(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2011/50 EP B1 (13) (51) T3 Int.Cl. H04M 3/44 ( ) H04M 3/42 ( ) H04Q 3/76 ( ) (54) Tytuł wynalazku: Wielokrotne użycie numeru telefonu do uzyskania połączenia z różnymi abonentami (30) Pierwszeństwo: SE (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2009/12 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2012/05 (73) Uprawniony z patentu: Rebtel Networks AB, Nacka Strand, SE (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 HJALMAR WINBLADH, Saltsjö- Boo, SE JONAS LINDROTH, Stockholm, SE (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Grażyna Palka JAN WIERZCHOŃ & PARTNERZY BIURO PATENTÓW I ZNAKÓW TOWAROWYCH ul. Żurawia 47/ Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 13979/12/P-RO/GP/KM EP Opis Tło wynalazku i stan techniki Wielokrotne użycie numeru telefonu do uzyskania połączenia z różnymi abonentami [0001] Wynalazek dotyczy ogólnie ekonomicznych rozwiązań z dziedziny łączności. Bardziej szczegółowo wynalazek dotyczy systemu ustanawiania połączenia telefonicznego według części wstępnej zastrzeżenia 1 i odpowiedniego sposobu według części wstępnej zastrzeżenia 7. Wynalazek dotyczy również produktu programu komputerowego według zastrzeżenia 13 i nośnika czytelnego dla komputera według zastrzeżenia 14. [0002] Powstanie sieci Internet stworzyło nowy nośnik, dzięki któremu dane mogą być wymieniane w bardzo ekonomiczny sposób na ogromnych odległościach. Ostatnio pojawiło się również wiele projektów, które umożliwiają łączność telefoniczną za pośrednictwem sieci Internet. Tak więc, w przeciwieństwie do kosztownych taryf długodystansowych, stawki opłat mogą być znacznie zmniejszone. Jednak znane rozwiązania z tej dziedziny mają wady wynikające z kilku powodów, przede wszystkim w związku z brakiem kompatybilności. Mianowicie należy wykorzystywać dedykowaną usługę internetową, taką jak MSN lub Skype, albo też wymagane są terminale wykonane na zamówienie. W obu przypadkach staje się stosunkowo skomplikowane i/lub kosztowne wykonywanie i odbiór połączeń telefonicznych użytkowników, którzy nie są abonentami tej samej usługi, co druga strona. Alternatywnie można wykorzystać tzw. podwójne wybieranie lub wybieranie poprzez sieć. Oznacza to, że abonent wywołujący najpierw wybiera lokalny numer dostępu, a następnie wprowadza znak pauzy (lub równoważne oznaczenie, np. reprezentowane przez literę "P") plus międzynarodowy numer do osoby wywoływanej. Jedna z głównych wad tego rozwiązania wynika z faktu, że jest stosunkowo skomplikowane przechowywanie numeru osoby wywoływanej w tradycyjnej programowej książce telefonicznej terminala użytkownika, ponieważ różne terminale mogą stosować różne standardy zapisu, a różni operatorzy sieciowi mogą wymagać różnych formatów do wywołania usługi. [0003] Oczywiście, jeżeli lokalny numer telefonu był zarejestrowany w każdym regionie/kraju, w którym użytkownik ma przyjaciół, krewnych, partnerów biznesowych itp., którym użytkownik chce zaoferować niedrogą alternatywę połączeń telefonicznych i jeżeli wszystkie połączenia dla którykolwiek z tych numerów były trasowane na abonament wewnętrzny użytkownika, połączenie z użytkownikiem może być ustanowione na lokalnych taryfach "niezależnie" od lokalizacji osoby wywołującej. Niemniej jednak takie rozwiązanie może być opłacalne jedynie dla osób wywołujących, gdyż utrzymanie i administrowanie lokalnych numerów telefonu jest stosunkowo drogie dla osoby wywoływanej, szczególnie jeżeli on/ona życzy sobie lokalnych numerów w wielu krajach/regionach. [0004] Publikacja patentu USA nr 2006/ ujawnia rozwiązanie do trasowania połączeń telefonicznych dla telefonów bezprzewodowych, wykorzystując ekonomiczne sieci

3 - 2 - łączności inne niż tradycyjne telefoniczne sieci z komutacją łączy, np. sieć Internet. Tutaj klient telefonu wirtualnego jest realizowany dla telefonu bezprzewodowego do łączności z serwerem telefonu wirtualnego, dostępnym za pośrednictwem sieci bezprzewodowej. W celu wykonania połączeń, klient również łączy się z bramą sieci Internet, identyfikowaną przez serwer. Jednak konieczność zainstalowania klienta telefonu wirtualnego w terminalu użytkownika sprawia, że to rozwiązanie jest mało elastyczne. Zasięg sieci jest również stosunkowo ograniczony. Ponadto schematy trasowania i taryfikacji stają się stosunkowo skomplikowane. [0005] Zapewnienie identyfikacji abonenta wywołującego może być skomplikowane w trakcie przeprowadzania rozmów telefonicznych przez sieć Internet. Publikacja patentu USA nr 2004/ opisuje jeden przykład rozwiązania tego specyficznego problemu. [0006] Jednak problem wzajemnego połączenia telefonów standardowego typu (z abonamentami sieci bezprzewodowej/pots) za pośrednictwem sieci Internet w sposób zarówno opłacalny finansowo, jak i wykonalny technicznie, pozostaje do rozwiązania. Streszczenie wynalazku [0007] Celem wynalazku jest zatem rozwiązanie powyższych problemów, a także zapewnienie rozwiązania w zakresie usług telefonicznych, które będzie przyjazne dla użytkownika, proste i niezawodne. [0008] Według wynalazku cel ten osiągnięto przez system opisany na początku, przy czym system obejmuje zasoby główne, przystosowane do trasowania połączenia od pierwszego terminala do drugiego terminala, w oparciu o jednoznaczne połączenie tożsamości pierwszej sieci i pierwszego ogólnego numeru telefonu w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej, wybieranego przez pierwszy terminal. Pierwszy ogólny numer telefonu jest tutaj przystosowany do podziału wśród pierwszej grupy użytkowników w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej. Zasoby główne są dodatkowo przystosowane do: odbioru wstępnego żądania usługi, zawierającego dane jednoznacznie identyfikujące pierwszy terminal związany z tożsamością pierwszej sieci jako zamierzoną przyszłą stroną wywołującą w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej i odbioru danych użytkownika, określających tożsamość drugiej sieci w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej, która to tożsamość drugiej sieci wiąże się z abonamentem w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej. Zasoby główne są również przystosowane do przydzielania pierwszego ogólnego numeru telefonu do połączenia tożsamości pierwszej sieci i pierwszego ogólnego numeru telefonu jako jednoznacznego identyfikatora tożsamości drugiej sieci. Poza tym zasoby główne są przystosowane do: przechowywania wpisu w bazie danych, przy czym wpis reprezentuje jednoznaczne połączenie tożsamości pierwszej sieci, pierwszego. ogólnego numeru telefonu i tożsamości drugiej sieci; oraz wysyłania komunikatu zgłoszenia usługi do pierwszego terminala. Komunikat zgłoszenia usługi zawiera tutaj dane określające tożsamość drugiego terminala i pierwszy ogólny numer telefonu. Ponadto zasoby główne są przystosowane do odbioru numeru kierunkowego z pierwszego terminala w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej, który to numer kierunkowy identyfikuje pierwszy ogólny numer telefonu; odbioru danych

4 - 3 - użytkownika określających tożsamość pierwszej sieci strony wywołującej; oraz wyszukiwania w bazie danych wpisu reprezentującego tożsamość pierwszej sieci i pierwszy ogólny numer telefonu. Jeżeli taki wpis zostanie znaleziony, zasoby główne są przystosowane do trasowania połączenia do drugiego terminala w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej, identyfikowanej przez znaleziony wpis i po przyjęciu połączenia przez drugi terminal; konfigurowania dwukierunkowego połączenia głównego pomiędzy terminalami pierwszym i drugim. System zawiera również węzeł pierwszego interfejsu, łączący pierwszą wewnętrzną sieć telefoniczną z co najmniej jedną siecią sprzęgającą oraz węzeł drugiego interfejsu, łączący drugą wewnętrzną sieć telefoniczną z co najmniej jedną spośród co najmniej jednej sieci sprzęgającej. W tym przypadku przyjmuje się, że co najmniej jedna spośród co najmniej jednej sieci sprzęgających jest reprezentowana przez pakietową sieć komutowaną. Ponadto każdy z węzłów pierwszego i drugiego interfejsu jest przystosowany do obsługi transmisji telefonicznej w pakietowych sieciach komutowanych. [0009] Jedną ważną zaletą tego systemu jest to, że użytkownik w systemie może być łatwo wywołany poprzez numer lokalny, przez każdego uprzednio określonego abonenta wywołującego. Całkowite koszty stałe mogą utrzymywać się również na niskim poziomie, ponieważ stosunkowo niewielka ilość ogólnych numerów telefonu (np. numerów centrali) może być wykorzystywana przez bardzo dużą grupę użytkowników. Ponadto sieć Internet może być stosowana do pokonania wszelkich odległości pomiędzy stronami komunikującymi się, według stawki stałej i niskiej. [0010] Według jednego korzystnego przykładu wykonania wynalazku, zasoby główne są przystosowane do trasowania połączeń od każdego pierwszego numeru pierwszych terminali w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej do każdego drugiego numeru drugich terminali w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej. W tym celu zasoby główne są związane z bazą danych, która przechowuje jeden wpis dla każdego jednoznacznego połączenia: (i) tożsamości pierwszej sieci każdego z pierwszych terminali, (ii) tożsamości drugiej sieci każdego z drugich terminali oraz (iii) odpowiedniego pierwszego ogólnego numeru telefonu, który ma być wybrany przez każdy pierwszy terminal, aby uzyskać połączenie z każdym spośród drugich terminali. Dlatego sprawdzenie zamierzonego odbiorcy wywołania/terminala końcowego w oparciu o tożsamość pierwszej sieci (np. CLI abonenta wywołującego - identyfikatora linii wywołania) i pierwszego ogólnego numeru telefonu staje się bardzo proste. [0011] Według jeszcze innego korzystnego przykładu wykonania wynalazku, po trasowaniu wymienionego połączenia, zasoby główne są przystosowane do ustanowienia dwukierunkowego połączenia głównego pomiędzy pierwszym terminalem i drugim terminalem po trasowaniu wymienionego połączenia, pod warunkiem że komunikat przyjęcia połączenia jest generowany przez drugi terminal. Tak więc tradycyjna rozmowa telefoniczna może być rozpoczęta. [0012] Według następnego korzystnego przykładu wykonania wynalazku, połączenie główne zawiera pierwsze odgałęzienie pomiędzy pierwszym terminalem i zasobami głównymi oraz drugie odgałęzienie pomiędzy zasobami głównymi i drugim terminalem. Ponadto zasoby

5 - 4 - główne są przystosowane do: odbioru żądania zakończenia z drugiego terminala, a w odpowiedzi na to, rozłączenia drugiego odgałęzienia, utrzymując pierwsze odgałęzienie w okresie progowym. Jeżeli połączenie zwrotne z uprzednio określonym numerem telefonu, związane z pierwszym odgałęzieniem, zostało odebrane z drugiego terminala przed upływem okresu progowego, zasoby główne są przystosowane do ustanawiania dwukierunkowego połączenia wtórnego pomiędzy pierwszym terminalem i drugim terminalem. Ten sposób działania jest bardzo pożądany, ponieważ obaj abonenci mogą być połączeni przy bardzo niskich kosztach (zwykle według lokalnej taryfy telefonicznej). [0013] Według jeszcze innego korzystnego przykładu wykonania wynalazku, co najmniej jedna z pierwszych i drugich wewnętrznych sieci telefonicznych jest siecią bezprzewodową, a w konsekwencji jeden lub oba spośród pierwszego i drugiego terminali są telefonem bezprzewodowym/komórkowym/przenośnym. Zatem uzyskuje się zwiększoną elastyczność. [0014] Według innego aspektu wynalazku, cel jest osiągany dzięki sposobowi opisanemu na początku, obejmującemu etapy: odbiór wstępnego żądania usługi, zawierającego dane jednoznacznej identyfikacji pierwszego terminala związanego z tożsamością pierwszej sieci, jako zamierzoną przyszłą stroną wywołującą w pierwszej sieci telefonicznej; odbiór danych użytkownika, określających tożsamość drugiej sieci w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej, przy czym tożsamość drugiej sieci wiąże się z abonamentem w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej; przyznanie pierwszego ogólnego numeru telefonu do połączenia tożsamości pierwszej sieci i pierwszego ogólnego numeru telefonu jako jednoznacznego identyfikatora tożsamości drugiej sieci; zapis wpisu w bazie danych, przy czym wpis reprezentuje jednoznaczne połączenie tożsamości pierwszej sieci, pierwszego ogólnego numeru telefonu i tożsamości drugiej sieci; wysyłanie komunikatów zgłoszenia usługi do pierwszego terminala, przy czym komunikat zgłoszenia usługi zawiera dane określające tożsamość drugiego terminala i pierwszy ogólny numer telefonu; przy czym numer kierunkowy jest odbierany z pierwszego terminala. Numer kierunkowy identyfikuje pierwszy ogólny numer telefonu w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej. Pierwszy ogólny numer telefonu z kolei jest tutaj przystosowany do podziału wśród pierwszej grupy użytkowników w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej. Sposób polega na odbiorze danych użytkownika, określających tożsamość pierwszej sieci, wyszukujących w bazie danych wpis reprezentujący tożsamość pierwszej sieci i pierwszy ogólny numer telefonu, a jeżeli taki wpis zostanie znaleziony, trasowanie połączenia od pierwszego terminala do drugiego terminala, w oparciu o jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu i tożsamości pierwszej sieci. Sposób obejmuje również ustanowienie dwukierunkowego połączenia głównego pomiędzy pierwszym terminalem i drugim terminalem, pod warunkiem że komunikat przyjęcia połączenia zostanie wygenerowany przez drugi terminal. Połączenie główne jest ustanawiane poprzez co najmniej jedną sieć sprzęgającą typu pakietowej sieci komutowanej. [0015] Zalety tego sposobu, jak również jego korzystne przykłady wykonania, wynikają z powyższej analizy w odniesieniu do proponowanego systemu.

6 - 5 - [0016] Według jednego korzystnego przykładu wykonania tego aspektu wynalazku, jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu i tożsamości pierwszej sieci jest uzyskiwane w zasobach głównych za pomocą następującej procedury. Po pierwsze, wstępna instrukcja wybierania jest odbierana z drugiego terminala. Wstępna instrukcja wybierania zawiera dane, które identyfikują jednoznacznie pierwszy terminal. Odbierane są dane użytkownika, określające tożsamość drugiej sieci. Wówczas tożsamość pierwszej sieci jest uzyskiwana w oparciu o wstępną instrukcję wybierania. Następnie pierwszy ogólny numer telefonu jest przydzielany w oparciu o tożsamość pierwszej i drugiej sieci oraz wszelkich pierwszych ogólnych numerów telefonu uprzednio przydzielonych do pierwszego terminala i/lub drugiego terminala w taki sposób, że połączenie tożsamości pierwszej sieci, pierwszego ogólnego numeru telefonu i tożsamości drugiej sieci staje się jednoznaczne. Zapisywany jest wpis, który przedstawia wymienione jednoznaczne połączenie i w końcu sposób dotyczy wysyłania komunikatu zgłoszenia usługi do pierwszego terminala. Komunikat zgłoszenia usługi zawiera dane określające tożsamość drugiego terminala i pierwszy ogólny numer telefonu. Tym samym (rzekomy) terminal wywołania połączenia jest wyposażony w uniwersalny instrument dostępu do drugiego terminala. [0017] Według innego przykładu wykonania tego aspektu wynalazku, przydział pierwszego ogólnego numeru telefonu obejmuje: sprawdzenie, czy istnieje już zapisany wpis w odniesieniu do drugiego terminala i sprawdzenie, czy istnieje już zapisany wpis w odniesieniu do pierwszego terminala. Jeżeli nie istnieje żaden uprzednio zapisany wpis w odniesieniu zarówno do pierwszego terminala, jak i drugiego terminala, pierwszy ogólny numer telefonu jest przydzielany poprzez dowolny wybór jednego numeru z uprzednio określonej puli numerów telefonu w pierwszej sieci. Jeżeli istnieje co najmniej jeden zapisany wpis w odniesieniu do drugiego terminala, jednak nie istnieje zapisany wpis w odniesieniu do pierwszego terminala, pierwszy ogólny numer telefonu będzie przypisany do identycznego numeru z już zapisanym pierwszym ogólnym numerem telefonu. Jeżeli istnieje co najmniej jeden uprzednio zapisany wpis w odniesieniu do każdego spośród pierwszego i drugiego terminali, pierwszy ogólny numer telefonu jest przypisywany do numeru sąsiedniego (w kierunku przyrostowym lub odwrotnym) względem już zapisanego pierwszego ogólnego numeru telefonu w odniesieniu do pierwszego terminala. Stąd tworzy się szereg ogólnych numerów telefonu, który pojawia się intuicyjnie użytkownikom systemu. [0018] Według jeszcze innego przykładu wykonania tego aspektu wynalazku, pierwsze jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu i tożsamości pierwszej sieci jest ustanawiane zamiast tego w zasobach głównych za pomocą następującej procedury. Po pierwsze, wstępne żądanie usługi zostało odebrane z drugiego terminala. Wstępne żądanie usługi zawiera dane, które identyfikują jednoznacznie pierwszy terminal. Odbierane są również dane użytkownika, określające tożsamość drugiej sieci. Następnie pierwsza tożsamość sieciowa jest uzyskiwana w oparciu o wstępne żądanie usługi. Potem para numer - tożsamość zostaje przydzielona, co reprezentuje pierwsze jednoznaczne połączenie. Jednak dodatkowo para numer - tożsamość zawiera drugi ogólny numer telefonu w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej. Drugi ogólny numer telefonu z kolei jest przystosowany do wykorzystania podczas trasowania połączenia od drugiego terminala do pierwszego

7 - 6 - terminala, w oparciu o drugie jednoznaczne połączenie drugiego ogólnego numeru telefonu i tożsamości drugiej sieci. Analogicznie do pierwszego ogólnego numeru telefonu, drugi ogólny numer telefonu jest przystosowany do podziału wśród drugiej grupy użytkowników w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej. Stąd wywołania mogą wychodzić w obu kierunkach pomiędzy pierwszymi i drugimi terminalami, według lokalnej taryfy telefonicznej, bez względu na odległości geograficzne pomiędzy tymi urządzeniami. [0019] Według następnego aspektu wynalazku, cel jest osiągany przez produkt programu komputerowego, który jest ładowalny bezpośrednio do pamięci komputera i obejmuje oprogramowanie do sterowania sposobem zaproponowanym powyżej, gdy wymieniony program jest wykonywany w komputerze. [0020] Według innego aspektu wynalazku, cel jest osiągany przez nośnik czytelny dla komputera, mający program zapisany na nim, przy czym program służy do sterowania komputerem dla wykonania sposobu zaproponowanego powyżej. [0021] Dodatkowe zalety, korzystne cechy i zastosowania niniejszego wynalazku staną się jasne na podstawie następującego opisu i zastrzeżeń zależnych. Krótki opis rysunków [0022] Niniejszy wynalazek zostanie teraz wyjaśniony dokładniej za pomocą korzystnych przykładów wykonania, które są ujawnione jako przykłady i w odniesieniu do załączonych rysunków. Figura 1 przedstawia schemat blokowy systemu łączności według jednego z przykładów wykonania wynalazku; Figura 2 przedstawia schemat sekwencji pierwszego węzła, ilustrujący proponowaną procedurę wprowadzania nowego użytkownika do systemu; Figura 3 przedstawia schemat sekwencji drugiego węzła, ilustrujący proponowaną procedurę konfiguracji połączeń; Figura 4 przedstawia schemat sekwencji trzeciego węzła, ilustrujący procedurę ponownego połączenia według korzystnego przykładu wykonania wynalazku, mającą na celu redukcję kosztów dla abonenta końcowego oraz Figura 5 przedstawia, za pomocą sieci działań, ogólny sposób ustanawiania połączenia telefonicznego według wynalazku. Opis przykładów wykonania wynalazku [0023] Figura 1 przedstawia schemat blokowy systemu łączności według jednego z przykładów wykonania wynalazku. System jest przystosowany do ustanawiania połączenia telefonicznego pomiędzy pierwszym terminalem A i drugim terminalem B. Zakładamy, że pierwszy terminal A jest związany z abonamentem w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej α. Pierwszy terminal A jest tutaj identyfikowany za pomocą tożsamości CLI A pierwszej sieci, zwykle w postaci tzw. identyfikatora linii wywołującej. Zakładamy ponadto, że drugi terminal B jest związany z abonentem w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej ß, w

8 - 7 - której terminal B jest identyfikowany za pomocą tożsamości CLI B drugiej sieci. Jeden lub oba terminale A i B mogą być telefonem stacjonarnym (np. typu POTS, POTS = najstarsza podstawowa usługa telefoniczna). Jednak co najmniej jeden z terminali A i B może równie dobrze być terminalem bezprzewodowym (np. telefon komórkowy z abonamentem operatora PLMN i PLMN = publiczna naziemna sieć mobilna). Oczywiście, w zależności od tego, czy terminale A i/lub B są stałe, czy też bezprzewodowe, co najmniej jedna z tych sieci α i ß może być siecią stacjonarną i co najmniej jedna z tych sieci α i ß może być siecią bezprzewodową, przy czym każda jest przystosowana do realizowania połączeń telefonicznych z komutacją łączy. [0024] System zawiera zasoby główne 110, które są przystosowane do trasowania połączenia od pierwszego terminala A do drugiego terminala B w sposób zasadniczo odwrotny do tradycyjnych strategii trasowania. Mianowicie zasoby główne trasują połączenie w oparciu o jednoznaczne połączenie tożsamości CLI A pierwszej sieci (wyznaczające stronę wywołującą) i pierwszy ogólny numer telefonu #α n w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej α, wybierany przez pierwszy terminal A. Pierwszy ogólny numer telefonu #α n jako taki jest jednak przystosowany do podziału wśród pierwszej grupy użytkowników w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej α. Preferuje się, aby numer #α n był typem numeru telefonu centrali, kojarzonym z wielością linii tak, że numer może być używany przez wielu jednoczesnych rozmówców. W każdym razie numer #α n jest powszechnym numerem telefonu w tym sensie, że może być przechowywany w standardowej programowej książce telefonicznej terminala użytkownika. [0025] W celu obsługi dużych grup użytkowników, tj. abonentów wywołujących/abonentów wywoływanych, preferuje się, aby zasoby główne 110 były przystosowane do wysyłania połączeń z każdego pierwszego numeru pierwszych terminali A w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej α do każdego drugiego numeru drugich terminali B w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej ß. W tym celu zasoby główne są związane z bazą danych 120, która przechowuje jeden wpis <CLI A, #α n, CLI B > dla każdego jednoznacznego połączenia: tożsamości CLI A pierwszej sieci każdego z pierwszych terminali A; tożsamości CLIB drugiej sieci każdego z drugich terminali B i odpowiednio pierwszego ogólnego numeru telefonu #α n, który ma być wybierany przez każdy pierwszy terminal A dla osiągnięcia każdego z drugich terminali B. Oczywiście wpisy <CLI A, #α n, CLI B > nie muszą być określane pomiędzy wszystkimi połączeniami terminali pierwszych i drugich odpowiednio A i B. W zamian lepiej jest, aby wpisy <CLI A, #α n, CLI B > były tworzone w oparciu o zgłoszenie, tak aby wpisy określające numery telefonu dla konkretnego drugiego terminala B były tworzone wyłącznie w odniesieniu do abonamentu wskazanego przez abonenta, który ma ten terminal B w swoim posiadaniu. Dlatego zidentyfikowani przyjaciele, krewni, partnerzy biznesowi i inni mogą dotrzeć do abonenta z terminala B za pomocą proponowanego systemu. Połączona procedura zapraszania abonentów i tworzenia wpisów <CLIA, #α n, CLI B > według jednego preferowanego przykładu wykonania wynalazku zostanie opisana poniżej w odniesieniu do fig. 2.

9 - 8 - [0026] Według jednego korzystnego przykładu wykonania wynalazku, system zawiera węzeł N α pierwszego interfejsu, który łączy pierwszą wewnętrzną sieć telefoniczną α z co najmniej jedną siecią sprzęgającą N. System zawiera również węzeł N ß drugiego interfejsu, który łączy drugą wewnętrzną sieć telefoniczną ß z co najmniej jedną spośród co najmniej jednej sieci sprzęgającej N. Preferowane jest, aby sieci α i ß były więc połączone ze sobą za pomocą co najmniej jednej sieci sprzęgającej N, która jest pakietową siecią komutowaną, np. siecią Internet. W takim przypadku każdy węzeł N α i N ß pierwszego i drugiego interfejsu jest przystosowany do obsługi ruchu telefonicznego w pakietowych sieciach komutowanych, np. zgodnie z Open SIP (protokołem inicjowania sesji). Tym samym połączenie telefoniczne może być ustanowione pomiędzy terminalami A i B, co będzie częściowo realizowane za pośrednictwem sieci Internet. To z kolei zapewnia niskie koszty rozwiązania, zwłaszcza jeżeli odległość fizyczna między terminalami A i B jest znaczna. [0027] Bez względu na protokół używany w sieci sprzęgającej N, zasoby główne 110 są również podłączone do niego tak, że wszystkie połączenia telefoniczne pomiędzy terminalami A i B mogą być realizowane przy pomocy tego węzła 110. W szczególności, według jednego z przykładów wykonania wynalazku, zasoby główne 110 są przystosowane do ustanowienia dwukierunkowego połączenia głównego pomiędzy pierwszym terminalem A i drugim terminalem B po dokonaniu trasowania połączenia. Korzystne jest, gdy sygnał P strony informuje drugi terminal B o fakcie, że połączenie było trasowane do tego terminala. Połączenie główne ma pierwsze odgałęzienia L1 pomiędzy pierwszym terminalem A i zasobami głównymi 110. Połączenie główne ma również drugie odgałęzienie L2 pomiędzy zasobami głównymi 110 i drugim terminalem B. W praktyce pierwsze i drugie odgałęzienia L1 i L2 są korzystnie realizowane za pomocą odpowiednich połączeń A1 i A2, które dochodzą do zasobów głównych 110 za pośrednictwem sieci Internet. Ponadto według korzystnego przykładu wykonania wynalazku, zasoby główne 110 są przystosowane do odbioru żądania zakończenia z drugiego terminala B po skonfigurowaniu połączenia pomiędzy terminalami A i B. W odpowiedzi na takie żądanie, zasoby główne 110 odłączają drugie odgałęzienie L2. Następnie, w trakcie okresu progowego po odłączeniu drugiego odgałęzienia L2, zasoby główne 110 są przystosowane do utrzymania pierwszego odgałęzienia L1 (czyli pierwszy terminal A znajduje się w pozycji oczekiwania). Jeżeli połączenie zwrotne na określony numer telefonu zostało odebrane z drugiego terminala B przed upływem okresu progowego, zasoby główne 110 ustanawiają dwukierunkowe połączenie wtórne pomiędzy pierwszym terminalem i drugim terminalem. Procedura ta będzie dalej objaśniona w odniesieniu do fig. 4. [0028] Określony uprzednio numer telefonu, który jest związany z pierwszym odgałęzieniem L1, może być zarówno numerem ustalonym dla wszystkich żądań usługi drugiego terminala B w systemie lub numer może być przypisany na podstawie wywołania przez wywołanie. [0029] Jak wspomniano powyżej, jedna lub obie sieci α i ß mogą być sieciami bezprzewodowymi, np. komórkowymi sieciami telefonicznymi. W takim przypadku jeden lub oba terminale pierwszy i drugi, będące terminalami A i B, mogą być telefonem bezprzewodowym/przenośnym/komórkowym.

10 - 9 - [0030] Dalej jest korzystne, jeżeli zasoby główne 110 są wyposażone w procesor 130 i obejmują lub są związane z nośnikiem 140 czytelnym dla komputera (np. modułem pamięci), przechowującym program, który jest przystosowany do powodowania, że procesor 130 steruje zasobami głównymi 110 w celu realizacji powyżej wspomnianych procedur. [0031] Figura 2 przedstawia schemat sekwencji węzła, ilustrujący proponowaną procedurę wprowadzania nowego użytkownika do systemu. Zgodnie z tą procedurą uzyskujemy powyżej wspomniane jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu #α n i tożsamości CLI A pierwszej sieci. Procedura ta zwraca się również do nowego użytkownika jako potencjalnego pierwszego terminala A, w odniesieniu do połączeń telefonicznych konkretnego drugiego terminala B. W konsekwencji przynajmniej jedna osoba posiadająca terminal B do dyspozycji jest zwykle również abonentem operatora zasobów głównych 110. Oznacza to również, że wszelkie przyszłe połączenia od terminala do terminala B zwykle zostaną naliczone, jako połączenia na rachunek odbiorcy, dla wymienionego abonenta. Jednak oczywiście alternatywne struktury opłat są również możliwe, w zależności od obowiązujących umów pomiędzy zaangażowanymi operatorami sieciowymi. [0032] Procedura polega na odbiorze wstępnej instrukcji wybierania (lub żądania usługi) D[A] z drugiego terminala B. Instrukcja D[A] zawiera dane, które jednoznacznie identyfikują pierwszy terminal A, to znaczy zamierzonego przyszłego abonenta wywołującego. Stąd instrukcja D[A] może określać numer telefonu (lub CLI). Jednak pod warunkiem, że zasoby główne 110 są związane z odpowiednią bazą danych (taką jak książka telefoniczna on-line), wstępna instrukcja wybierania D[A] może w zamian wyznaczać osoby fizyczne lub prawne i/lub adres. W każdym razie tożsamość CLI A pierwszej sieci jest uzyskiwana w oparciu o wstępną instrukcję wybierania D[A]. Oczywiście, jeżeli instrukcja D[A] zawiera wyraźną tożsamość sieciową lub numer telefonu, proces ten staje się oczywisty. [0033] Procedura dotyczy ponadto odbioru danych użytkownika, określających tożsamość CLI B drugiej sieci, która zwykle jest numerem telefonu, związanym z drugim terminalem B. Korzystne jest, aby te dane były przesyłane automatycznie w postaci CLI wraz ze wstępną instrukcją wybierania D[A]. Jednak na przykład, jeżeli połączenie jest wykonane z terminala innego niż zamierzony drugi terminal B, dane użytkownika mogą zostać wprowadzone ręcznie, na przykład za pomocą sygnalizacji DTMF, w odpowiedzi na instrukcje podpowiadania z zasobów głównych 110. [0034] Pierwszy ogólny numer telefonu #α n zostaje następnie przydzielony w oparciu o tożsamość CLI A i CLI B pierwszej i drugiej sieci. Numer #α n jest jednak także przydzielany w oparciu o wszelkie ogólne numery telefonu uprzednio przydzielone do pierwszego terminala A i/lub drugiego terminala B w taki sposób, że połączenie tożsamości CLI A pierwszej sieci, pierwszego ogólnego numeru telefonu #α n i tożsamości CLI B drugiej sieci stają się jednoznaczne. Wpis <CLI A, #α n, CLI B > reprezentujący to jednoznaczne połączenie jest przechowywany korzystnie w bazie danych 120. [0035] Następnie zasoby główne 110 wysyłają komunikat zgłoszenia usługi S[B, #α n ] do pierwszego terminala A. Komunikat S[B, #α n ] zawiera dane określające tożsamość drugiego

11 terminala B, np. nazwę i/lub organizację oraz pierwszy ogólny numer telefonu #α n, który ma być stosowany przy wykonywaniu przyszłych połączeń z terminalem B. [0036] W celu odtworzenia szeregu pierwszego ogólnego numeru telefonu #α n, przechowywanego w bazie danych 120 w sposób tak przyjazny dla użytkownika i intuicyjny, jak to możliwe, według jednego z korzystnych przekładów wykonania wynalazku pierwsze ogólne numery telefonu #α n są przydzielane zgodnie z poniższym. [0037] Gdy zasoby główne 110 otrzymują wstępną instrukcję wybierania D[A] z określonego drugiego terminala B, sprawdzane jest, czy istnieje już zapisany wpis w odniesieniu do drugiego terminala B. Sprawdza się również, czy istnieje już zapisany wpis w odniesieniu do pierwszego terminala A, identyfikowanego przez instrukcję D[A]. - Jeżeli nie istnieje żaden uprzednio zapisany wpis w odniesieniu zarówno do pierwszego terminala A jak i drugiego terminala B, pierwszy ogólny numer telefonu #α n jest przydzielany poprzez dowolny wybór jednego numeru z uprzednio określonej puli numerów telefonu w pierwszej sieci α. - Jeżeli istnieje co najmniej jeden zapisany wpis w odniesieniu do drugiego terminala B, jednak nie istnieje zapisany wpis w odniesieniu do pierwszego terminala A, pierwszy ogólny numer telefonu #α n jest przydzielany do numeru identycznego z jednym z już zapisanych pierwszych ogólnych numerów telefonu oraz - Jeżeli istnieje co najmniej jeden uprzednio zapisany wpis w odniesieniu do każdego spośród pierwszego i drugiego terminali A i B, pierwszy ogólny numer telefonu #α n jest przydzielany do numeru przyległego, przyrostowo lub malejąco, do już zapisanego pierwszego ogólnego numeru telefonu w odniesieniu do pierwszego terminala A. [0038] Ta strategia polega na tym, że pierwsze terminale A gromadzą odpowiedni nieprzerwany szereg pierwszych ogólnych numerów telefonu #α n. Wyjątki mogą mieć miejsce jedynie w przypadkach statystycznie rzadkich, gdy pierwszy terminal A jest zapraszany przez drugi terminal B j, który wykorzystuje specjalny pierwszy ogólny numer telefonu #α n w pierwszej sieci α, natomiast pierwszemu terminalowi A został już przypisany ten specyficzny pierwszy ogólny numer telefonu #α n w wyniku poprzedniego zaproszenia od innego drugiego terminala B j. [0039] Jako alternatywa dla wyżej opisanej procedury, pierwsze jednoznaczne połączenie <CLIA, #α n, CLI B > pierwszego ogólnego numeru telefonu #α n i tożsamości CLI A pierwszej sieci może byś ustanowione zgodnie z tym, co następuje. [0040] Po pierwsze, wstępne żądanie usługi D[A] zostało odebrane z drugiego terminala B, na przykład w postaci wiadomości SMS (SMS = krótka wiadomość tekstowa) lub wpisu za pośrednictwem strony sieci Internet (przesłanego lub wprowadzonego ręcznie). W każdym przypadku wstępne żądanie usługi D[A] zawiera dane identyfikujące jednoznacznie pierwszy terminal A. Dane użytkownika, określające tożsamość CLI B drugiej sieci, są również odbierane np. jako CLI lub wpis ręczny.

12 [0041] Tożsamość CLI A pierwszej sieci (zwykle numer telefonu) jest następnie wyprowadzana w oparciu o wstępne żądanie usługi D[A]. [0042] Następnie zasoby główne 110 przydzielają parę numer-tożsamość <CLI A, #α n, #ß m, CLI B >, reprezentującą pierwsze jednoznaczne połączenie. Jednak oprócz pierwszego jednoznacznego połączenia, para tożsamość-numer zawiera również drugi ogólny numer telefonu (#ß m ) w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej ß. Drugi ogólny numer telefonu (#ß m ) jest przystosowany do zastosowania w trasowaniu połączeń z drugiego terminala B do pierwszego terminala A, w oparciu o drugie jednoznaczne połączenie drugiego ogólnego numeru telefonu #ß m i tożsamości CLI B drugiej sieci. Analogicznie do pierwszego ogólnego numeru telefonu #α n, drugi ogólny numer telefonu #ß m jest przystosowany do podziału wśród drugiej grupy użytkowników, w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej ß. Korzystne jest, gdy zasoby główne 110 są przystosowane do powiadamiania drugiego terminala B drugiego ogólnego numeru telefonu #ß m za pośrednictwem wiadomości zwrotnej S[A, #ß m ], na przykład w postaci wiadomości SMS, podając numer #ß m, który ma być zastosowany do wywołania pierwszego terminala A. Na fig. 2 komunikat ten jest zilustrowany za pomocą strzałki oznaczonej linią przerywaną do drugiego terminala B. Biorąc pod uwagę poszczególne numery lokalne, tj. pierwsze i drugie ogólne numery telefonów #α n, i #ß m, połączenia mogą być konfigurowane według stawek taryfy lokalnej w obu kierunkach pomiędzy pierwszym i drugim terminalami A i B. [0043] Figura 3 przedstawia schemat sekwencji węzła, ilustrujący proponowaną procedurę konfigurowania połączenia telefonicznego pomiędzy pierwszym terminalem A i drugim terminalem B poprzez zasoby główne 110. [0044] Procedura jest inicjowana przez odbiór numeru kierunkowego z pierwszego terminala A w zasobach głównych 110 (w wyniku numeru telefonu wpisanego do terminala A i wysłanego poprzez pierwszą wewnętrzną sieć telefoniczną oraz potencjalnie jedną lub więcej sieci sprzęgających N). Numer kierunkowy identyfikuje pierwszy ogólny numer telefonu #α n w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej α, który to numer #α n jest przystosowany do podziału wśród pierwszej grupy użytkowników w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej. Tak więc pierwszy ogólny numer telefonu #α n może być numerem centrali, związanym z zasobami głównymi 110. [0045] Zasoby główne 110 odbierają również dane użytkownika, określające tożsamość CLI A pierwszej sieci. Zwykle dane te są przesyłane automatycznie wraz z numerem kierunkowym #α n, w postaci CLI. Jednak według jednego z korzystnych przykładów wykonania wynalazku, możliwe jest również skorzystanie z usługi z pierwszych terminali A o tożsamości sieciowej, które to tożsamości nie są zarejestrowane za pomocą zasobów głównych 110. Mianowicie, jeżeli połączenie pochodzi z takiego terminala A, zasoby główne 110 nie znajdą pasującego wpisu w bazie danych 120. W rezultacie użytkownik niezarejestrowanego pierwszego terminala A jest proszony o podanie ważnej tożsamości CLI A pierwszej sieci, np. reprezentowanej przez jego/jej numer telefonu. Pod warunkiem znalezienia pasującego wpisu do tego numeru, zasoby główne 110 przełączają połączenie do drugiego terminala B. Zwykle wiąże się to z generowaniem sygnału P strony. Jak wspomniano wcześniej,

13 połączenie jest trasowane w oparciu o jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu #α n i tożsamości CLI A pierwszej sieci. Po przyjęciu połączenia (tj. odbiorze komunikatu przyjęcia połączenia lub podniesienia słuchawki z terminala B) konfigurowane jest dwukierunkowe połączenie pomiędzy pierwszym terminalem A i drugim terminalem B. Połączenie to jest tutaj oznaczane jako L1 i L2, przy czym L1 symbolizuje pierwsze odgałęzienie pomiędzy pierwszym terminalem A i zasobami głównymi 110, a L2 symbolizuje drugie odgałęzienie pomiędzy zasobami głównymi 110 i drugim terminalem B. [0046] Figura 4 przedstawia schemat sekwencji węzła, ilustrujący procedurę ponownego połączenia, według jednego korzystnego przykładu wykonania wynalazku, co zapewnia redukcję kosztów dla abonenta końcowego. Jak wspomniano powyżej, zwykle można spodziewać się, że abonent końcowy zostanie obciążony taryfą jak za połączenie na rachunek odbiorcy podczas odbioru połączeń za pomocą zasobów głównych 110 proponowanego systemu. Dla połączeń międzystrefowych taryfa ta może być stosunkowo kosztowna. Jest to zatem zachęta do uzyskiwania alternatywnych połączeń, które pociągają za sobą niższe koszty. [0047] Na fig. 4 zakładamy, że dwukierunkowe połączenie główne z dwoma odgałęzieniami L1 i L2 zostało ustanowione pomiędzy pierwszym terminalem A i drugim terminalem B. Według jednego korzystnego przykładu wykonania wynalazku, gdy tylko wystąpi takie połączenie, terminal B może odłączyć drugie odgałęzienie L2, podłączyć je ponownie do zasobów głównych 110 przy taryfie połączeń lokalnych i przywrócić połączenie z terminalem A. [0048] W tym celu zasoby główne 110 są specjalnie przystosowane do odbioru żądania zakończenia z drugiego terminala B po ustanowieniu dwukierunkowego połączenia głównego L1, L2 pomiędzy terminalami A i B. W odpowiedzi na takie żądanie, zasoby główne 110 są dodatkowo przystosowane do odłączenia drugiego odgałęzienia L2 przy utrzymywaniu pierwszego odgałęzienia L1 w trakcie okresu progowego T po odłączeniu drugiego odgałęzienia L2. [0049] Jeżeli połączenie zwrotne na uprzednio określony numer telefonu #ß r zostało odebrane z drugiego terminala B przed upływem okresu progowego T, zasoby główne 110 są przystosowane do ustanawiania nowego drugiego odgałęzienia L2' i skojarzenia go z pierwszym odgałęzieniem L1 tak, aby utworzyć dwukierunkowe wtórne połączenie L1, L2 pomiędzy terminalem A i drugim terminalem B. Oczywiście warunkiem wstępnym takiego typu wtórnego połączenia L1, L2" jest brak odebrania żądania zakończenia z terminala A. [0050] Podsumowując, nastąpi teraz przedstawienie ogólnego sposobu ustanawiania połączenia telefonicznego według wynalazku w odniesieniu do sieci działań na fig. 5. [0051] W początkowym etapie 510 odbiera się numer kierunkowy z pierwszego terminala. Numer kierunkowy identyfikuje ogólny numer telefonu w wewnętrznej sieci telefonicznej pierwszego terminala. Ogólny numer telefonu jest przystosowany do podziału wśród grupy użytkowników w tej wewnętrznej sieci telefonicznej.

14 [0052] W następnym lub równoległym etapie 520 odbiera się dane użytkownika, określające tożsamość pierwszej sieci pierwszego terminala. Połączenie tożsamości pierwszej sieci i ogólnego numeru telefonu jest jednoznaczne i wyznacza konkretny drugi terminal posiadający abonament w sieci wewnętrznej innej niż sieć wewnętrzna pierwszego terminala. [0053] Następnie w etapie 530 kieruje się połączenie z pierwszego terminala do wyznaczonego drugiego terminala (tj. w oparciu o jednoznaczne połączenie ogólnego numeru telefonu i tożsamości pierwszej sieci). [0054] Wszystkie etapy, jak również wszelkie podetapy opisane w odniesieniu do fig. 5 zamieszczonej powyżej, mogą być sterowane za pomocą programowanego komputera. Ponadto, pomimo że przykłady wykonania wynalazku opisane powyżej w odniesieniu do rysunków obejmują aparaturę komputerową i procesy zachodzące w sprzęcie komputerowym, wynalazek obejmuje także oprogramowanie komputerowe, a w szczególności programy komputerowe na nośniku, przystosowane do realizacji zastosowań wynalazku. Program może być w postaci kodu źródłowego, kodu wynikowego, źródła pośredniego kodu i pliku obiektowego, takiego jak częściowo skompilowana postać lub w jakiejkolwiek innej postaci nadającej się do wykorzystania przy realizacji procedury według wynalazku. Program może również stanowić część systemu operacyjnego lub być osobną aplikacją. Nośnikiem może być każdy element lub urządzenie zdolne do przenoszenia programu. Na przykład, nośnik może stanowić środek zapisu, taki jak pamięć szybka, pamięć ROM (pamięć tylko do odczytu), na przykład DVD (uniwersalny dysk wideo), CD (dysk kompaktowy), EPROM (pamięć wymazywalna i programowalna tylko do odczytu), EEPROM (pamięć wymazywalna elektrycznie i programowalna tylko do odczytu) lub magnetyczny nośnik danych, na przykład dyskietka lub dysk twardy. Ponadto nośnik może być nośnikiem transmisyjnym, takim jak sygnał elektroniczny lub optyczny, który może być przesyłany poprzez kabel elektryczny lub optyczny albo drogą radiową lub przez inne środki. Gdy program jest zawarty w sygnale, który może być przesyłany bezpośrednio przez kabel lub inne urządzenie albo środki, nośnik może być utworzony przez taki kabel lub urządzenie albo środki. Alternatywnie nośnik może być układem scalonym, w którym program jest osadzony, a układ scalony jest przystosowany do wykonywania lub stosowania przy wykonywaniu odpowiednich procedur. [0055] Dla pełnego wyjaśnienia, wynalazek został tutaj opisany odpowiednio w odniesieniu do dwóch wewnętrznych sieci telefonicznych α i ß. Oczywiście zaproponowane rozwiązanie ma również zastosowanie w dowolnej ilości takich sieci powyżej dwóch. Zatem dowolne połączenie dwóch abonentów posiadających ich poszczególne abonamenty z dwoma wzajemnie różnymi operatorami sieciowymi może być łączone wzajemnie przez zasoby główne 110. [0056] Termin "obejmuje/obejmujący", użyty w niniejszym opisie, odnosi się do określania występowania wymienianych funkcji, liczb całkowitych, etapów lub składników. Jednak termin ten nie wyklucza występowania lub dodania jednej lub więcej dodatkowych funkcji, liczb całkowitych, etapów lub składników albo ich grup.

15 [0057] Odniesienie do jakiegokolwiek stanu techniki w tym opisie nie jest i nie powinno być traktowane jako potwierdzenie lub jakakolwiek sugestia, że odnośny stan techniki tworzy część ogólnej wiedzy ogólnej w Australii. [0058] Wynalazek nie jest ograniczony do opisanych przykładów wykonania na figurach, lecz może być zmieniany dowolnie w zakresie objętym przez zastrzeżenia. Sporządziła i zweryfikowała Grażyna Palka Rzecznik patentowy

16 Zastrzeżenia patentowe 1. System do ustanawiania połączenia telefonicznego pomiędzy pierwszym terminalem (A) i drugim terminalem (B), przy czym pierwszy terminal (A) jest związany z abonamentem w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), w której pierwszy terminal (A) jest identyfikowany za pomocą tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci, a drugi terminal (B) jest związany z abonamentem w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), w której drugi terminal (B) jest identyfikowany za pomocą tożsamości (CLI B ) drugiej sieci, znamienny tym, że ten system obejmuje: zasoby główne (110) przystosowane do trasowania połączenia od pierwszego terminala (A) do drugiego terminala (B), w oparciu o pierwsze jednoznaczne połączenie tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci i pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), wybieranej z pierwszego terminala (A), przy czym pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ) jest przystosowany do podziału wśród pierwszej grupy użytkowników w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), a te zasoby główne (110) są ponadto przystosowane do: odbioru wstępnego żądania usługi, zawierającego dane identyfikujące jednoznacznie pierwszy terminal (A) związany z tożsamością (CLI A ) pierwszej sieci jako zamierzoną przyszłą stroną wywołującą w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), odbioru danych użytkownika, określających tożsamość (CLI B ) drugiej sieci w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), która to tożsamość (CLI B ) drugiej sieci jest związana z abonamentem w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), przydzielania pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) do połączenia tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci i pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) jako jednoznacznego identyfikatora tożsamości (CLI B ) drugiej sieci, przechowywania wpisu (<CLI A, #α n, CLI B >) w bazie danych (120), przy czym wpis reprezentuje jednoznaczne połączenie tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci, pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) i tożsamości (CLI B ) drugiej sieci, wysyłania komunikatu zgłoszenia usługi (S[B, #α n ]) do pierwszego terminala (A), przy czym komunikat zgłoszenia usługi S[B, #α n ]) zawiera dane określające tożsamość drugiego terminala (B) i pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ), odbioru kodu wybierania z pierwszego terminala (A) w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), przy czym kod wybierania identyfikuje pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ), odbioru danych użytkownika, określających tożsamość (CLI A ) pierwszej sieci dla strony wywołującej (A), wyszukiwania w bazie danych (120) wpisu reprezentującego tożsamość (CLI A ) pierwszej sieci i pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ), a jeżeli taki wpis został znaleziony, trasowania połączenia do drugiego terminala (B) w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), identyfikowanej przez znaleziony wpis i po przyjęciu połączenia przez drugi terminal (B),

17 ustanawiania dwukierunkowego połączenia głównego pomiędzy pierwszym i drugim terminalami (A; B); a węzeł (N α ) pierwszego interfejsu łączy pierwszą wewnętrzną sieć telefoniczną (α) z co najmniej jedną siecią sprzęgającą (N) oraz węzeł (N ß ) drugiego interfejsu łączy drugą wewnętrzną sieć telefoniczną (ß) z co najmniej jedną siecią sprzęgającą (N), przy czym co najmniej jedna spośród co najmniej jednej sieci sprzęgającej (N) jest reprezentowana przez pakietową sieć komutowaną, a każdy z węzłów (N α, N ß ) pierwszego i drugiego interfejsu jest przystosowany do obsługi ruchu telefonicznego poprzez pakietowe sieci komutowane. 2. System według zastrzeżenia 1, w którym zasoby główne (110) są przystosowane do trasowania połączeń od każdego pierwszego numeru pierwszych terminali (A) w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α) do każdego drugiego numeru drugich terminali (B) w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), a baza danych (120) przechowuje wpis (<CLI A, #α n, CLI B >) dla każdego pierwszego jednoznacznego połączenia: tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci każdego z pierwszych terminali (A), tożsamości (CLI B ) drugiej sieci każdego z drugich terminali (B) oraz odpowiednio pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ), który ma być wybrany przez każdy pierwszy terminal (A) dla osiągnięcia każdego z drugich terminali (B). 3. System według dowolnego z zastrzeżeń 1 albo 2, w którym co najmniej jedna spośród co najmniej jednej pakietowej sieci komutowanej jest reprezentowana przez sieć Internet. 4. System według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, w którym po trasowaniu połączenia zasoby główne (110) są przystosowane do ustanowienia dwukierunkowego połączenia głównego (L1, L2) pomiędzy pierwszym terminalem (A) i drugim terminalem (B) pod warunkiem, że komunikat przyjęcia połączenia jest generowany przez drugi terminal (B). 5. System według zastrzeżenia 4, w którym połączenie główne zawiera pierwsze odgałęzienie (L1) pomiędzy pierwszym terminalem (A) i zasobami głównymi (110), a drugie odgałęzienie (L2) pomiędzy zasobami głównymi (110) i drugim terminalem (B), przy czym zasoby główne (110) są przystosowane są: odbioru żądania zakończenia z drugiego terminala (B) i w odpowiedzi na nie rozłączenia drugiego odgałęzienia (L2), utrzymywania pierwszego odgałęzienia (L1) podczas okresu progowego (T) po odłączeniu drugiego odgałęzienia (L2) oraz ustanawiania dwukierunkowego wtórnego połączenia (L1, L2 ) pomiędzy pierwszym terminalem (A) i drugim terminalem (B), jeżeli połączenie zwrotne na uprzednio określony numer telefonu (#ß R ) zostało odebrane z drugiego terminala (B) przed upływem okresu progowego (T). 6. System według jednego z poprzednich zastrzeżeń, w którym co najmniej jedna spośród pierwszej i drugiej wewnętrznych sieci telefonicznych (α, ß) jest siecią bezprzewodową.

18 Sposób ustanawiania połączenia telefonicznego pomiędzy pierwszym terminalem (A) i drugim terminalem (B), przy czym pierwszy terminal (A) jest związany z abonamentem w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), w której pierwszy terminal (A) jest identyfikowany za pomocą tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci, a drugi terminal (B) jest związany z abonamentem w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), w której drugi terminal (B) jest identyfikowany za pomocą tożsamości (CLI B ) drugiej sieci, znamienny tym, że obejmuje: odbiór wstępnego żądania usługi, zawierającego dane identyfikujące jednoznacznie pierwszy terminal (A) związany z tożsamością (CLI A ) pierwszej sieci jako zamierzoną przyszłą stroną wywołującą w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), odbiór danych użytkownika, określających tożsamość (CLI B ) drugiej sieci w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), której tożsamość (CLI B ) drugiej sieci jest związana z abonamentem w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), przydzielanie pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) do połączenia tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci i pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) jako jednoznacznego identyfikatora tożsamości (CLI B ) drugiej sieci, przechowywanie wpisu (<CLI A, #α n, CLI B >) w bazie danych (120), przy czym wpis reprezentuje jednoznaczne połączenie tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci, pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) i tożsamości (CLI B ) drugiej sieci, wysyłanie komunikatu zgłoszenia usługowego (S[B, #α n ]) do pierwszego terminala (A), przy czym komunikat zgłoszenia usługowego (S[B, #α n ]) zawiera dane określające tożsamość drugiego terminala (B) i pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ), odbiór kodu wybierania z pierwszego terminala (A), przy czym kod wybierania identyfikuje pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ) w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), a pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ) jest przystosowany do podziału wśród pierwszej grupy użytkowników w pierwszej wewnętrznej sieci telefonicznej (α), odbiór danych użytkownika, określających tożsamość (CLI A ) pierwszej sieci, wyszukiwanie w bazie danych (120) wpisu reprezentującego tożsamość (CLI A ) pierwszej sieci i pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ), a jeżeli taki wpis został znaleziony, trasowanie połączenia od pierwszego terminala (A) do drugiego terminala (B) w oparciu o pierwsze jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) i tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci, a po przyjęciu wywołania przez drugi terminal (B), ustanawianie dwukierunkowego połączenia głównego (L1, L2) pomiędzy pierwszym terminalem (A) i drugim terminalem (B) pod warunkiem, że komunikat przyjęcia połączenia jest generowany przez drugi terminal (B), przy czym główne połączenie (L1, L2) jest ustalane za pomocą co najmniej jednej sieci sprzęgającej (N) typu pakietowej komutowanej. 8. Sposób według zastrzeżenia 7, w którym co najmniej jedna spośród co najmniej jednej pakietowej sieci komutowanej jest reprezentowana przez sieć Internet. 9. Sposób według dowolnego z zastrzeżeń 7 albo 8, obejmujący: odbiór żądania zakończenia z drugiego terminala (B) i w odpowiedzi na to: odłączenie drugiego odgałęzienia (L2),

19 utrzymywanie pierwszego odgałęzienia (L1) podczas okresu progowego (T) po odłączeniu drugiego odgałęzienia (L2) oraz ustanawianie dwukierunkowego wtórnego połączenia (L1, L2') pomiędzy pierwszym terminalem (A) i drugim terminalem (B), jeżeli połączenie zwrotne na uprzednio określony numer telefonu (#ß r ) zostało odebrane z drugiego terminala (B) przed upływem okresu progowego (T). 10. Sposób według dowolnego z zastrzeżeń od 7 do 9, w którym pierwsze jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) i tożsamości (CLI A) pierwszej sieci jest ustalane przez: odbiór wstępnej instrukcji wybierania (D[A]) z drugiego terminala (B), przy czym wstępna instrukcja wybierania (D[A]) zawiera dane identyfikujące jednoznacznie pierwszy terminal (A), odbiór danych użytkownika, określających tożsamość (CLI B ) drugiej sieci, uzyskiwanie tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci w oparciu o wstępną instrukcję wybierania (D[A]), przydzielanie pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) w oparciu o tożsamość (CLI A, CLI B ) pierwszej i drugiej sieci oraz dowolnych pierwszych ogólnych numerów telefonu uprzednio przydzielonych do pierwszego terminala (A) lub drugiego terminala (B) w taki sposób, że połączenie tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci, pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) i tożsamości (CLI B ) drugiej sieci staje się jednoznaczne, przechowywanie wpisu (<CLI A, #α n, CLI B >) reprezentującego pierwsze jednoznaczne połączenie oraz wysyłanie komunikatu zgłoszenia usługi (S[B, #α n ]) do pierwszego terminala (A), przy czym komunikat zgłoszenia usługi (S[B, #α n ]) zawiera dane określające tożsamość drugiego terminala (B) i pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ). 11. Sposób według zastrzeżenia 10, w którym przydzielanie pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) obejmuje: sprawdzenie, czy istnieje już zapisany wpis w odniesieniu do drugiego terminala (B) i sprawdzenie, czy istnieje już zapisany wpis w odniesieniu do pierwszego terminala (A), a jeżeli nie istnieje uprzednio zapisany wpis w odniesieniu zarówno do pierwszego terminala (A) jak i do drugiego terminala (B), pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ) jest przydzielany przez dowolne wybranie jednego numeru z uprzednio określonej puli numerów telefonu w pierwszej sieci (α), jeżeli istnieje co najmniej jeden zapisany wpis w odniesieniu do drugiego terminala (B), jednak nie istnieje zapisany wpis w odniesieniu do pierwszego terminala (A), pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ) jest przydzielany do numeru identycznego z juz zapisanym pierwszym ogólnym numerem telefonu oraz jeżeli istnieje co najmniej jeden uprzednio zapisany wpis w odniesieniu do każdego spośród pierwszego i drugiego terminali (A i B), pierwszy ogólny numer telefonu (#α n ) jest

20 przydzielany do numeru przyległego, przyrostowo lub malejąco, do już zapisanego pierwszego ogólnego numeru telefonu w odniesieniu do pierwszego terminala A. 12. Sposób według dowolnego z zastrzeżeń od 7 do 11, w którym pierwsze jednoznaczne połączenie pierwszego ogólnego numeru telefonu (#α n ) i tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci jest ustalane przez: odbiór wstępnego żądania usługi (D[A]) z drugiego terminala (B), przy czym wstępne żądanie usługi (D[A]) zawiera dane identyfikujące jednoznacznie pierwszy terminal (A), odbiór danych użytkownika, określających tożsamość (CLI B ) drugiej sieci, uzyskiwanie tożsamości (CLI A ) pierwszej sieci w oparciu o wstępne żądanie usługi (D[A]) oraz przydzielanie pary tożsamość - numer (<CLI A, #α n, # ß m, CLI B >), reprezentującej pierwsze jednoznaczne połączenie, przy czym para tożsamość numer zawiera ponadto drugi ogólny numer telefonu (#ß m ) w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß), a drugi ogólny numer telefonu (#ß m ) jest przystosowany do: zastosowania go do trasowania połączenia od drugiego terminala (B) do pierwszego terminala (A) w oparciu o drugie jednoznaczne połączenie drugiego ogólnego numeru telefonu (#ß m ) i tożsamości (CLI B ) drugiej sieci oraz podział wśród drugiej grupy użytkowników w drugiej wewnętrznej sieci telefonicznej (ß). 13. Produkt programu komputerowego, ładowalny bezpośrednio do pamięci komputera, zawierający oprogramowanie do sterowania etapami dowolnego z zastrzeżeń od 7 do 12, gdy wymieniony program jest wykonywany w komputerze. 14. Nośnik (140) czytelny dla komputera, mający program zapisany na nim, przy czym program ma spowodować przez komputer sterowanie etapami dowolnego z zastrzeżeń od 7 do 12. Sporządziła i zweryfikowała Grażyna Palka Rzecznik patentowy