Czyli L = P a wi c wzór (1) dla n=1 jest prawdziwy. Czyli L = P a wi c wzór (1) dla n=2 jest prawdziwy.

Podobne dokumenty
s n = a k (2) lim s n = S, to szereg (1) nazywamy zbieżnym. W przeciwnym przypadku mówimy, że szereg jest rozbieżny.

wi c warunek konieczny zbie»no±ci szeregu jest speªniony. 12 = 9 12 = 3 4 k(k+1) k=1 ( k+1 k(k+1) n+1 = 1 1 n+1 = 1 0 = 1 36 = =







Oba zbiory s uporz dkowane liniowo. Badamy funkcj w pobli»u kresów dziedziny. Pewne punkty szczególne (np. zmiana denicji funkcji).

1 Granice funkcji. Definicja 1 (Granica w sensie Cauchy ego). Mówimy, że liczba g jest granicą funkcji f(x) w punkcie x = a, co zapisujemy.

Matematyka:Matematyka I - ćwiczenia/granice funkcji

Czas pracy 170 minut

Zadania z parametrem

W. Guzicki Zadanie 23 z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1

PRZYK ADOWY ARKUSZ EGZAMINACYJNY Z MATEMATYKI

PRZYK ADOWY ARKUSZ EGZAMINACYJNY Z MATEMATYKI

f(x) f(x 0 ) i f +(x 0 ) := lim = f(x 0 + x) f(x 0 ) wynika ci gªo± funkcji w punkcie x 0. W ka»dym przypadku zachodzi:

Wojewódzki Konkurs Matematyczny dla uczniów gimnazjów rok szkolny 2015/2016 Etap II rejonowy

Funkcje dwóch zmiennych

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

ROZWIĄZANIA ZADAŃ Zestaw P3 Odpowiedzi do zadań zamkniętych

KURS GEOMETRIA ANALITYCZNA

ZADANIA ZAMKNI TE. W zadaniach od 1. do 20. wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi jedn poprawn odpowied.

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI MAJ 2014 POZIOM ROZSZERZONY. Czas pracy: 180 minut. Liczba punktów do uzyskania: 50. pobrano z

MATERIAŁY DIAGNOSTYCZNE Z MATEMATYKI

szereg jest szeregiem o wyrazach nieujemnych. Ponadto dla α (0; π ) zachodzi nierówno± sinα < α,

Konkurs Matematyczny, KUL, 30 marca 2012 r.

Kozubova i Kamienite Przemysław Borys, :10-15:40

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /14

Lekcja 9 - LICZBY LOSOWE, ZMIENNE

INSTRUKCJA DO INTERNETOWEGO ROZKŁADU JAZDY

Ksztaªt orbity planety: I prawo Keplera

Liniowe równania ró»niczkowe n tego rz du o staªych wspóªczynnikach

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

Metoda LBL (ang. Layer by Layer, pol. Warstwa Po Warstwie). Jest ona metodą najprostszą.

Podprzestrzeń wektorowa, baza, suma prosta i wymiar Javier de Lucas

Likwidacja barier architektonicznych to usuwanie tego, co przeszkadza ci korzystać z budynków, chodników, ulic i innych miejsc oraz mebli i sprzętów.

Metody dowodzenia twierdze«

Analiza Matematyczna Ćwiczenia

EGZAMIN MATURALNY Z INFORMATYKI CZERWIEC 2011 POZIOM ROZSZERZONY WYBRANE: CZĘŚĆ I. Czas pracy: 90 minut. Liczba punktów do uzyskania: 20

Wojewódzki Konkurs Matematyczny dla uczniów gimnazjów województwa wielkopolskiego

(wymiar macierzy trójk¹tnej jest równy liczbie elementów na g³ównej przek¹tnej). Z twierdzen 1 > 0. Zatem dla zale noœci

Część całkowita i ułamkowa, funkcje trygonometryczne, podstawowe własności funkcji

ARKUSZ PRÓBNEJ MATURY Z OPERONEM MATEMATYKA

UMOWA rok 2016 bez dotacji z Urz ędu Miasta

ROZPORZÑDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. z dnia 3 listopada 2009 r.

Metodydowodzenia twierdzeń


FORMULARZ OFERTOWY POSTĘPOWANIA O UDZIELENIE ZAMÓWIENIA PUBLICZNEGO W TRYBIE PRZETARGU NIEOGRANICZONEGO. Przedmiot zamówienia:

MATEMATYKA 9. INSTYTUT MEDICUS Kurs przygotowawczy do matury i rekrutacji na studia medyczne Rok 2017/2018 FUNKCJE WYKŁADNICZE, LOGARYTMY

n=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego


ARKUSZ WICZENIOWY Z MATEMATYKI MARZEC 2012 POZIOM PODSTAWOWY. Czas pracy: 170 minut. Liczba punktów do uzyskania: 50

CAŠKA NIEOZNACZONA. Politechnika Lubelska. Z.Šagodowski. 18 lutego 2016

Optyka geometryczna i falowa

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /15

Zadanie 3 - (7 punktów) Iloczyn składników Jeśli zapis liczby 22 w postaci sumy zawiera składnik 1, lepiej pogrupować go z innym składnikiem

K P K P R K P R D K P R D W

PRZYBLI ONE METODY ROZWI ZYWANIA RÓWNA

Wymiana zaworków. Po odkręceniu korków lub starych zaworków oczyść wnętrza oczek z pozostałości starych pakuł, drobin rdzy itp.

Odpowiedzi i schematy oceniania Arkusz 23 Zadania zamknięte. Wskazówki do rozwiązania. Iloczyn dwóch liczb ujemnych jest liczbą dodatnią, zatem

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

Wyznaczanie statycznego i kinetycznego współczynnika tarcia przy pomocy równi pochyłej

Interpolacja funkcji

I Rok LOGISTYKI: wykªad 2 Pochodna funkcji. iloraz ró»nicowy x y x

KURS FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH

Interpolacja Lagrange'a, bazy wielomianów

Rozdział 6. Pakowanie plecaka. 6.1 Postawienie problemu

... pieczątka firmowa Wykonawcy OŚWIADCZENIE

Wyk ad II. Stacjonarne szeregi czasowe.

Taki mały, a taki doskonały

Zad.1 Pokazać pierwszeństwo trybu odmów przed zezwalaj.

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

1. MONITOR. a) UNIKAJ! b) WYSOKOŚĆ LINII OCZU

1. Koło Naukowe Metod Ilościowych,zwane dalej KNMI, jest Uczelnianą Organizacją Studencką Uniwersytetu Szczecińskiego.

MATEMATYKA POZIOM PODSTAWOWY PRZYK ADOWY ZESTAW ZADA NR 1. Miejsce na naklejk z kodem szko y OKE ÓD CKE MARZEC ROK Czas pracy 120 minut

Listy Inne przykªady Rozwi zywanie problemów. Listy w Mathematice. Marcin Karcz. Wydziaª Matematyki, Fizyki i Informatyki.

D A D A A B A B B C B D C C C D B C C B. Schemat oceniania zadań otwartych.

ψ x < a/2 2mE ψ x > a/2

Lekcja 9 Liczby losowe, zmienne, staªe

SCENARIUSZ LEKCJI. Podstawa programowa:

Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika

PRZEPISY KLASYFIKACJI I BUDOWY STATKÓW MORSKICH

Zbiory i odwzorowania

Instalacja. Zawartość. Wyszukiwarka. Instalacja Konfiguracja Uruchomienie i praca z raportem Metody wyszukiwania...

MATEMATYKA. 1 Podstawowe informacje dotyczące zadań. 2 Zasady poprawnego zapisu odpowiedzi TEST DYDAKTYCZNY

1. Rozwiązać układ równań { x 2 = 2y 1

Pochodna funkcji jednej zmiennej


Program Google AdSense w Smaker.pl

Indukcja matematyczna

P 0max. P max. = P max = 0; 9 20 = 18 W. U 2 0max. U 0max = q P 0max = p 18 2 = 6 V. D = T = U 0 = D E ; = 6

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Jarosław Wróblewski Matematyka Elementarna, lato 2012/13. W dniu 21 lutego 2013 r. omawiamy test kwalifikacyjny.

I. Zakładanie nowego konta użytkownika.

1 0 Je»eli wybierzemy baz A = ((1, 1), (2, 1)) to M(f) A A =. 0 2 Daje to znacznie lepszy opis endomorzmu f.

Transkrypt:

1.59 1 + +... + n = n(n+1) (1) Sprawd¹my wzór dla n=1: L = 1 P = 1(1+1) = = 1 Czyli L = P a wi c wzór (1) dla n=1 jest prawdziwy. Sprawd¹my wzór dla n=: L = 1 + = 3 P = (+1) = 6 = 3 Czyli L = P a wi c wzór (1) dla n= jest prawdziwy. 1 + +... + k = k(k+1) () a twierdzimy,»e speªniona jest teza indukcyjna: 1 + +... + k + (k+1) = (k+1)((k+1)+1) 1 + +... + k + (k+1) = (k+1)(k+) (3) Lewe strony nierówno±ci () i (3) ró»ni si o k+1. Zbadajmy o ile ró»ni si ich prawe strony: (k+1)(k+) - k(k+1) = k +k+k+ k k = k+ = (k+1) = k + 1 czyli prawe strony ró»ni si o tyle samo. Udowodnili±my zatem,»e z zaªo»enia indukcyjnego wynika teza indukcyjna. Czyli wzór (1) jest prawdziwy dla ka»dego n 1 i n N. 1.60 a n = a 1 q n 1 (1) Sprawd¹my wzór dla n=1: L = a 1 P = a 1 q 1 1 = a 1 q 0 = a 1 1 = a 1 Czyli L = P a wi c wzór (1) dla n=1 jest prawdziwy. Sprawd¹my wzór dla n=: 1

L = a = (z denicji ci gu geometrycznego) a 1 q = a 1 q P = a 1 q 1 = a 1 q 1 = a 1 q Czyli L = P a wi c wzór (1) dla n= jest prawdziwy. a k = a 1 q k 1 () a k+1 = a 1 q (k+1) 1 = a 1 q k (3) Pomnó»my obie strony wzoru () przez q: a k q = a 1 q k 1 q z denicji ci gu geometrycznego a k+1 = a 1 q k 1 q z wzoru rekurencyjnego pot gi a k+1 = a 1 q (k 1)+1 a k+1 = a 1 q k Udowodnili±my zatem,»e z zaªo»enia indukcyjnego wynika teza indukcyjna. Czyli wzór (1) jest prawdziwy dla ka»dego n 1 i n N. 1.61 S n = a 1 qn 1, q 1 (1) Sprawd¹my wzór (1) dla n = 1: L = S 1 = a 1 P = a 1 q1 1 = a 1 1 = a 1 Czyli wzór (1) jest prawdziwy. Sprawd¹my wzór (1) dla n = : L = S = a 1 + a 1 q P = a 1 q 1 = a 1 ()(q+1) Czyli wzór (1) jest prawdziwy. = a 1 (q+1) = a 1 + a 1 q

S k = a 1 qk 1, q 1 () S k+1 = a 1 qk+1 1, q 1 (3). Mamy S k+1 = S k + a k+1 = (z wzoru na n-ty wyraz ci gu geometrycznego) S k + a 1 q k = (z zaªo»enia indukcyjnego) a 1 qk 1 + a 1 q k = a 1 ( qk 1 a 1 ( qk+1 1) ), czyli wzór (3) jest prawdziwy. + qk ) = a 1 ( qk 1+q k () ) = a 1 ( qk 1+q k+1 q k ) ) = Zatem udowowdnili±my,»e z zaªo»enia indukcyjnego wynika teza indukcyjna. Czyli wzór (1) jest prawdziwy dla ka»dego n 1 i n N. 1.6 1 3 + 3 +... + n 3 = (1 + +... + n) = ( n(n+1) ) Udowodnijmy najpierw wzór: 1 3 + 3 +... + n 3 = (1 + +... + n) (1) Sprawd¹my wzór (1) dla n = 1: L = 1 3 = 1 P = (1) = 1, a wi c L = P. Sprawd¹my wzór (1) dla n = : L = 1 3 + 3 = 1 + 8 = 9 P = (1 + ) = 3 = 9, a wi c L = P. 1 3 + 3 +... + k 3 = (1 + +... + k) 1 3 + 3 +... + k 3 + (k+1) 3 = (1 + +... + k + (k+1)) Lewe strony powy»szych dwóch równa«ró»ni si (k + 1) 3. Zbadajmy o ile ró»ni si ich prawe strony: (1 + +... + k + (k+1)) - (1 + +... + k) = {na podstawie wzoru: a - b = (a-b)(a+b)} [(1 + +... + k + (k + 1)) - (1 + +... + k)][(1 + +... + k + (k + 1)) + (1 + +... + k)] = 3

(k + 1)[(1 + +... + k) + (k + 1)] = {na podstawie wzoru: (1 + +... + n) = n(n+1) } (k + 1)[ k(k+1) + (k + 1)] = (k + 1)[k(k + 1) + (k + 1)] = (k + 1)[(k + 1)(k + 1)] = (k + 1) 3, czyli prawe strony ró»ni si o tyle samo. Zatem udowodnili±my,»e z zaªo»enia indukcyjnego wynika teza indukcyjna. Czyli wzór (1) jest prawdziwy dla ka»dego n 1 i n N. Udowodnijmy teraz wzór: (1 + +... + n) = ( n(n+1) ) () Poniewa» dla n N i n 1 mamy: 1 + +... + n = n(n+1) {co zostaªo udowodnione w zadaniu 1.59}, wi c podnosz c obie strony do kwadratu otrzymujemy wzór (). Czyli on równie» jest prawdziwy dla n N i n 1. Tym samym udowodnili±my prawdziwo± obu wzorów danych w zadaniu. 1.63 (1 + a) n 1 + na + n(n 1) a dla a 0 (1) Sprawd¹my wzór (1) dla n=1: L = (1 + a) 1 = 1 + a P = 1 + 1 a + 1 (1 1) a = 1 + a + 0 a = 1 + a czyli L = P a tym samym L P. Sprawd¹my wzór (1) dla n=: L = (1 + a) = 1 + a + a P = 1 + a + ( 1) a = 1 + a + 1 a = 1 + a + a czyli L = P a tym samym L P. Sprawd¹my wzór (1) dla n=3: L = (1 + a) 3 = 1 3 + 3 1 a + 3 1 a + a 3 = 1 + 3a + 3a + a 3 P = 1 + 3a + 3 (3 1) a = 1 + 3a + 3a 4

czyli dla a 0 L P, bo L - P = a 3 0. (1 + a) k 1 + ka + k(k 1) a dla a 0 () (1 + a) k+1 1 + (k + 1)a + (k+1)(k+1 1) a = 1 + (k + 1)a + (k+1)k a dla a 0 Pomnó»my teraz obie strony nierówno±ci () przez (1 + a): (1 + a) k (1 + a) (1 + ka + k(k 1) a )(1 + a) dla a 0 (1 + a) k+1 (1 + ka + k(k 1) a )(1 + a) L = (1 + a) k+1 1 + a + ka + ka + k(k 1) a + k(k 1) a 3 = 1 + (k + 1)a + (k + k(k 1) )a + k(k 1) a 3 = 1 + (k + 1)a + k+k(k 1) a + k(k 1) a 3 = 1 + (k + 1)a + k +k 1 a + k(k 1) a 3 = 1 + (k + 1)a + k k+1 a + k(k 1) a 3 = 1 + (k + 1)a + k(k+1) a + k(k 1) a 3 (dla a 0) 1 + (k + 1)a + (k+1)k a a zatem teza indukcyjna jest prawdziwa. Udowodnili±my tym samym,»e z zaªo»enia indukcyjnego wynika teza indukcyjna. Czyli wzór (1) jest prawdziwy dla ka»dego n N i n 1. 1.64 cosα + cosα +... + cosnα = 1 [ sin(n+ 1 )α sin 1 α - 1] (1) Sprawd¹my wzór (1) dla n = 1: L = cosα P = 1 [ sin(1+ 1 )α sin 1 α - 1] = 1 sin(α+ 1 α) sin 1 α sin 1 α = 1 sin(α+ 1 α) sin(α 1 α) sin 1 α = 1 cosα sin 1 α sin 1 α czyli L = P. = cosα Sprawd¹my wzór (1) dla n = : L = cosα + cosα P = 1 [ sin(+ 1 )α sin 1 α - 1] = 1 sin 5 α sin 1 α sin 1 α = 1 sin( 5 α 1 α cos( 3α 1α) + cos( 3α + 1 α) = cosα + cosα ) cos( 5 α+ 1 α ) sin 1 α = sin 1 α cos 1 α cos 3 α sin 1 α = cos 1 α cos 3 α = 5

czyli L = P. cosα + cosα +... + coskα = 1 [ sin(k+ 1 )α sin 1 α - 1] () cosα + cosα +... + coskα + cos(k + 1)α= 1 [ sin((k+1)+ 1 )α sin 1 α - 1] Lewe strony powy»szych równa«ró»ni si o: cos(k + 1)α Zbadajmy o ile ró»ni si ich prawe strony: 1 [ sin((k+1)+ 1 )α sin 1 α - 1] - 1 [ sin(k+ 1 )α sin 1 α - 1] = 1 sin(k+ 3 )α sin 1 α sin 1 α - 1 sin(k+ 1 )α sin 1 α sin 1 α = sin(k+ 3 )α sin(k+ 1 )α sin 1 α = sin( (k+ 3 )α (k+ 1 )α ) cos( (k+ 3 )α+(k+ 1 )α ) sin 1 α = sin( 1 (kα+ 3 α kα 1 α)) cos( 1 (kα+ 3 α+kα+ 1 α)) sin 1 α cos(k + 1)α czyli prawe strony ró»ni si o tyle samo. = sin 1 α cos 1 (kα+α) sin 1 α =cos( 1 (kα+α)) = Zatem udowodnili±my,»e z zaªo»enia indukcyjnego wynika teza indukcyjna. Czyli wzór (1) jest prawdziwy dla ka»dego n N i n 1. 6