WYŻSZA SZKOŁA UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH SYLABUS PRZEDMIOTU Ergonomia z anatomią I. Informacje ogólne 1. Nazwa przedmiotu: Ergonomia z anatomią 2. Rodzaj przedmiotu - obowiązkowy 3. Poziom i kierunek studiów: niestacj. studia II stopnia, Wzornictwo i Architektura wnętrz. Rok studiów: I. Semestr : zimowy/letni 6. Liczba i rodzaj godzin zajęć: 36. Liczba punktów ECTS: 8. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy prowadzącego: Michał Murawa, dr 9. Język owy: polski, angielski II. Informacje szczegółowe 1. Cele zajęć C1 C2 C3 C C Celem nauczania jest zaprezentowanie studentom obszaru wiedzy z zakresu nauk o człowieku i jego pracy: elementy anatomii antropometrii inżynieryjnej, fizjologii pracy, biomechaniki, w szczególności ergonomii, które pozwolą im na racjonalne rozwiązywanie problemów projektowania dla człowieka i w jego skali. Absolwent powinien potrafić ocenić ergonomiczność obiektu użyteczności publicznej a także produktu Absolwent powinien posiadać umiejętność organizowania ergonomicznej przestrzeni pracy, wypoczynku oraz działalności projektowej. Absolwent posiada umiejętność analizowania i korygowania zastałych sytuacji projektowych we wnętrzu Absolwent zna metody badawcze wykorzystywane w ergonomii oraz potrafi zlokalizować ośrodki badawcze, które umożliwią mu podejmowanie właściwych decyzji projektowych 2. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych (jeśli obowiązują): 1
Studenci przed rozpoczęciem nauki przedmiotu powinni posiadać ugruntowaną wiedzę z zakresu podstaw fizyki i biologii 3. Efekty w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych Efekty w odniesieniu do wiedzy Opis efektów Ma szczegółową wiedzę w zakresie dotyczącym obszarów sztuki i nauki niezbędną do formułowania i rozwiązywania złożonych zagadnień w zakresie dyscyplin artystycznych właściwych dla studiowanego kierunku studiów Wykazuje zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi aspektami studiowanego kierunku studiów oraz wykorzystuje tę wiedzę dla dalszego artystycznego rozwoju Efekty w odniesieniu do umiejętności Opis efektów Umie podejmować samodzielnie decyzje odnośnie do projektowania i realizacji prac artystycznych EK Jest przygotowana do współdziałania z innymi osobami w ramach prac zespołowych i jest zdolna do podjęcia wiodącej roli w takich zespołach Posiada umiejętność przygotowania rozbudowanych prac pisemnych i wystąpień ustnych, dotyczących zagadnień szczegółowych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł Efekty w odniesieniu do kompetencji społecznych. Treści programowe treści programowych TP1 Opis efektów Posiada umiejętność krytycznej oceny Opis treści programowych Odniesienie do efektów dla przedmiotu (symbol efektów) Praktyczne zastosowanie metod badawczych w,, 2
ergonomii. TP2 Anatomii układu ruchu człowieka.,, TP3 Biomechanika kręgosłupa., TP Biomechaniczne aspekty postawy ciała., TP Biomechaniczne aspekty pozycji siedzącej., TP6 Krytyczna analiza różnych typów siedzisk.,, TP Ergonomia stanowiska pracy.,, TP8 Metodyka projektowania ergonomicznego stanowisk pracy.,, TP9 Krytyczna analiza różnych stanowisk pracy.,, EK, TP10 Ergonomia a osoby starsze i niepełnosprawne.,, TP11 Analiza barier architektonicznych w obiektach użyteczności publicznej. TP12 Aktualne trendy w ergonomii dla osób niepełnosprawnych.,,, EK,,,,. Literatura podstawowa: Batogowska A. (1998) Podstawy ergonomii. Wyd. WSP w Olsztynie, Olsztyn. Fiell Ch., Grandjean E. (198) Ergonomia Mieszkania. Aspekty fizjologiczne i psychologiczne w projektowaniu. Wyd. Arkady. Warszawa. Ewa Górska, Edwin Tytyk(1996) Ergonomia w projektowaniu stanowisk pracy Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Jabłoński J. (2006) Ergonomia produktu Ergonomiczne zasady projektowania produktów. Kania J. (1980) Metody ergonomiczne. PWE, Warszawa. Konarska Maria (2001) Ergonomia pracy biurowej, Warszawa CIOP. Mc Cormick E.J. (19) Antropotechnika. Przystosowanie konstrukcji maszyn i urządzeń do człowieka. Wyd. NOT, Warszawa. Mayer-Bohe W. (1998) Budownictwo dla osób starszych i niepełnosprawnych. Arkady. Warszawa. Neufert E. (2000) Podręcznik Projektowania architektoniczno-budowlanego. Arkady, Warszawa. Rozporządzenie (1998) Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 1 grudnia 199r. W sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Aktualizacja 1998r. 3
Rozporządzenie (2002) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej Nr. Warszawa, 1 czerwca 2002 r. Stępowski M. Siedziska. Wydawnictwo Związkowe CRZZ. Warszawa Tytyk E. (2001) Projektowanie ergonomiczne. PWN. Warszawa-Poznań. Ustawa (1998) Ustawa z dnia lipca 199r. Prawo budowlane. Aktualizacja 1998r. dodatkowa: Fiell P. (199) 1000 Chairs. Taschen. Grandjean E. (1980) Fitting the task to the Man. An ergonomic approach. Taylor&Francis Ltd. London. Kuldschun H., Rossmann E.(1980) Budownictwo dla upośledzonych fizycznie. Arkady. Warszawa. Skaradzińska M. (1991) Vademecum Projektanta. Problemy osób niepełnosprawnych. 3. Mieszkanie i jego wyposażenie. Inst. Wzorn. Przemysłowego, Warszawa. Wykowska M. Ergonomia. Wydanie internetowe 6. Informacja o przewidywanej możliwości wykorzystania e-learningu Nie przewiduje się.. Odniesienie efektów przedmiotu do efektów ustalonych dla obszaru w obszarze dla przedmiotu w zakresie sztuki A2_W08 A2_W11 A2_U13 EK A2_U1 A2_U18 A2_K0 8. Kalkulacja nakładu pracy studenta Opis stosowanych form aktywności umożliwiające osiągniecie założonych efektów dla przedmiotu Szacunkowa liczba godzin poświęcona na daną aktywność
EK ćwiczenia praktyczne 10 prezentacje studentów 10 Przygotowanie do zaliczeń 10 Suma godzin 120 Liczba punktów ECTS dla przedmiotu 9.Kryteria i metody oceny realizacji zamierzonych efektów : - wiedza i umiejętności zaprezentowane na zaliczeniu pisemnym - odpowiedzi oceniane są punktowo - przygotowanie pracy zaliczeniowej,0 Bardzo dobra znajomość anatomii oraz zasad ergonomii. Umiejętność wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Bardzo dobra znajomość zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia, jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami i nieścisłościami.,0 Dobra znajomość anatomii oraz zasad ergonomii. Umiejętność wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Dobra znajomość zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia 3, Średni poziom znajomości anatomii oraz zasad ergonomii. Umiejętność wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Średni poziom znajomości zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia 3,0 Podstawowy poziom znajomości anatomii oraz zasad ergonomii. Podstawowa umiejętność wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Podstawowy poziom znajomości zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia 2,0 Niezadowalający poziom znajomości anatomii oraz zasad ergonomii. Brak umiejętności wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Niedostateczny poziom znajomości zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia