Znaczenie telemonitoringu u chorych z urządzeniami stymulującymi Kraków, 11.12.2014 r. Adam Konka Prezes Zarządu Kardio-Med Silesia
Park Technologii Medycznych KARDIO-MED SILESIA Nowoczesny ośrodek naukowo badawczy spełniający najwyższe światowe standardy, w którym prowadzone będą badana w ramach m.in. Laboratorium Medycyny Regeneracyjnej i Izolowanych Tkanek i Narządów, Laboratorium Testowo-Wdrożeniowe Nowych Technologii i Urządzeń Medycznych; Laboratorium Genomiki; Laboratorium Robotyki i Symulacji Szkoleniowej; Platformy Transferu Wiedzy i Edukacji oraz szeroko postrzegane zagadnienia związane z Telemedycyną. Park Technologii Medycznych KARDIO-MED SILESIA ściśle współpracuje ze Śląskim Centrum Chorób Serca, Śląskim Uniwersytetem Medycznym oraz z innymi kluczowymi ośrodkami naukowo-medycznymi z regionu Województwa Śląskiego. Prowadzone w nim badania oraz prace nad innowacyjnymi i nowoczesnymi technologiami medycznymi będą skutecznie wspierać rozwój polskiej i światowej medycyny. Sukces placówki gwarantują wybitni, wysokokwalifikowani i doświadczeni lekarze specjaliści różnych dziedzin medycyny, szkoleni w najważniejszych europejskich i amerykańskich placówkach medycznych.
Park Technologii Medycznych KARDIO-MED SILESIA Zabrze SCCS KMS
Park Technologii Medycznych KARDIO-MED SILESIA Dyrektor ds. Naukowo-Medycznych KMS Prof. dr hab. n. med. Marek Radomski jest również kierownikiem Katedry Farmakologii Trinity College, Uniwesytetu w Dublinie. Obszar zainteresowań naukowych dotyczy: farmaceutycznego R&D w szczególności badań dotyczących czynności płytek krwi, chorób nowotworowych, nanomedycyny, nanofarmakologii i nanotoksykologii. Współpraca w dziedzinie kardiochirurgia: Prof. dr. hab. n. med. Marian Zembala; Śląskie Centrum Chorób Serca Współpraca w dziedzinie kardiologii: Prof. dr. hab. n. med. Zbigniew Kalarus; Śląskie Centrum Chorób Serca/Polskie Towarzystwo Kardiologiczne Prof. dr hab. n. med. Tomasz Zdrojewski, Gdański Uniwersytet Medyczny Prof. dr hab. n. med. Jarosław Kaźmierczak, Pomorski Uniwersytet Medyczny Współpraca w dziedzinie onkologii: Prof. dr hab. n. med. Stanisław Szala; Centrum Onkologii w Gliwicach Prof. dr hab. n. med. Przemysław Nowak; Śląski Uniwersytet Medyczny W współpraca w dziedzinie cukrzycy i diabetologii: Prof. dr hab. n. med. Krzysztof Strojek, Śląski Uniwersytet Medyczny Współpraca w dziedzinie choroby wieku podeszłego: Prof. dr hab. n. med. Jan Duława, Śląski Uniwersytet Medyczny Prof. dr hab. n. med. Tomasz Grodzicki, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum Dr n. med. Jarosław Derejczyk (EMC)
Park Technologii Medycznych KARDIO-MED SILESIA przykładowe Projekty: MONITEL-HF Wykorzystanie teletransmisji danych medycznych w celu poprawy jakości życia chorych z niewydolnością serca i redukcji kosztów ich leczenia MONITEL-HF To projekt badawczy, który został zgłoszony w konkursie w ramach programu strategicznego Profilaktyka i leczenie chorób cywilizacyjnych STRATEGMED. Projekt ten ma na celu poprawę jakości życia chorych z niewydolnością serca, których populacja w Polsce wynosi ok. 2 mln, a także uzyskanie znaczących oszczędności finansowych z powodu zmniejszenia ich hospitalizacji. Aktualnie niewydolność serca jest najczęstszą przyczyną hospitalizacji w Polsce, a koszty leczenia szpitalnego tej grupy chorych stanowią 60-70% ogólnych kosztów leczenia niewydolności raportowanych przez NFZ. Uzasadnione więc wydają się działania mające na celu ograniczenie hospitalizacji i przesunięcie leczenia szpitalnego do leczenia tańszego ambulatoryjnego. Chcąc zrealizować ten cel trzeba zapewnić tym chorym skuteczny system monitorowania, pozwalający na bieżącą ocenę stanu krążenia i modyfikację leczenia. Dlatego w przedstawianym projekcie zostaną wykorzystane intensywnie rozwijane w krajach europejskich i USA techniki telemedyczne. FitPolka kompleksowy mobilny program edukacji i profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych i metabolicznych u kobiet z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi E- & M-zdrowia - Lider Zespołu Pani Joanna John - Zembala. FITPOLKA (Narodowe Centrum Badań i Rozwoju Konkurs Innowacji Społecznych) Zasadniczym celem projektu FitPolka jest zwiększenie dostępności wśród kobiet do edukacji i skutecznej profilaktyki chorób cywilizacyjnych, a zwłaszcza schorzeń sercowo-naczyniowych (CVD), a także wzrost świadomości zdrowotnej w tym zakresie oraz poprawa jakości życia Polek poprzez opracowanie i wdrożenie innowacyjnego osobistego narzędzia zarządzania czynnikami ryzyka CVD, dostępnego w formie aplikacji mobilnej i zintegrowanej z nią interaktywnej edukacyjnej platformy internetowej. Projekt ma zasięg ogólnopolski, skierowany jest do blisko 20 mln populacji Polek.
Znaczenie telemonitoringu u chorych z urządzeniami stymulującymi
Typy Urządzeń Wszczepialnych Definicje Rozrusznik serca PM (stymulator serca, kardiostymulator, PM) to urządzenie elektryczne (obecnie wszczepiane w ciało chorego) służące do elektrycznego pobudzania rytmu serca. Stosuje się go, gdy naturalny rozrusznik węzeł zatokowy, w wyniku różnych schorzeń trwale przestaje spełniać swoją rolę (choroba węzła zatokowo-przedsionkowego), co prowadzi do objawów niedokrwienia mózgu lub niewydolności serca. Drugim wskazaniem do wszczepienia rozrusznika są zaburzenia przewodzenia (tzn. blok przewodnictwa przedsionkowo-komorowego) przez naturalne elektryczne połączenie pomiędzy przedsionkami i komorami serca węzeł przedsionkowo-komorowy. W Polsce żyje ponad 100 000 osób z wszczepionym kardiostymulatorem, a liczbę wszczepień szacuje się na 9500 rocznie 80-90% tych zabiegów to wszczepienia nowych rozruszników (implantacja kardiostymulatora), a w 10-20% to wymiany wyczerpanych stymulatorów (reimplantacja). Wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca ICD (ang. ICD, implantable cardioverter defibrillator) wszczepialne urządzenie medyczne, mające za zadanie przerwać potencjalnie groźną dla życia arytmię i przywrócić rytm zatokowy serca. Wszczepienia urządzenia dokonuje się u chorych, u których pomimo leczenia farmakologicznego istnieje duże ryzyko wystąpienia groźnych dla życia (tak zwanych złośliwych) zaburzeń rytmu serca, mogących doprowadzić do nagłego zatrzymania krążenia i śmierci sercowej. Wskazaniami do tego typu leczenia są: przebyte zatrzymania krążenia w mechanizmie migotania komór; częstoskurcz komorowy niestabilny hemodynamicznie (przebiegający z zaburzeniami krążenia) Terapia resynchronizująca CRT (ang. Cardiac Resynchronization Therapy; stymulacja dwukomorowa) - metoda leczenia zaawansowanej niewydolności serca, polegająca na wprowadzeniu do serca elektrod w celu prowadzenia kardiostymulacji obu komór serca. W wybranych przypadkach możliwe jest też prowadzenie kardiostymulacji wyłącznie lewej komory serca. W zaawansowanej niewydolności serca dochodzi do zaburzenia pobudzenia mięśnia lewej komory (tzn. dyssynchronii skurczu). W badaniu EKG temu zjawisku towarzyszy poszerzenie zespołu QRS, za które może być odpowiedzialny m.in. blok lewej odnogi pęczka Hisa. Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) z 2007 roku potwierdzają wartość dwukomorowej terapii resynchronizującej w leczeniu chorych z zaawansowaną niewydolnością serca (klasa NYHA III/IV) w celu zmniejszenia objawów chorobowych i śmiertelności.
Implantacje ICD w Polsce w latach 2001-2011 Na podst. Raportów Konsultantów Wojewódzkich
Implantacje CRT w latach 2001-2011 2013 ESC Guidelines on cardiac pacing and cardiac resynchronization therapy : Addenda. European Heart Journal
Systemy telemonitoringu
Telemonitoring elektronicznych urządzeń wszczepialnych w ŚCCS w Zabrzu Aktywowany jest u wszystkich pacjentów z ICD oraz CRT-D, którzy wyrażą na to zgodę. Obecnie monitorowanych jest łącznie za pomocą stemów: 1220 pacjentów 1. Home Monitoring - firmy Biotronik 2. CareLink Network - firmy Medtronic 3. Merlin.net. - firmy St Jude Medical 4. LATITUDE Patient Management System firma Boston Scientific Niezależnie pozostają oni w okresowej kontroli ambulatoryjnej.
Kontrolne wizyty chorych z PM/ICD/CRT po 2-12 tyg. pierwsza wizyta co 3-12 miesięcy (chory z PM) chory z ICD/CRT: co 3-6 miesięcy bez telemonitoringu; raz w roku z opcją telemonitorowania Wilkoff B.L., Auricchio A., Brugada J. et al., European Heart Rhythm Association (EHRA). Europace 2008; 10: 707-725.
Parametry monitorowane w elektronicznych urządzeń wszczepialnych: Stan baterii Impedancja elektrod Sprawność elektrod (informacja o uszkodzeniu czy załamaniu elektrody) Sensing komorowy; sensing przedsionkowy Częstotliwość rytmu serca Skuteczność urządzenia ilość wyładowań Możliwość wykrywania np. arytmii nadkomorowych Stopień kompensacji układu krążenia inne
Telemonitoring korzyści dla personelu medycznego Ciągła, aktualna wiedza dotycząca stanu wszczepionego urządzenia. Selekcja pacjentów skupienie się na pacjentach wysokiego ryzyka. Redukcja kosztów, rzadsze wizyty w poradni. Szybka informacja dotycząca stanu urządzenia dla lekarzy prowadzących w innych szpitalach.
Telemonitoring korzyści dla pacjenta Łatwy technicznie sposób obsługi monitora domowego. Poczucie bezpieczeństwa ciągły monitoring stanu urządzenia - wiedza dotycząca aktualnych zaburzeń rytmu serca - szybka informacja na temat ilości, rodzaju i adekwatności interwencji ICD. Redukcja kosztów mniejsza liczba wizyt w poradni. Wpływ na redukcję chorobowości i śmiertelności.
1. Potwierdzono bezpieczeństwo i skuteczność telemonitoringu jako formy kontroli chorych z ICD. 2. W grupie objętej telemonitoringiem: istotnie mniejsza liczba adekwatnych i nieadekwatnych terapii wysokoenergetycznych dłuższa żywotność baterii urządzenia.
Podsumowanie Ściślejsza, stała kontrola nad chorymi wymagającymi częstszej obserwacji, np. z powodu wyczerpywania się baterii, występowania arytmii. Redukcja częstości wizyt pacjentów w dobrym stanie klinicznym, z prawidłową funkcją wszczepionego urządzenia. Telemonitoring nie zastąpi całkowicie klasycznych kontroli. Stanowi bezpieczne i skuteczne uzupełnienie opieki nad chorymi.
Dziękuję za uwagę Adam Konka Kardio-Med Silesia