Powtórka i sprawdzenie wiedzy Otwórz Przykladowy Test AM4.zip i rozwiąż zadania opisane w pliku Arkusze kalkulacyjne.doc ROZDZIAŁ 1 Wykresy dla zaawansowanych. Plik: Excel Zaawansowany - wykresy.xlsx Arkusz: Wykresy1 Przedstawmy wszystkie dane na jednym wykresie. Plan sprzedaży i wynik sprzedaży przedstawmy jako kolumny, a wartości procentowe jako linie. Aby móc stworzyć wykres taki jak na rysunku poniżej musimy w Excel 2007 zastosować oś pomocniczą dla serii danych z procentami. 1 800 1 600 1 400 1 200 1 000 800 600 400 200 0 Sprzedaż i Marża Rezultat v Plan sty lut mar kwi maj cze lip sie wrz paź lis gru Plan Sprzedaż Wynik Sprzedaż Plan Marża Wynik Marża 50% 45% 40% 35% 30% 25% 20% 15% 10% 5% 0% Dla planowanej marży i planowanej sprzedaży zmieniamy kolor na zielony (kolor nadziei). Dla wyników marży i sprzedaży zmieniamy kolor na niebieski. Zmieniamy maksimum na skali sprzedaży z 1200 na 1800 aby wykresy na siebie nie nachodziły. Dla obramowania wykresu wybieramy brak linii. Arkusz: Wykresy2 Wykres typu licznik (nazywany też speedometer chart lub wykresem tachometrycznym) spotykany jest w analizach przygotowywanych dla kierownictwa i często nazywanych dashboards. To co ma on przekazywać, to nie dogłębne spojrzenie na dane i pomoc w ich analizie, ale zorientowanie się już na pierwszy rzut oka czy sytuacja jest dobra czy zła. Zwykle zestawia się kilka takich wykresów dla różnych regionów/brandów/oddziałów na jednym slajdzie/arkuszu, i dzięki temu, że wszystkie mają taką samą skalę łatwo jest zauważyć które części biznesu rozwijają się dobrze a które źle. Zaznaczamy zarówno dane, które utworzą tarczę licznika jak i te dzięki którym uzyskamy strzałkę. Dane:
Wstawiamy wykres pierścieniowy i pierwszy jego podtyp. W tym przykładzie dane w kolumnie B utworzą Tarczę licznika, dane w kolumnie C strzałkę. Zmienia się jedynie dana w komórce D4, a jej zakres zmienności to od -10% do +10%. Oczywiście na Wasze potrzeby możecie dowolnie modyfikować zarówno tarczę licznika jak i wygląd czy szerokość strzałki. Wybieramy największą część wewnętrznego pierścienia (dwa pojedyncze kliknięcia na niej lewym klawiszem myszy) i po kliknięciu prawym przyciskiem myszy wybieramy dla niej Brak wypełnienia. Zmieniamy kolory pozostałych części wewnętrznego pierścienia zgodnie z poniższym rysunkiem, dodajemy etykiety danych i przeciągamy je poza wewnętrzny pierścień w miejsca gdzie łączą się elementy pierścienia, jeśli pojawią się linie wiodące do etykiet kasujemy je.
Następnie klikamy prawym przyciskiem na wewnętrznym pierścieniu i wybieramy polecenie Formatuj serię danych. W oknie Formatowanie serii danych zmieniamy Rozmiar otworu pierścienia na 50%. Zaznaczamy zewnętrzny pierścień, klikamy na nim prawym klawiszem myszy i wybieramy polecenie Zmień typ wykresu seryjnego. Wybieramy pierwszy podtyp wykresów kołowych. Uzyskamy w ten sposób wykres z trzema wycinkami: dwa większe ustawiamy z brakiem wypełnienia a najmniejszy wypełniamy czarnym kolorem. Usuwamy niepotrzebne elementy (legenda, tytuł), oraz formatujemy odpowiednio etykiety. Efekt końcowy: 0% -5% 5% -10% 10%
Arkusz: Wykresy3 Wykres typu termometr ( Thermometer Chart ) używany jest do uatrakcyjnienia analiz i prezentacji, nie przekazuje on nic więcej niż można by przekazać przy pomocy zwykłego wykresu słupkowego. Jest to wykres słupkowy z 2 seriami danych w których każda zawiera tylko jedną daną. Każda z serii jest na innej osi więc jedna pokazywana jest za drugą. Zaczynamy od zaznaczenia tylko danych dla maksimum i wstawienia najprostszego wykresu kolumnowego. Na przygotowanym wykresie kasujemy poziome linie siatki i po kliknięciu go prawym przyciskiem myszy wybieramy polecenie Zaznacz dane. Dodatkowa seria danych zostanie pokazana obok już istniejącej. Klikamy ją prawym klawiszem i wybieramy Formatuj serię danych. Po czym zmieniamy jej oś na oś pomocniczą. Zmiana ta spowodowała dodanie drugiej osi i całkowite zakrycie pierwszej serii danych przez drugą. Kolejne czynności, które wykonujemy: - Zaznaczamy i kasujemy oś X. - Dla obu osi Y wprowadzamy maksimum wynoszące 100. - Dla wyższego ze słupków ustalamy tło brak, obramowanie czarne, po czym zmniejszamy wielkość Szerokość przerwy dzięki czemu słupek będzie wystawał na boli poza mniejszy słupek. - Wybieramy Kategorię Niestandardowe, wpisujemy kod formatu 0 C po czym klikamy przycisk Dodaj - liczby na obu osiach będą jako stopnie Celsjusza.
Efekt końcowy: Termometr 100C 90C 80C 70C 60C 50C 40C 30C 20C 10C 0C 100C 90C 80C 70C 60C 50C 40C 30C 20C 10C 0C Dokładnie na tej samej zasadzie powstał poniższy wykres przedstawiający zaawansowanie prac nad 2 projektami. Kolory tła obrazują kolejne etapy prac. Wykres ten dostępny jest w tym samym arkuszu poniżej. Wykonaj ten wykres. 0% 20% 40% 60% 80% 100% Projekt 2; 67% 1 Projekt 1; 90% 0% 20% 40% 60% 80% 100%
Rozdział 2 Funkcje tablicowe Plik: Excel Zaawansowany Funkcje Tablicowe.xlsx Za pomocą formuł tablicowych można wykonywać całkiem skomplikowane operacje. Można na przykład obliczyć całkowity koszt pożyczki dla dowolnie określonej liczby lat spłaty. Za pomocą formuł tablicowych można wykonywać złożone zadania, takie jak: zliczanie znaków znajdujących się w zakresie komórek. sumowanie tylko liczb spełniających określone kryteria, takich jak najmniejsze wartości w zakresach lub liczby należące do przedziału określonego przez górną i dolną granicę. sumowanie co n-tej wartości w zakresie wartości. Formuły tablicowe są czasami nazywane formułami CSE, ponieważ aby wprowadzić je w skoroszycie, należy nacisnąć klawisze CTRL+SHIFT+ENTER. Tablicą nazywamy kolekcję elementów. W programie Excel te elementy mogą znajdować się w jednym wierszu (nazywanym poziomą tablicą jednowymiarową), w kolumnie (pionowej tablicy jednowymiarowej) lub w wielu wierszach i kolumnach (tablica dwuwymiarowa). Formuła tablicowa to formuła, która może wykonywać wiele obliczeń na jednym lub większej liczbie elementów w tablicy. Formuły tablicowe mogą zwracać wiele wyników lub jeden wynik. Można na przykład umieścić formułę tablicową w zakresie komórek i używać jej do obliczania sum częściowych kolumn lub wierszy. Formułę tablicową można także umieścić w pojedynczej komórce, a następnie obliczać pojedynczą wartość. Formuła tablicowa znajdująca się w wielu komórkach nosi nazwę formuły wielokomórkowej, a formuła tablicowa znajdująca się w jednej komórce formuły jednokomórkowej. TABELE DANYCH Tabele danych umożliwiają jednoczesne wyświetlenie wyników dla różnych możliwych danych wejściowych. Tabela danych nie może uwzględniać więcej niż dwóch zmiennych. Jeśli mają być analizowane więcej niż dwie zmienne, można użyć scenariuszy. Mimo że tabela danych jest ograniczona do jednej lub dwóch zmiennych, można w niej używać dowolnej liczby wartości zmiennych. Wykonaj zadania w pliku Excel Zaawansowany Funkcje Tablicowe.xlsx
Rozdział 3 Formularze Polecenia umożliwiające wstawianie formantów formularza znajdują się na karcie DEWELOPER, aby ją pokazać należy kliknąć menu PLIK a następnie wybrać Opcje. Po kliknięciu polecenia Wstaw, wyświetlone zostanie okno zawierające 2 grupy formantów. Formanty formularza są łatwiejsze w użyciu, natomiast formanty ActiveX dają więcej możliwości i są używane przez osoby programujące w VBA. Obie grupy zawierają formanty wyglądające tak samo np. Przycisk opcji, dlatego też należy zwrócić uwagę na to czy na pewno używamy formantów z pierwszej grupy Formantów formularza. Formularz POLE WYBORU Chcielibyśmy aby dla listy przedstawicieli handlowych z arkusza Formularze1 łatwo można było zmieniać walutę sprzedaży z PLN na USD, bez konieczności pokazywania dodatkowych kolumn tabeli. Posłużymy się w tym celu Polem wyboru dostępnym w karcie DEWELOPER Klikamy Wstaw i wybieramy Pole wyboru. Rysujemy nad naszą tabelą nasze pole wyboru.
Wprowadzamy tekst Wartości przeliczone na USD w miejsce tekstu Pole wyboru. Klikamy prawym klawiszem w dowolnym miejscu pola wyboru i wybieramy polecenie Formatuj formant. Na karcie Formant w okienku Łącze komórki wybieramy komórkę w której ma być pokazywany efekt tego co zostało wybrane w naszym polu wyboru. Wybieramy jako łącze komórkę F1 i klikamy OK (Od momentu pierwszego użycia pola, jeżeli jest ono niezaznaczone w komórce E2 znajduje się FAŁSZ.) W komórce F2 wprowadzamy funkcję JEŻELI która w zależności od tego czy w komórce E2 jest PRAWDA czy FAŁSZ przyjmie wartość 3,15 (kurs USD) lub 1 W komórce G4 ponownie korzystając z funkcji JEŻELI dodajemy nagłówek kolumny który w zależności od komórki E2 przyjmuje wartości: Sprzedaż USD lub Sprzedaż PLN. W komórce G5 wprowadzamy formułę dzielącą Sprzedaż z kolumny F przez komórkę F2. Formułę tą kopiujemy do poniższych komórek. Po ukryciu kolumny F i tabela wygląda tak jak na poniższym rysunku. Po zmianie ustawienia pola wyboru w kolumnie G pokazuje się odpowiedni nagłówek a pod nim wartości w USD lub PLN zgodnie z wybraną opcją. Formularz POLE KOMBI Pole kombi jest najczęściej używanym Formularzem w Excelu. Dzięki wykorzystaniu pola kombi możemy dać użytkownikom naszych raportów możliwość filtrowania danych przekraczające możliwości oferowane przez filtry czy tabele przestawne. Pola takie są także znacznie łatwiejsze w użytkowaniu, co jest szczególnie ważne jeśli przygotowujemy raporty dla dużej grupy. Naszym celem w tym przykładzie będzie wstawienie pola kombi do komórki C3 w arkuszu Formularze 3, dzięki temu polu chcielibyśmy wybierać kraj, dla
którego dane będą wyświetlane w poniższych komórkach. Dane dla wszystkich krajów znajdują się w tabeli od komórki B19 arkusza Formularze 3. Wstawiamy pole kombi: Posłużymy się w tym celu Polem kombi dostępnym w karcie DEWELOPER - WSTAW Następnie Formatujemy Formant (prawy przycisk na wstawionym elemencie). Wyświetlone zostanie okno Formatowanie obiektu. Wybieramy kartę Format i wprowadzamy: Zakres wejściowy, czyli to, co ma się wyświetlać w menu wyboru, w tym przypadku nazwy krajów w komórkach G19:G21, wyświetlane elementy muszą być ustawione w pionie. Łącze komórki komórka w arkuszu, w której ma się wyświetlić informacja, która z opcji została wybrana przez użytkownika, wybieramy D3, ale mogłaby to być także inna komórka. Linie rzutu ile pozycji menu ma się maksymalnie wyświetlać na raz. Klikamy dowolną komórkę w arkuszu, po czym w polu kombi możemy już dokonać wyboru. W komórce D3 pojawi się cyfra 1 jeśli wybierzemy POLSKA, cyfra 2 jeśli wybierzemy ROSJA. Wprowadzamy teraz w komórce C4 funkcję WYSZUKAJ.PIONOWO. W polu Nr_indeksu_kolumny wprowadzamy link do komórki $D$3+1, jeżeli została wybrana Polska to w komórce C4 pojawi się cyfra 1, dane dla Polski znajdują się w 2 z kolumn tabeli z danymi, więc musimy dodać jeszcze 1. Adresowanie absolutne ($) jest konieczne aby można było skopiować przygotowaną formułę do poniższych komórek. Kopiujemy formułę z komórki C4 do wszystkich miesięcy. Pozostało już tylko ukryć techniczne wiersze i komórki, czyli wiersze z tabelą danych, listą krajów i łączem pola kombi.
Formularz DWA POLA KOMBI Arkusz: Formularze 5 Tabelę danych z poprzedniego przykładu rozszerzono o dodatkowe 3 kolumny z danymi dla tych samych krajów, ale nie w dolarach lecz w walutach lokalnych. (patrz arkusz: Formularze 5) W komórkę C5 wprowadzamy formułę: =WYSZUKAJ.PIONOWO(B4;$B$20:$H$31;$D$3+1+JEŻELI($D$2=1;3;0);0) Jedyną różnicą w konstrukcji pomiędzy tą formułą a użytą w poprzednim przykładzie jest dodanie funkcji JEŻELI, która jeśli wybrano waluty lokalne (w komórce D2 będzie wtedy 1), dodaje 3 do numeru kolumny, z której mają być pobierane dane. Czyli jeżeli wybrane są dolary i Ukraina (jak na poniższym rysunku), dane będą czerpane z 4 kolumny tabeli z danymi ponieważ $D$3=3, a funkcja JEŻELI przyjmie dla USD wartość 0. 3+1+0=4 Oczywiście rozszerzono także zakres funkcji wyszukaj pionowo tak aby dane w walutach lokalnych także były objęte jej obszarem. Jeżeli zmienimy ustawienie pola kombi na zł/rur/hr (waluty lokalne) wynik funkcji JEŻELI przyjmie wartość 3 i dane będą pobierane z kolumny będącej o 3 kolumny dalej. Formularz DWA POLA KOMBI Arkusz: Formularze 7 W tym przykładzie zapoznamy się z metodą sumowania danych od do, gdzie dolna i górna granica przedziału wybierana jest przez użytkownika za pomocą pól kombi. Funkcjonalność taka ułatwia przeglądanie danych po kwartałach, w okresach półrocznych oraz wg tzw YTD (ang. Year to Date) czyli od początku roku do teraz. W poniższym arkuszu chcielibyśmy aby po wybraniu pierwszego i ostatniego miesiąca z pól kombi, które umieścimy w komórkach H2 i H3, suma sprzedaży dla wybranego okresu była wyliczana w polu H6. Pole kombi wstawiamy zgodnie z zasadami opisanymi w przykładach powyżej. Jako Zakres wejściowy wprowadzamy nazwy miesięcy z komórek B4:B15, jako Łącze komórki podajemy I2. Ilość linii rzutu możemy zmienić na 12, aby były widoczne wszystkie miesiące bez konieczności ich przewijania. Po przygotowaniu jednego pola kombi, zamiast przygotowywać drugie tak samo szybciej będzie skopiować to pierwsze. Po skopiowaniu i wklejeniu drugiego pola uzyskamy 2 pola kombi, mające ten sam zakres wejściowy i to samo Łącze komórki, aby uniezależnić drugie pole kombi zmienimy jego łącze na komórkę I3.
W kolumnie D znajdują się numery odpowiadające miesiącom. W komórce E4 wprowadzamy funkcję Jeżeli która w zależności od dwóch warunków połączonych funkcją ORAZ, wstawi w komórkę wartość sprzedaży danego miesiąca lub zero. Warunki te są następujące numer miesiąca (D4) musi być większy lub równy początkowi okresu z komórki I2 oraz mniejszy lub równy końcowi tego okresu z komórki I3. =JEŻELI(ORAZ(D4>=$I$2;D4<=$I$3);C4;0) Na koniec możemy ukryć komórki tzw. Techniczne Formularz POLE LISTY W tym przykładzie skorzystamy z tabeli z danymi w arkuszu Formularze 9, na jej podstawie chcielibyśmy móc łatwo porównywać wyniki sprzedaży wybranego oddziału ze sprzedażą dla całej Polski. Tabela jest już gotowa, wystarczy tylko dodać możliwość wyboru oddziału i formuły obliczające interesujące nas dane. Pierwszym krokiem będzie dodanie listy oddziałów, oraz przypisanie im numerów. To gdzie znajduje się ta lista nie jest tak istotne. Z karty DEWELOPER wybieramy polecenie Wstaw a później z grupy Formanty formularza Pole listy. W sposób dokładnie taki sam jak w poprzednich przykładach umieszczamy je na arkuszu. Umieszczamy je na lewo od tabeli z danymi. W tym momencie pole jest jeszcze puste. Aby wypełnić je listą oddziałów, klikamy je prawym klawiszem i wybieramy polecenie Formatuj formant. Na karcie Formant w okienku Zakres wejściowy podajemy adres listy oddziałów, a w okienku Łącze komórki adres D2. Po wybraniu jednego z miast w komórce D2 wyświetlana jest teraz liczba mówiąca które z miast naszej listy wybrano.
W komórce F2 w której powinna się pokazywać nazwa wybranego przez nas miasta wprowadzamy funkcję WYSZUKAJ.PIONOWO, która na podstawie numeru wybranego elementu wyszuka go na liście. Efektem działania funkcji będzie wyświetlanie nazwy miasta w komórce F2 po jego wybraniu. W kolumnach G i H przygotujemy teraz funkcję które pozwolą nam wybierać odpowiednie dane do naszej tabeli. Kolumnom tym nadajemy nagłówki zgodnie z poniższym rysunkiem. W komórce G11 wprowadzamy funkcję jeżeli, która jeśli miasto w danej linii jest takie samo jak miasto wybrane (komórka F2) pokaże ilość klientów, a jeśli miasto jest inne funkcja przyjmie wartość zero. Podobną funkcję tworzymy w komórce H11, tym razem dla sprzedaży. Obie funkcje kopiujemy do poniższych wierszy. Uzupełniamy tabelę odpowiednimi wzorami. Ilość klientów oraz sprzedaż dla wybranego oddziału to sumy danych z kolumn G i H. Aby obliczyć ilość przedstawicieli handlowych posłużymy się funkcją LICZ.JEŻELI, która zliczy ile komórek jest większych od 0 w kolumnie G, tym samym obliczy ilu jest przedstawicieli handlowych w danym oddziale.
Sprzedaż na przedstawiciela i sprzedaż na klienta to zwykłe dzielenie. Po ukryciu tabeli z danymi uzyskujemy ostateczny wygląd i zamierzoną funkcjonalność tabeli. Formularz Przycisk pokrętła + makro Na podstawie tabeli z danymi w arkuszu Formularze 11 chcielibyśmy utworzyć listę przedstawicieli, którzy obsługują największą ilość klientów, przy czym warunek graniczny będący ilością klientów będzie zmienny. W tym celu posłużymy się pokrętłem. Dodajemy je do arkusza i formatujemy. Na karcie Formant okna Formatowanie formantu wprowadzamy wartość minimalną (0), maksymalną (130) i Łącze komórki - $D$3. Od tego momentu wartość komórki D3 będzie się zmieniać po kliknięciu na jedną ze strzałek pokrętła.
W kolumnie G dodajemy nagłówek klienci-warunek a pod nim formułę, która od ilości klientów wymaganej w warunku będzie odejmować ilość klientów obsługiwanych przez danego przedstawiciela. Formułę tą kopiujemy do całej kolumny. Zaznaczamy komórki G9 i H9 po czym włączamy Filtr. Rejestrujemy nowe makro o nazwie pokretlo, zapisujemy w tym skoroszycie. W filtrze wybieramy opcję Filtry liczb i Mniejsze niż dla kolumny klienci-warunek. Wartość mniejsze niż ustawiamy na 0 i zatrzymujemy nagrywanie makra. Klikamy pokrętło prawym klawiszem i wybieramy polecenie Przypisz makro Przypisujemy makro pokretlo i klikamy OK.. Od momentu przypisania makra, będzie się ono uruchamiać przy każdym kliknięciu pokrętła. Jeżeli przytrzymamy wciśnięty lewy klawisz myszy na jednej ze strzałek pokrętła, liczby będą zmieniały się szybciej, ale makro zostanie uruchomione dopiero gdy go puścimy. Nagranie i uruchamiania makra jest konieczne ponieważ Filtr nie odświeża się automatycznie po zmianie danych na liście. To ilu przedstawicieli spełnia warunek obliczymy za pomocą funkcji SUMY.CZĘŚCIOWE. Dla numeru funkcji 103 będzie ona zliczać ilość danych w nieukrytych wierszach. NA koniec: Procent przedstawicieli którzy spełniają warunek ilości klientów to formuła dzieląca daną z komórki D5 przez całkowitą ilość przedstawicieli. Formularze - Pola kombi Adresowanie i wykresy Chcielibyśmy utworzyć wykres, który będzie przedstawiał dane w zależności od kraju i rodzaju danych wybranych przez użytkownika naszego raportu za pomocą dwóch pól kombi.
Tabela z zielonymi nagłówkami w której mają pojawiać się wybrane dane, oraz poniżej dane źródłowe z których będziemy korzystać znajduje się w arkuszu Adres Rozpoczniemy od przygotowania pól kombi, które pozwolą dokonywać wyboru. Zaczynamy od pola pozwalającego na wybór kraju. To co może zostać wybrane wprowadzamy pod tabelą z danymi. Łącze komórki ustawiamy przy polu kombi. Analogicznie tworzymy pole wyboru rodzaju danych.
W komórce B6 korzystając z dwóch funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO wprowadzamy formułę, która będzie wyszukiwać jaki rodzaj danych wybrano. Funkcje zostały połączone symbolami &, a pomiędzy nimi umieszczono spację w cudzysłowie. Komórka ta zostanie użyta w późniejszym etapie jako tytuł wykresu, który będzie zmieniał się w zależności od rodzaju wybranych danych. Pod tabelą (wiersz 7) wprowadzamy liczby od 1 do 12, dzięki którym będziemy mogli użyć tej samej formuły dla wszystkich miesięcy. Wyszukiwanie danych rozpoczniemy od wprowadzenia funkcji ADRES, która tworzy adres komórki na podstawie danych pochodzących z wielu źródeł.
Nr_wiersza Jeżeli wybrano Sprzedaż w komórce H2 pojawi się cyfra 1, sprzedaż jest w komórce C28, więc dodajemy jeszcze 27 aby trafić do tej komórki Nr_kolumny pierwsza kolumna w której są interesujące nas dane to C, w tym miejscu wykorzystamy cyfry znajdujące się pod tabelą pod pierwszą z komórek tabeli jest cyfra 1 i odniesienie do niej wprowadzimy w tej formule ale musimy do niej dodać 2 aby była to kolumna C (która jest 3 w arkuszu 2+1=3) Typ_adresu wprowadzamy 1 A1 wprowadzamy 1 Tekst_arkusz wprowadzamy w cudzysłowie nazwę arkusza w którym znajdują się dane do których się odwołujemy. UWAGA: Nazwy arkuszy zapisane w funkcjach ADRES i ADR.POŚR, nie zmieniają się automatycznie wraz ze zmianą nazwy arkusza. Po każdej zmianie nazwy arkusza musimy ręcznie zmienić odwołania we wszystkich funkcjach, w przeciwnym razie wyświetlone zostaną komunikaty o błędzie: #ADR!. Tak zapisana formuła będzie pokazywać adresy komórek z obszaru (C28:C30) w zależności od tego jaki rodzaj danych wybrano za pomocą pola kombi. Formuła ta nie bierze jeszcze pod uwagę kraju który został wybrany i zawsze pokazuje adresy danych dla Polski.
Aby formuła ta pokazywała odpowiednie dane w zależności także od kraju należy w Nr_wiersza wprowadzić także odwołanie do komórki E2. Ponieważ dane dla każdego kraju zajmują 3 linie, cyfra znajdująca się w E2 jest przemnażana przez 3. Ponieważ już dla Polski, która jest pierwsza ta nowa dana przesuwa adres o 3 w dół, liczba 27 została zmniejszona do 24. Pozostałe argumenty funkcji nie zmieniają się. Po przeciągnięciu funkcji na całą tabelę uzyskujemy adresy danych właściwych dla kraju i rodzaju danych jakie zostaną wybrane za pomocą pół kombi. Dla upewnienia się czy funkcja została dobrze wprowadzona sugeruję sprawdzić kilka kombinacji wyborów przed przejściem dalej. Na funkcję ADRES nakładamy funkcje ADR.POŚR aby w miejsce adresu komórki pojawiła się dana która się w niej znajduje. Najwygodniej będzie dopisać ją ręcznie. =ADR.POŚR(ADRES($E$2*3+$H$2+24;C7+2;1;1;"Adres")) Zmienioną formułę kopiujemy do pozostałych pól. Pozostało już tylko dodanie wykresu (np. liniowego), który korzysta z danych zgromadzonych w tabeli. Łącza pól kombi, cyfry znajdujące się pod tabelą oraz dane źródłowe ukrywamy na przykład formatując ich czcionkę na kolor biały.
ZADANIE KOŃCOWE: Wykonaj system wspomagania obsługi klienta w salonie samochodowym. Wykorzystaj formanty formularza wstawione bezpośrednio do arkusza. Zaprojektowany arkusz musi realizować następujące funkcje: 1) obliczać cenę samochodu w zależności od wybranego modelu, wybranych dodatków oraz pakietu ubezpieczeniowego, 2) wyświetlać gotowe do wydruku zamówienie klienta. Cennik modeli: Lp 1 2 3 4 5 6 7 8 Model Cena podstawowa Picanto 32 000 zł Venga 44 000 zł Rio 40 000 zł Soul 51 000 zł Cee'd 50 000 zł Optima 87 000 zł Sportage 70 000 zł Sorento 117 000 zł Cennik dodatków: Lp 1 2 3 4 5 6 7 Rodzaj Alufelgi Skórzana tapicerka Alarm Pakiet funkcjonalny Dach panoramiczny Reflektory ksenonowe Wbudowana nawigacja Cena 1 500 zł 3 000 zł 2 500 zł 3 500 zł 4 500 zł 2 500 zł 6 000 zł Cennik pakietów ubezpieczeniowych: Lp Rodzaj pakietu Cena 1 ubezpieczenie auta na rok 10% ceny podstawowej 2 ubezpieczenie auta + ubezpieczenie mieszkania 300 zł + 10% ceny podstawowej Gotowy formularz mógłby wyglądać następująco:
-