Reakcje jądrowe. kanał wyjściowy

Podobne dokumenty
Reakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Jądra o wysokich energiach wzbudzenia

Jądra o wysokich energiach wzbudzenia

Badanie Gigantycznego Rezonansu Dipolowego wzbudzanego w zderzeniach ciężkich jonów.

VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego

Reakcje jądrowe. Podstawy fizyki jądrowej - B.Kamys 1

Skrajne modele mechanizmu reakcji

Zderzenia ciężkich jonów przy pośrednich i wysokich energiach

2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424

WSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 10. IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Atomowej IF AŚ

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki

Wiadomości wstępne. Krótka historia Przekrój czynny Układ jednostek naturalnych Eksperymenty formacji i produkcji

Jądra o dużych deformacjach. Jądra o wysokich spinach.

Oddziaływanie cząstek z materią

Podstawowe własności jąder atomowych

NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA ANALITYKA W KONTROLI JAKOŚCI PODSTAWOWE INFORMACJE O REAKCJACH JĄDROWYCH - NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA

Dynamika relatywistyczna

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Zderzenia. Fizyka I (B+C) Wykład XVI: Układ środka masy Oddziaływanie dwóch ciał Zderzenia Doświadczenie Rutherforda

Rozdział 1 Wiadomości wstępne. Krótka historia Przekrój czynny, świetlność Układ jednostek naturalnych Eksperymenty formacji i produkcji

III. EFEKT COMPTONA (1923)

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład III

Promieniowanie jonizujące

Wyznaczanie współczynnika rozpraszania zwrotnego. promieniowania β.

Fizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła

Dozymetria promieniowania jonizującego

Model uogólniony jądra atomowego

Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.

Fizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika

doświadczenie Rutheforda Jądro atomowe składa się z nuklonów: neutronów (obojętnych elektrycznie) i protonów (posiadających ładunek dodatni +e)

Techniki Jądrowe w Diagnostyce i Terapii Medycznej

Detekcja promieniowania elektromagnetycznego czastek naładowanych i neutronów

Spis treści. Przedmowa redaktora do wydania czwartego 11

Elementy Fizyki Jądrowej. Wykład 3 Promieniotwórczość naturalna

Modele jądra atomowego

Fizyka promieniowania jonizującego. Zygmunt Szefliński

Formalizm skrajnych modeli reakcji

Seminarium. -rozpad α -oddziaływanie promienowania z materią -liczniki scyntylacyjne. Konrad Tudyka

2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424

Dwie lub więcej cząstek poza zamkniętą powłoką

Pomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu

Pracownia Jądrowa. dr Urszula Majewska. Spektrometria scyntylacyjna promieniowania γ.

Zjawisko Dopplera w fizyce jądrowej. 3.1 Wstęp. (opracowany na podstawie podręcznika Mayera-Kuckuka [8])

Elementy Fizyki Jądrowej. Wykład 8 Rozszczepienie jąder i fizyka neutronów

Spin jądra atomowego. Podstawy fizyki jądrowej - B.Kamys 1

Metody analizy pierwiastków z zastosowaniem wtórnego promieniowania rentgenowskiego. XRF, SRIXE, PIXE, SEM (EPMA)

Podstawy fizyki subatomowej. 3 kwietnia 2019 r.

WSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 9. IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Medycznej IF AŚ

Theory Polish (Poland)

Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2009

Biologiczne skutki promieniowania

Rozpraszanie elektron-proton

Zderzenia relatywistyczne

REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA

Fizyka jądrowa cz. 2. Reakcje jądrowe. Teraz stałem się Śmiercią, niszczycielem światów. Robert Oppenheimer

Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2013

Przejścia kwantowe w półprzewodnikach (kryształach)

Zderzenia relatywistyczne

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Spektroskopia charakterystycznych strat energii elektronów EELS (Electron Energy-Loss Spectroscopy)

Energetyka Jądrowa. Wykład 3 14 marca Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Eksperymenty z wykorzystaniem wiązek radioaktywnych

Promieniowanie X. Jak powstaje promieniowanie rentgenowskie Budowa lampy rentgenowskiej Widmo ciągłe i charakterystyczne promieniowania X

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

Zadania z mechaniki kwantowej

Oddziaływanie jonów z powierzchnią

Atom wodoru. Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu:

Fizyka współczesna. Jądro atomowe podstawy Odkrycie jądra atomowego: 1911, Rutherford Rozpraszanie cząstek alfa na cienkich warstwach metalu

Eksperymenty z wykorzystaniem wiązek radioaktywnych

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

WSTĘP DO FIZYKI JADRA A ATOMOWEGOO

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

Zderzenia relatywistyczna

Rozszyfrowywanie struktury protonu

Wiązki Radioaktywne. wytwarzanie nuklidów dalekich od stabilności. Jan Kurcewicz CERN, PH-SME. 5 września 2013 transparencje: Marek Pfützner

Słowniczek pojęć fizyki jądrowej

1.6. Ruch po okręgu. ω =

Oddziaływanie promieniowania jonizującego z materią

Oddziaływania. Przekrój czynny Zachowanie liczby leptonowej i barionowej Diagramy Feynmana. Elementy kwantowej elektrodynamiki (QED)

Energetyka konwencjonalna odnawialna i jądrowa

Metodyka eksperymentów w badaniach jąder o dużej deformacji

Co to są jądra superciężkie?

Fizyka jądrowa. Podstawowe pojęcia. Izotopy. budowa jądra atomowego przemiany promieniotwórcze reakcje jądrowe. jądra atomowe (nuklidy) dzielimy na:

A - liczba nukleonów w jądrze (protonów i neutronów razem) Z liczba protonów A-Z liczba neutronów

Rozpady promieniotwórcze

Porównanie statystyk. ~1/(e x -1) ~e -x ~1/(e x +1) x=( - )/kt. - potencjał chemiczny

O egzotycznych nuklidach i ich promieniotwórczości

Atomowa budowa materii

Badanie schematu rozpadu jodu 128 I

r. akad. 2012/2013 Wykład IX-X Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Fizyka jądrowa Zakład Biofizyki 1

Wzajemne relacje pomiędzy promieniowaniem a materią wynikają ze zjawisk związanych z oddziaływaniem promieniowania z materią. Do podstawowych zjawisk

Energetyka Jądrowa. Wykład 28 lutego Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Rozpady promieniotwórcze

Oddziaływania elektrosłabe

Foton, kwant światła. w klasycznym opisie świata, światło jest falą sinusoidalną o częstości n równej: c gdzie: c prędkość światła, długość fali św.

Wykład 5 Widmo rotacyjne dwuatomowego rotatora sztywnego

Transkrypt:

Reakcje jądrowe X 1 + X 2 Y 1 + Y 2 +...+ b 1 + b 2 kanał wejściowy kanał wyjściowy Reakcje wywołane przez nukleony - mechanizm reakcji Wielkości mierzone Reakcje wywołane przez ciężkie jony a) niskie energie pocisków b) pośrednie energie pocisków c) wysokie energie pocisków

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej wiązka pocisków θ p detektor tarcza Charakteryzują mechanizm reakcji: energia wychodzących cząstek - widmo energetyczne kierunki emisji - rozkład kątowy przekrój czynny (E p ) - krzywa wzbudzenia

Określenie mechanizmu reakcji 1. wymaga wyznaczenia wielu parametrów charakteryzujących dany proces 2. dodatkowe utrudnienie: zmieszanie mechanizmów 3. pomoc: stosowanie modeli reakcji 4. podstawowe modele reakcji: a) reakcja wprost b) reakcja przez jądro złożone

Reakcje wywołane przez nukleony 1. Rozpraszanie elastyczne a + X Æ a + X a) reakcja wprost b) reakcja przez jądro złożone 2. Rozpraszanie nieelastyczne a + X Æ a + X* a) reakcja wprost b) reakcja przez jądro złożone 3. Typowe reakcje wprost a) reakcja zdarcia i reakcja wychwytu 4. Typowe reakcje przez jądro złożone

Rozpraszanie elastyczne a + X Æ a + X a) reakcja wprost b) reakcja przez jądro złożone 2p-1h 3p-2h 4p-3h

Rozpraszanie nieelastyczne a + X Æ a + X* reakcja wprost - wzbudzenie jednocząstkowe t ª 10-22 s reakcja wprost - wzbudzenie kolektywne oscylacje, rotacje, rezonanse gigantyczne

Rozpraszanie nieelastyczne a + X Æ a + X* reakcja przez jądro złożone a + X Æ C*Æ a + X* t ª 10-16 s 2p-1h 3p-2h 4p-3h

Typowe reakcje wprost stripping d 16 + 16 O O( d, p) 17 17 O O + p ( p, d) ( p, ( d,... α α ) ) pick-up

Cechy charakterystyczne reakcji wprost Emitowane cząstki mają wyższe energie niż dla reakcji przez jądro złożone Większość cząstek jest mało odchylonych od kierunku wiązki (rozkład kątowy anizotropowy z maksimum dla małych kątów) Słaba zmienność zależności przekroju czynnego z energią wiązki

Reakcje wprost jako źródło informacji o strukturze jąder w szczególności informacje o strukturze jednocząstkowej: energie wzbudzenia liczby kwantowe amplitudy jednocząstkowych składowych funkcji falowych reakcje strippingu - badanie stanów niezapełnionych i częściowo niezapełnionych stanów protonowych i neutronowych reakcje pick-up- badanie stanów zapełnionych

Typowe reakcje przez jądro złożone + + + + +... 4 2 1 1 1 * 2 2 1 1 α γ C p C n C C C Y X A Z A Z A Z A Z A Z A Z A Z Z Z Z A A A = + = + 2 1 2 1 Czas trwania jądra złożonego ( ~10-16 s) na tyle długi, że zapomina ono jak zostało wytworzone i rozpada się zgodnie z dostępną energią i momentem pędu

Cechy charakterystyczne reakcji przez jądro złożone Emitowane cząstki mają niskie energie Cząstki są emitowane równomiernie dla wszystkich kątów względem kierunku wiązki (rozkład kątowy izotropowy, symetryczny względem 90 o ) Rezonansowa zależność przekroju czynnego od energii wiązki

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej Energie wychodzących cząstek (kwantów γ) - widmo energetyczne N p = N p (E p ) d + 27 Al p + 28 Al stan podstawowy jądra końcowego stany wzbudzone reakcja wprost

Schemat poziomów a widmo energetyczne N p = N p (E p ) w reakcji strippingu (E d CM - B d ) E p CM E * Y X S n S p Y Maksymalna energia cząstki p: E p max CM = Ed CM +S n (Y) - B d Energia cząstki p: E p CM = Ep max CM - E* Y Ciepło reakcji X (d,p)y Q = S n (Y) - B d

Rozpad jądra złożonego a + X Æ C* Æ Y + n Æ Y 1 + p Æ Y 2 + a Æ Y 3 + g Czas trwania jądra złożonego ( ~10-16 s) na tyle długi, że zapomina ono jak zostało wytworzone i rozpada się zgodnie z dostępną energią i momentem pędu hipoteza niezależności: σ [X(a,b)Y] = σ C (a) P C (b) Rozpad z emisją kwantugjest 1000 razy mniej prawdopodobny!

Schemat poziomów a widmo energetyczne N p = N p (E p ) w reakcji przez jądro złożone E a CM E b CM E* X S a S b Y E * Y C* Maksymalna energia cząstki b: E b max CM = Ea CM +S a (C) - S b (C) Energia cząstki b: E b CM = Eb max CM - E* Y Ciepło reakcji X (a,b)y Q = S a (C) - S b (C)

Widmo energetyczne neutronów emitowanych w reakcji przez jądro złożone ds/de b a) przejście do stanu podstawowego Y E b max E b [MeV] b) przejście do dyskretnych stanów wzbudzonych c) obszar zachodzących na siebie poziomów jądra Y

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej Kierunki emisji wychodzących cząstek - rozkład kątowy N p = N p (θ p ) wiązka pocisków θ p detektor tarcza reakcja wprost reakcja przez jądro złożone Różny kształt dla różnych mechanizmów reakcji

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej Rozkład kątowy produktów reakcji dσ dω (θ p ) θ p reakcja wprost reakcja przez jądro złożone

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej Przekrój czynny σ reakcji i jego zależność od energii pocisku σ(e) (funkcja wzbudzenia) N jąder w jednostce objętości grubość próbki dx Pola zasłonięte przez wszystkie jądra = σ N S dx dφ cząstek zderza się z jądrami Prawdopodobieństwo oddziaływania dφ / Φ = - σ N S dx/s Φ(x) = Φ o e - σ N x

Przekrój czynny σ reakcji Jeśli osłabienie wiązki po przejściu przez tarczę nie jest duże, tzn. Φ(x) Φ 0 (N σ x << 1) to Φ(x) = Φ 0 exp(- N σ x) Φ 0 (1- N σ x + ) Φ 0 (1- N σ x) Stąd dla cienkiej tarczy σ (Φ 0 - Φ(x) ) / Φ 0 N x Przekrój czynny σ na oddziaływanie wiązki cząstek padających o natężeniu Φ 0 z tarczą o znanym Nx można wyznaczyć mierząc Φ(x).

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej Różniczkowy przekrój czynny (rozkład kątowy danego produktu reakcji) dσ dω Element kąta bryłowego we współrzędnych sferycznych dω = sinθ dθ dϕ Na ogół oddziaływania charakteryzują się symetrią osiową wzgl kierunku padania wiązki cząstek, wtedy dσ dθ dθ = ϕ dσ dω dω = sin θdθ 2 π dσ dσ dϕ = 2 πsin θ dθ dω Ω 0 d

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej Zależność różniczkowego przekroju czynnego od energii pocisku - krzywa (funkcja) wzbudzenia dσ/de n (E n ) E n Energia pocisku

Wielkości mierzone dla reakcji jądrowej Skład produkowanych cząstek Ilość cząstek danego typu (krotność) Korelacje pomiędzy cząstkami

Wielkości mierzone lub odtwarzane Ładunek, masa, spin, parzystość Kierunek emisji (kąt rozproszenia) Pęd lub energia kinetyczna Pęd poprzeczny Pęd podłużny Pospieszność (rapidity) Energia całkowita relatywistyczny odpowiednik prędkości (addytywność) y = 1 2 ln E E + p c p c

Wydzielenie kanału (grupy kanałów) reakcji detekcja lekkich cząstek naładowanych: p i α Komora układu ICARE widok z boku i z góry (od 2007 w Warszawskim Cyklotronie)

Wydzielenie kanału (grupy kanałów) reakcji detekcja lekkich cząstek naładowanych: p i α E E Detektory teleskopowe E E ~ Z 2 M

Bramkowanie

Widma cząstek alfa wskazują na dużą deformację jądra

Reakcje wywołane przez ciężkie jony 1. Duży ładunek jądra jonu 2. Duża masa jonu 3. Duży pęd jonu 4. Duży moment pędu jonu Zakresy energii pocisków: 1. energie niskie: do ok. 10 MeV/u 2. energie pośrednie 3. energie wysokie: kilkaset do kilku tysięcy MeV/u

Wpływ bariery kulombowskiej dla E CM < V c tylko oddziaływanie kulombowskie dla E CM > V c może zajść reakcja jądrowa V c = 1.44 Z 1 Z 2 /R [MeV]

Kinematyka: wpływ parametru zderzenia rozproszenie kulombowskie zderzenie centralne zderzenie peryferyjne

Podział przekroju czynnego - wpływ przekazanego momentu pędu rozszczepienie symetryczne zderzenia głęboko nieelastyczne fuzja

Rozpad jądra wzbudzonego Linia yrast: linia najmniejszej energii stanów jądrowych dla danego spinu

Mechanizm reakcji przy niskich energiach

Mechanizm reakcji przy niskich energiach a) duże parametry zderzenia - rozproszenie elastyczne (wzór Rutherforda) - rozproszenie nieelastyczne tzw. wzbudzenie kulombowskie działanie bardzo silnego pola elektrycznego - deformacja jądra i jego obrót - wzbudzenia kolektywne

Wzbudzenie kulombowskie jądra 1. Prawdopodobieństwo wzbudzenia kulombowskiego jądra rośnie ze wzrostem energii padającej cząstki i wzrostem jej masy 2. Minimalna odległość zbliżenia jąder tarczy i pocisku (d min = R 1 + R 2 + 5 fm) - bezpieczna energia pocisku 3. Obserwacja wzbudzenia w jednym z jąder, drugie powinno być magiczne lub sferyczne 4. Mała długość fali de Broglie a - opis klasyczny zderzenia 5. Mały przekaz energii 6. Silne wzbudzenie stanów kolektywnych

Badanie rozkładu materii w jądrze (d min = R 1 + R 2 + 5fm)

Mechanizm reakcji przy niskich energiach b) parametr zderzenia - odpowiadający muśnięciu - reakcje wprost oddziaływanie tylko między kilkoma nukleonami na powierzchni jąder: reakcja wybicia - knock out X( 16 O, 16 O n) Y reakcja zdarcia - stripping X( 16 O, 15 O) Y reakcja wychwytu - pick up X( 16 O, 18 F) Y reakcja wymiany - exchange X( 16 O, 16 N) Y

Mechanizm reakcji przy niskich energiach c) mały parametr zderzenia - zderzenie głęboko nieelastyczne przekazanie znacznej ilości energii i momentu pędu od ruchu względnego do wewnętrznych stopni swobody obu jąder wymiana pewnej liczby nukleonów

Mechanizm reakcji przy niskich energiach d) bardzo mały parametr zderzenia - reakcja syntezy (fuzji) pełne przekazanie energii i momentu pędu energia rozłożona między wszystkie nukleony - powstaje jądro złożone