KRYTYCZNA LICZBA REYNOLDSA

Podobne dokumenty
INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 5

MECHANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM

. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest porównanie na drodze obserwacji wizualnej przepływu laminarnego i turbulentnego, oraz wyznaczenie krytycznej licz

WYZNACZENIE WSPÓŁCZYNNIKA OPORU LINIOWEGO PRZEPŁYWU LAMINARNEGO

ĆWICZENIE LABORATORYJNE nr 1. Wyznaczanie współczynnika wydatku otworów z przystawkami oraz otworów zatopionych

Katedra Silników Spalinowych i Pojazdów ATH ZAKŁAD TERMODYNAMIKI. Badanie pompy ciepła - 1 -

Ćwiczenie N 13 ROZKŁAD CIŚNIENIA WZDŁUś ZWĘśKI VENTURIEGO

J. Szantyr Wyklad nr 6 Przepływy laminarne i turbulentne

INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 4 OKREŚLENIE WSPÓŁCZYNNIKA STRAT LOEKALNYCH

PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

PRZEPŁYW CIECZY W KORYCIE VENTURIEGO

WYKŁAD 8B PRZEPŁYWY CIECZY LEPKIEJ W RUROCIĄGACH

Straty energii podczas przepływu wody przez rurociąg

Laboratorium. Hydrostatyczne Układy Napędowe

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

1. Podstawowe pojęcia w wymianie ciepła

J. Szantyr Wykład nr 27 Przepływy w kanałach otwartych I

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW. Ćwiczenie N 2 RÓWNOWAGA WZGLĘDNA W NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ

Podstawowe narzędzia do pomiaru prędkości przepływu metodami ciśnieniowymi

Hydrostatyczne Układy Napędowe Laboratorium

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu)

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu)

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu) (1.1) (1.2a)

J. Szantyr Wykład nr 20 Warstwy przyścienne i ślady 2

Instrukcja stanowiskowa

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA WNIKANIA CIEPŁA PODCZAS KONWEKCJI WYMUSZONEJ GAZU W RURZE

ĆWICZENIE NR 4 WYMIENNIK CIEPŁA

Metrologia Techniczna

1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie zależności współczynnika strat liniowych λ w funkcji liczby Reynolsa i porównanie uzyskanych wyników

POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTRUKCJA Z LABORATORIUM W ZAKŁADZIE BIOFIZYKI. Ćwiczenie 5 POMIAR WZGLĘDNEJ LEPKOŚCI CIECZY PRZY UŻYCIU

5.2. OCHROPOWATOŚĆ BEZWZGLĘDNA k RUR (PN-76/M )

LEPKOŚĆ. D średnica rury, V średnia prędkość cieczy w rurze, d gęstość cieczy, η (czyt. eta ) lepkość dynamiczna.

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA Wydział Mechaniczny Katedra Pojazdów Mechanicznych i Transportu LABORATORIUM TERMODYNAMIKI TECHNICZNEJ

MECHANIKA PŁYNÓW Płyn

BADANIE WYMIENNIKÓW CIEPŁA

Badania modelowe przelewu mierniczego

WSPÓŁCZYNNIK PRZEJMOWANIA CIEPŁA PRZEZ KONWEKCJĘ

Wyznaczanie współczynnika przenikania ciepła dla przegrody płaskiej

OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym

SPRĘŻ WENTYLATORA stosunek ciśnienia statycznego bezwzględnego w płaszczyźnie

Wyznaczanie współczynnika lepkości cieczy za pomocą wiskozymetru Höpplera (M8)

SYSTEM DO POMIARU STRUMIENIA OBJĘTOŚCI WODY ZA POMOCĄ ZWĘŻKI

Mechanika płynów : laboratorium / Jerzy Sawicki. Bydgoszcz, Spis treści. Wykaz waŝniejszych oznaczeń 8 Przedmowa

J. Szantyr Wykład nr 19 Warstwy przyścienne i ślady 1

J. Szantyr Wykład 4 Podstawy teorii przepływów turbulentnych Zjawisko występowania dwóch różnych rodzajów przepływów, czyli laminarnego i

POLITECHNIKA WROCŁAWSKA, INSTYTUT INŻYNIERII BIOMEDYCZNEJ I POMIAROWEJ LABORATORIUM POMIARÓW WIELKOŚCI NIEELEKTRYCZNYCH I-21

POLITECHNIKA GDAŃSKA

Pomiar prędkości i natęŝenia przepływu za pomocą rurek spiętrzających

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

Ćwiczenie 3: Wyznaczanie gęstości pozornej i porowatości złoża, przepływ gazu przez złoże suche, opory przepływu.

Ćwiczenie laboratoryjne Parcie wody na stopę fundamentu

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 13: Współczynnik lepkości

Pomiar natęŝeń przepływu gazów metodą zwęŝkową

Nieustalony wypływ cieczy ze zbiornika przewodami o różnej średnicy i długości

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA WYDZIAŁ MECHANICZNY INSTYTUT POJAZDÓW MECHANICZNYCH I TRANSPORTU

ĆWICZENIE NR 1 POMIARY LEPKOŚCI PŁYNÓW REOLOGICZNYCH

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY NA PODSTAWIE PRAWA STOKESA

Laboratorium z Konwersji Energii. Kolektor słoneczny

AUTOMATYKA I POMIARY LABORATORIUM - ĆWICZENIE NR 15 WYMIENNIK CIEPŁA CHARAKTERYSTYKI DYNAMICZNE

POLITECHNIKA ŚWIĘTOKRZYSKA w Kielcach WYDZIAŁ MECHATRONIKI I BUDOWY MASZYN KATEDRA URZĄDZEŃ MECHATRONICZNYCH LABORATORIUM FIZYKI INSTRUKCJA

Badania charakterystyki sprawności cieplnej kolektorów słonecznych płaskich o zmniejszonej średnicy kanałów roboczych

Politechnika Gdańska

MECHANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy. opracowała dr A. Kacperska

POMIAR STRUMIENIA PRZEPŁYWU PŁYNÓW I OPORÓW PRZEPŁYWU

Ćw. M 12 Pomiar współczynnika lepkości cieczy metodą Stokesa i za pomocą wiskozymetru Ostwalda.

1.10 Pomiar współczynnika lepkości cieczy metodą Poiseuille a(m15)

OPORY PRZEPŁYWU PRZEWODÓW WENTYLACYJNYCH

SPIS TREŚCI Obliczenia zwężek znormalizowanych Pomiary w warunkach wykraczających poza warunki stosowania znormalizowanych

OPORY PRZEPŁYWU PRZEWODÓW WENTYLACYJNYCH

Prędkości cieczy w rurce są odwrotnie proporcjonalne do powierzchni przekrojów rurki.

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

Gęstość i ciśnienie. Gęstość płynu jest równa. Gęstość jest wielkością skalarną; jej jednostką w układzie SI jest [kg/m 3 ]

1. Część teoretyczna. Przepływ jednofazowy przez złoże nieruchome i ruchome

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY NA PODSTAWIE PRAWA STOKESA

Pomiary wydajności studni przy próbnych pompowaniach.

W zaleŝności od charakteru i ilości cząstek wyróŝniamy: a. opadanie cząstek ziarnistych, b. opadanie cząstek kłaczkowatych.

WZMACNIACZ NAPIĘCIOWY RC

AKADEMIA GÓRNICZO HUTNICZA INSTRUKCJE DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH: TECHNIKA PROCESÓW SPALANIA

prędkości przy przepływie przez kanał

HYDRAULIKA KOLUMNY WYPEŁNIONEJ

Ćwiczenie 2: Wyznaczanie gęstości i lepkości płynów nieniutonowskich

LABORATORIUM AUDIOLOGII I AUDIOMETRII

Miniskrypt do ćw. nr 4

BADANIE WYMIENNIKA CIEPŁA TYPU RURA W RURZE

(równanie Bernoulliego) (15.29)

Urządzenie i sposób pomiaru skuteczności filtracji powietrza.

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

LABORATORIUM PODSTAWY ELEKTROTECHNIKI

Pomiar natężenia przepływu płynów ściśliwych metodą zwężki pomiarowej

LABORATORIUM PODSTAW BUDOWY URZĄDZEŃ DLA PROCESÓW MECHANICZNYCH

Parametry układu pompowego oraz jego bilans energetyczny

Celem ćwiczenia jest eksperymentalne określenie rozkładu ciśnienia na powierzchni walca kołowego oraz obliczenie jego współczynnika oporu.

ĆWICZENIE I WYZNACZENIE ROZKŁADU PRĘDKOŚCI STRUGI W KANALE

Wpływ temperatury na opór elektryczny metalu. Badanie zaleŝności oporu elektrycznego włókna Ŝarówki od natęŝenia przepływającego prądu.

Równanie Bernoulliego. 2 v1

BADANIE OPORÓW PRZEPŁYWU PŁYNÓW W PRZEWODACH

Modele matematyczne procesów, podobieństwo i zmiana skali

MECHANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM

Transkrypt:

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW Ćwiczenie N 4 KRYTYCZNA LICZBA REYNOLDSA

1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest jakościowa obserwacja zjawisk zachozących przy przechozeniu przepływu laminarneo w turbulentny i na owrót oraz wyznaczenie związanych z tym ytycznych wartości órnej i olnej liczby Reynolsa.. Postawy teoretyczne: Poziału przepływów na laminarne (uwarstwione) i turbulentne (burzliwe) okonał anielski uczony Osborne Reynols na postawie oświaczeń. Poleały one na obserwacji zachowania się cienkiej strui zabarwionej cieczy, wprowazanej w osi rury szklanej, o przeoju kołowym. Okazało się, Ŝe przy małych prękościach przepływu barwna strua poruszała się wzłuŝ osi rurociąu i była wyraźnie wioczna. Przy nieco większych prękościach strua zaczynała falować, pojawiały się lokalne rozproszenia. Gy prękość przepływu osiąała pewną wartość, zwaną prękością ytyczną, nastąpiło całkowite rozproszenie barwnej strui, wskutek wymieszania się jej z otaczającą masą cieczy. SpostrzeŜenia te pozwoliły na sformułowanie kilku wniosków. Utrzymanie się strui barwnej w jej pierwotnym kształcie na znacznej roze przepływu świaczy o tym, Ŝe istnieje taki przepływ, w którym moŝna wyzielić warstwy cieczy, mięzy którymi nie ma wymiany masy. Poszczeólne cząstki cieczy poruszają się po torach o kierunku wyznaczonym przez ściany przewou. Taki typ przepływu nazwano przepływem laminarnym. Intensywne rozmywanie barwnej strui przez otaczające cząstki świaczy o tym, Ŝe cząstki oprócz łówneo ruchu wzłuŝ przewou wykonują takŝe ruchy poboczne w kierunku poprzecznym. Pojawienie się ruchów pobocznych jest cechą charakterystyczną la przepływu turbulentneo. Wskutek nałoŝenia się ruchu łówneo i poboczneo cząstki cieczy poruszają się po falistych torach przestrzennych. Doświaczenia Reynolsa wykazały, Ŝe na rozaj ruchu wpływa śrenia prękość przepływu υ s i lepkość cieczy ν oraz śrenica rury. Reynols zauwaŝył, Ŝe o rozaju przepływu ecyuje wartość wyraŝenia υśr Re (1) ν (wyraŝenie to nazwano później liczbą Reynolsa). Wartość liczby Reynolsa, przy której następuje zmiana rozaju przepływu, nazwano wartością ytyczną liczby Reynolsa Re. Okazało się, Ŝe przejście przepływu laminarneo w turbulentny moŝe następować przy większej wartości liczby Re niŝ proces owrotny. W związku z tym wprowazono pojęcie olnej wartości ytycznej liczby Reynolsa Re oraz órnej wartości ytycznej liczby Reynolsa Re. Przejście przepływu turbulentneo w laminarny następuje zawsze przy tej samej wartości olnej liczby Reynolsa Re. Dla przepływu przez łuą, cylinryczną i łaką rurę o przeoju kołowym Re 00. Przejście przepływu laminarneo w turbulentny następuje la róŝnych wartości liczby Reynolsa, lateo liczba Re nie ma wartości stałej. Górna wartość ytyczna liczby Reynolsa zaleŝy o wielu czynników, jak np. kształtu wlotu o przewou, zaburzeń mechanicznych płynu wpływająceo o przewou, chropowatości ścian przewou itp. Zachowując barzo staranne warunki przepływu, moŝna utrzymać przepływ laminarny przy liczbach Reynolsa rzęu kilkuziesięciu tysięcy. Jeśli przepływ laminarny utrzymuje się przy liczbach Reynolsa znacznie przeaczających wartość Re, to po wystąpieniu

jakieokolwiek zakłócenia przejście w ruch turbulentny następuje nale, obejmując całą masę płynącej cieczy. Zwykle za yterium przejścia ruchu laminarneo w turbulentny przyjmuje się olną wartość ytyczną liczby Reynolsa, yŝ la liczb Reynolsa mniejszych o Re przepływ turbulentny niy nie występuje. 3. Stanowisko pomiarowe Schemat stanowiska pomiaroweo przestawiono na rysunku 1. W Z Ó R Rys. 1. Schemat stanowiska pomiaroweo. Skłaa się ono z następujących elementów: zbiornika zasilająceo i zbiornika, w którym jest umieszczony obszar obserwacji, wóch szklanych rur o jenakowych śrenicach, lecz róŝnie ukształtowanych wlotach (wlot o ostrych awęziach i wlot zaoąlony), rurek oprowazających zabarwioną ciecz, zaworu o reulacji natęŝenia przepływu, rotametru. Rys.. Stanowisko pomiarowe

Na rys. 3 pokazano kształt barwnej strui poczas przepływu laminarneo i turbulentneo. a) b) Rys. 3. Kształt barwnej strui poczas przepływu cieczy: a) ruch laminarny, b) ruch turbulentny Zbiornik z obszarem obserwacji jest zasilany rawitacyjnie ze zbiornika zasilająceo. W tym zbiorniku (akwarium) umieszczone są rury, w których obserwuje się zachowanie zabarwionej cieczy. Jena rurek ma wlot w kształcie łaonie zbieŝnej zywoliniowej yszy, zapewniającej łaony opływ woy, a rua ma wlot o ostrych awęziach. Woa o rur wpływa ze zbiornika o znacznym przeoju poprzecznym zięki temu moŝna przyjąć, Ŝe prękość woy prze wlotem jest zerowa i nie występuje Ŝane zaburzenie moące mieć wpływ na wyniki obserwacji. Znaczna pojemność zbiornika jak równieŝ umieszczenie w nim rur, poobnie jak w oświaczeniu Reynolsa, sprzyja stabilizacji temperatury, która wpływa na lepkość woy. Pomiar strumienia objętości okonywany jest rotametrem, a reulacji zaworem rzybkowym. Barwnik oprowazany jest łuą iłą kończącą się przez wlotem o rury w takiej olełości, by w całości został porwany o rury, a jenocześnie jeszcze prze rurą została wyrównana jeo prękość z prękością otaczającej woy. 4. Przebie i proram ćwiczenia: 1. W obecności opiekuna rupy oęcić zawór zasilający akwarium.. Otworzyć zaworek kulowy za rurą, na której bęą wykonywane pomiary. 3. Oęcić rzybkowy zawór reulacyjny tak, aby uzyskać najniŝszy przepływ wskazywany przez rotametr. 4. Oęcić zaworek oprowazający barwnik o wybranej rury. 5. Powolnym płynnym ruchem oęcać zawór reulacyjny zwiększając strumień objętości przepływający przez rurę, jenocześnie obserwując zachowanie barwnej strui. W chwili rozmycia barwnej strui oczytać strumień objętości wskazywany przez rotametr oraz temperaturę woy. Jest to strumień objętości opowiaający órnej liczbie Re. 6. Zwiększyć strumień objętości o maksymalneo wskazania rotametru. 7. Powolnym płynnym ruchem zaęcać zawór reulacyjny zmniejszając strumień objętości przepływający przez rurę, jenocześnie obserwując zachowanie barwnej strui. W chwili ozyskania przez barwną struę zwartej postaci (wyraźna postać barwnej strui) oczytać strumień objętości wskazywany przez rotametr oraz temperaturę woy. Jest to strumień objętości opowiaający olnej liczbie Re. 8. Zmniejszyć strumień objętości o minimalneo wskazania rotametru. UWAGA: Nie opuścić o całkowiteo zaęcenia (braku przepływu) yŝ barwnik zanieczyści woę w akwarium!!! 9. Wykonać następnych 9 pomiarów w p. 5-8 10. a) Zaęcić zaworek barwnika, b) oczekać aŝ spłynie barwnik z rury pomiarowej, c) otworzyć zaworek kulowy za ruą rurą pomiarową, ) zaęcić za zaworek kulowy za pierwszą rurą pomiarową e) oęcić zaworek barwnika o ruiej rury

11. Wykonać 10 pomiarów w p. 5-8 la ruiej rury. 1. Zakończenie pomiarów w obecności opiekuna rupy: a) zaęcić zaworek barwnika, b) oczekać aŝ spłynie barwnik z rury pomiarowej, c) zaęcić zawór reulacyjny ) zaęcić zawór zasilający akwarium. 5. Przykłaowe obliczenia: zie: υ Re v 4q υ V π 4q Re V πv wewnętrzna śrenica rury, v kinematyczny współczynnik lepkości, Przykła obliczeń: Doświaczenie q v, m 3 /h Re Seria I 1 18, 145 3 Seria II 1 67,5 3153 3 Dolna ytyczna liczba Reynolsa: Re 0 Górna ytyczna liczba Reynolsa: Re 3100