Opracowała Ewa Jakubiak
Metoda Dobrego Startu (MDS) została opracowana przez prof. zw. dr hab. Martę Bogdanowicz w czasie bezpośredniej pracy z dziećmi w przedszkolach, szkole, poradni zdrowia psychicznego, ośrodkach dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i autyzmem. Autorka rozpoczęła pracę nad MDS w latach 1967/8. Inspiracją stała się ustna informacja prof. Hanny Jaklewicz o zajęciach z dziećmi, jakie widziała w jednym z ośrodków neuropsychiatrii dziecięcej w Paryżu, prowadzonych według francuskiej metody. W 1985 roku został opublikowany pierwszy podręcznik. W 1996 roku powstał pierwszy program zajęć dla dzieci w wieku przedszkolnym i niepełnosprawnych intelektualnie.
Metoda Dobrego Startu (MDS) Marty Bogdanowicz należy do metod wspomagania rozwoju psychomotorycznego, edukacji i terapii, angażujących uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo słuchowo dotykowo kinestetyczno ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze. Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr. Przygotowywana jest wersja MDS służąca uczeniu się języka angielskiego.
Metoda aktywizuje rozwój funkcji uczestniczących w procesie czytania i pisania oraz współdziałanie między nimi, czyli integrację percepcyjno motoryczną. Prezentowane tu podejście metodyczne: uczenia się polisensorycznego, w działaniu i w zabawie sprzyja rozwojowi każdego dziecka. Wielką korzyść odnoszą dzieci w wieku przedszkolnym o opóźnionym rozwoju mowy, mający wadą słuchu, o niższej sprawności intelektualnej, a zwłaszcza dzieci ryzyka dysleksji oraz uczniowie z dysleksją w okresie nauczania wczesnoszkolnego, ale też takie, które rozwijają się prawidłowo.
Program zajęć obejmuje: ćwiczenia orientacyjno porządkowe, orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni, ćwiczenia językowe, ćwiczenia ruchowe, ćw. ruchowo słuchowe (rytmiczne), ćw. ruchowo słuchowo wzrokowe, podczas tych dzieci śpiewając piosenkę lub recytując wierszyk/rymowankę rysują figury geometryczne lub piszą litery i cyfry.
Opisy ćwiczeń stosowanych w Metodzie Dobrego Startu: I etap ćwiczenia ruchowe mają charakter uspakajający i relaksacyjny. Wykonywane są w pozycji stojącej. 1. Duża motoryka ruchy całego ciała. Nauczyciel improwizuje zabawę przy piosence. W trakcie zabawy związanej z tematyką piosenki dzieci wykonują ruchy całego ciała. 2. Mała motoryka ruchy kończyn. Dzieci mogą wykonywać ćwiczenia całych kończyn, dłoni, stóp lub palców np.: strzepywanie z rąk wody, lot ptaków, naśladowanie gry różnych instrumentów itp. Bawią się również w zabawy paluszkowe: idzie rak nieborak, kosi kosi łapki, sroczka kaszkę warzyła, idzie kominiarz po drabinie, itp. Tego rodzaju ćwiczenia przygotowują dzieci do drugiego etapu ćwiczeń.
II etap ćwiczenia ruchowo słuchowe. Są to ćwiczenia dłoni i palców wykonywane na woreczkach wypełnionych sypkim materiałem np. piasek, sól, kasza, itp. Dzieci siedzą obok nauczyciela i śpiewając piosenkę, wykonują na wałeczkach ruchy: pięścią, dłonią, jednym, dwoma, kolejno wszystkimi palcami, jedną ręką, potem obiema. Układ rąk może być prosty ręce równolegle obok siebie lub złożony ręce skrzyżowane. Ruchy rąk przyjmują różne formy: uderzania, głaskania, naciskania wałeczka. Dzieci mogą uderzać ręką w wałeczek naprzemiennie z uderzaniem stołu, klaskaniem w ręce, itp. Te zabawy i ćwiczenia dostarczają dziecku różnorodnych doznań dotykowych oraz mają wszechstronne znaczenie dla kształtowania funkcji percepcyjno motorycznych. Usprawniają małą motorykę, orientację w przestrzeni i w schemacie oraz percepcję słuchową.
III etap ćwiczenia ruchowo słuchowo wzrokowe. Stanowią one zasadniczą cześć MDS. Podstawą jej jest wzór graficzny i dobrana do wzoru, znana dzieciom piosenka. Ćwiczenia te polegają na odtwarzaniu ruchem wzoru graficznych w rytmie śpiewanej piosenki. Wzór wprowadza się według poniższych etapów (pokrywającymi się z etapami wprowadzania litery).
Etapy wprowadzania wzoru graficznego w Metodzie Dobrego Startu: - demonstracja wzoru, - omówienie i wyszczególnienie elementów wzoru, - wodzenie palcem po wzorze, - odtwarzanie wzoru w powietrzu, - odtwarzanie wzoru w powietrzu z pamięci, - odtwarzanie wzoru przez wodzenie palcem po powierzchni stołu, - odtwarzanie wzoru na tackach z piaskiem, - odtwarzanie wzoru na dużym arkuszu papieru kredą i węglem, - odtwarzanie wzoru pędzlem na kartce z bloku rysunkowego, - odtwarzanie wzoru pisakiem w poszerzonej liniaturze, - odtwarzanie wzoru ołówkiem lub długopisem w liniaturze zeszytowej.
Omówiona metoda na przykładach: https://www.youtube.com/watch?v=jxkou55omq https://www.youtube.com/watch?v=rizffu7t RLg
Dziękuję za uwagę.