Załącznik Nr 1.11 pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Wydział Instytut/Katedra Kierunek Specjalność/specjalizacja Poziom kształcenia Profil Forma studiów Rok/semestr Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu Dzieje sztuki Humanistyczny Instytut Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kulturoznawstwo studia I stopnia Ogólnoakademicki Stacjonarne II/3 dr Iwona Jastrzębska-Puzowska Liczba godzin dydaktycznych 30 godz. wykładu i formy zajęć Liczba punktów ECTS 4 Rygory zaliczenia Egzamin Typ przedmiotu Podstawowy Język wykładowy Polski Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne podstawowa wiedza z zakresu historii i historii sztuki Efekty kształcenia Efekty kierunkowe K_W07prezentuje wybrane zagadnienia z zakresu estetyki w myśli europejskiej uwzględniając ich kontekst filozoficzny, definiuje terminy, pojęcia, kategorie z zakresu estetyki filozoficznej artystycznej, charakteryzuje rolę estetyki filozoficznej w wiedzy humanistycznej (estetyka artystyczna, filozofia, historia sztuki, biografistyka i biografika artystyczna) K_W09prezentuje elementarne problemy z zakresu historii i teorii kultury oraz krytyki sztuki K_W015ma podstawową wiedzę o historii dziedzin sztuki obejmującą WIEDZA Efekty przedmiotowe W01 student zna cechy charakteryzujące poszczególne style i kierunki w sztukach plastycznych, wymienia dzieła najważniejszych artystów reprezentujących określone formacje stylowe i środowiska. W02 student zna założenia estetyczne i ideowe poszczególnych epok i nurtów w historii sztuki. W03 student zna wybrane metody interpretacji dzieła sztuki, definiuje terminy i pojęcia z zakresu sztuk plastycznych.
najważniejsze osiągnięcia, reprezentantów oraz konteksty kulturowe K_U02wykorzystuje wiedzę i posługuje się podstawową terminologią z zakresu teorii, historii kultury, filozofii, antropologii, religioznawstwa, semiotyki, historii sztuki, folklorystyki, socjologii kultury, nauki o komunikowaniu w typowych sytuacjach zawodowych i społeczny K_U05samodzielnie analizuje i interpretuje przekazy i zjawiska kulturowe wywodzące się z różnych obiegów kultury, epok, posługując się typowi metodami, charakteryzuje ich specyfikę, wskazuje związki pomiędzy przekazami kulturowymi i określa ich relacje z estetyką, filozofią, dziejami sztuki, etc K_U09ocenia koncepcje filozoficzne, antropologiczne, estetyczne oraz socjologiczne, porównuje ich walory poznawcze i efektywność w analizie zjawisk kulturowych, dobiera założenia i procedury metodologiczne do wskazanych zadań badawczych K_K08dostrzega znaczenie i potrzebę zachowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy UMIEJĘTNOŚCI U01 student wykorzystuje wiedzę i potrafi posługiwać się terminologią z zakresu historii sztuki U02 student potrafi dobrać odpowiednią metodę do interpretacji danego dzieła sztuki. U03 student potrafi wyjaśnić polityczne, historyczne, kulturowe, ideologiczne i społeczne konteksty dzieła sztuki. KOMPETENCJE SPOŁECZNE K01docenia sztuki plastyczne jako element dziedzictwa kultury europejskiej i światowej... podpis prowadzącego/koordynatora przedmiotu Objaśnienia: * Część A sylabusa (Opis przedmiotu i programu nauczania) ma postać jednorodną i jako wzór obowiązuje w całej uczelni. 1. Opis przedmiotu jest opracowany i podpisywany przez prowadzącego przedmiot w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony wyłącznie przez jedną osobę. 2. Opis przedmiotu jest opracowany i podpisywany przez koordynatora przedmiotu w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony przez więcej niż jedną osobę, np. ze względu na różne formy realizacji przedmiotu (wykład + ćwiczenia); przygotowanie przez koordynatora opisu przedmiotu wymaga współpracy z pozostałymi osobami prowadzącymi przedmiot.
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Rok akademicki: 2017/18Semestr: zimowy Nazwa przedmiotu Dzieje sztuki Wydział Humanistyczny Instytut/Katedra Instytut Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Kulturoznawstwo Specjalność/specjalizacja Opisywana forma zajęć Wykład Liczba godzin dydaktycznych 30 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia dr Iwona Jastrzębska-Puzowska Treści programowe realizowane podczas zajęć Podstawowa problematyka przedmiotu dotyczy dziejów sztuk plastycznych (malarstwa, rzeźby i architektury) europejskiego kręgu kulturowego od starożytności po wiek XX. Z tak szeroko określonej dziedziny wiedzy wybrane zostały najważniejsze zagadnienia, niezbędne do zrozumienia procesu rozwoju sztuk wizualnych. Punktem wyjścia jest wykład o architekturze i rzeźbie antycznej Grecji, podczas którego omówione zostają podstawowe pojęcia takie, jak porządki architektoniczne, styl archaiczny i klasyczny, kanon, kontrapost. Na kolejnych wykładach przedstawiane są podstawowe założenia i uwarunkowania historyczne w jakich kształtowały się kolejne okresy rozwoju sztuki powszechnej. Szczególną uwagę przykłada się do wyodrębnienia charakterystycznych cech formacji stylowych (romanizm, gotyk, renesans, manieryzm, barok, klasycyzm, historyzm, secesja) i wskazania dorobku najważniejszych twórców. Znaczna część wykładów poświęcona jest sztuce nowoczesnej zwykle trudniejszej w odbiorze, a co za tym idzie gorzej znanej przez studentów. Wykłady dotyczące tej problematyki prezentują przełom w rozwoju malarstwa wywołany przez twórczość impresjonistów, a następnie rozkwit kolejnych kierunków od postimpresjonizmu po szeroko rozumianą awangardę I połowy XX w. Z zakresu sztuki nowoczesnej poruszane są także zagadnienia takie jak: modernizm i postmodernizm w architekturze, sztuka systemów totalitarnych, poszukiwania artystyczne po II wojnie światowej czy design. Metody dydaktyczne Metody i kryteria oceniania Rygor zaliczenia Literatura podstawowa wykład, prezentacje multimedialne na ocenę dostateczną: student potrafi: rozróżniać style i kierunki w sztukach plastycznych i ulokować je w odpowiednim kontekście historycznym, dokonać opisu preikonograficznego i w stopniu podstawowym analizy ikonograficznej dzieła sztuki, określa atrybucję 6 z 10 pokazanych dzieł sztuki; na ocenę dobrą: student potrafi: wymienić cechy charakteryzujące style i kierunki w sztukach plastycznych i ulokować je w odpowiednim kontekście historycznym i kulturowym, dokonać opisu preikonograficznego i pełnej analizy ikonograficznej dzieła sztuki, określa atrybucję co najmniej 8 z 5 pokazanych dzieł sztuki, ; na ocenę bardzo dobrą: student potrafi: scharakteryzować style i kierunki w sztukach plastycznych i ulokować je w szerokim kontekście historycznym, kulturowym, ideologicznym i społecznym, dokonać opisu preikonograficznego, analizy ikonograficznej i ikonologicznej dzieła sztuki, określa atrybucję co najmniej 9 z 10 pokazanych dzieł sztuki egzamin pisemny 1. M. Porębski, K. Piwocki, Dzieje sztuki w zarysie, T. I III, Warszawa 1988. 2. Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa 1966 lub
Literatura uzupełniająca wydania późniejsze. 3. E. Gombrich, O sztuce, Warszawa 1997. 4. Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 1997. 5. W. Koch, Style w architekturze, Warszawa 1996. 6. B. Kowalska, Od impresjonizmu do konceptualizmu. Odkrycia sztuki, Warszawa 1989. 7. P. de Rynck, Jak czytać malarstwo. Rozwiązywanie zagadek, rozumienie i smakowanie dzieł dawnych mistrzów, Kraków 2005. 1. M. Rzepińska, Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego, Warszawa 1983. 2. M. Levey, Od Giotta do Cezanne a: zarys historii malarstwa zachodnioeuropejskiego, Warszawa 1988. 3. G. Duby, Czasy katedr. Sztuka i społeczeństwo 980-1420, Warszawa 1986. 4. G. Vasari, Żywoty najsłynniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów. 5. H. H. Hofstätter, Symbolizm, Warszawa 1980. 6. M. Poprzęcka, Akademizm, Warszawa 1980. 7. Z. Kępiński, Impresjonizm, Warszawa 1976. 8. Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej. Zebrali T. Richardson i N. Stangos, Warszawa 1980 9. P. Krakowski Sztuka III Rzeszy. Kraków 2002. 10. J. Thompson Jak czytać malarstwo współczesne. Od Courbeta do Warhola. Kraków 2006. 11. D. Watkin Historia architektury zachodniej Warszawa 2006. 12. Ch. Jencks Architektura postmodernistyczna. Warszawa 1988. podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu Objaśnienia do Programu nauczania przedmiotu : 1. Program nauczania przedmiotu sporządza się odrębnie dla każdej formy przedmiotu. 2. Program nauczania przedmiotu jest opracowywany przez prowadzącego daną formę zajęć. CZĘŚĆ B (opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia) Opis sposobu realizowania i sprawdzania efektów kształcenia dla przedmiotu z odniesieniem do form zajęć i sprawdzianów Efekty kształcenia a forma zajęć Metody oceniania efektów kształcenia Efekty kształcenia dla ** kierunku przedmiotu Forma zajęć Metody oceniania*** Efekty kształcenia dla przedmiotu K_W07 W01 W egzamin W01, W02, W03 K_W09 W02 W egzamin U01, U02, U03 K_W015 W03 W egzamin K01 K_U02 U01 W K_U05 U02 W K_U09 U03 W K_K08 K01 W
podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu Objaśnienia: Część B sylabusa (opisy sposobów realizowania i sprawdzania efektów kształcenia) nie ma jednorodnej postaci. Podstawowe jednostki organizacyjne uczelni bądź jednostki prowadzące kierunki studiów mogą w tym zakresie opracować i przyjąć inne wzory i sposoby opisów części B sylabusa. ** Tabela. Lewa część tabeli jest przyporządkowaniem efektów przedmiotowych (W01, U02, K01) do efektów kierunkowych (K_W01, K_U02) oraz wskazaniem form zajęć (W wykład; L laboratorium; Ć ćwiczenia itd.) pozwalających osiągnąć efekty dla przedmiotu. *** Tabela. W prawej części tabeli należy zamieścić metody oceniania oraz efekty przedmiotowe, które są w określony sposób sprawdzane (określają je prowadzący w tabeli podano przykłady).