenowy interferon alfa-2a, sól sodowa porfimeru, raloksyfen, raltitreksed, rasburykaza, etidronian renu Re186, RII retinamid, rituksymab, romurtyd, leksidroniam samaru (153 Sm), sargramostim, sizofiran, sobuzoksan, sonermina, chlorek strontu-89, suramina, tasonermina, tazaroten, tegafur, temoporfina, temozolomid, tenipozyd, tetrachlorodecaoksyd, talidomid, tymalfasyna, tyrotropina alfa, topotekan, toremifen, tositumomab-jod 131, trastuzumab, treosulfan, tretinoina, trilostan, trimetreksat, triptorelina, czynnik martwicy nowotworów alfa, naturalny, ubenimeks, szczepionka na raka pęcherza, szczepionka Maruyama, szczepionka na czerniaka lizatowa, walrubicyna, werteporfina, winorelbina, VIRULIZIN, zinostatyna

38 stimalamer, lub kwas zoledronowy; abareliks; AE 941 (Aeterna), ambamustyna, antysensowny oligonukleotyd, bcl-2 (Genta), APC 8015 (Dendreon), cetuksimab, decytabina, deksaminoglutetimid, diazikwon, EL 532 (Elan), EM 800 (Endorecherche), eniluracyl, etanidazol, fenretinidel filgrastim SDO1 (Amgen), fulwestrant, galocytabina, immunogen gastryny 17, terapia genowa HLA-B7 (Vical), czynnik stymulujący kolonii granulocytów i makrofagów, dichlorowodorek histaminy, tiuksetan ibrytumomabu, ilomastat, IM 862 (Cytran), interleukina iproksifen, LDI 200 (Milkhaus), leridistim, lintuzumab, CA 125 MAb (Biomira), rakowe MAb (Japan Pharmaceutical Rozwoju), HER-2 i Fc MAb (Medarex), idiotypiczne 105AD7 MAb (CRC Technology), idiotypiczne CEA MAb (Trilex), LYM jod 131 MAb (Techniclone), polimorficzne nabłonkowe mucyna-itr 90 MAb (Antisoma), marimastat, menogaril, mitumomab, moteksafina, gadolin, MX 6 (Galderma), nelarabina, nolatreksed, białko P 30, pegwisomant, pemetreksed, porfiromycyna, prinomastat, RL 0903 (Shire), rubitekan, satraplatyna, fenylooctan sodu, kwas sparfosynowy, SRL 172 (SR Pharma), SU 5416 (SUGEN), SU 6668 (SUGEN), TA 077 (Tanabe), tetratiomolibdenian, taliblastyna, trombopoetyna, etyloetiopurpuryn cynowa, tirapazamina, szczepionka rakowa (Biomira), szczepionka czerniaka (New York University), szczepionka czerniaka (Sloan Kettering Institute), szczepionka czerniaka onkolizat (New York Medical College), wirusowe szczepionki z komórek czerniaka lizat (Royal Newcastle Hospital) lub valspodar. Zestawy do leczenia W innych przykładach wykonania, niniejszy wynalazek dotyczy zestawu do wygodnej i skutecznej realizacji sposobów zgodnych z niniejszym wynalazkiem. Ogólnie, zestaw lub pakiet farmaceutyczny zawiera jeden lub większą liczbę pojemników wypełnionych jednym lub większą liczbą składników kompozycji farmaceutycznych według wynalazku. Zestawy te są szczególnie odpowiednie do dostarczania stałych doustnych postaci takich, jak tabletki lub kapsułki. Zestaw taki zawiera korzystnie wiele jednostek dawkowania i może również zawierać kartę z dawkami zorientowanymi w kolejności ich przeznaczenia. Jeśli jest to konieczne można załączyć element wspomagający zapamiętanie, na przykład w postaci liczb, liter lub innych oznakowań lub wkładkę z kalendarzem, wyznaczającą dni w harmonogramie leczenia, w których mogą być podawane dawki. Opcjonalnie związana z takim pojemnikiem może być informacja prawna w postaci określonej przez agencję rządową regulującą wytwarzanie, stosowanie lub sprzedaż wyrobów farmaceutycznych, która to informacja odpowiada zatwierdzeniu przez agencję produkcji, stosowania lub sprzedaży do podawania ludziom. Poniższe reprezentatywne przykłady zawierają ważne informacje dodatkowe, ilustracje i wskazówki, które mogą być dostosowane do praktyki według niniejszego wynalazku w jego różnych przykładach wykonania i ich ekwiwalentach. Przykłady te mają pomagać zilustrować wynalazek, a nie mają go ograniczać czy też nie są skonstruowane tak, aby ograniczać zakres wynalazku. W rzeczywistości różne modyfikacje według wynalazku i wiele dalszych jego przykładów wykonania, oprócz tych tu przedstawionych i tu opisanych, staną się oczywiste dla specjalistów w tej dziedzinie po przejrzeniu tego dokumentu, w tym przykładów, które znajdują się poniżej i odnośników do cytowanej tu literatury naukowej i patentowej. Ponadto,

39 dla celów niniejszego wynalazku, pierwiastki są identyfikowane zgodnie z układem okresowym pierwiastków chemicznych Periodic Table of the Elements, CAS version, Handbook of Chemistry and Physics, 75 Ed., wewnętrzna okładka. Ponadto, ogólne zasady w chemii organicznej, jak również szczególne ugrupowania funkcyjne i reaktywności, są opisane w Organic Chemistry, Thomas Sorrell, University Science Books, Sausalito: 1999 i Organic Chemistry, Morrison & Boyd (3d Ed). Przykłady Niektóre związki opisane w poniższych przykładach przekształcono w sole HCl. Ogólna procedura wytwarzania soli HCl jest opisana poniżej: Do końcowego produktu dodano wystarczającą ilość MeOH nasyconego gazowym (HCl) do rozpuszczenia, chłodzono w 0 C przez h, odsączono, ciało stale przemyto lodowatym MeOH i następnie Et 2 O, a uzyskane ciało stałe suszono w eksykatorze próżniowych dostarczając w większości przypadków soli tris HCl. PRZYKŁAD 1 N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3- yloetynylo)-4-metylobenzamid Imidazo[1,2-a]pirazyna: Roztwór aminopirazyny (1 g, 10.5 mmol) i chloroacetaldehydu (50% wag w H 2 O; 1.98 g, 12.6 mmol) w 1.6 ml EtOH ogrzewano w 90 C w zamkniętej probówce przez 5 h. Po schłodzeniu do temperatury otoczenia, mieszaninę reakcyjną zatężono i rozcieńczono dichlorometanem (DCM). Warstwę organiczną przemyto nasyconym wodnym NaHCO 3, następnie suszono nad MgSO 4 i zatężono. Surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym (wymywanie 10% MeOH/DCM) aby dostarczyć 0.8 g produktu. 3-((Trimetylosililo)etynylo)imidazo[1,2-a]pirazyna: Mieszaninę 3- bromoimidazo[1,2-a]pirazyny (0.15 g, 0.76 mmol; otrzymanej według J. Bradac, et al. J. Org. Chem. (1977), 42, ), 0.09 g (0.91 mmol) etynylotrimetylosilanu, g (0.038 mmol) Pd(PPh 3 ) 4, g (0.076 mmol) CuI i 0.26 ml (1.52 mmol) diizopropyloetyloaminy w 3.8 ml DMF ogrzewano w 50 C przez noc w atmosferze N 2. Po schłodzeniu do temperatury otoczenia, mieszaninę reakcyjną zatężono i surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym (wymywanie 50% EtOAc/heksany) aby dostarczyć 0.15 g produktu: 216 m/z (M+H). 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirazyna: Do roztworu 3- ((trimetylosililo)etynylo)imidazo[1,2-a]pirazyny (0.15 g, 0.7 mmol) w 3.5 ml THF dodano

40 ml (1.05 mmol) fluorku tetrabutyloamoniowego (1.0M w THF) w temperaturze otoczenia. Roztwór mieszano przez 15 min, zatężono i surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym (wymywanie 50% EtOAc/heksany) aby dostarczyć g produktu. 3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)anilina: Mieszaninę 3-amino-5- bromobenzotrifluorku (4.0 g, mol), 8-hydroksy chinoliny (0.362 g, mol), CuI (0.476 g, mol), imidazolu (1.36 g, mol) i węglanu potasu (2.52 g, mol) w 17 ml DMSO (odgazowywane argonem przez ~10 min) ogrzewano w 120 C w atmosferze argonu przez 15 h; HPLC pokazało brak materiału wyjściowego. 14% wodny roztwór wodorotlenku amonu dodano do schłodzonej mieszaniny i to mieszano przez 1 h w temperaturze otoczenia. Dodano wodę (50 ml) i EtOAc (200 ml) i warstwę wodną ekstrahowano EtOAc (3x30mL). Połączone warstwy organiczne suszono nad Na 2 SO 4 i zatężono. Surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym (wymywanie EtOAc/heksany) aby dostarczyć 2.51 g produktu. N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-jodo-4-metylobenzamid: Do kwasu 3-jodo-4-metylobenzoesowego (3.07 g, mol) dodano chlorek tionylu (10 ml) i ogrzewano do wrzenia przez 2 h. Nadmiar chlorku tionylu ostrożnie usunięto i powstały chlorek kwasowy suszono w próżni przez 2 h. Pozostałość rozpuszczono następnie w DCM (bezwodny, 25 ml) i schłodzono na lodzie. Do schłodzonego lodem roztworu dodano 3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)anilinę 5 (3.46 g, mol) w DCM, a następnie wkroplono diizopropyloetyloaminę (8.2 ml, mol). To mieszano w temperaturze otoczenia przez 21 h. Białe ciało stałe, które się wydzieliło, odsączono i przemyto wodą i suszono aby dostarczyć 4.65 g produktu. Dodatkową ilość produktu można było otrzymać z przesączu po zatężeniu i oczyszczeniu chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym w EtOAc/heksany. N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3- yloetynylo)-4-metylobenzamid: Mieszaninę 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirazyny (0.075 g, 0.52 mmol), g (0.52 mmol) N-(3-(1 H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-jodo-4- metylobenzamidu, g (0.026 mmol) Pd(PPh 3 ) 4, g (0.039 mmol) CuI oraz 0.14 ml (0.78 mmol) diizopropyloetyloaminy w 3.0 ml DMF mieszano w temperaturze otoczenia przez noc w atmosferze N 2. Mieszaninę reakcyjną zatężono i surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym (wymywanie 10% EtOAc/heksany, następnie 100% EtOAc, następnie 10% MeOH/EtOAc) aby dostarczyć g produktu w postaci ciała stałego: 487 m/z (M+H). Alternatywna synteza N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamidu: 3-((Trimetylosililo)etynylo)imidazo[1,2-a]pirazynę można otrzymać, jak opisano wcześniej. W jednej wariacji, reakcja może być również przeprowadzona w THF zamiast DMF. Surowy produkt może być również oczyszczony chromatografią na warstwie żelu krzemionkowego (wymywanej octan etylu/heksan) i szybkie traktowanie węglem aktywnym

41 (Darco) można przeprowadzić celu dalszego zmniejszenia zanieczyszczenia produktu sprzęgania homo. 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirazyna: Do roztworu 3-((trimetylosililo)etynylo) imidazo[1,2-a]pirazyny (1.39 mol) w 10x objętości octanu etylu i 1.5x objętości metanolu dodaje się dwa i pół ekwiwalenty węglanu potasu w temperaturze otoczenia i roztwór miesza przez 1 godzinę. Węglan potasu odsącza się i strumień organiczny przemywa wodą i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu (dwa lub więcej razy). Fazy wodne można połączyć i reekstrahować octanem etylu. Strumienie organiczne można następnie połączyć i zatężyć pod próżnią do około 0.5L. Ciała stałe można pozostawić do wytrącenia po zatężeniu. Zawiesinę chłodzi się, np. do około -5 C, trzyma przez noc, sączy i przemywa około 0.3L zimnego octanu etylu. Ciało stałe można następnie suszyć pod próżnią. Kwas 3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowy można otrzymać w sposób podobny do tego opisanego powyżej dla reakcji Sonogashiry. 3- Etynyloimidazo[1,2-a]pirazynę i kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy stosuje się jako substraty sprzęgania. Alternatywnie, rozpuszczalnik (DMF) można zastąpić octanem etylu, a zasadę (Zasadę Huniga) można zastąpić trietyloaminą. Produkt można wydzielić przez sączenie surowej mieszaniny reakcyjnej. Placek filtracyjny przemywa się kolejno rozpuszczalnikiem takim, jak octan etylu i następnie wodą, a potem suszy się w piecu próżniowym. Dalsze oczyszczenie można osiągnąć przez zawieszenie ciała stałego w wodzie doprowadzonej do ph 3 dodatkiem stężonego HCl. Po przesączeniu i przemyciu wodą, produkt może być suszony w piecu próżniowym. N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3- yloetynylo)-4-metylobenzamid: Kwas 3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4- rnetylobenzoesowy (18 mmol) rozpuszcza się w chlorku metylenu (100 ml). Do tego roztworu dodaje się 3 ekwiwalenty 4-metylomorfoliny (NMM), a następnie 1.05 ekwiwalenta chlorku oksalilu. Po mieszaniu w temperaturze otoczenia przez 30 minut, dodaje się 0.8 ekwiwalenta 3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)aniliny (otrzymanej jak powyżej) razem z 5 % molowymi DMAP. Po początkowym mieszaniu w temperaturze otoczenia, mieszaninę doprowadza się do wrzenia i miesza przez noc. Po 16 h dodaje się dodatkowe 0.2 ekwiwalenta aniliny, dodając tym samym w sumie 1 ekwiwalent. Mieszaninę można następnie mieszać przez dodatkowe 2 h, zgasić wodą i rozdzielić warstwy. Warstwę wodną można ekstrahować chlorkiem metylenu (2 X 50 ml) i połączone ekstrakty można przemyć wodą. Połączone warstwy chlorku metylenu można następnie odparować, a pozostałość rozpuścić w 100 ml octanu etylu (20 ml). Po odstawieniu na 1 h, produkt pozostawia do krystalizacji. Mieszaninę chłodzi się, np. to 0 C, sączy i stały produkt przemywa zimnym octanem etylu. Monochlorowodorek N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamidu: N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid (0.94mmol) można zawiesić w MeCN (10ml) i ogrzewać z mieszaniem do temperatury 45 do 55 C (temperatura gorącej płyty). Kwas chlorowodorowy (1.1 eq 1M roztwór w EtOH)

42 dodaje się do osiągnięcia rozpuszczenia. W ciągu kilku minut, tworzy się osad. Zawiesinę można schłodzić do temperatury otoczenia i następnie przesączyć i przemyć MeCN (1 x 1.5ml ługów + 1 x 1.5ml świeżego). Ciało stałe można suszyć w 50 C pod próżnią do stałej wagi. PRZYKŁAD 2 3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4-metylopiperazyn-1- ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamid Związek tytułowy zsyntezowano z 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirazyny i 3-jodo-4-metylo-N-(4- ((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu 1. Produkt otrzymano w postaci ciała stałego: 533 m/z (M+H). 1-(Bromometylo)-4-nitro-2-(trifluorometylo)benzen: Zawiesinę 2-metylo-5- nitrobenzotrifluorku (3.90 g, 19 mmol), N-bromosukcynimidu (NBS, 3.56 g, 20 mmol), 2,2 - azobis(2-metylopropionitrylu) (AIBN, 94 mg, 0.6 mmol) w CCl 4 (40 ml) ogrzewano do wrzenia pod N 2 przez 16 h. HPLC wskazała ok. 50% konwersję. Dodano więcej NBS (10 mmol) i AIBN (0.6 mmol) i mieszaninę ogrzewano do wrzenia przez kolejne 14 h. HPLC wskazała ok. 80% konwersję. Mieszaninę reakcyjną schłodzono i ciało stałe odsączono i przemyto EtOAc. Połączony przesącz przemyto aq. NaHCO 3, suszono nad Na 2 SO 4, przesączono, zatężono na wyparce obrotowej i dalej suszono pod próżnią. 1 H NMR pokazuje stosunek pożądanego produktu do nieprzereagowanego 2-metylo-5-nitrobenzotrifluorku wynoszący 75:25. Materiał ten nie oczyszczono, ale stosowano bezpośrednio w następnym etapie. 1-Metylo-4-(4-nitro-2-(trifluorometylo)benzylo)piperazyna: Do roztworu surowego 1-(bromometylo)-4-nitro-2-(trifluorometylo)benzenu (13.33 mmol, 75% czystości) w DCM (10 ml) dodano Et 3 N (1.4 ml, 10 mmol) i 1-metylopiperazynę (1.1 ml, 10 mmol). Po mieszaniu przez 3 h w rt, dodano aq. NaHCO 3 i mieszaninę ekstrahowano DCM. Połączoną warstwę organiczną suszono nad Na 2 SO 4, przesączono, zatężono i uzyskaną pozostałość oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanie 10% MeOH/DCM) aby dostarczyć 2.21 g produktu w postaci jasno żółtego oleju. 4-((4-Metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)anilina: Zawiesinę 1- metylo-4-(4-nitro-2-(trifluorometylo)benzylo)piperazyny (1.23 g, 4 mmol) i wodorosiarczku sodu (7.0 g, 85% czystości z Aldrich, 40 mmol) w acetonie i wodzie (1:1, 20 ml) ogrzewano do wrzenia przez 3 h. Po schłodzeniu, lotne składniki (głównie aceton) usunięto na wyparce obrotowej i uzyskaną mieszaninę poddano sączeniu. Ciało stałe przemyto dobrze EtOAc.

43 Połączony przesącz ekstrahowano n-buoh (4x) i połączoną warstwę organiczną przemyto nasyconym aq. NaHCO 3, suszono (Na 2 SO 4 ), przesączono, zatężono i uzyskaną pozostałość oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanie 5% MeOH/DCM, MeOH był wcześniej nasycony gazowym amoniakiem) aby dostarczyć 0.71 g produktu w postaci jasnożółtego ciała stałego. 3-Jodo-4-metylo-N-(4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)benzamid: Chlorek 3-jodo-4-metylobenzoilu (0.48 g, 1.7 mmol), otrzymany z reakcji kwasu 3-jodo-4-metylobenzoesowego i SOCl 2 (jak opisano wcześniej), dodano do roztworu 4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)aniliny (0.47 g, 1.7 mmol), N,N-diizopropyloetyloaminy (0.26 g, 2.0 mmol) i katalitycznej ilości DMAP w THF (10 ml). Po mieszaniu w rt przez 2 h, reakcję zgaszono wodą, dodano EtOAc i rozdzielono warstwy. Połączone warstwy organiczne zatężono do suchości i oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanej 5% MeOH/DCM, MeOH był wcześniej nasycony gazowym amoniakiem), aby dostarczyć 0.51 g produktu w postaci białawego ciała stałego. Alternatywna synteza 3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4- metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu: 3-(imidazo[1,2- a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-n-(4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)benzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie, podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2- a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowego i 4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)aniliny (otrzymanej jak powyżej). PRZYKŁAD 3 N-(3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid Związek tytułowy zsyntezowano z 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirazyny i N-(3-(2- ((dimetylamino)metylo)-1h-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-jodo-4- metylobenzamidu w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu 1. Produkt otrzymano w postaci ciała stałego: 544 m/z (M+H). 1-(1H-imidazol-2-ylo)-N,N-dimetylometanamina: Do dwuszyjnej kolby okrągłodennej wyposażonej w chłodnicę zwrotną i wkraplacz z wyrównywaniem ciśnienia, dodano 2- imidazolokarboksaldehyd (6 g, 62.5 mmol) w MeOH (60 ml). Do tej zawiesiny (temperatura otoczenia) dodano roztwór dimetyloaminy (40% wodny, 60 ml) wkraplając szybko (20 min). Po zakończeniu dodawania, stały borowodorek sodu (7 g, mmol,) dodano OSTROŻNIE porcjami w ciągu 45 min. Po każdej porcji następowało pienienie i utrzymywano wewnętrzną

44 temperaturę ~50 C bez zewnętrznego chłodzenia. Mieszaninę reakcyjną ogrzewa się następnie do 65 C przez 3 h i pozwala schłodzić do temperatury otoczenia przez noc. Zawartość reakcji zatężono w próżni i uzyskaną pozostałość rozpuszczono w EtOAc (2 *30 ml) przemyto solanką i CHCl 3 (4x100 ml). Ekstrakt EtOAc odrzucono. Ekstrakt CHCl 3 suszono nad (NaSO 4 ), przesączono i zatężono w próżni dając 3.7 g pożądanego produktu w postaci woskowatego ciała stałego. 3-(2-((Dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)anilina: 3- Amino-5-bromobenzotrifluorek (6 g, 25 mmol) i 1-(1H-imidazol-2-ylo)-N,Ndimetylometanaminę (3.7 g, 29.6 mmol) rozpuszczono w bezwodnym DMSO (25 ml). Do tego dodano CuI (0.95 g, 7.5 mmol), 8-hydroksychinolinę (0.72 g, 7.5 mmol) i K 2 CO 3 (6.9 g, 50 mmol). Mieszaninę mieszano energicznie i odgazowano N 2 przez 15 minut. Kolbę nastepnie wyposażono w chłodnicę i ogrzewano w 120 C przez 18 h. Otrzymaną niejednorodną mieszaninę schłodzono do rt, wylano na 14% aq. NH 4 OH (100 ml) i ekstrahowano EtOAc (3x300ml). Połączone ekstrakty suszono nad NaSO 4 i zatężono w próżni. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym wymywając MeOH/DCM (5:95) uzyskując 3.5 g pożądanego produktu w postaci materiału o brązowym kolorze: 285 m/z (M+H). N-(3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3- jodo-4-metylobenzamid: Chlorek 3-jodo-4-metylobenzoilu (2.2 g, 7.88 mmol), rozpuszczono w bezwodnym THF (13 ml), wkroplono do roztworu 3-(2- ((dimetylamino)metylo)-1h-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)aniliny (1.5 g, 5.5 mmol), DIPEA (2.1mL, 11.8 mmol) w THF (30 ml) w ~ 5 C. Uzyskany roztwór mieszano w temperaturze otoczenia przez noc. Rozpuszczalnik usunięto w próżni i surową pozostałość rozpuszczono ponownie w CH 2 Cl 2 i przemyto 1N NaOH. Warstwę organiczną następnie przemyto wodą i solanką, następnie suszono nad NaSO 4 przed zatężeniem w próżni. Brązowo zabarwioną pozostałość roztarto następnie w mieszaninie heksany/dcm aby wytrącić 1.4 g pożądanego produktu w postaci białawego proszku: 529 m/z (M+H). Alternatywna synteza N-(3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamidu: N- (3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazolo- 1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie, podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2- a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowego i 3-(2-((dimetylamino)metylo)-1 H- imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)aniliny (otrzymanej jak powyżej). PRZYKŁAD 4 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(3-(4-metylo-1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)fenylo)benzamid

45 Etynyloimidazo[1,2-a]pirydyna: Do 3-bromoimidazo[1,2-a]pirydyny (5 g, mol) w acetonitrylu (50 ml) w zamkniętej probówce dodano dichlorek bis(trifenylofosfino) palladu(ii) (0.445g, mmol), CuI (0.17 g, 0.89 mmol), dicykloheksylaminę (5.6 ml, mol) i etynylotrimetylosilan (7.2 ml, mol). Roztwór przedmuchiwano argonem przez 15 minut, zamknięto i ogrzewano w 80 C przez 3h. W tym momencie nie HPLC wykazała żadnego wyjściowego bromku. Rozpuszczalniki zatężono i do pozostałości dodano wodę i dichlorometan (25 ml każda). Warstwę organiczną oddzielono i warstwę wodną wielokrotnie ekstrahowano dichlorometanem (3 x 20 ml). Połączone ekstrakty suszono (Na 2 SO 4 ) i zatężono (Rf, 0.47 w 1/1 heksany/octan etylu). Uzyskaną pozostałość rozpuszczono w THF (100 ml) i traktowano monohydratem fluorku tetrabutyloamoniowego (8.3 g, mol) w wodzie (5 ml) i mieszaninę mieszano w rt przez 2h. Rozpuszczalniki zatężono a uzyskaną pozostałość podzielono między wodę (25 ml) i dichlorometan (150 ml). Warstwę wodną ekstrahowano dichlorometanem (2 x 30 ml). Połączone ekstrakty suszono (Na 2 SO 4 ) i zatężono. Uzyskaną pozostałość oczyszczono przez combiflash na żelu krzemionkowym stosując heksany/octan etylu. Pożądany produkt wymywano 50/50 heksan/octan etylu i wydzielono w postaci białawego ciała stałego: MS (M + H) (4-Metylo-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)anilina: Zawiesinę 3-bromo-5- (trifiuorometylo)aniliny (4.8 g, 20 mmol), 4-metyloimidazolu (1.97 g, 24 mmol), węglanu potasu (3.04 g, 22 mmol), CuI (0.57 g, 3 mmol) i 8-hydroksychinoliny (0.44 g, 3 mmol,) w suchym DMSO (20 ml) w probówce ciśnieniowej odgazowano przez przepuszczenie N 2 w zawiesinie przez 10 minut podczas mieszania. Probówkę szczelnie zamknięto. Mieszaninę ogrzewano w 120 C (temperatura kąpieli olejowej) przez 15 h. Mieszaninę schłodzono do C i dodano 14% aq. NH 4 OH (20 ml). Mieszaninę utrzymywano w tej temperaturze przez 1 h. Po schłodzeniu do rt, dodano wodę i octan etylu. Warstwę wodną ekstrahowano octanem etylu, a połączone warstwy organiczne przepuszczono przez kolumnę z żelem krzemionkowym w celu usunięcia większości zielonych/niebieskich soli Cu. Przesącz suszono nad siarczanem sodu i zatężono na wyparce obrotowej. Surowy produkt rekrystalizowano z EtOAc/heksany, dając czyste jasnożółte igły. Ług macierzysty zatężono, a pozostałość oczyszczono na kolumnie z żelem krzemionkowym (5% metanol/chlorek metylenu), uzyskując drugi rzut w postaci jasnożółtych igieł. 3-Jodo-4-metylo-N-(3-(4-metylo-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)benzamid: Kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy (2.62 g, 10 mmol) ogrzewano do wrzenia w SOCl 2 (10 ml) przez 1 h. Lotne składniki usunięto na wyparce obrotowej i pozostałość rozpuszczono w benzenie (10 ml), zatężono do suchości na wyparce obrotowej i dalej suszono pod próżnią.

46 Uzyskany chlorek acylowy dodano do roztworu 3-(4-metylo-1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)benzenoaminy (2.46 g, 10.2 mmol), N,N-diizopropyloetyloaminy (1.56 g, 12 mmol) i katalitycznej ilości DMAP w THF (20 ml). Po mieszaniu w rt przez 2 h, reakcję zgaszono wodą. Dodano EtOAc i rozdzielono warstwy. Połączone warstwy organiczne zatężono do suchości i stosowano bez oczyszczenia w kolejnym etapie. 3-(Imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(3-(4-metylo-1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)fenylo)benzamid: Do roztworu 3-jodo-4-metylo-N-(3-(4-metylo-1Himidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu (0.11 g, 0.22 mmol) w DMF (1 ml) w zamkniętej probówce dodano Pd[P(PPh 3 )] 4 (0.013g, mmol), CuI (3 mg, mmol), dietyloizopropyloaminę (0.057 ml, 0.33 mmol), a następnie 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirydynę (0.040 g, 0.28 mmol). Mieszaninę przedmuchiwano argonem przez 15 minut, zamknięto i mieszano w rt przez 28 h. Rozpuszczalnik zatężono i pozostałość rozpuszczono w chlorku metylenu (50 ml). Warstwę organiczną przemyto wodą, suszono (Na 2 SO 4 ) i odparowano pozostawiając brązową pozostałość, którą oczyszczono przez combiflash (heksan/octan etylu/metanol) uzyskując pożądany materiał: MS (M + H) Alternatywna synteza 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(3-(4-metylo- 1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu: 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3- yloetynylo)-4-metylo-n-(3-(4-metylo-1h-imidazol-1-ylo)-5-trifluorometylo)fenylo)benzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie, podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4- metylobenzoesowego i 3-(4-metylo-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)aniliny (otrzymanej jak powyżej). Kwas 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4- metylobenzoesowego otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirydynę i kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. PRZYKŁAD 5: N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3- yloetynylo)-4-metylobenzamid Związek tytułowy wykonano jak dla Przykładu 1 stosując N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)fenylo)-3-jodo-4-metylobenzamid i 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirydynę: MS (M + H) Związek tytułowy może być również otrzymany według alternatywnej syntezy opisanej w przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4- metylobenzoesowego i 3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)aniliny (jak otrzymanej w

47 przykładzie 1). Kwas 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowy otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3- etynyloimidazo[1,2-a3pirydynę i kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. [Przykłady 6 i 7 zostały usunięte] PRZYKŁAD 8: 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4-metylopiperazyn-1- ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamid 3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirydynę (37 mg, 0.26 mmol), 3-jodo-4-metylo-N-(4-((4- metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamid (103.4 mg, 0.2 mmol), (otrzymany jak w przykładzie 2), Pd[(PPh 3 ) 4 ] (11.6 mg, 5mol%) i CuI (2.9 mg, 7.5mmol%) umieszczono w fiolce z gumową septą. Mieszaninę poddano 3 cyklom próżnia/wypełnianie N 2 i dodano DMF (1.5 ml) i N,N-diizopropyloetyloaminy (53 ml, 0.3 mmol). Mieszaninę mieszano w rt przez 16 h i reakcję zgaszono H 2 O. Dodano EtOAc i więcej wody dla ekstrakcji. Połączoną warstwę organiczną suszono (Na 2 SO 4 ), przesączono, zatężono i uzyskaną pozostałość oczyszczono chromatografią kolumnową (eluent: 5% MeOH w chlorku metylenu, MeOH był wcześniej nasycony gazowym amoniakiem), dając związek tytułowy w postaci białawego ciała stałego (53%, 56 mg): MS (M + H) Alternatywna synteza 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4- metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu: 3-(imidazo[1,2- a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-n-(4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)benzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie, podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2- a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowego i 4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)aniliny (jak otrzymanej w przykładzie 2). Kwas 3-(imidazo[1,2-alpirydyn-3- yloetynylo)-4-metylobenzoesowy otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirydynę i kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. PRZYKŁAD 9: N-(3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid

48 Do 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirydyny (0.032 g, 0.22 mmol) w bezwodnym DMF (1.26 ml) dodano N-(3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3- jodo-4-metylobenzamid (otrzymany jak w przykładzie 3), Pd(PPh 3 ) 4 (0.013 g, mmol), CuI ( mg, mmol) i DIPEA (0.064 ml, 0.44 mmol). Roztwór odgazowywano argonem przez 15 minut i następnie mieszano przez noc w rt. Rozpuszczalnik usunięto i uzyskaną pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym wymywając początkowo EtOAc i następnie metanolem/chlorkiem metylenu (5:95) uzyskując pożądany produkt: (0.07 gr 59%) MS (M + H) Alternatywna synteza N-(3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamidu: N- (3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2- a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie, podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2- a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowego i 3-(2-((dimetylamino)metylo)-1H-imidazol- 1-ylo)-5-(trifluorometylo)aniliny (jak otrzymanej w przykładzie 3). Kwas 3-(imidazo[1,2- a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowy otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3-etynyloimidazo[1,2-a]pirydynę i kwas 3-jodo-4- metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. PRZYKŁAD ODNIESIENIA 1: 3-((8-Acetamidoimidazo[1,2-a]pirydyn-3-ylo)etynylo)-4-metylo-N-(4- (trifluorometylo)pirydyn-2-ylo)benzamid N-(3-Etynyloimidazo[1,2-a]pirydyn-8-ylo)acetamid: N-(3-Etynyloimidazo[1,2- a]pirydyn-8-ylo)acetamid zsyntezowano jak dla Przykładu 1A z N-(3-bromoimidazo[1,2- a]pirydyn-8-ylo)acetamidu (E. Smakula Hand i William W. Paudler, J. Org. Chem., 1978, 43, ). Związek tytułowy wydzielono w postaci białawego ciała stałego, Rf, 0.6 (heksan/octan etylu 50/50): MS (M + H) ((8-Acetamidoimidazo[1,2-a]pirydyn-3-ylo)etynylo)-4-metylo-N-(4- (trifluorometylo)pirydyn-2-ylo)benzamid: Związek tytułowy wykonano jak dla Przykładu 1

49 stosując 3-jodo-4-metylo-N-(4-(trifluorometylo)pirydyn-2-ylo)benzamid i N-(3- etynyloimidazo[1,2-a]pirydyn-8-ylo)acetamid: MS (M + H) PRZYKŁAD 11: N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-((8-acetamidoimidazo[1,2- a]pirydyn-3-ylo)etynylo)-4-metylobenzamid Związek tytułowy wykonano jak dla Przykładu 10 stosując N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifiuorometylo)fenylo)-3-jodo-4-metylobenzamid i N-(3-etynyloimidazo[1,2-a]pirydyn-8- ylo)acetamid: MS (M + H) 543. [PRZYKŁADY 12 i 13 zostały usunięte] PRZYKŁAD ODNIESIENIA 2: (R)-N-(4-((3-(Dimetylamino)pirolidyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid 3-((Trimetylosililo)etynylo)imidazo[1,2-b]pirydazyna: Mieszaninę 3- bromoimidazo[1,2-b]pirydazyny (36.78 g, mol; otrzymanej według Stanovnik, B. et al. Synthesis (1981), 12, ), etynylotrimetylosilan (21.89 g, mol), Pd(PPh 3 ) 4 (10.73 g, 9.29 mmol), CuI (5.30 g, mol) i diizopropyloetyloaminy (32.4 ml, mol) w 150 ml DMF mieszano w temperaturze otoczenia, w atmosferze N 2, przez 1 h. Mieszaninę reakcyjną zatężono i surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym (wymywanie 0-5% MeOH/DCM) aby dostarczyć g produktu. 3-Etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyna: Do roztworu 3-((trimetylosililo)etynylo) imidazo[1,2-b]pirydazyny (28.46 g, mol) w 200 ml THF dodano 145 ml (0.145 mol) fluorku tetrabutyloamoniowego (1.0M w THF) w temperaturze otoczenia. Roztwór mieszano przez 15 min, zatężono i surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową typu flash na żelu krzemionkowym (wymywanie 0-5% MeOH/DCM) aby dostarczyć g produktu. 1-(Bromometylo)-4-nitro-2-(trifluorometylo)benzen: Zawiesinę 2-metylo-5- nitrobenzotrifiuorku (3.90 g, 19 mmol), N-bromosukcynimidu (NBS, 3.56 g, 20 mmol) i 2,2 - azobis(2-metylopropionitrylu) (AIBN, g, 0.6 mmol) w 40 ml CCl 4 ogrzewano do

50 wrzenia pod N 2 przez 16 h. HPLC wskazała ok. 50% konwersję. Dodano dodatkowe NBS (10 mmol) i AIBN (0.6 mmol) i mieszaninę ogrzewano do wrzenia przez kolejne 14 h. HPLC wskazała ok. 80% konwersję. Mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury otoczenia i ciało stałe odsączono i przemyto EtOAc. Połączony przesącz przemyto aq. NaHCO 3, suszono nad Na 2 SO 4, przesączono, zatężono na wyparce obrotowej i dalej suszono pod próżnią. 1 H NMR wskazał stosunek pożądanego produktu do nieprzereagowanego 2-metylo-5- nitrobenzotrifluorku wynoszący 75:25, Materiał ten stosuje się bezpośrednio w następnym etapie. (R)-N,N-dimetylo-1-(4-nitro-2-(trifluorometylo)benzylo)pirolidyn-3-amina: Do roztworu surowego 1-(bromometylo)-4-nitro-2-(trifluorometylo)benzenu (17.5 mmol, 75% czystości) w 40 ml DCM dodano Et 3 N (2.69 ml, 19.3 mmol) i (R)-(+)-3- (dimetylamino)pirolidynę (2.0 g, 17.5 mmol). Po mieszaniu przez noc w temperaturze otoczenia w atmosferze N 2, roztwór reakcyjny zatężono, dodano aq. NaHCO 3 (100 ml) i uzyskaną mieszaninę ekstrahowano DCM (4 x 50 ml). Połączoną warstwę organiczną suszono nad Na 2 SO 4, przesączono, zatężono i uzyskaną pozostałość oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanie 0-10% MeOH/DCM), aby dostarczyć 3.35 g produktu w postaci żółtego oleju. (R)-1-(4-Amino-2-(trifluorometylo)benzylo)-N,N-dimetylpirolidyn-3-amina: Do roztworu (R)-N,N-dimetylo-1-(4-nitro-2-(trifluorometylo)benzylo)pirolidyn-3-aminy (1.20 g, 3.79 mmol) w 20 ml mokrego EtOH dodano 0.26 g Pd/C (10% Pd na C) i mieszaninę wytrząsano w aparacie Parra (Reaktor ciśnieniowy dokładnie przedmuchano H 2 i ciśnienie w całości ustawione na 45 psi) przez 2-3 h. Mieszaninę reakcyjną przesączono przez małą warstwę celitu, przemyto EtOAc i połączone fazy organiczne zatężono aby dostarczyć ilościową wydajność jasnożółtego oleju. Materiał ten stosuje się bezpośrednio w następnym etapie. (R)-N-(4-((3-(Dimetylamino)pirolidyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)-3- jodo-4-metylobenzamid: Do schłodzonego (0 C) roztworu (R)-1-(4-amino-2- (trifluorometylo)benzylo)-n,n-dimetylpirolidyn-3-aminy (3.79 mmol) w 14 ml DCM, w atmosferze N 2, dodano chlorek 3-jodo-4-metylobenzoilu (1.17 g, 4.17 mmol; CAS# , otrzymany z reakcji kwasu 3-jodo-4-metylobenzoesowego i SOCl 2 ) a następnie wkroplono N,N-diizopropyloetyloaminę (2.64 ml, 15.2 mmol). Po mieszaniu do temperatury otoczenia przez 1.5 h, mieszaninę reakcyjną zatężono, a surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanej 0-8% MeOH/DCM; MeOH był wcześniej nasycony gazowym amoniakiem), aby dostarczyć 0.71 g produktu w postaci gęstego żółtego oleju. (R)-N-(4-((3-(dimetylamino)pirolidyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-ytetynylo)-4-metylobenzamid: Mieszaninę 3- etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny (0.051 g, 0.34 mmol), g (0.28 mmol) (R)-N-(4-((3- (dimetylamino)pirolidyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)-3-jodo-4- metylobenzamidu, g (0.014 mmol) Pd(PPh 3 ) 4, g (0.021 mmol) CuI i 0.09 ml (0.51 mmol) N,N-diizopropyloetyloaminy w 3.5 ml DMF mieszano w temperaturze otoczenia, w atmosferze N 2, przez 3 dni (reakcję popchnięto do końca dodatkowymi

51 ekwiwalentami reagentów i ogrzewaniem do 80 C). Mieszaninę reakcyjną zatężono i surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanie 0-10% MeOH/DCM; MeOH był wcześniej nasycony gazowym amoniakiem) aby dostarczyć g produktu w postaci ciała stałego: 547 m/z (M+H). Alternatywna synteza (R)-N-(4-((3-(Dimetylamino)pirolidyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamidu: (R)-N-(4-((3-(Dimetylamino)pirolidyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidaeo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie, podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowego i (R)-1-(4-amino-2- (trifluorometylo)benzylo)-n,n-dimetylpirolidyn-3-aminy (otrzymanej jak powyżej). Kwas 3- (imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowy otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazynę i kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. (Przykład 15 został usunięty) PRZYKŁAD 16: 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4-metylopiperazyn-1- ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamid Związek tytułowy zsyntezowano w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu Odniesienia 2, z 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny i 3-jodo-4-metylo-N-(4-((4- metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu (otrzymany jak opisano w przykładzie 2). Produkt otrzymano w postaci ciała stałego: 533 m/z (M+H). Alternatywna synteza 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4- ((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu: 3-(Imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4-metylopiperazyn-1- ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie, podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2- b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowego i 4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)aniliny (jak otrzymanej w przykładzie 2). Kwas 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn- 3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowy otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazynę i kwas 3-jodo-4- metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. PRZYKŁAD 17:

52 N-(3-Chloro-4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3- yloetynylo)-4-metylobenzamid Związek tytułowy zsyntezowano według Przykładu Odniesienia 2, z 3-etynyloimidazo[1,2- b]pirydazyny i N-(3-chloro-4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)fenylo)-3-jodo-4- metylobenzamidu. Produkt otrzymano w postaci ciała stałego: 499 m/z (M+H). 1-(Bromometylo)-2-chloro-4-nitro-benzen: Zawiesinę 2-chloro-4-nitrotoluenu (10.0 g, 58.3 mmol), N-bromosukcynimidu (NBS, 10.9 g, 61.2 mmol) i 2,2 -azobis(2- metylopropionitrylu) (AIBN, 0.29 g, 1.75 mmol) w 120 ml CCl 4 ogrzewano do wrzenia w atmosferze N 2 przez 12 h. Mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury otoczenia, ciało stałe odsączono i przemyto EtOAc. Połączony przesącz przemyto aq. NaHCO 3, suszono nad Na 2 SO 4, przesączono, zatężono na wyparce obrotowej i dalej suszono pod próżnią. 1 H NMR wskazał stosunek pożądanego produktu do nieprzereagowanego 2-chloro-4-nitrotoluenu wynoszący 50:50. Materiał ten stosuje się bezpośrednio w następnym etapie. 1-(2-Chloro-4-nitrohenzylo)-4-metylopiperazyna: Do roztworu surowego 1- (bromometylo)-2-chloro-4-nitro-benzenu (29.1 mmol; 50% czystości) w 30 ml DCM dodano Et 3 N (4.2 ml, 30 mmol) i 1-metylopiperazynę (3.4 ml, 30 mmol). Po mieszaniu przez 3 h w temperaturze otoczenia, dodano aq. NaHCO 3 i mieszaninę ekstrahowano DCM. Połączoną warstwę organiczną suszono nad Na 2 SO 4, przesączono, zatężono i uzyskaną pozostałość oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanej 5% MeOH/DCM) aby dostarczyć 6.80 g produktu w postaci ciemnożółtego oleju. 3-Chloro-4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)anilina: Do roztworu 1-(2-chloro-4- nitrobenzylo)-4-metylopiperazyny (0.96 g, 3.6 mmol) w MeOH/woda (4:1, 50 ml) dodano 1.80 g (33.7 mmol) NH 4 Cl i 1.47 g (26.3 mmol) pyłu Fe i mieszaninę ogrzewano do wrzenia w atmosferze N 2 przez 2 h (HPLC wskazuje na brak postępu). Do tego dodano 4 ml lodowatego kwasu octowego i mieszaninę ogrzewano do wrzenia przez dodatkowe 2 h. Mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury otoczenia, przesączono i przesącz zatężono. Pozostałość podzielono między EtOAc i nasycony aq. NaHCO 3, oddzieloną warstwę wodną ekstrahowano EtOAc i połączone fazy organiczne przemyto solanką i suszono nad Na 2 SO 4. Po zatężęniu, surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanej 5-7% MeOH/DCM; żel krzemionkowy dezaktywowany 1 % trietyloaminą/dcm) aby dostarczyć 0.53 g produktu. Alternatywna synteza N-(3-Chloro-4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamidu: N-(3-Chloro-4-((4- metylopiperazyn-1-ylo)metylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4- metylobenzamid i jego monochlorowodorek można otrzymać w alternatywnej syntezie,

53 podobnej do tej opisanej w Przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)- 4-metylobenzoesowego i 3-Chloro-4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)aniliny (otrzymanej jak powyżej). Kwas 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowy otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3- etynyloimidazo[1,2-b]pirydazynę i kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. PRZYKŁAD 18: N-(3-Cyklopropylo-4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2- b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid Związek tytułowy zsyntezowano z 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny i N-(3- cyklopropylo-4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)fenylo)-3-jodo-4-metylobenzamidu w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu Odniesienia 2 (redukcja nitro wykonana w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu 17; 0.25M w MeOH/10%AcOH). Produkt otrzymano w postaci ciała stałego: 505 m/z (M+H). 1-(2-Cyklopropylo-4-nitrobenzylo)-4-metylopiperazyna: Mieszaninę 1-(2-bromo-4- nitrobenzylo)-4-metylopiperazyny (0.94 g, 3.0 mmol), 0.77 g (9.0 mmol) kwasu cyklopropylboronowego, g (0.30 mmol) Pd(OAc) 2, 2.87 g (13.5 mmol) K 3 PO 4 i g (0.60 mmol) tricykloheksylofosfiny w 18 ml toluenu/woda (5:1) ogrzewano do wrzenia w atmosferze N 2 przez 19 h. Mieszaninę reakcyjną zatężono i surowy produkt oczyszczono chromatografią kolumnową (wymywanie 5% MeOH/DCM; MeOH był wcześniej nasycony gazowym amoniakiem) aby dostarczyć 0.80 g produktu. PRZYKŁAD 19: 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-N-(4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)benzamid Związek tytułowy zsyntezowano z 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny i 3-jodo-N-(4- ((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)benzamidu w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu Odniesienia 2. Produkt otrzymano w postaci ciała stałego: 519 m/z (M+H).

54 Związek tytułowy może być również otrzymany według alternatywnej syntezy opisanej w przykładzie 1 z kwasu 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowego i 4- ((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)aniliny (jak otrzymanej w przykładzie 2). Kwas 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzoesowy otrzymuje się w sposób podobny do tego opisanego w Przykładzie 1 stosując 3-etynyloimidazo[1,2- b]pirydazynę i kwas 3-jodo-4-metylobenzoesowy jako substraty do sprzęgania Sonogashira. PRZYKŁAD 20: N-(4-((4-(2-Hydroksyetylo)piperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)-3- (imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4rmetylobenzamid Związek tytułowy zsyntezowano z 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny i N-(4-((4-(2- hydroksyetylo)piperazyn-1-ylo)metylo)-3-(trifluorometylo)fenylo)-3-jodo-4- metylobenzamidu w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu Odniesienia 2. Produkt otrzymano w postaci ciała stałego: 563 m/z (M+H). PRZYKŁAD 21: 3-(imidazo[1,2-b]pirydazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-(piperazyn-1-ylmetylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)benzamid Związek tytułowy zsyntezowano z 3-etynyloimidazo[1,2-b]pirydazyny i 4-(4-(3-jodo- 4-metylobenzamido)-2-(trifluorometylo)benzylo)piperazyno-1-karboksylanu tert-butyl w sposób podobny do tego opisanego dla Przykładu Odniesienia 2. Po odbezpieczeniu za pomocą nasyconego MeOH/HCI (g), produkt otrzymano w postaci soli tris HCl: 519 m/z (M+H). PRZYKŁAD 22: Ocena Biologiczna Związków Związki według niniejszego wynalazku ocenia się w szeregu testów biologicznych w celu określenia ich aktywności. Na przykład, związki według wynalazku mogą być testowane pod kątem ich zdolności do hamowania różnych kinaz białkowych będących przedmiotem zainteresowania. Niektóre z przebadanych związków prezentowały silną nanomolową aktywność wobec następujących kinaz: AbI, AbI T315I, Src oraz FGFR. Ponadto, kilka z tych związków poddano skriningowi dla aktywności antyproliferacyjnej w komórkach BaF3

55 transfekowanych albo dzikiego typu Bcr-Abl, albo mutantem T315I Bcr-Abl i wykazały aktywność w przedziale nm. Związki mogą być również badane pod kątem ich działania cytotoksycznego lub hamującego wzrost komórek nowotworowych będących przedmiotem zainteresowania, np. jak opisano bardziej szczegółowo poniżej i pokazano powyżej dla kilku reprezentatywnych związków. Patrz np. WO 03/000188, strony , którego cała zawartość jest tu włączona przez odniesienie. Niektóre reprezentatywne związki są przedstawione poniżej. Związek według wynalazku Proliferacja komórek T315I Związek według wynalazku Proliferacja komórek T315I (nm) (nm) < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000

56 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000

57 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000

58 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000

59 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000

60 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 < 1000 Związki wymienione w poniższej tabeli również wykazują aktywność hamującą wobec różnych kinaz białkowych będących przedmiotem zainteresowania.

61 - 60 -

62 Hamowanie Kinaz Bardziej szczegółowo, związki tu opisane poddaje się skriningowi dla aktywności hamowania kinazy w poniższy sposób. Kinazy odpowiednie do zastosowania w poniższym protokole obejmują, ale nie są ograniczone do wymienionych: AbI, Lck, Lyn, Src, Fyn, Syk, Zap-70, Itk, Tec, Btk, EGFR, ErbB2, Kdr, FItI, Flt-3, Tek, c-met, InsR i AKT. Kinazy są eksprymowane jako albo domeny kinaz, albo konstrukt pełnej długości zfuzjowany do S-transferazy glutationu (GST) lub białka fuzyjnego tagowanego polihistydyną albo u E. coli, albo w układach ekspresyjnych Baculovirus-High Five. Oczyszcza się je do niemalże homogenności przez chromatografię powinowactwa jak opisano wcześniej (Lehr et al., 1996; Gish et al., 1995). W niektórych przypadkach, kinazy są koeksprymowane lub mieszane z oczyszczonymi lub częściowo oczyszczonymi polipeptydami regulatorowymi przed pomiarem aktywności. Aktywność kinazy i hamowanie można mierzyć za pomocą ustalonych protokołów (patrz np. Braunwalder et al., 1996). W takich przypadkach, jako miara aktywności enzymu przyjmowany jest transfer 33 PO 4 z ATP do syntetycznych substratów poli(glu,tyr) 4:1 lub poli(arg,ser) 3:1 dołączonych do powierzchni bioaktywnych płytek do mikromiareczkowania. Po okresie inkubacji, mierzy się ilość przeniesionego fosforanu wpierw przemywając płytkę 0.5% kwasem fosforowym, dodając ciecz scyntylacyjną i następnie zliczając w detektorze ciekłej scyntylacji. IC50 jest określone przez stężenie związku, który powoduje 50% zmniejszenie ilości 33 P włączonego do substratu związanego do płytki. W jednym sposobie, aktywowaną kinazę inkubuje się z biotynylowanym substratem peptydem (zawierającym tyr) z lub bez obecności związku według wynalazku. Po okresie inkubacji testu kinazy, dodaje się nadmiar inhibitora kinazy aby zabić reakcję kinazy razem ze znakowanym europem przeciwciałem przeciw fosfotyrozynie (Eu-Ab) i Allofikocjanina- Streptawidyna (SA-APC). Biotynylowany substrat peptydowy (z lub bez fosforylowanej Tyrozyny) w roztworze wiąże się do SA-APC przez wiązanie Biotyna-Awidyna. Eu-Ab wiąże się wyłącznie do substratu z fosforylowaną tyrozyną. Gdy roztwór wzbudza się przy 615nm, zachodzi transfer energii z Europu do APC, gdy znajdują się one w bliskim sąsiedztwie (tj. przyłączone do tej samej cząsteczki biotynylowanego i fosforylowanego substratu peptydowego). APC następnie fluoryzuje przy długości fali 665nm. Wzbudzenia i emisja odbywa się w czytniku płytek Wallac Victor 2 V, gdzie płytkę szczytuje się

63 fluorometrycznie i zapisuje się absorbancje przy 615 i 665nm. Dane te są następnie przetwarzane przez program przetwarzający płytki Excel, który oblicza IC50 badanych związków przez przekształcenie fluorescencji w ilości wytworzonego fosforylowanego substratu i określając stężenie badanego związku, który byłby wymagany do hamowania rozwoju fosforylowanego substratu o 50% (IC50). Również użyteczne są inne sposoby polegające na transferze fosforanu do substratu peptydowego lub polipeptydowego zawierającego tyrozynę, serynę, treoninę lub histydynę, same, lub w kombinacji z innymi, lub w połączeniu z innymi aminokwasami, w postaci roztworu lub unieruchomione (tj. faza stała). Na przykład, transfer fosforanu do peptydu lub polipeptydu może być również wykrywany zbliżeniową scyntylacją, polaryzacją fluorescencyjną lub jednorodną czasoworozdzielczą fluorescencją. Alternatywnie, aktywność kinazy może być mierzona za pomocą metod opartych na przeciwciałach, w których przeciwciało lub polipeptyd stosuje się jako reagent do wykrywania fosforylacji docelowego polipeptyd. Aby uzyskać dodatkowe informacje podstawowe dotyczące takich metodologii testów, patrz np. Braunwalder et al., 1996, Anal. Biochem. 234(l):23; Cleaveland et al., 1990, Anal Biochem. 190(2):249 Gish et al. (1995). Protein Eng. 8(6):609 Kolb et al. (1998). Drug Discov. Toda V. 3:333 Lehr et al. (1996). Gene 169(2): Seethala et al. (1998). Anal Biochem. 255(2):257 Wu et al. (2000). Dla związków według niniejszego wynalazku wobec różnych kinaz, w tym Src, AbI i kdr zaobserwowano wartości IC50 w niskim nanomolowym zakresie. Testy oparte na komórkach Pokazano, że określone związki według niniejszego wynalazku, wykazują również działanie cytotoksyczne lub hamujące wzrost guza i innych linii komórek nowotworowych, a zatem mogą być użyteczne w leczeniu raka i innych chorób proliferacyjnych komórek. Związki badane są pod kątem ich aktywności przeciwnowotworowej stosując testy in vivo i in vitro, które są dobrze znane specjaliście w dziedzinie. Generalnie początkowe skriningi związków do identyfikacji kandydatów leków przeciwnowotworowy wykonuje się w testach komórkowych. Związki zidentyfikowane jako wykazujące działanie antyproliferacyjne w takich testach na komórkach potem mogą być testowane w całych organizmach pod kątem działania antyrakowego i toksyczności. Ogólnie rzecz biorąc, skrining na komórkach może być realizowany szybko i ekonomicznie w stosunku do testów wykorzystujących całe organizmy. Dla celów niniejszego wynalazku, określenia aktywność przeciwnowotworowa i przeciwrakowa są stosowane wymiennie. Metody oparte na komórkach dla pomiaru aktywności antyproliferacyjnej są dobrze znane i mogą być stosowane do charakteryzacji porównawczej związków według niniejszego wynalazku. Ogólnie, testy proliferacji i żywotności komórek są zaprojektowane, aby zapewnić wykrywalny sygnał, gdy komórki są aktywne metabolicznie. Związki mogą być badane pod kątem aktywności antyproliferacyjnej poprzez pomiar jakiegokolwiek zaobserwowanego spadku aktywności metabolicznej komórki po ekspozycji komórek na

64 związek. Powszechnie stosowane metody to, na przykład, pomiar integralności błony (jako miara żywotności komórki)(np. użyciu wykluczania błękitem trypanowyum) lub pomiar syntezy DNA (np. poprzez pomiar włączania BrdU lub 3H-tymidyny). Niektóre metody oznaczania proliferacji komórek wykorzystują reagent, który przekształca się w wykrywalny związek podczas proliferacji komórek. Szczególnie korzystnymi związkami są sole tetrazoliowe i obejmują bez ograniczania MTT (bromek 3- (4,5-dimetylotiazol-2-ylo)-2,5-difenyltetrazoliowy; Sigma-Aldrich, St. Louis, MO), MTS (3- (4,5-dimetylotiazol-2-ylo)-5-(3-karboksymetoksyfenylo)-2-(4-sulfofenylo)-2H-tetrazolium), XTT (2,3-bis(2-metoksy-4-nitro-5-sulfofenylo)-2H-tetrazolium-5-karboksanilid), INT, NBT i NTV (Bernas et al. Biochim Biophys Acta 1451(1):73-81, 1999). Preferowane testy wykorzystujące sole tetrazoliowe wykrywają proliferację komórek poprzez wykrywanie produktu enzymatycznej konwersji soli tetrazoliowej do niebieskich pochodnych formazanu, które są łatwo wykrywalne metodami spektroskopowymi (Mosman. J. Immunol. Methods. 65:55-63, 1983). Generalnie, korzystne sposoby do oznaczania proliferacji komórek obejmują inkubację komórek w pożądanej pożywce wzrostowej z i bez związków do badania. Warunki wzrostu dla różnych komórek prokariotycznych i eukariotycznych są dobrze znane specjalistom w dziedzinie (Ausubel et al. Current Protocols in Molecular Biology. Wiley and Sons. 1999; Bonifacino et al. Current Protocols in Cell Biology. Wiley and Sons oba włączone tu przez odniesienie). Aby wykryć proliferację komórek, sole tetrazoliowe dodaje się do inkubowanej hodowli komórek w celu umożliwienia enzymatycznej konwersji do wykrywalnego produktu przez aktywne komórki. Komórki są przetwarzane i określa się optyczną gęstość komórek w celu pomiaru ilości pochodnych formazanu. Ponadto, dostępne są komercyjnie dostępne zestawy, w tym reagenty i protokoły, z Promega Corporation (Madison, Wl), Sigma-Aldrich (St. Louis, MO) i Trevigen (Gaithersburg, MD). Bardziej szczegółowo, test proliferacji komórkowej, który aktualnie wykonujemy, wykorzystuje zestaw do badania CellTiter 96 AQueous One Solution Cell Proliferation (Promaga, Cat#G3581). Test ten jest metodą kolorymetryczną oznaczania liczby żywych komórek w testach proliferacji lub cytotoksyczności. Test z wykorzystaniem soli terazolium wykrywa proliferację komórek przez wykrywanie produkt enzymatycznej konwersji soli tetrazoliowych do niebieskich pochodnych formazanu, które można zmierzyć za pomocą absorbancji 490 nm w czytniku płytkek, Wallac Victor 2 V (PerkinElmer). Przykład testu na komórkach jest pokazany poniżej. Linie komórkowe użyte w teście to Ba/F3, mysia linia komórek Pro-B, którą transfekowano stabilnie pełnej długości dzikim typem Bcr-Abl lub Bcr-Abl z różnymi konstruktami z mutacjami punktowymi domeny kinazy (w tym T351 I, Y253F, E255K, H396P, M351T, itd). Macierzysta linia komórek Ba/F3 służy jako kontrola. Te linie komórkowe otrzymano z Brian J. Druker (Howard Hughes Medical Institute, Oregon Health and Science University, Portland, Oregon, USA). Komórki Ba/F3 eksprymujące Bcr-Abl lub mutanty Bcr-Abl utrzymywano w pożywce hodowlanej PRMI 1640 z 200 µm L-gultaminą, 10% FCS, penicyliną (200 U/ml) i streptomycyną (200 µg/ml).

65 Macierzyste komórki Ba/F3 były hodowane w tym samym podłożu uzupełnionym 10 ng/ml IL-3. Macierzyste komórki Ba/F3 (uzupełnione IL-3) lub komórki Ba/F3 eksprymujące WT lub mutant Bcr-Abl umieszcza się w duplikacie przy 1x10 4 komórkach/dołek w 96- dołkowych płytkach ze związkami w różnych stężeniach w pożywce. Związki wpierw rozpuszcza się i rozcieńcza w DMSO przez przygotowanie 4-krotnego rozcieńczenia; następnie jednakowe objętości związków z DMSO przenosi się do pożywki, a następnie przenosi do płytek komórkowych. Końcowe stężenia związku zaczynają się od 10 µm do 6 nm. DMSO w tym samym procencie jest stosowane jako kontrola. Po inkubacji związku z komórkami przez 3 dni, liczby aktywnych komórek mierzy się za pomocą zestawu do tesów CellTiter 96 AQueous One Solution Cell Proliferation zgodnie z instrukcją do zestawu. Zasadniczo, sole tetrazolowe dodaje się do inkubowanej hodowli komórek, aby umożliwić enzymatyczną konwersję do wykrywalnego produktu przez aktywne komórki. Komórki są przetwarzane i określa się optyczną gęstość komórek w celu pomiaru ilości pochodnych formazanu. Średnią +/-SD generuje się z duplikatu dołków i podaje jako odsetek absorbancji kontroli. IC50 oblicza się najlepiej dopasowanymi krzywymi stosując oprogramowanie dopasowujące Micorsoft Excel. Ponadto, wiele różnych typów komórek może być wykorzystywane w celu skiningu związków pod kątem ich aktywności antyproliferacyjnej, w tym następujące linie komórkowe, między innymi: COLO 205 (rak jelita grubego), DLD-1 (rak jelita grubego), HCT-15 (rak jelita grubego), HT29 (rak jelita grubego), HEP G2 (wątrobiak), K-562 (białaczka), A549 (płuco), NCI-H249 (płuco), MCF7 (gruczoł sutkowy), MDA-MB-231 (gruczoł sutkowy), SAOS-2 (kostniakomięsak), OVCAR-3 (jajnik), PANC-1 (trzustka), DU- 145 (prostata), PC-3 (prostata), ACHN (nerka), CAKI-1 (nerka), MG-63 (mięsak). Chociaż linia komórkowa jest korzystnie ssacza, do skrinigu związków można wykorzystywać komórki eukariotyczne niższego rzędu takie, jak drożdże. Korzystnymi liniami komórek ssaków są te pochodzące od ludzi, szczurów, myszy, królików, małp, chomików i świnek morskich, ponieważ komórki linii z tych organizmów są dobrze zbadane i scharakteryzowane. Jednakże, inne można również stosować. Odpowiednie linie komórkowe ssaków często pochodzą z guzów. Na przykład, następujące rodzaje komórek guza mogą być źródłem komórek do hodowli komórek: czerniak, białaczka szpikowa, raki płuc, piersi, jajników, okrężnicy, nerek, prostaty, trzustki i jąder), kardiomiocyty, komórki śródbłonka, komórki nabłonkowe, limfocyty (T-komórkowe i B komórkowa), komórki tuczne, eozynofile, komórki błony naczyniowej, hepatocyty, leukocyty oraz leukocyty jednojądrowe, komórki macierzyste jak hemopoetyczne, komórki macierzyste nerwowe, skóry, płuc, nerek, wątroby i kardiomiocytów (do zastosowania w skriningu dla czynników różnicowania i dedyferencjacji), osteoklasty, chondrocyty i inne komórki tkanki łącznej, keratynocyty, melanocyty, komórki wątroby, komórki nerki i adipocyty. Nieograniczające przykłady linie komórek ssaczych, które są szeroko stosowane przez naukowców, obejmują HeLa, NIH/3T3, HT1080, CHO, COS-1, 293T, WI-38 i CV1/EBNA-1.

66 Inne testy komórkowe, które mogą być używane, opierają się na genie reporterowym do wykrywania komórek aktywnych metabolicznie. Nieograniczające przykłady układów ekspresyjnych genów reporterowych obejmują zielone białko fluorescencyjne (GFP) i lucyferazę. Jako przykład zastosowania GFP do skriningu potencjalnych leków przeciwnowotworowych, Sandman et al. (Chem Biol. 6:541-51; włączone tu przez odniesienie) wykorzystuje komórki HeLa zawierające indukowalny wariant GFP do wykrywania związków, które hamują ekspresję GFP i tym samym hamują proliferację komórek. Związki identyfikowane za pomocą testów komórkowych jako wykazujące aktywność anty-proliferacji komórek są następnie testowane na aktywność przeciwnowotworową w całych organizmach. Korzystnie, organizmy są ssakami. Dobrze scharakteryzowane układy ssacze do badania raka obejmują gryzonie takie, jak szczury i myszy. Zazwyczaj guz będący przedmiotem zainteresowania przeszczepia się do myszy o zmniejszonej zdolności do wygenerowania odpowiedzi immunologicznej w stosunku do guza, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo jego odrzucenia. Takie myszy obejmują na przykład, nagie myszy (pozbawione grasicy) i myszy SCID (ciężki złożony niedobór odporności). Inne myszy transgeniczne takie, jak myszy zawierające onkogen mogą być stosowane w niniejszych badaniach (patrz na przykład USP 4,736,866 i USP 5,175,383). Dla przeglądu i dyskusji dotyczących zastosowania modelów gryzonich w badaniu leków przeciwnowotworowych patrz Kerbel (Cancer Metastasis Rev. 17: , ). W ogólności, guzy będące przedmiotem zainteresowania wszczepia się do badanego organizmu korzystnie podskórnie. Organizm zawierający guz traktuje się dawkami kandydata związku przeciwnowotworowego. Wielkość guza mierzy się okresowo w celu określenia wpływu związku badanego na guz. Niektóre typy guzów wszczepia się w miejscach innych niż miejsca podskórne (np. miejsca wewnątrzotrzewnowe) i przeżycie mierzy się jako punkt końcowy. Parametry, które bada się rutynowym skriningiem obejmują różne typy modeli guzów, różne guzy oraz drogi leków i dawki leków, jak i schematy. Dla przeglądu poświęconemu zastosowania myszy w wykrywaniu związków przeciwnowotworowych patrz Corbett et al. (Invest New Drugs. 15: , 1997; włączone tu przez odniesienie). PRZYKŁAD 23: Kompozycje farmaceutyczne Reprezentatywne farmaceutyczne postacie dawkowania związków według niniejszego wynalazku (aktywny składnik jest określany jako Związek ), są przedłożone do zastosowania terapeutycznego lub profilaktycznego u ludzi: (a) Tabletka I Związek. 100 mg/tabletka Laktoza Ph. Eur Kroskarmeloza sodowa.12.0 Pasta skrobi kukurydzianej (5% w/v pasty) Stearynian magnezu 3.0

67 (b) Tabletka II mg/tabletka Związek.50 Laktoza Ph.Eur Kroskarmeloza sodowa.6.0 Skrobia kukurydziana Poliwinylopirolidon (5% w/v pasta).2.25 Stearynian magnezu (c) Tabletka III mg/tabletka Związek 1.0 Laktoza Ph.Eur Kroskarmeloza sodowa 4.0 Pasta skrobi kukurydzianej(5% w/v pasta) Stearynian magnezu (d) Kapsułka mg/kapsułka Związek..10 Laktoza Ph. Eur Magnezu.1.5 (e) Iniekcja I (50 mg/ml) Związek.5.0% w/v 1M Roztwór wodorotlenku sodu % v/v 0. 1M Kwas chlorowodorowy (doprowadzenie ph do 7.6) Glikol polietylenowy % w/v Woda do wstrzykiwań do 100% (f) Iniekcja II (10 mg/ml) Związek 1.0% w/v Fosforan sodu BP..3.6% w/v 0. 1 M Roztwór wodorotlenku sodu.15.0% v/v Woda do wstrzykiwań do 100% (g) Iniekcja III (1 mg/ml, buforowany do ph 6) Związek % w/v Fosforan sodu BP % w/v

68 Kwas cytrynowy 0.38% w/v Glikol polietylenowy % w/v Woda do wstrzykiwań do 100% (h) Aerozol I mg/ml Związek 10.0 Trioleinian sorbitanu 13.5 Trichlorofluorometan Dichlorodifluorometan (i) Aerosol II mg/ml Związek 0.2 Trioleinian sorbitanu Trichlorofluorometan Dichlorodifluorometan Dichlorotetrafluoroetan j) Aerosol III mg/ml Związek.2.5 Trioleinian sorbitanu.3.38 Trichlorofluorometan 67.5 Dichlorodifluorometan Dichlorotetrafluoroetan (k) Aerosol IV mg/ml Związek 2.5 Lecytyna sojowa Trichlorofluorometan 67.5 Dichlorodifluorometan Dichlorotetrafluoroetan (1) Maść ml Związek 40 mg Etanol µl Woda µl 1-Dodecyloazacykloheptanon..50 µl

69 Glikol propylenowy..do 1 ml Uwaga: Takie formulacje mogą być wytwarzane z zastosowaniem konwencjonalnych procedur dobrze znanych w dziedzinie farmacji. Tabletki (a)-(c) mogą być powlekane powłoczkami dojelitowymi za pomocą konwencjonalnych środków, jeśli jest to pożądane, aby zapewnić powłoczkę na przykład z octano ftalanu celulozy. Formulacje aerozole (h)-(k) mogą być stosowane w połączeniu ze standardowymi, dyspenserami aerozolowymi z odmierzaną dawką, a środki zawieszające trioleinian sorbitanu i lecytyna sojowa mogą być zastąpione alternatywnym środkiem zawieszającym takimi, jak monooleinian sorbitanu, seskwioleinian sorbitanu, polisorbat 80, oleinian poligliceryny lub kwas oleinowy. Dorota Rzążewska rzecznik patentowy

70 ZASTRZEŻENIA 1. Związek o wzorze IIa, IIb, IIc, IIIa, IIIb lub IIIc: Wzór IIa Wzór IIb Wzór IIc Wzór IIIa Wzór IIIb Wzór IIIc lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól, solwat lub hydrat, w którym: każde wystąpienie R a i R b jest niezależnie wybrane z grupy składającej się z halo, -CN, -NO 2, -R 4, - OR 2, -NR 2 R 3, -C(O)YR 2, -OC(O)YR 2, -NR 2 C(O)YR 2, -SC(O)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, -OC(=S)YR 2, - C(=S)YR 2, -YC(=NR 3 )YR 2, -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -Si(R 2 ) 3, -NR 2 SO 2 R 2, -S(O) r R 2, -SO 2 NR 2 R 3 oraz - NR 2 SO 2 NR 2 R 3 ; każde wystąpienie R c i R e jest niezależnie wybrane z grupy składającej się z halo, =O, -CN, -NO 2, -R 4, -OR 2, -NR 2 R 3, -C(O)YR 2, -OC(O)YR 2, -NR 2 C(O)YR 2, -SC(O)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, -OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2, -YC(=NR 3 )YR 2, -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -Si(R 2 ) 3, -NR 2 SO 2 R 2, -S(O) r R 2, -SO 2 NR 2 R 3 oraz -NR 2 SO 2 NR 2 R 3 ; R d jest wybrane z halo, =O, -CN, -NO 2, -R 4, -OR 2, -NR 2 R 3, -C(O)YR 2, -OC(O)YR 2, -NR 2 C(O)YR 2, - SC(O)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, -OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2, -YC(=NR 3 )YR 2, -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), - Si(R 2 ) 3, -NR 2 SO 2 R 2, -S(O) r R 2, -SO 2 NR 2 R 3 oraz -NR 2 SO 2 NR 2 R 3 ; każde Y oznacza niezależnie wiązanie, -O-, -S- lub -NR 3 -;

71 R 1, R 2 i R 3 są niezależnie wybrane z H, C l-8 alkilu, C 2-8 alkenylu, C 2-8 alkinylu, C 3-13 cykloalkilu, C 3- l3cykloalkenylu, C 5-13 cykloalkinylu, arylu, heterocyklilu i heteroarylu; alternatywnie, R 2 i R 3, wzięte razem z atomem, do którego są przyłączone, tworzą 5- lub 6-członowy nasycony, częściowo nasycony lub nienasycony pierścień, który zawiera 0-2 heteroatomów wybranych z N, O i S(O) r ; każde wystąpienie R 4 jest niezależnie wybrane z C l-8 alkilu, C 2-8 alkenylu, C 2-8 alkinylu, C 3-l3 cykloalkilu, C 3-l3 cykloalkenylu, C 5-13 cykloalkinylu, arylu, heterocyklilu i heteroarylu; każde z tutejszych ugrupowań alkilowych, alkenylowych, alkinylowych, cykloalkilowych, cykloalkenylowych, cykloalkinylowych, arylowych, heterocyklicznych i heteroarylowych jest opcjonalnie podstawione; m oznacza 0,1, 2, 3 lub 4; p oznacza 0, 1, 2, 3 lub 4; r oznacza 0, 1 lub 2; s oznacza 0,1,2,3 lub 4; oraz v oznacza 0, 1, 2, 3, 4 lub 5; przy czym każdy podstawnik dla nienasyconego atomu węgla grupy arylowej lub heteroarylowej i dla atomu węgla grupy alkilowej, alkenylowej, alkinylowej, alkoksylowej, haloalkilowej, cykloalkilowej, cykloalkenylowej, cykloalkinylowej lub niearomatycznej grupy heterocyklicznej jest wybrany z halogenu (F, Cl, Br lub I), -CN, -R 4, -OR 4, -S(O) r R 2, -SO 2 NR 2 R 3, -NR 2 R 3, -(CO)YR 2, -O(CO)YR 2, - NR 2 (CO)YR 2, -S(CO)YR 2, -NR 2 C(=S)YR 2, -OC(=S)YR 2, -C(=S)YR 2, -COCOR 2, -COMCOR 2 (gdzie M oznacza 1-6 węglową grupę alkilenową), -YP(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -Si(R 2 ) 3, -NO 2, NR 2 SO 2 R 2 oraz - NR 2 SO 2 NR 2 R 3 ; oraz w przypadku grupy alkilowej, alkenylowej, alkinylowej, alkoksyowej, haloalkilowej, cykloalkilowej, cykloalkenylowej, cykloalkinylowej lub niearomatycznej grupy heterocyklicznej, podstawniki są również wybrane z =O, =S, =NH, =NNR 2 R 3, =NNHC(O)R 2, =NNHCO 2 R 2 i =NNHSO 2 R 2 ; i z podstawnikami na azocie wybranymi z R 4, -NR 2 R 3, -C(=O)R 2, -C(=O)OR 2 ; -C(=O)SR 2, - C(=O)NR 2 R 3, -C(=NR 2 )NR 2 R 3, -C(=NR 2 )OR 2, -C(=NR 2 )R 3, -COCOR 2, -COMCOR 2 (gdzie M oznacza 1-6 węglową grupę alkilenową), -CN, -SO 2 R 3, -S(O)R 3, -P(=O)(YR 4 )(YR 4 ), -NR 2 SO 2 R 2 oraz -NR 2 SO 2 NR 2 R Związek według zastrz. 1, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól, solwat lub hydrat, jak wskazany na wzorze IIa, IIb lub IIc, w którym s oznacza 0; m, p oraz v oznaczają 1; oraz R a oznacza CH 3, R b oznacza CF 3 i R c oznacza metyl. 3. Związek według zastrz. 1, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól, solwat lub hydrat, jak wskazany na wzorze IIIa, IIIb lub IIIc, w którym s oznacza 0; m oraz p oznaczają 1; oraz R a oznacza CH 3, R b oznacza CF 3 oraz R d oznacza CH 3 lub CH 2 CH 2 OH.

72 Związek według zastrz. 1 albo 2, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól, solwat lub hydrat, o wzorze: 5. Związek według zastrz. 1 albo 3, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól, solwat lub hydrat, o wzorze: 6. Związek według zastrz. 1, który jest wybrany z grupy składającej się z: N-(3-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4- metylobenzamid; 3-(imidazo[1,2-a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)benzamid; N-(3-(2-((dimetyloamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometyl)fenylo)-3-(imidazo[1,2- a]pirazyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid; 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(3-(4-metylo-1H-imidazol-1-ylo)-5- (trifluorometylo)fenylo)benzamid; N-(3-(1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4- metylobenzamid; 3-(imidazo[1,2-a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylo-N-(4-((4-metylopiperazyn-1-ylo)metylo)-3- (trifluorometylo)fenylo)benzamid; N-(3-(2-((dimetyloamino)metylo)-1H-imidazol-1-ylo)-5-(trifluorometylo)fenylo)-3-(imidazo[1,2- a]pirydyn-3-yloetynylo)-4-metylobenzamid;