Kryteria i zakres oceniania na lekcjach muzyki kl VII ( podstawa programowa 2017 r.) Kryteria oceniania co oceniamy 1.Podczas wystawiania oceny za śpiew należy wziąć pod uwagę: poprawność muzyczną, znajomość tekstu piosenki, ogólny wyraz artystyczny. 2. Przy wystawianiu oceny za grę na instrumencie trzeba uwzględnić: poprawność muzyczną, płynność i technikę gry, ogólny wyraz artystyczny 3. Wystawiając ocenę za wypowiedzi na temat utworów muzycznych, połączoną ze znajomością podstawowych wiadomości i terminów muzycznych, należy wziąć pod uwagę: zaangażowanie i postawę podczas słuchania, rozpoznawanie brzmienia poznanych instrumentów i głosów, rozpoznawanie w słuchanych utworach polskich tańców narodowych, podstawową wiedzę na temat poznanych kompozytorów, wyrażanie muzyki środkami pozamuzycznymi (np. na rysunku, w opowiadaniu, dramie). 4. Przy wystawianiu oceny za działania twórcze wokalne i instrumentalne (zaleca się odpytywanie tylko ochotników) należy wziąć pod uwagę: rytmizację tekstów, improwizację: rytmiczną, melodyczną (wokalną i instrumentalną) oraz ruchową, umiejętność korzystania ze zdobytych wiadomości i umiejętności przy wykonywaniu zadań twórczych, np. wymagających korelacji działań muzycznoplastycznych, umiejętność przygotowywania ilustracji dźwiękowej do opowiadania, komiksu, grafiki itp. (dobieranie efektów dźwiękowych), umiejętność tworzenia prostych akompaniamentów perkusyjnych. 5. Ocena aktywności na lekcji oraz za udział w muzycznych zajęciach pozalekcyjnych. Za aktywną postawę na lekcji uczeń może otrzymać ocenę dobrą lub bardzo dobrą. Jeśli dodatkowo wykaże się wiedzą lub umiejętnościami wykraczającymi poza ustalone wymagania, otrzymuje ocenę celującą. Za systematyczną i bardzo dobrą pracę w szkolnym zespole muzycznym lub chórze oraz za udział w ich występach, należy podwyższyć uczniowi ocenę z muzyki o jeden stopień. 6. Przy wystawianiu oceny za zeszyt przedmiotowy lub zeszyt ćwiczeń należy wziąć pod uwagę: estetykę ogólną, systematyczność, prace domowe odrabiane przez ucznia samodzielnie.
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: prawidłowo i całkowicie samodzielnie śpiewa piosenki z podręcznika oraz z repertuaru dodatkowego, prawidłowo gra na różnych instrumentach melodycznych melodie z podręcznika oraz z repertuaru dodatkowego, samodzielnie odczytuje i wykonuje dowolny utwór, potrafi rozpoznać budowę utworu muzycznego, posiada wiedzę i umiejętności przekraczające poziom wymagań na ocenę bardzo dobrą, bierze czynny udział w pracach szkolnego zespołu muzycznego lub chóru, jest bardzo aktywny muzycznie, wykonuje różne zadania twórcze, np. układa melodię do wiersza, akompaniament perkusyjny do piosenki. Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który: prawidłowo i samodzielnie śpiewa większość piosenek przewidzianych w programie nauczania, prawidłowo i samodzielnie gra na instrumentach melodycznych większość melodii przewidzianych w programie nauczania, umie bezbłędnie wykonywać rytmy gestodźwiękami i na instrumentach perkusyjnych, potrafi rytmizować teksty, rozumie zapis nutowy i potrafi się nim posługiwać, zna podstawowe terminy muzyczne z programu danej klasy, podaje nazwiska wybitnych kompozytorów z programu danej klasy. Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który: poprawnie i z niewielką pomocą nauczyciela śpiewa pieśni i piosenki jednogłosowe, poprawnie i z niewielką pomocą nauczyciela gra kilka melodii oraz akompaniamentów do piosenek na używanym na lekcjach instrumencie melodycznym, wykonuje proste rytmy gestodźwiękami i na instrumentach perkusyjnych niemelodycznych, rytmizuje łatwe teksty, zna podstawowe terminy muzyczne z programu danej klasy i wie, co one oznaczają, prowadzi systematycznie i starannie zeszyt przedmiotowy lub zeszyt ćwiczeń. Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który: niezbyt poprawnie i z dużą pomocą nauczyciela śpiewa niektóre piosenki przewidziane w programie nauczania,
niezbyt poprawnie i z dużą pomocą nauczyciela gra na używanym na lekcjach instrumencie melodycznym niektóre melodie przewidziane w programie nauczania, wykonuje najprostsze ćwiczenia rytmiczne gestodź- więkami i na instrumentach perkusyjnych niemelodycznych, zna tylko niektóre terminy i pojęcia muzyczne, prowadzi zeszyt niesystematycznie i niestarannie. Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który: niedbale, nie starając się poprawić błędów, śpiewa kilka najprostszych piosenek przewidzianych w programie nauczania, niedbale, nie starając się poprawić błędów, gra na instrumencie melodycznym gamę i kilka najprostszych utworów przewidzianych w programie nauczania, niechętnie podejmuje działania muzyczne, myli terminy i pojęcia muzyczne, dysponuje tylko fragmentaryczną wiedzą, najprostsze polecenia ćwiczenia rytmiczne wykonuje z pomocą nauczyciela. Ocenę niedostateczną uczeń otrzymuje tylko w sytuacjach wyjątkowych, np. gdy, mimo usilnych starań nauczyciela, wykazuje negatywny stosunek do przedmiotu oraz ma bardzo duże braki w zakresie podstawowych wymagań edukacyjnych dotyczących wiadomości i umiejętności przewidzianych dla danej klasy. Mimo pomocy nauczyciela nie potrafi i nie chce wykonać najprostszych poleceń wynikających z programu danej klasy. Nie prowadzi również zeszytu przedmiotowego lub zeszytu ucznia. DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH do indywidualnych potrzeb dziecka ANEKS DO PSO muzyka 1. Uczniowie o inteligencji niższej niż przeciętna Symptomy trudności niezborność ruchowa i trudności w wykonywaniu niektórych ćwiczeń ( potrzeba dłuższego treningu, aby opanować dane ćwiczenie, rzucanie do celu itp. ) trudności w zrozumieniu zasad i reguł różnych gier obniżony poziom prac plastycznych i technicznych ( słabsza własna inwencja twórcza, wyobraźnia ) trudność w zapisywaniu i odczytywaniu nut
Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych zapewnienie większej ilości ćwiczeń, aby uczeń opanował daną sprawność ( w razie potrzeby zwolnienie z wykonania ćwiczeń przerastających możliwości ruchowe ucznia ) wielokrotne tłumaczenie i wyjaśnianie zasad podpowiadanie tematu pracy plastycznej czy technicznej, częste podchodzenie do ucznia, ukierunkowywanie w działaniu pozwalanie na korzystanie ze śpiewników, wzorów, zapisów nutowych liberalne ocenianie wytworów artystycznych ucznia w ocenianiu zwracanie większej uwagi na wysiłek włożony w wykonanie zadania, niż ostateczny efekt pracy. 2. Specyficzne trudności w uczeniu się Dyskalkulia, czyli trudności w liczeniu Oceniamy przede wszystkim tok rozumowania, a nie techniczną stronę liczenia. Uczeń ma, bowiem skłonność do przestawiania kolejności cyfr w liczbie i przez to jej zapis jest błędny. Zły wynik końcowy wcale nie świadczy o tym, że dziecko nie rozumie zagadnienia. Dostosowanie wymagań będzie, więc dotyczyło tylko formy sprawdzenia wiedzy poprzez koncentrację na prześledzeniu toku rozumowania w danym zadaniu i jeśli jest on poprawny - wystawienie uczniowi oceny pozytywnej. Dysgrafia, czyli brzydkie, nieczytelne pismo Dostosowanie wymagań będzie dotyczyło formy sprawdzania wiedzy, a nie treści. Wymagania merytoryczne, co do oceny pracy pisemnej powinny być ogólne, takie same, jak dla innych uczniów, natomiast sprawdzenie pracy może być niekonwencjonalne. Np., jeśli nauczyciel nie może przeczytać pracy ucznia, może go poprosić, aby uczynił to sam lub przepytać ustnie z tego zakresu materiału. Może też skłaniać ucznia do pisania drukowanymi literami lub na komputerze. Dysortografia, czyli trudności z poprawną pisownią pod względem ortograficznym, fonetycznym, interpunkcyjnym itd. Dostosowanie wymagań znowu dotyczy głównie formy sprawdzania i oceniania wiedzy z tego zakresu. Zamiast klasycznych dyktand można robić sprawdziany polegające na uzasadnianiu pisowni wyrazów, odwołując się do znajomości zasad ortograficznych oceniać odrębnie merytoryczną stronę pracy i odrębnie poprawność pisowni, nie wpisując tej drugiej oceny do dziennika. W żadnym wypadku dysortografia nie uprawnia do zwolnienia ucznia z nauki ortografii i gramatyki.
Dysleksja, czyli trudności w czytaniu przekładające się często również na problemy ze zrozumieniem treści uczeń może korzystać z lektur wypożyczanych z biblioteki dla niewidomych (nagrane na dyskietki czy taśmy magnetofonowe) lub sfilmowanych lektur, czy materiałów. Nauczyciel w zasadzie nie ma wyboru, dysleksja nie daje możliwości obniżenia wymagań jakościowych. Są to, bowiem uczniowie, z co najmniej przeciętną sprawnością intelektualną, którzy zechcą w przyszłości zdawać maturę, a ta, aby zachować swoją rangę, musi mieć odpowiedni, co najmniej przeciętny, poziom wymagań. Polem do pracy dla nauczyciela będzie dbałość o rozwój sfery emocjonalnej takiego ucznia. Dydaktyka jest, bowiem bardzo ważna, ale jeszcze ważniejsze jest przygotowanie dziecka do radzenia sobie w życiu, a do tego dziecko potrzebuje wrażliwości, fantazji, ufności we własne siły i zdolności, niezależnie od tego, kim będzie. Symptomy trudności trudności z czytaniem nut, odtwarzaniem rytmu, śpiewaniem, tańczeniem trudności z rysowaniem (rysunek schematyczny, uproszczony) i organizacją przestrzenną prac plastycznych obniżony poziom wykonania prac plastycznych i technicznych ( dobra własna inwencja twórcza i wyobraźnia ) mylenie prawej i lewej strony trudności z opanowaniem układów gimnastycznych ( sekwencje ruchowe zorganizowane w czasie i przestrzeni ) trudności w bieganiu, ćwiczeniach równoważnych trudności w opanowaniu gier wymagających użycia piłki ( siatkówka, koszykówka, tenis ziemny i stołowy, itp. ) niechęć do uprawiania sportów wymagających dobrego poczucia równowagi ( deskorolka, narty, snowboard ) Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych zawsze uwzględniać trudności ucznia w miarę możliwości pomagać, wspierać, dodatkowo instruować, naprowadzać, pokazywać na przykładzie dzielić dane zadanie na etapy i zachęcać do wykonywania malutkimi krokami nie zmuszać na siłę do śpiewania, czy wykonywania ćwiczeń sprawiających uczniowi trudność dawać więcej czasu na opanowanie danej umiejętności, cierpliwie udzielać instruktażu nie krytykować, nie oceniać negatywnie wobec klasy podczas oceniania brać przede wszystkim pod uwagę stosunek ucznia do przedmiotu, jego chęci, wysiłek, przygotowanie do zajęć w materiały, niezbędne pomoce itp. włączać do rywalizacji tylko tam, gdzie uczeń ma szanse
Iwona Magrel- Kania