Badanie procesów zwijania i agregacji GFP i jego mutantów. Monika Olasek, Zakład Biofizyki IFD UW



Podobne dokumenty
PRACOWNIA BIOFIZYKI DLA ZAAWANSOWANYCH

Zakresy promieniowania. Światło o widzialne. długość fali, λ. podczerwień. ultrafiolet. Wektor pola elektrycznego. Wektor pola magnetycznego TV AM/FM

PRACOWNIA BIOFIZYKI DLA ZAAWANSOWANYCH

PRACOWNIA PODSTAW BIOFIZYKI

PRACOWNIA BIOFIZYKI DLA ZAAWANSOWANYCH

PRACOWNIA BIOFIZYKI DLA ZAAWANSOWANYCH

PRACOWNIA CHEMII. Wygaszanie fluorescencji (Fiz4)

Techniki analityczne. Podział technik analitycznych. Metody spektroskopowe. Spektroskopia elektronowa

rodzaje luminescencji (czym wywołana?)

spektropolarymetrami;

Widmo promieniowania

Emisja spontaniczna i wymuszona

Instrukcje opracowane przez: dr inż. Urszulę Kucharską dr hab. inż. Joannę Leszczyńską

ul. Żwirki i Wigury Warszawa Prof. dr hab. Paweł Kowalczyk Zastępca Dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej Wydział Fizyki UW:

Spektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego

JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI? JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI?

Spektroskopia emisyjna. Fluorescencja i Fosforescencja

ĆWICZENIE 3 LUMINOFORY ORAZ ZJAWISKA WYGASZANIA LUMINESCENCJI

Pracownia Spektroskopii Molekularnej A Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Semestr zimowy 2010/2011. Widma fluorescencyjne chininy

SKUTECZNOŚĆ IZOLACJI JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI? JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI?

Mikroskopia konfokalna: techniki obrazowania i komputerowa analiza danych.

Deproteinizacja jako niezbędny etap przygotowania próbek biologicznych

etyloamina Aminy mają właściwości zasadowe i w roztworach kwaśnych tworzą jon alkinowy

PRACOWNIA PODSTAW BIOFIZYKI

Spektrometria w bliskiej podczerwieni - zastosowanie w cukrownictwie. Radosław Gruska Politechnika Łódzka Wydział Biotechnologii i Nauk o Żywności

Metody optyczne w medycynie

PRODUKTY CHEMICZNE Ćwiczenie nr 3 Oznaczanie zawartości oksygenatów w paliwach metodą FTIR

Zastosowanie metody Lowry ego do oznaczenia białka w cukrze białym

Making the impossible possible: the metamorphosis of Polish Biology Olympiad

PRZYKŁADOWE ZADANIA ORGANICZNE ZWIĄZKI ZAWIERAJĄCE AZOT

A = log (I o /I) = ε c d

OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

Spektroskopia emisyjna. Fluorescencja i Fosforescencja

SPEKTROFOTOMETRYCZNA ANALIZA

X + hv X* X + ciepło + hv. Ze względu na czynnik, który wywołuje to promieniowanie, luminescencję dzielimy na:

Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest zapoznanie z właściwościami optycznymi tkanek i wybranych chromoforów.

KARTA PRACY DO ZADANIA 1. Pomiar widma aminokwasu na spektrometrze FTIR, model 6700.

Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA

spektroskopia UV Vis (cz. 2)

ĆWICZENIE 3 LUMINOFORY ORGANICZNE I NIEORGANICZNE.

Spektroskopia. Spotkanie pierwsze. Prowadzący: Dr Barbara Gil

Ćw. 11 wersja testowa Wyznaczanie odległości krytycznej R 0 rezonansowego przeniesienia energii (FRET)

EKSTRAHOWANIE KWASÓW NUKLEINOWYCH JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI? JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI?

Spektroskopowe metody identyfikacji związków organicznych

POLICJA KUJAWSKO-POMORSKA WYBRANE ZJAWISKA OPTYKI W BADANIACH KRYMINALISTYCZNYCH

IR II. 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni

ĆWICZENIE 1. Aminokwasy

Scenariusz lekcji chemii w klasie III gimnazjum. Temat lekcji: Białka skład pierwiastkowy, budowa, właściwości i reakcje charakterystyczne

Spektroskopia emisyjna. Fluorescencja i Fosforescencja

Slajd 1. Slajd 2. Proteiny. Peptydy i białka są polimerami aminokwasów połączonych wiązaniem amidowym (peptydowym) Kwas α-aminokarboksylowy aminokwas

Spis treści. Wstęp. Obiekt. Pracownia Biologii Molekularnej. Część II. Ekspresja i oczyszczanie białek

POLITECHNIKA GDAŃSKA

WETERYNARIA Ćwiczenia laboratoryjne X DNA i RNA

Przegląd budowy i funkcji białek

Zastosowanie spektroskopii UV/VIS do określania struktury związków organicznych

Idea przyłączenie chromoforu (fluoryzującego) do biomolekuły

Spektroskopia UV-VIS zagadnienia

Właściwości białek. 1. Cele lekcji. 2. Metoda i forma pracy. a) Wiadomości. b) Umiejętności. c) Postawy

ĆWICZENIE NR 3 BADANIE MIKROBIOLOGICZNEGO UTLENIENIA AMONIAKU DO AZOTYNÓW ZA POMOCĄ BAKTERII NITROSOMONAS sp.

Lekcja 81. Temat: Widma fal.

Kierunek: Elektrotechnika wersja z dn Promieniowanie optyczne Laboratorium

Aminokwasy, peptydy i białka. Związki wielofunkcyjne

ĆWICZENIE I - BIAŁKA. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z właściwościami fizykochemicznymi białek i ich reakcjami charakterystycznymi.

autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 39 ATOM WODORU. PROMIENIOWANIE. WIDMA TEST JEDNOKROTNEGO WYBORU

BADANIE WŁASNOŚCI KOENZYMÓW OKSYDOREDUKTAZ

ĆWICZENIA Z BIOCHEMII

Przykładowe ćwiczenia z wybranych technik chemii białek

Zapisz za pomocą symboli i wzorów następujące ilości substancji :

protos (gr.) pierwszy protein/proteins (ang.)

Elementy chemii obliczeniowej i bioinformatyki Zagadnienia na egzamin

data ĆWICZENIE 7 DYSTRYBUCJA TKANKOWA AMIDOHYDROLAZ

ANALIZA INSTRUMENTALNA

Jan Drzymała ANALIZA INSTRUMENTALNA SPEKTROSKOPIA W ŚWIETLE WIDZIALNYM I PODCZERWONYM

Kierunek: TOWAROZNAWSTWO, sem.iii ĆWICZENIE 8

Tytuł: Rola motywu HPD w obrębie J domeny białka JAC1 w oddziaływaniu z mitochondrialnym białkiem HSP70.

ĆWICZENIE 1. Aminokwasy

1. Właściwości białek

Spektroskopia molekularna. Spektroskopia w podczerwieni

- oznaczenia naukowo-badawcze. - jedna z podstawowych technik. - oznaczenia laboratoryjnodiagnostyczne. Elektroforeza. badawczych.

PRACOWNIA Z BIOFIZYKI DLA ZAAWANSOWANYCH

Kwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne.

h λ= mv h - stała Plancka (4.14x10-15 ev s)

PRACOWNIA CHEMII. Równowaga chemiczna (Fiz2)

Analiza jakościowa wybranych aminokwasów

spektroskopia elektronowa (UV-vis)

Katedra Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Uniwersytet Łódzki ul.tamka 12, Łódź

Ćwiczenie 2. Fotometryczne oznaczanie zawartości białka

Reakcje charakterystyczne aminokwasów

Mikroskopia fluorescencyjna

Oznaczanie mocznika w płynach ustrojowych metodą hydrolizy enzymatycznej

Recenzja ZAKŁAD BIOFIZYKI INSTYTUT FIZYKI DOŚWIADCZALNEJ WYDZIAŁ FIZYKI UNIWERSYTET WARSZAWSKI UL. PASTEURA 5, WARSZAWA


Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA

CEL ĆWICZENIA: Zapoznanie się z przykładową procedurą odsalania oczyszczanych preparatów enzymatycznych w procesie klasycznej filtracji żelowej.

Katedra Fizyki i Biofizyki instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych dla kierunku Lekarskiego

Część I ZADANIA PROBLEMOWE (26 punktów)

Optyka falowa. Optyka falowa zajmuje się opisem zjawisk wynikających z falowej natury światła

Przemiana materii i energii - Biologia.net.pl

Laboratorium 5. Wpływ temperatury na aktywność enzymów. Inaktywacja termiczna

a) proces denaturacji białka następuje w probówce: b) proces zachodzący w probówce nr 1 nazywa się:

Transkrypt:

Badanie procesów zwijania i agregacji GFP i jego mutantów. Monika Olasek, Zakład Biofizyki IFD UW

Plan O Green Fluorescent Protein i jego mutantach Absorpcyjne badanie agregacji EGFP Emisyjne badanie agregacji i zwijania EGFP i GFP Co wyszło na żelu? Podsumowanie

GFP co to jest? Green Fluorescent Protein to białko wyizolowane z meduzy Aqueorea victoria. Charakteryzuje się naturalną fluorescencją w obszarze widzialnym maksimum emisji chromoforu przypada na 58 51nm; Jest to małe białko 238 aminokwasów, Charakterystyczna struktura 11-kartkowa β-beczka z umieszczoną wewnątrz helisą; 3 aminokwasy wchodzące w skład helisy tworzą chromofor.

Dlaczego świeci? ma 1 tryptofan (Trp57) i 13 tyrozyn to są aminokwasy aromatyczne, fluoryzujące w obszarze ultrafioletowym jest to fluorescencja charakterystyczna dla białek. trzy aminokwasy: S65, Y66 i G67 cyklizują ulegają dehydrogenacji i dehydratacji tworząc chromofor, czyli strukturę zdolną do absorpcji promieniowania i do fluorescencji Oczywiście za zainteresowanie GFP odpowiada ten drugi rodzaj świecenia w obszarze widzialnym.

http://www.biochemtech.uni-halle.de/pps2/projects/jonda/ Jak wygląda GFP?

GFP - odkrycie Meduza ma fluoryzujące białko akweorynę (światło niebieskie). Meduza świeci na zielono. Zaczęto szukać i znaleziono GFP. http://www.biochemtech.uni-halle.de/pps2/projects/jonda/

Mutanty Mutanty dzielimy na : świecące: S65T (laboratoryjny dziki typ z uproszczonym widmem absorpcji), S65T/F64L (tzw. EGFP enhanced GFP wzmocnione GFP fluoryzuje ok. 1 razy silniej od typu dzikiego) nieświecące: S65T/G67A (mutacja na glicynie wchodzącej w skład chromoforu, takie mutanty zawsze są nieświecące) Oczywiście jest o wiele więcej mutantów, świecących różnymi kolorami

Oddziaływanie prom. e-m z materią Jeżeli energia fali jest równa energii przejścia, to promieniowanie może zostać pochłonięte (zaabsorbowane) przez cząsteczkę. Diagram Jabłońskiego

Co absorbuje/świeci w białkach? ogólnie układ - elektronowy (elektrony zdelokalizowane) w białkach: aminokwasy aromatyczne: tryptofan i tyrozyna absorpcja ok 28nm, emisja ok 34nm chromofory niebiałkowe (np hem) i białkowe (GFP)* wiązania peptydowe - absorpcja ok 22nm mostki disiarczkowe (np w utlenionym DTT) maksimum absorpcji 283nm (prawie pokrywa się z białkowym pikiem od Trp/Tyr) *chromofor jest generalnie strukturą zdolną do absorpcji promieniowania. Chromofory świecące to fluorofory

Jak wygląda widmo EGFP? Widmo absorpcji EGFP,16 absorpcja (kuw 1cm),14,12,1,8,6,4,2, 25 3 35 4 45 5 55 λ [nm]

Agregacja EGFP Widma absorpcji wykonywane co kilka godzin, odjęte tło buforu (5mM Pi 3mM NaCl, bez DTT) absorbancja [a.u.],3,25,2,15,1,5 h h3.1 h9 h18.9 h28 h37 h49 h55 h72 h72.5 iloraz absorbancji względem h 4, 3,5 3, 2,5 2, 1,5 1,,5, d d3.1 d9 d18.9 d28 d37 d49 d55 d72 d72.5, 25 3 35 4 45 5 55 dł fali [nm] -,5 25 3 35 4 45 5 55 dł fali [nm]

Agregacja EGFP,35,3 1,2 1, iloraz absorbancji,25 absorbancja [a.u.] 1,4 l55 l49 l39 l36 l28 l275 l26 l25,2,15,1,6,4,5,2,, 1 2 3 4 czas [h] 5 6 7 8 d5528 d4928 d3928 d3628 d27528 d2625 d2528,8 1 2 3 4 czas [h] 5 6 7 8

Zmiany emisji a agregacja Ex 29nm Ex 415nm emisja 55 5 45 4 35 3 25 h h24 h48 h67.5 h87 h19 h134.5 h156 h181 h25 emisja 45 4 35 3 25 2 h h24 h48 h67.5 h87 h19 h134.5 h156 h181 h25 2 15 15 1 5 1 5 32 34 36 38 4 42 44 dł. fali [nm] 48 5 52 54 56 58 6 dł fali [nm]

Zmiany emisji w czasie - agregacja Zanik eksponencjalny: y+aexp(-t/ τ) fluorescencja [a.u.] Chi^2 R^2 4 1 = 95.66165 =.9911 rozpraszanie 64nm 42 y = 315 ± 5 A = 122 ± 7 τ = 47 ± 6 38 36 34 8 6 4 2 rozp64 ch58 32 2 4 6 8 1 12 14 16 18 2 2 4 6 8 1 12 14 16 18 2 czas [h] czas [h] 75 tt32 tt34 2 55 65 flu o re sc e n c ja [a.u.] flu o re sc en cja [a.u.] 7 6 55 5 45 4 35 trp 32 5 trp 34 5 5 45 4 35 3 25 3 2 25 2 4 6 8 1 12 cza s [h ] 14 16 18 2 2 4 6 8 1 1 2 cza s [h ] 14 1 6 18 2

Denaturacja białek Denaturacją nazywamy każdą zmianę struktury natywnej białka powodującą utratę aktywności biologicznej. Denaturację mogą wywołać różne czynniki: środki chaotropowe (mocznik, hydrochlorek guanidyny H2NC(=NH) NH2 HCl), działają w wysokich stężeniach detergenty (SDS sodium dodecyl sulphate) ciepło odczynniki rozcinające mostki disiarczkowe (DTT dithiotreitol, DTE dithioerythritol) kwasy lub zasady ingerujące w mostki solne w białkach Chaotrope = chaos maker ; chaotropes break down the hydrogen-bonded network of water, so allowing macromolecules more structural freedom and encouraging protein extension and denaturation.

Zmiany emisji w czasie - zwijanie S65T - GFP S65T/F64L - GFP 35 2 18 3 16 25 14 emisja 58nm [a.u] 2 15 1 emisja 58nm [a.u] 12 1 8 6 4 5 2 2 4 6 8 1 12 14 czas [min] 3 6 9 12 15 18 21 czas [min] Ex 47nm em 58nm

Zwijanie EGFP emisja [a.u.] 28 26 24 22 2 18 16 14 12 1 8 6 4 2 32 34 36 38 4 42 44 dł fali [nm] M,5M 1M 1,5M 2M 2,5M 3M 4M 5M 6M

Zwijanie EGFP 25 356 24 355 emisja w 37nm [a.u.] 23 22 21 2 19 maksimum emisji Trp (ex 295nm) [nm] 354 353 352 351 35 349 18 1 2 3 4 5 6 stężenie GdnHCl [M] 348 1 2 3 4 5 6 stężenie GdnHCl [M]

Co wyszło na żelu? bez β merkaptoetanolu z β merkaptoetanolem 3 próbki: bez DTT, z DTT, ze świeżym DTT; stały 1 dni, zwirowane, oddzielnie supernatant, oddzielnie pellet

Wnioski Nie wiadomo do końca czemu, ale EGFP agreguje ze stanu natywnego po rozcieńczeniu stężona próbka jest stabilna. Agregację można zobrazować zarówno metodmi absorpcyjnymi jak i emisyjnymi Inny jest mechanizm zwijania GFP i EGFP przy tym samym stężeniu białka w próbce i w tych samych warunkach. Elektroforeza widać, że białko agreguje prążki odpowiadające dimerom i trimerom; nie wiadomo co z wyższymi polimerami trzeba zrobić żel z wiekszymi porami. Czeka mnie jeszcze dużo pracy!!!

My Agnieszka Bzowska Beata Kutrowska Monika Olasek Anna Buszko Patricia Clark (University of Notre Dame, USA)