Spis rysunków. 1. Rzut piwnicy. 1:50 2. Rzut parteru. 1:50 3. Rzut I piętra. 1:50 4. Rzut II piętra. 1:50 5. Aksonometria instalacji gazowej 1:50
OPIS TECHNICZNY Przebudowy instalacji gazowej dla budynku mieszkalnego, wielorodzinnego w Gorzowie Wlkp. przy ulicy Podmiejska 6 dz. nr 1609 1. Podstawa opracowania. 1.1. Zlecenie inwestora. 1.2. Inwentaryzacja w niezbędnym zakresie. 1.3. Warunki techniczne Jaki powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wyd. Cobo-Profil Sp. Z.o.o, Warszawa 2002r 1.4. Bąkowski K, Zajda R, Bartuś J,: Projektowanie instalacji gazowych, wyd. 2, Arkady - Warszawa 1983r 1.5. Materiały wewnętrzne Politechniki Poznańskiej 1.6. Katalogi stosowanych urządzeń. 1.7. Obowiązujące normy i przepisy. 1.8. Opinie kominiarskie 2. Zakres opracowania. Opracowanie zawiera projekt wewnętrznej instalacji gazowej dla budynku mieszkalnego, wielorodzinnego w Gorzowie Wlkp. przy ulicy Podmiejskiej 6. W skład projektu wchodzą: określenie zapotrzebowania gazu dla budynku, dobór średnic i obliczenia hydrauliczne wewnętrznej instalacji gazowej, schematy i rysunki. 3. Opis stanu istniejącego. Budynek mieszkalny przy ulicy Podmiejskiej 6, posiada trzy kondygnacje mieszkalne, w całości podpiwniczony. W budynku tym znajduje się 6 lokali mieszkalnych. Budynek jest zasilany gazem ziemnym wysokometanowym z grupy E (GZ-50) z miejskiej sieci gazowej. WyposaŜenie budynku stanowią kuchenki gazowe cztero
palnikowe z piekarnikiem w ilości 6szt. oraz gazowe grzejniki wody przepływowej (potocznie nazywane termami gazowymi) w ilości 6 sztuk. Gaz doprowadzany jest do mieszkań z pionów gazowych, piony zlokalizowane są na klatce schodowej. Instalacja gazowa wykonana jest w większości z rur stalowych skręcanych, gazomierze są zlokalizowane w mieszkaniach. Istniejąca instalacja gazowa w większości podlega demontaŝowi. 4. Opis proponowanego rozwiązania. Budynek będzie zasilany z przyłącza gazowego. Instalację wewnętrzną od zasuwy doziemnej do mieszkań wykonać z rur stalowych wg normy PN-80/H-74219 Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego zastosowania, natomiast instalację w mieszkaniach wykonać z rur miedzianych wg normy PN-EN1057:1999 Rury miedziane okrągłe bez szwu do wody i gazu stosowane w instalacjach sanitarnych i ogrzewania. Rury stalowe naleŝy łączyć przez spawanie, a rury miedziane przez lutowanie lutem twardym. Rury naleŝy prowadzić na powierzchni ściany w odległości 2,0cm od tynku, oraz nad przewodami innych instalacji co najmniej 0,10m. Od zasuwy doziemnej naleŝy poprowadzić rurę gazową ze stali o średnicy DN 32, rurę naleŝy prowadzić pod stropem w piwnicy do pionu zasilającego. Pion gazowy będzie się znajdował na klatce schodowej, mieszkania będą zasilane w gaz za pomocą rury o średnicy DN 25, która będzie prowadzona pod stropem. Do pomiarów zuŝycia gazu zostaną wykorzystane gazomierze miechowe G4/130 firmy Intergaz. Gazomierz naleŝy podłączyć z lewej strony rurą zasilającą, przed gazomierzem naleŝy umieścić kurek kulowy odcinający typ 100 1 firmy Efar. Gazomierz naleŝy umieścić w skrzynce gazowej wyposaŝonej w otwory wentylacyjne oraz zamknięcie (dokładny typ oraz producenta skonsultować z gazownią). Aparaty gazowe naleŝy łączyć na stałe z rurociągami za pomocą dwuzłączek. Do kuchenki gazowej gaz doprowadzić rurą Cu 18x1, przed kuchenką umieścić kurek kulowy odcinający typ 100 ½ firmy Efar. Do gazowego grzejnika wody przepływowej doprowadzić gaz rurą Cu 22x1, przed terma gazową umieścić kurek kulowy odcinający typ 100 ¾ firmy Efar oraz filtr do gazu ¾. Przy przechodzeniu przez przegrody budowlane naleŝy prowadzić przewody gazowe w rurze ochronnej wypełnionej odpowiednim elastycznym szczeliwem (np. kitem elastycznym).
Przewody gazowe powinny: - po wykonaniu próby szczelności zostać zabezpieczone antykorozyjnie, - być wyraźnie oznaczone (etykietami koloru Ŝółtego z naniesionymi czarnymi strzałkami wskazującymi kierunek przepływu gazu, przewody pomalowane na kolor Ŝółty). Przewody gazowe nie powinny być mocowane do innych przewodów lub teŝ stanowić dla nich wsporników. 5. Próba szczelności. Próbę szczelności naleŝy wykonać zgodnie z polską normą PN-92/M-34503, Gazociągi i instalacje gazowe. Próby rurociągów. Próbę szczelności przeprowadza się odrębnie dla części instalacji przed gazomierzami oraz odrębnie dla pozostałej części instalacji z pominięciem gazomierzy. Główną próbę szczelności przeprowadza się na instalacji nie posiadającej zabezpieczenia antykorozyjnego, po jej oczyszczeniu, zaślepieniu końcówek, otwarciu kurków i odłączeniu odbiorników gazu. Manometr uŝyty do przeprowadzenia głównej próby szczelności powinien spełniać wymagania klasy 0,6 i posiadać świadectwo legalizacji. Ciśnienie czynnika próbnego w czasie przeprowadzania głównej próby szczelności powinno wynosić 0,05 MPa. Dla instalacji lub jej części znajdującej się w pomieszczeniu mieszkalnym lub w pomieszczeniu zagroŝonym wybuchem ciśnienie czynnika próbnego powinno wynosić 0,1 MPa. Wynik głównej próby szczelności uznaje się za pozytywny, jeŝeli w czasie 30 minut od ustabilizowania się ciśnienia czynnika próbnego nie nastąpi spadek ciśnienia. Z przeprowadzenia głównej próby szczelności sporządza się protokół, który powinien być podpisany przez właściciela budynku oraz wykonawcę instalacji gazowej. Po przeprowadzeniu głównej próby szczelności przeprowadzić ponowną próbę z podłączonymi urządzeniami i odkręconymi kurkami. Ciśnienie czynnika próbnego w czasie przeprowadzania próby szczelności powinno wynosić 0,015 MPa. Wynik próby szczelności uznaje się za pozytywny, jeŝeli w czasie 30 minut od ustabilizowania się ciśnienia czynnika próbnego nie nastąpi spadek ciśnienia. Uwaga!
Zabrania się sprawdzania szczelności instalacji gazowej przez napełnienie jej wodą lub innymi cieczami 6. Wentylacja pomieszczeń. Wentylacja wywiewna będzie odbywać się poprzez kratkę wentylacyjną umieszczoną w odpowiednim kominie wentylacyjnym o przekroju 14x21 oraz 14x14cm wskazanym przez kominiarza. W przypadku braku komina wentylacyjnego wykonać wentylację wywiewną za pomocą rury stalowej z blachy ocynkowanej o średnicy φ130mm, którą naleŝy zaizolować termicznie. Izolację osłonić płaszczem z blachy stalowej ocynkowanej i wyprowadzić ponad dach zgodnie z Dz. U. nr 75 poz. 690 z dnia 2002r. W przypadku braku komina spalinowego wykonać przewód spalinowy za pomocą rury z blachy k.o., którą naleŝy zaizolować termicznie i wyprowadzić ponad dach zgodnie z Dz. U. nr 75 poz. 690 z dnia 2002r oraz PN-89/B-10425. Izolację termiczną osłonić płaszczem z blachy k.o. Kubatura pomieszczenia w którym instaluje się urządzenie gazowe nie powinna być mniejsza niŝ: 8,0m 3 w przypadku urządzeń pobierających powietrze do spalania z tych pomieszczeń, a wysokość pomieszczenia powinna mieć co najmniej 2,2m. W przypadku zainstalowania kotła gazowego naleŝy zamontować w kanale spalinowym wkładkę z blachy kwasoodpornej oraz zapewnić dostawę powietrza świeŝego wg normy PN-B-02421-1. Minimalna powierzchnia przekroju netto otworu nawiewnego wynosi 200cm 2. W pomieszczeniach z zainstalowaną termą gazową, w drzwiach do tego pomieszczenia, naleŝy zamontować kratkę nawiewną o powierzchni netto min. 300cm 2. Wentylacja nawiewna będzie odbywać się przez nieszczelności w oknach i drzwiach lub w przypadku zastosowania szczelnych okien (plastikowych) przez nawiewnik okienny Swing-up SWI o szerokości dostosowanej do szerokości okna. Przewód spalinowy odprowadzający spaliny z urządzeń gazowych w poziomie nie powinien być dłuŝszy niŝ 2,0m, a w pionie nie mniej niŝ 0,22m. Dokładna lokalizacja kanałów wentylacyjnych i spalinowych przedstawiona została w opinii kominiarskiej wydanej przez kominiarza. Opinia stanowi załącznik projektu. 7. Uwagi końcowe.
1. W przypadku braku kanałów spalinowych i wentylacyjnych, naleŝy wykonać kominy według wskazań kominiarza. 2. Projekt nie obejmuje zabezpieczeń elektroindukcyjnych. 3. Typ gazomierza oraz szafki w której będzie umieszczony gazomierz, naleŝy skonsultować z gazownią. 4. Wykonawcę obowiązują przepisy: Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano montaŝowych TII Instalacje sanitarne i przemysłowe oraz Warunki techniczne jakim powinny odpowiadać budynki. 5. Gazomierzy nie moŝna instalować w odległości mniejszej w rzucie poziomym niŝ 1,0m od palnika gazowego lub innego paleniska oraz w odległości mniejszej niŝ 3,0m od urządzenia gazowego, mierząc w rozwinięciu długości przewodu. 6. W pomieszczeniach w których zainstalowane są kotły gazowe, naleŝy zapewnić dostawę powietrza świeŝego wg normy PN-B-02421-1. Min powierzchnia przekroju netto otworu wynosi 300cm 2. 7. Kubatura łazienek w których instaluje się urządzenie gazowe nie powinna być mniejsza niŝ: 8m 3 w przypadku urządzeń pobierających powietrze do spalania z tych pomieszczeń, a wysokość pomieszczenia powinna mieć co najmniej 2,2m. 8. W pomieszczeniach z zainstalowaną termą gazową w drzwiach do tego pomieszczenia naleŝy zamontować kratkę nawiewną o powierzchni netto min 300cm 2. 9. Instalację gazową przed oddaniem do uŝytkowania naleŝy odpowietrzyć. 10. Wykonać zasuwę doziemną na zewnątrz budynku, typ oraz miejsce uzgodnić z dostawcą gazu. 11. Na wejściu do budynku zawiesić tabliczkę z informacją o miejscu zamontowania zasuwy. 12. W pomieszczeniach, w których zainstalowane są gazowe kotły wiszące naleŝy zamontować nawiewniki okienne dopasowane do wymiaru okna (powierzchnia nawiewu zgodnie z PN-B-02421-1). 13. Próbie szczelności naleŝy poddać instalację gazową zarówno istniejącą (z rur miedzianych łączonych za pomocą lutu twardego) oraz nowo projektowaną wykonaną z rur miedzianych łączonych za pomocą lutu twardego oraz stalowych, spawanych. 14. W przypadku stwierdzenia nieszczelności po wykonanej próbie pomiaru spadku ciśnienia w istniejącej instalacji gazowej w mieszkaniach, naleŝy taką instalację wymienić na nową, zachowując tą samą trasę przebiegu.