odwiedziny grupy Stokrotki i Leśne Ludki

odwiedziny grupy Stokrotki i Leśne Ludki Dnia 28 września 2012r (piątek) odwiedziny grupy Stokrotki i Leśne Ludki (35 os.), op. Halina Swastek i Agnieszka Wielgo Głośne czytanie przez zaproszonego gościa panią Danutę Erling asystenta rodzinnego bajki Anny Trepki W krainie Dyni (bajka została nadesłana na konkurs III Festiwalu Dyniowego organizowanego przez bibliotekę) Dnia 28 września 2012r (piątek) odwiedziny grupy Stokrotki i Leśne Ludki (35 os.), op. Halina Swastek i Agnieszka Wielgo Głośne czytanie przez zaproszonego gościa panią Danutę Erling asystenta rodzinnego bajki Anny Trepki W krainie Dyni (bajka została nadesłana na konkurs III Festiwalu Dyniowego organizowanego przez bibliotekę) Treść bajki była kanwą rozmowy z dziećmi na 3 tematy: kolory jesieni grzeczne zachowanie

traktowanie kogoś o innym kolorze skóry Pani Erling zaprezentowała także dzieciom piękną dynię oraz inne warzywa i owoce o tej jesiennej barwie egzotyczne (pomarańcza, mandarynka) oraz rodzime (marchewka i papryka). Dzieci jednogłośnie zgodziły się, że figle i żarty czasami są niedobre, niebezpieczne i ważne jest grzeczne zachowanie. Taka osoba, która bardzo różni się kolorem skóry może czuć się źle i nie należy jej tego jeszcze bardziej utrudniać. Mimo dużej grupy dzieci z zainteresowanie słuchały zaproszonego gościa, a na zakończenie mogły jeszcze podejść do regałów z książkami i przeglądać książki. Przy pożegnaniu dostały ulotki z kampanii czytelniczej Cała Polska czyta dzieciom (dla rodziców) oraz zakładki do książek. {morfeo 57} Pierwszy poetycki dyniowy odzew Miła niespodzianka czyli pierwszy poetycki dyniowy odzew Z Legnicy młoda studentka pedagogiki bardzo lubiąca pracę z dziećmi i zabawę słowem oraz pisząca bajki terapeutyczne p. Anna Trepka odwiedzająca nasze

miasto i regularnie czytająca Notatnik Świeradowski postanowiła do naszej biblioteki przesłać bajkę W krainie dyni oraz 3 tautogramy na literę D Miła niespodzianka czyli pierwszy poetycki dyniowy odzew Z Legnicy młoda studentka pedagogiki bardzo lubiąca pracę z dziećmi i zabawę słowem oraz pisząca bajki terapeutyczne p. Anna Trepka odwiedzająca nasze miasto i regularnie czytająca Notatnik Świeradowski postanowiła do naszej biblioteki przesłać bajkę W krainie dyni oraz 3 tautogramy na literę D Dynie duże dwunasta dynastia dyniastych dyniowatych dyń dworska dyplomacja dwóch dworzan Dyniolandia Dezyderego drugiego.

Dynie dwukolorowe dyniowate dynastie duże do dekoracji dostępne dla delikatnych dzieci. Daniel dał Darii dwukolorowe dalie delicje dyktafon Dywizjon 303 dwie dynie. W Krainie Dyni mamy zamiar czytać przedszkolakom, gdyż kraina Dyniaków mieszkających w pomarańczowej Krainie którzy zawsze byli chętni do psot, figli i różnego rodzaju psikusów będzie świetna na inaugurację Festiwalu Dyniowego. My zachęcamy aby wszyscy zapoznali się z bajką Pani Ani W Krainie dyni Dyniolandia leży na południowych rubieżach Bajkolandii. Jest to kraina Dyniaków malutkich pomarańczowych ludzików. Dyniowe są ulice, dyniowe są domy i sklepy, dyniowe są karoce. Na wzgórzu w tej pomarańczowej krainie wznosi się przepiękny pałac oczywiście z dyni. Mieszka tu król Dezydeusz II i królowa Daisy. Pałac ma aż osiem dyniowych wież i piękny most zwodzony. Dyniowi są dworzanie króla i dwórki królowej. Dyniaki, mieszkańcy tej przedziwnej krainy są mili i chętnie pomagają sobie, są też figlarzami. Zawsze chętni do psot, figli i różnego rodzaju psikusów. Pewnego dnia Dewajtis i Donat dzieci królewskiej pary postanowiły zrobić psikusa i oblać niebieską farbą lokaja Dacyta. Nie, to, żeby go nie lubiły, bo dzieci darzyły go sympatią. Po prostu takiego figla wymyśliły dla śmiechu i ogólnej zabawy. W tym celu królewicz Donat udał się z wizytą do sąsiedniego królestwa, przepięknej, przybranej w tysiące kolorów Kolorandii krainy barw. Od najlepszego farbiarza królewicz nabył najbardziej niebieską farbę jaką znalazł.

Ten kolor wydał bowiem się bardzo kontrastowy w stosunku do pomarańczowej, wszechobecnej barwy Dyniolandii. Kiedy tylko królewicz wrócił do Dyniolandii od razu postanowił wprowadzić swój plan w czyn. Poszukał swojej Dewajtis i namówił ją do pomocy. Gdy tylko lokaj jak zwykle wszedł do ich komnaty, Donat oblał go wiadrem niebieskiej farby. Królewicz oczywiście szybko uciekł i lokaj został w komnacie ociekającej niebieską farbą. Ależ z tego królewicza hultaj pomyślał Dacyt i szybko udał się do swojej komnaty. Szybko wziął miednicę, wodę i mydło, ale niestety farba nie schodziła. Nazajutrz lokaj nie przyszedł jak zwykle obudzić dzieci. Królewna Dewajtis postanowiła sprawdzić jak po wczorajszym spotkaniu z niebieską farbą czuje się Dacyt. Biedny lokaj siedział na łóżku i z niedowierzaniem przyglądał się swojej barwie, która była niesamowicie niebieska. Był smutny i przygnębiony. Zlecieli się dworzanie, przyleciał królewski kucharz, ochmistrz, garderobiani, pokojówki, królewski podczaszy, perfumiarz i nawet kilku zbrojnych rycerzy, ale nikt nie mógł pomóc Dacytowi, aby znów stal się pomarańczowy. W końcu przyszedł sam król Dezyderiusz. Pokręcił smutno głową i kazał wezwać swojego synka, który tak narozrabiał. Bo figiel, figlem, ale żeby wylać na kogoś wiadro niebieskiej farby to już przesada. Wezwany Donat wystraszył się nie na żarty, bo wiedział, że farba nie chce zejść z biednego Dacyta. Król nakazał mu aby wyruszył do Kolorandii i odnalazł farbiarza u którego kupił farbę i aby przywiózł antidotum. Królewicz wyruszył więc znowu do krainy barw. Odnalazł farbiarza, ale niestety farbiarz nie mógł mu pomóc, bo farba była niezmywalna. Sprzedał za to królewiczowi wszelkie odcienie pomarańczowego koloru i królewicz wyruszył w drogę powrotną. Lokaja przefarbowano na pomarańczowy kolor i nawet nie odróżniał się bardzo od pozostałych Dyniaków. A królewicz obiecał swojemu dostojnemu ojcu, że już nigdy nie obleje nikogo farbą. Wieczorem urządzono wspaniałą, wystawną ucztę i tańczyli i bawili się dworzanie i dworki i nawet sam król z królową tańczył menueta. Uwaga Dzieci i Rodzice Uwaga Dzieci i Rodzice!!! Dynie czekają w kilku miejscach Wystarczy po prostu wstąpić do:

sklepu pana Wojtka Erlinga sponsor wszystkich dyń biblioteki i wspólnie z nami zrobić kompozycje do biblioteki szkolnej do przedszkola odebrać dynie i zrobić kompozycje na konkurs a nagrody atrakcyjne czekają KLUBU MŁODEGO ODKRYWCY 29.09.2012 {edocs}/pliki/klub03.pdf{/edocs} Indie Indie najbardziej zakręcony kraj na świecie czyli egzotyka w bibliotece 22 września o godz. 11 w sobotę na II spotkaniu podróżniczka i dziennikarka magazynu Góry Izerskie Antonina Małowiecka spotkała się z dziećmi, które są już pewne, że chcą być w Klubie Młodego Odkrywcy. Sprawdziła się zasada, iż dzieci zainteresują zajęcia, które zarazem uczą, bawią ale też zmuszają do współtworzenia i aktywnego uczestnictwa.

Indie najbardziej zakręcony kraj na świecie czyli egzotyka w bibliotece 22 września o godz. 11 w sobotę na II spotkaniu podróżniczka i dziennikarka magazynu Góry Izerskie Antonina Małowiecka spotkała się z dziećmi, które są już pewne, że chcą być w Klubie Młodego Odkrywcy. Sprawdziła się zasada, iż dzieci zainteresują zajęcia, które zarazem uczą, bawią ale też zmuszają do współtworzenia i aktywnego uczestnictwa. W części, która nazywamy Bajkową mamy ustawiony okrągły kolorowy stolik, przy którym dzieci swobodnie mogą siedzieć i być współautorami zajęć. Na pytanie, czy lubią podróżować, wszystkie dzieci były zgodne, że uwielbiają i każde z nich z rodzicami wyjeżdżało, zwiedzali obce kraje i patrząc na zdjęcia z Indii były zafascynowanie. Zadawały dużo pytań, szkoda tylko, że nie było Julki, gdyż na pierwszym spotkaniu zdradziła, że odbyła podróż do Indii, zapewne potwierdziłaby opowieści podróżniczki, jak np. o Świętych krowach, które mają prawo wejść do baru, przechadzać się po ulicy i nikt nie może ich przegonić. W Indiach prawie wszyscy piją herbatę, w wielkim garze gotuje się wiele litrów mleka, by następnie włożyć liście herbaty i obowiązkowo przyprawę. Podróżniczka przyniosła z sobą przyprawy, które dzieci wąchały i zapoznawały się z nazwami: kardamon, imbir, cynamon, dające niecodzienny aromat herbacie, były opowieści o kobrze, słoniach w koszykach, o weselu, ubiorach, podróżach kilkudniowych, dzieci mogły przymierzać spodnie, a Dawid najodważniejszy ubrał się w nie. Po opowieściach niezwykłych, egzotycznych przyszedł czas na posiłek i wykonanie indyjskiego przysmaku Laddu, czyli z kaszy wykonanych kuleczek obtaczanych w kakao, cynamonie, wiórkach kokosowych, słoneczniku. Dzieci własnoręcznie to wykonywały, tworząc słodką, pachnącą piramidę, poczęstowały nas oraz czytelników, by szybko zjeść mówiąc, że jest to smaczne i łatwe do wykonania. Na zakończenie podróżniczka pokazała podstawowe ruchy tańca z Bollywood, ależ było śmiechu i uciechy. Mali podróżnicy szybko posprzątali i zapowiedzieli, że za tydzień w sobotę znowu się spotkają, tym razem udadzą się w podróż do Argentyny.

KLUBU MŁODEGO ODKRYWCY 22.09.2012 KLUBU MŁODEGO ODKRYWCY 22.09.2012 {edocs}/pliki/klub02.pdf{/edocs} Ja i mój zwierzak-wyniki Ja i mój zwierzak Pod takim hasłem został rozstrzygnięty konkurs plastyczny, trwający przez całe wakacje, prace oceniono i są jeszcze do podziwiania na wystawie do końca września. Dzieci malowały najczęściej psa i kota, ale były rybki, chomik, konie i królik. Młodzi artyści najczęściej malowali kredkami. Najliczniejszy zwierzyniec przedstawiła Agatka Stonik, która przedstawiła konia Sawona jedzącego jabłka i pędzącego Mirta, 3 pieski Bellę, Miśka, Kajtka, kotka Łatkę i chomika Tysio. Ola Marcinkowska również jest wielbicielką kota, z kolei Dawid Jurczak i jego siostra Iga królika pięknie przedstawiły na tle gór, każde z nich swojego królika przedstawiło oddzielnie. Dawida jest ujęty jako dumny, zadowolony mieszkaniec naszych gór, odżywiający się zdrową żywnością, a Igi wesoły, skaczący po trawie, Martynka Syrewicz narysowała pięć różnych rybek, a Beatka szczecina w sadzie skaczącego pieska. Ja i mój zwierzak Pod takim hasłem został rozstrzygnięty konkurs plastyczny, trwający przez całe wakacje, prace oceniono i są jeszcze do podziwiania na wystawie do końca września. Dzieci malowały najczęściej psa i kota, ale były rybki, chomik, konie i królik. Młodzi artyści najczęściej malowali kredkami.

Najliczniejszy zwierzyniec przedstawiła Agatka Stonik, która przedstawiła konia Sawona jedzącego jabłka i pędzącego Mirta, 3 pieski Bellę, Miśka, Kajtka, kotka Łatkę i chomika Tysio. Ola Marcinkowska również jest wielbicielką kota, z kolei Dawid Jurczak i jego siostra Iga królika pięknie przedstawiły na tle gór, każde z nich swojego królika przedstawiło oddzielnie. Dawida jest ujęty jako dumny, zadowolony mieszkaniec naszych gór, odżywiający się zdrową żywnością, a Igi wesoły, skaczący po trawie, Martynka Syrewicz narysowała pięć różnych rybek, a Beatka szczecina w sadzie skaczącego pieska. Oto wyniki konkursu przedszkole I miejsce Jurczak Iga II miejsce Szczecina Beata III miejsce Stonik Agata szkoła podstawowa I miejsce Jurczak Dawid II miejsce Syrewicz Marta III miejsce -Marcinkowska Aleksandra wyróżnienia: Jabłonowski Michał Sicińska Ola Łata Wiktoria Baryński Gracjan Czerwiec Maja Kobusiński Maks Oliwniak Ola Olszewska Kasia

KLUBU MŁODEGO ODKRYWCY 15.09.2012 Klub Młodego Odkrywcy 15.09.2012 {edocs}/pliki/plakat1.pdf{/edocs} Klub Młodego Odkrywcy 15.09.2012 {edocs}/pliki/plakat1.pdf{/edocs} {morfeo 56} W soboty nudzisz się przyjdź do nas W soboty nudzisz się, przyjdź do nas! Po wakacjach dla zajęcia w sobotę. dzieci wznawiamy Można przyjść i wybrać książkę, poczytać prasę, porozmawiać z nami, porysować, ułożyć puzzle, a dla bardzo ciekawskich są przewidziane zajęcia

podróżnicze. Już pierwsze spotkanie się odbyło, do których zachęcał kolorowy plakat. Z Antonina Małowiecką podróżniczką i dziennikarką, dzieci mają niezwykłą okazję zwiedzać ciekawe zakątki na całym świecie, poznać życie podróżnika, często narażonego na niebezpieczeństwa, choroby, zmienną pogodę, rabusiów, to wszystko jest udokumentowane na licznych zdjęciach oraz pamiątki z tych krajów świadczą, że może to być podróż marzeń. Serdecznie dzieci zapraszamy do biblioteki, bo warto, może w przyszłości same będą podróżować by później móc o niezwykłych przygodach opowiadać lub też napisać niezwykłą książkę. W bibliotece wielkim powodzeniem cieszą się podróżnicze książki Beaty Pawlikowskiej, tworzące cykl Z Blondynką w podróży lub Wojciecha Cejrowskiego z cyklu Poznaj świat. Są one niezwykłe, gdyż mają dobre, sprawdzone teksty oraz barwne fotografie zabierające nas śmiertelników na wyprawy do dzikich plemion, krain, do których nigdy się nie udamy. Warto kiedy jest okazja przyjść i posłuchać prawdziwej podróżniczki, dzielnej, fizycznie drobnej dziewczyny, ale jakże silnej, odważnej i mądrej, która zamieszkała w naszym mieście i znalazła czas, aby spotykać się z dzieciakami. Dyniowe przysmaki wyszukane w książkach kucharskich Dyniowe przysmaki wyszukane w książkach kucharskich W bibliotece jest wiele dostępnych książek o tematyce kucharskiej, dlatego postanowiliśmy przedstawić kilka ciekawych przepisów z dynią w roli głównej. Jak podają autorzy podręcznika ogrodowego Na działce od wiosny do jesieni dynia, kabaczki, cukinia, patison są botanicznie ściśle ze sobą spokrewnione i należą do roślin dość łatwo uprawiających, odznaczające się bujnym wzrostem i są wrażliwe na mróz, zawierają stosunkowo dużo witamin B1, B2, C, PP,

prowitaminę A, żelazo, fosfor, wapń, a dynie o żółtym miąższu mają tyle samo karotenu co marchew. Dyniowe przysmaki wyszukane w książkach kucharskich W bibliotece jest wiele dostępnych książek o tematyce kucharskiej, dlatego postanowiliśmy przedstawić kilka ciekawych przepisów z dynią w roli głównej. Jak podają autorzy podręcznika ogrodowego Na działce od wiosny do jesieni dynia, kabaczki, cukinia, patison są botanicznie ściśle ze sobą spokrewnione i należą do roślin dość łatwo uprawiających, odznaczające się bujnym wzrostem i są wrażliwe na mróz, zawierają stosunkowo dużo witamin B1, B2, C, PP, prowitaminę A, żelazo, fosfor, wapń, a dynie o żółtym miąższu mają tyle samo karotenu co marchew. M.E.Halbański w Leksykonie sztuki kulinarnej napisał krótko : z dyni można Przyrządzić zupy na różne sposoby przetarte z ziemniakami, lub innymi warzywami, na mleku z zacierką,. W kuchni i zdrowiu podaje się przepisy następujące -dynia puree, która przygotowuje się łatwo, gdyż należy obrana oczyszczoną z nasion, pokrojoną włożyć do rondla, dodać tłuszcz, osolić, podlać kilkoma łyżkami wrzącej wody, udusić pod przykryciem do miękkości, już uduszoną utłuc łyżeczką, dodać śmietanę, mieszając zagotować następnie odstawić, wymieszać z posiekaną zieleniną, przyprawić solą i pieprzem lub ostrą papryką i gotowe. Można również podać dynię ugotowaną: zagotować 1 szklankę wody z dodatkiem mleka, soli, czosnku i następnie do wrzątku włożyć oczyszczoną dynię, gotować do miękkości. Tartą bułkę zrumienić na suchej patelni, masło stopić. Ugotowaną dynię odcedzić, wyłożyć salaterkę, posypać tartą bułką, koperkiem lub pietruszką, polać stopionym masłem. Podawać do potraw, można podawać także z sosem mlecznym, pomidorowym itd. Henryk Dębski w Bukiecie z warzyw m.in. Przedstawia: dynię dynię dynię dynię dynie po po po po po amatorsku grecku węgiersku chorwacku mazursku

racuszki z dyni dynię zapiekaną z makaronem, ryzem. Wydaje się że dynia zapiekana z ryżem jest bardzo smaczna i łatwa do wykonania. Ryż ugotowany odstawić, aby przygotować dynię, tj. pokroić ją w kostkę, dodać 2 3 łyżeczki masła i dusić ją parę minut, następnie 2 3 jaja umyte po oddzieleniu żółtka od białek utrzeć z cukrem połączyć z ryżem, opłukanymi rodzynkami, startym cynamonem, aby przygotowaną masę przełożyć do naczynia wysmarowanego tłuszczem i posypanego tartą bułka, zapiec. Autorzy Diety łatwo strawnej R.Połeć i Z. Zawistowska sugerują, że bardzo smaczna jest sałatka z dyni, którą dość łatwo robi się po ugotowaniu młodej dyni, ostudzić, pokroić w kostkę, dodać obrane utarte jabłko, skropić sokiem z cytryny, dodać zieleninę i majonez, przyprawy do smaku i podawać jako dodatek do potraw. Bardzo ciekawe przepisy prezentują Ł.Żabska i Ż.Zawistowska w książce Warzywa na działce i w kuchni -dynia nadziewana z serem i warzywami, mięsem, ryżem. Wszystkie przepisy można znaleźć u nas w bibliotece, gdyż wymienione książki są na półce. Warto do nich zaglądać i spróbować poeksperymentować z dyniami. Są to potrawy smaczne, nietrudne do ugotowania. Polecamy Żaby powróciły do szkoły Żaby powróciły do szkoły Zgodnie z umową, po 2 miesiącach do szkoły powróciły żabie eksponaty użyczone przez p. Tereskę Fierkowicz. Podsumowując można stwierdzić że Żabia wystawa spełniła swoją rolę, trafiły do nas nawet wycieczki dzieci z innych miast (Bolesławiec, Jawor)

oraz pojedynczy turyści, specjalne popatrzeć na żabie maskotki. Trochę przybyło p. Teresie eksponatów, gdyż swoje żaby oddała Dorota Marek, 3 letnia Julka Olszewska, my swoją biblioteczną żabkę maskotkę oddałyśmy, gdyż samej w bibliotece było jej smutno, tak trafiła w doborowe towarzystwo. Jeżeli ktoś jeszcze z naszych czytelników ma żabkę prosimy dostarczyć do szkoły do klasy p. Teresy Fierkowicz. Wokół kuchni i smakołyków część II Wokół kuchni i smakołyków czyli literackie gotowanie II część Małgorzata Musierowicz w Łasuchu literackim postanowiła przedstawić ulubione potrawy bohaterów z cyklu powieściowego Jeżycjada. Mama Żakowa z Szóstej klepki jest pogodna artystką, typową, bo nieco rozkojarzoną, rozluźnioną i bałaganiarą, nie za bardzo lubi gotowanie, woli jak jej gotują. Jeżeli ma coś przygotować to jest np. makaron w sosie mediolańskim, łatwy dość do przyrządzenia, gdyż na małym ogniu rozgrzać należy 3 łyżki oleju lub oliwy, a w nim rozgnieciony ząbek czosnku, następnie dodaje się do garnka dość dużą, drobno pokrojoną cebulkę, boczku wędzonego, bazylię, oregano miesza się, następnie mama Żakowa często wlewa do garnka pól szklanki białego wytrawnego wina, oczywiście wkłada też pomidory świeże, lub też koncentrat. Ugotowany makaron posypuje utartym serem żółtym i polewa gorącym sosem. Wokół kuchni i smakołyków czyli literackie gotowanie II część

Małgorzata Musierowicz w Łasuchu literackim postanowiła przedstawić ulubione potrawy bohaterów z cyklu powieściowego Jeżycjada. Mama Żakowa z Szóstej klepki jest pogodna artystką, typową, bo nieco rozkojarzoną, rozluźnioną i bałaganiarą, nie za bardzo lubi gotowanie, woli jak jej gotują. Jeżeli ma coś przygotować to jest np. makaron w sosie mediolańskim, łatwy dość do przyrządzenia, gdyż na małym ogniu rozgrzać należy 3 łyżki oleju lub oliwy, a w nim rozgnieciony ząbek czosnku, następnie dodaje się do garnka dość dużą, drobno pokrojoną cebulkę, boczku wędzonego, bazylię, oregano miesza się, następnie mama Żakowa często wlewa do garnka pól szklanki białego wytrawnego wina, oczywiście wkłada też pomidory świeże, lub też koncentrat. Ugotowany makaron posypuje utartym serem żółtym i polewa gorącym sosem. Mama Żakowa oprócz przyziemnej kuchni, aby zyskać aplauz rodziny spragnionej np. Świątecznego ciepła wykonuje supersernik dzieło kosztowne, lecz absolutnie rewelacyjne i tym samym odzyskuje twarz, na krótko zresztą. Jej córka Julia Żakówna również artystka, podobna do matki, jeżeli chodzi o codzienne obowiązki kuchenne. Wystarczyło, że zakochała się w Toleczku i od razu poszerzyła swoje umiejętności kulinarne, gdyż miłość czyni cuda. Julka Żakówna Toleczkowi ugotowała zupę królowej Margot, czyli POTAGE a LA REINE. Jest to zupa oszczędnościowa, gdyż przyrząziła ją wówczas gdy na drugie danie jest przewidziana kura lub kurczak. Różne szyjki, skrzydełka oraz inne bezmięsne fragmenty kurzych zwłok, pozostałe po przygotowaniu drugiego dania należy ugotować z potężną porcją włoszczyzny i solą, tak by powstał mocny wywar. Do tego wywaru Julia wrzucała ryż, wcześniej wyjmując mięso, włoszczyznę, dokładnie obieramy z kosteczek i ponownie wrzucamy do zupy, następnie już po zdjęciu garnka z ognia zaprawiamy dwoma żółtkami, szybko mieszając, by się nie ścięły, po dodaniu posiekanej zielonej pietruszki, białego pieprzu Zupa zyskuje królewskiego charakteru i ukochany Tolo nią zajadał się, aż mu różowe uszka trzęsły się. Julia wymyślała coraz to lepsze potrawy którym dawała francuskie nazwy, po których Toleczek coraz bardziej był zakochany i popadał w ekstazę, a po zjedzeniu wypieczonego Murzyna w koszuli Negre en chemise, oświadczył Julce, że jest boginią i prędko z nią ustalił datę ślubu. W powieści Kłamczucha Tosia Kowalikowa żona Mamerta realizuje z poczuciem obowiązku zdrowe, smaczne jedzenie. Gotuje smaczną pomidorową z szczyptą tymianku, ząbkowi czosnku roztartego z solą. Lub też jarzynową na kościach, a wcześniej gospodarna Tosia skrzętnie odkrawa kości od kotletów schabowych, do których dorzuca następujące warzywa: marchewkę, rzepkę, kalarepkę, seler,

ćwierć małej główki kapusty włoskiej, 2 pory, pół szklanki zielonego groszku, kilka strąków zielonej fasolki szparagowej, 2 ziemniaki pokrojone w talarki, łyżeczkę świeżego masła i garść posiekanego koperku. I to jest bardzo dobre, gdyż rodzinie Mamertów smakuje, a w sobotę piecze się Placek drożdżowy wielkopolski czyli rozrzutność raz na tydzień, jest to lokalna tradycja, gdyż w Poznaniu każda szanująca się rodzina piecze na niedzielę placek drożdżowy z kruszonką ( ) w porze śliwek dobrze jest poukładać na cieście połówki dorodnych węgierek, a te kwaśne jabłka, co rosną u ciotki Lili w ogródku pokrojone w malutkie ćwiartki, już nie mówią o czarnych porzeczkach, rabarbarze. A co o upodobaniach lokalnych dodałby nasz Przystupa? Czy przepisy zawarte w literaturze są do naśladowania. Naszym skromnym zdaniem, tak, ale dobrze znać stanowisko fachowca. W Kwiecie kalafiora jak sobie fani przypominają bida aż piszczała, mama Borejko nie miała zbyt wielu okazji do rozwinięcia swych talentów kulinarnych, za to opanowała do perfekcji wykonywanie past do chleba np. twarogowo pomidorową z tymiankiem i cebulką, dobra po jakiejś godzinie lub też twarogowo czosnkowa wzbogaconą ogórkami konserwowymi pokrojonymi w mikroskopijną kosteczkę, ale też smaczna twarogowo rybną, również z ogórkami kiszonymi, a do ulubionych past kanapkowych Borejków należała jajeczno musztardowa, dziecinnie prosta do wykonania, jajka ugotowane na twardo po ostudzeniu, rozgnieść widelcem, dodać cebulę pokrojoną bardzo drobno, dodać ile się chce łyżeczek musztardy, masła, sól, pieprzu do smaku. I to jest właściwie wszystko, co umiała mama Borejko na łamach powieści kwiat kalafiora, czytelnicy fani Jeżycjady pamiętają doskonale, że biedaczka ląduje w szpitalu, a ciotka Fela postanawia odżywić biedne dzieci., żeby się nie zamieniły w hinduski, jak to ujęła szkielety. Gotuje zupę grzybową z łazankami, na parze przygotowuje pyzy drożdżowe, a na deser robi pyszny deser Gruszki w sosie waniliowym, ciotka nie zwraca szczególnej uwagi na estetykę, gdyż cztery siostry Borejko i tak pożrą wszystko co na stole. Z kolei główna bohaterka Kwiatu kalafiora Gabrysia Borejko piekła przepysznego Murzynka to prosty przepis: musimy 1 kostkę masła, 4 łyżki masła, 4 łyżki kakao, półtorej szklanki cukru włożyć do garnka raz zagotować, potem ostudzić i dodać jedno żółtko, odlać z tego pół szklanki na posmarowanie upieczonej babki, następnie do masy w garnku dodać trzy żółtka, szklankę i jeszcze pół mąki, skórkę otarta z cytryny, cukier waniliowy, 2 łyżki proszku do pieczenia, rodzynki. Wymieszać składniki i dodać pianę ubitą z 4 białek, znowu wymieszać i wlać te masę do formy natłuszczonej i wysypanej tartą bułką i piec około 30-40 minut w temp. 200 stopni, po ostudzeniu oblać pozostała w szklance masą, albo przełożyć konfiturą, albo kremem, bitą śmietaną. Zgodzi się p. Przystupa, że Murzynek jest świetny aby wykonać własną wariację można przecież go upiec z makiem, rodzynkami, orzechami, migdałami itd. a przede wszystkim jest do wykonania nawet przez osoby, które uważają, że nic nie potrafią upiec. W Idzie sierpniowej mama Borejko, już zdrowsza postanawia udowodnić, że ma

talent kulinarny, wykonując rodzinie naleśniki z serem i cynamonem, jabłka w kruchym cieście oraz pierogi z jagodami. Dania proste i skromne, ale jakże dobre! Wiadomo, że mieć w domu p. Przystupę to marzenie ściętej głowy a w Idzie sierpniowej właśnie gotuje pani Basia wierna gosposia. Była to staruszka rumiana i pracowita, uważająca, że bezczynność jest grzechem, autorka w ten sposób udowadnia, że mieszkać wielopokoleniowo warto, gdyż można wówczas liczyć na smakowite, nieźle pracochłonne dania. W powieści Opium w rosole często gotują rosół z wołowiny kartkowej z kością (autorka książki stwierdza, że z każdym nowym wydaniem należałoby poszerzyć ja o suplement z objaśnieniami, co to były kartki na mięso i inne produkty, młodsze pokolenie nie ma pojęcia o tym. Autorka zatytułowała powieść Opium w rosole gdyż rosół na wołowinie z kością z kartek reglamentacyjnych posiadał dużo serca, autorce tylko o to chodziło, żeby czytający zdawał sprawę, że wykonując niby prostą potrawę należy ją robić prawdziwym sercem. Zapewne z tym zgodzi się p. Przystupa, który co miesiąc namawia nas na gotowanie różnych potraw, że dodając serce osiągniemy kulinarne sukcesy. W Japonii przetłumaczono tytuł Opium w rosole na Kreskę 15 letnią u kresu zimy, trochę dziwaczny tytuł się zrobił. W kolejnym tomie Jeżycjady Brulionie Bebe autorka się zbuntowała, brak w nim obiadów, potraw, gotowanych smażonych kolacyjnych, napisała ją na przekór krytykom, którzy uznali, że stworzyła bohaterskie zaharowane matki żyjące jedynie gotowaniem dla swoich dzieci, mężów, zbytnio iddyliczne podchodzące do życia. I przez przekorę w Brulionie nie ma ani jednej ciekawej potrawy, są jakieś kulinarne aluzje. W postaci dań jakimi są rosół, jajecznica, ale to nic ciekawego do jedzenia. Oczywisty z tego wynika wniosek, że to jest rezultat rozbicia rodziny oraz stopniowy zanik więzi międzyludzkich. Wśród naszych młodych czytelniczek jest fanka Jeżycjady z którą dojrzewała aż do matury, Karolina Tetich i aby nastoletnią przygodę zakończyć z konkretną puentą wybrała ten cykl jako swoją prezentację maturalną, stawiając główną tezę opierającą się na relacjach rodzinnych dalekich od jednoznaczności z jednej strony dające obrazy budujące, a z drugiej pełne negatywnych emocji. I potwierdzała zdanie pisarki, że w rodzinie kochającej, szanującej się nawzajem, gotuje się piecze, zajada się często prostymi smakołykami, które przygotowuje się w wielkim sercem, gdyż domownicy bardzo się kochają, w rodzinie pełnej w której panuje miłość, harmonia, jedzenie tworzy ciepło domowego ogniska. W Opium w rosole jest przedstawiona sytuacja dziecka, które mimo, że teoretycznie wychowuje się w rodzinie pełnej, odczuwa brak obojga rodziców, którzy skupiają się na swojej pracy. Aurelia bo takie ma imię, to smutna i przerażona dziewczynka, miała załatwione obiady u pani Liskiej, jednakże te posiłki jej nie odpowiadały nie znając ciepła i miłości w domu, postanowiła na obiadki chodzić do innych, podając się za Genowefą i za każdym razem podawała inne nazwisko: Pompke, Bombke, Sztoompke, Zombke, Rombke, Lampke, Trompkę gdzie panowała przyjemna atmosfera przy jedzeniu. Dłuższą relację z twórczości M.Musierowicz przeczytać warto na naszej stronie www., która podsumowała książki pisarki jako współczesną baśń o rodzinie idealizującej relacje między członkami rodziny, jej powieść zawsze mają

optymistyczne przesłania, a samo kucharzenie odgrywa dość istotna rolę w każdej rodzinie. Wokół kuchni i smakołyków czyli literackie gotowanie. Przepisy na słodkości dla dzieci część III Popularny wśród dzieci pisarz Grzegorz Kasdepke (przypominamy pierwszy pisarz, który nas odwiedził w ramach Spotkań z książką na walizkach ) postanowił wspólnie z Gabrielą Niedzielską napisać książkę o gotowaniu, taką nieskomplikowaną, gdyż w Słodkim roku Kuby i Buby znajdują się przepisy wyłącznie na słodkości. Uznali, że gotowanie jest wspaniałą zabawą, tak jak czytanie o przygodach Kuby i Buby. W książce jest napisana instrukcja obsługi, jak należy korzystać. Pisarz z właściwym dla siebie poczuciem humoru napisał, iż książkę należy czytać i dobrze bawić się przygodami Kuby i Buby, a po drugie wiedząc, że jest to książka prawie kucharska więc należy ją wertować w poszukiwaniu przysmaku, na który właśnie mamy ochotę,a potem to wykonać, tak jak np. wystrzałową sałatkę, którą wykonać mogą samodzielnie dzieci z dostępnych sezonowo owoców np. z bananów- autor dzieciakom przypomina aby nie rzucać skórki mamie pod nogi, bo może nie docenić dowcipu, następnie dodać obrane kiwi, gruszkę oczywiście umytą i po usunięciu wszystkiego, co jest niejadalne mandarynki, a na koniec otworzyć puszkę brzoskwiń ananasów, pokroić na niezbyt drobne kawałki, można też dorzucić trochę rodzynek, kandyzowanych owoców, wymieszać, schłodzić i jeść. Ulubioną lemoniadę Kacperka można szybko przygotować, każdy dzieciak da radę, po prostu Cytryny wyciśnij (byleby nie skacząc po nich dodać sok do wody, zamieszać wszystko, posłodzić i już. Proste a zamiast lemoniady w ten sam sposób można zrobić oranżadę, cytryny zastępujemy pomarańczami. Autor wyjaśnia zagadkę Dlaczego lemoniada nazywa się lemoniadą, a oranżada, oranżadą Dlatego, że po angielski na cytrynę mówimy lemon, a na pomarańczę orange. Z humorem autor snuje opowieści o Bubie i Kubie, jak np. O krówkach belferkach które zrobili nauczycielowi matematyki z okazji Dnia Nauczyciela, mając nadzieje, że nie będzie pytał. I tak się stało, zamieniając popularną nazwę mordoklejki na belferki liczyli, że nauczyciel nie będzie mógł poruszać żuchwą przez dłuższą chwilę. I tak się stało. A przepis na Krówki belferki przedstawia się następująco: potrzebne są składniki: 1 kostka masła, 1 kubek cukru, 1 kubek śmietany 30%, pół kubka zmielonych orzechów włoskich lub maku, ziarna sezamu To wszystko wkładamy do dużego rondla i gotujemy przez 20 25 minut, cały czas mieszając drewnianą łyżką, a po wyłączeniu jeszcze 5 minut nie przerywać mieszać. Przelać do żaroodpornego naczynia wyłożonego folią spożywczą, przelać słodką masę, poczekać aż zastygnie, a gdy będzie zimna wstawić do lodówki. To co powstało to nie krówka, a wielka krowa, którą potrzeba pokroić

na drobne kawałeczki. Wszystkie przepisy dla dzieci są opisane dowcipnie, tak jak Zapiekanka dla niejadka do której należy przygotować : 2 banany, chałkę¾ litra mleka, 3 łyżki miodu, zapach waniliowy, 2 jajka, masło, chałkę pokroić na grube plastry, posmarować masłem, część pokroić na niezbyt duże kawałki i wysypać nimi dno naczynia żaroodpornego, następnie ułożyć pokrojone w plasterki banany. Zmiksować mleko, jaja, miód oraz zapach waniliowy, wlać do żaroodpornego naczynia i odstawić na 15 minut. Rozgrzać piekarnik do temperatury 190 stopni i wstawić zapiekankę do piekarnika, piec około 45 50 minut. Chałka jest najsmaczniejsza na ciepło nie na gorąco więc nie rzucać się na nią od razu po wyjęciu z piekarnika. Zamiast bananów można je zastąpić jabłkami lub śliwkami. Smacznego. Kończąc jakże krótki przegląd książek z literatury dziecięco młodzieżowej w których kucharzenie odgrywa dość istotna rolę można podsumować, że jest to bardzo istotny element fabuły literackiej. Słusznie w Poradniku domowym (dostępnym w bibliotece) stwierdzono, ze można upowszechniać ciastoterapię. Domowe ciasto prosto z piekarnika, zdaniem psychologów pozwala rozładować napięcie mięśniowe poprawia koncentrację a przede wszystkim nie potrzeba posiadać szczególnych zdolności i umiejętności i nie wychodzić z domu. Wystarczy mieć książkę kucharską i chęć albo zainteresować dzieci (każde dziecko uwielbia bawić się w kucharza) wspólne pieczenie, gotowanie integruje rodzinę, pogłębia więzi, dziecko oprócz gotowania uczy się organizacji planowania, dbania o porządek, estetyki, kultury podawania posiłków itd. Nasza propozycja do pana kucharza z Notatnika Świeradowskiego, może sezonowe przepisy wskazówki, dla rodziców, aby zachciało im się wspólnie coś ugotować z dziećmi. Przepisy niebanalne ale łatwe i zdrowe, które wspólnie można wyczarować, a przy okazji kuchni nie zdemolować. Czekamy na propozycje które umieścimy na stronie biblioteki, a może coś wyjątkowego młodym czytelnikom zaproponować. Tym najmłodszym którzy pod czujnym okiem mamy lub taty ugotują coś naprawdę zdrowego, ale też i nastolatkom coraz częściej wybierającym zdrowe odżywianie. Moda na kucharzenie wśród pisarzy i filmowców część IV Wydaje nam się, że pionierka była Małgorzata Kalicińska z Domem nad rozlewiskiem. Bohaterka po otrzymaniu jak to określiła czerwonej kartki za metrykę popada w depresje, tylko dzięki teściowej która zmusza do uporządkowania życia i nawiązania kontaktów z matką odnajduje się w nowym miejscu. Właśnie prosty pierwszy posiłek jaki matka przyrządza Małgosi, bardzo dwie kobiety zbliża, niby nic bo to były parówki pyszne i

nienaturalnie różowe w środku, musztarda najtańsza sarepska, a nie od dawna kupowana u Małgosi francuska. I co tu kombinować? Piwo to świetny dodatek do parówek, bohaterka pije je z matką i od razu nawiązuje się między nimi porozumienie, mimo, że tyle lat nie utrzymywały kontaktu. Pisarka co parę stron pisze o jedzeniu, że aż ślinka cieknie, kucharzenie bohaterów jest potraktowane jako równe sobie bardzo ważne wątki nawzajem się przenikające. Splata się kuchnia przodków, tradycyjna z ta bardziej nowoczesna, regionalna z ogólną. Bibliografia: M.Musierowicz, Na gwiazdkę, Akapit Press z ilustracjami A. Milne, Kubuś Puchatek zaprasza na piknik M.Musierowicz, Łasuch literacki J.Tomkowski, Kuchnia Literacka Kasdepke G. Niedzielska G., Słodki rok Kuby i Buby Poradnik domowy nr 9/2012 Kalicińska M., Dom nad rozlewiskiem