NEWSLETTER Lipiec 2016 Spis treści TEMATY MIESIĄCA 2 Stawka podatku VAT w zakresie gotowych posiłków - interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 24 czerwca 2016 r., sygn. PT1.050.3.2016.156. 2 Jednolite zasady opodatkowania bonów i voucherów przyjęte przez Radę UE 3 Ulga na działalność badawczo-rozwojową 4 OSTATNIE ORZECZENIA PODATKOWE 6 Nocleg w domu nie pozbawi odliczenia 100 proc. VAT od paliwa 6 Płatność z góry, ale zyski etapowo 7 Banki będą blokować konta 7 Niższy podatek dla najmniejszych spółek 7 Zastrzeżenia prawne 7
Tematy miesiąca Stawka podatku VAT w zakresie gotowych posiłków - interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 24 czerwca 2016 r., sygn. PT1.050.3.2016.156. 24 czerwca 2016 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną (sygn. PT1.050.3.2016.156), w której uznał, że dostawa gotowych posiłków w punktach gastronomicznych nie może stanowić dostawy towarów opodatkowanej preferencyjną 5% stawką podatku. W interpretacji wskazano, że niezależnie od kwalifikacji danej czynności, jako dostawy towarów lub świadczenia usług przesądzający dla potrzeb stosowania właściwej stawki podatku jest w przypadku, gdy przepisy regulujące zakres stosowania stawek podatku od towarów i usług odwołują się do klasyfikacji statystycznych sposób sklasyfikowania danego towaru lub usługi. Przy czym jak wskazał Minister Finansów to producent dokonana przez sprzedawcę [producenta lub usługodawcę] klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki PKWiU. W razie wątpliwości w zakresie klasyfikacji sprzedawca może wystąpić z wnioskiem do organów statystycznych. W opinii Ministra Finansów, dla uznania czy dana czynność będzie zaliczona do klasy PKWiU 10.85 Gotowe posiłki i dania, czy do działu PKWiU 56 Usługi związane z wyżywieniem istotne jest to, czy oferowane produkty są w pełni przyrządzone i serwowane, jako posiłek gotowy do bezpośredniego spożycia, czy też nie są przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji - np. są zamrożone lub pakowane próżniowo i etykietowane z przeznaczeniem na sprzedaż. Zdaniem Ministra Finansów posiłki sprzedawane przez różnego rodzaju placówki gastronomiczne, które są przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji, nie mogą korzystać z 5% stawki podatku od towarów i usług. Produkty takie, co do zasady, są opodatkowane 8% stawką podatku na podstawie 3 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 7 załącznika do rozporządzenia w sprawie stawek VAT, z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tej pozycji załącznika, do których ma zastosowanie podstawowa stawka podatku, której wysokość do 31 grudnia 2016 r. wynosi 23%. Analiza stanowiska Ministra Finansów przedstawionego powyżej prowadzi do wniosku, że podatek VAT w gastronomii tak naprawdę nie zależy od tego, czy mamy do czynienia 2
z dostawą towaru, czy z usługą restauracyjną tylko od tego jak zostanie sklasyfikowana sprzedaż. Zaprezentowane podejście jest to dość zaskakujące biorąc pod uwagę fakt, że dotychczas organy podatkowe ściśle trzymały się wykładni przedstawiającej istotność rozróżnienia sprzedaży na dostawę towaru i świadczenie usług powołując się na między innymi na wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 tj., że: 1. Artykuły 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że: sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego; działalność cateringowa stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 tej dyrektywy, chyba, że przedsiębiorstwo cateringowe dostarcza jedynie standardowe dania bez świadczenia dodatkowych usług albo, że inne szczególne okoliczności dowodzą, iż dostawa gotowych dań stanowi przeważający element transakcji. Jednolite zasady opodatkowania bonów i voucherów przyjęte przez Radę UE W związku z faktem, iż obecne regulacje dyrektywy VAT nie zapewniają spójności w kwalifikacji podatkowej transakcji obejmujących bony towarowe lub usługowe, powodując rozbieżność interpretacyjną w poszczególnych krajach UE, Rada Europejska w dniu 27 czerwca 2016 przyjęła dyrektywę nowelizującą dotychczasową dyrektywę VAT. Komisja Europejska już w 2012 r. podejmowała próby określenia nowych zasad opodatkowania bonów. Prace Komisji Europejskiej w tej kwestii były związane z licznymi wątpliwościami podatników z różnych krajów UE, kiedy nie zawsze wiadomo było, w jaki sposób należy rozliczyć VAT od bonu na towary bądź usługi, jeśli został on wydany w jednym państwie członkowskim, a zrealizowany w innym. Znowelizowane regulacje dyrektywy VAT będą obejmowały nowe definicje: vouchera, vouchera jednego przeznaczenia oraz vouchera różnego przeznaczenia. W uproszczeniu voucherem (bonem) będzie dokument, który uprawnia określoną osobę do skorzystania z dostawy towarów bądź świadczenia usług przez inny podmiot. Voucherem (bonem) jednego przeznaczenia będzie taki, który wymaga, aby jego beneficjent wiedział, do czego 3
dokument konkretnie go uprawnia. Natomiast voucherem różnego przeznaczenia ma być każdy inny dokument, czyli na przykład bon na określoną sumę do wykorzystania w sklepie. W tym ostatnim wypadku podatnik sam zdecyduje, jakie towary bądź usługi zakupi. Według nowych zasad oba rodzaje bonów będą rozliczane w odmienny sposób na gruncie VAT. W przypadku vouchera jednego przeznaczenia będzie on traktowany jako przedpłata (zaliczka) na skorzystanie z konkretnego zakupu. Jeśli więc wystawca wyda taki bon np. na zakup konkretnego towaru, to transakcja ta będzie uznana za dostawę towaru i będzie uwzględniać VAT według stawki właściwej dla towaru bądź usługi, do której uprawnia bon. Późniejsze wydanie towaru lub wykonanie usług nie będzie się wiązało z koniecznością zapłaty podatku. W przypadku vouchera różnego przeznaczenia VAT trzeba będzie rozliczyć dopiero w chwili realizacji zamówienia. Opodatkowaniu VAT podlegać będzie faktyczne przekazanie towarów lub świadczenie usług w zamian za otrzymany voucher (bon), przy czym każdy poprzedzający transfer tego bonu nie podlega opodatkowaniu (zasada odwrotna w stosunku do vouchera jednego przeznaczenia). Zatem zanim klient nie zdecyduje się na konkretny zakup, nie dojdzie do dostawy towaru bądź usługi, gdyż nie będzie możliwe ustalenie, w jakiej wysokości należy wykazać VAT. Opisane rozwiązania dotyczą wyłącznie voucherów (bonów), w zamian za które uzyskać można towary lub usługi nie znajdą zatem zastosowania względem voucherów uprawniających posiadacza do zniżki na zakup towarów lub usług. Nowe zasady będą obowiązywały Państwa Członkowskie od 1 stycznia 2019 z zastrzeżeniem, iż będą dotyczyć wyłącznie bonów wyemitowanych po 31 grudnia 2018 r. Ulga na działalność badawczo-rozwojową W mediach coraz częściej słychać wypowiedzi ekspertów gospodarczych o potrzebie zwiększenia w najbliższych latach innowacyjności polskiej gospodarki. Cel ten ma zostać osiągnięty m.in. poprzez zmiany, jakie zostały wprowadzone do ustaw podatkowych (symetrycznie w CIT i PIT). Z dniem 1 stycznia 2016 ustawą o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (dalej ustawa o wspieraniu innowacyjności; Dz.U. z 2015 poz. 1767) wprowadzono nowe rozwiązania mające zachęcać przedsiębiorców do zwiększenia ich aktywności w dziedzinie tworzenia i wykorzystywania nowych rozwiązań technologicznych. Dotychczasowe przepisy mające wspierać innowacyjność polskiej gospodarki, tzw. ulga na nowe technologie, nie przyniosły oczekiwanych rezultatów i zostały uchylone. 4
Nowe regulacje przybrały kształt tak zwanej ulgi badawczo-rozwojowej (ulga B+R). Dają one możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów szeroko pojmowanej działalności badawczo-rozwojowej. Do kosztów uzyskania przychodów można bowiem zaliczyć zarówno koszty badań naukowych, jak i prac rozwojowych. Wcześniej obowiązujące przepisy podatkowe (ulga na nowe technologie) nie przewidywały możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów badań naukowych. Obecnie, zgodnie z art. 18d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. 2014 poz. 851), za koszty uzyskania przychodów działalności badawczo-rozwojowej, czyli tak zwane koszty kwalifikowane, uznawane są: wynagrodzenia pracowników oraz składki ZUS w części finansowanej przez pracodawcę, jeżeli koszty te dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Wysokość kosztów kwalifikowanych została jednakże ograniczona. Limity dla poszczególnych rodzajów kosztów i typów przedsiębiorstw wynoszą: dla wynagrodzeń niezależnie od wielkości przedsiębiorstwa 30% dla pozostałych kosztów w mikro, małych lub średnich przedsiębiorstwach 20% dla pozostałych kosztów w dużych przedsiębiorstwach 10%. W praktyce oznacza to, że od podstawy opodatkowania ustalonej na ogólnych zasadach podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową będą mogli dodatkowo, w zależności od wielkości firmy i rodzaju ponoszonych nakładów na tę działalność, odliczyć od 10% do 30% kosztów kwalifikowanych. Innymi słowy: wydatki kwalifikowane związane z działalnością badawczo-rozwojową w określonej przepisami części będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dwukrotnie. 5
W przypadku, gdy dochód podatnika będzie niższy od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe. Wymogiem zastosowania ulgi jest prowadzenie ewidencji rachunkowej w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów działalności badawczo-rozwojowej. Z możliwości stosowania ulgi są wykluczeni podatnicy prowadzący w danym roku podatkowym działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Koszty kwalifikowane nie podlegają również odliczeniu, jeżeli zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie. Warto wspomnieć, że na zachęty podatkowe mogą liczyć nie tylko podmioty prowadzące prace badawczo-rozwojowe, ale również firmy zaangażowane kapitałowo w takie jednostki. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o wspieraniu innowacyjności z podatku dochodowego od osób prawnych zwolnione zostały bowiem dochody ze zbycia udziałów w spółkach prowadzących działalność badawczo-rozwojową. Zwolnienie to dotyczy udziałów nabytych w latach 2016 i 2017 przez spółkę kapitałową lub spółkę komandytowo-akcyjną. Aby skorzystać z powyżej ulgi, należy m.in. spełnić następujące warunki: 1. spółka, której udziały są zbywane, jest rezydentem podatkowym w Polsce lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2. spółka zbywająca udziały posiada bezpośrednio, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, nie mniej niż 10% udziałów spółki zbywanej, a spółka zbywana w tym okresie: a. nie miała statusu zagranicznej spółki kontrolowanej b. nie wytwarzała wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym c. nie prowadziła działalności handlowej d. prowadziła działalność badawczo-rozwojową. Można mieć tylko nadzieję, że powyższe ulgi znajdą szersze zastosowanie niż ulga na nowe technologie. Nie wskazuje na to, niestety, ilość wydanych interpretacji podatkowych w zakresie omawianych przepisów (do tej pory wydano tylko dwie). Ostatnie orzeczenia podatkowe Nocleg w domu nie pozbawi odliczenia 100 proc. VAT od paliwa Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zakwestionował interpretację, w której fiskus nie zgodził się na pełne odliczenie VAT od służbowego auta. Z wyroku wynika, że firma 6
odliczy 100 proc. VAT od zakupów eksploatacyjnych oraz paliwa do samochodu, który pracownik zaparkował w miejscu zamieszkania. Sąd uznał, że zaparkowanie w miejscu zamieszkania samochodu służbowego nie stanowi użycia go w celach prywatnych (I SA/Wr 191/16). Płatność z góry, ale zyski etapowo W wyroku z 31 maja br. Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął spór o rozliczanie przychodu z umowy obejmującej kilka lat. Chodziło o wynagrodzenie za przechowanie dokumentów. Strony się umówiły, że usługa przechowywania dokumentów będzie rozliczana przez zleceniobiorcę w okresach miesięcznych przez pięć lat zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT. NSA potwierdził, że spółka mogła rozliczać przychody okresowo. Zdaniem NSA, takiej możliwości nie wyklucza to, że zapłata następowała z góry (II FSK 1363/14). Banki będą blokować konta Banki, zarządzający funduszami inwestycyjnymi, ubezpieczyciele i inne instytucje finansowe masowo żądają od klientów złożenia oświadczeń FATCA. Instytucje te muszą wyegzekwować od swoich klientów oświadczenie o związku z amerykańskim systemem podatkowym. W przeciwnym razie będą zmuszeni do zablokowania dostępu do rachunku osoby, która odpowiedniego oświadczenia nie złożyła. USA wymusiły podpisanie odpowiednich umów z państwami z całego świata, w tym z Polską, zobowiązujących do przekazywania Amerykanom informacji o kontach amerykańskich rezydentów podatkowych. Niższy podatek dla najmniejszych spółek Spółki kapitałowe mające rocznie do 1,2 mln euro przychodów zapłacą niższy podatek. Tak wynika z projektu nowelizacji ustawy o CIT przyjętego przez Radę Ministrów. Wyliczenia Ministerstwa Finansów wskazują, że z niższej 15-proc. stawki skorzysta ponad 90 proc. podatników CIT. Pozostali będą nadal płacić 19 proc. Zastrzeżenia prawne KR Group zastrzega, że niniejszy Newsletter nie może zostać uznany za usługę doradztwa podatkowego lub prawnego 7
KR Group to niezależna, szybko rozwijająca się grupa księgowo-audytorska o międzynarodowym zasięgu. Nasza główna siedziba mieści się w Warszawie. Od ponad szesnastu lat świadczymy profesjonalne usługi w zakresie obsługi księgowej, podatkowej, audytu, doradztwa prawnego oraz płac i kadr. Obecnie nasz zespół liczy ponad 120 osób. Członkowie kadry zarządzającej zdobywali swoje doświadczenie zawodowe w największych firmach księgowych i konsultingowych. Obecnie współpracujemy z międzynarodowymi klientami będącymi wiodącymi reprezentantami swoich branż, takich jak: nieruchomości, handel detaliczny, produkcja, fundusze inwestycyjne, informatyka, poszukiwanie i wydobywanie gazu, motoryzacja, FMCG, w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej. Staramy się, by zaufanie, zrozumienie i partnerstwo przyświecały naszym działaniom każdego dnia. Dlatego jeśli planujesz rozpocząć działalność w Polsce lub w którymś z krajów regionu, służymy pomocą w zakresie skomplikowanych procedur rejestracyjnych lub zaproponujemy zakup gotowej Spółki, tak byś Ty od samego początku mógł skupić się na zarządzaniu firmą. Rozumiemy wymogi współczesnego biznesu. Jesteśmy po to, by pomóc. Sprawdź nas! NASZE BIURA BIURO W WARSZAWIE ul. Skaryszewska 7 03-802 Warszawa, Polska Email: office@krgroup.pl Tel.: (+48) 22 262 81 00 Fax: (+48) 22 100 65 14 BIURO W GDAŃSKU Al. Grunwaldzka 82 80-244 Gdańsk, Polska Email: office@krgroup.pl Tel.: (+48) 58 767 77 50 Fax: (+48) 58 767 77 51 8