Grawitacja. Wykład 7. Wrocław University of Technology

Podobne dokumenty
Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Grawitacja - powtórka

Sprawdzian Na rysunku przedstawiono siłę, którą kula o masie m przyciąga kulę o masie 2m.

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

Astronomia. Znając przyspieszenie grawitacyjne planety (ciała), obliczyć możemy ciężar ciała drugiego.

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna

Obraz Ziemi widzianej z Księżyca

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

Egzamin maturalny z fizyki i astronomii 5 Poziom podstawowy

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

Ruch obrotowy bryły sztywnej. Bryła sztywna - ciało, w którym odległości między poszczególnymi punktami ciała są stałe

FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań

Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058

Jak zmieni się wartość siły oddziaływania między dwoma ciałami o masie m każde, jeżeli odległość między ich środkami zmniejszy się dwa razy.

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka

Ruch pod wpływem sił zachowawczych

Aktualizacja, maj 2008 rok

Ruchy planet. Wykład 29 listopada 2005 roku

To ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000 km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki

1. Obserwacje nieba 2. Gwiazdozbiór na północnej strefie niebieskiej 3. Gwiazdozbiór na południowej strefie niebieskiej 4. Ruch gwiazd 5.

Prezentacja. Układ Słoneczny

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Układ słoneczny, jego planety, księżyce i planetoidy

Kontrola wiadomości Grawitacja i elementy astronomii

Zasady dynamiki Newtona. Ilość ruchu, stan ruchu danego ciała opisuje pęd

Zadanie na egzamin 2011

Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:

14-TYP-2015 POWTÓRKA PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII ROZSZERZONY

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Satelity Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym. dr inż. Stefan Jankowski

PROSZĘ UWAŻNIE SŁUCHAĆ NA KOŃCU PREZENTACJI BĘDZIE TEST SPRAWDZAJĄCY

GRAWITACJA MODUŁ 6 SCENARIUSZ TEMATYCZNY LEKCJA NR 2 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA.

Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego

Podstawy fizyki sezon 1 III. Praca i energia

SPRAWDZIAN NR Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową.

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXI: Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

14R2 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - II POZIOM ROZSZERZONY

Temat: Elementy astronautyki (mechaniki lotów kosmicznych) asysta grawitacyjna

Orbita Hohmanna. Szkoła średnia Klasy I IV Doświadczenie konkursowe 1

Wirtualny Hogwart im. Syriusza Croucha

Opis ruchu obrotowego

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

Zadania do testu Wszechświat i Ziemia

Powtórka 1 - grawitacja, atomowa, jądrowa

Układ Słoneczny Pytania:

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

Nasza Galaktyka

Układ Słoneczny Układ Słoneczny

Od redakcji. Symbolem oznaczono zadania wykraczające poza zakres materiału omówionego w podręczniku Fizyka z plusem cz. 2.

Wędrówki między układami współrzędnych

Układ Słoneczny. Powstanie Układu Słonecznego. Dysk protoplanetarny

Prawda/Fałsz. Klucz odpowiedzi. Uwaga: Akceptowane są wszystkie odpowiedzi merytorycznie poprawne i spełniające warunki zadania. Zad 1.

Podstawy fizyki wykład 5

Prawo to opisuje zarówno spadanie jabłka z drzewa jak i ruchy Księżyca i planet. Grawitacja jest opisywana przez jeden parametr, stałą Newtona:

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Praca, moc, energia INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XIX: Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

Treści dopełniające Uczeń potrafi:

Ruch obiegowy Ziemi. Ruch obiegowy Ziemi. Cechy ruchu obiegowego. Cechy ruchu obiegowego

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 3 ENERGIA I PRACA SIŁA WYPORU. Piotr Nieżurawski. Wydział Fizyki. Uniwersytet Warszawski

Spełnienie wymagań poziomu oznacza, że uczeń ponadto:

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Grawitacja. =2,38 km/s. Promień Księżyca jest równy R=1737km. Zadanie - Pierwsza prędkość kosmiczna fizyka.biz 1

14P POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII. POZIOM PODSTAWOWY (od początku do grawitacji)

2.3. Pierwsza zasada dynamiki Newtona

Podstawy fizyki. Wykład 3. Dr Piotr Sitarek. Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr

Wykłady z Fizyki. Grawitacja

ODDZIAŁYWANIA W PRZYRODZIE ODDZIAŁYWANIA GRAWITACYJNE

Odp.: F e /F g = 1 2,

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

KONKURS ASTRONOMICZNY

41R POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII. POZIOM ROZSZERZONY (od początku do końca)

Wymiana ciepła. Ładunek jest skwantowany. q=n. e gdzie n = ±1, ±2, ±3 [1C = 6, e] e=1, C

FIZYKA I ASTRONOMIA RUCH JEDNOSTAJNIE PROSTOLINIOWY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE OPÓŹNIONY

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Prawa ruchu: dynamika

Fizyka I. Kolokwium

DYNAMIKA SIŁA I JEJ CECHY

Krzywe stożkowe Lekcja V: Elipsa

FIZYKA IV etap edukacyjny zakres podstawowy

Wykład FIZYKA I. 5. Energia, praca, moc. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:

Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

PodziaŁ planet: Zewnętrzne: Wewnętrzne: Merkury. Jowisz. Wenus. Saturn. Ziemia. Uran. Mars. Neptun

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

Ekspansja Wszechświata

Jaki jest Wszechświat?

PRACA. MOC. ENERGIA. 1/20

ROZKŁAD MATERIAŁU Z FIZYKI - ZAKRES PODSTAWOWY

12 RUCH OBROTOWY BRYŁY SZTYWNEJ I. a=εr. 2 t. Włodzimierz Wolczyński. Przyspieszenie kątowe. ε przyspieszenie kątowe [ ω prędkość kątowa

zadania zamknięte W zadaniach od 1. do 10. wybierz i zaznacz jedną poprawną odpowiedź.

Opis założonych osiągnięć ucznia Fizyka zakres podstawowy:

Obliczanie pozycji obiektu na podstawie znanych elementów orbity. Rysunek: Elementy orbity: rozmiar wielkiej półosi, mimośród, nachylenie

Odległość mierzy się zerami

Oddziaływanie grawitacyjne

Podstawy fizyki wykład 4

Oddziaływania. Wszystkie oddziaływania są wzajemne jeżeli jedno ciało działa na drugie, to drugie ciało oddziałuje na pierwsze.

Transkrypt:

Wykład 7 Wrocław University of Technology 1

Droga mleczna Droga Mleczna galaktyka spiralna z poprzeczką, w której znajduje się m.in. nasz Układ Słoneczny. Galaktyka zawiera od 100 do 400 miliardów gwiazd. Ma średnicę około 100000 lat świetlnych i grubość ok. 1 000 lat świetlnych.

Układ Słoneczny Układ Słoneczny układ planetarny składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te to osiem planet, ponad 160 znanych księżyców, pięć znanych (a prawdopodobnie kilkadziesiąt) planet karłowatych i miliardy (a być może nawet biliony) małych ciał Układu Słonecznego, do których zalicza się planetoidy, komety, meteoroidy i pył międzyplanetarny.

Układ Słoneczny Gwiazda kuliste ciało niebieskie stanowiące skupisko powiązanej grawitacyjnie materii w stanie plazmy. Przynajmniej przez część swojego życia gwiazda w sposób stabilny emituje powstającą w jej jądrze w wyniku procesów syntezy jądrowej atomów wodoru energię w postaci promieniowania elektromagnetycznego, w szczególności światło widzialne. 4

Układ Słoneczny ok świetlny (ang. light year) jednostka odległości stosowana w astronomii. Jest równy odległości, jaką pokonuje światło w próżni w ciągu jednego roku kalendarzowego. W przeliczeniu na inne jednostki: 1 rok świetlny = 0.066 pc = 641 j.a. = 9.4607 1015 m W szacunkowych obliczeniach przyjmowana jest zazwyczaj wartość przybliżona 9,5 biliardów m (9,5 bilionów km). Odległość od iemi do Księżyca światło pokonuje w ok. 1, s, co powodowało opóźnienia w komunikacji podczas misji załogowych Apollo. Około 8 minut i 0 sekund zajmuje światłu podróż ze Słońca do iemi. Najbliższa znana gwiazda, Proxima Centauri jest położona w odległości 4, lat świetlnych od Słońca. Średnica Drogi Mlecznej wynosi w przybliżeniu 100 000 lat świetlnych. 5

Prawo powszechnego ciążenia Newton stwierdził, że nie tylko iemia przyciąga jabłko i Księżyc, lecz każde ciało we Wszechświecie przyciąga każde inne. Tę skłonność ciał do zbliżania się do siebie nazwał ciążeniem (grawitacją). Przyciąganie ciał opisuje ilościowo prawo wprowadzone przez Newtona nazywane prawem powszechnego ciążenia, które mówi, że każda cząstka przyciąga każdą inną cząstkę siłą ciężkości (siłą grawitacyjną) o wartości: m F G m m gdzie G stała grawitacji 6.67. 10-11 Nm kg -. m 1 1 r F F r 6

Prawo powszechnego ciążenia Ciało w kształcie jednorodnej powłoki kulistej przyciąga cząstkę znajdującą się na zewnątrz powłoki tak, jak gdyby cała masa powłoki była skupiona w jej środku. 7

asada superpozycji Dla n oddziałujących ze sobą cząstek zasada superpozycji dla sił grawitacyjnych ma postać: F1 wyp F1 F1 F14... F1 n i1 n F1 wyp F1 i W przypadku granicznym dzielimy ciało rozciągłe na nieskończenie małe elementy masy dm, z których każdy działa na cząstkę siłą df. Suma przechodzi wtedy w całkę F 1 df 8

Grawitacja w pobliżu iemi ałóżmy, że iemia jest jednorodną kulą o masie M, wtedy Mm F G r drugiej zasady dynamiki Newtona wiemy, że F ma g Stąd a g GM r Wysokość [km] a g [m/s ] 0 (powierzchnia iemi) 9.8 8.8 (szczyt Mt. Everestu) 9.80 6.6 (największa wysokość załogowego lotu balonem) 9.71 400 (wahadłowiec kosmiczny na orbicie) 8.70 5700 (satelita telekomunikacyjny) 0.5 9

Grawitacja w pobliżu iemi Przyczyny różnej wartości a g : iemia nie jest jednorodna. Gęstość iemi (tzn. masa jej jednostkowej objętości) zmienia się wzdłuż jej promienia, a do tego gęstość skorupy ziemskiej (czyli jej najbardziej zewnętrznej części) jest różna w różnych miejscach na powierzchni iemi. Wobec tego w różnych miejscach na powierzchni iemi wartość g jest nieco inna. 10

Grawitacja w pobliżu iemi iemia nie jest kulista. iemia ma w przybliżeniu kształt elipsoidy obrotowej, spłaszczonej przy biegunach, a grubszej w okolicy równika. Promień iemi na równiku jest o 1 km większy od jej promienia na biegunie. Gdy ciało znajduje się na biegunie, jest ono zatem bliżej gęstego jądra iemi niż wtedy, gdy znajduje się na równiku. Jest to jeden z powodów, dla którego przyspieszenie swobodnego spadku ciała rośnie w miarę przemieszczania go - na poziomie morza - z równika na biegun. 11

Grawitacja w pobliżu iemi iemia obraca się. Oś obrotu iemi przechodzi przez jej bieguny: północny i południowy. Ciało umieszczone na powierzchni iemi gdziekolwiek poza biegunami wykonuje zatem ruch po okręgu wokół tej osi, przy czym ma ono przyspieszenie dośrodkowe skierowane do środka tego okręgu. Źródłem tego przyspieszenia musi być siła dośrodkowa, skierowana także do tego środka okręgu. N mag m mg ma m = g zmierzony ciężar wartość siły ciężkości masa x przyspieszenie dośrodkowe _ g a g Przyspieszenie spadku ciała = Przyspieszenie grawitacyjne _ Przyspieszenie dośrodkowe 1

Grawitacyjna energia potencjalna Grawitacyjna energia potencjalna wyraża się wzorem: E p GMm r Gdy badany układ składa się z więcej niż dwóch cząstek, rozważamy każdą parę cząstek po kolei, obliczając grawitacyjną energię potencjalną tej pary, jak gdyby innych cząstek nie było, po czym dodajemy do siebie otrzymane wyniki. Na przykład dla układu trzech cząstek, wyznaczając energię potencjalną każdej ich pary, otrzymujemy energię potencjalną układu równą E p Gm1m r 1 Gmm r Gmm r 1 1 1

Prędkość ucieczki Ciało ma się zatrzymać w nieskończoności, a zatem ma tam mieć energię kinetyczną równą zeru. Jego energia potencjalna będzie wówczas także równa zeru, gdyż tak właśnie wybraliśmy konfigurację ciał odpowiadającą zerowej energii potencjalnej. Całkowita energia pocisku jest zatem w nieskończoności równa zeru. zasady zachowania energii wynika, że jej całkowita energia musi być równa zeru także na powierzchni planety, wobec czego E p GMm mv Ek 0 v GM 14

Prędkość ucieczki Ciało Masa Promień Prędkość [kg] [m] ucieczki [km/s] CEES 1.17. 10 1.80. 10 5 0.64 (najcięższa planetoida) KSIĘŻYC IEMI 7.6. 10 1.74. 10 6.8 IEMIA 5.98. 10 4 6.7. 10 6 11. JOWIS 1.90. 10 7 7.15. 10 7 59.5 SŁOŃCE 1.99. 10 0 6.96. 10 8 618 SYIUS B.00. 10 0 1.00. 10 7 500 (biały karzeł) GWIADA.00. 10 0 1.00. 10 4. 10 5 NEUTONOWA 15

Prawa Keplera Pierwsze prawo Keplera: Wszystkie planety poruszają się po orbitach w kształcie elipsy w której ognisku znajduje się Słońce. Wielkość orbity jest wyznaczona przez wartość jej półosi wielkiej a i mimośrodu e, zdefiniowanego tak, że ea jest odległością każdego z ognisk elipsy F i F' od jej środka. Mimośród równy zeru odpowiada okręgowi, będącemu przypadkiem szczególnym elipsy, w którym oba ogniska są jednym punktem. 16

Prawa Keplera Drugie prawo Keplera: Linia łącząca planetę ze Słońcem zakreśla w jednakowych odstępach czasu jednakowe pola powierzchni w płaszczyźnie orbity; inaczej mówiąc, wielkość ds/dt, przy czym S jest polem powierzchni zakreślonej przez tę linię, jest stała. prawa tego wynika, że planeta porusza się wolniej, gdy jest daleko od Słońca, a szybciej, gdy jest bliżej niego. II prawo Keplera mówi, że w ruchu planet spełniona jest zasada zachowania momentu pędu 17

Prawa Keplera Drugie prawo Keplera: Pole powierzchni tego klina ΔS jest równe w przybliżeniu polu trójkąta o podstawie rδθ i wysokości r. Chwilowa szybkość zmiany pola powierzchni jest wobec tego równa ds dt 1 d 1 r r L rp rmv rmr mr dt ds L 18 dt m

Prawa Keplera Trzecie prawo Keplera: Kwadrat okresu ruchu każdej planety na orbicie wokół Słońca jest proporcjonalny do sześcianu półosi wielkiej tej orbity. T r 4 GM Planeta Półoś wielka a Okres T T /a [10 10 m] [a] [10-4 a /m ] Mercury 5.79 0.41.99 Wenus 10.8 0.615.00 iemia 15.0 1.00.96 Mars.8 1.88.98 Jowisz 77.8 11.9.01 Saturn 14.0 9.5.98 Uran 87.0 84.0.98 Neptun 450.0 165.0.99 Pluton 590.0 48.0.99 19

Przykłady ałóżmy, że prędkość ucieczki z planety jest tylko nieznacznie większa niż prędkość ucieczki z iemi, ale planeta jest znacznie większa od iemi. Jaka będzie (średnia) gęstość planety w porównaniu do (średniej) gęstości iemi? Gęstości planet są związane z prędkością ucieczki z ich powierzchni przez: v iemi GM iemi iemi v planety GM planety planety Wyrażając stosunek prędkości ucieczki z planety do prędkości ucieczki z iemi i upraszczając: v v planety iemi GM GM planety planety iemi iemi iemi planety M M planety iemi 0

Przykłady Ponieważ v iemi v planety planety M iemi planety 1 1 M iemi iemi planety M M planety iemi Wyrażając M planety i M iemi przez ich gęstości i upraszczając: 1 p V p V p p p 4 4 p p p p p Ponieważ planeta jest znacznie większa niż iemia, stąd p 1 Wniosek: Gęstość planety musi być mniejsza niż gęstość iemi! 1

Przykłady Oszacuj masę naszej Galaktyki (Drogi Mlecznej) jeśli Słońce obiega centrum Galaktyki z okresem 50 milionów lat, średniej odległości 0.000 lat świetlnych. Wyrazić masę w postaci wielokrotności masy Słońca M S. Do oszacowania masy galaktyki załóżmy, że centrum galaktyki to punkt masy, z krążącym wokół niej po orbicie Słońcem i zastosujmy trzecie prawo Keplera. Niech M G reprezentuje masę galaktyki T 4 M G 4 o GMG M S Podstawiając wartości liczbowe otrzymujemy: M M G S GM T 11 0 6 7 1 6.67410 Nm kg 1.9910 kg 5010 y.15610 sy 1.110 11 4.0010 4 9.46110 l. y. l. y. 11 M G 1.110 M S 15 S m 0

Przykłady Masa Saturna wynosi 5.69 10 6 kg. (a) naleźć okres jego księżyca Mimas, który porusza się po orbicie o promieniu 1.86 10 8 m. (b) naleźć średni promień orbity księżyca Titan, którego okres wynosi 1.8 10 6 s. a) Skorzystamy z trzeciego prawa Keplera: T 4 4 M rm TM GMS GM S r M Podstawiając wartości liczbowe, otrzymujemy: 8 1.8610 m 11 6.676 10 Nm kg 6 5.6910 kg 4 4 T M 8.1810 s. 7h

Przykłady (b) naleźć średni promień orbity księżyca Titan, którego okres wynosi 1.8 10 6 s. b) Podobnie jak w punkcie a) skorzystamy z trzeciego prawa Keplera: T T 4 GM S r T r T T GM 4 T S Podstawiając wartości liczbowe, otrzymujemy: r T 6 11 s Nm kg 6 1.810 6.67610 5.6910 kg 1.10 9 4 m 4

5 Przykłady Grawitacja Promień iemi jest 670 km, a promień księżyca 178 km. Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni Księżyca wynosi 1.6 m/s. Jaki jest stosunek średniej gęstości Księżyca do iemi? Wyraźmy przyspieszenie ziemskie na powierzchni iemi przez średnią gęstość iemi: 4 G V G GM g Przyspieszenie grawitacyjne na księżycu K K K G g 4 Dzieląc oba równania przez siebie otrzymujemy: 0.65 K K K K K K g g g g

Przykłady Cztery identyczne planety są ułożone w kwadrat, jak pokazano na rysunku. Jeżeli masa każdej planety wynosi M i długość kwadratu a, jakie są ich prędkości, jeżeli krążą po orbicie względem wspólnego środka pod wpływem ich wzajemnego przyciągania? 6

Przykłady Wyraźmy przyspieszenie ziemskie na powierzchni iemi przez średnią gęstość iemi: rad m F arad Podstawiając za F 1, F oraz θ i upraszczając: F C GM a cos 45 GM a GM a F c 1 F cos F 1 GM a GM a 1 Ponieważ F C Mv a / Mv a Mv a GM a 1 ozwiązując dalej: GM 1 v 1 1. 16 a GM a 7