Komunikowanie jest procesem porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i

Transkrypt

1 Wykład nr 1

2 Komunikowanie jest procesem porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Proces ten odbywa się na różnych poziomach, przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki.

3 1. Kontekst to warunki, w jakich odbywa się proces komunikowania. Można mówić o kilku aspektach kontekstu komunikowania: a)aspekt fizyczny wyznaczany jest przez otoczenie (np. temperaturę, światło, miejsce); b) aspekt psychologiczny odnosi się do sposobu, w jaki uczestnicy procesu postrzegają siebie nawzajem (np. formalnośćbezpośredniość); c)aspekt kulturowy jest systemem wiedzy, która jest udziałem relatywnie szerokiej grupy ludzi, łączy w sobie wierzenia, symbole i zachowania uznawane przez zbiorowość.

4 2. Uczestnicy, którzy w procesie komunikowania odrywają role nadawców i odbiorców. W procesach sformalizowanych role te z reguły są jednoznacznie określone i niewymienialne, w przypadku zaś nieformalnego komunikowania jednoczesne i wymienne. Z racji tego, że każda jednostka jest produktem swojego indywidualnego doświadczenia, uczuć, idei, nastrojów, wykonywanego zawodu, religii, komunikat wysyłany i odebrany nie musi mieć takiego samego znaczenia.

5 3. Komunikat kompleksowa struktura, na którą składają się: a) znaczenia czyste idee i uczucia znajdujące się w ludzkich umysłach są przekładane na znaczenia, które muszą być dzielone z innymi uczestnikami procesu komunikacji; b) symbole słowa, dźwięki, działania, dzięki którym znaczenie jest oznajmiane innym; c)kodowanie proces transformowania idei i uczuć w symbole i ich organizacja; d) dekodowanie proces odwrotny do kodowania; e) forma i organizacja nadanie znaczeniom odpowiedniej postaci.

6 4. Kanał droga przekazu i środki transportu, za pomocą których przekaz pokonuje drogę od nadawcy do odbiorcy. W komunikowaniu bezpośrednim możliwe jest wykorzystanie wszystkich pięciu kanałów sensorycznych (słuch, wzrok, dotyk, zapach i smak). W komunikowaniu pośrednim kanały te są zredukowane do wzroku i słuchu.

7 5. Szumy to źródła zakłóceń komunikacji. Mogą one mieć charakter: a) zewnętrzny wiążą się z otoczeniem zewnętrznym procesu komunikowania (np. hałas, temperatura); b) wewnętrzny uczucia i predyspozycje psychiczne uczestników procesu komunikowania (np. ból głowy, zmęczenie, ale też uczucie złości, stereotypy, uprzedzenia); c) semantyczny konsekwencja zamierzonego lub niezamierzonego złego użycia przez nadawcę znaczenia, które blokuje jego precyzyjne odkodowanie przez odbiorcę.

8 6. Sprzężenie zwrotne reakcja odbiorcy na komunikat po jego odkodowaniu. Mówi ono nam, czy przekaz został usłyszany, zobaczony i zrozumiany.

9 1. Komunikowanie intrapersonalne leży ono u podstaw komunikowania społecznego, dotyczy odbierani i reakcji centralnego ośrodka nerwowego na bodźce płynące z organizmu każdego człowieka, jak głód, ból. Jest to proces psychiczny i biologiczny.

10 2. Komunikowanie interpersonalne najniższy poziom komunikowania społecznego, zachodzi już pomiędzy dwojgiem ludzi. 3. Komunikowanie grupowe komunikowanie obecne w grupach (np. rodzina, grupa rówieśnicza, zespół pracowniczy). Na tym poziomie zaczęły wykształcać się formy i wzory ludzkich interakcji, pojawił się problem powiązań, kontroli i hierarchii, zaczęły obowiązywać normy, zarysowane zostały granice, pojawiły się sposoby dyfuzji przekazów.

11 4. Komunikowanie międzygrupowe procesy porozumiewania się odnoszą się w tym przypadku do dużych liczebnie grup, w których nie wszyscy członkowie mają osobiste, bezpośrednie styczności (np. stowarzyszenia, związki polityczne, wyznaniowe).

12

13 ERROR: undefined OFFENDING COMMAND: do STACK: