GENERACJA REALISTYCZNYCH

Podobne dokumenty
WYKŁAD 12 GENERACJA REALISTYCZNYCH OBRAZÓW SCEN 3-D, 3 METODA ŚLEDZENIA PROMIENI. Plan wykładu: 1. Sformułowanie problemu

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

I. Elementy analizy matematycznej

Zaawansowane metody numeryczne

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

Laboratorium ochrony danych

STATECZNOŚĆ SKARP. α - kąt nachylenia skarpy [ o ], φ - kąt tarcia wewnętrznego gruntu [ o ],

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Prawdziwa ortofotomapa

Ile wynosi suma miar kątów wewnętrznych w pięciokącie?

Wyznaczanie długości fali światła metodą pierścieni Newtona

KRZYWA BÉZIERA TWORZENIE I WIZUALIZACJA KRZYWYCH PARAMETRYCZNYCH NA PRZYKŁADZIE KRZYWEJ BÉZIERA

Ćwiczenie projektowe z Podstaw Inżynierii Komunikacyjnej

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Portfele zawierające walor pozbawiony ryzyka. Elementy teorii rynku kapitałowego

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

Ćwiczenie 10. Metody eksploracji danych

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

Weryfikacja hipotez dla wielu populacji

Komputerowe generatory liczb losowych

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

SZTUCZNA INTELIGENCJA

Definicje ogólne

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

WikiWS For Business Sharks

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Optymalizacja

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

5. OPTYMALIZACJA GRAFOWO-SIECIOWA

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

Sortowanie szybkie Quick Sort

OBLICZANIE ROZKŁADÓW NATĘśENIA OŚWIETLENIA I ROZKŁADÓW LUMINANCJI

( ) ( ) 2. Zadanie 1. są niezależnymi zmiennymi losowymi o. oraz. rozkładach normalnych, przy czym EX. i σ są nieznane. 1 Niech X

Analiza rodzajów skutków i krytyczności uszkodzeń FMECA/FMEA według MIL STD A

KONCEPCJA ZASTOSOWANIA ALGORYTMU FAKTORYZACJI DO OCENY NIEZAWODNOŚCI CIĄGÓW KOMUNIKACYJNYCH

) będą niezależnymi zmiennymi losowymi o tym samym rozkładzie normalnym z następującymi parametrami: nieznaną wartością 1 4

Badanie współzależności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej

Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

1. SPRAWDZENIE WYSTEPOWANIA RYZYKA KONDENSACJI POWIERZCHNIOWEJ ORAZ KONDENSACJI MIĘDZYWARSTWOWEJ W ŚCIANIE ZEWNĘTRZNEJ

Refraktometria. sin β sin β

System Przeciwdziałania Powstawaniu Bezrobocia na Terenach Słabo Zurbanizowanych SPRAWOZDANIE Z BADAŃ Autor: Joanna Wójcik

Oświetlenie. Modelowanie oświetlenia sceny 3D. Algorytmy cieniowania.

METODA UNITARYZACJI ZEROWANEJ Porównanie obiektów przy ocenie wielokryterialnej. Ranking obiektów.

Płyny nienewtonowskie i zjawisko tiksotropii

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

Instrukcja użytkowania programu do obliczeń stateczności skarp zboczy ziemnych na poślizg

Zmodyfikowana technika programowania dynamicznego

Dobór zmiennych objaśniających

Grafika Komputerowa Wykład 5. Potok Renderowania Oświetlenie. mgr inż. Michał Chwesiuk 1/38

WPROWADZENIE DO GRAFIKI KOMPUTEROWEJ

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY METODĄ STOKESA

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

Jakość cieplna obudowy budynków - doświadczenia z ekspertyz

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

Modelowanie komputerowe fraktalnych basenów przyciągania.

PODSTAWA WYMIARU ORAZ WYSOKOŚĆ EMERYTURY USTALANEJ NA DOTYCHCZASOWYCH ZASADACH

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

12. Wyznaczanie pola powierzchni 1

Prawdopodobieństwo geometryczne

Wyszukiwanie. Wyszukiwanie

STATYKA. Cel statyki. Prof. Edmund Wittbrodt

ORGANIZACJA ZAJĘĆ OPTYMALIZACJA GLOBALNA WSTĘP PLAN WYKŁADU. Wykładowca dr inż. Agnieszka Bołtuć, pokój 304,

Analiza danych. Analiza danych wielowymiarowych. Regresja liniowa. Dyskryminacja liniowa. PARA ZMIENNYCH LOSOWYCH

Proces narodzin i śmierci

3. ŁUK ELEKTRYCZNY PRĄDU STAŁEGO I PRZEMIENNEGO

Przykład 2.3 Układ belkowo-kratowy.

WPŁYW PARAMETRÓW DYSKRETYZACJI NA NIEPEWNOŚĆ WYNIKÓW POMIARU OBIEKTÓW OBRAZU CYFROWEGO

Grafika 3D program POV-Ray - 1 -

Proste modele ze złożonym zachowaniem czyli o chaosie

(M2) Dynamika 1. ŚRODEK MASY. T. Środek ciężkości i środek masy

Stateczność skarp. Parametry gruntu: Φ c γ

Zjawiska masowe takie, które mogą wystąpid nieograniczoną ilośd razy. Wyrazów Obcych)

WPROWADZENIE DO TEORII DECYZJI STATYSTYCZNYCH

Współczynnik przenikania ciepła U v. 4.00

5. Maszyna Turinga. q 1 Q. Konfiguracja: (q,α β) q stan αβ niepusta część taśmy wskazanie położenia głowicy

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Regulamin promocji upalne lato

WYZNACZENIE ROZKŁADU TEMPERATUR STANU USTALONEGO W MODELU 2D PRZY UŻYCIU PROGRMU EXCEL

Animowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.

Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Statyczna alokacja kanałów (FCA)

Problem plecakowy (KNAPSACK PROBLEM).

Struktura testu matematycznego OBUT 2012 z zasadami punktowania zadań

Zadanie na wykonanie Projektu Zespołowego

BADANIE DRGAŃ WŁASNYCH NAPĘDU ROBOTA KUCHENNEGO Z SILNIKIEM SRM

dy dx stąd w przybliżeniu: y

Wykład 1 Zagadnienie brzegowe liniowej teorii sprężystości. Metody rozwiązywania, metody wytrzymałości materiałów. Zestawienie wzorów i określeń.

Grafika Komputerowa Wykład 4. Synteza grafiki 3D. mgr inż. Michał Chwesiuk 1/30

Dotyczy: opinii PKPP lewiatan do projektow dwoch rozporzqdzen z 27 marca 2012 (pismo P-PAA/137/622/2012)

Regulamin promocji 14 wiosna

= σ σ. 5. CML Capital Market Line, Rynkowa Linia Kapitału

GRAKO: ŚWIATŁO I CIENIE. Modele barw. Trochę fizyki percepcji światła. OŚWIETLENIE: elementy istotne w projektowaniu

Problemy jednoczesnego testowania wielu hipotez statystycznych i ich zastosowania w analizie mikromacierzy DNA

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu: Badania operacyjne. Temat ćwiczenia: Problemy rozkroju materiałowego, zagadnienia dualne

-ignorowanie zmiennej wartości pieniądza w czasie, -niemoŝność porównywania projektów o róŝnych klasach ryzyka.

Procedura normalizacji

Transkrypt:

WYKŁAD 10 GENERACJA REALISTYCZNYCH OBRAZÓW W SCEN 3-D, 3 METODA ŚLEDZENIA PROMIENI Plan wykładu: Sformułowana owana problemu Metoda próbkowana przestrzen Metoda śledzena promen - algorytm Oblczena w metodze śledzena promen Upraszczane oblczeń 1. Sformułowane owane problemu y v Obekt 2 źródło śwatła Obekt 1 z v (x, y, z ) pksel (x p, y p ) Punkt (x, y, z) z na prosta rzutowana Punkt na ścane obektu 1 jest ośwetlany o bezpośredno przez źródło śwatła a a także e przez śwatło o odbte od obektu 2. Jak oblczyć jasność lub kolor punktu (pksela) lub kolor punktu (pksela) (x p, y p ), cego rzutem punktu (x, y, z) z? będącego rzutem punktu x v 1

2. Metoda próbkowana przestrzen Założene: Źródło śwatła a reprezentowane jest przez pęk p k promen begnących w różnych r kerunkach (dyskretyzacja( źródła śwatła). a). Algorytm : 1. Analzuje sę poszczególne promene emtowane przez źródło śwatła a w kerunku od źródła śwatła a do rzutn. 2. Wylcza sę kolejne kerunk odbca analzowanego promena od ścan obektów, aża do wyznaczena kerunku ostatnego odbca promena. 3. Prosta wyznaczona przez ostatn kerunek odbca analzowanego promena przecna rzutnę,, bądźb ne. Przykład: y v Obekt 2 źródło śwatła promeń ne przecął rzutn Obekt 1 z v (x, y, z ) pksel (x p, y p ) promeń przecął rzutnę Wady metody: W marę dokładne próbkowane przestrzen wymaga analzy welu promen wychodzących cych ze źródła a (źróde( deł) śwatła. a. Prawdopodobne wększo kszość analzowanych promen ne przetne rzutn (będze badana nepotrzebne). x v 2

3. Metoda śledzena promen (ray( ray-tracng) Whtted T. An mproved llumnaton model for shaded dsplay,, Communcatons of the ACM, vol. 23, No 6, 1980. Założena: Na scene może e znajdować sę wele obektów wele źródeł śwatła. a. Możlwe jest oblczene punktu przecęca ca prostej (promena) powerzchn obektu. Opsany jest sposób b oddzaływana powerzchn obektów śwatła a (zadane sąs modele ośwetlena). o Idea metody Bada sę drogę fkcyjnego promena begnącego od obserwatora, przez pksel ekranu w głąg łąb b sceny, czyl odwrotne nż w rzeczywstośc. c. Śledzene (wylczane kolejnych kerunków promena ) prowadzone jest w oparcu o geometrę analzowanej sceny określony z góry g sposób b oddzaływana obektów śwatła. a. Kończy sę gdy: promeń ne trafa w żaden obekt na scene, wtedy analzowany pksel wypełnany jest założonym onym na wstępe kolorem tła, t następuje ostatne odbce promena, czyl take po którym ne trafa on już w żaden obekt analzowanej sceny, promeń rozprasza sę po osągn gnęcu obektu, którego powerzchna posada charakterystykę dyspersyjną (jest matowa), promeń trafa na obekt, w którym następuje całkowte odbce wewnętrzne. 3

Przykład: Na scene jest sześć obektów dwa źródła śwatła z p 3 w 3 promeń perwotny 1 - odbja załamuje amuje promeń, promene wtórne 2 - występuje całkowte odbce wewnętrzne, 3 - odbja promeń, 4 - rozprasza promeń, 5 - zasłana ana źródło śwatła, a, 4 w 4 2 w 2 6 1 w 1 5 6 - tłum promeń,, ale ne zasłana ana źródła pksel (x p, y p ) x p kerunek obserwacj Algorytm metody śledzena promen: Krok1 Przez każdy punkt (pksel) ekranu przeprowadza sę promeń perwotny wyznacza promene wtórne (śledzene). Następne dla analzowanego punktu ekranu buduje sę graf w postac drzewa. promeń perwotny w 1 z p 3 w 3 4 w 4 1 w 1 w 2 w 3 promene wtórne w 4 w ( x, y, z ) 2 6 w 2 5 (x p, y p ) x p 4

Krok 2 Dla każdego węzła w drzewa, na podstawe analzy promen testujących (łą( łączących cych bezpośredno źródło śwatła a węze zeł), wyznacza sę ośwetlene lokalne węzła o. z p 3 w 3,o 3 promeń perwotny promene wtórne 4 w 4,o 4 1 w 1,o 1 promene testujące 2 w 2,o 2 6 5 pksel (x p, y p ) x p Modyfkuje sę wyznaczony w kroku 1 graf, przypsując węzłom w oblczone ośwetlena o lokalne o promeń perwotny o 1 promene wtórne o 2 o 3 o 4 Krok 3 Sumuje sę ośwetlena lokalne przypsane węzłom grafu. Ośwetlene O węzła wyższego uzyskuje sę przez dodane do jego ośwetlena o lokalnego, ośwetlena węzłów nższych. 5

promeń perwotny o 1 promeń perwotny o 1 + o 2 + o 3 + o 4 o 2 o 3 o 2 o 3 + o 4 promene wtórne o 4 promene wtórne o 4 Graf dla kroku 2 Graf dla kroku 3 Punkt ekranu (pksel) wypełna sę odpowedno do ośwetlena najwyższego węzła a grafu. Wady metody śledzena promen: 1. Mogą powstać efekty alasngowe,, powodowane analzowanem neskończene wąskch promen: małe obekty mogą zostać pomnęte, ostre krawędze mogą być znekształcone. W celu unknęca wymenonych efektów stosuje sę rozproszone śledzene promen, które polega na zastąpenu neskończene wąskego promena wązk zką promen. 2. ZłożonoZ oność oblczenowa metody jest znaczna. 3. Ne wszystke kerunk padane śwatła a na powerzchne obektów sąs rozpatrywane, co powoduje czasem błęb łędy w wyznaczanu ośwetlena. o 6

Przykład: Metoda prowadz w tym przypadku do błęb łędnego wyznaczena ośwetlena. o x v promeń perwotny obekt P S lustro Jeśl zastosować metodę śledzena promen, to punkt P będze ośwetlony o jedyne przez źródło śwatła S. W rzeczywstośc, c, punkt P ośwetlany jest przez źródło śwatła S śwatło o odbte od lustra. z v 4. Oblczena geometryczne w metodze śledzena promen W metodze, wększo kszość nakładu adu oblczenowego pochłana wyznaczane punktów przecęć promen z powerzchnam obektów. Wyznaczene punktu przecęca ca promena weloboku wypukłego: Znając c kerunek promena ops weloboku, należy wyznaczyć współrz rzędne punktu przecęca ca (x c, y c, z c ). y v pksel z v welobok (x c, y c, z c ) promeń x v 7

[ x y z] R = r r r 0 0 0 0 1. Równane R promena (parametryczne) gdze R = R( [ r0 x r0 y 0 z ] [ r r r ] 0 r R = d dx dy u ) = R0 + Rd ( u ) u > 0 dz - początek promena (punkt) - wektor jednostkowy, opsujący kerunek begu promena Współrz rzędne punktu leżą żącego na promenu można opsać węc c jako: x = r y = r z = r 0 x 0 y 0 z + r + r + r dx dy dz u u u u > 0 (1) u z = 1 2. Równane R płaszczyzny, p na której leży y welobok gdze P = n [ p p p ] x y p x + p y + p z + p 0 (2) x y z d = z p d - jednostkowy, wektor normalny do płaszczyznyp - odległość płaszczyzny od środka układu współrz rzędnych 3. Przecęce ce promena z płaszczyznp aszczyzną,, na której leży y welobok Jeśl podstawć równane (1) do (2) to px ( r0 x + rdxu ) + py( r0 y + rdyu ) + pz( r0 z + rdzu ) + pd = 0 Rozwązuj zując c równane r ze względu na u uzyskuje sę odległość punktu przecęca ca płaszczyzny, p od początku promena. 8

Rozwązane zane jest następuj pujące: lub w postac wektorowej ( pxrox + pyroy + pzroz + û = p r + p r + p r l P n R d = 0, to prome x dx n dy ( Pn R0 + p û = P R Jeśl, to promeń jest równolegr wnoległy y do płaszczyzny p ne przecna jej. Dla wyznaczonego u współrz rzędne punktu przecęca ca promena płaszczyzny p wyrażaj ają sę węc c jako x y z c c c = r = r = r 0 x 0 y 0z y + r + r d + r dx dy dz û û û d z ) dz p d ) 4. Sprawdzene czy oblczony punkt przecęca ca promena płaszczyzny p leży y wewnątrz weloboku Welobok wypukły y opsany jest jako zbór r kolejnych werzchołków. w. P = { p } = {[ x y z ]} = 0,1,...,n 1 Wadomo, że e trzy newspółlnowe werzchołk weloboku określaj lają płaszczyznę,, na której leży y welobok. Przy pomocy metody opsanej w poprzednch krokach można znaleźć punkt przecęca ca promena z płaszczyznp aszczyzną,, na której leży welobok. Punkt ten może e leżeć zarówno wewnątrz, jak na zewnątrz weloboku. Aby stwerdzć,, czy promeń przecna welobok, należy sprawdzć,, czy wyznaczony punkt leży y wewnątrz weloboku. Metoda sprawdzena jest następuj pująca: 9

Należy zrzutować welobok oblczony punkt przecęca na jedną z płaszczyzn układu współrzędnych (wyznaczoną przez ose układu). Płaszczyznę, na którą wykonuje sę rzut wybera sę na podstawe kryterum: max( p Rzutowane polega na pomnęcu jednej współrzędnej. Korzystając z faktu, że prosta dzel płaszczyznę na dwe częśc, bada sę dla rzutu punktu przecęca rzutu kolejnej krawędz weloboku, po której strone rzutu krawędz leży rzut punktu przecęca. x, p y, p z ) rzut punktu przecęca - p 0 - + + p 3 + + - p 1 - p 2 rzut weloboku Jeżel el rzut punktu przecęca ca promena płaszczyzny p leży dla wszystkch prostych wyznaczonych przez pary kolejnych werzchołków w rzutów weloboku po tej samej strone,, to punkt leży y wewnątrz weloboku. Stosując c podobne rozumowane, można zbudować algorytmy oblczające ce punkt przecęca ca promena z kwadrykam. 5. Upraszczane oblczeń w metodze śledzena promen Rozróżna sę trzy podstawowe rodzaje sposobów upraszczana oblczeń : redukcję kosztów śledzena pojedynczego promena, redukcję lczby przecęć na drodze promena, redukcję gęstośc próbkowana 10

Redukcja kosztów śledzena pojedynczego promena: Dla skomplkowanego obektu po wykonanu welu oblczeń może e okazać sę, że e promeń ne przecna obektu, czyl wykonane rachunk przeprowadzone zostały y nepotrzebne. Stosuje sę węc c różne r sposoby na zmnejszene szansy wykonywana nepotrzebnych oblczeń. Metoda brył otaczających cych Skomplkowane obekty otacza sę bryłam, które pownny: casno obejmować obekt, meć prosty ops matematyczny, Przykładam stosowanym w praktyce sąs kula, czy sześcan. Jeżel el stwerdz sę, że e promeń ne przecna bryły y otaczającej cej to jest oczywste, że e ne przecna też powerzchn obektu Redukcja lczby przecęć na drodze promena: Dąży y sę do wyelmnowana testów przecęca ca z tym obektam, w które promeń na pewno ne traf. Metoda struktur herarchcznych brył otaczających cych Obekty sceny otacza sę bryłam tworzącym strukturę herarchczną (w sense zawerana sę w sobe). Jeżel el promeń ne przecna bryły wyższej w ustalonej herarch, to ne przecna równer wneż żadnej z brył nższych. Metoda podzału u przestrzen Metoda wymaga wstępnego przetworzena danych o geometr sceny. Proces ten wymaga też oczywśce ce pewnego nakładu adu oblczenowego, jednak w sume jest to metoda bardzo wydajna. 11

Postępuje sę następuj pująco: 1. Określa sę mnmalny prostopadłoścan (domen( domenę), ), w którym zawerają sę wszystke obekty analzowanej sceny. 2. Dzel sę domenę na małe e elementy prostopadłoścenne (woksele)(voxel). 3. Dla każdego woksela domeny tworzy sę lstę obektów, które całkowce lub częś ęścowo w nm sę zawerają. 4. W procese śledzena promena, dentyfkuje sę woksele leżą żące na jego drodze analzuje jedyne obekty znajdujące sę na właścwych lstach. Redukcja gęstog stośc próbkowana: Analza wszystkch promen perwotnych ne zawsze jest koneczna. Metoda redukcj lczby promen perwotnych Promeń perwotny oblczena prowadz sę tylko dla nektórych pksel ekranu np. dla jednego pksela na cztery. Dla punktu ekranu przez, które ne prowadzono promen perwotnych rezultat wyznacza sę,, nterpolując c wynk oblczeń przeprowadzonych dla sąsednch s sednch punktów. Sposób b tak jest często stosowany przy próbnej generacj obrazów skomplkowanych scen. Jeśl okaże e sę że e wynk spełna określone wymagana, dokonuje sę generacj obrazu nną,, dokładnejsz adnejszą metodą. 12

Przykład: Aby otrzymać obraz sceny przy pomocy metody śledzena promen należy: stworzyć model sceny, wygenerować obraz używaju ywając c odpowednego oprogramowana (raytracer( ). Przykładem programu służąs żącego do uzyskwana obrazów metodą śledzena promen jest bezpłatne dostępny paket o nazwe POV-Ray Ray. Użyce go wymaga opsana sceny w specjalne zbudowanym dla potrzeb programu języku j a następne uruchomenu modułu, u, realzującego algorytm metody śledzena promen. Paket POV-Ray Ray zawera wele, różnego r rodzaju model obektów geometrycznych, model źródeł śwatła a tekstur. Umożlwa także e generację obrazu sceny metodą energetyczną (następny wykład). Ops przykładowej sceny #nclude"colors.nc" #nclude"textures.nc." background { colorgray} camera { locaton <0, 2, -8> look_at <0, 1, 2> } plane { <0, 1, 0>, -1 pgment {checker coloryellow, colorblue} } sphere { <0, 1, 2>, 2 texture{ Chrome_Metal} fnsh{ phong 0.9 phong_sze 60 metallc} } lght_source{ <2, 4, -3> colorwhte} Sekcja #nclude Szare tło Sposób patrzena na scenę Płaszczyzna pokryta szachowncą Metalowa kula Źródło śwatła 13

14