Tkanka limfoidalna i układ limfatyczny

Transkrypt

1 Mechanizmy obronne organizmu: Tkanka limfoidalna i układ limfatyczny Odporność wrodzona: bariery nabłonkowe komórki fagocytujące receptory rozpoznające wzorzec ostre stany zapalne (neutrofile, makrofagi, inne granulocyty, mastocyty) limfocyty NK układ dopełniacza Odporność adaptatywna (nabyta) reakcje immunologiczne (limfocyty B, T, komórki prezentujące antygen, makrofagi) Komórki uczestniczące w nieswoistych reakcjach obronnych posiadają receptory rozpoznające wzorzec (RRW) wzorce molekularne występujące w mikroorganizmach, natomiast nieobecne u człowieka RRW rozpoznają: specyficzne związki obecne w komórkach bakteryjnych (lipopolisacharyd, peptydoglikan, glikany bogate w mannozę, flagellina, pilina) specyficzne związki obecne w komórkach grzybów (glikolipidy, zymosan) bakteryjny DNA wirusowe kwasy nukleinowe (DNA i RNA) Dotychczas zidentyfikowano receptory rozpoznające ponad 00 wzorców Typy RRW: RRW związane z endocytozą po związaniu wzorca indukują selektywną endocytozę zawierającego go mikroorganizmu RRW sygnalizacyjne po związaniu wzorca przekazują do komórki sygnał, uruchamiający ekspresję genów i syntezę cytokin Do tej klasy receptorów należą: - receptory typu toll (toll-like receptors, TLR) - receptor CD4 - receptory NOD (cytoplazmatyczne) RRW Antygen: substancja (zazwyczaj białko) wywołująca reakcję immunologiczną Epitop: fragment antygenu rozpoznawany przez receptory limfocytów i/lub wiążący się z przeciwciałem Przeciwciało (immunoglobulina): białko (produkowane głównie przez komórki plazmatyczne) swoiście wiążące epitop Klasy: IgG, IgM, IgD, IgE, IgA - zmodyfikowane przez komórki wydzielnicze Antygeny: własne (tolerowane przez układ immunologiczny; ważne: antygeny zgodności tkankowej MHC I i II) obce (atakowane przez układ immunologiczny, np. bakteryjne, wirusowe, pasożytnicze, przeszczepu) Subpopulacje limfocytów: Limfocyty B - odpowiedzialne za humoralną reakcję immunologiczną, receptor BCR (immunoglobulina) BCR Limfocyty NK (natural killers): Limfocyty T - odpowiedzialne za komórkową reakcję immunologiczną, receptor TCR limfocyty T pomocnicze (T H ) limfocyty T cytotoksyczne (T C ) limfocyty T regulatorowe (T reg ) = supresyjne (T S ) Limfocyty NK (natural killers) TCR Specyficzne białka (antygeny) powierzchniowe limfocytów: CD0, CD40 limfocyty B CD4 limfocyty T H CD8 limfocyty T C CD4, CD5 limfocyty T reg CD6, CD56 limfocyty NK nie mają cech limfocytów B ani T duże ( µm) zawierają dość liczne, duże pęcherzyki hydrolazowe stała gotowość cytotoksyczna receptory pobudzające aktywność cytotoksyczną: rozpoznają odcinki Fc immunoglobulin receptory hamujące aktywnośćcytotoksyczną: rozpoznają antygeny MHC I zabijają: - komórki obce antygenowo, zwłaszcza pokryte przeciwciałami - komórki bez własnych antygenów MHC lub z ich obniżoną ekspresją (komórki zainfekowane wirusami, komórki nowotworowe) mechanizm zabijania taki jak limfocytów Tc

2 Komórki prezentujące antygen (APC):. Profesjonalne (działają spontanicznie) makrofagi komórki dendrytyczne - kom. dendrytyczne w tkance limfoidalnej - kom. splatające się w tkance limfoidalnej - kom. Langerhansa w naskórku i innych nabłonkach (jama ustna, drogi oddechowe) limfocyty B. Nieprofesjonalne (wymagają stymulacji cytokinami) komórki nabłonkowe zrębu grasicy komórki śródbłonka naczyń fibroblasty komórki mikrogleju Profesjonalne APC z wyjątkiem limfocytów B mają receptory rozpoznające wzorzec MHC II antygen Komórki APC pochłaniają antygen, nadtrawiają go (w lizosomach, niekiedy w proteasomach) i wystawiają jego fragmenty (epitopy) na swoją błonę komórkową razem z antygenem MHC II - prezentując w ten sposób antygen limfocytom T. Typy reakcji immunologicznych: odpowiedź humoralna Typy reakcji immunologicznych: odpowiedź komórkowa Komórka APC cytokiny: IL-4, IL-5, IL-6, IL-0 plazmocyty IL- cytokiny granzymy perforyny limfocyty B pamięci. Przyłączenie obcego antygenu do receptora limfocytu B. Pobranie i prezentacja antygenu przez limfocyt B (pełni rolę APC) limfocytowi T H aktywacja limfocytu T H (wydziela cytokiny). Aktywacja limfocytu B przez cytokiny limfocytu T H 4. Proliferacja limfocytu B (powstaje klon identycznych limfocytów B) 5. Transformacja limfocytów B w plazmocyty 6. Plazmocyty produkują przeciwciała (immunoglobuliny) skierowane przeciw antygenowi, który wywołał reakcję! Niektóre limfocyty B nie przekształcają się w komórki plazmatyczne, pozostając jako limfocyty B pamięci. Rozpoznanie obcego antygenu związanego z komórką przez limfocyt T C i limfocyt T H. Limfocyt T H aktywuje limfocyt T C. Proliferacja limfocytu T C 4. Kontakt limfocytów T C z komórkami obcymi antygenowo 5. Limfocyty T C zabijają obce antygenowo komórki, wydzielając specjalne białka: perforyny i granzymy! Niektóre limfocyty T C pozostają jako limfocyty T pamięci Perforyny wbudowują się w błonę komórkową atakowanej komórki i tworzą w niej stale otwarte kanały Granzymy wnikają do wnętrza atakowanej komórki i indukują proces apoptozy Wirus HIV atakuje limfocyty T H, co powoduje znaczne zmniejszenie ich liczby w wyniku: śmierci zakażonych limfocytów spowodowanej obecnością wirusów zwiększonej apoptozy zakażonych limfocytów zabijania zakażonych limfocytów przez limfocyty Tc, które atakują je jako obce antygenowo atak... i zwycięstwo

3 wirus z przyłączonym przeciwciałem IgG Tkanka limfoidalna = tkanka łączna siateczkowata + bardzo liczne limfocyty cytoplazmatyczny receptor dla IgG Przeciwciała mogą również działać wewnątrz komórki przyłączenie receptora proteasom ubikwitynacja wirusa Tkanka łączna siateczkowata: sieć włókien srebrochłonnych tworzących rusztowanie dla komórek z wypustkami (fibroblasty, makrofagi, komórki dendrytyczne) zniszczenie wirusa Nowy mechanizm eliminacji wirusów z żywych komórek Formy tkanki limfoidalnej: Umiejscowienie tkanki limfoidalnej: narządy limfatyczne: grudkowa (głównie limfocyty B) rozproszona (limfocyty T i B) śledziona węzły chłonne grasica* Grudki chłonne: pierwotne (jednolite kuliste skupisko limfocytów) wtórne (po kontakcie z obcym antygenem) - mankiet - ośrodek odczynowy (namnażanie limfocytów B i przekształcanie się w komórki plazmatyczne) tkanka limfoidalna błon śluzowych: - migdałki - przewód pokarmowy wraz z wyrostkiem robaczkowym - drogi oddechowe B Węzeł chłonny T zrąb łącznotkankowy: - torebka - beleczki/przegrody obszary: - kora (grudki chłonne, głównie limfocyty B) - pas przykorowy (tkanka limfoidalna rozproszona, głównie limfocyty T) - rdzeń (sznury rdzenne, limfocyty B, T, komórki plazmatyczne) kora i pas przykorowy promienista rdzeń Węzły chłonne są filtrami na przebiegu naczyń limfatycznych, monitorują antygeny obecne w chłonce i w razie potrzeby inicjują reakcje immunologiczne

4 Naczynia chłonne Drogi przepływu chłonki przez węzeł chłonny. Naczynia chłonne doprowadzające. Zatoki brzeżne. Zatoki przybeleczkowe (promieniste) 4. Zatoki rdzenne 5. Naczynie chłonne wyprowadzające 4 Zatoki: przestrzenie wyścielone fibroblastycznymi komórkami siateczkowymi 5 Kapilary: kom. śródbłonkowe (ściana ciągła, ale o znacznej przepuszczalności) blaszka podstawna Większe naczynia chłonne: budowa ściany jak w cienkościennych żyłach obecne zastawki zatoki brzeżne i przybeleczkowe zatoki rdzenne Recyrkulacja limfocytów tkanka limfoidalna węzła zatoki przykorowe i rdzenne węzła wyprowadzające naczynie chłonne krew żyłki o wysokim śródbłonku tkanka limfoidalna węzła HEV Żyłki o wysokim śródbłonku (HEV) postkapilary wyścielone sześciennymi lub walcowatymi komórkami śródbłonkowymi. Komórki te mają w błonie cząsteczki adhezyjne (adresyny) rozpoznawane przez receptory ( receptory powrotu do domu, homing receptors) limfocytów Węzły chłonne mogą być miejscem: procesów zapalnych tworzenia się przerzutów nowotworowych Są wówczas powiększone, twarde i/lub bolesne. Dlatego podczas rutynowego badania pacjenta zawsze należy zbadać dostępne węzły chłonne. Śledziona Zrąb łącznotkankowy: torebka beleczki Miazga biała: tkanka limfoidalna jest rozmieszczona na przebiegu małych tętnic (tętniczek centralnych) i tworzy: mankiety okołotętnicze (głównie limfocyty T) lokalne zgrubienia mankietów - grudki chłonne śledzionowe (głównie limfocyty B) TC Obszary: miazga biała (tkanka limfoidalna) miazga czerwona (tkanka łączna siateczkowata z licznymi cienkościennymi naczyniami krwionośnymi) Tkanka limfoidalna miazgi białej monitoruje skład antygenowy przepływającej krwi 4

5 Miazga czerwona: sznury śledzionowe: tkanka łączna siateczkowata z licznymi makrofagami, obecna krew (otwarte krążenie) zatoki śledzionowe: kapilary o nieciągłej ścianie) żyły miazgowe T. centralna Żyła beleczkowa T. beleczkowa Beleczka Strefa brzeżna Zatoka śledzionowa: wrzecionowate komórki śródbłonkowe (komórki pręcikowe) z szerokimi szczelinami międzykomórkowymi okrężne włókna srebrochłonne nieciągła blaszka podstawna Strefa brzeżna (pogranicze miazgi białej i czerwonej) jest miejscem pierwszego kontaktu antygenów z tkanką limfoidalną śledziony liczne niewielkie naczynia zatokowe liczne komórki prezentujące antygen Makrofagi miazgi czerwonej fagocytują i trawią stare erytrocyty, które: są sztywniejsze, z trudem przeciskają się przez tk. siateczkowatą, mają dłuższy kontakt z makrofagami, mają zmieniony skład reszt cukrowcowych glikokaliksu, rozpoznawany przez makrofagi Krążenie krwi w śledzionie dwa systemy Krążenie otwarte (eliminacja erytrocytów): 6 miazga czerwona 4 miazga biała tętnice beleczkowe () tętniczki centralne () tętniczki pędzelkowe () tętniczki osłonkowe* (4) OTWARTE prekapilary przestrzenie międzykomórkowe sznurów śledzionowych (5) OTWARTE zatoki śledzionowe (6) żyły miazgowe (7) żyły beleczkowe (8) Krążenie zamknięte (reakcje immunologiczne): tętnice beleczkowe () tętniczki centralne () gałązki t. centralnych (9) zatoki strefy brzeżnej (0) żyły miazgowe (7) żyły beleczkowe (8) beleczka strefa brzeżna *osłonka z dojrzewających makrofagów Uraz śledziony może powodować zagrażające życiu krwawienie wewnętrzne niekiedy konieczne jest wówczas usunięcie śledziony. Co ciekawe, nie powoduje to istotnych szkód dla zdrowia: funkcje immunologiczne przejmują inne skupiska tkanki limfoidalnej eliminację starych erytrocytów przejmują makrofagi w wątrobie Grasica różni się od innych narządów limfatycznych: pochodzenie nabłonkowe brak tkanki łącznej siateczkowatej brak grudek chłonnych wyłącznie limfocyty T nie zachodzą reakcje immunologiczne skierowane przeciw obcym antygenom funkcja: szkoła dla niedojrzałych limfocytów T Budowa pseudozrazikowa: torebka łącznotkankowa niekompletne przegrody łącznotkankowe dzielące miąższ na obszary (zraziki) o podobnej budowie Strefy zrazika grasiczego: kora (bardzo liczne limfocyty) rdzeń (mniej liczne limfocyty) Wewnętrzne rusztowanie zrazików grasicy budują komórki nabłonkowe (nabłonkowo-siateczkowe) różnych typów: komórka gwiaździsta gwiaździste barierowe ciałek Hassalla Komórki nabłonkowo-siateczkowe tworzą sieć, w jej przestrzeniach leżą: limfocyty T makrofagi komórki dendrytyczne 5

6 kora. Komórki gwiaździste prezentują antygeny MHC i inne własne antygeny dojrzewającym limfocytom T. Komórki barierowe Są połączone strefami zamykającymi, tworząc bariery oddzielające korę zrazika od tkanki łącznej, naczyń krwionośnych (bariera krew-grasica) i od rdzenia. Bariera uniemożliwia dostęp obcych antygenów na teren kory (przedwczesna aktywacja limfocytów prowadziłaby do ich apoptozy). rdzeń Ciałka Hassalla tylko w rdzeniu zrazików koncentryczny układ komórek nabłonkowych, często degenerujacych (rogowacenie) wydzielają cytokiny kontrolujące dojrzewanie limfocytów Treg Dojrzewanie limfocytów w grasicy W korze zrazików: ekspresja receptorów TCR ekspresja antygenów CD (różnicowanie w T receptory H, T C lubtreg) W korze i rdzeniu zrazików: selekcja: komórki gwiaździste i komórki dendrytyczne prezentują limfocytom antygeny MHC i inne własne antygeny niedojrzałe limfocyty T limfocyty, które ich nie rozpoznają albo rozpoznają, ale atakują giną (kom. gwiaździste zmuszają je do apoptozy) Przeżywa zaledwie ok. %! komórka gwiaździsta prezentująca MHC słabe wiązanie mocne wiązanie (atak) brak wiązania selekcja przechodzą do krwi apoptoza i eliminacja przez makrofagi Inwolucja grasicy W okresie pokwitania w grasicy zanika utkanie limfoidalne, które jest zastępowane tkanka tłuszczową. U osób dorosłych pozostają nieliczne małe wysepki utkania limfoidalnego. W organizmie zmniejsza się liczba nowych naiwnych limfocytów T. Komórki nabłonkowo-siateczkowe grasicy produkują peptydy wpływające na proliferację i różnicowanie limfocytów T (tymozyna, tymopentyna, tymulina, zrębowa limfopoetyna grasicza). Limfocyty B dojrzewają w szpiku krwiotwórczym, gdzie ulegają podobnej selekcji własne antygeny są im prezentowane przez komórki zrębowe komórka zrębowa szpiku Migdałki są wbudowane w błonęśluzową (należą do tzw. tkanki limfoidalnej błon śluzowych) ich powierzchnię pokrywa nabłonek, który tworzy wpuklenia krypty) krypta otoczona tkanką limfoidalną = mieszek obecne grudki chłonne i rozproszona tkanka limfoidalna przeważają limfocyty B brak doprowadzających naczyń chłonnych, obecne naczynia wyprowadzające krypty Tkanka limfoidalna migdałków reaguje na antygeny obecne w jamie gardłowej (powietrze, pokarm), jeżeli przejdą one przez barierę nabłonkową 6

7 Migdałki podniebienne największe otoczone łącznotkankową torebką liczne (ok. 0) głębokie krypty nabłonek wielowarstwowy płaski Migdałek gardłowy wpuklenia nabłonka (rowki oddzielające fałdy błony śluzowej) nabłonek dróg oddechowych (wieloszeregowy z migawkami i komórkami kubkowymi) Migdałek językowy pojedyncza, rozgałęziona krypta nabłonek wielowarstwowy płaski krypta Migdałki trąbkowe zlokalizowane u ujścia trąbek słuchowych brak wpukleń nabłonka nabłonek dróg oddechowych 7