CO SŁYCHAĆ U MOTYLI? pokoloruj mnie
W miesiącu marcu realizujemy takie tematy jak:,,poznań moim miastem zapoznając się z historią oraz tradycjami miasta.,,czy to siostra, czy to brat, kolorowy z nimi świat kształtując postawę odpowiedzialności za słabszych.,,słychać śpiew wśród drzew i chmur to artystów ptasich chór poszerzając wiedzę o zwierzętach, oraz,,wiosna zaraz tu przybędzie, kolorowo będzie wszędzie rozpoznając zwiastuny wiosny oraz topiąc Marzannę. W kwietniu będziemy zajmować się: Poszerzaniem naszej wiedzy na temat wsi oraz zwierząt gospodarskich w temacie,,na wsi zawsze jest wesoło, tyle pól i zwierząt wkoło. Propagowaniem wiedzy na temat ekologii w obszarze zajęć,,stop! Zabraniam! Zakazuję! Śmieci w worki się pakuje. Zawodem lekarza oraz warunkami zachowania zdrowia poprzez zagadnienie,,nigdy nie bój się lekarza, gdy choroba się przydarza. Przygotowaniami do Świąt Wielkanocnych w temacie,,wielkanocne to pisanki, wyklejanki, malowanki. W maju zrealizujemy takie tematy jak:,,zwierzę też człowiek, koncentrujący się wokół edukacji humanitarnej, czyli właściwych postaw w stosunku do zwierząt.,,ktoś nam niebo pomalował. Witaj tęczo kolorowa!, pozwalający poznać istotę zjawisk atmosferycznych.,,ruch to wielki, dźwięków moc, z traw na łące wielki koc, poszerzający wiedzę na temat mikroorganizmów zamieszkujących najbliższe środowiska przyrodnicze człowieka. W powyższych miesiącach będziemy również realizować kolejne zagadnienia z zakresu Dziecięcej Matematyki wg Edyty Gruszczyk Kolczyńskiej w postaci zabaw ruchowych, dydaktycznych i tematycznych: marzec: ważenie; kwiecień: kształtowanie intuicji geometrycznej; maj: mierzenie płynów.
W STRONĘ RODZICA Rozwój dziecka w wieku przedszkolnym w relacjach z rówieśnikami Badania psychologów nad rozwojem dziecka na przestrzeni czasu ulegały zmianie. W przeszłości uważano że główny wpływ na rozwój dziecka mają relacje z rodzicami a przede wszystkim z matką. W latach 70 XXw. psychologowie zauważyli, że rodzina jest środowiskiem wiodącym, ale nie jedynym i ważne są też inne systemy społeczne, które wpływają na rozwój dziecka i są źródłem zmian w jego zachowaniu. W związku z tym badano i analizowano czynniki wewnątrzrodzinne, czyli relacje dziecka z ojcem, dziadkiem, rodzeństwem itp. oraz czynniki pozarodzinne, takie jak żłobek, przedszkole, szkoła itp. Badania te dowiodły, że dzieci już od pierwszych tygodni życia wchodzą w relacje społeczne z wieloma różnymi osobami, które odgrywają rolę w ich życiu. Ponadto ustalono, iż poczynając od trzeciego roku życia dzieci spędzają więcej czasu w towarzystwie innych dzieci niż w kontakcie z dorosłymi. Dalej w ciągu wieku przedszkolnego relacje z rówieśnikami stają się coraz częstsze, bardziej trwałe, złożone i spójne. Właśnie te interakcje z rówieśnikami odgrywają ogromną rolę w procesie rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym. Relacje z rówieśnikami a rozwój procesów poznawczych. Problem ten warto rozpatrzyć w oparciu o analizę poglądów Jeana Piageta i Lwa Wygotskiego oraz ich kontynuatorów. Jean Piaget analizując rozwój procesów poznawczych kładzie nacisk na relacje z rówieśnikami o równych umiejętnościach. Według niego w interakcjach z dorosłymi dziecko ma duże trudności w rozpoznawaniu różnic między własną aktywnością poznawczą, a aktywnością partnerów. Dzieje się tak, gdyż dorosły dominuje nad dzieckiem, które porzuca swoje pomysły i w konsekwencji bez sprawdzania, zgadza się z dorosłymi nie ucząc się samodzielnej weryfikacji. Inaczej dzieję się w relacjach z rówieśnikami, ponieważ charakteryzują się one równowagą zdolności poznawczych i władzy. Próby rozwiązania problemu z rówieśnikami wywołują konflikty poznawcze i zmuszają do intelektualnej współpracy partnerów. Prowadząc badania postawiono problem, a następnie wybrano dzieci, które miały pracować indywidualnie oraz w parach z rówieśnikami. Stwierdzono, że poziom wykonania zadań w parach był wyższy niż w wykonaniach indywidualnych. Natomiast poziom wiedzy w momencie rozpoczęcia zadania był u dzieci taki sam. Jednak w parach pojawił się konflikt społeczno-poznawczy, który sprawił iż dziecko musiało swoją propozycję rozwiązania problemu powiązać z propozycją partnera w wyniku czego uzyskało nową wiedzę dotyczącą tego zadania. Tak więc interakcja społeczna czyli wspólna praca nad problemem dzieci o równym poziomie umiejętności stała się źródłem ich postępu w rozwoju poznawczym. Odmienny pogląd reprezentuje Lew Wygotski, który również w centrum swoich zainteresowań umieścił interakcję społeczną, dzięki której dziecko się rozwija. Jednak on kładzie nacisk na relacje z partnerami o większych umiejętnościach. Jego zdaniem rozwój mogą wspomagać tylko ci partnerzy, którzy więcej wiedzą i potrafią. Dla L. Wygotskiego idealni partnerzy nie są sobie równi, choć ich nierówność dotyczy raczej rozumienia
problemu i umiejętności, a nie władzy.,,z tego powodu zarówno dorośli, jak i rówieśnicy mogą przyczynić się do rozwoju poznawczego dziecka w toku interakcji. Aby jednak rozwój ten mógł zachodzić podczas interakcji rówieśniczej, konieczny jest wyższy stopień przygotowania któregoś z partnerów. Korzyści z takich relacji podczas rozwiązywania problemów i zadań wynoszą obie strony. Udokumentowano, że dzieci w czwartym i piątym roku życia, po połączeniu ich w pary z bardziej doświadczonym rówieśnikiem, osiągają większy postęp w zakresie umiejętności poznawczych niż gdy pracują nad tym samym zadaniem samodzielnie. Relacje z rówieśnikami a rozwój społeczno- emocjonalny. Relacje z rówieśnikami są ważnym czynnikiem socjalizacji dzieci. Dokonuje się ona przez modelowanie oraz wzmacnianie pozytywne i negatywne, takie jak: podporządkowanie się wskazówkom dorosłych, dzielenie się, pomaganie, nawiązywanie kontaktów społecznych, rozwiązywanie problemów. Funkcję wzmocnień pozytywnych pełnią takie zachowania partnerów jak udzielanie pomocy, spełnianie próśb, pochwała, uśmiech, okazywanie przyjaznych uczuć. Partnerzy mogą również posługiwać się wzmocnieniami negatywnymi, takimi jak: brak aprobaty, ganienie, krytykowanie, ignorowanie, fizyczne atakowanie. Wzmocnienia te powodują, iż dzieci unikają zachowań, po których nastąpiły kary, a powtarzają zachowania, po których nastąpiły nagrody ze strony rówieśników. Źródłem ważnych doświadczeń wspomagających rozwój dziecka w wieku przedszkolnym są interakcje z rówieśnikami podejmowane w trakcie zabaw, szczególnie zabaw tematycznych. Dzięki nim dziecko uczy się zasad funkcjonowania w grupie społecznej, w tym reguł obowiązujących w kontaktach z różnymi partnerami. Pozytywny wpływ na rozwój społeczny dziecka wywierają szczególnie doświadczenia gromadzone w relacjach z przyjaciółmi. Przyjaciele są wyróżniani jako partnerzy zabaw i obdarzani pozytywnymi uczuciami. Dzieci pozostające w przyjacielskiej relacji, łatwiej niż dzieci nie posiadające przyjaciół, obmyślają tematy zabaw, a tym samym łatwiej porozumiewają się. Tak więc relacje z rówieśnikami szczególnie te o charakterze przyjaźni są źródłem wsparcia emocjonalnego, a co za tym idzie mają wpływ na rozwój społeczno-emocjonalny dziecka w wieku przedszkolnym. Relacje z rówieśnikami a rozwój sprawności językowych i komunikacyjnych. Dziecko będąc w relacjach z rówieśnikami porozumiewa się z nimi co korzystnie wpływa na rozwój sprawności językowych i komunikacyjnych. Rozmowa między rówieśnikami w wieku przedszkolnym stawia partnerów przed koniecznością wzajemnego włączenia się i wymaga od nich rozpoczęcia i podtrzymania dyskusji. W porównaniu z dorosłymi rówieśnicy są bardziej użytecznymi partnerami w rozmowie szczególnie na dowolny temat, gdyż rozmowa dorosły-dziecko jest kontrolowana i podtrzymywana bardziej przez dorosłego niż przez dziecko. W kontaktach z rówieśnikami dzieci częściej zabierają głos a ich wypowiedzi są dłuższe, bardziej spójne i zróżnicowane gramatycznie niż w kontaktach z dorosłymi. Wraz z rozszerzeniem się kontaktów z rówieśnikami następują istotne zmiany we wszystkich aspektach dialogowanej kompetencji komunikacyjnej dziecka: nawiązywaniu rozmów z różnymi partnerami, utrzymywaniu ich niezakłóconego toku, współtworzeniu tematów oraz ich kończeniu. W wieku przedszkolnym można zauważyć duże różnice w rozwoju sprawności językowych i komunikacyjnych. Dzieciom 6-letnim częściej niż 4-letnim udaje się nawiązać dialog z rówieśnikami.
Treść wypowiedzi inicjujących 4-latków częściej ma charakter egocentryczny, a wypowiedzi 6-latków są bardziej rozbudowane i dostarczają partnerowi dość dobrze zarysowany temat potencjalnej rozmowy. Ponadto, dzieci 6-letnie częściej niż 4-letnie ponawiają próby zapoczątkowania dialogu w sytuacji gdy partner nie reaguje na wypowiedź inicjującą. I wreszcie dzieci 6-letnie potrafią lepiej dostosować treść wypowiedzi inicjujących do czynności wykonywanych przez rówieśnika oraz do przedmiotów, które go interesują. Przedstawione wyżej rozważania pokazują jak ogromny wpływ na rozwój dziecka mają jego relacje z rówieśnikami. Dowodzą one, że dzieci w wieku przedszkolnym nie są wyłącznie odbiorcami edukacyjnych wpływów, ale że są również zdolne do pełnienia ról nauczycieli i pomocników. W swoim towarzystwie dzieci uczą się tego, czego nie nauczyłyby się w towarzystwie dorosłych: cech przywódczych, podziału ról, podporządkowania się normom, radzenia sobie z wrogością i rozwiązywania konfliktów, współpracy itp.. Ten istotny wpływ relacji z rówieśnikami w procesie rozwoju dziecka jest często kwestionowany przez dorosłych, a szczególnie profesjonalistów, którzy według Andrzeja Twardowskiego powinni zrozumieć, że bywają sytuacje, w których dziecko,,z niewielką pomocą swoich przyjaciół może osiągnąć równie wiele, a nawet więcej, niż wtedy, kiedy edukują je wyłącznie specjaliści. Hanna Belicka http://www.przedszkolak.pl/kacik/artykuly.php?pkey=1277761538
- Zwyczaje i tradycje Wielkanocne Święta Wielkanocne dotykają największych tajemnic ludzkości. Przez dzieje wiele pogańskich symboli została skojarzonych z cudem Zmartwychwstania i wplecionych w zwyczaje, a z czasem w tradycję świąteczną. Palma wielkanocna - Wielki Tydzień zaczyna się Niedzielą Palmową. Po poświeceniu palemki biło się nią delikatnie domowników, by zapewnić im szczęście na cały rok. Połknięcie jednej poświęconej bazi wróżyło zdrowie oraz bogactwo. Poświęcone palmy często stawały się częścią świątecznego wystroju, miały też chronić mieszkanie przed nieszczęściem i złośliwością sąsiadów. Świąteczne porządki - Wielkanocne porządki są nieodłączną częścią przygotowań przedświątecznych. Ich znaczenie jest również symboliczne wymiatamy z mieszkania zimę, a wraz z nią wszelkie zło i choroby. Pisanki - dzieci tuż przed świętami dekorują jajka. Wielkanocne pisanki zdobią koszyk ze święconką, stół wielkanocny, obdarowywano się nimi podczas świąt. Pisanka była też jedynym sposobem dla dziewczyny na wykupienie od oblewania w śmigus-dyngus. Natomiast chłopak wręczając w lejusa pannie pisankę, dawał jej do zrozumienia, że mu się podoba. Święconka - w sobotni poranek dzieci z rodzicami wybierali się do kościoła z koszykiem pełnym pokarmów, które zostawały poświęcone. Następnego dnia po rezurekcji święconka spożywano podczas śniadania Wielkanocnego. Wielka Niedziela tego dnia poranny dźwięk dzwonów miał poruszyć zatwardziałe serca skąpców i złośliwych sąsiadów. Po rezurekcji zasiadano do świątecznego śniadania. Dzielono się jajkiem. I zasiadano do bogato zastawionego stołu. Lany poniedziałek - tego dnia bezkarnie można było oblewać się wodą. Zmoczone przez chłopów panny wróżyły sobie szybkiej zamążpójście. Szukanie zajączka - zabawa po świątecznym śniadaniu. W ogrodzie ukrywano pisanki, które należało jak najszybciej i w jaki największej ilości znaleźć.