WSTĘP ĆWICZENIA OSWAJAJĄCE Z PIŁKĄ Opracowała mgr: Anna Kruczenko Koszykówka powstała w XIX wieku w Springfid College w Stanach Zjednoczonych, a twórcą jej jest James Naismith, który opracował zasady gry BASKETBALL. Naismith oparł się na dotychczas znanych i uprawianych, zwłaszcza przez Inków i Azteków grach polegających na trafieniu do obręczy, lub kamiennego pierścienia. Koszykówka jest grą entuzjastycznie przyjętą przez dzieci i młodzież, co miało wpływ na jej dynamiczny rozwój na świecie i w Polsce. Międzynarodowa Federacja Koszykówki - HBA powstała w 1935 r. w którym to odbyły się pierwsze Mistrzostwa Europy. W 1936 r. w Berlinie koszykówka weszła do programu Igrzysk Olimpijskich. W 1950 r. w Buenos Aires odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata w koszykówce mężczyzn, a trzy lata później w Santiago de Chile pierwsze Mistrzostwa Świata w koszykówce kobiet. Gry podobne do koszykówki uprawiano w Polsce już w XIX w. w Krakowie, a pierwsze opracowania reguł gry zostały usystematyzowane w 1909 r. przez W. Świątkiewicza. Po II wojnie światowej rozpoczął się dynamiczny rozwój polskiej koszykówki, który pozwolił na nawiązanie kontaktów z czołówką europejską i światową w tej dyscyplinie sportu. Szybkość gry, a także coraz bardziej skuteczna obrona, wymagają od zawodnika ciągłego postępu w zakresie wyszkolenia. Ogromną rolę w wyszkoleniu technicznym zawodnika odgrywa ją ćwiczenia żonglerki, czyli ćwiczenia oswajające z piłką. Pozwalają one na operowanie piłką bez kontroli wzrokowej, czyli widzenia piłki opuszkami palców. Mogą one spełniać rolę ćwiczeń ogólnousprawniających, rozciągających oraz rozwijających odpowiednie zdolności koordynacyjne, przygotowujące do nauki elementów technicznych z piłką. Żonglerka jest nie zbędnym elementem w nauczaniu i zainteresowaniu młodych zawodników koszykówką W niniejszej pracy chciałabym przedstawić podstawowe ćwiczenia żonglerki rozwijające indywidualną technikę operowania piłką przez zawodnika. ROZDZIAŁ I PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA Próby omówienia ćwiczeń z żonglerki przez długi czas nie były podejmowane. Literatura, z którą najczęściej można się zetknąć, dotyczy umiejętności techniczno - taktycznych. Dużo miejsca poświęca się ćwiczeniom indywidualnym w ataku i w obronie, a zapomina się o żonglerce, która jest podstawą do nauki podań, chwytów, kozłowania. Ćwiczenia oswajające z piłką pomagają w osiągnięciu wysokiego poziomu technicznego i dają radość szczególnie dzieciom. Mimo to problem ten został pominięty nawet przez H. Oszast i J. Mukułowskiego zajmujących się koszykówką. Literatura na ten temat jest oparta przeważnie na przekładach z j. angielskiego, włoskiego np: M. Mondoni Koszykówka dla młodych - przewodnik techniczny. Pocieszający jest fakt, że koszykówka cieszy się ogromną popularnością wśród dzieci, co zmusza trenerów do opracowania tego zagadnienia. Przykładem jest książka Baw się w mini koszykówkę opracowana przez J. Mroza, gdzie zostały podane podstawowe ćwiczenia z żonglerki.
ROZDZIAŁ II PROBLEMY BADA WCZE 2.1. Cel pracy. Celem podjętej przeze mnie pracy jest przedstawienie i usystematyzowanie ćwiczeń oswajających z piłką. 22. Problemy i hipoteza badawcza. W oparciu o znaną mi literaturę i sformułowany cel badań wyłoniłam następujące problemy badawcze: jaki jest cel ćwiczeń oswajających z piłką jakie jest kryterium podziału ćwiczeń oswajających z piłką W odpowiedzi na powyższe problemy sformułowałam następującą hipotezę badawczą: Przypuszczam, że ćwiczenia oswajające z piłką mają związek z wyszkoleniem technicznym zawodnika i sposobem wykonywania ćwiczeń. 2.3. Metody badawcze. W pracy posłużyłam się metodą graficzną, która pozwoliła przedstawić ćwiczenia oswajające z piłką. Zaletą praktyczną tej metody jest to, że umożliwia stosunkowo jasny i czytelny sposób przedstawienia ćwiczeń z żonglerki. ROZDZIAŁ III ANALIZA WYNIKÓW Ćwiczenia oswajające z piłką wykonuje się tak, aby zwiększyć możliwości własnego ciała, percepcję czasowo przestrzenną, koordynację ruch6w, równowagę i siłę. Ćwiczenia żonglerki muszą być uwzględniane w programie każdych zajęć, zaczynając od najprostszych i stopniowo zwiększając stopień trudności. Można je wykonywać w miejscu, w ruchu, kozłując jedna lub więcej piłek, indywidualnie lub w dwójkach, lub też odbijając piłką o ścianę. Analizując sposób wykonywania ćwiczeń można ustalić następujące kryterium podziału: 1. Toczenie - może spełniać rolę ćwiczeń rozciągających, rozwijających czucie i siłę palców. 2. Oplatanie - wyrabia koordynację mchów, szybkość rąk, czucie piłki. 3. Podrzuty - Elementy niezbędne, by wzrosła reakcja na piłkę; dla rozwijania widzenia percepcyjnego, chwytu, koordynacji. 4. Kozłowanie - ćwiczenie dające możliwość opanowania dryblingu, koordynacji i widzenia percepcyjnego. ROZDZIAŁ IV METOD YKA NA UCZANIA ĆWICZEŃ OSWAJAJĄCYCH Z PIŁKĄ. Aby prawidłowo rozwijać umiejętności techniczne zawodnika należy opanować podstawowe zasady kozłowania Należy ukształtować u zawodnika prawidłową pracę ramion przy kozłowaniu, ułożenie palców na piłce i pracę nadgarstka. Podtrzymywać sprawność psychomotoryczną i wytrzymałość. Nauczając metodycznie pamiętajmy o tym, że nauczamy najpierw elementów łatwych przechodząc do trudniejszych zgodnie z zasadą stopniowania trudności..