RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 2401234 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 22.02.2010 10709896.4 (13) (51) T3 Int.Cl. C03C 3/087 (2006.01) C03C 4/00 (2006.01) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 17.04.2013 Europejski Biuletyn Patentowy 2013/16 EP 2401234 B1 (54) Tytuł wynalazku: Tafla szklana (30) Pierwszeństwo: 27.02.2009 FR 0951242 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 04.01.2012 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2012/01 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 30.09.2013 Wiadomości Urzędu Patentowego 2013/09 (73) Uprawniony z patentu: Saint-Gobain Glass France, Courbevoie, FR (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP 2401234 T3 DOMINIQUE SACHOT, Ozoir La Ferriere, FR OCTAVIO CINTORA, Taverny, FR OLIVIER MARIO, Paris, FR (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Ewa Wojasińska POLSERVICE KANCELARIA RZECZNIKÓW PATENTOWYCH SP. Z O.O. ul. Bluszczańska 73 00-712 Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
2 Opis EP 2 401 234 B1 [0001] Wynalazek dotyczy dziedziny tafli szklanych płaskich lub giętych. Konkretniej, przedmiotem wynalazku są kompozycje szklane i sposób otrzymywania tafli szklanych. [0002] Tafle szklane są użyteczne w licznych zastosowaniach: szyby do budownictwa lub samochodów, wytwarzanie energii, szczególnie systemy fotowoltaiczne lub lustra do koncentracji energii słonecznej, ekrany wyświetlające, itp. [0003] W przypadku większości tych zastosowań jednorodność chemiczna szkła jest główną cechą. Obecność niejednorodności może faktycznie powodować wady optyczne. Tymi niejednorodnościami mogą być inkluzje gazowe (pęcherze, zarodki ) lub stałe inkluzje ( kamienie, niestopione składniki) lub strefy innej kompozycji chemicznej (niektóre określa się jako sznurki w tej dziedzinie). Jakiekolwiek byłoby zastosowanie, należy unikać obecności wad optycznych, a w sposobach wytwarzania szkła usiłuje się ograniczać to ryzyko. [0004] Tafle szklane wytwarza się zwykle w następujący sposób: surowce naturalne sproszkowane (piasek, wapień, dolomit, skalenie, itp.) lub pochodzące z przemysłu chemicznego (węglan sodu) wprowadza się do pieca ogrzewanego za pomocą co najmniej jednego palnika, zwykle powietrznego, lub za pomocą oporników zanurzonych w kąpieli szklanej. Pod wpływem ciepła reakcje topienia i reakcje chemiczne między różnymi składnikami surowców tworzą kąpiel stopionego szkła. Homogenizacja kąpieli szklanej dokonuje się wówczas według kilku mechanizmów. Zwykle z surowcami wprowadza się środek klarujący. Chodzi o związek chemiczny lub mieszaninę związków, na przykład siarczan sodu lub wapnia (gips), które powodują wydzielanie się gazu wewnątrz kąpieli szklanej. To wydzielanie się
3 gazu wspomaga miejscowo homogenizację szkła, ułatwiając Roztwarzanie ziaren pozostałej krzemionki i usuwanie gazów zatrzymanych w kąpieli szklanej. Silne ruchy termokonwekcyjne spowodowane różnicą temperatur między powierzchnią szkła i spodem pieca również wspomagają homogenizację szkła. Czasami stosuje się środki mechaniczne, takie jak mieszadła lub barbotery generujące pęcherzyki gazu wewnątrz kąpieli szklanej. [0005] Szkła o dużej przepuszczalności światła i energii, zwane często szkłami ekstra przezroczystymi lub ultraprzezroczystymi, są szczególnie trudne w homogenizacji. Szkła te zawierają małe ilości tlenku żelaza, a w szczególności małe ilości żelaza(ii) (Fe 2+ ). Z tego powodu absorpcja promieniowania płomieni przez szkło jest szczególnie mała, z czego wynika mała różnica temperatur między powierzchnią szkła i spodem pieca, a zatem ruchy konwekcyjne o małej intensywności. Ponadto, szkło często klaruje się za pomocą siarczanu (siarczanu sodu lub siarczanu wapnia) i środka redukującego, takiego jak koks. Przez działanie na siarczan w stosunkowo niskiej temperaturze środek redukujący bardzo wspomaga klarowanie i homogenizację kąpieli szklanej od pierwszych etapów topienia. Tak więc, obecność środków redukujących jest niekorzystna w przypadku wytwarzania szkła ekstra przezroczystego, ponieważ prowadzi ona do dużej zawartości żelaza(ii), które absorbuje promieniowanie świetlne dla długości fal usytuowanych w zakresie widzialnym i bliskiej podczerwieni, a zatem zmniejsza przepuszczalność produktu końcowego. [0006] US 2007/0209698 ujawnia szkło zwane float mające małą zawartość żelaza i wysoką przepuszczalność do zastosowań w dziedzinie fotowoltaiki oraz sposób wytwarzania wyżej wy-
4 mienionego szkła. Kompozycja podstawowa wyżej wymienionego szkła jest następująca, wyrażona w procentach wagowych: SiO 2 67-75%, Na 2 O 10-20%, CaO 5-15%, MgO 0-7%, Al 2 O 3 0-5% i K 2 O 0-5%. Całkowita zawartość wagowa żelaza, reprezentowana przez Fe 2 O 3, wynosi między 0,001 i 0,01%, a przepuszczalność w zakresie widzialnym jest co najmniej 90%. [0007] Twórcy wynalazku znaleźli teraz rozwiązanie problemu homogenizacji szkła o dużej przepuszczalności światła i energii. [0008] Przedmiotem wynalazku jest tafla szklana, której przepuszczalność światła jest większa niż lub równa 89% dla grubości 3,2 mm, i której kompozycja chemiczna obejmuje tlenek bizmutu w zawartości wagowej wynoszącej między 0,05 i 1%. Kompozycja chemiczna tafli szklanej jest typu krzemowosodowo-wapniowego i obejmuje następujące składniki w zawartościach będących w granicach wagowych podanych poniżej: SiO 2 60-75% Al 2 O 3 0-10% B 2 O 3 0-5%, korzystnie 0 CaO 5-15% MgO 0-10% Na 2 O 5-20% K 2 O 0-10% BaO 0-5%, korzystnie 0 [0009] jak również tlenek żelaza w zawartości wagowej, reprezentowanej przez Fe 2 O 3, wynoszącej między 0,005% i 0,05%. [0010] W znaczeniu wynalazku przepuszczalność światła, często oznaczaną skrótem T L, oblicza się między 380 i 780 mm i odnosi się do grubości szkła 3,2 mm, biorąc pod uwagę iluminant D65, taki jak zdefiniowany w normie ISO/CIE 10526 i
5 obserwator normalny kolorymetryczny C.I.E. 1931, taki jak zdefiniowany w normie ISO/CIE 10527. [0011] Twórcy wynalazku wykazali faktycznie, że dodatek tlenku bizmutu w zastrzeganych zawartościach umożliwił poprawę jednorodności chemicznej szkła, szczególnie szkła o dużej przepuszczalności światła. Z tego powodu otrzymane szkła charakteryzują się większą przepuszczalnością światła lub energii, co jest szczególnie cenne w przypadku szkła stosowanego w dziedzinie fotowoltaiki lub luster do koncentracji energii słonecznej. Mechanizm działania bizmutu jest całkowicie nieznany i niezrozumiały. [0012] Tafla szklana zgodna z wynalazkiem ma kompozycję chemiczną typu krzemowo-sodowo-wapniowego z uwagi na kwestie łatwości topienia i stosowania. [0013] Przez kompozycję typu krzemowo-sodowo-wapniowego rozumie się kompozycję zawierającą krzemionkę (SiO 2 ) jako tlenek formujący oraz tlenki sodu (soda, Na 2 O) i wapnia (wapno, CaO). Ta kompozycja obejmuje następujące składniki w zawartościach będących w granicach wagowych podanych poniżej: SiO 2 60-75% Al 2 O 3 0-10% B 2 O 3 0-5%, korzystnie 0 CaO 5-15% MgO 0-10% Na 2 O 5-20% K 2 O 0-10% BaO 0-5%, korzystnie 0 [0014] Tafla szklana zgodna z wynalazkiem jest korzystnie taka, że przepuszczalność światła jest większa niż lub równa 90%, szczególnie 90,5%, a nawet 91% dla grubości 3,2 mm.
6 [0015] Tafla szklana zgodna z wynalazkiem jest korzystnie taka, że jej przepuszczalność energii (T E ) obliczona zgodnie z normą ISO 9050 (masa powietrza 1,5) jest większa niż lub równa 90%, szczególnie 90,5%, a nawet 91% dla grubości 3,2 mm. [0016] Kompozycja chemiczna tafli szklanej zgodna z wynalazłkiem korzystnie obejmuje tlenek żelaza, w zawartości wagowej, reprezentowanej przez Fe 2 O 3, wynoszącej między 0,005% i 0,05%, szczególnie między 0,007% i 0,02%. Takie zawartości umożliwiają osiągnięcie dużych przepuszczalności światła. Zawartości mniejsze niż 0,005% trudno jest jednakże uzyskać, ponieważ zakładają one bardzo zaawansowane, a więc kosztowne oczyszczanie surowców. [0017] Żelazo obecne w kompozycji szklanej może pochodzić z surowców jako zanieczyszczenia lub celowego dodatku powodującego barwienie szkła. Wiadomo jest, że żelazo istnieje w strukturze szkła w postaci jonów żelazowych (Fe 3+ ) i jonów żelazawych (Fe 2+ ). Obecność jonów Fe 3+ nadaje szkłu zabarwienie bardzo jasnożółte i umożliwia absorbowanie promieniowania nadfioletowego. Obecność jonów Fe 2+ nadaje szkłu wyraźniejsze zabarwienie niebiesko-zielone i wywołuje absorpcję promieniowania podczerwonego. Zwiększenie zawartości żelaza w tych dwóch postaciach uwydatnia absorpcję promieniowania na krańcach widma widzialnego, przy czym ten efekt dokonuje się ze szkodą co się tyczy przepuszczalności światła. [0018] Kompozycja tafli szklanej zgodna z wynalazkiem jest korzystnie taka, że redoks jest mniejszy niż lub równy 0,4, szczególnie 0,3, a nawet 0,2 lub 0,1. Redoks szkła określa się - w znaczeniu niniejszego wynalazku - jako stosunek między zawartością wagową tlenku żelaza(ii) (wyrażoną jako FeO) i zawartością wagową tlenku żelaza całkowitego (wyrażoną
7 jako Fe 2 O 3 ). Małe wartości redoks umożliwiają faktycznie zwiększenie przepuszczalności energii szkła. [0019] Dla uzyskania tych małych wartości redoks i/lub tych dużych przepuszczalności energii możliwe są różne środki. Tafla szklana zgodna z wynalazkiem może szczególnie zawierać tlenek wolframu WO 3 w zawartości wagowej wynoszącej między 0,1 i 2%, o czym jest mowa w zgłoszeniu FR 2921356. Może ona również zawierać tlenek potasu w zawartości wagowej wynoszącej między 1,5 i 10%, o czym jest mowa w zgłoszeniu FR 2921357. [0020] Kompozycja chemiczna tafli szklanej zgodna z wynalazkiem korzystnie obejmuje tlenkek bizmutu w zawartości wagowej wynoszącej między 0,1 i 0,5%, szczególnie między 0,1% i 0,3%. Powyżej 0,5%, wydaje się, że dodanie tlenku bizmutu wywołuje jedynie efekt ograniczony, ponieważ miało miejsce zjawisko nasycenia. [0021] Tafla szklana zgodna z wynalazkiem korzystnie jest płaska lub wygięta. Korzystnie jest ona wygięta w kształcie cylindryczno-parabolicznym, gdy jest przeznaczona do wytwarzania luster parabolicznych do koncentracji energii słonecznej. Tafla szklana zgodna z wynalazkiem może być każdego rozmiaru, zwykle jest on zawarty między 0,5 i 6 metrami. Jej grubość jest zwykle zawarta między 1 i 10 mm. [0022] Kompozycja szklana może zawierać - poza nieuniknionymi zanieczyszczeniami zawartymi szczególnie w surowcach - małą ilość (do 1%) innych składników, na przykład środków ułatwiających topienie lub klarowanie szkła (SO 3, Cl, itp.) lub ponadto pierwiastki pochodzące z rozpuszczenia materiałów ogniotrwałych służących budowie pieców (na przykład ZrO 2 ). Korzystnie kompozycja zgodna z wynalazkiem nie zawiera
8 tlenków, takich jak Sb 2 O 3, As 2 O 3 lub CeO 2. Korzystnie zawartość MoO 3 jest zerowa. [0023] Kompozycja tafli szklanej zgodna z wynalazkiem korzystnie nie zawiera żadnego środka absorbującego promieniowanie widzialne lub podczerwone (szczególnie dla długości fali zawartej między 380 i 1000 nm) inne niż promieniowanie już wymienione. W szczególności korzystnie kompozycja zgodna z wynalazkiem nie zawiera środków wybranych spośród następujących środków lub żadnego z następujących środków: tlenki pierwiastków przejściowych, takie jak CoO, CuO, Cr 2 O 3, MnO 2, tlenki ziem rzadkich, takie jak CeO 2, La 2 O 3, Nd 2 O 3 lub ponadto barwniki w stanie pierwiastkowym, takie jak Se, Ag, Cu, Au. Te środki bardzo często mają bardzo silne niepożądane działanie barwiące, które objawia się przy bardzo małych zawartościach, często rzędu kilku ppm lub mniej (1 ppm = 0,0001%). Ich obecność zmniejsza zatem bardzo silnie przepuszczalność szkła. W przypadku pewnych zastosowań, szczególnie w meblarstwie, możliwe jest jednak dodawanie bardzo małej ilości tlenku barwiącego, szczególnie tlenku kobaltu, w zawartości mniejszej niż 1 ppm, w celu nadania lekkiego zabarwienia widocznego na poziomie płatu szkła. Kompozycja chemiczna tafli szklanej zgodna z wynalazkiem nie zawiera więc korzystnie złota ani srebra. [0024] Przedmiotem wynalazku jest również sposób otrzymywania tafli szklanej zgodnej z wynalazkiem obejmujący etap topienia, w którym wprowadza się związek prekursorowy tlenek bizmutu. [0025] Tym związkiem, na przykład może być tlenek bizmutu Bi 2 O 3 lub prekursor, taki jak bizmutyt ((BiO) 2 CO 3 ) lub azotan bizmutu (Bi(NO 3 ) 3 ).
9 [0026] Topienie można przeprowadzać w piecach o działaniu ciągłym, ogrzewanych za pomocą elektrod i/lub za pomocą palników powietrznych i/lub zanurzeniowych i/lub rozmieszczonych w sklepieniu pieca w taki sposób, aby płomień uderzał surowce lub kąpiel szklaną. Surowce są zwykle sproszkowane i zawierają materiały naturalne (piasek, skalenie, wapień, dolomit, sjenit nefelinowy, itp.) lub materiały syntetyczne (węglan sodu lub potasu, bezwodnik borowy, siarczan sodu, itp.). Surowce ładuje się do pieca, następnie poddaje się reakcjom topienia w sensie fizycznym tego terminu i różnym reakcjom chemicznym prowadzącym do otrzymania kąpieli szklanej. Stopione szkło kieruje się następnie do etapu kształtowania, podczas którego tafla szklana przybierze swój kształt. Kształtowanie można przeprowadzać za pomocą różnych sposobów, takich jak flotacja (w której szkło wylewa się na kąpiel stopionej cyny), walcowanie, ciągnienie, itp. Sposób walcowania, w którym szkło przechodzi między wałkami walcującymi, jest szczególnie użyteczny w celu tworzenia na powierzchni szkła reliefów. Taflę szklaną można następnie wycinać, formować, giąć, hartować, itp. [0027] Taflę szklaną zgodną z wynalazkiem można powlekać na co najmniej jednej z jej powierzchni co najmniej jedną cienką warstwą lub co najmniej jednym pakietem wielu warstw wprowadzającym co najmniej jedną funkcję dodatkową, są to: warstwa przeciwodblaskowa lub przeciwnie odbijająca warstwa (na przykład warstwa posrebrzająca w przypadku luster), warstwa przewodząca (na bazie na przykład tlenku cyny z dodatkiem fluoru lub antymonu lub tlenku cynku z dodatkiem glinu lub galu lub tlenku mieszanego indu i cyny), warstwa niskoemisyjna lub przeciwsłoneczna (na bazie na przykład srebra,
10 zwykle chronina przez inne warstwy), warstwa chroniąca przed osadzaniem się brudu lub samoczyszcząca (na bazie na przykład tlenku tytanu, szczególnie skrystalizowanego w postaci anatazu). Jeśli tafla szklana jest przeznaczona do stosowania w lustrach, szczególnie lustrach do koncentracji energii słonecznej, taflę powleka się warstwą srebra, która jest chroniona przed utlenianiem za pomocą co najmniej jednej warstwy farby. [0028] Przedmiotem wynalazku jest w końcu zastosowanie tafli szklanej zgodnej z wynalazkiem w komórkach fotowoltaicznych, komórkach słonecznych, lustrach płaskich lub parabolicznych do koncentracji energii słonecznej lub ponadto dyfuzorach do podświetlenia ekranów wyświetlających typu LCD (monitory ciekłokrystaliczne). Taflę szklaną zgodną z wynalazkiem można również wykorzystać w zastosowaniach wewnętrznych (przegrody, meble, itp.) lub w sprzęcie elektrycznym gospodarstwa domowego (półki do lodówek, itp.). Można ją również wykorzystać w ekranach lub lampach płaskich na bazie organicznych diod elektroluminescencyjnych. [0029] Ogólnie rzecz biorąc, przedmiotem wynalazku są również komórka fotowoltaiczna, komórka słoneczna, lustro płaskie lub paraboliczne do koncentracji energii słonecznej lub ponadto dyfuzor do podświetlenia ekranów wyświetlających typu LCD, zawierające co najmniej jedną taflę szklaną zgodną z wynalazkiem. [0030] W przypadku zastosowań w dziedzinie fotowoltaiki i w celu zmaksymilizowania wydajności energetycznej komórki można wprowadzić wiele udoskonaleń, łącznie lub alternatywnie: - taflę szklaną można korzystnie powlec co najmniej jedną cienką przezroczystą warstwą elektroprzewodzącą, na przykład
11 na bazie SnO 2 :F, SnO 2 :Sb, ZnO:Al, ZnO:Ga. Warstwy te można osadzić na podłożu za pomocą różnych sposobów powlekania, takich jak osadzanie chemiczne z fazy gazowej (CVD) lub powlekanie przez rozpylanie katodowe, szczególnie wspomagane polem magnetycznym (metoda magnetronowa). W sposobie CVD prekursory halogenkowe lub metaloorganiczne odparowywuje się i transportuje za pomocą gazu nośnego do powierzchni gorącego szkła, gdzie rozkładają się pod wpływem ciepła, tworząc cienką warstwę. Korzyścią sposobu CVD jest to, że możliwe jest zastosowanie go w sposobie kształatowania tafli szklanej, szczególnie gdy chodzi o proces flotacji. Jest zatem możliwe osadzenie warstwy w momencie, gdy tafla szklana jest na kąpieli cynowej, na wyjściu z kąpieli cynowej lub ponadto w odprężarce tunelowej, to znaczy w momencie, gdy taflę szklaną ponownie wypraża się w celu wyeliminowania naprężeń mechanicznych. Taflę szklaną powleczoną warstwą przezroczystą i elektroprzewodzącą można z kolei powlec półprzewodnikiem na bazie krzemu amorficznego lub polikrystalicznego, chalkoporytów (szczególnie typu CIS - CuInSe 2 ) lub CdTe w celu utworzenia komórki fotowoltaicznej. Może szczególnie chodzić o drugą cienką warstwę na bazie krzemu amorficznego, CIS lub CdTe. W tym przypadku inną korzyścią sposobu CVD jest uzyskanie większej chropowatości, która wywołuje zjawisko zatrzymywania światła, które zwiększa ilość fotonów absorbowanych przez półprzewodnik. - Taflę szklaną można powlekać na co najmniej jednej jej powierzchni powłoką przeciwodblaskową. Powłoka ta może zawierać jedną warstwę (na przykład na bazie krzemionki porowatej o małym współczynniku załamania) lub kilka warstw: w tym ostatnim przypadku korzystny jest pakiet warstw na bazie
12 materiału dielektrycznego, z następującymi po sobie warstwami o małym i dużym współczynniku załamania, kończący się warstwą o małym współczynniku załamania. Szczególnie może chodzić o pakiet wielowarstwowy opisany w zgłoszeniu WO 01/94989 lub WO 2007/077373. Powłoka przeciwodblaskowa może również zawierać jako ostatnią warstwę, warstwę samoczyszczącą i chroniącą przed osadzaniem się brudu na bazie fotokatalitycznego tlenku tytanu, o czym jest mowa w zgłoszeniu WO 2005/110937. W ten sposób można uzyskać małe odbicie trwałe w czasie. W zastosowaniach w dziedzinie fotowoltaiki powłokę przeciwodblaskową nakłada się na powierzchnię zewnętrzną, to znaczy powierzchnię będącą w kontakcie z atmosferą, gdy tymczasem ewentualną przezroczystą warstwę elektroprzewodzącą nakłada się na powierzchnię wewnętrzną po stronie półprzewodnika. - Powierzchnia tafli szklanej może być teksturowana, na przykład może prezentować motywy (szczególnie w kształcie ostrosłupów), tak jak opisano w zgłoszeniach WO 03/046617, WO 2006/134300, WO 2006/134301 lub ponadto WO 2007/015017. To teksturowanie uzyskuje się najczęściej za pomocą kształtowania szkła przez walcowanie. [0031] Niniejszy wynalazek będzie lepiej zrozumiały po lekturze poniższego szczegółowego opisu nieograniczających przykładów wykonania. [0032] Poniższa tabela 1 przedstawia kompozycje chemiczne tafli szklanych porównawczych (C1) i zgodnych z wynalazkiem (1 i 2) oraz ich własności optyczne: - przepuszczalność energii (T E ) obliczoną zgodnie z normą ISO 9050 (masa powietrza 1,5), - współczynnik całkowitej przepuszczalność światła (T L ), obliczony między 380 i 780 mm, biorąc pod uwagę iluminant
13 D65, taki jak zdefiniowany w normie ISO/CIE 10526 i obserwator normalny kolorymetryczny C.I.E. 1931, taki jak zdefiniowany w normie ISO/CIE 10527. [0033] Wszystkie zawartości są zawartościami wagowymi. Tabela 1 C1 1 2 SiO 2 (%) 71,79 71,59 71,39 Al 2 O 3 (%) 0,8 0,8 0,8 CaO (%) 9,0 9,0 9,0 MgO (%) 4,0 4,0 4,0 Na 2 O (%) 14,1 14,1 14,0 Fe 2 O 3 (%) 0,01 0,01 0,01 SO 3 (%) 0,3 0,3 0,3 Bi 2 O 3 (%) - 0,2 0,5 T E (%) 90,6 90,8 90,8 T L (%) 90,8 91,1 91,1 [0034] Analiza widm optycznych wykazuje, że tlenek bizmutu nie ma wpływu na redoks szkła, lecz jedynie na przepuszczalność światła i energii. Zastrzeżenia patentowe 1. Tafla szklana, której przepuszczalność światła jest większa niż lub równa 89% dla grubości 3,2 mm, biorąc pod uwagę iluminant D65, i której kompozycja chemiczna jest typu krzemowo-sodowo-wapniowego i obejmuje następujące składniki w zawartościach będących w granicach wagowych podanych poniżej: SiO 2 60-75% Al 2 O 3 0-10% B 2 O 3 0-5%, korzystnie 0 CaO 5-15%
14 MgO 0-10% Na 2 O 5-20% K 2 O 0-10% BaO 0-5%, korzystnie 0 jak również tlenek bizmutu w zawartości wagowej wynoszącej między 0,05 i 1% oraz tlenek żelaza w zawartości wagowej, reprezentowanej przez Fe 2 O 3, wynoszącej między 0,005% i 0,05%. 2. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., której kompozycja chemiczna obejmuje tlenek żelaza, w zawartości wagowej, reprezentowanej przez Fe 2 O 3, wynoszącej między 0,007% i 0,02%. 3. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., taka, że redoks jest mniejszy niż lub równy 0,2, w szczególności 0,1. 4. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., taka, że zawartość wagowa tlenku bizmutu wynosi między 0,1 i 0,5%. 5. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., która zawiera tlenek wolfranu WO 3 w zawartości wagowej wynoszącej między 0,1 i 2%. 6. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., która zawiera tlenek potasu w zawartości wagowej wynoszącej między 1,5 i 10%. 7. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., taka, że jej przepuszczalność światła jest większa niż lub równa 90%, szczególnie 91% dla grubości 3,2 mm, biorąc pod uwagę iluminant D65. 8. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., której kompozycja chemiczna nie zawiera złota ani srebra.
15 9. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., która jest płaska lub wygięta, szczególnie o kształcie cylindryczno-parabolicznym. 10. Tafla szklana według któregokolwiek z poprzednich zastrz., która jest powleczona na co najmniej jednej z jej powierzchni co najmniej jedną cienką warstwą lub co najmniej jednym pakietem wielu warstw wprowadzającym co najmniej jedną funkcję dodatkową, wybranymi spośród: warstwy przeciwodblaskowej, warstwy odbijającej, warstwy przewodzącej, warstwy niskoemisyjnej lub przeciwsłonecznej, warstwy chroniącej przed osadzaniem się brudu lub samoczyszczącej. 11. Sposób otrzymywania tafli szklanej według któregokolwiek z poprzednich zastrz., obejmujący etap topienia, w którym wprowadza się związek prekursorowy tlenek bizmutu. 12. Zastosowanie tafli szklanej według któregokolwiek z poprzednich zastrz. dotyczących tafli szklanej w komórkach fotowoltaicznych, komórkach słonecznych, lustrach płaskich lub parabolicznych do koncentracji energii słonecznej lub ponadto dyfuzorach do podświetlenia ekranów wyświetlających typu LCD (monitory ciekłokrystaliczne). 13. Komórka fotowoltaiczna, komórka słoneczna lub lustro płaskie lub paraboliczne do koncentracji energii słonecznej zawierające co najmniej jedną taflę szklaną określoną w zastrz. 1-10.