1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Podobne dokumenty
1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

Bryła fotometryczna i krzywa światłości.

WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

Temat: WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

WYZNACZANIE BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ LAMP I OPRAW OŚWIETLENIOWYCH

POMIAR WSPÓŁCZYNNIKÓW ODBICIA I PRZEPUSZCZANIA

Ćwiczenie nr 6 Temat: BADANIE ŚWIATEŁ DO JAZDY DZIENNEJ

TEMAT: POMIAR LUMINANCJI MATERIAŁÓW O RÓśNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH FOTOMETRYCZNYCH

Pomiar mocy i energii

OBLICZANIE ROZKŁADÓW NATĘśENIA OŚWIETLENIA I ROZKŁADÓW LUMINANCJI

Grupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn Laboratorium Techniki Świetlnej

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

ε (1) ε, R w ε WYZNACZANIE SIŁY ELEKTROMOTOTYCZNEJ METODĄ KOMPENSACYJNĄ

Przykład 3.2. Rama wolnopodparta

BADANIA CHARAKTERYSTYK HYDRAULICZNYCH KSZTAŁTEK WENTYLACYJNYCH

Sprawozdanie powinno zawierać:

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Pneumatyczne pomiary długości

OCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA

Grupa: Elektrotechnika, sem 3., wersja z dn Technika Świetlna Laboratorium

WYWAŻANIE STATYCZNE WIRUJĄCYCH ZESTAWÓW RADIOLOKACYJNYCH

STATECZNOŚĆ SKARP. α - kąt nachylenia skarpy [ o ], φ - kąt tarcia wewnętrznego gruntu [ o ],

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. - Prąd powstający w wyniku indukcji elektro-magnetycznej.

Laboratorium Sprzętu Oświetleniowego

5. CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

Laboratorium Sprzętu Oświetleniowego

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Refraktometria. sin β sin β

Badanie parametrów fotometrycznych opraw parkowych z lampami sodowymi

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

1. SPRAWDZENIE WYSTEPOWANIA RYZYKA KONDENSACJI POWIERZCHNIOWEJ ORAZ KONDENSACJI MIĘDZYWARSTWOWEJ W ŚCIANIE ZEWNĘTRZNEJ

Pomiary parametrów akustycznych wnętrz.

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

Ćw. 1. Wyznaczanie wartości średniego statycznego współczynnika tarcia i sprawności mechanizmu śrubowego.

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

Określanie mocy cylindra C w zaleŝności od ostrości wzroku V 0 Ostrość wzroku V 0 7/5 6/5 5/5 4/5 3/5 2/5 Moc cylindra C 0,5 0,75 1,0 1,25 1,5 > 2

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY METODĄ STOKESA

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 2)

KRZYWA BÉZIERA TWORZENIE I WIZUALIZACJA KRZYWYCH PARAMETRYCZNYCH NA PRZYKŁADZIE KRZYWEJ BÉZIERA

5. Rezonans napięć i prądów

Ćwiczenie Nr 11 Fotometria

I. Elementy analizy matematycznej

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

3. ŁUK ELEKTRYCZNY PRĄDU STAŁEGO I PRZEMIENNEGO

AUTOMATYKA I STEROWANIE W CHŁODNICTWIE, KLIMATYZACJI I OGRZEWNICTWIE L3 STEROWANIE INWERTEROWYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM W TRYBIE PD ORAZ PID

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

IDENTYFIKACJA ŹRÓDEŁ AKTYWNOŚCI WIBROAKUSTYCZNEJ MASZYN METODĄ KSZTAŁTOWANIA WIĄZKI SYGNAŁU (BEAMFORMING)

Techniki świetlne. Wykład 4. Obliczenia podstawowych wielkości fotometrycznych

Ćwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..

Rozdział 2. Krzywe stożkowe. 2.1 Elipsa. Krzywe stożkowe są zadane ogólnym równaniem kwadratowym na płaszczyźnie

EUROELEKTRA. Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej. Rok szkolny 2013/2014

Wyznaczanie współczynnika sztywności zastępczej układu sprężyn

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

Układ współrzędnych dwu trój Wykład 2 "Układ współrzędnych, system i układ odniesienia"

Równania prostych i krzywych; współrzędne punktu

STUDIA NIESTACJONARNE ELEKTROTECHNIKA Laboratorium PODSTAW TECHNIKI ŚWIETLNEJ. Temat: POMIAR STRUMIENIA ŚWIETLNEGO I WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYK

Symulator układu regulacji automatycznej z samonastrajającym regulatorem PID

Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

Ćwiczenie nr 1. Temat: BADANIE OSTROŚCI WIDZENIA W RÓŻNYCH WARUNKACH OŚWIETLENIOWYCH

Krzywe stożkowe Lekcja II: Okrąg i jego opis w różnych układach współrzędnych

Planowanie eksperymentu pomiarowego I

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Model IS-LM-BP. Model IS-LM-BP jest wersją modelu ISLM w gospodarce otwartej. Pokazuje on zatem jak

LABORATORIUM OPTYKA GEOMETRYCZNA I FALOWA

Przykład projektowania łuku poziomego nr 1 z symetrycznymi klotoidami, łuku poziomego nr 2 z niesymetrycznymi klotoidami i krzywej esowej ł

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Plan wykładu. Wykład 3. Rzutowanie prostokątne, widoki, przekroje, kłady. Rzutowanie prostokątne - geneza. Rzutowanie prostokątne - geneza

AERODYNAMICS I WYKŁAD 6 AERODYNAMIKA SKRZYDŁA O SKOŃCZONEJ ROZPIĘTOŚCI PODSTAWY TEORII LINII NOŚNEJ

f(x, y) = arctg x y. f(u) = arctg(u), u(x, y) = x y. x = 1 1 y = y y = 1 1 +

Wyznaczanie długości fali światła metodą pierścieni Newtona

POMIAR STRUMIENIA ŚWIETLNEGO ORAZ SPRAWNOŚCI OPRAWY OŚWIETLENIOWEJ

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

Geometria analityczna

Różniczkowalność, pochodne, ekstremum funkcji. x 2 1 x x 2 k

POMIAR PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU METODĄ REZONANSU I METODĄ SKŁADANIA DRGAŃ WZAJEMNIE PROSTOPADŁYCH

Układy współrzędnych

ZESZYTY NAUKOWE NR x(xx) AKADEMII MORSKIEJ W SZCZECINIE. Metody wymiarowania obszaru manewrowego statku oparte na badaniach rzeczywistych

Drgania wymuszone - wahadło Pohla

Laboratorium Pomiarów i Automatyki w Inżynierii Chemicznej Regulacja Ciągła

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

Temat 3 (2 godziny) : Wyznaczanie umownej granicy sprężystości R 0,05, umownej granicy plastyczności R 0,2 oraz modułu sprężystości podłużnej E

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

H P1 H L1 A 1 N L A 5 A 6 H P 2 H L 2. Pojedynczy rekord obserwacyjny: Schemat opracowania jednej serii obserwacyjnej:

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Pomiar wielkości nieelektrycznych: temperatury, przemieszczenia i prędkości.

Zadania do samodzielnego rozwiązania zestaw 11

WSPOMAGANE KOMPUTEROWO POMIARY CZĘSTOTLIWOŚCI CHWILOWEJ SYGNAŁÓW IMPULSOWYCH

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

Transkrypt:

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Grupa: Elektrotechnka, wersja z dn..03.013 Studa stacjonarne, stopeń, sem.1 Laboratorum Technk Śwetlnej Ćwczene nr 6 Temat: Porównane parametrów fotometrycznych Ŝarówek dod śwecących o ukerunkowanym rozsyle Opracowane wykonano na podstawe następującej lteratury: 1. Laboratorum z technk śwetlnej (praca zborowa pod redakcją Władysława Golka). Skrypt nr 179. Wydawnctwo Poltechnk Poznańskej, Poznań 1994. Bąk J., Pabjańczyk W.: Podstawy technk śwetlnej. Wydawnctwo Poltechnk Łódzkej, Łódź 1994 3. PN-90/E-01005 Technka Śwetlna. Termnologa 1. Wstęp Celem ćwczena jest zbadane porównane parametrów fotometrycznych źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle. Badanym obektam będą dody śwecące z odbłyśnkem (Rys.1) oraz Ŝarówk halogenowe z odbłyśnkem (Rys.) Rys. 1 Doda śwecąca z odbłyśnkem Rys. śarówka halogenowa z odbłyśnkem 1

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Krzywa śwatłośc Krzywa śwatłośc jest to krzywa, przedstawona najczęścej w układze współrzędnych begunowych, która powstaje po przecęcu bryły fotometrycznej płaszczyzną ponową przechodzącą przez oś optyczną środek śwetlny źródła śwatła. Dla projektorów źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle, które wysyłają strumeń śwetlny w obrębe newelkego kąta bryłowego, krzywe śwatłośc (dla uzyskana wększej dokładnośc odczytu) przedstawa sę we współrzędnych prostokątnych. Rys. 3 Krzywe śwatłośc przedstawone w układze begunowym (po lewej) oraz prostokątnym (po prawej) Środek śwetlny Środek śwetlny oprawy lub źródła śwatła jest charakterystycznym punktem toŝsamym ze środkem geometrycznym źródła śwatła lub płaszczyzny otworu wyjścowego oprawy ośwetlenowej. Według normy PN-91 E-04040/0 Pomary promenowana optycznego Pomary fotometryczne Pomar śwatłośc fotometryczny środek śwetlny obektu pomarowego defnowany jest, jako umowny punkt przyjęty, jako początkowy przy pomarach oblczenach fotometrycznych. Środek śwetlny obektu pomarowego pownen znajdować sę w os ścśle określonym punkce gonometru, zaleŝnym od rodzaju jego konstrukcj.

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Środek śwetlny źródła śwatła z odbłyśnkem pokrywa sę ze środkem otworu wyjścowego. (Rys.4 ) Rys. 4 Środek śwetlny źródła śwatła z odbłyśnkem UŜyteczny kąt rozsyłu wązk śwatła δ 0.5 δ 0.1 Dla źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle, oprócz krzywej śwatłośc stotnym parametrem jest uŝyteczny kąt rozwarca wązk. δ. Jest to kąt w płaszczyźne przechodzącej przez oś wązk, w zakrese którego śwatłość spada do określonej wartośc procentowej swojej maksymalnej wartośc, dla δ 0.5 do 50% max, a dla δ 0.1 do 10% max (Rys.5). Wewnątrz tego kąta zachodz zaleŝność m > lub m. > 10 Rys.5 Krzywa śwatłośc uŝyteczne kąty rozwarca wązk δ 0.5 δ 0.1 3

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Gonometr Do pomaru śwatłośc źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle wykorzystuje sę gonometr (Rys.6). Jest to urządzene pozwalające na precyzyjny obrót badanego źródła śwatła o określony kąt, dookoła os ponowej oraz os pozomej w płaszczyźne prostopadłej do os optycznej. Przez obrót ramena gonometru dookoła os pozomej wyznacza sę krzywą śwatłośc źródła śwatła w kerunkach określonych kątam odczytywanym z podzałk na gonometrze. Dokonując pomaru śwatłośc w róŝnych płaszczyznach wyznaczyć moŝna bryłę fotometryczną źródła śwatła. Podczas pomaru środek śwetlny źródła śwatła z odbłyśnkem mus znajdować sę na przecęcu pozomej ponowej os obrotu. Odległość źródła śwatła od przetwornka fotoelektrycznego umeszczonego na ławe fotometrycznej ne pownna być mnejsza nŝ granczna odległość fotometrowana. Rys.6 Gonometr Granczna odległość fotometrowana Granczną odległość fotometrowana moŝna wyznaczyć dośwadczalne. W tym celu naleŝy wyznaczyć zmany śwatłośc źródła śwatła w funkcj odległośc fotoprzetwornka od źródła. Za granczną odległość fotometrowana naleŝy uznać taką, powyŝej której śwatłość ne ulega zmane (róŝnce mogą wynosć 1%) spełnone jest prawo odwrotnośc kwadratu odległośc. 4

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Prawo odwrotnośc kwadratu odległośc Dla punktowych źródeł śwatła natęŝene ośwetlena w punkce A jest wprost proporcjonalne do śwatłośc źródła śwatła w kerunku punktu A odwrotne proporcjonalne do kwadratu odległośc pomędzy źródłem śwatła, a punktem A. (Rys. 7) Rys.7 nterpretacja prawa odwrotnośc kwadratu odległośc E A = (1) r α Wyznaczane śwatłośc kerunkowej Śwatłość kerunkową na ławe fotometrycznej wyznaczyć moŝna na podstawe wskazań mernka prądu fotoelektrycznego oraz kalbracj układu pomarowego lub na podstawe wskazać luksomerza. Śwatłość kerunkową, w przypadku wykorzystana do pomaru mernka prądu fotoelektrycznego, oblczmy z zaleŝnośc (): gdze: K- stała układu pomarowego [cd/dzm ] = K r () -wskazane mernka prądu fotoelektrycznego (przetwornka /U) dla obektu badanego [dz] r odległość ognwa fotoprzetwornka od badanego obektu [m] W przypadku wykorzystana do pomaru luksomerza śwatłość wyznacza sę na podstawe zaleŝnośc (3): = E r (3) Skalowane układu pomarowego Stałą K układu w równanu () wyznaczyć korzystając z wzorca śwatłośc kerunkowej (Ŝarówka o znanej śwatłośc W ) zamocowanego na ławe fotometrycznej, zaslonego 5

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl zgodne z metryką kalbracj wzorca. Skalowane najlepej wykonać na tym samym zakrese mernka prądu fotoelektrycznego, na którym wykonywane były pomary. W trakce pomaru odczytać naleŝy wskazana mernka prądu fotoelektrycznego W oraz odległośc na jakej znajduje sę wzorzec - r w. Stałą układu pomarowego wyznacza sę na podstawe zaleŝnośc (4): K W cd (4) r dz m = w w gdze: K- stała układu pomarowego cd dz m w -wskazane mernka prądu fotoelektrycznego (przetwornka /U) [dz] r w odległość ognwa fotoprzetwornka od wzorca [m] - śwatłość wzorca [cd] W Uwaga: zwrócć szczególną uwagę na to, aby płaszczyzna, w której rozpęty jest Ŝarnk Ŝarówk wzorcowej (wzorzec śwatłośc) była równoległa do płaszczyzny fotoprzetwornka. Wykorzystując do pomaru śwatłośc kerunkowej luksomerz z głowcą pomarową skorygowaną do V (λ) ne ma konecznośc kalbracj układu pomarowego. Wyznaczene strumena śwetlnego za pomocą metody strumen cząstkowych Strumeń cząstkowy φ ω zawarty w kące bryłowym ω sr. ω Strumeń śwetlny całkowty oblczany jest ze wzoru (6): Z przedzałem kąta bryłowego ω oblczany jest ze wzoru (5) φ = ω (5) 0 n n ω sr ω (6) = 1 = 1 φ = φ = ω ω zwązany jest przedzał kata płaskego [ ] ω = π cos cos( + ) (7) Ostateczne cząstkowy strumeń śwetlny oblczany jest ze wzoru (8): Φ = π sr [cos cos( + )] (8) ω 6

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl. Przebeg ćwczena Pomaru rozsyłu śwatłośc naleŝy dokonać na ławe fotometrycznej z wykorzystanem gonometru (schemat układu pomarowego na rysunku 8). Przed przystąpenem do badań naleŝy poprawne ustawć połoŝene badanego źródła śwatła względem głowcy przetwornka fotoelektrycznego. Na jednym z końców ławy fotometrycznej naleŝy zamocować przetwornk fotoelektryczny, natomast na drugm końcu ławy fotometrycznej w odległośc r r gonometr z badanym źródłem śwatła. Pomary wykonać dla źródeł śwatła wskazanych przez prowadzącego. Pomary naleŝy przeprowadzć dla kątów od 0 º do 50 º, co º. W przypadku korzystana w trakce pomaru ze mernka prądu fotoelektrycznego trzeba wykonać skalowane układu pomarowego. Po wyznaczenu wartośc stałej K (zaleŝność (4)), naleŝy wyznaczyć (zaleŝność (). W opracowanu narysować krzywe śwatłośc badanych źródeł śwatła w układze gr współrzędnych prostokątnych =f(). Wyznaczyć całkowty strumeń śwetlny emtowany przez badane źródło śwatła (8) oraz uŝyteczne kąty rozsyłu δ 0.5 δ 0.1 Rys. 8 Schemat układu pomarowego 3. Tabele pomarowe Skalowane układu pomarowego Dane wzorca śwatłośc: Moc P N =.[W], Napęce znamonowe U N = [V] Napęce fotometrowana U fot =..[V], Śwatłość wzorca W = [cd] W [dz] Stała układu pomarowego r w [m] W K= r W * w cd [ ] dzm 7

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Wyznaczane śwatłośc strumena śwetlnego źródła śwatła Nazwa badanego źródła śwatła: Moc P N = [W] Napęce pomarowe U pom = [V] Napęce znamonowe U N =..[V] Odległość źródła od głowcy fotoprzetwornka r = [m] [ ] [ dz] (E [lx]) [ cd] [ ]. [ cd] ω[ sr] φ ω [lm] sr 0 0 0,004 4 0,011 4 4 6 0,019 6 6 8 0,07 8 8 10 0,034 10 10 1 0,04 1 1 14 0,049 14 14 16 0,057 16 16 18 0,064 18 18 0 0,071 0 0 0,078 4 0,086 4 4 6 0,093 6 6 8 0,099 8 8 30 0,106 30 30 3 0,113 3 3 34 0,119 34 34 36 0,16 36 36 38 0,13 38 38 40 0,138 40 40 4 0,144 4 4 44 0,149 44 44 46 0,155 46 46 48 0,160 48 48 50 0,165 50 φ o = 8