MIESIĘCZNY ALERT PODATKOWY LUTY 2014 R.

1 MIESIĘCZNY ALERT PODATKOWY LUTY 2014 R. PODATEK OD TOWARÓW I USŁUG 1 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 stycznia 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazów towarów do celów poboru podatku od towarów i usług w imporcie 2 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 lutego 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych w zakresie nowych środków transportu 3 Wyrok NSA 5 lutego 2014 r. I FSK 1747/12 Dz.U.2014.163 Z chwilą ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2014 r. Dz.U.2014.209 18 lutego 2014 r. Zmiana wzoru deklaracji VAT-11. Zmiany dotyczą przede wszystkim treści Załącznika 1 poz. 306-312. Przedsiębiorca, który rezygnuje z zakupu towaru bezpośrednio od sprzedawcy, aby kupić ten sam produkt od kogoś innego po znacznie zawyżonej cenie, ryzykuje, że służby podatkowe uznają taką transakcję za nadużycie podatkowe. Wczoraj Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w takiej sytuacji urząd skarbowy może odmówić zwrotu podatku naliczonego od tego typu czynności. Sprawa dotyczyła wielkopolskiej spółki zajmującej się produkcją i sprzedażą mebli. Firma kupiła maszyny stolarskie za niemal 2 mln zł i wystąpiła o zwrot podatku naliczonego od tego zakupu. Naczelnik US zdecydował się przeprowadzić kontrolę w firmie. Wątpliwości urzędników wzbudził sposób zakupu maszyn. Ze zgromadzonych przez nich dowodów wynikało, że maszyny, zanim trafiły do spółki, były kilka razy odkupowane przez inne firmy w odstępie kilku dni. Ich wartość dynamicznie rosła. Kupujący i sprzedający rozliczali się między sobą w ramach kompensat wzajemnych. W ocenie organu zastanawiające było, dlaczego spółka nie kupiła maszyn wcześniej za niższą cenę (miała taką możliwość). Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że firma świadomie nie kupiła maszyn bezpośrednio od właściciela, a jej sposób zawierania transakcji i rozliczania należności wskazuje na celowe działania zmierzające do uzyskania korzyści podatkowych. Po przeprowadzonym postępowaniu spółka otrzymała decyzję nakazującą zwrot części podatku naliczonego. Sprawa trafiła do WSA, który nie podzielił racji podatnika nie przekonały go argumenty o dobrej wierze podatnika ani o sugerowanej przez pełnomocników spółki modernizacji sprzętu. Audyt Podatki Outsourcing Doradztwo Grant Thornton Frąckowiak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. Podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych nr 3654. Komplementariusz: Grant Thornton Frąckowiak sp. z o.o. Zarząd komplementariusza: Cecylia Pol Prezes Zarządu, Tomasz Wróblewski Wiceprezes Zarządu. Adres siedziby: 61-131 Poznań, ul. Abpa Antoniego Baraniaka 88 E. NIP: 778-14-76-013, REGON: 301591100. Rachunek bankowy: 18 1750 1019 0000 0000 0098 2229. Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, VIII Wydział Gospodarczy, nr KRS 0000369868.

2 PODATEK OD TOWARÓW I USŁUG Również NSA nie dopatrzył się naruszenia prawa. Jego wątpliwości wzbudził szybki wzrost wartości maszyn i fakt znajdowania się cały czas w jednym miejscu. Spółce nie udało się także udowodnić pierwotnej wartości maszyn. 4 Wyrok NSA 7 lutego 2014 r. I FSK 1664/12 Jeśli czynność wynikająca z kontraktu jest opodatkowana VAT-em, to rekompensata pieniężna za wcześniejsze rozwiązanie umowy również podlega daninie. Towarzystwo ubezpieczeniowe wynajmuje lokale w celu świadczenia usług na rzecz swoich klientów, jednak często zdarza się, że oddział przestaje być opłacalny, w związku z czym przedterminowo rezygnuje z dalszej realizacji umowy. Spółka zapytała czy wypłacane w związku z tym odszkodowanie powinno być obciążone VAT-em. Wg niej nie, ponieważ nie stanowi wynagrodzenia za pracę. Fiskus nie zgodził się z takim stanowiskiem, gdyż w jego opinii każde świadczenie działanie lub zaniechanie które przynosi korzyść, powinno być opodatkowane. WSA uchylił tę interpretację, ale NSA uwzględnił skargę kasacyjną Izby Skarbowej. Sąd powołał się na wyrok TSUE w podobnej sprawie, w której zasądzono konieczność opodatkowania takiego świadczenia. 5 Wyrok NSA 11 lutego 2014 r. I FSK 310/13 Podatnik nie jest zobligowany do wystawiania faktur korygujących po każdym udzieleniu rabatu. Spółka zajmująca się chemią budowlaną przyznaje swoim kontrahentom premie pieniężne pod warunkiem wykonania wyznaczonego planu pod względem kwotowym lub ilościowym. Dzieje się to co kwartał, a dostawca dokumentuje bonusy przy pomocy not księgowych. Uważała, że ich metoda jest prawidłowa, ponieważ zdarzenie jest neutralne podatkowo. Fiskus się z nimi nie zgodził, twierdząc, iż należy w tej sytuacji każdorazowo wystawić fakturę korygującą. Sądy administracyjne stanęły jednak w obronie podatnika, wskazując jednocześnie, iż Izba Skarbowa w swojej interpretacji powołała się na nieadekwatną uchwałę NSA. 6 Wyrok NSA 11 lutego 2014 r. I FSK 67/13 Podatnik, który zostanie wezwany na przesłuchanie w charakterze podejrzanego o popełnienie przestępstwa skarbowego, musi wiedzieć, że z tego powodu termin przedawnienia jego zobowiązania podatkowego będzie zawieszony. Urząd kontroli skarbowej, kontrolując przedsiębiorstwo handlujące telefonami komórkowymi, zakwestionował jego rozliczenia VAT z 2005 r. W jego ocenie nabywcy towarów nie istnieli, zatem bezpodstawnie zastosowano stawkę 0 proc. VAT dla eksportu. Po bezskutecznym odwołaniu, wniesiono skargę do WSA. Ten jednak zgodził się z organem zaznaczając, że stawkę 0 proc. można zastosować pod warunkiem możliwości zidentyfikowania odbiorców towarów spoza Polski. W toku postępowania przed NSA organowi zarzucono naruszenie proceduralnych przepisów Ordynacji podatkowej o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. NSA jednak nie dopatrzył się naruszenia prawa stwierdził, że z racji iż podatnik otrzymał wezwanie o przesłuchaniu go w charakterze podejrzanego, zawiadomienie zostało dokonane prawidłowo.

3 PODATEK OD TOWARÓW I USŁUG 7 Wyrok NSA 12 lutego 2014 r. I FSK 285/13 Nie można pozbawiać oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa prawa do odliczenia VAT, nawet gdy świadczy on usługi na rzecz swojej centrali. Sprawa dotyczy oddziału brytyjskiej spółki, zajmującej się w Polsce analizą próbek chemicznych. Wyniki badań przesyłane są do centrali i sprzedawane klientom spółki. We wniosku o interpretację zapytano o możliwość odliczenia VAT od zakupów związanych z prowadzonymi badaniami. Zdaniem podatnika spełnione są warunki z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT (nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza Polską, odliczenie byłoby również możliwe, gdyby czynności te były wykonywane w Polsce a podatnik ma dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami). Zarówno Izba Skarbowa, jak i rozpatrujący skargę na interpretację WSA nie przychylili się do argumentów wnioskodawcy. Dopiero NSA przyznał rację podatnikowi nie stwierdzając istnienia przeszkód do odliczania VAT. 8 Wyrok NSA 7 lutego 2014 r. I FSK 474/13 Agencja reklamowa zamierzała świadczyć na rzecz swoich klientów kompleksową usługę obsługi akcji marketingowych. Jednym z jej elementów miało być przekazywanie nagród uczestnikom akcji. Spytała więc Izbę Skarbową w Poznaniu, czy od przekazania nagród powinna naliczyć VAT. Była przekonana, że skoro nagrody będą wydawane w ramach świadczenia przez nią kompleksowej usługi, to samo ich przekazanie nie będzie opodatkowane. Izba skarbowa nie zgodziła się jednak z takim stanowiskiem. Wyjaśniła, że płatność, którą agencja otrzyma od klienta, należy rozdzielić na dwie części: zapłatę za wydanie nagród i wynagrodzenie za wyświadczone usługi. Skoro agencja dostanie od klienta zapłatę za przekazanie nagród, to ich wydanie należy opodatkować odrębnie jako odpłatną dostawę towarów. Agencja zaskarżyła interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, a ten przyznał jej rację i uchylił interpretację. Uznał, że w tym wypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym. Sąd stwierdził, że wydanie nagród jest nierozerwalnie związane z usługą świadczoną przez agencję. Przypomniał, że nie można sztucznie rozdzielać poszczególnych czynności, skoro wchodzą one w skład jednej kompleksowej usługi. Z ekonomicznego punktu widzenia dla klienta agencji czynności te łączą się w jedną całość i tylko podjęte razem mają dla niego sens. 9 Wyrok NSA 25 lutego 2014 r. I FSK 575/13 Szkolenia dotyczące kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego, które w co najmniej 70 proc. są dofinansowane ze środków publicznych są zwolnione z podatku. Spółka organizuje kursy dofinansowywane z dotacji pochodzących z unijnych programów operacyjnych. Uczestnicy ponoszą dzięki temu zaledwie 30% całkowitych kosztów. Jest to co prawda obrót firmy, ale była ona przekonana, że nie trzeba będzie opodatkować go VAT-em. Fiskus uznał przeciwnie - zwolnienie nie będzie miało zastosowania w tym przypadku, pomimo dofinansowania w co najmniej 70%. Według izby, skoro dotacja publiczna nie jest w ogóle dla spółki obrotem, to nie można uznać, że szkolenia są finansowane w co najmniej 70 proc. ze środków publicznych. Interpretację uchylił jednak WSA, uznając za bezzasadne twierdzenie, że na cenę szkolenia składa się tylko wkład własny jego uczestników i, że w związku z tym nie może być on zwolniony z VAT. Tego samego

4 PODATEK OD TOWARÓW I USŁUG zdania był NSA. 10 Wyrok NSA 27 lutego 2014 r. I FSK 392/13 Podatnik musi podać na fakturze korygującej numer faktury pierwotnej. To najmniej uciążliwy sposób na zidentyfikowanie dokumentów orzekł Naczelny Sąd Administracyjny. Wyrok dotyczył spółki, która chciała wprowadzić elektroniczny system wystawiania i przesyłania faktur VAT. Nie było w nim jednak możliwości zamieszczania informacji o numerze faktury pierwotnej. Spółka była przekonana, że nie będzie to przeszkodą do rozliczeń, ponieważ elektroniczne faktury korygujące będą zawierać numer zamówienia taki sam jak na fakturze pierwotnej, a poza tym będą spełniać wymogi wynikające z ówczesnego rozporządzenia Ministra Finansów z 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej. Zdaniem Izby Skarbowej jednak faktura korygująca musi zawierać numer faktury pierwotnej. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu pełnomocnicy spółki twierdzili, że taki wymóg narusza przepisy unijnej dyrektywy 112. Poznański WSA przyznał rację Izbie Skarbowej. Wyjaśnił, że przepisy krajowe są zgodne z unijną dyrektywą 2006/112/WE, bo choć wprost nie wynika z niej, by faktura korygująca musiała zawierać numer faktury pierwotnej, to pozwala ona państwom członkowskim wprowadzić wymogi, które uznają za konieczne. Tego samego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny, do którego spółka złożyła skargę kasacyjną. Uzasadniając wyrok, sędzia Grażyna Jarmasz wyjaśniła, że polskie przepisy w żadnym stopniu nie wykraczają poza obowiązki przewidziane w unijnej dyrektywie. PODATKI DOCHODOWE 11 Wyrok NSA 6 lutego 2014 r. II FSK 1385/12 Wspólnicy nie odliczą podatku od czynności cywilnoprawnych, który uiściła spółka osobowa. Jednak nie dlatego, że to nie oni go zapłacili, tylko dlatego, że został pobrany od czynności, która nie przynosi przychodu. Tak więc, mimo że Naczelny Sąd Administracyjny co do istoty zgodził się z Ministrem Finansów, to nakazał mu wydać nową interpretację z właściwym uzasadnieniem. Występujący o wykładnię wspólnik uważał, że zapłacony podatek może zaliczyć do kosztów. Powołał się na art. 8 ust. 2 ustawy o PIT twierdził, że podatek PCC jako koszt pośredni można odnieść do wszystkich wspólników, zgodnie z zasadą proporcjonalnego rozdziału kosztów. Minister Finansów się z tym nie zgodził. Stwierdził, że jeśli to nie wspólnik zapłacił podatek, to nie

5 PODATKI DOCHODOWE może go ująć w kosztach. Sprawa trafiła do sądu. Podatnik zarzucił Ministrowi, że jego stanowisko prowadzi do tego, iż koszt PCC nigdy nie zostanie rozliczony ani przez wspólnika, ani przez spółkę. Warszawski WSA uznał racje strony skarżącej. NSA uchylił jednak ten wyrok. Sędzia Jan Grzęda wyjaśnił, że w tej sprawie nie można mówić w ogóle o koszcie podatkowym, ponieważ czynność, w związku z którą został uiszczony PCC, nie generuje przychodu. W związku z tym nie powstaje koszt stwierdził. Oznacza to, że Minister Finansów będzie musiał ponownie wydać interpretację, uwzględniając wytyczne NSA. 12 Wyrok NSA 10 lutego 2014 r. II FSK 210/12 Spółka może odliczyć od przychodu kwoty przez nią uiszczone i mające związek z procesem połączenia, jeżeli konsolidacji podmiotów nie towarzyszy podwyższenie kapitału zakładowego. Spółka prowadząca działalność w zakresie wytwarzania energii podjęła decyzję o konsolidacji. Proces przejęcia będzie się wiązał z wieloma wydatkami, które musi ponieść spółka (opłaty publicznoprawne, wydatki na doradztwo). Wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy wszystkie związane z fuzją wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jej zdaniem tak, ponieważ ustawodawca nie wymienia ich w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT określającym negatywny katalog kosztów. Co istotne, w ocenie spółki, art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o CIT nie ma w tej sprawie zastosowania, ponieważ koncentracja kapitału była jedynie skutkiem ubocznym, a nie celem fuzji. Organ podatkowy uznał jednak, że skoro w wyniku konsolidacji cały majątek spółki przejmowanej zostanie przeniesiony na spółkę przejmującą, to dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego. Wydatki poniesione na ten cel nie będą mogły być uznane za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o CIT. Na tę interpretację spółka wniosła skargę, w wyniku której WSA w wyroku z 12 października 2011 roku (I Sa/Łd 1097/11) uchylił interpretację organu, zgadzając się z jego stanowiskiem jedynie częściowo: wydatki bezpośrednio powiązane i warunkujące podwyższenie kapitału, np. opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, nie mogą być uznane za koszt podatkowy. Z kolei inne wydatki na doradztwo i pomoc prawną można uznać za koszty pośrednie. Zarówno spółka, jak i organ wniosły skargę kasacyjną. NSA oddalił obie skargi, zgadzając się ze stanowiskiem WSA. Stwierdził, że jedynie takie wydatki, które mogą być zakwalifikowane wyłącznie, lub także, jako wydatki na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, są kosztami pośrednimi.

6 PODATKI DOCHODOWE 13 Wyrok NSA 13 lutego 2014 r. II FSK 204/12 Płatnik może zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli ma certyfikat rezydencji podatnika. Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki wynikającej międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przy wypłacie należności (art. 21 ustawy o CIT) jest posiadanie certyfikatu rezydencji. We wniosku o interpretację spółka stwierdziła, że warunek ten jest spełniony gdy poza datą wydania certyfikatu nie ma na nim żadnej wzmianki o okresie, jakiego ten certyfikat dotyczy. Organ nie zgodził się z takim tokiem rozumowania. W jego ocenie konieczne jest także uzyskanie dodatkowego certyfikatu dotyczącego okresu, w którym dokonano wypłaty należności. Zarówno WSA, jak i NSA przyznały rację spółce. Z brzmienia przepisów ustawy nie wynika bowiem wymóg aktualności certyfikatu. 14 Wyrok NSA 12 lutego 2014 r. II FSK 607/12 Objęcie udziałów w zamian za wniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jest zwolnione z podatku. Wspólnik nie straci ulgi nawet wtedy, gdy po wniesieniu aportu przekazał spółce dodatkowe składniki swojej dotychczasowej firmy. Wspólnicy podjęli uchwałę o podniesieniu kapitału zakładowego. Udziały miały być objęte przez nowego wspólnika i pokryte przez niego wkładem niepieniężnym, wycenionym przez biegłego, który pomylił się w wycenie, w wyniku czego wspólnik wniósł do spółki dodatkowe składniki pieniężne, aby jego wkład odpowiadał wartości nominalnej udziałów (po wyjściu na jaw błędu wspólnik otrzymał od spółki dodatkową gotówkę). Urząd kontroli skarbowej stwierdził, że w zaistniałej sytuacji przedmiotem aportu nie było przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część wydał zatem decyzję określają kwotę podatku do zapłaty. Argumenty podatnika o tym, że intencją wspólników było wniesienie całego przedsiębiorstwa nie przekonały ani organu odwoławczego, ani WSA. NSA jednak przyznał rację podatnikowi. Jak stwierdził, w tej sprawie kluczowy był zamiar wspólników. 15 Uchwała NSA 17 lutego 2014 r. II FPS 8/13 Odpłatne zbycie nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby firmy, ale niewprowadzonej do ewidencji nie generuje przychodu z działalności. Sąd kasacyjny zajął się sprawą na wniosek rzecznika praw obywatelskich. Poprosił on o rozstrzygnięcie wątpliwości, czy kwoty uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części (udziału), wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, stanowią przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT. Przy czym chodzi o nieruchomości, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy o PIT. Problem ten wywoływał wątpliwości interpretacyjne w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zdaniem RPO odpłatne zbycie nieruchomości nie skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej. Poszerzony skład NSA potwierdził to stanowisko. Podstawowe znaczenie dla odkodowania tej normy ma wykładnia językowa podkreślił sędzia NSA Sławomir Presnarowicz.

7 PODATKI DOCHODOWE 16 Wyrok NSA 14 lutego 2014 r. II FSK 536/12 Jeśli spółka przejmowana mogła korzystać z ulgi podatkowej dotyczącej otrzymanej dywidendy, to uprawnienie to przechodzi na jej następcę. Przedsiębiorstwo, będące podatnikiem CIT, postanowiło przejąć spółkę holenderską. Ta z kolei od ponad dwóch lat ma 100 proc. udziałów w innej polskiej spółce (spółka córka), co uprawnia ją do zwolnienia podatkowego od uzyskiwanej dywidendy. Spór toczył się o to, czy przedsiębiorstwo po przejęciu zagranicznej spółki przejmie prawo do tego zwolnienia. Warszawska izba skarbowa była innego zdania. Uznała, że art. 93 Ordynacji podatkowej odnoszący się do sukcesji podatkowej dotyczy tylko tych praw lub obowiązków, które istniały w momencie przejęcia. Tymczasem w tej sprawie podkreślił dyrektor izby spółka holenderska nie dysponowała jeszcze prawem do zwolnienia z opodatkowania dywidendy wypłacanej przez polską spółkę córkę. Powodem miało być to, że firma holenderska nie otrzymała jeszcze dywidendy, a jedynie posiada udziały uprawniające ją do tego. Czym innym jest posiadanie udziałów, a czym innym otrzymanie dywidendy wskazał organ. Rozpatrujący skargę WSA przyznał rację pełnomocnikom spółki. Rozstrzygnięcie to utrzymał w mocy NSA. 17 Wyrok NSA 19 lutego 2014 r. II FSK 650/12 NSA wydał kolejny wyrok, z którego wynika, że bonus w postaci opcji na akcje nie jest przychodem ze stosunku pracy, tylko przychodem z kapitałów pieniężnych. Oznacza to, że od takiego przychodu menedżer zapłaci 19 proc. podatku zamiast 32 proc. Wyrok dotyczył podatniczki, która uczestniczyła w programie nabycia akcji prowadzonym przez jej pracodawcę, spółkę akcyjną. W jego ramach dostała od spółki opcje na akcje. Przez trzy lata od ich uzyskania nie mogła nimi rozporządzać, po upływie tego czasu mogła kupić akcje spółki po preferencyjnej cenie, a następnie sprzedać je już po cenie rynkowej. Podatniczka była przekonana, że będzie musiała zapłacić podatek od nabytych w ten sposób akcji spółki dopiero w momencie ich zbycia, bo jak wyjaśniła, zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to przychód z kapitałów pieniężnych. Warszawska izba skarbowa była innego zdania. Uznała, że podatniczka uzyska przychód z tych akcji już w momencie realizacji opcji i będzie on równy różnicy pomiędzy wartością rynkową nabywanych akcji a ceną zakupu (realizacji prawa) przemnożoną przez liczbę akcji. Zdaniem izby skarbowej, jeżeli nabycie akcji zostanie sfinansowane przez pracodawcę, to podatniczka uzyska w ten sposób przychód ze stosunku pracy uregulowany w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. WSA, do którego wniesiono skargę, orzekł na korzyść podatniczki. Podobnie NSA na skutek skargi kasacyjnej wniesionej przez organ stwierdził, że opcje na akcje stanowią przychód z kapitałów pieniężnych. 18 Wyroki NSA 21 lutego 2014 r. II FSK 430/12 i II FSK 431/12 Wykorzystanie w nowej linii produkcyjnej elementów, które były już używane, nie ma wpływu na wielkość zwolnienia podatkowego przysługującego w specjalnej strefie ekonomicznej orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w dwóch wyrokach. Spółka działająca w specjalnej strefie ekonomicznej rozbudowywała swój zakład, zlecając innej firmie montaż nowej linii produkcyjnej. Zleceniobiorca wykorzystał przy niej częściowo także maszyny i urządzenia, które były już wcześniej używane. Nie stanowiły one jednak więcej niż 4 proc. całkowitej wartości linii produkcyjnej. Spór z fiskusem toczył się o to, czy spółka będzie mogła uznać w całości, czy tylko w części koszt

8 PODATKI DOCHODOWE wytworzenia linii produkcyjnej za wydatki kwalifikujące ją do objęcia pomocą publiczną, o których mowa w par. 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. Od tych wydatków zależy wielkość zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego firmom działającym w specjalnych strefach ekonomicznych, czyli wielkość udzielanej im pomocy publicznej. Pełnomocnicy spółki argumentowali, że nowo wytworzony powinien być jedynie środek trwały, a rozporządzenie nie stawia takiego wymogu jego częściom. Fiskus uznał jednak, że należy kierować się znaczeniem potocznym. Jeśli więc do wytworzenia linii produkcyjnej zostały użyte elementy poprzednio używane przez spółkę, która tę linię montowała, to nie można uznać, że wytworzona linia produkcyjna jest nowa i że wydatki na nią zostaną w całości objęte zwolnieniem. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł, że wykorzystanie elementów używanych nie ma wpływu na nowość linii produkcyjnej. Rozstrzygnięcie to utrzymał w mocy NSA. 19 Wyrok NSA 25 lutego 2014 r. II FSK 211/12 Podatnik, który przed upływem pięciu lat od nabycia mieszkania lub domu, przekazuje je innej osobie w zamian za prawo dożywotniego mieszkania w nim, nie musi płacić podatku. Nie można wyliczyć, jak wysoki przychód otrzyma z tego tytułu. Sprawa dotyczyła podatniczki, która kupiła mieszkanie i przed upływem pięciu lat przekazała je córce i zięciowi na podstawie umowy o dożywocie. Urząd skarbowy wezwał ją do złożenia deklaracji PIT-23 i poinformowania w niej o wysokości przychodu ze zbycia nieruchomości. Urzędnicy stwierdzili, że jeśli od zakupu mieszkania nie minęło pięć lat, to podatniczka musi zapłacić podatek. Kobieta nie zgodziła się z urzędem i wystąpiła o interpretację podatkową. Była przekonana, że nie będzie musiała płacić daniny, skoro nie przekazała mieszkania odpłatnie. Interpretację izby uchylił WSA w Olsztynie. Przypomniał, że z art. 217 Konstytucji wynika, że wszelkiego rodzaju obowiązki podatkowe muszą wynikać z ustawy. W tym wypadku tak nie jest, ponieważ w ustawie o PIT nie ustalono, w jaki sposób dożywotnik ma ustalić wartość otrzymanych świadczeń zauważył sąd. Skoro więc nie może określić, jak wysoki uzyska przychód, to nie powinien płacić od niego podatku podsumował WSA. NSA zgodził się z rozumowaniem WSA. 20 Wyrok NSA 25 lutego 2014 r. II FSK 94/12 Podatnik, który nie chce odprowadzać PIT przy sprzedaży mieszkania, musi przeznaczyć środki na lokal, co do którego posiada prawo własności. Umowa przedwstępna i protokół zdawczo-odbiorczy nie wystarczą. Podatniczka sprzedała mieszkanie nabyte 4 lata wcześniej, a środki przeznaczyła na modernizację nowej nieruchomości w stanie deweloperskim. Miała już podpisaną umowę przedwstępną, ale nie była jeszcze właścicielką. Zapytała więc, czy przysługuje jej ulga mieszkaniowa, zwalniająca ją z obowiązku odprowadzenia PIT od sprzedanego lokalu. Fiskus nie przyzwolił na to, tłumacząc, iż z ulgi korzystają tylko ci, którzy przeznaczą pieniądze na remont własnego domu. WSA uchylił jednak interpretację, argumentując, że istotne jest to, że w ciągu 2 lat od sprzedaży wnioskodawczyni stała się właścicielką obiektu, który modernizowała. NSA z kolei stanął po stronie fiskusa, przyznając mu rację.

9 PODATKI DOCHODOWE 21 Wyrok NSA 25 lutego 2014 r. II FSK 57/12 Wspólnicy spółki jawnej chcieli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na spłatę kredytu partnera, który odchodził z firmy. Tłumaczyli, że bez takiej możliwości nie będą mogli spłacić długu, a w konsekwencji narażą się na poważne kłopoty finansowe, które być może doprowadzą nawet do upadku przedsiębiorstwa. Izba Skarbowa wydała negatywną interpretację, uznając, że wzajemne rozliczenia między wspólnikami nie wpływają ani na przychody spółki, ani na zabezpieczenie bądź zachowanie ich źródła. Potwierdził to WSA oraz sąd kasacyjny spłata partnera nie ma związku z przychodami. 22 Wyrok NSA 28 lutego 2014 r. II FSK 3399/13 Firma musi pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od polisy OC przypadającej na menedżera, nawet gdy w umowie tej, zawartej przez spółkę, kadra zarządzająca nie jest wymieniona z imienia i nazwiska. Wyrok dotyczy spółki, która zawarła umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej na rzecz byłych i obecnych członków swojego zarządu. Umowa nie wymieniała ich z imienia i nazwiska, natomiast chroniła prezesów i wiceprezesów od niepożądanych skutków zarządzania firmą. Spór z fiskusem toczył się o to, czy spółka, jako płatnik, musi pobierać od byłych i obecnych menedżerów zaliczki na podatek dochodowy z tytułu objęcia ich umową ubezpieczeniową. Pełnomocnicy spółki zgadzali się, że objęcie umową ubezpieczeniową jest nieodpłatnym świadczeniem, ale jak argumentowali trudno jednoznacznie przypisać przychód konkretnym osobom, bo przewidziany w umowie krąg ubezpieczonych jest otwarty i może się zmieniać. Izba Skarbowa w Bydgoszczy stanęła jednak na stanowisku, że spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od składki przypadającej na konkretnego menedżera objętego ochroną. Interpretację tę potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku. Zdaniem WSA wykupienie przez spółkę na rzecz członków zarządu ubezpieczenia OC jest dla menedżerów przychodem z nieodpłatnych świadczeń. Korzyść finansowa polega bowiem na tym, że menedżerowie nie musieli sami płacić składki ubezpieczeniowej pokryła ją spółka. Rozpatrujący skargę kasacyjną NSA uznał, że menedżerowie, którzy zostali objęci ochroną ubezpieczeniową, uzyskują z tego tytułu nieodpłatne świadczenie. W związku z tym spółka ma obowiązek pobrać od nich zaliczki na podatek dochodowy. Zdaniem NSA nie ma znaczenia, że osoby ubezpieczone nie są wymienione z imienia i nazwiska, bo krąg osób objętych ubezpieczeniem na dzień zapłaty składki ubezpieczeniowej jest spółce znany.

10 INNE PRZEPISY PRZEPISY ZMIENIAJĄCE / WYROK (NSA, 23 Wyrok TK 11 lutego 2014 r. P 24/12 Dz.U.2014.235 Ustawa przewidująca wysoką stawkę akcyzy dla sprzedawcy oleju opałowego, który nie wywiązał się z obowiązku terminowego sporządzenia i przekazania organom podatkowym miesięcznego zestawienia oświadczeń nabywców takiego oleju jest zgodna z konstytucją. 11 lutego 2014 r. o godz. 13.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu dotyczące zastosowania sankcyjnej stawki podatku akcyzowego w przypadku niezłożenia w terminie do urzędu celnego miesięcznego zestawienia oświadczeń nabywców oleju opałowego o jego wykorzystaniu do celów grzewczych. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 89 ust. 16 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w zakresie, w jakim nakazuje stosować stawkę akcyzy określoną w art. 89 ust. 4 pkt 1 tej ustawy w przypadku niespełnienia przez sprzedawcę oleju opałowego obowiązku, wyrażonego w art. 89 ust. 14 tej ustawy, sporządzenia i przekazania do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży, miesięcznego zestawienia oświadczeń nabywców tego wyrobu akcyzowego o jego przeznaczeniu do celów opałowych, jest zgodny z wywodzonym z art. 2 konstytucji zakazem nadmiernej ingerencji ustawodawcy. W pozostałym zakresie umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku. Zdanie odrębne zgłosiła sędzia TK Teresa Liszcz. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że miesięczne zestawienie oświadczeń nabywców o wykorzystaniu oleju wyłącznie do celów opałowych jest niezbędnym i skutecznym elementem całego mechanizmu kontroli obrotu olejem opałowym informującym organy podatkowe o dokonaniu sprzedaży oraz nabywcy takiego oleju, a także miejscu i sposobie jego planowanego użycia. Elementem, którego usunięcie osłabiłoby cały mechanizm kontroli w stopniu trudnym do oszacowania. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, nie ulega też wątpliwości, że obowiązek dostarczania organom miesięcznych zestawień oświadczeń, chociaż żmudny, nie stanowi sam w sobie nadmiernej dolegliwości dla sprzedawcy oleju opałowego. Trybunał Konstytucyjny uznał, że skoro sąd pytający nie wykazał nieefektywności oraz zbędności tego obowiązku, to nie sposób ocenić, czy konsekwencje jego niedochowania przez sprzedawcę są niewspółmiernie dolegliwe w stopniu rażącym lub zbytecznym. Wysoka stawka akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, jest logicznie powiązana z celem, któremu służy regulacja bezpieczeństwa i rzetelności obrotu olejem opałowym. Taki rygoryzm warunków stosowania ulgowych stawek akcyzy do sprzedaży oleju opałowego ma na celu skuteczną kontrolę obrotu tym paliwem, ograniczenie procederu wykorzystywania oleju opałowego niezgodnie z jego przeznaczeniem, a przede wszystkim ograniczenie zjawiska oszustw podatkowych związanych ze sprzedażą tego oleju. Służy zatem ograniczeniu nadużyć podatkowych uszczuplających w stopniu znaczącym dochody budżetu państwa. W przypadku oceny użyteczności regulacji, jej pragmatycznej sprawności w zakresie realizacji założonego przez ustawodawcę celu, ciężar dowodu obciąża inicjatora postępowania przed TK. Biorąc powyższe pod uwagę Trybunał Konstytucyjny uznał, że sąd pytający nie wykazał zbędności

11 INNE PRZEPISY PRZEPISY ZMIENIAJĄCE / WYROK (NSA, oraz braku skuteczności nałożonego na sprzedawcę oleju opałowego obowiązku terminowego przekazywania organom podatkowym miesięcznego zestawiania stosownych oświadczeń nabywców takiego oleju, a także co za tym idzie zbytniego rygoryzmu i to w stopniu rażącym i zbędnym konsekwencji związanych niedochowaniem powyższego obowiązku. Sąd pytający nie obalił zatem domniemania konstytucyjności art. 89 ust. 16 ustawy o podatku akcyzowym w zakwestionowanym zakresie. Rozprawie przewodniczył wiceprezes TK Stanisław Biernat, sprawozdawcą był sędzia TK Andrzej Wróbel. 24 Wyrok NSA 5 lutego 2014 r. I FSK 418/13 Nie trzeba opodatkowywać strat paliw lub olejów, które powstają w trakcie przemieszczania ich od dostawcy do odbiorcy, a wynikają z właściwości fizykochemicznych tych substancji. Tak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny. Spór dotyczył interpretacji podatkowej, o którą wystąpiło przedsiębiorstwo zajmujące się sprzedażą paliw silnikowych. Firma korzystała ze zwolnienia od akcyzy ze względu na przeznaczenie wyrobów, np. do celów opałowych, do żeglugi lub jako paliwo lotnicze. W praktyce jednak w trakcie przemieszczania tych substancji do odbiorców powstawały straty, które wykazywano w dokumentach dostawy. Różnice między ilością wysłaną a odebraną najczęściej były spowodowane przez naturalne ubytki wyrobów (np. odparowanie) lub mieszczące się w granicach tolerancji błędy pomiarowe. Minister Finansów w interpretacji nakazał spółce od tak powstałych niedoborów płacić akcyzę. Interpretację uchylił wojewódzki sąd administracyjny, a NSA oddalił kasację Ministra. Sędzia Dagmara Dominik-Ogińska wyjaśniła, że opodatkowanie akcyzą danych czynności musi wynikać z prawidłowej implementacji dyrektywy energetycznej do przepisów krajowych. Ustawa akcyzowa określa, że podatkowi podlega użycie, czyli aktywne działanie podatnika. Ubytki, które wynikają z cech fizykochemicznych danych substancji, takim działaniem nie są. Nie można więc ich opodatkować. 25 Wyrok NSA 6 lutego 2014 r. I FSK 460/13 Dom maklerski, który na rachunek klienta kupuje i sprzedaje na giełdzie towarowej energię elektryczną, nie jest podatnikiem akcyzy, nawet gdy zawiera z nim umowę komisu. Występuje bowiem jako pośrednik, a podatnikiem jest zawsze końcowy nabywca energii. Tak orzekł NSA. Spółka spierała się z Ministrem Finansów, ponieważ ten nakazał jej płacić akcyzę, jeśli zawiera z klientami umowy komisu. Tymczasem taka właśnie jest praktyka domów maklerskich. Zgodnie z art. 38b ustawy o giełdach towarowych w umowie o świadczenie usług brokerskich towarowy dom maklerski zobowiązuje się do zawierania umów nabycia lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie. Ustawa ta odsyła przy tym do przepisów kodeksu cywilnego. Minister Finansów stwierdził, że wprawdzie przez zawarcie umowy komisu komitent (klient) nie traci własności rzeczy, a komisant (dom maklerski) nie staje się jej właścicielem ani nawet posiadaczem, to jednak aby wywiązać się z zadania, broker musi zawrzeć umowę sprzedaży energii elektrycznej. To zaś oznacza, że spełniona jest przesłanka do opodatkowania akcyzą, bo dochodzi do sprzedaży nabywcy końcowemu. Dom maklerski zaskarżył interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Sąd

12 INNE PRZEPISY PRZEPISY ZMIENIAJĄCE / WYROK (NSA, uznał jednak, że interpretacja jest zgodna z prawem. Rację brokerom przyznał dopiero NSA. Stwierdzono, że działalność domu maklerskiego ma charakter pośrednictwa i w związku z tym nie są spełnione przesłanki do opodatkowania akcyzą. 26 Uchwała NSA 3 lutego 2014 r. II FPS 11/13 Każdy tymczasowy obiekt budowlany, który jest budowlą i spełnia określone kryteria, może być objęty podatkiem od nieruchomości. Tak wynika z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego. Uchwała NSA ma na celu zlikwidowanie niejednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w tym zakresie. W ocenie NSA dla opodatkowania tymczasowych obiektów ważne jest, aby spełniały definicję budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Tymi zaś są wszystkie obiekty budowlane niebędące budynkiem lub obiektem małej architektury. Dodatkowo podkreślono, iż dla celów podatkowych istotne jest to, czy w odniesieniu do konkretnego tymczasowego obiektu powstanie obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 6 ust. 2 i art. 6 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. 27 Postanowienie NSA 3 lutego 2014 r. II FPS 10/13 Zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się z tej daniny nabycie rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, dzieci, wnuków, rodziców, dziadków, pasierbów, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli w terminie 6 miesięcy zgłoszą ten fakt właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Należy to zrobić na formularzu SD-Z2. Obowiązek ten nie dotyczy sytuacji, gdy umowa została zawarta w formie aktu notarialnego. Niektóre urzędy skarbowe twierdzą jednak, że osoba, na rzecz której w akcie notarialnym ustanowiono prawo do bezpłatnego korzystania z lokalu, a która nie była obecna przy sporządzaniu tego dokumentu, musi złożyć deklarację SD-Z2. Jeśli tego nie zrobi, ma zapłacić podatek. NSA stwierdził jednak, że orzecznictwo w tej kwestii nie jest aż tak rozbieżne, by konieczna była uchwała. NSA przytoczył tutaj inne orzeczenia korzystne dla podatnika: z 11 września 2013 r. (sygn. akt II FSK 2665/11) i z 9 lipca 2013 r. (sygn. akt II FSK 2316/11). 28 Wyrok NSA 4 lutego 2014 r. II FSK 2863/11 Przedsiębiorca, który po przerwie będzie mógł kontynuować działalność w spółce, nie ma szans na umorzenie zaległości podatkowych, nawet jeśli obecnie jest w trudnej sytuacji finansowej wynika z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego Sprawa dotyczyła wspólnika spółki jawnej, który wystąpił o umorzenie zaległości w PIT. W związku z jej problemami finansowymi część majątku została sprzedana przez komornika. Mężczyzna zwrócił się do naczelnika urzędu skarbowego z prośbą o umorzenie długu. Izba skarbowa utrzymała w mocy decyzję. Podatnikowi nie pomogły też skargi do sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, analizując sprawozdanie finansowe spółki, wskazał, że ma ona jeszcze środki obrotowe, których wartość przekracza wysokość zaległości podatkowej. Oznacza to, że trudności w ich spłacie nie mają cech trwałości. NSA nie zmienił tego rozstrzygnięcia i nie dopatrzył się naruszenia prawa ani przez sąd I instancji, ani przez organy podatkowe.

13 INNE PRZEPISY PRZEPISY ZMIENIAJĄCE / WYROK (NSA, 29 Wyrok NSA 11 lutego 2014 r. I FSK 336/13 Prezesa stowarzyszenia nie można pociągnąć do odpowiedzialności za zdarzenia dotyczące okresu, w którym nie pełnił on swojej funkcji. Organizacja ma zaległości w VAT sięgające 150 tys. zł. Urząd skarbowy stwierdził, że ponieważ prezes nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości w odpowiednim terminie (14 dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości), to nie uniknie odpowiedzialności za zobowiązania. Mężczyzna odwołał się od tej decyzji, tłumacząc, iż nie był w danym okresie uprawniony do reprezentowania organizacji. Zarówno WSA, jak i NSA potwierdziły stanowisko skarżącego. Wg nich, zastosowanie będzie miało w tym przypadku Prawo o stowarzyszeniach. Jeśli prezes nie miał formalnie prawa do ogłoszenia upadłości, to faktycznie nie można przypisać mu winy. 30 Wyrok NSA 11 lutego 2014 r. I FSK 67/13 Podatnik, który zostanie wezwany na przesłuchanie w charakterze podejrzanego o popełnienie przestępstwa skarbowego, musi wiedzieć, że z tego powodu termin przedawnienia jego zobowiązania podatkowego będzie zawieszony. Urząd kontroli skarbowej, kontrolując przedsiębiorstwo handlujące telefonami komórkowymi, zakwestionował jego rozliczenia VAT z 2005 r. W jego ocenie nabywcy towarów nie istnieli, zatem bezpodstawnie zastosowano stawkę 0 proc. VAT dla eksportu. Po bezskutecznym odwołaniu, wniesiono skargę do WSA. Ten jednak zgodził się z organem zaznaczając, że stawkę 0 proc. można zastosować pod warunkiem możliwości zidentyfikowania odbiorców towarów spoza Polski. W toku postępowania przed NSA organowi zarzucono naruszenie proceduralnych przepisów Ordynacji podatkowej o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. NSA jednak nie dopatrzył się naruszenia prawa stwierdził, że z racji iż podatnik otrzymał wezwanie o przesłuchaniu go w charakterze podejrzanego, zawiadomienie zostało dokonane prawidłowo. 31 Wyrok NSA 11 lutego 2014 r. I FSK 320/13 Jeśli w czasie powstawania zaległości podatkowych członek zarządu organizacji formalnie do niego nie należał, to nie może odpowiadać za długi podatkowe wtedy powstałe. Oddział PTTK miał problemy z odprowadzaniem podatku, w związku z czym nagromadziły mu się długi. Jeden z mężczyzn będących członkiem zarządu bronił się przed odpowiedzialnością, tłumacząc, iż utracił członkostwo, podczas gdy powstawały zaległości. Wynikało to z tego, iż nie uiszczał składki członkowskiej od ponad 12 miesięcy, w związku z czym, zgodnie ze statutem PTTK, automatycznie ustała jego przynależność do organizacji. Ponadto, podatnik nie pobierał wynagrodzenia i nie uczestniczył w posiedzeniach. Ten argument dla fiskusa nie miał żadnego znaczenia, co zostało zaskarżone. Sądy zgodnie orzekły przeciwnie. NSA dodał, iż Izba Skarbowa w ogóle się nie odniosła do reguł wynikających ze statutu PTTK, co było wbrew prawu.

14 INNE PRZEPISY PRZEPISY ZMIENIAJĄCE / WYROK (NSA, 32 Wyrok NSA 18 lutego 2014 r. II FSK 448/12 Samo oznaczenie samochodu symbolem L nie oznacza, że jest to pojazd specjalny zwolniony z podatku od środków transportowych. Przesądza o tym treść dowodu rejestracyjnego, świadectwo homologacji lub opinia biegłych. Wyrok dotyczy przedsiębiorcy prowadzącego kursy nauki jazdy. Urząd skarbowy nakazał mu zapłacić 5650 zł daniny od dwóch ciężarówek, autobusu i przyczepy na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od środków transportowych. Podatnik odwołał się od tej decyzji. Uważał, że na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy może skorzystać ze zwolnienia dla pojazdów specjalnych w rozumieniu art. 2 pkt 36 i 37 prawa o ruchu drogowym, zgodnie z którym pojazdy specjalne służą do wykonywania nietypowej funkcji, która powoduje konieczność odpowiedniego dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia. Z racji, iż podatnik nie przedstawił żadnych dokumentów potwierdzających dokonane modyfikacje, samorządowe kolegium odwoławcze, a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. podtrzymały decyzję pierwszej instancji. Wyjaśniły, że o tym, czy pojazd jest zwolniony z daniny, decyduje wpis w dowodzie rejestracyjnym. Sprawa trafiła ostatecznie do NSA, który również oddalił skargę mężczyzny. Uzasadniając orzeczenie stwierdzono, że warunkiem zwolnienia jest przedstawienie określonych dokumentów. Sędzia podkreślił, że wbrew twierdzeniom SKO oraz sądu pierwszej instancji nie musi to być tylko dowód rejestracyjny. Może to być także świadectwo homologacji lub np. opinia biegłych. 33 Wyrok NSA 19 lutego 2014 r. II FSK 500/12 Jeżeli w umowie sprzedaży przedsiębiorstwa zostanie podana jedynie łączna kwota transakcji, to cała jego wartość podlega opodatkowaniu według najwyższej stawki podatku od czynności cywilnoprawnych. Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny. Ustawa o PCC nie określa stawki podatku od sprzedaży przedsiębiorstwa. Zasadą jest, że należy ją ustalić, biorąc pod uwagę wartość rynkową poszczególnych składników przedsiębiorstwa (rzeczy i praw majątkowych) i przyjmując właściwe dla nich stawki podatkowe. Jednak, nie zawsze tak się dzieje. Sprawa rozpatrywana przez NSA dotyczyła podatnika, który kupił przedsiębiorstwo i zapłacił PCC obliczony od ceny nabycia tego przedsiębiorstwa według stawki w wysokości 2 proc. W umowie nie wymieniono poszczególnych składników i praw majątkowych. Po pewnym czasie podatnik wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w PCC. Uznał bowiem, że niektóre składniki przedsiębiorstwa powinny podlegać opodatkowaniu według niższej stawki, tj. 1 proc. Nie zgodziły się z nim ani organy podatkowe, ani sądy administracyjne. NSA stwierdził, że jeżeli w umowie sprzedaży przedsiębiorstwa zostaną wyszczególnione poszczególne składniki przedsiębiorstwa i podana zostanie ich wartość, to PCC należy ustalić, biorąc pod uwagę wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych, przyjmując właściwe dla tych składników majątkowych stawki podatkowe. W przeciwnym razie podatek jest pobierany według najwyższej stawki właściwej dla rynkowej wartości całego przedsiębiorstwa.

15 INNE PRZEPISY PRZEPISY ZMIENIAJĄCE / WYROK (NSA, 34 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 stycznia 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej 35 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2014 r. w sprawie zaniechania poboru opłaty skarbowej Dz.U.2014.199 28 lutego 2014 r. Zmiana obszaru strefy. Dz.U.2014.224 23 lutego 2014 r. Zaniechaniu poboru opłaty skarbowej od decyzji w sprawie przyznania dodatku energetycznego, wydawanej odbiorcy wrażliwemu energii elektrycznej. Niniejsze zestawienie nie stanowi porady prawno-podatkowej. Treść poniższych aktów prawnych, które uległy zmianie, jest zamieszczona w formacie pdf na stronie www.grantthornton.pl. Ich numeracja odpowiada numeracji w tabeli. Podatek od towarów i usług 1 Dz.U.2014.163 2 Dz.U.2014.209 3 I FSK 1747/12 4 I FSK 1664/12 5 I FSK 310/13 6 I FSK 67/13 7 I FSK 285/13 8 I FSK 474/13 9 I FSK 575/13 10 I FSK 392/13 Podatki dochodowe 11 II FSK 1385/12 12 II FSK 210/12 13 II FSK 204/12 14 II FSK 607/12

16 15 II FPS 8/13 16 II FSK 536/12 17 II FSK 650/12 18 II FSK 430/12 i II FSK 431/12 19 II FSK 211/12 20 II FSK 94/12 21 II FSK 57/12 22 II FSK 3399/12 Inne przepisy 23 P 24/12 24 I FSK 418/13 25 I FSK 460/13 26 II FPS 11/13 27 II FPS 10/13 28 II FSK 2863/11 29 I FSK 336/13 30 I FSK 67/13 31 I FSK 320/13 32 II FSK 448/12 33 II FSK 500/12 34 Dz.U.2014.199 35 Dz.U.2014.224