LISTOPAD. Podziękowania dla rodziców Filipka, Ziemowita, Szymonka, Milenki K., Maciusia P. za pomoc Mikołajowi w przygotowywaniu upominków.

Transkrypt

1 LISTOPAD Aktualności: Podziękowania dla rodziców Filipka, Ziemowita, Szymonka, Milenki K., Maciusia P. za pomoc Mikołajowi w przygotowywaniu upominków. Podziękowania dla Mamy Kuby za papier ksero. Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne: 1. W cieple i blasku ognia Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne: Zgodnie współpracuje z innymi, tworząc prace plastyczne. Bada i opisuje właściwości ognia. Zna zasady bezpieczeństwa w kontakcie z ogniem i gorącymi przedmiotami. Wskazuje naturalne i sztuczne źródła ciepła i światła. Słucha opowiadania i potrafi je streścić własnymi słowami. Uczy się tekstu i melodii i śpiewa piosenkę. Tematyka realizowanych zajęć 2. W naszym magicznym kręgu Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne: Dokonuje oceny zachowania bohatera utworu literackiego. Odgrywa role w zabawach dramowych. Opisuje wygląd rówieśników, stosując określenia przymiotnikowe. Dostrzega wartość koleżeństwa i przyjaźni. Bada światło i jego wpływ na nastrój i samopoczucie.

2 3. Tworzymy piękno wokół nas Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne: Poznaje pojęcie pejzaż i potrafi dostrzec piękno obrazów. Klasyfikuje obiekty ze względu na tworzywo, z którego zostały wykonane. Określa wysokość i barwę dźwięków. Wyróżnia barwy podstawowe i tworzy kolory pochodne. Porównuje liczebność zbiorów przez ustawianie w pary. Podejmuje różne działania artystyczne i potrafi czerpać z nich radość. 4. Gawry, nory i dziuple Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne: Wypowiada się na temat utworów literackich. Poznaje ptaki odlatujące z Polski na zimę. Poznaje sposoby przygotowywania się zwierząt do zimy. Wskazuje położenie przedmiotów w przestrzeni z własnego punktu widzenia. Dostrzega i nazywa zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla jesieni. PIOSENKI,,TANIEC OGNIA Ogień, wielki ogień, pali, grzeje, płonie: żar, czar, żar, czar. Ogień, wielki ogień, pali, grzeje, płonie: żar, czar, żar, czar. Płomień tu, płomień tam, płomień tu, płomień tam. Ognia blask łączy nas. Ognia blask łączy nas. Żar, czar, żar, czar. Ogień, wielki ogień, pali, grzeje, płonie: żar, czar, żar, czar. Jasny ogień 1. Kiedy z głodu burczy w brzuchu, mama na to radę ma: na kuchence nam gotuje pyszne danie albo dwa! Ref. Ogień, jasny ogień, tak potrzebny jest! Płonie pod czajnikiem i w kominku też! W zimny dzień ogrzeje, w nocy światło da. Ogień, jasny ogień każdy z nas go zna! 2. Przy ognisku jest gorąco, słychać wkoło iskier trzask! Drewno w popiół się zamienia, gdy już zgaśnie ognia blask... Ref. Ogień, jasny ogień Jeśli ognia chcesz poszukać, mamie daj całusów sto! Kiedy kogoś bardzo kochasz, to w serduszku znajdziesz go! Ref. Ogień, jasny ogień..

3 WIERSZYKI Kto ty - Polak mały. - Jaki znak twój? - Orzeł biały. - Gdzie ty mieszkasz? - Między swemi. - W jakim kraju? W polskiej ziemi. - Czym ta ziemia? - Mą ojczyzną. jesteś? "Miś" MIŚ JEST MAŁY I PUCHATY MIŚ JEST FAJNY I KUDŁATY MIŚ JEST GRUBY JAK TA KULA MISIA ZAWSZE SIĘ PRZYTULA LECZ CZASAMI TEŻ TAK BYWA ŻE SIĘ O NIM ZAPOMINA A WIĘC WEZMĘ MISIA CZULE I DO SIEBIE GO PRZYTULĘ - Czym zdobyta? - Krwią i blizną. - Czy ją kochasz? - Kocham szczerze. - A w co wierzysz? - W Polskę wierzę.

4 SPOTKANIE Z PIELĘGNIARKĄ

5

6 JĘZYK ANGIELSKI Z PANEM DARKIEM

7

8 SPOTKANIE Z PANIĄ BIBLIOTEKARKĄ

9

10 KĄCIK DLA RODZICÓW Rywalizacja i współpraca życie społeczne czterolatka Wśród dzieci Przedszkolne czterolatki to już "Średniaki". Wrześniowy start przebiega dużo bardziej gładko niż przed rokiem. Przedszkolna szatnia tętni życiem. Dzieci witają się, rozmawiają, znają swoje imiona, zapraszają na przyjęcia urodzinowe. Życie towarzyskie czterolatka przedstawia się imponująco. Z bawiącego się obok dzieci maluszka dziecko zmienia się w inicjatora lub towarzysza gonitw, teatrzyków i zabaw w zwierzątka. Współpraca Czterolatek uczy się współpracować z innymi - budować wspólnie tor wyścigowy, dzielić role w zabawie. Rozwija się empatia, dlatego chętnie pomaga koledze pozbierać klocki do pudełka, ze współczuciem przytula koleżankę, która przewróciła się podczas zabawy w berka. Przedszkole jest miejscem, gdzie szczególny nacisk kładzie się na współdziałanie. Dzieci zaczynają pracować w grupach, wykonując prace plastyczne. Dowiadują się, jak można pocieszyć kogoś, kto jest smutny, uczą się zapraszania innych do zabawy, wspólnie śpiewają "Sto lat!" i składają życzenia dziecku, które obchodzi urodziny. Umiejętność współpracy z innymi to jedna z kluczowych życiowych kompetencji potrzebnych zarówno w życiu zawodowym, jak i rodzinnym, partnerskim, towarzyskim. W przedszkolu dziecko zdobywa niezbędne podstawy do jej rozwijania. Ja mam, a ty nie... Czterolatek zaczyna coraz więcej czasu i uwagi poświęcać rówieśnikom. Naturalną konsekwencją tej bliskości jest to, że dzieci przyglądają się sobie, wykazują zainteresowanie tym, kto co ma, jak coś narysował i czym się chwali. Zaczyna się też licytacja: a ja mam w domu 20 sukienek dla lalki, mój kucyk jest najpiękniejszy, moja wyścigówka najszybciej jeździ. Dlatego często odbierając malucha z przedszkola, rodzic słyszy: "Mamo, kupisz mi taki samochód, jak ten Krzysia?", "Tato, a czemu ja nie mogę grać na komputerze, a Lence rodzice pozwalają?"

11 W porównaniu Dzięki rozwojowi myślenia dzieci zaczynają porównywać swoje umiejętności i wytwory z innymi. Przyczyniają się do tego oceny wygłaszane przez dorosłych. "Kasia narysowała dziś najpiękniejszą księżniczkę" mówi nauczyciel, a autorki wszystkich pozostałych księżniczek zgrzytają zębami. "Zobacz jak Tomek szybko posprzątał, nie to co ty" chwali starszego brata mama, gdy tymczasem mała Hania rysuje ze złością czerwoną kredką po ulubionej książce brata. Każdy marzy o tym, żeby być pochwalonym. I nie ma nic złego w chwaleniu dzieci. Ale lepiej robić to bez porównywania ich. "Ta księżniczka ma koronę z diamentami, suknię z falbanami w trzech kolorach, a do tego torebkę. Wygląda jak z bajki!". Tak pochwalona Kasia z pewnością narysuje jeszcze 50 innych prac, a pozostałe koleżanki będą wiedziały, jak narysować królewnę. I na pewno pobiegną po swoją pochwałę! Wyścig Nie da się wyeliminować rywalizacji z naszego życia. Umiejętność podejmowania rywalizacji to także radzenie sobie z sukcesami i porażkami. W życiu mierzymy się z innymi i z samym sobą. Dzieci same organizują zabawy, w których ktoś wygrywa. Wyścigi do najbliższego drzewa, nieśmiertelna zabawa "w chowanego", w której wygrywa ten, kto znajdzie najlepszą kryjówkę, piłkarskie rozgrywki - to wszystko sytuacje, w których dzieci uczą się rywalizacji. Dowiadują się, że można się radośnie razem bawić, że gdy się przegra, doświadcza się złości albo smutku, a gdy się wygra - radości i dumy. I że z jednym i drugim warto się obchodzić tak, by nie zranić innych. Rodzice mogą uczyć dziecko rywalizacji, zasiadając w niedzielę do gier planszowych i pozwalając dziecku czasem...przegrać. Poczucie wartości Poprzez informacje zwrotne na swój temat dziecko buduje poczucie wartości. Jeśli często słyszy, że mogło coś zrobić lepiej, że inni to potrafią, a ono nie, że nie można na nie liczyć i jest niegrzeczne - buduje w sobie zaniżone poczucie wartości. Jeśli natomiast nieustannie jest chwalone, dorośli specjalnie pozwalają mu zawsze być pierwszym, wszystkie jego pragnienia są natychmiast spełniane i jest utwierdzane w poczuciu bycia lepszym od innych - poczucie wartości malca staje się zawyżone. Najlepiej będzie sobie radzić dziecko, którego poczucie wartości będzie "w sam raz". Ważne, aby dorośli, komentując osiągnięcia dziecka, brali pod uwagę jego realne możliwości i stopień trudności zadania. Koniecznie doceniali wysiłek i zaangażowanie malucha. Wtedy i dziecko może myśleć o sobie w adekwatny sposób. "Było bardzo wielu dobrych zawodników, bardzo się starałem. Mam medal za trzecie miejsce. Hurra!", "Ostatnio zrozumiałam, jak w to się gra i dziś udało mi się dwa razy

12 wygrać z Asią", "Nie udało mi się, bo byli sami starsi, a oni są więksi i więcej wiedzą". Taki maluch poradzi sobie i z wygraną, i z porażką. Czterolatki bardzo angażują się w relacje rówieśnicze - nawiązują znajomości, często mają ulubionych kolegów i koleżanki. Współpraca i rywalizacja to dwie podstawowe umiejętności społeczne, które dziecko w tym wieku zaczyna rozwijać. Przeżywanie osiągnięć jako sukcesów lub porażek oraz informacje od rodziców oceniające osiągnięcia malucha budują poczucie jego wartości. Źródło: "Poradnik dla rodziców" - Aleksandra Ksokowska-Robak, Katarzyna Zeh, WSiP, Warszawa 2014.