Załącznik Nr 1.11 pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Wstęp do kultury popularnej Kod przedmiotu 08.11?s,I,II Wydział Humanistyczny Instytut/Katedra Instytut Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Kulturoznawstwo Specjalność/specjalizacja Kultura popularna Poziom kształcenia Studia drugiego stopnia Profil Ogólnoakademicki Forma studiów Stacjonarne Rok/semestr II III Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu Dr hab. Piotr Siemaszko, prof. nadzw. Liczba godzin dydaktycznych 15 i formy zajęć Liczba punktów ECTS 5 Rygory zaliczenia Egzamin Typ przedmiotu Język wykładowy Polski Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Efekty kształcenia K_W08 K_W10 K_ W 12 K_U 06 K_K 08 Efekty kierunkowe WIEDZA Efekty przedmiotowe -omawia szczegółowo najważniejsze problemy kultury współczesnej, uwzględniając perspektywę filozoficzną i antropologiczną (W01) -prezentuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat kultury popularnej i jej związku z dziedzictwem kulturowym Europy. (W02) -prezentuje pogłębioną wiedzę o miejscu i roli wybranych ekspresji artystycznych
(muzyka, film, sztuki wizualne) w kulturze. (W 03) UMIEJĘTNOŚCI -samodzielnie zdobywa wiedzę i poszerza swoje umiejętności badawcze. (U01) KOMPETENCJE SPOŁECZNE -interesuje się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi, nowatorskimi formami wyrazu artystycznego, nowymi zjawiskami w sztuce (K01)... podpis prowadzącego/koordynatora przedmiotu Objaśnienia: * Część A sylabusa (Opis przedmiotu i programu nauczania) ma postać jednorodną i jako wzór obowiązuje w całej uczelni. 1. Opis przedmiotu jest opracowany i podpisywany przez prowadzącego przedmiot w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony wyłącznie przez jedną osobę. 2. Opis przedmiotu jest opracowany i podpisywany przez koordynatora przedmiotu w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony przez więcej niż jedną osobę, np. ze względu na różne formy realizacji przedmiotu (wykład + ćwiczenia); przygotowanie przez koordynatora opisu przedmiotu 3. wymaga współpracy z pozostałymi osobami prowadzącymi przedmiot. PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Rok akademicki: (2017/2018) Semestr: (zimowy) Nazwa przedmiotu Wstęp do kultury popularnej Wydział Humanistyczny Instytut/Katedra Instytut Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Kulturoznawstwo Specjalność/specjalizacja Kultura popularna Opisywana forma zajęć Wykład Liczba godzin dydaktycznych 15 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia Dr hab. Piotr Siemaszko, prof. nadzw. Treści programowe realizowane podczas zajęć 1. Kultura popularna a kultura masowa. 2. Kultura popularna - narodziny, rozwój, ekspansja. 3. Kultura popularna a cywilizacja przemysłowa. 4. Kultura popularna i nowe społeczeństwo. 5. Nowoczesne miasto nowa przestrzeń nowej kultury. 6. Twórca jako wytwórca.
7. Ekspresje kultury popularnej. 8. Literatura popularna. 9. Od kiczu do pop-artu, czyli wizualny wymiar kultury popularnej. 10. Reklama w kulturze popularnej. 11. Kultura popularna i estetyka. 12. Kultura popularna a nowe media. 13. Kultura popularna a etyka 14. Kultura popularna a ideologia. 15. Podsumowanie. Metody dydaktyczne Metody i kryteria oceniania Rygor zaliczenia Literatura podstawowa Literatura uzupełniająca wykład, prezentacja multimedialna Na ocenę dostateczną student: -przedstawia ogólną charakterystykę kultury popularnej, uwzględniając realia historyczne i przemiany cywilizacyjne; omawia wybrany aspekt artystyczny kultury popularnej. Na ocenę dobrą student: -przedstawia pogłębioną charakterystykę kultury popularnej, uwzględniając realia historyczne, przemiany cywilizacyjne i społeczne, wskazuje jej wpływ na świadomość, estetykę i sztukę oraz przybliża wybrany przykład z zakresu dokonań kultury popularnej. Na ocenę bardzo dobrą student: - przedstawia pogłębioną charakterystykę kultury popularnej, uwzględniając realia historyczne i przemiany cywilizacyjne, wskazuje jej wpływ na świadomość, estetykę i sztukę, dokonuje wnikliwej interpretacji wskazanego przykładu z zakresu dokonań kultury popularnej. Egzamin Bauman o popkulturze. Wypisy. Koncepcja i wybór M. Halwa, P. Wróbel, Warszawa 2008. N. Carroll, Filozofia sztuki masowej. Przeł. M. Przylipiak, Gdańsk 2011. Estetyka potoczności; Estetyka rozrywki; Estetyka konsumencka, [w:] M. Gołaszewska, Estetyka współczesności, Kraków 2001. J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, Kraków 2010. Kultura masowa. Wybór, przekład, przedmowa Cz. Miłosz, Kraków 2002. A.Kłoskowska, Kultura masowa. Krytyka i obrona, Warszawa 1964,1980,1983, 2005. P. Kowalski, Niebezpieczne światy masowej wyobraźni. Szkice o literaturze i kulturze popularnej, Opole 1996. Od kontrkultury do popkultury. Red. M. Golka, Poznań 2002. D. Strinati, Wprowadzenie do kultury popularnej. Przekł. W Burszta, Poznań 1998. J. Storey, Studia kulturowe i badania kultury popularnej. Przekł. J. Barański, Kraków 2003. W. Benjamin, Twórca jako wytwórca. Przeł. R. Reszke, Warszawa 2011. D. Czaja, Reklamowy smak raju [w:] Mitologie popularne. Red. D. Czaja, Kraków 1994. U. Eco, Superman w literaturze masowej. Powieść popularna: między
retoryką a ideologią, Kraków 2008. A. Helman, Bogowie amerykańskiego Parnasu, [w:] Mitologie popularne. Red. D. Czaja, Kraków 1994. A. Moles, Kicz czyli sztuka szczęścia. Studium z psychologii kiczu. Przekł. A. Szczepańska, E. Wende, Warszawa 1978. M. Podraza-Kwiatkowska, Bóg, ofiara, clown czy psychopata. O roli artysty na przełomie XIX i XX wieku, [w:] Symbolizm i symbolika w poezji Młodej Polski, Kraków 1975. M. Poprzęcka, O złej sztuce, Warszawa 1998. D. Skotarczak, Historia amerykańskiego musicalu filmowego, Wrocław 2002. P. Siemaszko, Architektura mrowiska. Charakterystyka i krytyka kultury masowej w piśmiennictwie polskim i obcym II połowy XIX i początków XX wieku, Temat 2008 nr 11-13. L. Spitzer, Amerykańska reklama jako sztuka popularna. Przeł. K. Biskupski [w:] Język i społeczeństwo. Wybór M. Głowiński, Warszawa 1980. Teksty źródłowe: E. Abramowski, Co to jest sztuka, [w:] Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski. Oprac. M. Podraza-Kwiatkowska, Wrocław 2000. T.W. Adorno, Sztuka i sztuki. Przekł. K. Krzemień-Ojak, Warszawa 1990. T.W. Adorno, M. Horkheimer, Przemysł kulturalny. Oświecenie jako masowe oszczerstwo, [w:] Dialektyka oświecenia. Fragmenty filozoficzne. Przekł. M. Łukasiewicz, Warszawa 1994. Ch. Baudelaire, Rozmaitości estetyczne. Przeł. J. Guze, Gdańsk 2000. H. Broch, Kilka uwag o kiczu i inne eseje. Przeł. D. Borkowska, J. Garewicz, R. Turczyn, Warszawa 1998. J.K. Huysmans, O sztuce. Wybór, oprac., wstęp E. Grabska, Wrocław 1969. W. Kandyński, O duchowości w sztuce. Przeł. S. Fijałkowski, Łódź 1996. G. Le Bon, Psychologia tłumu. Przekł. B. Kaprocki, Kęty 2007. M. McLuhan, Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka. Przeł. N. Szczuka, Warszawa 2004. I. Matuszewski, O sztuce i krytyce. Studia i szkice. Wybór, wstęp, opracowanie S. Sandler, Warszawa 1965. J. Ortega y Gasset, Bunt mas. Przekł. P. Niklewicz, Warszawa 1995. Z. Przesmycki, Walka ze sztuką, [w:] Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski. Oprac. M. Podraza-Kwiatkowska, Wrocław 2000. J. Ruskin, Sztuka, społeczeństwo, wychowanie. Wybór pism. Przekł. Z. Doroszowa, M. Treter-Horowitzowa. Wstęp i komentarz I. Wojnar, Wrocław 1997. O. Spengler, Zmierzch Zachodu. Przeł. J. Marzęcki, Warszawa 2001. G. Tarde, Opinia i tłum. Przeł. K. Skrzyńska, Warszawa 1904. P. Valéry, Rzeczy przemilczane ( Z pism o sztuce), Wybór, przekład, noty J. Guze, Warszawa 1974. F. Znaniecki, Upadek cywilizacji zachodniej, Poznań 1921. E. Zola, Słuszna walka. Od Courbeta do impresjonistów. Antologia
pism o sztuce. Wybór i wstęp G. Picon, oprac. J-P. Bouillon, przekł. H. Morawska, Warszawa 1982. podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu Objaśnienia do Programu nauczania przedmiotu : 1. Program nauczania przedmiotu sporządza się odrębnie dla każdej formy przedmiotu. 2. Program nauczania przedmiotu jest opracowywany przez prowadzącego daną formę zajęć. CZĘŚĆ B (opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia) Opis sposobu realizowania i sprawdzania efektów kształcenia dla przedmiotu z odniesieniem do form zajęć i sprawdzianów Efekty kształcenia a forma zajęć Metody oceniania efektów kształcenia Efekty kształcenia dla ** Kierunku Przedmiotu Forma zajęć Metody oceniania*** Efekty kształcenia dla przedmiotu K_W08, K_W10, W01, W02, W03 W Egzamin W01, W02, W03 K_W 12 K_U06 U01 W Egzamin U01 K_K08 K01 W Egzamin K01 podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu Objaśnienia: Część B sylabusa (opisy sposobów realizowania i sprawdzania efektów kształcenia) nie ma jednorodnej postaci. Podstawowe jednostki organizacyjne uczelni bądź jednostki prowadzące kierunki studiów mogą w tym zakresie opracować i przyjąć inne wzory i sposoby opisów części B sylabusa. ** Tabela. Lewa część tabeli jest przyporządkowaniem efektów przedmiotowych (W01, U02, K01) do efektów kierunkowych (K_W01, K_U02) oraz wskazaniem form zajęć (W wykład; L laboratorium; Ć ćwiczenia itd.) pozwalających osiągnąć efekty dla przedmiotu. *** Tabela. W prawej części tabeli należy zamieścić metody oceniania oraz efekty przedmiotowe, które są w określony sposób sprawdzane (określają je prowadzący w tabeli podano przykłady).
pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Wstęp do kultury popularnej Kod przedmiotu 08.11?s,I/II Wydział Humanistyczny Instytut/Katedra Instytut Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Kulturoznawstwo Specjalność/specjalizacja Kultura popularna Poziom kształcenia Studia drugiego stopnia Profil Ogólnoakademicki Forma studiów Stacjonarne Rok/semestr II III Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu Dr hab. Piotr Siemaszko, prof. nadzw. Liczba godzin dydaktycznych 15 i formy zajęć Liczba punktów ECTS 5 Rygory zaliczenia Zaliczenie z oceną Typ przedmiotu Język wykładowy Polski Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Efekty kształcenia K_W08 K_W10 K_ W 12 K_U 06 K_K 08 Efekty kierunkowe Efekty przedmiotowe WIEDZA -omawia szczegółowo najważniejsze problemy kultury współczesnej, uwzględniając perspektywę filozoficzną i antropologiczną (W01) -prezentuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat kultury popularnej i jej związku z europejską tradycją kulturową (W02) -prezentuje pogłębioną wiedzę o dokonaniach kultury popularnej w zakresie różnych dziedzin twórczości artystycznej (W 03)
UMIEJĘTNOŚCI -umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego (U01) KOMPETENCJE SPOŁECZNE -interesuje się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi, nowatorskimi formami wyrazu artystycznego, nowymi zjawiskami w sztuce (K01)... podpis prowadzącego/koordynatora przedmiotu Objaśnienia: * Część A sylabusa (Opis przedmiotu i programu nauczania) ma postać jednorodną i jako wzór obowiązuje w całej uczelni. 4. Opis przedmiotu jest opracowany i podpisywany przez prowadzącego przedmiot w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony wyłącznie przez jedną osobę. 5. Opis przedmiotu jest opracowany i podpisywany przez koordynatora przedmiotu w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony przez więcej niż jedną osobę, np. ze względu na różne formy realizacji przedmiotu (wykład + ćwiczenia); przygotowanie przez koordynatora opisu przedmiotu 6. wymaga współpracy z pozostałymi osobami prowadzącymi przedmiot. PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Rok akademicki: (2017/2018) Semestr: (zimowy) Nazwa przedmiotu Wstęp do kultury popularnej Wydział Humanistyczny Instytut/Katedra Instytut Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Kulturoznawstwo Specjalność/specjalizacja Opisywana forma zajęć Ćwiczenia Liczba godzin dydaktycznych 15 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia Dr hab. Piotr Siemaszko, prof. nadzw. Treści programowe realizowane podczas zajęć 1. Obraz dziewiętnastowiecznej kultury nowoczesnej w pisarstwie Ch. Baudelaire a. 2. Tłum jako zjawisko kulturowe w refleksji Gustawa Le Bona. 3. Ortega y Gasset wobec przemian kultury europejskiej. 4. Kultura masowa w ujęciu D. MacDonalda i C. Greenberga 5. Kultura masowa w refleksji myślicieli Szkoły Frankfurckiej 6. Obraz kultury popularnej w refleksji Zygmunta Baumana. 7. Obrona sztuki masowej w pracach Umberto Eco i Noëla Carrolla.
8. Dokonania kultury popularnej. 9. Kultura popularna i nowe media. 10. Kino gatunków. 11. Spektakl i widowisko telewizyjne. 12. Komiks w kulturze popularnej. 13. Kultura gier komputerowych. 14. Konsumpcja jako forma kultury popularnej. 15. Wartość kultury popularnej próba oceny. Metody dydaktyczne Metody i kryteria oceniania Konwersacja, prezentacja multimedialna Student przygotowuje wybrane zagadnienie z zakresu kultury popularnej, prezentuje je w formie referatu podczas ćwiczeń, inicjując dyskusję oraz przygotowuje pisemną pracę zaliczeniową (projekt). Rygor zaliczenia Literatura podstawowa Zaliczenie z oceną Bauman o popkulturze. Wypisy. Koncepcja i wybór M. Halwa, P. Wróbel, Warszawa 2008. W. Benjamin, Twórca jako wytwórca. Przeł. R. Reszke, Warszawa 2011. N. Carroll, Filozofia sztuki masowej. Przeł. M. Przylipiak, Gdańsk 2011. D. Czaja, Reklamowy smak raju [w:] Mitologie popularne. Red. D. Czaja, Kraków 1994. U. Eco, Superman w literaturze masowej. Powieść popularna: między retoryką a ideologią, Kraków 2008. Estetyka potoczności; Estetyka rozrywki; Estetyka konsumencka, [w:] M. Gołaszewska, Estetyka współczesności, Kraków 2001. P. Francastel, Sztuka a społeczeństwo. J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, Kraków 2010. A. Helman, Bogowie amerykańskiego Parnasu, [w:] Mitologie popularne. Red. D. Czaja, Kraków 1994. Kultura masowa. Wybór, przekład, przedmowa Cz. Miłosz, Kraków 2002. A.Kłoskowska, Kultura masowa. Krytyka i obrona, Warszawa 1964,1980,1983, 2005. P. Kowalski, Niebezpieczne światy masowej wyobraźni. Szkice o literaturze i kulturze popularnej, Opole 1996. A. Moles, Kicz czyli sztuka szczęścia. Studium z psychologii kiczu. Przekł. A. Szczepańska, E. Wende, Warszawa 1978. Od kontrkultury do popkultury. Red. M. Golka, Poznań 2002. J. Ortega y Gasset, Bunt mas. Przekł. P. Niklewicz, Warszawa 1995. M. Podraza-Kwiatkowska, Bóg, ofiara, clown czy psychopata. O roli artysty na przełomie XIX i XX wieku, [w:] Symbolizm i symbolika w poezji Młodej Polski, Kraków 1975. M. Poprzęcka, O złej sztuce, Warszawa 1998. D. Skotarczak, Historia amerykańskiego musicalu filmowego, Wrocław 2002.
Literatura uzupełniająca P. Siemaszko, Architektura mrowiska. Charakterystyka i krytyka kultury masowej w piśmiennictwie polskim i obcym II połowy XIX i początków XX wieku, Temat 2008 nr 11-13. L. Spitzer, Amerykańska reklama jako sztuka popularna. Przeł. K. Biskupski [w:] Język i społeczeństwo. Wybór M. Głowiński, Warszawa 1980. D. Strinati, Wprowadzenie do kultury popularnej. Przekł. W Burszta, Poznań 1998. J. Storey, Studia kulturowe i badania kultury popularnej. Przekł. J. Barański, Kraków 2003. E. Abramowski, Co to jest sztuka, [w:] Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski. Oprac. M. Podraza-Kwiatkowska, Wrocław 2000. T.W. Adorno, Sztuka i sztuki. Przekł. K. Krzemień-Ojak, Warszawa 1990. T.W. Adorno, M. Horkheimer, Przemysł kulturalny. Oświecenie jako masowe oszczerstwo, [w:] Dialektyka oświecenia. Fragmenty filozoficzne. Przekł. M. Łukasiewicz, Warszawa 1994. Ch. Baudelaire, Rozmaitości estetyczne. Przeł. J. Guze, Gdańsk 2000. H. Broch, Kilka uwag o kiczu i inne eseje. Przeł. D. Borkowska, J. Garewicz, R. Turczyn, Warszawa 1998. J.K. Huysmans, O sztuce. Wybór, oprac., wstęp E. Grabska, Wrocław 1969. W. Kandyński, O duchowości w sztuce. Przeł. S. Fijałkowski, Łódź 1996. G. Le Bon, Psychologia tłumu. Przekł. B. Kaprocki, Kęty 2007. M. McLuhan, Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka. Przeł. N. Szczuka, Warszawa 2004. I. Matuszewski, O sztuce i krytyce. Studia i szkice. Wybór, wstęp, opracowanie S. Sandler, Warszawa 1965. Z. Przesmycki, Walka ze sztuką, [w:] Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski. Oprac. M. Podraza-Kwiatkowska, Wrocław 2000. J. Ruskin, Sztuka, społeczeństwo, wychowanie. Wybór pism. Przekł. Z. Doroszowa, M. Treter-Horowitzowa. Wstęp i komentarz I. Wojnar, Wrocław 1997. O. Spengler, Zmierzch Zachodu. Przeł. J. Marzęcki, Warszawa 2001. G. Tarde, Opinia i tłum. Przeł. K. Skrzyńska, Warszawa 1904. P. Valéry, Rzeczy przemilczane ( Z pism o sztuce), Wybór, przekład, noty J. Guze, Warszawa 1974. F. Znaniecki, Upadek cywilizacji zachodniej, Poznań 1921. E. Zola, Słuszna walka. Od Courbeta do impresjonistów. Antologia pism o sztuce. Wybór i wstęp G. Picon, oprac. J-P. Bouillon, przekł. H. Morawska, Warszawa 1982. podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu Objaśnienia do Programu nauczania przedmiotu :
3. Program nauczania przedmiotu sporządza się odrębnie dla każdej formy przedmiotu. 4. Program nauczania przedmiotu jest opracowywany przez prowadzącego daną formę zajęć. CZĘŚĆ B (opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia) Opis sposobu realizowania i sprawdzania efektów kształcenia dla przedmiotu z odniesieniem do form zajęć i sprawdzianów Efekty kształcenia a forma zajęć Metody oceniania efektów kształcenia Efekty kształcenia dla ** Kierunku Przedmiotu Forma zajęć Metody oceniania*** Efekty kształcenia dla przedmiotu K_W08, K_W10, W01, W02, W03 Ć Projekt W01, W02, W03 K_W 12 K_U06 U01 Ć Projekt U01 K_K08 K01 Ć Projekt K01 podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu Objaśnienia: Część B sylabusa (opisy sposobów realizowania i sprawdzania efektów kształcenia) nie ma jednorodnej postaci. Podstawowe jednostki organizacyjne uczelni bądź jednostki prowadzące kierunki studiów mogą w tym zakresie opracować i przyjąć inne wzory i sposoby opisów części B sylabusa. ** Tabela. Lewa część tabeli jest przyporządkowaniem efektów przedmiotowych (W01, U02, K01) do efektów kierunkowych (K_W01, K_U02) oraz wskazaniem form zajęć (W wykład; L laboratorium; Ć ćwiczenia itd.) pozwalających osiągnąć efekty dla przedmiotu. *** Tabela. W prawej części tabeli należy zamieścić metody oceniania oraz efekty przedmiotowe, które są w określony sposób sprawdzane (określają je prowadzący w tabeli podano przykłady).