Nazwa modułu: Socjotechnika w mediach Rok akademicki: 2016/2017 Kod: HSO-2-207-MK-s Punkty ECTS: 3 Wydział: Humanistyczny Kierunek: Socjologia Specjalność: Multimedia i komunikacja społeczna Poziom studiów: Studia II stopnia Forma i tryb studiów: Stacjonarne Język wykładowy: Polski Profil kształcenia: Ogólnoakademicki (A) Semestr: 2 Strona www: Osoba odpowiedzialna: dr Stojkow Maria (stojkoff@gmail.com) Osoby prowadzące: dr Stojkow Maria (stojkoff@gmail.com) Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć Kod EKM Student, który zaliczył moduł zajęć wie/umie/potrafi Powiązania z EKK Sposób weryfikacji efektów kształcenia (forma zaliczeń) Wiedza M_W004 Potrafi zidentyfikować źródła norm regulujących socjotechniczne wykorzystanie mediów. Rozumie mechanizmy i skutki wpływu socjotechniki na ludzkie zachowania. Ma poszerzoną wiedzę o relacjach między światem polityki a światem mediów. SO2A_W05, SO2A_W06 Projekt, Kolokwium, Aktywność na zajęciach M_W005 Ma pogłębioną wiedzę w zakresie wykorzystanie mediów do celów socjotechnicznych. SO2A_W13 Kolokwium, Aktywność na zajęciach M_W006 Rozumie działanie grup interesów i możliwości ich mobilizacji za sprawą socjotechniki. SO2A_W07 Umiejętności M_U005 Potrafi analizować wykorzystanie socjotechniki w mediach, rozpoznawać jego kontekst ekonomiczny, polityczny i kulturowy. Potrafi powiązać przemiany socjotechniki z przemianami ekonomicznymi, politycznymi i kulturowymi, rozpoznać przemiany retoryki we społeczeństwach nowoczesnych i ponowoczesnych. SO2A_U02, SO2A_U04 Wykonanie ćwiczeń, 1 / 5
M_U006 Potrafi korzystać z różnorodnych źródeł i technik pozyskiwania danych o mediach, dokonywać ich selekcji. Potrafi przygotować prezentację z wykorzystaniem tych danych z odpowiednią argumentacją. SO2A_U11, SO2A_U12 Wykonanie ćwiczeń, Kompetencje społeczne M_K003 Jest przygotowany do otwartego uczestnictwa w dyskusji, wyrażania i przyjmowania uwag krytycznych. Formułuje wnioski z analiz w kategoriach rekomendacji zmian w życiu społecznym i politycznym, ma świadomość konieczności aktywnego działania zbiorowego na rzecz wprowadzenia tych zmian w życie. SO2A_K04, SO2A_K07 Udział w dyskusji, Prezentacja, Aktywność na zajęciach Matryca efektów kształcenia w odniesieniu do form zajęć Kod EKM Student, który zaliczył moduł zajęć wie/umie/potrafi Forma zajęć Wykład audytoryjne laboratoryjne projektowe Konwersatori um seminaryjne praktyczne terenowe warsztatowe Inne E-learning Wiedza M_W004 M_W005 M_W006 Umiejętności M_U005 Potrafi zidentyfikować źródła norm regulujących socjotechniczne wykorzystanie mediów. Rozumie mechanizmy i skutki wpływu socjotechniki na ludzkie zachowania. Ma poszerzoną wiedzę o relacjach między światem polityki a światem mediów. Ma pogłębioną wiedzę w zakresie wykorzystanie mediów do celów socjotechnicznych. Rozumie działanie grup interesów i możliwości ich mobilizacji za sprawą socjotechniki. Potrafi analizować wykorzystanie socjotechniki w mediach, rozpoznawać jego kontekst ekonomiczny, polityczny i kulturowy. Potrafi powiązać przemiany socjotechniki z przemianami ekonomicznymi, politycznymi i kulturowymi, rozpoznać przemiany retoryki we społeczeństwach nowoczesnych i ponowoczesnych. 2 / 5
M_U006 Potrafi korzystać z różnorodnych źródeł i technik pozyskiwania danych o mediach, dokonywać ich selekcji. Potrafi przygotować prezentację z wykorzystaniem tych danych z odpowiednią argumentacją. Kompetencje społeczne M_K003 Jest przygotowany do otwartego uczestnictwa w dyskusji, wyrażania i przyjmowania uwag krytycznych. Formułuje wnioski z analiz w kategoriach rekomendacji zmian w życiu społecznym i politycznym, ma świadomość konieczności aktywnego działania zbiorowego na rzecz wprowadzenia tych zmian w życie. Treść modułu zajęć (program wykładów i pozostałych zajęć) audytoryjne te mają studentom przybliżyć pojęcie socjotechniki i możliwości jej zastosowania w różnych dziedzinach życia. Współcześnie inżynieria społeczna, dzięki mediom, może być realizowana w skali masowej. W związku z tym w ramach zajęć skupimy się właśnie na narzędziach oddziaływania socjotechnicznego i instrumentach, którymi dysponuje, by kształtować postawy ludzi zgodnie ze swoimi założeniami. Celem zajęć będzie wykształcenie umiejętności formowania socjotechniczych przekazów i oceniania skuteczności tych istniejących. 1. Psychologiczne zasady w socjotechnice. [Aronson i inni 2007: 310-352; Zimbardo 2009: 232-243 i 279-284, Cialdini 2011: do wyboru 2 rozdziały] 2. Pojęcie socjotechniki. Manipulacja stały element życia społecznego. [Frieske 2000] 3. Techniki wywierania wpływu na ludzi. [Karwat 2007: rozdz.5,6,7; Karwat 2006: 4,5,6,7,8,9] 4. Socjotechnika wyborcza. [Lijphard 1998; Karwat 1999: rozdz.1] 5. Propaganda a marketing polityczny i wyborczy. [Newcourt-Nowodworski 2008] 6. Komunikacja a manipulacja. Socjotechniki w komunikowaniu politycznym. [Pawełczyk, Piontek 1999: 61-78; Karwat 1999: rozdz.2 i 3] 7. Socjotechnika polityczna: perswazyjność języka i obrazu w polityce. [Pawełczyk, Pionek 1993, Kołodziej 2004] 8. Socjotechnika polityczna: perswazyjność języka i obrazu w polityce cd. [Kłosińska 2004; Kochan 1995] 9. Humor polityczny i jego rola w debacie publicznej. [Zijdervelt 2008] 10. Socjotechnika a religia: perswazyjność przekazów religijnych. 3 / 5
[Garpiel 2004; Leszczyńska 2004 11. Socjotechnika a reklama. [Bralczyk 1998; Lewiński 1999: 192-244] 12. Peswazyjność obrazu: film jako narzędzie socjotechniki. 13. Sondaże jako narzędzie socjotechniki. [Dyoniziak 1997: 22-30 i 34-60; Romaniuk 2004] 14. Kłamstwo w polityce i jego wykrywanie. Komunikowanie skuteczne przemiany retoryki w nowym typie społeczeństwa. [Antas 2000: 185-197 i 279-310; Ekman 2003: 269-289; Gill, Whedbee 2001; Kowal 2004] Sposób obliczania oceny końcowej Projekt 30% Prezentacja projektu 20% Ocena z kolokwium 50% Wymagania wstępne i dodatkowe Elementami zaliczenia są: - Aktywność na zajęciach (udział w dyskusji, wykonywanie ćwiczeń) - Kolokwium - Przygotowanie projektu, na który składa się analiza konkretnej kampanii politycznej. Kompletny projekt bazuje na możliwie szerokim zestawie źródeł (odnosi się do różnych form komunikacji politycznej), omawia socjotechniki wykorzystane przez głównych aktorów gry politycznej, identyfikuje wykorzystaną retorykę polityczną, rozpoznaje wpływ kampanii na zachowania zbiorowe, formułuje rekomendacje dot. zmian w życiu społecznym i politycznym. W trakcie przygotowywania projektu studenci uczestniczą w konsultacjach z prowadzącym. - Prezentacja projektu wymaga przygotowanie odpowiednich argumentów i potencjalnych kontrargumentów do prezentowanych tez. Skuteczność radzenia sobie przyjmowaniem uwag krytycznych jest elementem oceny prezentacji. Zalecana literatura i pomoce naukowe Antas, Jolanta. 2000. O KŁAMSTWIE I KŁAMANIU. STUDIUM SEMANTYCZNO-PRAGMATYCZNE, Kraków: Wydawnictwo TAiWPN UNIVERSITAS. Aronson, Elliot, Timothy Wilson, Robin Akert. 2007. PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA. SERCE I UMYSŁ, Warszawa: Zysk i S-ka. Bralczyk, Jerzy. 1998. JĘZYK NA SPRZEDAŻ, Warszawa: Business Press. Cialdini, Robert. 2011. ZASADY WYWIERANIA WPŁYWU NA LUDZI, Gliwice: OnePress. Dyoniziak, Ryszard. 1997. SONDAŻE A MANIPULOWANIE SPOŁECZEŃSTWEM, Kraków: Uniwersitas. Ekman, Paul. 2003. KŁAMSTWO I JEGO WYKRYWANIE W BIZNESIE, POLITYCE I MAŁŻEŃSTWIE, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Frieske, Kazimierz. 2000. Socjotechnika wyznanie niewiary, w: Jerzy Kubin, Jerzy Kwaśniewski (red.), SOCJOTECHNIKA. KONTROWERSJE, ROZWÓJ, PERSPEKTYWY, Warszawa: Wydawnictwo UW. Garpiel, Rafał. 2004. Perswazyjność obrazu w przekazach kaznodziejskich, w: Rafał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków: Kraków: Wydawnictwo Nomos. Gill, Ann, Karen Whedbee. 2001. Retoryka, w: Teun van Dike (red.), DYSKURS JAKO STRUKTURA I PROCES, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Karwat, Mirosław. 2006. O DEMAGOGII, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe. Karwat, Mirosław. 1999. SZTUKA MANIPULACJI POLITYCZNEJ, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek. Karwat, Mirosław. 2007. TEORIA PROWOKACJI, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Kłosińska, K. 2004. Językowe cechy politycznego dyskursu zamkniętego, w: Rafał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków: Wydawnictwo Nomos. Kochan, Marek. 1995. POJEDYNEK NA SŁOWA. Techniki erystyczne, Kraków: Znak. Kołodziej, Jacek. 2004. Polska programowa piosenka wyborcza jako środek multimedalnej perswazji politycznej, w: R afał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, 4 / 5
PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków: Wydawnictwo Nomos. Kowal, Izabela. 2004. Gra w klasy. Miejsca wspólne jako fundament retoryki perswazji, w: Rafał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków:: Wydawnictwo Nomos. Leszczyńska Katarzyna. 2004. Techniki perswazyjne w wypowiedziach duchownych katolickich, w: Rafał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków: Kraków: Wydawnictwo Nomos. Lewiński, Piotr H. 1999. RETORYKA REKLAMY, Wrocław: Wydawnictwo UWr. Lijphard A. 1998. Inżynieria wyborcza: Ograniczenia i możliwości, w: Jerzy Szczupaczyński (red.), WŁADZA I SPOŁECZEŃSTWO 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Newcourt-Nowodworski, Stanley. 2008. CZARNA PROPAGANDA, Kraków: Znak Pawełczyk, Piotr, Dorota Piontek. 1993. Mity i stereotypy w socjotechnikach wyborczych, w: Krzysztof Borowczyk, Piotr Pawełczyk (red.), W KRĘGU MITÓW I STEREOTYPÓW, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek. Pawełczyk, Piotr, Dorota Piontek. 1999. SOCJOTECHNIKA W KOMUNIKOWANIU POLITYCZNYM, Poznań: Wydawnictwo UAM. Romaniuk, Agata. 2004. Perswazyjne wykorzystanie sondaży przedwyborczych w procesie kształtowania sceny politycznej i preferencji wyborców, w: Rafał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków : Wydawnictwo Nomos. Zijdervelt A. C. 2008. Humor i śmiech w tkance społecznej, w: Piotr Sztompka, Małgorzata Bogunia- Borowska (red.), SOCJOLOGIA CODZIENNOŚCI, Kraków: Znak, s.628-656. Zimbardo, Philip. 2009. EFEKT LUCYFERA, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Publikacje naukowe osób prowadzących zajęcia związane z tematyką modułu Nie podano dodatkowych publikacji Informacje dodatkowe Brak Nakład pracy studenta (bilans punktów ECTS) Forma aktywności studenta Dodatkowe godziny kontaktowe z nauczycielem Samodzielne studiowanie tematyki zajęć Przygotowanie sprawozdania, pracy pisemnej, prezentacji, itp. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych Przygotowanie do zajęć Sumaryczne obciążenie pracą studenta Punkty ECTS za moduł Obciążenie studenta 2 godz 30 godz 77 godz 3 ECTS 5 / 5