VAT a samochód osobowy w firmie Ministerstwo Finansów wyjaśnia wydane zaświadczenia OSK pojazdów nie tracą ważności Wyposażenie, środki trwałe ewidencje Amortyzacja jednorazowa Teksty zebrała i opracowała Monika Stasica strona 1 z 6
VAT a samochód osobowy w firmie W przypadku zakupu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w okresie od 1 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2012 roku, kwotę podatku naliczonego, o którą można obniżyć kwotę podatku należnego, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6.000,00 zł. Takie ograniczenie przy odliczaniu VAT NIE dotyczy jednak pojazdów określonych w art. 3 ust.2 ustawy, to jest: - pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van; - pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze, od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przeszkodę pomiędzy podłogą, a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu, a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu, a punktem wprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków; - pojazdów specjalnych w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej; - pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; - pojazdów samochodowych. Które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków, jako konstrukcyjne oddzielne elementy pojazdu; - pojazdów samochodowych, które mają otwarta część przeznaczoną do przewozu ładunków; - pojazdów specjalnych w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej; strona 2 z 6
- przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest: * odsprzedaż tych samochodów/pojazdów; LUB * oddanie w odpłatne używanie tych samochodów/pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody/pojazdy są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy; Do importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych również stosuje się odpowiednio ograniczenia w obniżeniu kwoty podatku należnego, jednakże w tym wypadku, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty wynikającej z dokumentu celnego nie więcej jednak niż 6.000,00 zł. Natomiast usługobiorcy użytkujący samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku stanowi wówczas 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Przez cały okres użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, suma kwot, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć sumy 6.000,00 zł. Natomiast ograniczenie nie znajduje zastosowania do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których podatnikowi przysługiwało, na dzień 31 grudnia 2010 roku, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 roku. Odnosi się to do umów zawartych najpóźniej do 31 grudnia 2010 roku, bez uwzględniania zmian dokonanych po tym dniu oraz istnieje warunek, że dana umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 roku. Od 01 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2012 roku wyłączono również prawo do odliczenia VAT od zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych, a także niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (również tak zwanych samochodów z kratką ), w tym użytkowanych na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze za wyjątkiem pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej (tj. wymienionych wyżej) strona 3 z 6
Ministerstwo Finansów wyjaśnia wydane zaświadczenia OSK pojazdów nie tracą ważności Ministerstwo Finansów uspokaja, iż wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają zaświadczenia, wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, nie uległy zmianie po 31 grudnia 2010 roku. Takie zaświadczenia pozostają aktualne, jeżeli nie zostaną dokonane żadne zmiany w badanym pojeździe, na skutek których pojazd nie spełniałby już wymagań potwierdzonych wydanym wcześniej zaświadczeniem. Podatnicy, zgodnie z przepisami obowiązującymi od 01 stycznia 2011 roku, nie mają także obowiązku dostarczenia do naczelnika urzędu skarbowego kopii zaświadczenia wydanego przez okręgową stacje kontroli pojazdów, które potwierdzałoby spełnienie wymagań dla powyżej wskazanych pojazdów. Zaświadczenia podobnie jak i zaświadczenia wydane przed dniem 01 stycznia 2011 roku podatnicy mają obowiązek przechowywać do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (wraz z innymi dokumentami związanymi z rozliczaniem podatku). Wyposażenie, środki trwałe ewidencje Wyposażenie Pojęcie wyposażenia zostało określone w 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. nr 152, poz. 1475 ze zm.) i oznacza rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezliczone do środków trwałych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym. Sprzęt i urządzenia biurowe, produkcyjne itp., których koszt nabycia nie przekracza 1.500,00 zł i ich dowolny okres użytkowania to tzw. niskocenne wyposażenie. Nie wymaga ono żadnego dodatkowego ewidencjonowania. W księdze przychodów i rozchodów, w rubryce koszty należy wpisać pełną wartość ich nabycia lub wytworzenia. Przedmioty (składniki majątkowe), których koszty nabycia lub wytworzenia przekraczają 1.500,00 zł (bez ograniczeń kwoty górnej), a przewidywany okres użytkowania wynosi do jednego roku oraz przedmioty o koszcie nabycia lub wytworzenia wynoszą od 1.500,00 zł do 3.500,00 zł i okresie użytkowania powyżej jednego roku (jeżeli nie zostaną zaliczone do środków trwałych) stanowią wyposażenie i muszą zostać wpisane do ewidencji wyposażenia. Cenę ich nabycia strona 4 z 6
lub koszt wytworzenia, koszty związane z zakupem należy wpisać do księgi przychodów i rozchodów w rubryce koszty w dniu nabycia. W koszty wartość netto wpisują podatnicy VAT, natomiast nievatowcy wpisują kwotę brutto. Kto prowadzi ewidencję wyposażenia Obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia dotyczy zarówno osób rozliczających się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i ryczałtowców. Jaki jedyni, nie muszą jej prowadzić opłacający kartę podatkową. Ewidencją wyposażenia obejmuje się rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną pozarolnicza działalnością gospodarczą, niezliczone do środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 1.500,00 zł. Ewidencja powinna zawierać co najmniej następujące dane: - numer kolejny wpisu; - datę nabycia; - numer faktury lub rachunku; - nazwę wyposażenia; - cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia; - datę likwidacji w tym także data sprzedaży lub darowizny oraz przyczyna likwidacji wyposażenia; Wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji dokonują podatnicy, którzy zakładają ewidencję wyposażenia po raz pierwszy albo ci, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do opodatkowania w formie kraty podatkowej. W przypadku ryczałtowców, obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia nie dotyczy osiągających przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i podobnych umów. Środki trwałe Środkami trwałymi są rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, o okresie użytkowania dłuższym niż rok i o koszcie nabycia lub wytworzenia powyżej 3.500,00 zł oraz te o wartości początkowej poniżej 3.500,00 zł, które nie zostały zaliczone do wyposażenia. Zalicza się do nich nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania przedmioty majątkowe: maszyny, urządzenia, środki transportowe i inne przedmioty, a także budowle, budynki, lokale, o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok. Tak sklasyfikowane środki trwałe należy wpisać do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Sama ewidencja powinna zawierać co najmniej następujące dane: - liczbę porządkową; - datę nabycia; - datę przyjęcia do używania; - określenie dokumentu stwierdzającego nabycie; - określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej; - symbol Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT),wydanej na podstawie odrębnych przepisów; strona 5 z 6
- wartość początkową; - datę likwidacji oraz przyczynę likwidacji ALBO datę zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej; Najpóźniej w miesiącu przyjęcia do używania dokonuje się zapisów dotyczących omawianych składników majątku. Późniejszy termin ich wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego. Niewprowadzenie składników majątkowych do ewidencji lub nieprowadzenie ewidencji uniemożliwia dokonywanie tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów. Amortyzacja jednorazowa Do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych (tj. z grupy 3-8 KŚT) mają prawo podatnicy rozpoczynający działalność o raz mali podatnicy (nie dotyczy to samochodów osobowych). W roku bieżącym łączna kwota jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie może przekroczyć równowartości 50.000,00 euro. Limit ten, w przeliczeniu na złotówki, daje kwotę 197.000,00 zł. W przypadku małych podatników, tj. takich, u których wartość przychodu ze sprzedaży ( razem z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w 2010 roku wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1200.000,00 euro, tj. 4736.000,00 zł. Kwoty wyrażone w euro, należy przeliczyć na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000,00 zł. Podatnik rozpoczynający po raz pierwszy prowadzenie działalności gospodarczej, to osoba, która w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, nie prowadziła działalności gospodarczej samodzielnie lub jako wspólnik spółki mniemającej osobowości prawnej, a także działalności takiej nie prowadził małżonek tej osoby, o ile między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa. Warto zaznaczyć, że skorzystanie z metody amortyzacji jednorazowej oznacza przyjęcie od państwa pomocy de minimis. Zasada ta określa wielkość pomocy publicznej, która to nie wymaga jej wcześniejszego zgłoszenia do Komisji Europejskiej. Pomoc uzyskana przez przedsiębiorcę zgodnie z zasadą de minimis nie może przekroczyć w ciągu kolejnych trzech lat 200.000,00 euro. strona 6 z 6