Wyznaczanie orbity komety 73P Schwassmann-Wachmann 3 C

Podobne dokumenty
Komety 2P/Encke 41P/Tuttle-Giacobini-Kresak C/2015 V2 (Johnson) Oznaczenia w tabeli:

Wstęp do astrofizyki I

Obliczanie pozycji obiektu na podstawie znanych elementów orbity. Rysunek: Elementy orbity: rozmiar wielkiej półosi, mimośród, nachylenie

Analiza danych. 7 th International Olympiad on Astronomy & Astrophysics 27 July 5 August 2013, Volos Greece. Zadanie 1.

Wędrówki między układami współrzędnych

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

Konrad Słodowicz sk30792 AR22 Zadanie domowe satelita

SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ W ARKUSZU I. Informacje dla oceniających

SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ W ARKUSZU I. Informacje dla oceniających

Obserwacje fotometryczne planetoid

Gwiazdy zmienne. na przykładzie V729 Cygni. Janusz Nicewicz

LXI Olimpiada Astronomiczna 2017/2018 Zadania z zawodów III stopnia

Cairns (Australia): Szerokość: 16º 55' " Długość: 145º 46' " Sapporo (Japonia): Szerokość: 43º 3' " Długość: 141º 21' 15.

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Ruchy planet. Wykład 29 listopada 2005 roku

Wycieczka po Załęczańskim Niebie

Dyfrakcja to zdolność fali do uginania się na krawędziach przeszkód. Dyfrakcja światła stanowi dowód na to, że światło ma charakter falowy.

Przykładowe zagadnienia.

LVII Olimpiada Astronomiczna 2013/2014 Zadania zawodów III stopnia

ZAŁĄCZNIK IV. Obliczanie rotacji / translacji obrazów.

Przykładowe zagadnienia.

rectan.co.uk 1. Szkic projektu Strona:1

Pochodna i różniczka funkcji oraz jej zastosowanie do obliczania niepewności pomiarowych

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Gdzie jest kometa C/2010 X1 Elenin?

LIX Olimpiada Astronomiczna 2015/2016 Zawody III stopnia zadania teoretyczne

Wenus na tle Słońca. Sylwester Kołomański Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Człowiek najlepsza inwestycja. Fot.NASA FENIKS PRACOWNIA DYDAKTYKI ASTRONOMII

MATEMATYKA 8. Funkcje trygonometryczne kąta ostrego (α < 90 ). Stosunki długości boków trójkąta prostokątnego nazywamy funkcjami trygonometrycznymi.

Asteroida Ignatianum 1

Oszacowywanie możliwości wykrywania śmieci kosmicznych za pomocą teleskopów Pi of the Sky

wersja

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

Skala jasności w astronomii. Krzysztof Kamiński

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

Kamera internetowa: prosty instrument astronomiczny. Dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

2 cos α 4. 2 h) g) tgx. i) ctgx

ASTRONOMIA Klasa Ia Rok szkolny 2012/2013

Niebo nad nami Styczeń 2018

Komety 21P/Giacobini-Zinner 46P/Wirtanen 21P/Giacobini-Zinner 46P/Wirtanen Oznaczenia w tabeli:

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 2016 CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

POLAND. Zasady zawodów drużynowych

Gdzie się znajdujemy na Ziemi i w Kosmosie

Przykład 4.2. Sprawdzenie naprężeń normalnych

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Celem tego projektu jest stworzenie

Komety. P/2010 V1 (Ikeya-Murakami) α 2000 δ 2000 r m

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

EGZAMIN MATURALNY 2013 FIZYKA I ASTRONOMIA

Grawitacja - powtórka

GWIEZDNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANDERSONA

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

PROPOZYCJA ĆWICZEŃ OBSERWACYJNYCH Z ASTRONOMII DO PRZEPROWADZENIA W OBSERWATORIUM ASTRONOMICZNYM INSTYTUTU FIZYKI UR DLA UCZESTNIKÓW PROJEKTU FENIKS

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Pomiary jasności nieba z użyciem aparatu cyfrowego. Tomek Mrozek 1. Instytut Astronomiczny UWr 2. Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

4π 2 M = E e sin E G neu = sin z. i cos A i sin z i sin A i cos z i 1

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Odległość kątowa. Liceum Klasy I III Doświadczenie konkursowe 1

2 5 C). Bok rombu ma długość: 8 6

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Odległość kątowa. Szkoła średnia Klasy I IV Doświadczenie konkursowe 5

Odległość mierzy się zerami

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

1.Rejestracja w programie ( step 1 Log in or create account )

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ POZIOM PODSTAWOWY Klasa 1 Klasa 1

Elementy astronomii w geografii

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

Sponsorem wydruku schematu odpowiedzi jest wydawnictwo

CZY TE SCENY TO TYLKO FIKCJA LITERACKA CZY. CZY STAROśYTNI EGIPCJANIE FAKTYCZNIE UMIELI TAK DOBRZE PRZEWIDYWAĆ ZAĆMIENIA?

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i przykładowe rozwiązania zadań otwartych

SPRAWDZIAN NR Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową.

Aplikacje informatyczne w Astronomii. Internet źródło informacji i planowanie obserwacji astronomicznych

EGZAMIN MATURALNY 2012 FIZYKA I ASTRONOMIA

Skrypt 24. Geometria analityczna: Opracowanie L5

Elementy astronomii w nauczaniu przyrody. dr Krzysztof Rochowicz Zakład Dydaktyki Fizyki UMK 2011

Sejsmologia gwiazd. Andrzej Pigulski Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Systemy odniesienia pozycji w odbiornikach nawigacyjnych. dr inż. Paweł Zalewski

Prawda/Fałsz. Klucz odpowiedzi. Uwaga: Akceptowane są wszystkie odpowiedzi merytorycznie poprawne i spełniające warunki zadania. Zad 1.

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Analiza danych Strona 1 z 6

Skrypt 12. Funkcja kwadratowa:

Od redakcji. Symbolem oznaczono zadania wykraczające poza zakres materiału omówionego w podręczniku Fizyka z plusem cz. 2.

Lista 6. Kamil Matuszewski 13 kwietnia D n =

OCENIANIE ARKUSZA POZIOM ROZSZERZONY

Ziemia jako planeta w Układzie Słonecznym

Scenariusz lekcji diagnozującej z matematyki przygotowującej do sprawdzianu z funkcji kwadratowej

ODLEGŁOŚĆ NA PŁASZCZYŹNIE - SPRAWDZIAN

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 2015

Obłok Oorta. Piotr A. Dybczyński. Wszelkie prawa zastrzeżone, tylko do użytku wewnętrznego

KLASA I LO Poziom podstawowy (styczeń) Treści nauczania wymagania szczegółowe:

ZESTAW PRZYKŁADOWYCH ZADAŃ Z MATEMATYKI ZAKRES ROZSZERZONY

Zasady oceniania karta pracy

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Przykład projektowania łuku poziomego nr 1 z symetrycznymi klotoidami, łuku poziomego nr 2 z niesymetrycznymi klotoidami i krzywej esowej ł

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM Fizyka Poziom rozszerzony. Listopad Poprawna odpowiedź i zasady przyznawania punktów

OCENIANIE ARKUSZA POZIOM ROZSZERZONY

Transkrypt:

Wyznaczanie orbity komety 73P Schwassmann-Wachmann 3 C Rafał Szudera 16 czerwca 2006 1 Streszczenie W protokole tym zawarłem opis procesu oliczania orbity komety 73P Schwassmann- Wachmann 3, a dokładniej jej najjasniejszego fragmentu C. Na poczatku zamieszczony jest mały rys histyoryczny zwiazany z kometaą. Nastepnie opisane sa same obserwacje komety, dane z nich wynikajace oraz metody obliczeniowe jakimi sieę posługiwałem w trakcie mojej pracy. Na zakonczenie umieszczone saą wyniki oraz ich interpretacje. Rezultaty mojej pracy okazały sieę niewłasciwe, gdyzż parametry orbity fragmentu C komety wyszły bardzo zblizone do ziemskich. Postaram sieę to jednak wytłumaczyć we wnioskach. 2 Wstęp Kometa okresowa 73P/Schwassmann-Wachmann 3 została odkryta na poczatku maja 1930 roku przez dwóch niemieckich astronomów: Arnolda Schwassmanna i Arno Arthura Wachmanna. Znajdowała sieę wówczas ok. 9,2 mln km od Ziemi czyli 0,06 jednostki astronomicznej(au). Okazała sieę bycć ona kometaą krótkookresowaą, o półosi wielkiej a=3,1 AU, a wiec zgodnie z III Prawem Keplera miała okres obiegu tylko: T=5,41 lat. Kometa wracała w okolice Ziemi wielokrotnie, azżdo 1995 roku kiedy to odkryto, żze rozpadła sieę na mniejsze fragmenty. Proces rozpadu był wielostopniowy: Na poczatku wrzesnia kometa rozpadła sieę na czesci (B,C,E) N przełomie pazdziernika i listopada, fragmenty B i C podzieliły sieę na B i A oraz C i F. W tym roku gdy kometa znalazła sieę znowu w okolicy Ziemi, okazało sieę, żze jadro uległo dalszej dezintegracji. Obecnie istnieje co najmniej 19 fragmentów: C, Q, P, B, G, J, R, S, K, M, H, N, L, W, X, Y, T, U i V. Niektóre z nich saą jednak bardzo słabo widoczne, gdyż ich jasnosci nie przekraczajaą +20 mag. Ja, w mojej pracy, zajałem sieę najjasniejszym fragmentem komety 73P Schwassmann- Wachmann 3, fragmentem C. Fragment ten był najblizej Ziemi 12 maja 2006. Moje obserwacje pochodzaą z nocy z 9.05.2006 na 10.05.2006, tak wiec krótko przed maksymalnym zblizeniem.[rysunek 1] przedstawia mapke z serwisu ASTROHOBBY.PL, która pokazuje połozenie fragmentu C na niebie w maju. 1

3 Obserwacje Obserwacje komety 73P Schwassmann-Wachmann 3 C odbyły sieę w nocy z 9 maja 2006 na 10 maja 2006, krótko po północy, w OBSERWATORIUM ASTRONO- MICZNYM W BOROWCU pod Poznaniem. Obserwacje były wykonywane zdalnie, przy pomocy "małego teleskopu fotometrycznego". Składa sieę on z 20cm teleskopu Newton, do którego podłaczona jest kamera CCD ST7. Pogoda nocaąbyła bardzo zadowalajaca. Kłopoty w obserwacjach sprawiał jednak Ksiezyc, który był widoczny w 88%. Temperatura otoczenia wynosiła +21 o C. Zdjecia CCD z których skorzystałem w mojej pracy wykonał Mgr Kszysztof Kaminski z OA w Poznaniu, za co Mu serdecznie dziekuje. Podczas robienia zdjec kamera ccd była zchłodzona do temperatury -10 o C. Zastosowano filtr I(podczerwień). Czas ekspozycji został ustawiony na 20 sekund. Zrobiono serie 10 zdjecć typu FLAT(2s),serie 10 zdjec typu DARK(20s) i serie 10 zdjecć typu BIAS(0s). Seria zdjecć fragmentu C rozpoczeła sieę 10.05.2006 o godzinie 00:07:02.885 a zakonczyła sieę o 00:59:11.329. Wykonano 120 zdjec. Jest to bardzo niewiele danych aby obliczycć, chocć przyblizonaą orbite komety, jednak musiało mi to wystarczyć. 4 Opracowywanie danych Aby obliczyć orbitę komety dysponowałem metodaą, która potrzebowała trzech połozenń rozpatrywanej komety, w róznych momentach czasu. Tak wiec wybrałem trzy zdjecia komety (zdjecie: 1,61,120), jedno na poczatku obserwacji, jedno w połowie i jedno na koncu. Zdjecia te poddałem wstepnej redukcji za pomocaą ramek FLAT, BIAS i DARK, wykorzystujac do tego skrypt autorstwa Mgr Krzysztofa Kaminskiego pt: red. Majac juzż poredukowane ramki, uruchomiłem pakiet aplikacji astronomicznych pt: STARLINK. Uzywałem graficznego programu GAIA, w którym mogłem przegladacć i analizowacć ramki ze zdjeciami. Za pomocaą Gaii wyznaczyłem współrzedne X i Y komety, oraz współrzedne X i Y trzech gwiazd odniesienia, z kazdej ramki. Gwiazdy odniesienia bedaą mi potrzebne przy obliczeniach. Potrzebowałem jeszcze współrzednych astronomicznych(ra,dec) gwiazd odniesienia, które uzyskałem z aplikacji XEphem. Było to doscśtrudne, gdyzż na mapach gwiazdowych musiałem znalescźć dokładne miejsce na niebie, jakie widnieje na ramce. Pomogły mi w tym przyblizone wartosci współrzednych komety jakie wyczytałem z efemeryd umieszczonych w internecie. Na zakonczenie odczytałem jeszcze współrzedne astronomiczne(a,d) śsrodka kazdej ramki ccd 5 Obliczenia Aby wyznaczyć orbiteę komety potrzebowałem jej dokładnych współrzednych rektascencji i deklinacji obliczonych z kazdej ramki. Opisze teraz schemat postepowania 2

z jednaąramkaą, gdyzż w tem sam sposób postepowałem z pozoztałymi. Do obliczen uzywałem matematycznej aplikacji MUPAD. 1. Dla kazdej gwiazdy oporowej obliczyłem standardowe współrzedne tangencjalne, kozystajac ze wzorów: ksi = ni = cosδ sin α A cosd sinδ cosd cosδ cosα A cosd sinδ sin D cosδ cosα A sin D sin δ + cosd cosδ cosα A gdzie α i δ to współrzedne danej gwiazdy oporowej, A i D to współrzedne śsrodka optycznego ramki ccd 2. Dla kazdej z gwiazd oporowych sporzadziłem układ równanń: (1) (2) ksi X = a 1 X + b 1 Y + c 1 (3) ni Y = d 1 x + e 1 Y + f 1 (4) gdzie X i Y to współrzedne z ramki, kazdej gwiazdy oporowej. Tworzac taki układ dla kazdej z trzech gwiazd oporowych otrzymałem układ szesciu równanń z szescioma niewiadomymi a 1, b 1, c 1, d 1, e 1, f 1 3. Majac juzż wyznaczonea 1, b 1, c 1, d 1, e 1, f 1 stworzyłem taki sam układ dla współrzednych X i Y komety. 4. Dysponujac współrzednymi tangencjalnymi komety obliczyłem jej prawdziwe współrzedne α i δ, kozystajac ze wzorów: 6 Zestawienie Wyników ksi α = arctan( cosd ni sind ) + A (5) sin D + ni cosd δ = arctan( cosα A) (6) cosd ni sin D W trakcie mojej pracy uzyskałem nastepujace wyniki. Tabela zawiera współrzedne: rektascencje i deklinacje komety z kazdej ramki,oraz czas wyrazony w mierze UT zdjęcie rektascencja deklinacja czas(godzina) 1 19 41 53.3089 31 09 10.9482 00:07:02.885 2 19 42 22.9904 31 07 45.3343 00:32:52.102 3 19 42 50.9884 31 06 08.9611 00:59:11.329 Tablica 1: Zestawienie współrzednych fragmentu C komety 73P Schwassmann- Wachmann 3 z 10.05.2006r Te dane ostatecznie wstawiłem do skryptu napisanego przez dr Wojciecha Borczyka z OA w Poznaniu, obliczajacego orbite z metody Moulton-Vaisala-Cunningham. Otrzymałem nastepujace parametry orbity kometya: 3

odległosc perycentrum mimosród nachylenie orbity argument perycentrum długoscśćwezła wstepujacego tau Tperi q=0.9812 AU e=0.0173 i=0.0303 om=36.3138 OM=61.3153 tau=130.9093 Tperi=2453734.6135 Tablica 2: Zestawienie elementów orbity fragmentu C komety 73P Schwassmann- Wachmann 3 z 10.05.2006r 7 Wnioski Moje wyniki wg ostatniego uzywanego skryptu sa poprawne jednak z logicznego punktu widzenia nie maja sensu. Juz sam mimosrów tylko minimalnie wiekszy od zera pokazuje ze cos jest nie tak. Zerowy mimosród oznaczałby orbite w postaci okregu. Pozostałe parametry takie jak q czy i równiez malo pasuja. Owe trzy parametry opisuja bardziej orbite Ziemi niz komety. Ma to swoje uzasadnienie. Kometa 10.05.2006 przelatywała bardzo blizko Ziemi. Obserwacje jakimi dysponowalem obejmowaly tylko 1 godzine jej przelotu. To bardzo krótki czas aby wyznaczyc orbite. W tak krótkim czasie orbita komety 73P Schwassmann-Wachmann 3 C mogła byc zblizona do orbity Ziemi. To jrdyne wytłumaczenie jakie przychodzi mi do głowy, gdyż pozatym wszystko w trakcie pracy przebiegało dobrze. 4

Rysunek 1: Kometa na majowym niebie 5