Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych. (74) Pełnomocnik:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: (51) Int.Cl. A61L 17/04 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: (54) Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych (73) Uprawniony z patentu: Politechnika Łódzka,Łódź,PL (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 24/02 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 10/08 (72) Twórca(y) wynalazku: Jadwiga Bucheńska,Łódź,PL Stanisław Słomkowski,Łódź,PL Józef Tazbir,Łódź,PL Dariusz Timler,Łódź,PL Elżbieta Sobolewska,Łódź,PL Iwona Karbownik,Łódź,PL (74) Pełnomocnik: Bałczewski Zbigniew Wojciech, Ośrodek Wynalazczości, Politechniki Łódzkiej (57) Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych polega na tym, że poliestrowe nici chirurgiczne w postaci przędzy jedwabnej bądź plecionki napawa się roztworem organicznego nadtlenku, po czym nici, uprzednio odżęte od nadmiaru roztworu nadtlenku i ogrzane, poddaje się szczepieniu w wodnej kąpieli szczepiającej zawierającej monomer winylowy oraz difenyl i/lub dyspergator bądź mieszaninę naftalenu i dyspergatora, w atmosferze azotu. Zaszczepione nici płucze się następnie w odmineralizowanej gorącej wodzie, suszy i napawa wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego, takiego jak Lendacin lub Biotrakson, płucze w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej, suszy i poddaje sterylizacji promieniowaniem γ. PL B1

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych. Do najczęstszych i najpoważniejszych powikłań pooperacyjnych należą miejscowe zakażenia okołonitkowe, powikłania gojenia ran powstałych w środowisku nie jałowym oraz ran wtórnie zainfekowanych. Metoda zwalczania zakażeń okołonitkowych, polegająca na podawaniu antybiotyków doustnie lub parenteralnie w okresie okołooperacyjnym nie chroni pacjenta przed powikłaniami ropnymi. Antybiotyki podane doustnie lub parenteralnie są bowiem rozproszone w różnych tkankach, często niepotrzebnie, a w miejscu wymagającym leczenia, tj. w zakażonej tkance ich stężenie najczęściej okazuje się niewystarczające i w związku z tym nie spełniają swej pozytywnej roli w stosunku do mikroorganizmów chorobotwórczych. Sytuacje te narzucają konieczność stosowania materiałów szewnych zawierających biocydy w stężeniu wystarczającym do zniszczenia mikroorganizmów znajdujących się w tkankach, wywołujących zakażenia. Znane dotychczas sposoby wytwarzania nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych polegają na napawaniu nici roztworami antybiotyków lub innymi środkami biocydowymi. Niedogodnością tych sposobów jest przyłączenie niewielkiej ilości biocydu do nici chirurgicznych, a poza tym biocydy te szybko i łatwo ulegają wypłukaniu w środowisku tkankowym, co ogranicza zastosowanie tak wytworzonych nici chirurgicznych do celów klinicznych. Znany jest również sposób wytwarzania nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych z polł(alkoholu winylowego), polegający na napawaniu nici z poli(alkoholu winylowego) kąpielą modyfikującą zawierającą biocyd w postaci pochodnej nitrofuranu oraz katalizator reakcji napawania w postaci kwasu siarkowego, fosforowego lub octowego, przy stężeniu biocydu w kąpieli 1-3% wag, stosunku masy włókien do masy kąpieli czyli module kąpieli od 1: 40 do 1:80 w czasie 5 godzin. Tak wytworzone nici chirurgiczne z poli(alkoholu winylowego) wykazują działanie antybakteryjne, ale równocześnie cechuje je niska wytrzymałość, co powoduje, że rany zszyte takimi nićmi rozstępują się przed zagojeniem. Z opisu patentowego SU nr jest znany sposób otrzymywania chirurgicznego materiału szewnego o działaniu antybakteryjnym, polegający na tym, że sterylną nić umieszcza się w roztworze rozpuszczalnego w alkoholu antybiotyku lub mieszaniny antybiotyków w 96% alkoholu etylowym, nić suszy się, poddaje obróbce 10% roztworem kleju w acetonie i suszy na powietrzu do spolimeryzowania kleju na nici. Z opisu patentowego GB nr jest znany sposób wytwarzania wielowłókienkowych materiałów tekstylnych, stosowanych między innymi jako nici chirurgiczne, z włókien z żywic syntetycznych mających pamięć elastyczną, w którym najpierw rozciąga się włókna na gorąco w celu zredukowania ich pamięci elastycznej, a potem splata się włókna w wielowłókienkowy materiał tekstylny. Z opisu patentowego GB nr są znane nici chirurgiczne powleczone hydrofilowym polimerem monometakrylanu lub monoakrylanu glicerolu, lub glikolu, zawierającym dodatek dimetakrylanu lub diakrylanu glicerolu, lub glikolu jako środka sieciującego. Powłokę formuje się w wyniku inicjowanej polimeryzacji monomerów bezpośrednio na wyrobie lub przez wprowadzenie nici do roztworu nie usieciowanego polimeru, odparowanie rozpuszczalnika i sieciowanie. Pokrycie zawiera substancje biologiczne aktywne. Z polskiego opisu patentowego nr jest znany sposób nadawania włóknom syntetycznym, w tym również poliestrowym, właściwości antybakteryjnych, polegający na wytworzeniu na włóknach centrów aktywnych w postaci nadtlenków i wodoronadtlenków, wprowadzeniu do włókien, zawierających centra aktywne, grup kwasowych w drodze szczepienia monomeru winylowego i w końcu napawaniu włókien roztworem antybiotyku posiadającego grupy funkcyjne zdolne do utworzenia wiązań chemicznych z grupami karboksylowymi zawartymi we włóknach oraz ewentualnym sterylizowaniu. Włókna po obróbce tym sposobem znajdują zastosowanie, między innymi, jako nici chirurgiczne. Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych, w którym nici poliestrowe w postaci przędzy jedwabnej o wytrzymałości liniowej 32,28 cn/tex, masie liniowej 4,95 tex, wydłużeniu 5,14% i liczbie skrętów 400 ± 40 skr/m bądź plecionki o wytrzymałości w węźle prostym 2,73 dan, grubości 0,410 mm, wydłużeniu 6,2%, napawa się roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie, następnie poddaje odżęciu, ogrzewa, szczepi w wodnej kąpieli szczepiącej zawierającej kwas akrylowy lub metakrylowy oraz difenyl i/lub dyspergator bądź mieszaninę naftalenu

3 PL B1 3 i dyspergatora w postaci mieszaniny soli skondensowanych wielordzeniowych sulfokwasów aromatycznych i po wypłukaniu w odmineralizowanej wodzie i wysuszeniu, napawa wodnym roztworem antybiotyku, po czym płucze w odmineralizowanej wodzie, suszy w temperaturze 40 C w czasie 60 minut i sterylizuje dawką promieniową γ 25 kgy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że nici napawa się roztworem nadtlenku benzoilu o stężeniu 4-5%, w temperaturze C w czasie minut przy stosunku masy nici do masy kąpieli czyli module kąpieli od 1:10 do 1:25, nici po napawaniu ogrzewa w temperaturze C w czasie minut, szczepienie prowadzi się w kąpieli zawierającej g/dm 3 kąpieli kwasu akrylowego lub metakrylowego oraz 3,5-5,0 g/dm 3 kąpieli difenylu i/lub dyspergatora, bądź mieszaniny naftalenu i dyspergatora, przy module od 1:3 5 do 1:50 w temperaturze C w czasie minut w atmosferze azotu, zaszczepione włókna płucze się w odmineralizowanej wodzie o temperaturze około 97 C w czasie minut, zaś proces napawania antybiotykiem prowadzi się przy użyciu wodnego roztworu antybiotyku cefalosporynowego jak Lendacin lub Biotrakson, o stężeniu 12-20%, w temperaturze C w czasie minut przy module kąpieli napawającej od 1:10 do 1:20. Sposób według wynalazku umożliwia wprowadzenie dowolnej ilości antybiotyku do poliestrowych nici chirurgicznych. Nici chirurgiczne według wynalazku, zastosowane w charakterze implantów medycznych, wykazują dużą aktywność biologiczną w stosunku do ziarenkowców Gram dodatnich, beztlenowych ziarenkowców, pałeczek i ziarenkowców Gram ujemnych. Ponadto leki wydzielone z tych nici odznaczają się, w trakcie leczenia, zwiększoną opornością na reakcję hydrolizy β-laktamaz oraz lepszą penetracją tkankową i fagocytarną, co potęguje ich zdolność do wewnątrzkomórkowego zabijania mikroorganizmów chorobotwórczych. Sposób według wynalazku ilustrują bliżej podane niżej przykłady. P r z y k ł a d I Nici chirurgiczne z poli(tereftalanu etylenowego), w postaci plecionki o wytrzymałości w węźle prostym 2,73 dan, wydłużeniu 6,2%, grubości 0,410 mm i masie 0,132g/1 m ( pojedyncze włókna), w stanie rozluźnionym, napawano 5% roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie w temperaturze 45 C w czasie 30 minut przy module kąpieli 1:10, po czym nici odżęto i ogrzewano w gorącym powietrzu o temperaturze 95 C w czasie 15 minut. Po inicjowaniu nici poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm 3 75 g kwasu akrylowego, 4,0 g mieszaniny soli skondensowanych wielordzeniowych sulfokwasów aromatycznych o nazwie handlowej dyspergator NNO i 4,0 g difenylu (DF), w temperaturze 95 C w czasie 60 minut przy module kąpieli 1:35, w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano gorącą, odmineralizowaną wodą o temperaturze 97 C w czasie 15 minut, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 38,82% wagowych, wytrzymałość w węźle prostym 2,55 dan, wydłużenie 16,10%. Zaszczepione nici napawano następnie 15% wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Lendacin, w temperaturze 37 C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:15, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 4 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40 C w czasie 60 minut. Przyrost masy nici był równy 8,25%. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem y dawką 25 kgy. Dla porównania takie same nici, ale nie szczepione kwasem akrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano przyrost masy nici równy 0,45%. Wytworzone nici chirurgiczne, zawierające 8,25% wagowych Lendacinu, poddano testom in vitro i in vivo na właściwości antybakteryjne w stosunku do bakterii Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa, stosując metodę krążkowo-dyfuzyjną. Strefy zahamowania wzrostu bakterii przy użyciu nici wzorcowej z antybiotykiem in vitro mierzone zarówno metodą krążkowo-dyfuzyjną, jak i bezpośrednią, były równe: - dla Staphytococcus aureus, po 1 dniu - 36 mm, po 5 dniu 37 mm, - dla Escherichia coli, po 1 dniu - 39 mm, po 5 dniu 40 mm, - dla Pseudomonas aeruginosa, po 1 dniu 26 mm, po 5 dniu 27 mm. Wzorzec leku wykazywał identyczne strefy zahamowania wzrostu stosowanych bakterii jak nici według wynalazku w 1 dniu badań. W badaniach in vivo, po zszyciu wytworzonymi nićmi chirurgicznymi zawierającymi 8,25% Lendacinu tkanki podskórnej szczura, przetrzymaniu ich w niej 1 tydzień i wyjęciu ze szczura, strefy za-

4 4 PL B1 hamowania wzrostu wymienionych wyżej bakterii, mierzone metodą krążkowo-dyfuzyjną, przedstawiały się następująco: - dla Staphylococcus aureus - 23 mm, - dla Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa zaobserwowano zerowe strefy zahamowania wzrostu tych bakterii, co wskazuje na dobre uwalnianie leku z włókien do organizmu zwierzęcia. P r z y k ł a d II Nici chirurgiczne z poli(tereftalanu etylenowego) w postaci przędzy jedwabnej z liczbą skrętów 400 ± 40 skr/m, masie liniowej 4,95 tex, sile zrywającej 32,30 cn/tex oraz wydłużeniu ε = 5,14%, napawano 4,0% roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie, o temperaturze 53 C w czasie 20 minut przy module kąpieli 1:15, po czym nici odżęto i ogrzewano w gorącym powietrzu o temperaturze 93 C w czasie 20 minut. Po inicjowaniu nici poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm 3 75 g kwasu akrylowego, 4,0 g NNO i 3,5 g DF w temperaturze 93 C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano odmineralizowaną wodą o temperaturze 97 C w czasie 15 min, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 35,96% wagowych. Zaszczepione nici napawano następnie 15% roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Lendacin, w temperaturze 40 C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:10, po czym wypłukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40 C w czasie 60 minut. Uzyskano przyrost masy nici równy 8,09% wagowych. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem y dawką 25 kgy. Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem akrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano 0,60% przyrost masy nici. Otrzymane nici chirurgiczne charakteryzowały się następującymi właściwościami, masą liniową 5,01 tex, wytrzymałością liniową 31,77 cn/tex, wydłużeniem ε = 7,83%. Zawierały 8,09% wagowych Lendacinu. Nici te poddano testom in vitro i in vivo na właściwości antybakteryjne jak w przykładzie I. Wyniki badań były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu I. P r z y k ł a d III Nici chirurgiczne jak w przykładzie I, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie I, z tym, że proces inicjowania prowadzono przy module kąpieli 1:12. Nici te poddano szczepieniu w kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm 3 : 75 g kwasu akrylowego, 3,5 g dyspergatora NNO i 4,5 g DF, w temperaturze 97 C w czasie 45 minut, przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici płukano gorącą, odmineralizowaną wodą o temperaturze 97 C w czasie 15 minut, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 39,50% wagowych, wytrzymałość w węźle 2,65 dan i wydłużenie ε = 16,67%. Zaszczepione nici napawano następnie 15% wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Biotrakson w warunkach jak w przykładzie I. Uzyskano przyrost masy nici równy 9,02% wagowych. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kgy. Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem akrylowym, napawano roztworem Biotraksonu w warunkach jak w przykładzie I, w wyniku czego uzyskano przyrost masy nici równy 0,46% wagowych. Wytworzone nici chirurgiczne, zawierające 9,02% wagowych Biotraksonu, poddano testom in vitro i in vivo jak w przykładzie I. Strefy zahamowania wzrostu bakterii przy zastosowaniu nici wzorcowej z Biotraksonem in vitro, mierzone metodą krążkowo-dyfuzyjną, były równe: - dla Staphylococcus aureus, po 1 dniu - 34,5 mm, - dla Escherichia coli, po 1 dniu - 37,3 mm, - dla Pseudomanas aeruginosa, po 1 dniu - 25,8 mm. Wzorzec leku wykazywał identyczne strefy zahamowania wzrostu bakterii jak nici wytworzone wg wynalazku, po 1 dniu badań. Badania in vivo przeprowadzono przy użyciu nici chirurgicznych zawierających 9,02% Biotraksonu. Nićmi tymi zszyto tkanki podskórne szczurów samców rasy Wistar. Nici te przetrzymywano w tkankach zwierząt 7 dni. Po wyjęciu ich z tkanek tych zwierząt strefy zahamowania wzrostu stosowanych do badań bakterii przedstawiały się następująco: - dla Staphylococcus aureus - 6,0 mm, - dla Escherichia coli - 20,0 mm, - dla Pseudomonas aeruginosa - 6,0 mm.

5 PL B1 5 Ponadto u szczurów, których rany operacyjne w celach doświadczalnych specjalnie zakażono Staphylococcus aureus, a następnie wszyto w tkanki podskórne tych szczurów nici chirurgiczne zawierające Biotrakson, nie stwierdzono odczynów zapalnych ani treści wysiękowych. P r z y k ł a d IV Nici jak w przykładzie II, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie II, z tym, że proces napawania w toluenowym roztworze nadtlenku benzoilu przeprowadzono w temperaturze 55 C w czasie 20 minut. Nici te poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm 3 : 80 g kwasu akrylowego, 4,0 g NNO i 4,0 g DF w temperaturze 95 C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano odmineralizowaną wodą o temperaturze 95 C w czasie 20 min, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 36,05% wagowych. Zaszczepione nici napawano następnie 17% wodnym roztworem Biotraksonu w temperaturze 39 C w czasie 60 minut przy module kąpieli 1:10, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3,5 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40 C w czasie 60 minut. Uzyskano przyrost masy nici równy 9,09% wagowych. Następnie nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kgy. Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem akrylowym, napawano roztworem Biotraksonu w warunkach jak wyżej. Uzyskano 0,60% przyrost masy nici. Otrzymane nici chirurgiczne wykazywały masę liniową 5,62 tex, wytrzymałość liniową 31,77 cn/tex, wydłużenie ε = 7,83%. Zawierały one 9,09% wagowych Biotraksonu. Nici te poddano testom in vitro na właściwości antybakteryjne jak w przykładzie I. Wyniki badań były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu III. P r z y k ł a d V Nici chirurgiczne z poli(tereftalanu etylenowego), jak w przykładzie I, w stanie rozluźnionym inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie I. Po inicjowaniu nici poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm 3 : 60 g kwasu metakrylowego, 4,0 g dyspergatora NNO i 5,0 g DF, w temperaturze 97 C w czasie 30 minut przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano odmineralizowaną wodą o temperaturze 97 C w czasie 20 minut, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 45,02% wagowych, wytrzymałość w węźle prostym 2,77 dan, wydłużenie 12,36%. Zaszczepione nici napawano następnie 20,0% wodnym roztworem Lendacinu, o temperaturze 41 C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:18, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40 C w czasie 60 minut. Nici wykazywały przyrost masy równy 8,29% wagowych. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kgy. Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem metakrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano przyrost masy nici równy 0,45%. Otrzymane nici chirurgiczne, zawierające 8,29% wagowych Lendacinu, poddano testom in vitro i in vivo na właściwości antybakteryjne w stosunku do bakterii Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa, stosując metodę krążkowo-dyfuzyjną. Wyniki in vitro tych badań były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu I; wyniki badań in vivo były takie same jak w przykładzie IIl. P r z y k ł a d VI Nici chirurgiczne jak w przykładzie II, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie IV. Nici te poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm 3 : 50 g kwasu metakrylowego, 3,5 g NNO i 3,5 g DF, w temperaturze 90 C w czasie 30 minut, przy module kąpieli 1:50 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano wodą o temperaturze 97 C w czasie 15 min, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 40,25% wagowych. Zaszczepione nici napawano następnie 12% wodnym roztworem Lendacinu w temperaturze 41 C w czasie 55 minut przy module kąpieli 1:10, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40 C w czasie 60 minut. Przyrost masy nici był równy 7,80% wagowych. W końcu nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kgy. Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem metakrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano 0,51% przyrost masy tych nici.

6 6 PL B1 Otrzymane nici chirurgiczne miały masę liniową 5,66 tex, wytrzymałość liniową 31,77 cn/tex, wydłużenie ε = 7,81%. Zawierały one 7,80% wagowych Lendacinu. Nici te poddano testom in vitro na właściwości antybakteryjne jak w przykładzie I. Wyniki badań in vitro były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu II. Wyniki badań in vivo również były podobne do wyników badań z przykładu II. P r z y k ł a d VII Nici jak w przykładzie I, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie I, z tym, że proces inicjowania prowadzono przy module kąpieli 1:25. Nici te poddano szczepieniu w kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm 3 : 25 g kwasu metakrylowego, 3,5 g dyspergatora NNO i 4,5 g naftalenu (NF), w temperaturze 95 C w czasie 30 minut, przy module kąpieli 1:50 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici płukano gorącą, odmineralizowaną wodą o temperaturze 97 C w czasie 15 minut, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 27,36% wagowych, wytrzymałość w węźle 2,65 dan i wydłużenie ε = 16,67%. Zaszczepione nici napawano następnie 15% wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Biotrakson, w warunkach jak w przykładzie I. Uzyskano przyrost masy nici chirurgicznych równy 5,02% wagowych. Tak przygotowane nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kgy. Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem metakrylowym, napawano roztworem Biotraksonu w warunkach jak w przykładzie I uzyskując przyrost masy nici równy 0,46% wagowych. Otrzymane nici chirurgiczne, zawierające 5,02% wagowych Biotraksonu, poddano testom in vitro jak w przykładzie III. Wyniki badań in vitro były analogiczne jak w przykładzie III, z tym, że strefa zahamowania wzrostu Escherichia coli była równa 15 mm. Nici te wszyto na okres 1 tygodnia w podskórne tkanki szczurów, uprzednio zainfekowane gronkowcem złocistym. W trakcie leczenia i po tym czasie zaobserwowano, że rana i tkanki mają wysiękowy odczyn treści surowiczej bez odczynów zapalnych. P r z y k ł a d VIII Nici z poli(tereftalanu etylenowego), inicjowane i szczepione jak w przykładzie III, o stopniu szczepienia 39,5% wagowych, napawano 15% wodnym roztworem Biotraksonu w temperaturze 40 C w czasie 90 minut przy module kąpieli 1:20, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono. Nici zawierały 11,07% wagowych Biotraksonu. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kgy. Nici te wszyto w tkankę podskórną szczura i przetrzymano je w tych tkankach 7 dni. Po tym czasie nici wyjęto, przepłukano wodą odmineralizowaną i poddano je badaniom in vitro przy użyciu szczepów bakterii jak w przykładzie I. Strefy zahamowania wzrostu stosowanych bakterii przedstawiały się następująco: - dla Staphylococcus aureus - 6,0 mm, - dla Escherichia coli - 20,0 mm, - dla Pseudomonas aeruginosa - 6,0 mm. Otrzymane nici chirurgiczne, zawierające 11,07% wagowych Biotraksonu wszyto na okres 1 tygodnia w podskórne tkanki szczurów, które były uprzednio zainfekowane gronkowcem złocistym (Staphylococcus aureus). Po tym czasie zaobserwowano, że rana i tkanki uprzednio zakażone gronkowcem nie wykazywały odczynów zapalnych i treści wysiękowych. Zastrzeżenie patentowe Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych, w którym nici poliestrowe, w postaci przędzy jedwabnej o wytrzymałości liniowej 32,28 cn/tex, masie liniowej 4,95 tex, wydłużeniu 5,14% i liczbie skrętów 400 ± 40 skr/m, bądź plecionki o wytrzymałości w węźle prostym 2,73 dan, grubości 0,410 mm, wydłużeniu 6,2%, napawa się roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie, następnie poddaje odżęciu, ogrzewa, szczepi w wodnej kąpieli szczepiącej zawierającej kwas akrylowy lub metakrylowy oraz difenyl i/lub dyspergator, bądź mieszaninę naftalenu i dyspergatora, którym jest mieszanina soli skondensowanych wielordzeniowych sulfokwasów aromatycznych i po wypłukaniu w odmineralizowanej wodzie i wysuszeniu, napawa wodnym roztworem antybiotyku, po czym płucze w odmineralizowanej wodzie, suszy w temperaturze 40 C w czasie 60 minut i sterylizuje dawką promieniowa γ 25 kgy, znamienny tym, że nici napawa się roztworem nadtlenku benzoilu o stężeniu 4-5%, w temperaturze C w czasie minut przy stosunku masy

7 PL B1 7 nici do masy kąpieli, czyli module kąpieli od 1:10 do 1:25, nici po napawaniu ogrzewa w temperaturze C w czasie minut, szczepienie prowadzi się w kąpieli zawierającej g/dm 3 kąpieli kwasu akrylowego lub metakrylowego oraz 3,5-5,0 g/dm 3 kąpieli difenylu i/lub dyspergatora, bądź mieszaniny naftalenu i dyspergatora, przy module od 1:3 5 do 1:50 w temperaturze C w czasie minut w atmosferze azotu, zaszczepione włókna płucze się w odmineralizowanej wodzie o temperaturze około 97 C w czasie minut, zaś proces napawania antybiotykiem prowadzi się przy użyciu wodnego roztworu antybiotyku cefalosporynowego jak Lendacin lub Biotrakson, o stężeniu 12-20%, w temperaturze C w czasie minut przy module kąpieli od 1:10 do 1:20.

8 8 PL B1 Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.