INFORMATOR - DUS Dolnośląski Urząd Skarbowy we Wrocławiu

WROCŁAW 2014 INFORMATOR - DUS Dolnośląski Urząd Skarbowy we Wrocławiu MARZEC 2014 Nr 1/2014

SPIS TREŚCI 2 ROZLICZENIE PODATNIKA PODATKU DOCHODOWEGO OD OSÓB PRAWNYCH...3 ROZLICZENIE W KOSZTACH UZYSKANIA PRZYCHODÓW WYDATKÓW NA ZAKUP DOMENY INTERNETOWEJ...5 ZWOLNIENIE Z PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG ZE WZGLĘDU NA OBROTY...8 ODESŁANIE DO USTAWY O KOSZTACH SĄDOWYCH W SPRAWACH CYWILNYCH...11

Rozliczenie podatnika podatku dochodowego od osób prawnych 3 Podatnicy Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 roku, Nr 74, poz. 397 z późn.zm.), są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych podatnikami są: osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (z zastrzeżeniem, że od 1 stycznia 2014 r. spółka komandytowo-akcyjna stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych), spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są także osoby zagraniczne (tj. niemające na terytorium Polski siedziby lub zarządu), ale tylko w zakresie dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Nierezydenci nie składają jednak zeznania, jeśli od polskiego podmiotu uzyskali należności z tytułów wymienionych w art. 21 i 22 o podatku dochodowym od osób prawnych (m.in. z odsetek, praw autorskich, dywidend) i nie uzyskali innych dochodów w naszym kraju. Termin składania Podatnicy składają zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następnego (art. 27 ust. 1 updop). Jeśli u podatnika rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, termin ten upływa 31 marca.

Rozliczenie podatnika podatku dochodowego od osób prawnych 4 Inne formularze składane wraz z zeznaniem rocznym. W określonych przypadkach wraz z zeznaniem podatnik zobowiązany jest złożyć załączniki: CIT-8/O(8) - informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku CIT-D(3) - informacja podatnika podatku dochodowego od osób prawnych o otrzymanych/przekazanych darowiznach CIT-ST(7) - informacja podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, CIT-ST/A(5) - informacja o zakładach (oddziałach) SSE-R(4) - rozliczenie podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzonej działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, SSE/A(1) - wykaz udziałów w spółkach, SSE-R/A(2) - rozliczenie zdyskontowanej wartości udzielonej pomocy publicznej i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą. Sprawozdanie finansowe W myśl art. 27 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego, przekazują do urzędu skarbowego sprawozdanie wraz z opinią i raportem podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki - także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Obowiązek złożenia opinii i raportu nie dotyczy podatników, których sprawozdania finansowe, na podstawie ustawy o rachunkowości, są zwolnione z obowiązku badania.

Rozliczenie w kosztach uzyskania przychodów wydatków na zakup domeny internetowej 5 Zgodnie z ogólnie obowiązującą regułą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011, nr 74, poz. 397, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Zatem konkretny wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy takiego rodzaju, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika. Wydatki związane z zakupem domeny internetowej nie są objęte treścią art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stąd też co do zasady mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1. Wskazać bowiem należy, iż posługiwanie się domeną internetową ma znaczenie w zakresie marketingu, umożliwia bowiem osobom trzecim łatwy dostęp do strony internetowej firmy, na której mogą uzyskać określone informacje o firmie i jej produktach. Z powyższych względów należy stwierdzić, że wydatki związane z zakupem domeny internetowej stanowią koszt uzyskania przychodów. Pojawia się jednak pytanie, w jaki sposób przedmiotowe wydatki powinny zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie koszty uzyskania przychodów: - bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), - inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a -16m, z uwzględnieniem art. 16.

Rozliczenie w kosztach uzyskania przychodów wydatków na zakup domeny internetowej 6 W art. 16b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wymienił wartości niematerialne i prawne, które podlegają amortyzacji. Natomiast w art. 16c ustawy wskazano wartości niematerialne i prawne, które nie podlegają amortyzacji. Prawa do domen internetowych nie zostały wymienione w powołanych przepisach, stąd też prawa te nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie podlegają amortyzacji. Skoro ww. wydatek nie jest związany z nabyciem składników majątku trwałego to należy dokonać jego oceny pod kątem charakteru związku z przychodem. W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Powyższa zasada rozliczania wydatków w czasie ma na celu zapewnienie współmierności przychodów do kosztów ich uzyskania i jednocześnie ma zastosowanie do kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przychodami. Z powyższego wynika, że o ile poniesione wydatki spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jednocześnie ich poniesienie bezpośrednio wpływa na wartość osiąganych przychodów, podatnik ma prawo odliczyć od przychodów koszty ich uzyskania w roku podatkowym, którego te koszty dotyczą tj. w roku, w którym w efekcie poniesienia tych kosztów osiągnął przychód podlegający opodatkowaniu. W przypadku zakupienia domeny internetowej nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie kosztów poniesionych na jej zakup do odpowiadających im przychodów. Mając na uwadze specyficzny charakter domeny internetowej m.in. nieoznaczony czas jej działania nie jest możliwe precyzyjne wskazanie przychodów osiągniętych dzięki funkcjonowaniu takiej domeny, stad też art. 15 ust. 4 cytowanej ustawy nie będzie miał zastosowania do wydatków na zakup domeny internetowej. Stwierdzić zatem należy, iż wydatki na zakup domeny internetowej stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Rozliczenie w kosztach uzyskania przychodów wydatków na zakup domeny internetowej 7 W przypadku wydatków pośrednio związanych z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami, o zaliczeniu ich w koszty podatkowe decyduje zatem faktyczny moment ich poniesienia. Przy czym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy). W przypadku zakupu domeny internetowej nie budzi, wątpliwości fakt, że koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy. Nie jest jednak możliwe proporcjonalne przyporządkowanie kosztów do długości okresu, którego one dotyczą, ponieważ okres ten w momencie poniesienia kosztu jest nieznany. Domena internetowa może być użytkowana przez podatnika zarówno przez 5 lat jak i przez 20. Proporcjonalne rozliczenie kosztów jest zatem wykluczone. Podobne stanowisko jest powszechnie prezentowane przez organy podatkowe, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji z dnia 28 stycznia 2011r., sygn. IBPBI/2/423-1549/10/MO, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 14 maja 2012r., sygn. IPPB3/423-112/12-2/PK1. Tym samym właściwe jest zakwalifikowanie wydatków na zakup serwisu internetowego do kosztów uzyskania przychodów jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, potrącany jednorazowo w dacie poniesienia.

Zwolnienie z podatku od towarów i usług ze względu na obroty 8 Ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 roku, Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) daje możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług małym przedsiębiorcom, którzy nie przekroczyli limitu wartości sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym. W art. 113 cytowanej ustawy wskazane są warunki, które należy spełnić aby z takiego zwolnienia skorzystać. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W art. 113 ust. 2 ww. ustawy wskazano, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się: 1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju; 2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem: a) transakcji związanych z nieruchomościami, b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, (są to m.in. usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, udzielania kredytów i pożyczek ) c) usług ubezpieczeniowych - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; 3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zwolnienie z podatku od towarów i usług ze względu na obroty 9 Utrata prawa do zwolnienia Podatnicy korzystający ze zwolnienia z VAT ze względu na obroty będą mogli z niego zrezygnować pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym z niego rezygnują. Natomiast Podatnicy rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności opodatkowanych, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej czynności, będą mieli obowiązek pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tym zamiarze przed dniem wykonania tej czynności. (art. 113 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług). Z kolei przepis art. 113 ust. 5 cytowanej ustawy wskazuje, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 przekroczy kwotę 150 000 zł, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę. Po utracie prawa do zwolnienia Podatnik nie będzie miał możliwości powrotu do zwolnienia przed upływem roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował (art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług). Wyłączenia ze zwolnienia Ustawodawca w przepisie art. 113 ust. 13 ww. ustawy wskazał grupę podatników dla których nie mają zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług ze względu na obroty. Jak wynika ze wskazanego przepisu zwolnień, nie stosuje się do podatników: 1) dokonujących dostaw: a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy, b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem: - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) - wyrobów tytoniowych - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

Zwolnienie z podatku od towarów i usług ze względu na obroty 10 c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b, d) terenów budowlanych, e) nowych środków transportu; 2) świadczących usługi: a) prawnicze, b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego, c) jubilerskie; 3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Odesłanie do ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych 11 Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749 z późn. zm.) jest aktem, który kompleksowo reguluje wiele zagadnień prawa podatkowego. Odesłania do innych aktów prawnych zdarzają się rzadko. Jednym z nich jest zamieszczone w art. 265 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa odesłanie w zakresie kosztów podróży i innych należności świadków, biegłych i tłumaczy do Działu 2 Tytułu III ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594, z późn. zm.). Ustawa o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z definicją z art. 1, określa zasady i tryb pobierania kosztów sądowych w sprawach cywilnych, zasady ich zwrotu, wysokość opłat sądowych w sprawach cywilnych, zasady zwalniania od kosztów sądowych oraz umarzania, rozkładania na raty i odraczania terminu zapłaty należności sądowych. Na mocy art. 265 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie kosztów podróży i innych należności świadków, biegłych i tłumaczy przepisy Dział 2 Tytułu III ustawy o kosztach sądowych stosuje się przed organem podatkowym. Odesłanie to w obecnym brzmieniu obowiązuje od 5 listopada 2012 r., wprowadzono je ustawą z dnia 31 sierpnia 2012 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw (Dz. U. 2012, poz. 1101), regulując kompleksowo zasady zwrotu wszelkich kosztów stawiennictwa świadków i innych osób w toku postępowań, nie tylko podatkowych. Ujednolicono kwestie zwrotu kosztów podróży i innych należności, niezależnie od tego, w jakim postępowaniu świadek lub inna osoba zostały wezwane do stawiennictwa i czynności procesowych. Należności świadków W skład Działu 2 Tytułu III ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wchodzi 12 artykułów, od art. 85 do art. 93. Regulują one kwestie zwrotu należności czterech grup uczestników postępowania świadków, biegłych, tłumaczy i stron. Pierwszym artykułem w tym dziale jest art. 85, który uwzględniona możliwe do poniesienia przez świadka wydatki związane z jego stawiennictwem w organie podatkowym. Są to koszty podróży oraz koszty utrzymania i noclegu w miejscu przesłuchania.

Odesłanie do ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych 12 Zgodnie z tym przepisem świadkowi przysługuje zwrot kosztów podróży z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania czynności sądowej na wezwanie sądu w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem lub innym odpowiednim środkiem transportu. Natomiast w myśl art. 85 ust. 3 według tych samych zasad świadkowi przysługuje zwrot kosztów noclegu oraz utrzymania w miejscu wykonywania czynności sądowej. Świadkowi zwracane są koszty podróży niezależnie od odległości, mogą to być przejazdy między znacznie oddalonymi miejscowościami, ale także przejazdy lokalne. Przepis umożliwia także wybór środka transportu. Niewątpliwie jednak powinny być to koszty celowe i racjonalne, dostosowane do okoliczności sprawy, np. konieczność przemieszczania się osoby niepełnosprawnej będzie wymagała specjalistycznych środków transportu, podobnie jak zapewnienie takiej osobie noclegu. Górną granicę przedmiotowych należności, stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Świadkowi przysługuje także rekompensata pieniężna związana ze stawiennictwem w organie podatkowym. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych świadkowi przysługuje zwrot zarobku lub dochodu utraconego z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu, jednak, jak wynika z art. 86 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, górną granicę należności, o których mowa w ust. 2, stanowi równowartość 4,6% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa. W przypadku gdy ogłoszenie ustawy budżetowej nastąpi po dniu 1 stycznia roku, którego dotyczy ustawa budżetowa, podstawę obliczenia należności za okres od 1 stycznia do dnia ogłoszenia ustawy budżetowej stanowi kwota bazowa w wysokości obowiązującej w grudniu roku poprzedniego. Kwota bazowa jest określana corocznie w ustawie budżetowej, na rok 2014 r. wynosi, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy budżetowej na rok 2014 z dnia 24 stycznia 2014 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 162), 1.766,46 zł.

Odesłanie do ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych 13 Prawo do żądania należności przewidzianych w art. 85 i 86 służy osobie wezwanej w charakterze świadka, jeżeli się stawiła, choćby nie została przesłuchana. Stawiennictwo do organu podatkowego nie może być jednak źródłem nieuzasadnionych korzyści osoby wezwanej, dlatego zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w wypadku gdy osoba uprawniona do otrzymania należności przewidzianych w art. 85 i 86 zostanie wezwana w charakterze świadka w kilku sprawach na ten sam dzień, przyznaje się jej te należności tylko raz. Należności biegłego i tłumacza Działania biegłego, jako osoby o wysokich kwalifikacjach w danej dziedzinie, nawet w sektorze usług prywatnych wiążą się z wysokimi kosztami, dlatego też ich wynagrodzenie musi podlegać szczególnym regulacjom. Jak wynika z przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, w przypadku gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ podatkowy może powołać na biegłego osobę dysponującą takimi wiadomościami, w celu wydania opinii. W art. 89 ustawy o kosztach sądowych wskazano, iż biegłemu przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych dla wydania opinii, przy czym wysokość jego wynagrodzenia za wykonaną pracę ustala się, uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość wydatków, o których mowa w ust. 1 na podstawie złożonego rachunku. Jednocześnie w art. 89 ust. 5 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zawarto delegację ustawową dla Ministra Sprawiedliwości do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych kwestii. Obecnie obowiązuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 518). Określone w tym rozporządzeniu zasady pozwalają na dostosowanie wynagrodzenia do indywidualnego przypadku, a w szczególności do kwalifikacji biegłego, nakładu pracy i czasu potrzebnego do sporządzenia opinii. Biegły i tłumacz mogą liczyć, podobnie jak świadek, także na zwrot kosztów podróży z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania czynności w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem lub innym odpowiednim środkiem transportu a także, w uzasadnionych przypadkach, zwrot kosztów noclegu i utrzymania w miejscu wykonywania czynności.

Odesłanie do ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych 14 Należności strony Ustawa Ordynacja podatkowa przyznaje status strony wielu różnorodnym podmiotom, jako strona może występować m.in. podatnik, płatnik, inkasent, ich następcy prawni, osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, a także w pewnych okolicznościach, tzw. osoba trzecia, dlatego też może niejednokrotnie pojawić się potrzeba zwrotu należności poniesionych przez stronę w związku z postępowaniem podatkowym. Zgodnie z art. 265 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa do kosztów postępowania zalicza się koszty, o których mowa w pkt 1, związane z osobistym stawiennictwem strony, jeżeli postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo gdy strona została błędnie wezwana do stawienia się. W art. 91 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych przewidziano możliwość przyznania stronie postępowania należności w związku z jej udziałem w postępowaniu w wysokości przewidzianej dla świadków. Przedawnienie Uczestnicy postępowania świadek, biegły, tłumacz i strona, powinni pamiętać, że ich uprawnienie do żądania zwrotu należności ulegają przedawnieniu. Zgodnie z art. 92 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych roszczenia o zwrot należności, o których mowa w art. 92 ust. 1, przedawnia się z upływem lat trzech licząc od dnia powstania tego roszczenia.

15 - Redakcja - Informator DUS ul. Żmigrodzka 141 51-130 Wrocław tel. +48 (71) 32 36 800 e-mail: agnieszka.rzeznicka@ds.mofnet.gov.pl Redaktor Naczelny - Agnieszka Rzeźnicka-Gniadek Informator DUS ma charakter informacyjny i nie stanowi wykladni prawa.