Nasza propozycja pracy z uczniem, to dostosowanie sposobu kształcenia do możliwości i potrzeb przy wykorzystaniu wiedzy o jego preferencjach sensorycznych
CELE STRATEGICZNE 1. Szkoła opiera proces nauczania na prowadzeniu diagnoz dominant sensorycznych. 2. Dopasowanie odpowiedniej oferty edukacyjnej, udzielanie właściwej pomocy edukacyjnej i zwiększenie szansy na sukces każdemu uczniowi.
CELE TAKTYCZNE Wdrażanie kształcenia opartego na diagnozie dominant sensorycznych. Doskonalenie procesu nauczania w szkole. Wspieranie wszechstronnego rozwoju uczniów. Poprawa jakości procesów dydaktyczno-wychowawczych.
poznanie swoich preferencji sensorycznych w celu doboru strategii uczenia się, zwiększona satysfakcja z samego procesu uczenia się i osiąganych wyników, usprawnienie procesu uczenia się, wspieranie kształtowania osobowości dziecka, kształtowanie umiejętności porozumiewania się z otoczeniem w sposób werbalny bądź niewerbalny, zwiększenie efektywności nauki,
poszerzenie umiejętności wykorzystania metod uczenia się dostosowanych do indywidualnych predyspozycji, zwiększenie motywacji do nauki, wykorzystanie wiedzy i nabytych umiejętności w późniejszym procesie kształcenia, poprawa dobrostanu psychicznego, wzmocnienie poczucia własnej wartości, poczucie akceptacji.
zwiększenie wiedzy dotyczącej dostosowania narzędzi pracy w domu w oparciu o indywidualne predyspozycje dziecka, uzyskanie konkretnych wskazówek dotyczących form i metod pracy w domu z dzieckiem o danych preferencjach sensorycznych, satysfakcja z efektów pracy dziecka - aspekt psychologiczny (sukcesy dziecka, jego chęć do nauki), poszerzenie wiedzy o własnym dziecku, zwiększenie poziomu wiedzy rodziców o działaniach szkoły, wzmacnianie pozytywnych postaw i odczuć wobec szkoły.
ma dobry słuch, w rozmowie przerywa kontakt wzrokowy i nadstawia ucha; lubi dużo mówić, z dużą łatwością, płynnie i melodyjnie; w stresie mówi chaotycznie; kiedy się nudzi zaczyna rozmawiać z innymi; woli słuchać nagrań i wykładów niż czytać i pisać; używa słów i zwrotów: głośny, cichy, melodyjny, niemelodyjny, słyszeć, zaniemówić, harmonia, akcentować, brzmieć dobrze (źle); powie: posłuchaj jak tu ładnie, słuchaj jakie to dobre ; może robić wiele błędów ortograficznych (ponieważ pisze tak, jak słyszy); łatwo dekoncentruje się z powodu hałasów, dźwięków; zapamiętuje poprzez głośne powtarzanie, często mówi do siebie.
słuchanie (głosu nauczyciela, innych osób, taśm z nagraniem czytanego przez siebie tekstu); czytanie na głos (ważne rzeczy odczytywane na głos, powtarzanie głośno słówek do zapamiętania, zdań podsumowujących materiał); powtarzanie tekstu na głos własnymi słowami; czytanie dramatyczne, np. dużo głośniej, ciszej, wolniej lub szybciej fragmentów, które trzeba zapamiętać; mówienie: stawianie pytań i odpowiadanie na nie (na głos); rapowanie, rytmizacja, czyli np. mówienie do rytmu; tworzenie mnemotechnik słuchowych (wierszyki łatwe do zapamiętania, typu: Chemiku młody... ); nauce sprzyja: ulubione podkłady muzyczne, możliwość rozmawiania w czasie uczenia się.
ładnie pisze, woli pisać niż mówić; w rozmowie pozostaje w pełnym kontakcie wzrokowym z rozmówcą; kiedy się nudzi- rysuje, pisze, przegląda książkę albo zagapia się w okno; ulubiona metoda uczenia się: czytanie podkreślanie, robienie kolorowych notatek; w stresie może mieć kłopoty z mówieniem; lubi porządek wokół siebie; pamięta dobrze kolory i rysunki z książek, ale z trudem przypomina sobie tytuł i nazwisko autora; ma niezwykle bujną wyobraźnię, myśli formułuje w postaci obrazów; nie jest świadomy odgłosów, nie lubi dużo słuchać.
czytanie (technika szybkiego czytania, ze wskaźnikiem); oglądanie, obserwowanie; korzystanie z kolorów, podkreślanie ważnych lub nowych treści (uwaga nie wszystko); wizualizacja materiału wyobrażanie w myślach scen, filmów; tworzenie (rysowanie) ideogramów, obrazków, plakatów, map myśli; zapisywanie np. słówek lub wzorów; nauce sprzyja: porządek w strefie uczenia się, brak rozpraszających zakłóceń wzrokowych (wzrokowcy powinni siedzieć w pierwszych rzędach na wykładach).
lubi ruch; męczy go siedzenie na wykładach i słuchanie; podnosi rękę do odpowiedzi, nawet gdy jej nie zna; często radzi sobie rysując lub wykonując np. origami; często trenuje jakąś dyscyplinę sportu; wierci się podczas czytania; nie przeszkadza mu nieporządek, wręcz przeciwnie to jego żywioł; żywiołowo gestykuluje i lubi poklepywać siebie i innych, mówi raczej wolno; używa słów i zwrotów: naładowany, emocjonalny, czuję, płynę, to mnie porusza, mam przeczucie, napięcie, niepokój.
robienie notatek (uwaga techniki notowania); rysowanie np. tematyczne ściągawki pocztówki ; ustawianie fragmentów w logiczną całość; uaktywnianie fizycznie, odgrywanie odtwarzanie ruchem (np. model mózgu z rąk); zapisywanie zamaszystymi ruchami w powietrzu treści (np. wzory matematyczne); wykonywanie eksperymentów; udział w grach i symulacjach; słuchanie nagranych treści w czasie chodzenia lub biegania.