(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 13/37 EP B1 (13) (1) T3 Int.Cl. C07D 403/04 (06.01) A61K 41/00 (06.01) A61K 4/06 (06.01) A61K 31/4164 (06.01) C07D 401/02 (06.01) C07D 471/00 (06.01) A61K 49/00 (06.01) A61K 9/00 (06.01) A61P 3/00 (06.01) A61N /00 (06.01) A61K 31/41 (06.01) (4) Tytuł wynalazku: Terapia skojarzona z inhibitorami PARP (30) Pierwszeństwo: US 7944 P US P US P US P US P (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 11/26 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 14/03 (73) Uprawniony z patentu: Abbott Laboratories, Abbott Park, US (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 WOLFGANG WERNET, Neustadt, DE THOMAS D. PENNING, Elmhurst, US VINCENT L. GIRANDA, Gurnee, US (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Magdalena Tagowska PATPOL KANCELARIA PATENTOWA SP. Z O.O. ul. Nowoursynowska 162 J Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 Opis DZIEDZINA WYNALAZKU [0001] Wynalazek dotyczy kompozycji zawierających leki o addytywnej aktywności przeciwnowotworowej oraz sposobów leczenia z zastosowaniem takich kombinacji. Podstawa [0002] Polimeraza poli(adp-rybozy) (PARP) lub syntaza poli(adp-rybozy) (PARS) odgrywa zasadniczą rolę w umożliwianiu naprawy DNA, kontrolowaniu transkrypcji RNA, pośredniczeniu w śmierci komórkowej oraz w regulowaniu odpowiedzi immunologicznej. Działania takie sprawiają, że inhibitory PARP są celem dla szerokiego spektrum zaburzeń. Inhibitory PARP wykazały skuteczność w wielu modelach choroby, a zwłaszcza w modelu urazu niedokrwienno-reperfuzyjnego, choroby zapalnej, chorób degeneracyjnych, w ochronie przed szkodliwymi skutkami cytotoksycznych związków oraz do wzmocnienia cytotoksycznej terapii rakowej. PARP wskazano również w zakażeniach retrowirusami, a zatem inhibitory mogą mieć zastosowanie w terapii przeciwretrowirusowej. Inhibitory PARP są również skuteczne w zapobieganiu uszkodzeniu niedokrwienno-reperfuzyjnemu w modelach zawału mięśnia sercowego, udaru, innego urazu nerwu, przeszczepu narządu, jak również w reperfuzji oka, nerek, jelit i mięśni szkieletowych. Inhibitory są skuteczne w chorobach zapalnych, takich jak zapalenie stawów, gościec, choroba zapalna jelit, zapalenia CNS, takie jak SM oraz alergiczne zapalenie mózgu, posocznica oraz wstrząs septyczny, wstrząs krwotoczny, zwłóknienie płuc i zapalenie błony naczyniowej oka. Wykazano, że inhibitory PARP są także korzystne w kilku modelach choroby degeneracyjnej obejmujących cukrzycę (jak również powikłania) i chorobę Parkinsona. Inhibitory PARP mogą złagodzić toksyczność wobec wątroby po przedawkowaniu acetominofenu, toksyczność wobec serca i nerek po podawaniu doksorubicyny i środków przeciwnowotworowych opartych na platynie, jak również uszkodzenia skóry spowodowane przez iperyty siarkowe. Wykazano, że w różnych modelach raka inhibitory PARP wzmacniają promieniowanie i chemioterapię przez zwiększenie apoptozy komórek rakowych, ograniczenie wzrostu guza i zmniejszenie przerzutu oraz przedłużają przeżywalność u zwierząt z guzem. Streszczenie wynalazku [0003] W wynalazku obecnym opisano specyficzny silny inhibitor PARP w kombinacji z radioterapią do stosowania w leczeniu guzów CNS. Szczegółowy opis rysunków [0004] Na Figurze 1 przedstawiono dane dla pojedynczego i skojarzonego podawania związku, 2-(Npropylopiperydyn-4-ylo)benzimidazolo-4-karboksamidu i radioterapii. Na Figurze 2 przedstawiono dane uzyskane dla pojedynczego i skojarzonego podawania A i TMZ szczurom z czerniakiem mysim. Na Figurze 3 przedstawiono dane uzyskane dla pojedynczego i skojarzonego podawania A i TMZ u szczurów z glejakomięsakiem ortotopowym. Na Figurze 4 przedstawiono dane uzyskane dla pojedynczego i skojarzonego podawania A i karboplatyny w modelu ksenoprzeszczepu raka sutka MX-1 u myszy SCID. Na Figurze przedstawiono dane uzyskane dla pojedynczego i skojarzonego podawania A i cisplatyny w modelu ksenoprzeszczepu raka sutka MX-1 u myszy nagich. 1

3 Na Figurze 6 przedstawiono dane uzyskane dla pojedynczego i skojarzonego podawania kwasu walproinowego i radioterapii. Na Figurze 7 przedstawiono stopień przeżywalności myszy z ksenoprzeszczepami rdzeniaka zarodkowego móżdżku po leczeniu środkami TMZ i ABT-888 w kombinacji i pojedynczo. Na Figurze 8 stopień przeżywalności myszy ze śródmóżdżkowymi ksenoprzeszczepami rdzeniaka po leczeniu środkami TMZ i ABT-888 w kombinacji i pojedynczo. Na Figurze 9 przedstawiono wyniki podawania różnych ilości kombinacji TMZ i ABT-888 dla komórek T HSB T ALL. Na Figurze przedstawiono wyniki podawania różnych ilości kombinacji TMZ i ABT-888 dla komórek JM1 pre-b ALL. Na Figurze 11 przedstawiono wyniki podawania różnych ilości kombinacji TMZ i ABT-888 dla komórek pierwotnych P 11 AML. Szczegółowy opis wynalazku [000] Obecny wynalazek dotyczy podawania 2-[(2R)-2-metylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4- karboksamidu, lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, w kombinacji z radioterapią, do stosowania w leczeniu raka lub w hamowaniu wzrostu guza u ssaka, przy czym rakiem jest guz CNS. [0006] W innym wykonaniu, obecny wynalazek dostarcza sposobu hamowania wzrostu guza u ssaka z rozpoznaną potrzebą takiego leczenia, obejmującego podawanie ssakowi terapeutycznie dopuszczalnej ilości 2-[(2R)-2-metylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamidu, lub jego terapeutycznie dopuszczalnej soli, oraz radioterapii. Definicje [0007] Dla wszystkich reszt i ich kombinacji w związkach według obecnego wynalazku utrzymuje się odpowiednie wartościowości. [0008] Określenia stosowane w niniejszym opisie i załączonych zastrzeżeniach mają następujące znaczenia: [0009] Stosowane tu określenie białaczka oznacza ostrą białaczkę szpikową, białaczkę limfocytową lub przewlekłą białaczkę szpikową. [00] Stosowane tu określenia A i ABT-888 oznaczają związek, 2-[(2R)-2-metylopirolidyn-2- ylo]-1h-benzimidazolo-4-karboksamid. [0011] Stosowane tu określenie ABT-472 oznacza związek, 2-(N-propylopiperydyn-4-ylo)benzimidazolo-4- karboksamid. [0012] Stosowane tu określenie alkenyl oznacza węglowodór o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym, zawierający od 2 do atomów węgla oraz co najmniej jedno podwójne wiązanie węgiel-węgiel, utworzone przez usunięcie dwóch atomów wodoru. Reprezentatywne przykłady alkenylu obejmują, ale bez ograniczeń, etenyl, 2-propenyl, 2-metylo-2-propenyl, 3-butenyl, 4-pentenyl, -heksenyl, 2-heptenyl, 2-metylo-1-heptenyl oraz 3-decenyl. [0013] Stosowane tu określenie alkoksyl oznacza grupę alkilową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez atom tlenu. Reprezentatywne przykłady alkoksylu obejmują, ale bez ograniczeń, metoksyl, etoksyl, propoksyl, 2-propoksyl, butoksyl, tert-butoksyl, pentyloksyl i heksyloksyl. 2

4 [0014] Stosowane tu określenie alkoksyalkil oznacza co najmniej jedną grupę alkoksylową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady alkoksyalkilu obejmują, ale bez ograniczeń, tert-butoksymetyl, 2-etoksyetyl, 2- metoksyetyl i metoksymetyl. [001] Stosowane tu określenie alkoksykarbonyl oznacza grupę alkoksylową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę karbonylową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady alkoksykarbonylu obejmują, ale bez ograniczeń, metoksykarbonyl, etoksykarbonyl i tertbutoksykarbonyl. [0016] Stosowane tu określenie alkoksykarbonyloalkil oznacza grupę alkoksykarbonylową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. [0017] Stosowane tu określenie alkil oznacza węglowodór o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym, zawierający od 1 do atomów węgla. Reprezentatywne przykładu alkilu obejmują, ale bez ograniczeń, metyl, etyl, n-propyl, izo-propyl, n-butyl, sec-butyl, izo-butyl, tert-butyl, n-pentyl, izopentyl, neopentyl, n- heksyl, 3-metyolheksyl, 2,2-dimetylopentyl, 2,3-dimetylopentyl, n-heptyl, n-oktyl, n-nonyl i n-decyl. [0018] Stosowane tu określenie alkilokarbonyl oznacza grupę alkilową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę karbonylową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady alkilokarbonylu obejmują, ale bez ograniczeń, acetyl, 1-oksopropyl, 2,2-dimetylo-1-oksopropyl, 1-oksobutyl i 1-oksopentyl. [0019] Stosowane tu określenie alkilokarbonyloksyl oznacza grupę alkilokarbonylową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez atom tlenu. Reprezentatywne przykłady alkilokarbonyloksylu obejmują, ale bez ograniczeń, acetyloksyl, etylokarbonyloksyl i tert-butylokarbonyloksyl. [00] Stosowane tu określenie alkilotio oznacza grupę alkilową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez atom siarki. Reprezentatywne przykłady grupy alkilotio obejmują, ale bez ograniczeń, grupę metylotio, etylotio, tert-butylotio i heksylotio. [0021] Stosowane tu określenie alkilotioalkil oznacza grupę alkilotio, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady alkilotioalkilu obejmują, ale bez ograniczeń, metylotiometyl i 2-(etylotio)etyl. [0022] Stosowane tu określenie alkinyl grupę węglowodorową o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym, zawierającą od 2 do atomów węgla i co najmniej jedno potrójne wiązanie węgiel-węgiel. Reprezentatywne przykłady alkinylu obejmują, ale bez ograniczeń, acetylenyl, 1-propynyl, 2-propynyl, 3- butynyl, 2-pentynyl i 1-butynyl. [0023] Stosowane tu określenie aryl oznacza grupę fenylową lub grupę naftylową. [0024] Zgodnie z obecnym wynalazkiem, grupy arylowe ewentualnie mogą być podstawione jednym, dwoma, trzema, czterema lub pięcioma podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej alkenyl, alkoksyl, alkoksyalkil, alkoksykarbonyl, alkil, alkilokarbonyl, alkilokarbonyloksyl, grupę alkilotio, alkilotioalkil, alkinyl, karboksyl, grupę cyjanową, formyl, halogenoalkoksyl, halogenoalkil, halogen, hydroksyl, hydroksyalkil, grupę merkaptanową, grupę nitrową, -NR E R F i (NR E R F )karbonyl. [002] Stosowane tu określenie aryloalkil oznacza grupę arylową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady aryloalkilu obejmują, ale bez ograniczeń, benzyl, 2-fenyloetyl, 3-fenylopropyl, 1-metylo-3-fenylopropyl i 2-naft-2-yloetyl. 3

5 [0026] Stosowane tu określenie rak oznacza wzrost komórek nowotworowych, które zakłócają wzrost zdrowych komórek. [0027] Stosowane tu określenie karbonyl oznacza grupę -C(O)-. [0028] Stosowane tu określenie karboksyl oznacza grupę -CO 2 H. [0029] Stosowane tu określenie guz CNS oznacza guz ośrodkowego układu nerwowego (CNS), obejmujący glejak pnia mózgu, czaszkogardlak, rdzeniak i oponiak. [0030] Stosowane tu określenie grupa cyjanowa oznacza grupę -CN. [0031] Stosowane tu określenie cykloalkil oznacza nasyconą cykliczną grupę węglowodorową, zawierającą od 3 do 8 atomów węgla, a przykłady cykloalkilu obejmują cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, cykloheptyl i cyklooktyl. [0032] Zgodnie z obecnym wynalazkiem, grupy cykloalkilowe ewentualnie są podstawione 1, 2, 3 lub 4 podstawnikami wybranymi spośród alkenylu, alkoksylu, alkoksyalkilu, alkoksykarbonylu, alkilu, alkilokarbonylu, alkilokarbonyloksylu, grupy alkilotio, alkilotioalkilu, alkinylu, karboksylu, grupy cyjanowej, formylu, halogenoalkoksylu, halogenoalkilu, halogenu, hydroksylu, hydroksyalkilu, grupy merkaptanowej, grupy okso, -NR E R F i (NR E R F :)karbonylu. [0033] Stosowane tu określenie cykloalkiloalkil oznacza grupę cykloalkilową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady cykloalkiloalkilu obejmują, ale bez ograniczeń, cyklopropylometyl, 2-cyklobutyloetyl, cyklopentylometyl, cykloheksylometyl i 4-cykloheptylobutyl. [0034] Stosowane tu określenie środek cytotoksyczny oznacza substancję, która jest potencjalnie genotoksyczna, onkogenna, mutagenna, teratogenna lub w inny sposób szkodliwa dla komórek; i jest powszechnie stosowane w odniesieniu do leków przeciwnowotworowych, które selektywnie uszkadzają lub niszczą dzielące się komórki. [003] Stosowane tu określenie formyl oznacza grupę -C(O)H. [0036] Stosowane tu określenie halo lub halogen oznacza -Cl, -Br, -I lub -F. [0037] Stosowane tu określenie halogenoalkoksyl oznacza co najmniej jeden atom halogenu, jak tu określony, przyłączony do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkoksylową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady halogenoalkoksylu obejmują, ale bez ograniczeń, chlorometoksyl, 2- fluoroetoksyl, trifluorometoksyl i pentafluoroetoksyl. [0038] Stosowane tu określenie halogenoalkil oznacza co najmniej jeden atom halogenu, jak tu określony, przyłączony do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady halogenoalkilu obejmują, ale bez ograniczeń, chlorometyl, 2-fluoroetyl, trifluorometyl, pentafluoroetyl i 2-chloro-3-fluoropentyl. [0039] Stosowane tu określenie heteroaryl oznacza monocykliczny pierścień heteroarylowy lub bicykliczny pierścień heteroarylowy. Monocykliczny pierścień heteroarylowy stanowi pierścień - lub 6-członowy. Pierścień -członowy zawiera dwa podwójne wiązania oraz jeden, dwa, trzy lub cztery heteroatomy niezależnie wybrane z grupy obejmującej N, O i S. Pierścień 6-członowy zawiera trzy podwójne wiązania oraz jeden, dwa, trzy lub cztery heteroatomy niezależnie wybrane z grupy obejmującej N, O i S. Bicykliczny pierścień heteroarylowy składa się z - lub 6-członowego pierścienia heteroarylowego skondensowanego z grupą fenylową lub z - lub 6-członowego pierścienia heteroarylowego skondensowanego z innym - lub 6-4

6 członowym pierścieniem heteroarylowym. Zawarte w pierścieniu heteroarylowym heteroatomy azotu ewentualnie mogą być utlenione do N-tlenku. Heteroaryl jest związany z resztą cząsteczki macierzystej przez dowolny atom węgla zawarty w heteroarylu przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej wartościowości. Reprezentatywne przykłady heteroarylu obejmują, ale bez ograniczeń, benzotienyl, benzoksadiazolil, cynnolinyl, furopirydynyl, furyl, imidazolil, indazolil, indolil, izoksazolil, izochinolinyl, izotiazolil, naftyrydynyl; oksadiazolil, oksazolil, pirydynyl, pirydazynyl, pirymidynyl, pirazynyl, pirazolil, pirolil, N-tlenek pirydyniowy, chinolinyl, tetrazolil, tiadiazolil, tiazolil, tienopirydynyl, tienyl, triazolil i triazynyl. [0040] Zgodnie z obecnym wynalazkiem, grupy heteroarylowe są podstawione 0, 1, 2, 3 lub 4 podstawnikami niezależnie wybranymi spośród alkenylu, alkoksylu, alkoksyalkilu, alkoksykarbonylu, alkilu, alkilokarbonylu, alkilokarbonyloksylu, grupy alkilotio, alkilotioalkilu, alkinylu, karboksylu, grupy cyjanowej, formyl, halogenoalkoksylu, halogenoalkilu, halogenu, hydroksylu, hydroksyalkilu, grupy merkaptanowej, grupy nitrowej, -NR E R F i (NR E R F )karbonylu. [0041] Stosowane tu określenie heteroaryloalkil oznacza heteroaryl, jak tu określony, przyłączony do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilowej, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady heteroaryloalkilu obejmują, ale bez ograniczeń, pirydynylometyl. [0042] Stosowane tu określenie heterocykl lub heterocykliczny oznacza monocykliczny lub bicykliczny pierścień heterocykliczny. Monocykliczny pierścień heterocykliczny składa się z 3, 4,, 6, 7 lub 8- członowego pierścienia zawierającego co najmniej jeden heteroatom niezależnie wybrany spośród O, N i S. 3- lub 4-cżłonowy pierścień zawiera 1 heteroatom wybrany z grupy obejmującej O, N i S. -członowy pierścień zawiera zero lub jedno podwójne wiązanie oraz jeden, dwa lub trzy heteroatomy wybrane z grupy obejmującej O, N i S. 6- lub 7-członowy pierścień zawiera zero, jedno lub dwa podwójne wiązania oraz jeden, dwa lub trzy heteroatomy wybrane z grupy obejmującej O, N i S. Bicykliczny pierścień heterocykliczny składa się z monocyklicznego pierścienia heterocyklicznego skondensowanego z grupą cykloalkilową lub z monocyklicznego pierścienia heterocyklicznego skondensowanego z grupą fenylową albo z monocyklicznego pierścienia heterocyklicznego skondensowanego z innymi monocyklicznym pierścieniem heterocyklicznym. Heterocykl jest przyłączony do reszty cząsteczki macierzystej przez dowolnym atom węgla lub atom azotu zawarty w tym heterocyklu, przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej wartościowości. Reprezentatywne przykładu heterocyklu obejmują, ale bez ograniczeń, azetydynyl, azepanyl, azyrydynyl, diazepanyl, 1,3-dioksanyl, 1,3-dioksolanyl, 1,3-ditiolanyl, 1,3-ditianyl, imidazolinyl, imidazolidynyl, izotiazolinyl, izotiazolidynyl, izoksazolinyl, izoksazolidynyl, morfolinyl, oksadiazolinyl, oksadiazolidynyl, oksazolinyl, oksazolidynyl, piperazynyl, piperydynyl, pirazolinyl, pirazolidynyl, pirolinyl, pirolidynyl, tetrahydrofuranyl, tetrahydropiranyl, tetrahydrotienyl, tiadiazolinyl, tiadiazolidynyl, tiazolinyl, tiazolidynyl, tiomorfolinyl, 1,1-dioksydotiomorfolinyl (sulfon tiomorfoliny), tiopiranyl i tritianyl. [0043] Zgodnie z obecnym wynalazkiem, heterocykle są podstawione 0, 1, 2 lub 3 podstawnikami niezależnie wybranymi spośród alkenylu, alkoksylu, alkoksyalkilu, alkoksykarbonylu, alkilu, alkilokarbonylu, alkilokarbonyloksylu, grupy alkilotio, alkilotioalkilu, alkinylu, karboksylu, grupy cyjanowej, formylu, halogenoalkoksylu, halogenoalkilu, halogenu, hydroksylu, hydroksyalkilu, grupy merkaptanowej, grupy nitrowej, -NR E R F i (NR E RF)karbonylu. [0044] Stosowane tu określenie heterocykloalkil oznacza heterocykl, jak tu określony, przyłączony do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona.

7 [004] Stosowane tu określenie hydroksyl oznacza grupę -OH. [0046] Stosowane tu określenie hydroksyalkil oznacza co najmniej jedną grupę hydroksylową, jak tu określona, która jest przyłączona do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady hydroksyalkilu obejmują, ale bez ograniczeń, hydroksymetyl, 2-hydroksyetyl, 3- hydroksypropyl, 2,3-dihydroksypentyl i 2-etylo-4-hydroksyheptyl. [0047] Stosowane tu określenie ssak w szczególności oznacza klasę kręgowców. [0048] Stosowane tu określenie grupa merkaptanowa oznacza grupę -SH. [0049] Stosowane tu określenie grupa nitrowa oznacza grupę -NO 2. [000] Stosowane tu określenie niearomatyczny oznacza, że 4-członowy pierścień niearomatyczny zawiera zero podwójnych wiązań, -członowy pierścień niearomatyczny zawiera zero lub jedno podwójne wiązanie, a 6-, 7- lub 8-członowy pierścień niearomatyczny zawiera zero, jedno lub dwa podwójne wiązania. [001] Stosowane tu określenie NR A R B oznacza dwie grupy, R A i R B, które są przyłączone do reszty cząsteczki macierzystej przez atom azotu. Każdy R A i R B niezależnie oznacza atom wodoru, alkil i alkilokarbonyl. Reprezentatywne przykłady NR A R B obejmują, ale bez ograniczeń, grupę aminową, metyloaminową, acetyloaminową i acetylometyloaminową. [002] Stosowane tu określenie (NR A R B )karbonyl oznacza grupę NR A R B, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę karbonylową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady (NR A R B )karbonylu obejmują, ale bez ograniczeń, aminokarbonyl, (metyloamino)karbonyl, (dimetyloamino)karbonyl i (etylometyloamino)karbonyl. [003] Stosowane tu określenie NR C R D oznacza dwie grupy, R C i R D, które są przyłączone do reszty cząsteczki macierzystej przez atom azotu. Każdy R C i R D niezależnie oznacza, atom wodoru, alkil i alkilokarbonyl. Reprezentatywne przykłady NR C R D obejmują, ale bez ograniczeń, grupę aminową, metyloamino, acetyloaminową i acetylometyloaminową. [004] Stosowane tu określenie (NR C R D )karbonyl oznacza grupę NR C R D, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę karbonylową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady (NR C R D )karbonylu obejmują, ale bez ograniczeń, aminokarbonyl, (metyloamino)karbonyl, (dimetyloamino)karbonyl i (etylometyloamino)karbonyl. [00] Stosowane tu określenie (NR C R D )karbonyloalkil oznacza grupę (NR C R D )karbonylową, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę alkilową, jak tu określona. [006] Stosowane tu określenie (NR C R D )sulfonyl oznacza grupę NR C R D, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę sulfonylową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady (NR C R D )sulfonylu obejmują, ale bez ograniczeń, aminosulfonyl, (metyloamino)sulfonyl, (dimetyloamino)sulfonyl i (etylometyloamino)sulfonyl. [007] Stosowane tu określenie NR E R F oznacza dwie grupy, R E i R F, które są przyłączone do reszty cząsteczki macierzystej przez atom azotu. Każdy R E i R F niezależnie oznacza atom wodoru, alkil i alkilokarbonyl. Reprezentatywne przykłady NR E R F obejmują, ale bez ograniczeń, grupę aminową, metyloaminową, acetyloaminową i acetylometyloaminową. [008] Stosowane tu określenie (NR E R F )karbonyl oznacza grupę NR E R F, jak tu określona, przyłączoną do reszty cząsteczki macierzystej przez grupę karbonylową, jak tu określona. Reprezentatywne przykłady 6

8 (NR E R F )karbonylu obejmują, ale bez ograniczeń, aminokarbonyl, (metyloamino)karbonyl, (dimetyloamino)karbonyl i (etylometyloamino)karbonyl. [009] Stosowane tu określenie grupa okso oznacza resztę =O. [0060] Stosowane tu określenie radioterapia oznacza ekspozycję na promieniowanie pochodzące od substancji radioaktywnej stosowanej w leczeniu choroby (zwłaszcza raka). [0061] Stosowane tu określenie lub skrót TMZ oznacza temozolomid. [0062] Stosowane tu określenie leczenie oznacza co najmniej opóźnienie i korzystnie odwrócenie przebiegu choroby lub niepożądanego epizodu fizjologicznego. [0063] Gdy związki według obecnego wynalazku stosuje się w powyższym lub w innym leczeniu, terapeutycznie skuteczną ilość jednego ze związków można stosować w postaci amfoterycznej lub w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli. Określenie terapeutycznie skuteczna ilość związku według wynalazku oznacza ilość wystarczającą do leczenia lub zapobiegania chorobie lub zaburzeniu łagodzonemu przez inhibitor PARP przy zachowaniu racjonalnego stosunku korzyść/ryzyko, który stosuje się w każdym leczeniu medycznym. Należy jednakże rozumieć, że całkowita dawka dzienna związków i kompozycji według obecnego wynalazku będzie ustalana przez lekarza prowadzącego zgodnie z jego wyraźną oceną medyczną. Określone terapeutycznie skuteczne dawki dla danego konkretnego pacjenta będą zależne od różnych czynników obejmujących leczone zaburzenie oraz jego zaawansowanie; aktywność konkretnego stosowanego związku; konkretną stosowaną kompozycję, wiek, ciężar ciała, ogólny stan zdrowia, płeć i dietę pacjenta; czas podawania, drogę podawania oraz szybkość wydalania konkretnego stosowanego związku; czas trwania leczenia; leki stosowane w kombinacji lub czasowo z danym stosowanym związkiem; oraz podobne czynniki znane specjalistom w dziedzinie medycyny. Przykładowo, dla specjalisty w tej dziedzinie oczywiste jest, że leczenie można rozpocząć od mniejszych dawek związku niż wymagane do uzyskania żądanego skutku terapeutycznego, a następnie dawki można stopniowo zwiększać aż do osiągnięcia żądanego efektu. [0064] Określenie farmaceutycznie dopuszczalna sól oznacza sole, które, zgodnie z wyraźną oceną medyczną, są odpowiednie do stosowania w kontakcie z tkankami człowieka i niższych zwierząt bez nadmiernej toksyczności, podrażnienia, odpowiedzi alergicznej itp. i które w racjonalny sposób równoważą zależność korzyść/ryzyko. Farmaceutycznie dopuszczalne sole są dobrze znane w technice. Sole takie można wytworzyć in situ podczas końcowego wyodrębniania i oczyszczania związków według obecnego wynalazku, albo oddzielnie przez reakcję wolnej zasady związku według obecnego wynalazku z odpowiednim kwasem. Reprezentatywne kwasy obejmują, ale bez ograniczeń, kwas octowy, cytrynowy, asparaginowy, benzoesowy, benzenosulfonowy, masłowy, fumarowy, chlorowodorowy, bromowodorowy, jodowodorowy, mlekowy, maleinowy, metanosulfonowy, embonowy, pektynowy, piwalinowy, propionowy, bursztynowy, winowy, fosforowy, glutaminowy i p-toluenosulfonowy. Grupy zawierające zasadowy atom azotu można również uczwartorzędawiać, stosując środki takie jak halogenki niższego alkilu, takie jak chlorki, bromki i jodki metylu, etylu, propylu i butylu; siarczany dialkilowe, takie jak siarczany dimetylu, dietylu, dibutylu i diamylu; halogenki długołańcuchowe, takie jak chlorki, bromki i jodki decylu, laurylu, mirystylu i stearylu; halogenki aryloalkilowe, takie jak bromki benzylu i fenetylu, itd. W ten sposób uzyskuje się produkty rozpuszczalne lub dyspergowalne w wodzie lub w oleju. 7

9 [006] Związek według obecnego wynalazku można podawać jako kompozycję farmaceutyczną zawierającą związek według obecnego wynalazku w kombinacji z jedną lub więcej farmaceutycznie dopuszczalnymi substancjami pomocniczymi. Określenie farmaceutycznie dopuszczalny nośnik lub substancja pomocnicza odnosi się do nietoksycznego stałego, półstałego lub ciekłego wypełniacza, rozcieńczalnika, substancji kapsułkującej lub dowolnego typu dodatku do formulacji. Kompozycje takie można podawać pozajelitowo, podpajęczynówkowo, dopochwowo, dootrzewnowo, miejscowo (w postaci proszków, maści, kropli lub plastrów przezskórnych), doodbytniczo lub dopoliczkowo. Stosowane tu określenie pozajelitowo odnosi się do sposobów podawania, które obejmują wstrzykiwanie dożylne, domięśniowe, dootrzewnowe, domostkowe, podskórne lub dostawowe oraz infuzję. [0066] Kompozycje farmaceutyczne do wstrzykiwania pozajelitowego obejmują farmaceutycznie dopuszczalne sterylne wodne lub niewodne roztwory, dyspersje, zawiesiny lub emulsje, jak również sterylne proszki do rekonstytuowania tuż przed użyciem do postaci sterylnych nadających się do wstrzyknięć roztworów lub dyspersji. Przykłady wodnych i niewodnych nośników, rozcieńczalników, rozpuszczalników lub podłoży obejmują wodę, etanol, poliole (takie jak glicerol, glikol propylenowy, glikol polietylenowy, itp.), karboksymetylocelulozę i jej odpowiednie mieszaniny, oleje roślinne (takie jak olej z oliwek) oraz nadające się do wstrzyknięć organiczne estry, takiej jak oleinian etylu. Odpowiednią płynność można utrzymać na przykład przez stosowanie substancji powłokowych, takich jak lecytyna, w przypadku dyspersji przez utrzymanie żądanej wielkości cząstek i przez stosowanie środków powierzchniowo czynnych. [0067] Kompozycje te mogą również zawierać substancje dodatkowe, takie jak konserwant, substancje zwilżające, substancje emulgujące i substancje dyspergujące. Ochronę przed działaniem mikroorganizmów można uzyskać przez wprowadzenie różnych środków przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych, na przykład parabenu, chlorobutanolu, kwasu fenolosorbinowego, itp. Może być także pożądane wprowadzenie czynników izotonicznych, takich jak cukry, chlorek sodu, itp. Przedłużoną absorpcję postaci farmaceutycznej do wstrzykiwania można uzyskać przez wprowadzenie czynników, które opóźniają absorpcję, takich jak monostearynian glinu i żelatyna. [0068] Związki według obecnego wynalazku można również podawać w postaci liposomów. Jak wiadomo w technice, liposomy pochodzą na ogół od fosfolipidów lub innych substancji lipidowych. Liposomy są utworzone przez mono- lub multilamelarne uwodnione ciekłe kryształy, które są zdyspergowane w ośrodku wodnym. Można stosować każdy nietoksyczny, fizjologicznie dopuszczalny i ulegający metabolizmowi lipid, który jest zdolny do tworzenia liposomów. Kompozycje według obecnego wynalazku w postaci liposomów oprócz związku według obecnego wynalazku mogą zawierać stabilizatory, konserwanty, substancje pomocnicze, itp. Korzystnymi lipidami są fosfolipidy i fosfatydylocholiny (lecytyny), zarówno naturalne, jak i syntetyczne. Sposoby wytwarzania liposomów są znane w technice. Patrz, na przykład, Prescott, wyd., Methods in Cell Biology, Volume XIV, Academic Press, New York, N.Y. (1976), str. 33 i następne. [0069] Łączna dawka dzienna kompozycji według wynalazku do podawania człowiekowi lub innemu ssakowi w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych może mieścić się w zakresie, na przykład, od 0,0001 do 300 mg/kg ciężaru ciała dziennie. Dawkę od 0,0001 do 300 mg/kg ciężaru ciała można podawać dwa razy dziennie. 8

10 [0070] Związki według obecnego wynalazku nazywano stosując program ACD/ChemSketch wersja.06 (opracowany przez Advanced Chemistry Development, Inc., Toronto, ON, Kanada) lub nadawano im nazwy zgodne z nomenklaturą ACD. Oznaczenie aktywności biologicznej Hamowanie PARP [0071] Dinukleotyd nikotynoamido[2,',8-3h]adeninowy oraz perełki streptawidyny SPA zakupiono z firmy Amersham Biosiences (UK). Rekombinowaną ludzką polimerazę poli(adp-rybozy) (PARP) oczyszczoną z E. coli i 6-biotyny-17-NAD + zakupiono z firmy Trevigen, Gaithersburg, MD. NAD +. Histon, aminobenzamid, 3- aminobenzamid i DNA z grasicy cielęcej (dcdna) zakupiono z firmy Sigma, St. Louis, MO. Oligonukleotyd o strukturze łodyżka-pętla (ang. stem-loop) zawierający sekwencję MCAT otrzymano z firmy Qiagen. Oligonukleotydy rozpuszczono do stężenia 1 mm w buforze do annealingu zawierającym mm Tris HCl o ph 7,, 1 mm EDTA i 0 mm NaCl, inkubowano przez minut w temperaturze 9 C, a następnie poddawano annealingowi w temperaturze 4 C przez 4 minut. Histon H1 (o czystości elektroforetycznej 9%) zakupiono z firmy Roche, Indianapolis, IN. Biotynylowany histon H1 wytworzono przez działanie na białko Sulfo-NHS-LC-Biotyną z firmy Pierce Rockford, IL. Reakcję biotynylowania prowadzono przez powolne i przerywane dodawanie 3 równoważników mm Sulfo-NHS-LC-Biotyny do 0 µm histonu H1 w soli fizjologicznej buforowanej fosforanem o ph 7,, w temperaturze 4 C podczas łagodnego wirowania przez 1 minutę, a następnie przez inkubowanie w temperaturze 4 C przez 1 godzinę. Mikropłytki pokryte streptawidyną (FlashPlate Plus) zakupiono z firmy Perkin Elmer, Boston, MA. [0072] Test PARP1 prowadzono w buforze do testu PARP zawierającym 0 mm Tris o ph 8,0, 1 mm DTT, 4 mm MgCl 2. Do reakcji PARP stosowano 1, µm [ 3 H]-NAD + (1,6u Ci/mmol), 0 nm biotynylowanego histonu H1, 0 nm sidna i 1nM enzymu PARP. Reakcje automatycznego wykrywania z zastosowaniem perełek SPA prowadzono w 0 µl objętościach na białych 96-studzienkowych płytkach. Reakcje rozpoczęto dodatkiem 0 µl mieszaniny substratu 2X NAD + do 0 µl 2X mieszaniny enzymu zawierającej PARP i DNA. Reakcje te zakończono dodatkiem 1,0 µl 1, mm benzamidu ( 00-krotność w stosunku do wartości IC0). Do płytek Flash Plates ze streptawidyną przeniesiono 170 µl mieszanin zatrzymujących reakcję, całość inkubowano przez 1 godzinę i policzono, stosując licznik scyntylacyjny do mikropłytek TopCount. W Tabeli 1 przedstawiono dane K i oznaczone z krzywych hamowania przy różnych stężeniach substratu dla reprezentatywnych związków według obecnego wynalazku. Tabela 1 Hamowanie PARP Związek 2-(2-metylopirolidyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4,3 2-[(2R)-pirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 8 2-[(2R)-2-metylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid,4 2-[(2S)-pirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid-4 * 28,4 2-[(2S)-2-metylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *,1 2-[(2S)-1-metylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 30,8 2-[(2R)-1-metylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 7,3 2-(1,2-dimetylopirolidyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 6,2 2-[(2S)-1-etylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazal-4-karboksamid * 49 2-(1-etylo-2-metylopirolidyn-2-ylo)-1H-bonzimidazolo-4-karboksamid * 6 2-[(2S)-1-propylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 129 Hamowanie PARP K i (nm) 9

11 Hamowanie PARP Związek 2-[(2R)-1-propylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * (2-metylo-1-propylopirolidyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 18,7 2-[(2R)-1-izopropylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 12,8 2-[(2S)-1-izopropylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 19,3 2-(1-izopropylo-2-metylopirolidyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 17, 2-[(2S)-1-cyklobutylopirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * [(2R)-1-cyklobutypirolidyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * (1-cyklobutylo-2-metylopirolidyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 31,3 2-pirolidyn-3-ylo-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 3,9 2-(3-metylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 3,9 2-(1-propylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 8,1 2-(3-metylo-1-propylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4,2 2-[1-(cyklopropylometylo)pirolidyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *,2 2-[1-(cyklopropylometylo)-3-metylopirolidyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 2-(1-izobutylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 7,4 2-(1-izobutylo-3-metylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 3,8 2-(1-izopropylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 9,2 2-(1-izopropylo-3-metylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4,4 2-(1-cyklobutylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 6,8 2-(1-cyklobutylo-3-metylopirolidyn-3-ylo)-1H benzimidazolo-4-karboksamid * 4 2-(1-cyklopentylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *, 2-(1-cyklopentylo-3-metylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 3,4 2-(1-cykloheksylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 7 2-(1-cykloheksylo-3-metylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *,8 2-(1-tetrahydro-2H-piran-4-ylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 8,2 2-(3-metylo-1-tetrahydro-2H-piran-4-ylopirolidyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid 7,2 * 2-[1-(pirydyn-4-ylometylo)pirolidyn-3-ylo]-1H-benzimtdazole-4-karboksamid * 14,2 2-[3-metylo-1-(pirydyn-4-ylometylo)pirolidyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 8,9 2-[1-(2-fenyloetylo)pirolidyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 9,1 2-[3-metylo-1-(2-fenyloetylo)pirolidyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *, 2-[1-(1-metylo-3-fenylopropylo)pirolidyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 13,2 2-[3-metylo-1-(1-metylo-3-fenylopropylo)pirolidyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-12 karboksamid * 2-azetydyn-2-ylo-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 34 2-(2-metyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 14,1 2-(1-izopropyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * (1-izopropylo-2-metyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 41,6 2-(1-cyklobutyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 80 2-(1-cyklobutylo-2-metyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 33,3 2-(1-cyklopentyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * (1-cyklopentylo-2-metyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 31,1 2-(1-cykloheksyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 24 2-(1-cykloheksylo-2-metyloazetydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 27,7 2-azetydyn-3-ylo-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 6 2-(3-metyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4,4 2-(1-propyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 14,1 2-(3-metylo-1-propyloazetydyn-3-ylo)1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 6,9 2-[1-(cyklopropylometylo)azetydyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 19 2-[1-(cyklopropylometylo)-3-metyloazetydyn-3-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 8 2-(1-izobutyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 14,4 2-(1-izobutylo-3-metyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *,6 2-(1-cyklobutyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 16,4 2-(1-cyklobutylo-3-metyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 6,1 Hamowanie PARP K i (nm)

12 Hamowanie PARP Związek 2-(1-cyklopentyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 14 2-(1-cyklopentylo-3-metyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4 2-(1-cykloheksyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 16 2-(1-cykloheksylo-3-metyloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *,6 2-(1-tetrahydro-2H-piran-4-yloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4,6 2-(3-metylo-1-tetrahydro-2H-piran-4-yloazetydyn-3-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid 12,7 * 2-{1-[(dimetyloamino)sulfonylo]azetydyn-3-ylo}-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 16 2-{1-[(dimetyloamino)sulfonylo]-3-metyloazetydyn-3-ylo}-1H-benzimidazolo-4-7 karboksamid * 2-[(2S)-piperydyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 46,1 2-[(2R)-piperydyn-2-ylo]-1H-benziraidazole-4-karboksamid * 47,4 2-[piperydyn-2-ylo]-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 32,2 2-(2-metylopiperydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4,6 2-(1-propylopiperydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 1 2-(2-metylo-1-propylopiperydyn-2-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 18,7 2-{1-[(dimetyloamino)sulfonylo]piperydyn-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 31,1 2-{1-[(dimetyloamino)sulfonylo]-4-metylopiperydyn-4-ylo}-1H-benzimidazolo-4-8,8 karboksamid * 2-(1-cyklobutylopiperydyn-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 6,3 2-(1-cyklobutylo-4-metylopiperydyn-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 9,2 2-(1-izopropylopiperydyn-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 6 2-(1-izopropylo-4-metylopiperydyn-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 8 2-(N-propylopiperydyn-4-ylo)benzimidazolo-4-karboksamid * 8,6 2-(4-metylo-1-propylopiperydyn-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 13, 2-azepan-4-ylo-1H-benzimidazolo-4-karboksamid *,7 2-(4-metyloazepan-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 3,3 2-(1-cyklopentyloazepan-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 3,9 2-(1-cyklopentylo-4-metyloazepan-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 7,3 2-(1-cykloheksyloazepan-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 4,8 2-(1-cykloheksylo-4-metyloazepan-4-ylo)-1H-benzimidazolo-4-karboksamid * 11,9 * nie według wynalazku (dane porównawcze) Hamowanie PARP K i (nm) 1 [0073] Następujące przykłady zamieszczono w celu przedstawienia najbardziej użytecznych wykonań oraz lepszego zrozumienia opisu procedur i konceptualnych aspektów obecnego wynalazku. Badanie in vivo (nie według obecnego wynalazku) [0074] Badanie to prowadzono na myszach nagich z nowotworami HCT-116 w kończynie. Na trzy dni (-3) przed rozpoczęciem radioterapii myszy implantowano i.p. OMP dostarczającymi A-6233 w dawkach 0, 6,2, 12, lub 2 mg/kg/dzień przez 14 dni. Począwszy od dnia 0 myszy poddawano radioterapii (2 Gy/dzień) podające dawek, samych lub w kombinacji z 3 różnymi dawkami 2-(N-propylopiperydyn-4- ylo)benzimidazolo-4-karboksamidu. [007] Jak widać z danych przedstawionych na Figurze 1, kombinacja związku, 2-(N-propylopiperydyn-4- ylo)benzimidazolo-4-karboksamidu, z radioterapią spowodowała znaczną poprawę jeśli chodzi o zmniejszenie wielkości guza w porównaniu z podawaniem radioterapii lub samego związku jako monoterapii. Badanie in vivo (nie według obecnego wynalazku) [0076] Badanie to prowadzono na myszach z czerniakiem mysim B16F. Myszy podzielono na sześć leczonych grup po 8- myszy na grupę. Grupy leczone przedstawiono na Figurze 2. W dniu 0 myszom 11

13 C7BL/6 wstrzyknięto s.c. komórki B16F. W dniu 1 rozpoczęto dawkowanie. A podawano p.o., dwa razy dziennie (b.i.d.) w dniach W dniach 3-7 podawano temozolomid (TMZ) p.o., raz dziennie (q.d.) (w grupach otrzymujących TMZ i A-86169, TMZ podawano dwie godziny po podaniu A-86169). [0077] Jak widać z danych przedstawionych na Figurze 2, podawany doustnie A znacznie zwiększył skuteczność TMZ w sposób zależny od dawki. Kombinacja A w dawce 2, 12, lub 3,1 mg/kg/dzień p.o., podawanej b.i.d., z TMZ w dawce 62, mg/kg/dzień (p.o., q.d. przez dni) okazała się znacznie bardziej skuteczna niż monoterapia z zastosowaniem TMZ. Badanie in vivo [0078] Badanie to prowadzono stosując szczury Fisher L jest wszczepialną linią komórkową glejaka szczurzego, która wywołuje ortotopowego glejakomięsaka u szczurów Fisher 344. Ponieważ 9L jest wszczepiana ortotopowo, model ten można stosować do oceny czy związek może być skuteczny w środowisku, w którym lek musi przekroczyć barierę krew-mózg. Środki, które przekraczają barierę krewmózg, takie jak TMZ, w tym modelu są bardziej skuteczne niż środki, które bariery tej nie przekraczają. [0079] Szczury losowo podzielono na leczone grupy (po szczurów na grupę), z nośnikiem, TMZ (17, mg/kg/dzień, p.o. q.d.) oraz A (, 18 i 0 mg/kg/dzień, p.o. b.i.d.) + TMZ (17, mg/kg, p.o. q.d.). Leczenie A rozpoczęto w 3 dniu po wszczepieniu komórek nowotworowych i kontynuowano przez 13 dni. TMZ podawano w dniach od 4 do 8. Wzrost guza monitorowano wzdłużnie, stosując wzmocnione kontrastem obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Przeżywalność u zwierząt oceniano na podstawie humanitarnej eutanazji u szczurów wykazujących objawy nieodwracalnej choroby. Wyniki przedstawiono na Figurze 3. [0080] Po połączeniu z A TMZ znacznie zwiększył jego aktywność przeciwnowotworową. A w dawce 0 mg/kg/dzień w kombinacji TMZ zmniejszył objętość guza (w dniu 14) o 63%, co stanowi wynik lepszy niż 44% dla samego TMZ (p < 0,00). Kombinacja dawek 18 mg/kg/dzień lub 0 mg/kg/dzień A i TMZ również w istotny sposób przedłużyła przeżywalność u zwierząt (p < 0,00, test Log-rank). [0081] Profil farmakokinetyczny A oceniano u szczurów z guzem, u których mierzono stężenie leku w osoczu, jak również w mózgu i w tkankach guza. Po wielokrotnych dawkach A (0 mg/kg/dzień), stężenie związku 2 godziny po podaniu (prawie C max ) odpowiednio w osoczu, mózgu i tkankach guza wynosiło 1,36 ± 0:16 µg/ml, 0,72 ± 0,12 µg/g i 3,00 ± 0,16 µg/g. W porównaniu z innymi inhibitorami PARP A wykazał poprawioną biodostępność w tkankach mózgu. Współpodawanie TMZ nie zmieniło profilu PK A w osoczu. Badanie in vivo (nie według obecnego wynalazku) [0082] Do oceny zdolności A do zwiększenia skuteczności środków opartych na platynie stosowano model ksenoprzeszczepu raka sutka MX-1 u myszy scid. Ta linia komórkowa pochodzi od 29-letniej kobiety ze słabo zróżnicowanym rakiem sutka. Mix-1 jest wrażliwa na środki cytotoksyczne. [0083] Karboplatyna, zawierający platynę lek przeciwrakowy drugiej generacji, jest obecnie standardowym lekiem do postępowania przy raku płuc, raku jajnika, raku głowy i szyi. Nowotwory MX-01 są wrażliwe na karboplatynę. A zatem, aby uzyskać odpowiednie okno eksperymentalne umożliwiające zbadanie stopnia wzmocnienia działania z inhibitorami PARP, karboplatynę podaje się w niskich dawkach, i 1 mg/kg/dzień. 12

14 [0084] Myszy podzielono losowo na leczone grupy po 8- myszy na grupę. 16 dnia dopasowano pod względem wielkości do około 0 mm 3. A podawano w dawce 2 mg/kg/dzień s.c., przez 14 dni, za pomocą minipomp osmotycznych (OMP), począwszy od 17 dnia. Karboplatynę podawano i.p. w dniu, 24 i 27. Dane przedstawione na Figurze 4 oznaczają średnią ± S.E.M. dla 8- myszy na leczoną grupę. [008] Jako pojedynczy środek karboplatyna spowodowała zależne od dawki zahamowanie guza. A podawany w dawce 2 mg/kg/dzień przez OMP przez 14 dni spowodował wyraźne wzmocnienie działania karboplatyny w dawce i 1 mg/kg/dzień, co znalazło odzwierciedlenie w objętościach guzów. Kombinacja mg/kg/dzień karboplatyna/parp zmniejszyła objętości guza od dnia 26, podczas gdy przy monoterapii karboplatyną uzyskano jedynie opóźnienie wzrostu guza. Badanie in vivo nie według obecnego wynalazku [0086] W badaniu tym oceniano skuteczność A w kombinacji z cisplatyną w modelu ksenoprzeszczepu raka sutka MX-1 u myszy nagich. W dniu 16 guzy dopasowano pod względem wielkości do 0 mm 3 i tego samego dnia rozpoczęto terapię inhibitorem PARP (p.o., b.i.d. x8). W dniu 18 podano i.p. pojedynczą dawkę 6,0 mg/kg/dzień. Dane przedstawione na Figurze oznaczają średnią ± S.E.M. dla 9 myszy w grupie leczonej. [0087] A spowodował wyraźne wzmocnienie działania cisplatyny. A w dawkach, 2 i 0 mg/kg/dzień w kombinacji z cisplatyną wykazała poprawę w ilości wyleczeń (8/9, 8/9 i 6/9 zwierząt, odpowiednio, wyleczenia określa się jako niemierzalne guzy pod koniec badania), podczas gdy w monoterapii cisplatyną uzyskano jedynie 3/9 wyleczeń. Badania odpowiedzi na dawkę wykazały, że maksymalne działanie uzyskano przy dawce mg/kg/dzień A [0088] Zgłaszający stwierdzili również, że do zmniejszenia objętości guza można stosować inhibitory HDAC, takie jak kwas walproinowy. Kwas walproinowy pokonuje barierę krew-mózg, jest dobrze przetestowany i jest bezpiecznie tolerowany u dzieci. Kwas walproinowy jako pojedynczy środek terapeutyczny stosowano jako środek przeciwnowotworowy w guzach u dorosłych i u dzieci, obejmujących nerwiaki niedojrzałe i glejaki. Zgłaszający stwierdzili, że kwas walproinowy może wzmocnić działanie radioterapii (patrz, Figura 6). Inhibitor PARP A również przekracza barierę krew-mózg i może dobrze działać w kombinacji z kwasem walproinowym. DAWKOWANIE [0089] Zgłaszający badali dawkowanie związków o wzorze (I), takich jak 2-[(2R)-2-metylopirolidyn-2-ylo]- 1H-benzimidazolo-4-karboksamid, u ludzi. Przy podawaniu ABT-888 i temozolomidu, Zgłaszający stosowali następujący schemat, przedstawiony w Tabeli 2. Taki protokół dawkowania można stosować w okresie aż do 12 cykli. Tabela 2 DZIEŃ LEK temozolomid X X X X X przerwa i ocena ABT-888 X X X X X X X X [0090] Do podawania temozolomidu Zgłaszający stosowali następujący schemat eskalacji dawki, przedstawiony w Tabeli 3. U wszystkich pacjentów podawanie rozpoczęto od poziomu dawki 1. Pacjentom z białaczką podawano dawkę o jeden poziom niższą od poziomu dawki określonej w badaniach dla pacjentów 13

15 z guzami litymi/cns. W Tabeli 4 przedstawiono dostosowanie dawki temozolomidu dla pacjentów z guzami litymi/cns. Dostosowanie dawki temozolomidu dla pacjentów z białaczkami przedstawiono w Tabeli. Tabela 3 Schemat eskalacji dawki temozolomidu Poziom dawki Dawka 0 12 mg/m 2 /dzień 1 mg/m 2 /dzień 2 17 mg/m 2 /dzień 3 0 mg/m 2 /dzień Tabela 4 Dzień 29, ANC i/lub liczba Odzysk Dopasowanie dawki płytek (LP) 00 ANC < 00/µl 0000 LP < 0 000/µl Przed dniem 42 od rozpoczęcia pierwszego cyklu Wprowadzenie TMZ bez dopasowania dawki 00 ANC < 0000 LP Po 42 dniach od rozpoczęcia Zmniejszenie dawki TMZ 00/µl < 10000/µl pierwszego cyklu o 2 mg/m 2 /dzień ANC < 00 LP < 0000/ml N.A. Zmniejszenie dawki TMZ o 2 mg/m 2 /dzień Tabela Schemat terapii do kontynuacji, gdy ANC 00/µl i liczba płytek,000/µl od dnia 28 Gdy ANC 00/µl i liczba płytek 000/µl) do dnia 42 -> zmniejszenie dawki TMZ do 2 mg/m 2 /dzień Gdy ANC 00/µl i/lub liczba płytek,000/µl do dnia 42 -> szpik kostny < 2% blastocyty Odroczenie terapii aż ANC 00/µl i liczba płytek,000/µl Zmniejszenie dawki TMZ do 2 mg/m 2 /dzień 1 Dodatkowe badania in vivo [0091] Na Figurach 7 i 8 przedstawiono procentowy stopień przeżywalności u myszy ze śródmóżdżkowymi ksenoprzeszczepami rdzeniaka móżdżku po leczeniu TMZ i ABT-888. Czas podano w dniach. [0092] Wyniki podawania oraz wzmocnienie aktywności in vivo kombinacji różnych ilości TMZ i ABT-888 dla limfocytów T HSB w ALL; dla komórek JM1 pre-b ALL; i pierwotnych komórek P11 AML przedstawiono na Figurach [0093] Dane te wskazują na zwiększenie toksyczności TMZ przez ABT-888. Zastrzeżenie patentowe 1. Inhibitor PARP lub jego terapeutycznie dopuszczalna sól, gdzie inhibitorem PARP jest 2-[(2R)-2- metylopirolidyn-2-ylo]-1h-benzimidazolo-4-karboksamid, do stosowania w leczeniu raka lub w hamowaniu wzrostu guza u ssaka, przy czym rakiem tym jest nowotwór CNS, a inhibitor PARP jest podawany w kombinacji z radioterapią. 14

16 3 EP B1 1

17 16

18 17

19 Ksenoprzeszczepy DAOY 18

20 19

21

22 ODNOŚNIKI CYTOWANE W OPISIE Cytowaną przez zgłaszającego listę odnośników zamieszczono jedynie dla wygody czytającego. Nie stanowi ona części dokumentu Patentu Europejskiego. Nawet przy dużej staranności w zestawieniu listy odnośników, nie można wykluczyć błędów i pominięć i EPO zrzeka się odpowiedzialności w tym względzie. Cytowana w opisie literatura niepatentowa Methods in Cell Biology. Academic Press, 1976, vol. XIV, 33 [0068] 21