FORMUŁY AUTOSUMOWANIE SUMA

Transkrypt

1 Wskazówki do wykonania Ćwiczenia 1, ocena sprawdzianu (Excel 2007) Autor: dr Mariusz Giero 1. Pobierz plik do pracy. W pracy należy wykonać obliczenia we wszystkich żółtych polach oraz utworzyć wykresy wg wzoru praca do wykonania. 2. Wymagania na oceny w punktach. Wzór: Liczba punktów do zdobycia pomnożona przez Wymagania na ocenę w procentach : 2.1. Ustawiamy się w komórce B Wpisujemy znak równości i tworzymy wzór: =B7*E Przed skopiowaniem tego wzoru do komórek B14 i B15 dodajemy dolary do E3: =B7*$E$3 aby odwoływać się cały czas do liczby punktów do zdobycia. 3. Suma: skorzystać z funkcji suma: FORMUŁY AUTOSUMOWANIE SUMA. Wykonać obliczenie dla pierwszego ucznia i przekopiować wzór do pozostałych uczniów. Nie blokujemy wzoru dolarami, bo zakres z którego obliczamy sumę musi się zmieniać (musimy brać punkty kolejnych uczniów). 4. Średnia: skorzystać z funkcji średnia: FORMUŁY AUTOSUMOWANIE ŚREDNIA. Wykonać obliczenie dla writing i skopiować do pozostałych komórek. Nie blokujemy wzoru dolarami, bo zakres z którego obliczamy średnią musi się zmieniać (musimy brać punkty z kolejnych kolumn) Aby wyświetlały się 2 cyfry po przecinku: ZAZNACZAMY KOMÓRKI ZE ŚREDNIMI PPM NA DOWOLNEJ Z ZAZNACZONYCH KOMÓREK FORMATUJ KOMÓRKI ZAKŁADKA LICZBY KATEGORIA: LICZBOWE MIEJSCA DZIESIĘTNE: 2 OK. 5. Wystawienie oceny. I sposób (z użyciem funkcji jeżeli): 5.1. ustawiamy się w komórce H19, gdzie będzie ocena Adama 5.2. Najpierw utworzymy wzór, który wystawia 2, a pozostałym osobom 345. Włączamy funkcję jeżeli i podajemy następujące argumenty: gdzie G19 to komórka z sumą punktów Adama, B13 to komórka z minimum na 3 (Jeśli ktoś ma mniej punktów niż minimum na 3 to dostaje 2, jeśli nie to inną ocenę, którą umownie zapisujemy 345 ). B13 blokujemy dolarami, aby przy kopiowaniu nie zmieniał się próg na 3 OK Kopiujemy wzór do pozostałych osób Poprawimy wzór, aby zamiast 345 były wystawiane 3, a pozostałym osobom Ustawiamy się w komórce H19, z oceną Adama.

2 Wchodzimy do edycji wzoru i usuwamy 345. a następnie nie opuszczając tego miejsca włączamy funkcję jeżeli (wewnątrz poprzedniego jeżeli ) i otrzymujemy: Argumenty dla funkcji jeżeli podajemy następujące:

3 gdzie G19 to adres komórki z sumą punktów Adama, B14 to adres komórki z minimum na 4 (Jeśli ktoś ma mniej punktów niż minimum na 4 to dostaje 3, jeśli nie, to inną ocenę, którą umownie zapisujemy 45. Dwójek już nie ma, bo odsieliśmy je poprzednim jeżeli ). B14 blokujemy dolarami, aby przy kopiowaniu nie zmieniał się próg na 4 OK. Kopiujemy ten wzór do pozostałych osób Poprawimy wzór, aby zamiast 45 były wystawiane 4 lub 5. Używamy po raz trzeci funkcji jeżeli, aby dokonać tego rozstrzygnięcia. Postępujemy analogicznie jak w p. 5.4: Ustawiamy się w komórce H19, z oceną Adama Wchodzimy do edycji wzoru i usuwamy 45. W to miejsce wstawiamy funkcję jeżeli i podajemy następujące argumenty: gdzie G19 to adres komórki z sumą punktów Adama, B15 to adres komórki z minimum na 5 (Jeśli ktoś ma mniej punktów niż minimum na 5 to dostaje 4, jeśli nie, to 5. Dwójek i trójek już nie ma, bo odsieliśmy je dwoma poprzednimi jeżeli ). B15 blokujemy dolarami, aby przy kopiowaniu nie zmieniał się próg na 5. kopiujemy wzór do pozostałych osób Wada I sposobu: zagnieżdżanie funkcji jeżeli. Przy szkolnej skali ocen od 1 do 6 z połówkami trzeba byłoby użyć 9 razy jeżeli zagnieżdżanie funkcji jeżeli trzeba robić stopniowo (nie da się włączyć okienka do wstawienia kolejnej funkcji jeżeli, jeśli mamy otwarte okienko z poprzednim jeżeli ) Można utworzyć wzór od razu, ale wtedy nie korzystamy z pomocniczego okienka, a wpisujemy cały wzór ręcznie: =JEśELI(G19<$B$13;2;JEśELI(G19<$B$14;3;JEśELI(G19<$B$15;4;5))) II sposób na wystawienie oceny (z użyciem funkcji wyszukaj ). Patrz p Suma punktów najlepszego i najsłabszego ucznia: skorzystać z funkcji maksimum i minimum: FORMUŁY AUTOSUMOWANIE. 7. Ile poszczególnych ocen Ustawiamy się w komórce, gdzie ma być policzone ile 5.

4 7.2. Włączamy funkcję licz.jeżeli : 7.3. Podajemy następujące argumenty: gdzie H19:H29 to komórki z ocenami, zaś D36 to komórka z napisem 5. Blokujemy zakres dolarami: $H$19:$H$29 i kopiujemy wzór do pozostałych komórek. 8. Formatowanie warunkowe: chcemy, aby w kolumnie suma w tabeli wyniki najlepszy wynik zaznaczał się automatycznie na czerwono, a najsłabszy na niebiesko: Wyróżnienie najlepszego wyniku: 8.1. zaznaczamy komórki z sumami punktów 8.2. NARZĘDZIA GŁÓWNE FORMATOWANIE WARUNKOWE - NOWA REGUŁA WYBIERZ TYP REGUŁY: FORMATUJ TYLKO KOMÓRKI ZAWIERAJĄCE. Regułę opisujemy następująco:

5 gdzie F33 to komórka w której obliczyliśmy najlepszy wynik. Dalej wybieramy z tego okienka Formatuj i ustawiamy kolor czerwony. OK OK. Wyróżnienie najsłabszego wyniku. Analogicznie jak najlepszego Dodatkowo proszę wyróżnić za pomocą reguły wszystkie wyniki z części writing, które są powyżej średniej. 9. Wykres I Zaznaczamy wyniki z wszystkich części sprawdzianu oraz kolumnę i wiersz nagłówkowy czyli imiona i nazwy części sprawdzianu (Excel domyślnie traktuje pierwszy wiersz i pierwszą kolumnę z zaznaczonego obszaru jako opisowe i sporządza legendę oraz opisuje osie) WSTAWIANIE LINIOWY PIERWSZY Z LINIOWYCH Zmiana tła. PPM NA WYKRESIE FORMATUJ OBSZAR KREŚLENIA (WYKRESU) WYPEŁNIENIE PEŁNE. Uwaga: można niezależnie zmienić tło dla samego wykresu i części obrazka na zewnątrz wykresu. Zależy to gdzie klikniemy ppm. Również niezależnie można przenosić lub zmieniać rozmiar samego wykresu lub obszaru na zewnątrz wykresu Tytuły osi. Gdy wstawiamy wykres (lub wykres jest zaznaczony) pojawia się dodatkowe menu w prawym górnym rogu: Wybieramy Układ, a następnie Tytuł wykresu: Nad wykresem Tytuł osi Tytuł głównej osi poziomej: Tytuł pod osią Tytuł osi Tytuł głównej osi pionowej: Tytuł obrócony 9.5. Imiona na wysokości znaczników na osi poziomej. Domyślnie znajdują się pomiędzy znacznikami.

6 UKŁAD OSIE GŁÓWNA OŚ POZIOMA WIĘCEJ OPCJI GŁÓWNEJ OSI POZIOMEJ. ZAZNACZAMY NA ZNACZNIKACH OSI : 10. Wykres II Zaznaczamy kolumnę z imionami i sumami punktów (przytrzymujemy CTRL, bo kolumny nie są sąsiadujące) Dalej postępujemy tak jak w punktach Uwaga: Jeśli wykres nie wstawił się poprawnie (Excel może zinterpretować, żeby dla każdej komórki z sumą punktów robić oddzielny wykres). Np. tak: Poprawiamy to następująco: PPM NA WYKRESIE ZAZNACZ DANE.

7 Usuwamy Serie1 : Nie wychodząc z tego okienka: DODAJ NAZWA SERII: WSKAZUJEMY KOMÓRKĘ Z NAPISEM SUMA WARTOŚĆ SERII: USUWAMY ={1} I WSKAZUJEMY KOMÓRKI Z SUMAMI ETYKIETY OSI POZIOMEJ: NACISKAMY EDYTUJ WSKAZUJEMY KOMÓRKI Z IMIONAMI OK. 11. Wystawienie oceny II sposobem. Wystawimy oceny wg skali szkolnej i umieścimy je obok dotychczas wystawionych. Przygotujmy na tą ocenę dodatkową kolumnę: W dowolnym miejscu wpiszmy progi punktowe i oceny: Ustawiamy się w komórce, gdzie będzie ocena Adama wg nowej skali.

8 11.3. Włączamy funkcję wyszukaj : FORMUŁY WYSZUK. I ODWOŁ. WYSZUKAJ. Wybieramy I pozycję: Podajemy następujące argumenty funkcji: gdzie G19 to adres komórki z sumą punktów Adama, M16:M25 to komórki z progami punktowymi na poszczególne oceny z p N16:N25 to komórki z ocenami z punktu Blokujemy zakresy w Przeszukiwany_wektor i Wektor_wynikowy dolarami: $M$16:$M$25 $N$16:$N$25 i kopiujemy wzór do pozostałych komórek Zasada działania funkcji wyszukaj: Szukana_wartość jest odszukiwana w komórkach wskazanych jako Przeszukiwany_wektor Jeśli zostanie znaleziona to jako wynik zostaje zwrócona wartość z komórki z tego samego wiersza spośród komórek wskazanych jako Wektor_wynikowy (np. szukana wartość 15 to wynik 2,5) Jeśli nie zostanie znaleziona to spośród komórek Przeszukiwany_wektor jest brana komórka z wartością najbliższą, ale mniejszą. A następnie jako wynik zostaje zwrócona wartość z komórki z tego samego wiersza spośród komórek wskazanych jako Wektor_wynikowy (np. szukana wartość 37. Więc wartość najbliższa mniejsza to 35 i wyniki 4,5) Uwaga: Funkcja wyszukaj wymaga podania wartość minimalnej jaka może być w Przeszukiwany_wektor. W naszym przypadku wpisania, że od 0 punktów jest 1 (bez wpisania tej pozycji funkcja nie będzie działa, bo np. dla 7 funkcja nie mogłaby znaleźć wartości najbliższej, ale mniejszej).