Chemia i technologia polimerów. Wykład 2 Budowa makrocząsteczek a właściwości fizyczne polimerów

Podobne dokumenty
Wykład 7. Podstawy termodynamiki i kinetyki procesowej - wykład 7. Anna Ptaszek. 21 maja Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego

SPEKTROSKOPIA MOLEKULARNA

Podstawy termodynamiki

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

α i = n i /n β i = V i /V α i = β i γ i = m i /m

Współczynnik przenikania ciepła U v. 4.00

relacje ilościowe ( masowe,objętościowe i molowe ) dotyczące połączeń 1. pierwiastków w związkach chemicznych 2. związków chemicznych w reakcjach

Płyny nienewtonowskie i zjawisko tiksotropii

Zjawiska masowe takie, które mogą wystąpid nieograniczoną ilośd razy. Wyrazów Obcych)

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

podstawami stechiometrii, czyli działu chemii zajmującymi są obliczeniami jest prawo zachowania masy oraz prawo stałości składu

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu

Studia podyplomowe INŻYNIERIA MATERIAŁÓW POLIMEROWYCH Edycja II marzec - listopad 2014

Wykład Turbina parowa kondensacyjna

Część III: Termodynamika układów biologicznych

Refraktometria. sin β sin β

CHEMIA MAKROCZĄSTECZEK (POLIMERÓW) Uniwersytet Jagielloński Kraków,

MATERIAŁOZNAWSTWO. Prof. dr hab. inż. Andrzej Zieliński Katedra Inżynierii Materiałowej Pok. 204

Podstawowe pojęcia i prawa chemiczne, Obliczenia na podstawie wzorów chemicznych

Materiały dodatkowe do zajęć z chemii dla studentów

Natalia Nehrebecka. Wykład 2

Weryfikacja hipotez dla wielu populacji

OGÓLNE PODSTAWY SPEKTROSKOPII

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG

Nieparametryczne Testy Istotności

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

INSTRUKCJA Do ćwiczenia nr 6

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

KARTA MODUŁU KSZTAŁCENIA

Wykład II. Pojęcia ogólne. Masy cząsteczkowe i metody ich oznaczania.

Praktyczne wykorzystanie zależności między twardością Brinella a wytrzymałością stali konstrukcyjnych

Kształtowanie się firm informatycznych jako nowych elementów struktury przestrzennej przemysłu

1. Stechiometria 1.1. Obliczenia składu substancji na podstawie wzoru

KRZYWA BÉZIERA TWORZENIE I WIZUALIZACJA KRZYWYCH PARAMETRYCZNYCH NA PRZYKŁADZIE KRZYWEJ BÉZIERA

1. Od czego i w jaki sposób zależy szybkość reakcji chemicznej?

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Podstawowe prawa opisujące właściwości gazów zostały wyprowadzone dla gazu modelowego, nazywanego gazem doskonałym (idealnym).

Jakość cieplna obudowy budynków - doświadczenia z ekspertyz

Wykład II. Pojęcia ogólne. Masy cząsteczkowe i metody ich oznaczania.

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu

TERMODYNAMIKA TECHNICZNA I CHEMICZNA

Równowagi fazowe cz.ii. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

IZOTERMA ADSORPCJI GIBBSA

Temat 13. Rozszerzalność cieplna i przewodnictwo cieplne ciał stałych.

BADANIA WYCINKA RURY ZE STALI G355 Z GAZOCIĄGU PO 15 LETNIEJ EKSPLOATACJI Część II.: Badania metodami niszczącymi

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów. W.a. w roztworach elektrolitów (2) W.a. w roztworach elektrolitów (3) 1 r. Przypomnienie!

± Δ. Podstawowe pojęcia procesu pomiarowego. x rzeczywiste. Określenie jakości poznania rzeczywistości

Analiza rodzajów skutków i krytyczności uszkodzeń FMECA/FMEA według MIL STD A

Spis treści. Ciśnienie osmotyczne. Mechanizm powstawania ciśnienia osmotycznego

Statystyka Opisowa 2014 część 2. Katarzyna Lubnauer

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

Wykład 8. Silnik Stirlinga (R. Stirling, 1816)

Za poprawną metodę Za poprawne obliczenia wraz z podaniem zmiany ph

Równowagi fazowe. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

Regulamin promocji upalne lato

KURS STATYSTYKA. Lekcja 1 Statystyka opisowa ZADANIE DOMOWE. Strona 1

Spektroskopia charakterystycznych strat energii elektronów EELS (Electron Energy-Loss Spectroscopy)

XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

V. TERMODYNAMIKA KLASYCZNA

Regulamin promocji zimowa piętnastka

exp jest proporcjonalne do czynnika Boltzmanna exp(-e kbt (szerokość przerwy energetycznej między pasmami) g /k B

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Fizyka cząstek elementarnych

Wykład 13. Rozkład kanoniczny Boltzmanna Rozkład Maxwella-Boltzmanna III Zasada Termodynamiki. Rozkład Boltzmanna!!!

Wykłady z termodynamiki i fizyki statystycznej. Semestr letni 2009/2010 Ewa Gudowska-Nowak, IFUJ, p.441 a

Regulamin promocji 14 wiosna

dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów

SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 7. KLASYFIKATORY BAYESA. Dr hab. inż. Grzegorz Dudek Wydział Elektryczny Politechnika Częstochowska.

WYZNACZANIE ŚREDNIEJ MASY MOLOWEJ POLIMERU METODĄ WISKOZYMETRYCZNĄ

Wyznaczenie promienia hydrodynamicznego cząsteczki metodą wiskozymetryczną. Część 2. Symulacje komputerowe

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

Dobór zmiennych objaśniających

Co to jest elektrochemia?

Spektroskopia. Spotkanie pierwsze. Prowadzący: Dr Barbara Gil

Materiały Ceramiczne laboratorium

WYZNACZANIE ROZMIARÓW

VI Podkarpacki Konkurs Chemiczny 2013/2014

Polaryzacja i ośrodki dwójłomne. Częśd II

Energia potencjalna jest energią zgromadzoną w układzie. Energia potencjalna może być zmieniona w inną formę energii (na przykład energię kinetyczną)

P L O ITECH C N H I N KA K A WR

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

Wykład 7. Anna Ptaszek. 13 września Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Fizykochemia biopolimerów - wykład 7.

III Podkarpacki Konkurs Chemiczny 2010/2011. ETAP I r. Godz Zadanie 1

Wykład 3. Makrocząsteczki w roztworze i w stanie skondensowanym.

Struktura materiałów. Zakres tematyczny. Politechnika Rzeszowska - Materiały lotnicze - I LD / dr inż. Maciej Motyka.

MIĘDZYNARODOWE UNORMOWANIA WYRAśANIA ANIA NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

EKONOMETRIA I Spotkanie 1, dn

Tadeusz Hofman, WYKŁADY Z CHEMII FIZYCZNEJ I dla chemików

ANALIZA WYNIKÓW MATURY 2017 Z CHEMII

Wykład 2. Termodynamika i kinetyka procesowa- wykład. Anna Ptaszek. 13 marca Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego

BADANIE WŁAŚCIWOŚCI POWIERZCHNII

Sprawozdanie powinno zawierać:

Cz. I Stechiometria - Zadania do samodzielnego wykonania

dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG

Transkrypt:

Chema technologa polmerów Wykład 2 Budowa makrocząsteczek a właścwośc fzyczne polmerów

Budowa makrocząsteczk Makrocząsteczk lnowe rozgałęzone Polmer usecowany sed polmerowa punkt rozgałęzena, węzeł sec

Budowa makrocząsteczk Rozgałęzena fragmenty łaocucha, a ne podstawnk w monomerach. CH CH CH 2 CH CH 2 CH 2 CH CH CH C CH CH CH CH CH 2 CH 2 CH 2 CH 2 CH 2 CH 2 CH 2 CH 2 rozgałęzene w cząsteczce polstyrenu

Masa cząsteczkowa Masa cząsteczkowa makrocząsteczk: suma mas atomowych wchodzących w jej skład atomów. Wyrażona w jednostkach masy atomowej (u = 1/12 masy zotopu 12 C) zwanych także daltonam (Da). Najczęścej ne podajemy jednak żadnych jednostek. Zwyczajowo spotyka sę także określene cężar cząsteczkowy, tłumaczene powszechne stosowanego w lteraturze termnu molecular weght. Ne jest to termn zalecany przez IUPAC. Masa molowa nne pojęce. Lczbowo masa cząsteczkowa molowa są take same, ale masa molowa jest wyrażona w g/mol. Teoretyczne każda makrocząsteczka w próbce polmeru może med nną masę cząsteczkową. Operujemy zatem średną masą cząsteczkową polmeru.

wytrzymałośd na zerwane Masa cząsteczkowa Wele właścwośc polmerów, np. właścwośc mechanczne take, jak wytrzymałośd na zerwane /lub zgnane, odpornośd na uderzene, twardośd tp. zależą od średnej masy cząsteczkowej. Ta cecha zależy od masy cząsteczkowej w ten sposób, że początkowa szybko wzrasta, a potem stablzuje sę, począwszy od ok. 5000 10 000. masa cząsteczkowa polmeru

Masa cząsteczkowa Zakres właścwośc mechancznych zależy od energ typu oddzaływao mędzycząsteczkowych, które są charakterystyczne dla danego typu polmeru. Polmery o slnych oddzaływanach, np. polestry, polamdy uzyskują dobre właścwośc już przy nedużej średnej mase cząsteczkowej (wązana wodorowe). Polmery nepolarne (poletylen) maja dobre właścwośc raczej przy dużej mase cząsteczkowej. Nektóre cechy użytkowe polmerów pogarszają sę z nadmernym wzrostem masy cząsteczkowej, np. przetwarzalnośd (PVC). Dla każdego polmeru każdej formy zastosowana docelowej formy materału polmerowego (z przeznaczenem na folę, włókno, rury, arkusze, pank tp.) dobera sę optymalną średną masę cząsteczkową (oraz stosuje odpowedne dodatk).

Średne masy cząsteczkowe Lczbowo-średna masa cząsteczkowa. Wynk pomaru masy cząsteczkowej metodam wrażlwym na lczbę cząsteczek. Każda cząsteczka, nezależne od masy, ma jednakowy wpływ na oznaczaną welkośd. Do takch welkośc należą: cśnene osmotyczne roztworu polmeru, obnżene temperatury krzepnęca lub podwyższene temperatury wrzena roztworu, obnżene prężnośc pary rozpuszczalnka nad roztworem (osmometra bezmembranowa) lub wyznaczene zawartośc (stężena) grup koocowych. Roztwory o takm samym stężenu molowym cząsteczek dają tak sam wynk pomaru tych właścwośc, nezależne od ch welkośc.

Średne masy cząsteczkowe Lczbowo-średna masa cząsteczkowa jest zdefnowana jako masa próbk polmeru, w, podzelona przez lczbę cząsteczek, N. (Przyjmujemy, że masa próbk polmeru jest wyrażona w daltonach.) Jeżel w skład próbk wchodz N 1, N 2, N 3,, cząsteczek o mase cząsteczkowej, odpowedno, M 1, M 2, M 3,, otrzymujemy: M w n 1 w N M N 1 1 1 N M N N N 1 A zatem lczbowo-średna masa cząsteczkowa, M n, wynos:

Średne masy cząsteczkowe Z praktycznych względów w wylczenach posługujemy sę raczej masą molową, nż masą cząsteczkową, a węc stosujemy masę, wyrażoną w jednostkach makroskopowych, najczęścej gramach lub klogramach, a zamast lczby cząsteczek określamy lczbę mol. Lczbowo-średna masa molowa jest, co do wartośc, równa lczbowo-średnej mase cząsteczkowej.

Średne masy cząsteczkowe W pomarach, w których na wynk wpływ ma ne tylko lośd, ale także welkośd makrocząsteczek, uzyskana masa cząsteczkowa jest wagowo-średną masą cząsteczkową. Z taką sytuacją mamy do czynena, np. w pomarach ntensywnośc śwatła rozproszonego przez roztwór polmeru. Makrocząsteczka rozprasza śwatło tym ntensywnej m wększa jest jej masa cząsteczkowa. Jeżel w jest ułamkem wagowym cząsteczek o mase cząsteczkowej : NM w N M to wagowo-średna masa cząsteczkowa, M w, wynos: 2 N M 1 Mw wm 1 N M 1 1

Średne masy cząsteczkowe Alternatywne, jeżel stężene wagowe cząsteczek typu wynos c, to z uwag na fakt, że wpływ na wynk jest proporcjonalny do M otrzymamy: cm Mw 1 c przy czym c oznacza całkowte, wagowe stężene polmeru, wyrażone w jednostkach masy na jednostkę objętośc, np. w g/cm 3. Wynk są równoważne zważywszy, że w = c /c = N M, a: c c 1 N M

Średne masy cząsteczkowe Pomar lepkośc rozceoczonego roztworu polmeru jest jednym z najprostszych, a jednocześne najdokładnejszych metod wyznaczana średnej masy cząsteczkowej. W tym przypadku m wększa cząsteczka, tym slnejsze tarce tym wększa lepkośd, ale z uwag na rzeczywsty kształt makrocząsteczk w roztworze, ne wszystke jej segmenty mogą jednakowo oddzaływad z rozpuszczalnkem. Z pomaru lepkośc roztworów polmerów otrzymujemy lepkoścowo-średną masę cząsteczkową, zdefnowaną jako: 1 / a M 1 w M a 1 / a 1 1 N M N M a1 Zwykle 0,5 a < 1,0

Średne masy cząsteczkowe Ułamek wagowy, w Z defncj wartośc średnch wynka, że: M n M M Mw M n Mw Parametrem określającym szerokośd rozkładu mas cząsteczkowych jest dyspersyjność: Masa cząsteczkowa, M Đ M = M w M n

Średne masy cząsteczkowe Najczęścej stosowane metody wyznaczana mas cząsteczkowych polmerów: Metoda Zakres M Typ średnej Lepkość roztworów 10 2..10 8 M Chromatografa żelowa (GPC) lub z wykluczenem względem welkośc (SEC) Spektrometra masowa (MALDI-TOF) lub (ESI-MS) 10 2..10 7 rozkład <10 5 rozkład

Stan fzyczny, czyl morfologa polmerów Fakt, że polmery mają morfologę odróżna je od substancj małocząsteczkowych. Morfologą nazywamy układ różnących sę elementów budowy polmerów, zwązanych z ch formą fzyczną. Zasadnczą rolę odgrywa częścowa krystalczność polmerów. Powoduje to, że w polmerze koegzystują rozmate fazy, przede wszystkm faza amorfczna faza krystalczna, wraz z różnym formam przejścowym. Na właścwośc fzyczne możlwośc stosowana polmeru wpływa układ tych faz. W pewnym zakrese można nm manpulowad, modyfkując w ten sposób właścwoścam użytkowym polmeru. Przykłady: przeźroczystośd jednorazowej szklank do pwa z PP, modyfkacja odpornośc na uderzene PVC, twardośd warstwy powerzchnowej zderzaka z PP tp.

Struktura plastra modu w PVC modyfkowanym EVA. Polmer o wysokej udarnośc (odpornośc na uderzene). PVC modyfkowany EVA po nadmernym homogenzowanu, które obnża odpornośd polmeru na uderzene.

Budowa polmerów częścowo krystalcznych (semkrystalcznych) a b a) Idealny krystalt polmeru częścowo krystalcznego. Wszystke łaocuchy są w całośc wbudowane do fazy krystalcznej. b) Krystalt typu swtchboard, w której sąsedne fragmenty łaocucha pochodzą bądź od różnych cząsteczek, bądź do odległych fragmentów tej samej makrocząsteczk.

Budowa polmerów częścowo krystalcznych (semkrystalcznych) Zarówno z roztworu, jak ze stopu (stoponego polmeru) powolna krystalzacja daje w wynku płaske krystalty zwane lamelam, z łaocucham polmeru ułożonym prostopadle do ch powerzchn. Lamele łączą sę w wydłużone formy, zwane fbrylam. Fbryle, rozgałęzając sę zagnając, tworzą struktury polkrystalczne, spośród których najczęścej spotyka sę sferolty o symetr kulstej. Stada formowana sę sferoltu.

Budowa polmerów częścowo krystalcznych (semkrystalcznych) Schemat przedstawający prawdopodobne, rzeczywste ułożene makrocząsteczek w polmerze semkrystalcznym. Obszary zacenone odpowadają poszczególnym krystaltom.

Budowa polmerów częścowo krystalcznych (semkrystalcznych) Procentowy udzał fazy krystalcznej w polmerze (stopeo krystalcznośc) zależy od: typu polmeru (stopna perfekcj budowy łaocuchów) warunków prowadzena procesu (stopna przechłodzena stopu lub roztworu) następczej obróbk polmeru (orentacja) Stopeo krystalcznośc wyznaczyd można metodam: rentgenografcznym kalorymetrycznym grawmetrycznym spektroskopowym (IR, NMR)

Budowa polmerów częścowo krystalcznych (semkrystalcznych) Skłonnośd poszczególnych typów polmerów do krystalzacj jest uwarunkowana termodynamczne knetyczne oraz zależy od łatwośc tworzena przez polmer fazy krystalcznej (budowa meru łaocucha) efektywnośc wązao wtórnych (Van der Waalsa, wodorowych td.) warunkujących stnene fazy krystalcznej. Najłatwej krystalzują poletylen, poloksymetylen, poloksyetylen polpropylen, polmery fluorowe (regularna struktura, lnowośd łaocuchów, dostateczna gętkośd) Polamdy (np. polkaprolaktam) łatwo krystalzują dzęk dużej lczbe wązao wodorowych. Inne popularne polmery, polstyren, pol(chlorek wnylu), pol(metakrylan metylu) ne krystalzują lub tylko w szczególnych przypadkach. Polmery o regularnych, sztywnych łaocuchach (PET, celuloza) krystalzują wskutek specjalnych zabegów (odpowedno: orentacja obróbka termczna, porządkujące dzałane enzymów). Polmery o bardzo gętkch łaocuchach (elastomery) krystalzują tylko wskutek slnej orentacj łaocuchów.

Indukowane termczne przemany polmerów Ogrzewanu polmerów towarzyszą dwa typy przeman: przejśce szklste (w tzw. temperaturze zeszklena lub wtryfkacj: T g ) dotyczy fazy amorfcznej polmeru topnene lub krystalzacja T m dotyczy fazy krystalcznej. Temperatura, przy której te przemany zachodzą, determnuje zastosowane poszczególnych typów polmerów.

Indukowane termczne przemany polmerów Polmer CRU (jednostka konstytucyjna) T g ( C) T m ( C) Poldmetylosloksan -OS(CH 3 ) 2-127 40 Poletylen -CH 2 CH 2-125 137 Poloksymetylen -OCH 2-83 181 Polzopren (kauczuk nat.) -CH 2 C(CH 3 )=CHCH 2-73 28 Pol(tlenek etylenu) -OCH 2 CH 2-53 66 Polpropylen -CH 2 CH 2 (CH 3 )- 1 176 Pol(octan wnylu) -CH 2 CH(OCOCH 3 )- 32 - Pol(ε-kaprolaktam) -(CH 3 ) 5 CONH- 40 223 Pol(adpamd heksametylenu) -NH(CH 2 ) 6 NHCO(CH 2 ) 4 CO- 50 265 Pol(tereftalan etylenu) -O(CH 2 ) 2 OCOφCO- 61 270 Pol(chlorek wnylu) -CH 2 CHCl- 81 273 Polstyren -CH 2 CHφ- 100 250 Pol(metakrylan metylu) -CH 2 C(CH 3 )(C(O)OCH 3 )- 105 220 Pol(tetrafluoroetylen) -CF 2 CF 2-117 327

Indukowane termczne przemany polmerów Na podstawe tabel możemy wywnoskowad, że m wyższe T g, tym wyższe T m. Wąże sę to z energą oddzaływao mędzycząsteczkowych. Sztywnejsze łaocuchy mają wyższe T g T m. Polmery, zawerające mery symetryczne (1,1-) podstawone: pol(fluorek wnyldenu): -CF 2 CH 2 - (T g = 40 C, T m = 185 C), polzobutylen C(CH 3 ) 2 CH 2 - (T g = 73 C, T m = 34 C), mają nższe T g T m, nż polfluoroetylen -CFHCH 2 - (T g = 41 C, T m = 200 C), polpropylen CH(CH 3 )CH 2 - (T g = 1 C, T m = 176 C). Stosunek T g /T m zmena sę od ok. ½ dla symetrycznych merów do ok. ¾ dla merów nesymetrycznych.

Mechanczne właścwośc polmerów ch zastosowana Proste rozcągane l l Prawo Hooke a: e odkształcene; s naprężene *N/m 2 ]; E moduł Younga

naprężene, s [N/cm 2 ] Mechanczne właścwośc polmerów ch zastosowana włókna polmery sztywne wytrzymałe typowe polmery nżynerske elastomery odkształcene, e

Mechanczne właścwośc polmerów ch zastosowana Polmery stosuje sę po wprowadzenu dodatków modyfkujących /lub uszlachetnających. Stają sę one wtedy materałam polmerowym lub tworzywam polmerowym (dawnej nazywanym tworzywam sztucznym). Z punktu wdzena zastosowao materały polmerowe można podzeld na: kauczuk, tworzywa konstrukcyjne, włókna, kleje lakery, nne (np. membrany półprzepuszczalne, tworzywa do zabezpeczana układów elektroncznych tp.) Z punktu wdzena przetwórstwa dzelmy je na: elastomery, termoplasty, duroplasty.