Scenariusz zajęć prowadzonych według Metody Ruchu Rozwijajacego Weroniki Sherborne
Uczestnicy: uczniowie z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym oraz autyzmem oraz wolontariusze z Publicznego Gimnazjum nr 1 Prowadząca: Marzena Gudkiewicz Czas trwania: godzina lekcyjna Miejsce: sala gimnastyczna Cele: Metoda: Wspomaganie rozwoju dziecka poprzez ruch, kontakt emocjonalny i wzrokowy, Kształtowanie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego, pewności siebie, rozwijanie zaufania do partnera, Kształtowanie świadomości własnego ciała w przestrzeni, umiejętności dzielenia przestrzeni i działania w niej, nawiązywania kontaktu z innymi, Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych oraz współpracy, Wyzwalanie pozytywnych emocji i twórczego podejścia do rozwiązywania różnorodnych sytuacji. Metoda ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Elementy Pedagogiki Zabawy Elementy Metody Integracji Sensorycznej Formy pracy: indywidualna, w parach (dziecko wolontariusz), zbiorowa Pomoce dydaktyczne: chusta, kolorowe piłki. Przebieg zajęć: 1. Powitanie paluszkami powitanie stopami: dzieci siedzą w fotelikach przed wolontariuszami, pochylając się do środka koła, wszyscy witają się ze sobą paluszkami rąk i całymi dłońmi. Cała grupa siedzi w kole (dzieci na przemian z wolontariuszami), trzymając się za ręce, wszyscy witają się ze sobą paluszkami stóp. 2. Poznanie własnego ciała: Świadomość kolan wolontariusze i dzieci przyjmują pozycję siedzącą, poklepują, masują, głaszczą kolana, stukają kolanami o siebie, stukają łokciami o kolana. Plażowanie dzieci i wolontariusze leżą na brzuchach w kręgu tak, aby wszyscy się widzieli: machanie nogami (góra dół), podnoszenie i opuszczanie złączonych nóg, bicie braw stopami (jedna stopa uderza o drugą), machanie najpierw prawą dłonią, później lewą, na końcu obiema. Zabawa Gra na plecach wolontariusz klęczy na podłodze obok leżącego na brzuchu dziecka, wolontariusz gra palcami na plecach dziecka, najpierw lekko
uderzając opuszkami palców, potem coraz mocniej, a następnie kantami dłoni, pięściami i całymi dłońmi. 3. Poznanie świadomości przestrzeni : Bączek wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi, odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi. Wagoniki powitanie dzieci i wolontariusze siedzą na podłodze (każdy osobno), uczestnicy ćwiczeń jeżdżą (niczym wagoniki) po podłodze, odpychając się nogami i rękami, witają się z osobami, które spotykają po drodze (np. przez podanie dłoni, przybicie piątki, trafienie stopą w stopę ) Spacery wszyscy, stojąc, tworzą pary (wolontariusz dziecko), następnie spacerują w parze: Do przodu Do tyłu Chodzenie dużymi krokami Chodzenie drobnymi kroczkami Chodzenie na palcach i w półprzysiadzie ( olbrzymy i krasnoludki ) 4. Ćwiczenia relaksacyjne: Idzie, idzie - dzieci leżą na brzuchu na nogach wolontariuszy Idzie, idzie stonoga, stonoga, stonoga, a tu noga! (kroczymy palcami po ciele dużymi krokami ) a tu noga! (chwytamy za nogę) Idzie, idzie malec, malec, malec, (wykonujemy drobne kroczki dwoma palcami, a tu palec! (chwytamy palec) Idzie, idzie koń, koń, koń (naciskamy dłońmi na przemian) a tu dłoń! (chwytamy dłoń dziecka) Leci, leci sowa, (szybko muskamy plecy opuszkami palców) a tu głowa! (chwytamy oburącz głowę dziecka) 5. Ćwiczenia oparte na relacji z partnerem (relacja opiekuńcza): Hipoterapia wolontariusz (w lekkim rozkroku) wykonuje klęk podparty, dziecko leży brzuchem na plecach wolontariusza, mocno obejmując go rękoma i nogami, kołysanie się z dzieckiem na boki, poruszanie się w przód i w tył, chodzenie po sali na czworakach. Huśtawka co najmniej dwie dorosłe osoby (wolontariusze) stoją obok leżącego na podłodze dziecka, jeden wolontariusz trzyma dziecko za ręce, a drugi za nogi i w ten sposób lekko unoszą dziecko nad podłogę oraz kołyszą je na boki. Wycieczka wolontariusz stoi przed leżącym na podłodze dzieckiem (ramiona dziecka wyciągnięte w tył za głowę) i lekko ciągnie je po podłodze, trzymając za dłonie i nadgarstki, Wycieczka - wolontariusz stoi przed leżącym na podłodze dzieckiem i lekko ciągnie je po podłodze, trzymając za nogi na wysokości kostek. Tor przeszkód wolontariusze na przemian w klęku podpartym i w pozycji leżącej tworzą tor przeszkód ze swoich ciał, dzieci ustawiają się z jednej strony toru i
przechodzą na czworakach nad leżącymi na podłodze dorosłymi i/lub przeczołgują się pod osobami klęczącymi. 6. Ćwiczenia relaksacyjne obrys ciała 7. Ćwiczenia przeciwko z partnerem Klatka wolontariusz siedzi na podłodze w rozkroku i obejmuje dziecko rękoma oraz nogami tworzy klatkę, dziecko siedzi w rozkroku odwrócone plecami do wolontariusza, dziecko próbuje uwolnić się z uścisku (wydostać się z klatki ). Gdy wkłada ono w ćwiczenie maksymalną siłę, osoba współćwicząca stopniowo rozluźnia uchwyt. Kłoda wolontariusz siedzi na podłodze z wyprostowanymi nogami, kolanami przytrzymuje dziecko leżące w poprzek między jego nogami, dziecko próbuje uwolnić się z uchwytu wolontariusza. Twierdza grupa wolontariuszy klęczy w zwartym kręgu, trzymając się pod ręce (tworzą twierdzę), dzieci stoją na zewnątrz twierdzy, na sygnał dany przez prowadzącego dzieci próbują przedostać się do środka kręgu twierdzy. Skała wolontariusz przyklęka, dość stabilnie opierając się dłońmi na podłożu, dziecko stoi lub klęczy obok partnera, dziecko próbuje przesunąć, poruszyć wolontariusza, za każdym razem z innej strony. 8. Ćwiczenia relaksacyjne - Wieloryb i rybki Raz rybki w morzu brały ślub i tak chlupotały: chlup, chlup, chlup ( Uderzamy rozluźnionymi dłońmi w plecy dziecka). A wtem wieloryb wielki wpadł i całe towarzystwo zjadł. (Bardzo delikatnie przykrywamy ciało dziecka własnym ciałem), zachęcamy je, aby samo się wydostało). 9. Ćwiczenia razem w grupie z chustą animacyjną. Wachlowanie wysoko nisko wszyscy jednocześnie podnoszą chustę wysoko, a następnie opuszczają ją nisko, aż do podłogi. Przetaczanie piłek przetaczanie piłek do dzieci Deszczowa chmura - wszyscy jednocześnie podnoszą chustę wysoko, a następnie opuszczają ją nisko, aż do podłogi. Na sygnał deszcz dzieci chowają się pod chustą, na sygnał świeci słońce wychodzą. Paczka dzieci siedzą na środku rozłożonej na podłodze chusty, a grupa wolontariuszy łączy ze sobą krawędzie chusty- ponad siedzącymi na niej dziećmi, po krótkiej chwili należy rozpakować paczkę. Wachlowanie wysoko nisko dzieci leżą na podłodze pod chustą, grupa wolontariuszy podnosi i opuszcza chustę - wachlowanie na zakończenie dzieci są przykrywane chustą i odpoczywają przy muzyce relaksacyjnej. 10. Pożegnanie grupy : iskierka w kręgu- cała grupa leży w kole na brzuchu(dzieci na przemian z wolontariuszami), z głowami zwróconymi do środka, trzymając dłonie przed sobą na podłodze, prowadzący puszcza iskierkę w jednym kierunku. Bibliografia : M. Bogdanowicz, D. Okrzesik, Gdańsk 2012, Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,Wydawnictwo Harmonia,
M. Bogdanowicz, 2008, PRZYTULANKI czyli wierszyki na dziecięce masażyki, Wydawnictwo Harmonia.