Taktem nazywamy odcinek na pięciolinii zawarty między dwoma pionowymi kreskami, które są kreskami taktowymi. Miarą taktową nazywamy dwie cyfry zapisane pionowo na pięciolinii na początku utworu albo jego części. Górna cyfra określa ilość części taktu, a dolna wartość tych części. Rytm zorganizowane następstwo dźwięków krótszych i dłuższych, słabych i mocnych, ujętych w ściśle określone schematy. Znaki chromatyczne służą do urabiania nazw dla czarnych klawiszy klawiatury. Do znaków chromatycznym zaliczamy krzyżyk pojedynczy, podwójny, bemol pojedynczy, podwójny i kasownik. Najmniejszą odległością pomiędzy dwoma dźwiękami jest półton. Krzyżyk pojedynczy podwyższa każdy dźwięk o półton w górę dodając do nazwy dźwięku zasadniczego końcówkę is c¹, cis¹, d¹, dis¹, e¹, f¹, fis¹, g¹, gis¹, a¹, ais¹, h¹, c2 Bemol pojedynczy obniża każdy dźwięk o półton w dół dodając do nazwy dźwięku zasadniczego końcówkę es z wyjątkiem dźwięku h i a c 2, h¹, b¹, a¹, as¹, g¹, ges¹, f¹, e¹, es¹, d¹, des¹, c¹ Krzyżyk podwójny podwyższa dźwięk o cały ton w górę (2 półtony) dodając do nazwy dźwięku zasadniczego końcówkę isis Bemol podwójny obniża dźwięk o cały ton czyli dwa półtony dodając do nazwy dźwięku zasadniczego końcówkę eses
Kasownik pełni podwójną rolę: W przypadku dźwięku obniżonego kasując b podwyższa równocześnie ten dźwięk. W przypadku dźwięku podwyższonego kasując # obniża dźwięk podwyższony. W pisowni muzycznej nie stosuje się podwójnego kasownika tylko kasownik pojedynczy. Rodzaje kluczy muzycznych Klucz muzyczny jest to znak który ustala na pięciolinii położenie jednego dźwięku ściśle określonego a w stosunku do niego wszystkie inne dźwięki. W użyciu są 3 rodzaje kluczy muzycznych: Grupa kluczy G Grupa kluczy F Grupa kluczy C Klucze grupy G posiadają dwa położenia Klucz g na drugiej linii nazywamy wiolinowym albo skrzypcowym, klucz na pierwszej linii nazywa się kluczem dyszkantowym (dzisiaj już nie używany) Klucze grupy F wskazują położenie dźwięku F. Dziś w użyciu pozostał klucz basowy.
Klucze grupy C wskazują położenie dźwięku C Klucz sopranowy mezosopranowy altowy tenorowy Nutą nazywamy znak graficzny w piśmie nutowym, określający wysokość dźwięku (zależnie od jego położenia na pięciolinii) oraz jego wartość rytmiczną (zależnie od kształtu). Pauzą nazywamy znak graficzny określający długość trwania przerwy między dźwiękami w utworze muzycznym. Elementy przedłużające wartości rytmiczne nut i pauz Celem przedłużenia wartości nut i pauz wprowadza się do notacji muzycznej dodatkowe elementy takie jak: łuk, kropka, fermata. Łuk łączy dwie nuty tej samej wysokości, przedłuża wartość rytmiczną pierwszej nuty o wartość rytmiczną drugiej = Kropka umieszczona z prawej strony nuty przedłuża jej wartość o połowę Fermata przedłuża czas trwania dźwięku dowolnie
Oznaczenia agogiczne Agogika określa tempo czyli szybkość wykonywania utworu muzycznego. Tempo utworu bardzo dokładnie możemy określić przy pomocy metronomu. Metronom skonstruowany został w 1886 r. przez Jana Nepamunka Mälzla. W przybliżeniu tempa muzyczne określamy przy pomocy włoskich nazw, według których dzielą się one na trzy grupy: I. Tempa wolne: Adagio Largo Grave Lento Larghetto II. Tempa umiarkowane Andante Andantino Allegretto Moderato III. Tempa szybkie Allegro Presto Prestissimo Vivo Vivace Vivacissimo Zmiany tempa określamy w następujący sposób: Przyspieszenie tempa: accelerando, animato, piú mosso Zwolnienie tempa: ritenuto, ritardando (rit.), meno mosso Powrót do tempa pierwotnego: a tempo, tempo primo Tempo rubato polega na przedłużaniu niektórych wartości rytmicznych kosztem skracania innych.
Takty proste i złożone Taktami prostymi nazywamy te takty, które w górnej części oznaczenia taktowego posiadają cyfrę 2 lub 3. Są to takty niepodzielne i posiadają tylko jeden akcent metryczny na raz. Takt oznacza się także znakiem zwanym alla breve Taktami złożonymi nazywamy te takty, które w górnej części oznaczenia taktowego posiadają cyfrę będącą sumą liczb 2 lub 3 albo 2 i 3. Takty te posiadają tyle akcentów metrycznych ile zawartych w nich jest taktów prostych Takt oznacza że w obrębie każdego taktu występują wartości rytmiczne dające w sumie 4 ćwierćnuty, jest on taktem złożonym ponieważ składa się z 2 taktów prostych. Takty oraz są taktami prostymi ponieważ nie można ich podzielić na mniejsze.