Podstawy kwantowo-mechaniczne spektroskopii optycznej
|
|
- Szymon Łukasik
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Podstawy kwantowo-mechaniczne spektroskopii optycznej
2 Plan wykładu 1) Funkcje falowe, operatory i wartości oczekiwane 2) Równanie Schrödingera 3) Superpozycja stanów 4) Przestrzenne funkcje falowe prostych i złoŝonych układów 5) Przejścia pomiędzy stanami teoria zaburzeń (perturbacji) zaleŝnych od czasu
3 Funkcja falowa Najbardziej fundamentalną ideą mechaniki kwantowej jest, Ŝe wszystkie wielkości fizyczne układu, które zaleŝą od połoŝenia i czasu są zapisane w matematycznej funkcji zwanej funkcją falową układu. Np. funkcja falowa swobodnego elektronu zawiera pełną informację niezbędną do określenia prawdopodobieństwa, Ŝe elektron znajduje się w danym obszarze przestrzeni w danej chwili czasu. Prawdopodobieństwo P, Ŝe układ opisywany funkcją falową Ψ(r, t) znajduje się w małym elemencie objętości dσ wokół połoŝenia r w czasie t wynosi: P(r, t)dσ = Ψ (r, t)ψ(r, t)dσ = Ψ(r, t) 2 dσ Ψ*(r, t) jest funkcją sprzęŝoną z Ψ(r, t) co oznacza, Ŝe jeśli Ψ(r, t) zawiera liczby urojone wówczas i jest wszędzie zamieniane na i w funkcji Ψ*(r, t). Natomiast iloczyn Ψ*(r, t)ψ(r, t) (prawdopodobieństwo znalezienia elektronu/ukadu) jest zawsze rzeczywisty!
4 Liczby (funkcje) zespolone Liczba zespolona z (analogicznie funkcja zespolona): z = a + bi, a, b naleŝą do R, a = Re z, b = Im z [i = (-1) 1/2 ] lub i 2 = -1 Liczba zespolona sprzęŝona z z: z* = a - bi Moduł liczby zespolonej: z = (a 2 + b 2 ) 1/2 = (z*z) 1/2 Płaszczyzna zespolona:. z 2 = z*z z α Postać trygonometryczna funkcji zespolonej: z = a + bi = z (cosα + isinα)
5 Funkcja falowa c.d. Całkowite prawdopodobieństwo, Ŝe układ gdzieś się znajduje całkowanie po całej przestrzeni: Ψ Ψ Ψ*Ψdσ = P(r, t)dσ Ψ Ψ - zapis typu bra-ket; Ψ Ψ = 1, gdy układ istnieje, Ψ Ψ = 0, gdy układ nie istnieje. W kartezjańskim układzie współrzędnych dσ = dx dy dz; w 1-wymiarowym układzie wektor r redukuje się do jednej współrzędnej (x): P(x, t)dx = Ψ(x, t) Ψ(x, t) = Ψ*(x, t)ψ(x, t) dx
6 Operatory Drugą fundamentalną ideą mechaniki kwantowej jest, Ŝe dla kaŝdej mierzalnej wielkości fizycznej A układu istnieje specyficzny matematyczny operator Ã, który razem z funkcją falową pozwala wyliczyć wielkość A w funkcji czasu (lub przynajmniej średnią wartość mierzonej wielkości A). Operator = instrukcja co ma być zrobione (z funkcją falową); np. pomnóŝ Ψ przez stałą.
7 Obliczanie wielkości A 3 kroki: 1) Wykonać operację Ã na funkcji Ψ dla danego połoŝenia i czasu 2) PomnoŜyć przez wartośćψ* dla tego samego połoŝenia i czasu 3) Scałkować wynik po wszystkich moŝliwych połoŝeniach 1)-3): A = Ψ Ã Ψ Ψ*ÃΨdσ Otrzymana w ten sposób wartość A wartość oczekiwana Uwaga: ww wzór jest bardzo ogólny odnosi się do jakiejkolwiek mierzalnej wielkości A (np. połoŝenie, prędkość, pęd, energia) jakiegokolwiek układu (swobodny elektron, proton, jądro, atom, cząsteczka,...)! Ale 2 problemy! Musimy znać 1) funkcję Ψ i 2) operator Ã!!!
8 Jak wyglądają operatory?
9 Operator połoŝenia, r Łatwy! - mnoŝenie przez wektor połoŝenia r: Znajdowanie współrzędnych x, y i z: Ψ x Ψ = Ψ x Ψ = Ψ*xΨdx = xψ*ψdx połoŝenie prawdopodobieństwo xψ*ψdx -średnia waŝona (!) wszystkich połoŝeń
10 Operator pędu Trudniejszy! - klasyczny pęd: p = mv - operator pędu w kierunku x: ħ = h/2π p x = (ħ/i)δ/δx Obliczanie pędu obejmuje: 1) Liczenie pochodnej δψ/δx 2) PomnoŜenie przez ħ/i 3) PomnoŜenie przez Ψ* 4) Scałkowanie po całej przestrzeni: p x = Ψ p x Ψ = Ψ (ħ/i)δψ/δx lub p x = (ħ/i) Ψ δψ/δx bo (ħ/i) stałą
11 Operator pędu w 3 wymiarach Pęd p jest wektorem (p x, p y, p z ) więc operator : p p = (ħ/i) - operator gradientu = (δ/δx)i + (δ/δy)j + (δ/δz)k Operator gradientu działa na funkcję skalarną Ψ generując wektor o składowych x, y i z będących pochodnymi Ψ względem x, y i z: w = xi + yj + zk p Ψ = (ħ/i) Ψ = (ħ/i)(δψ/δx,δψ/δy, δψ/δz) ChociaŜ operator p zawiera liczbę urojoną to pęd wyznaczony z wyraŝenia Ψ p Ψ jest rzeczywisty (nie moŝe być inaczej!) lub w = (x, y, z)
12 Operatory połoŝenia i pędu nie komutują - tzn. ( r pψ p r Ψ) 0 podczas gdy w mechanice klasycznej Sprawdzić w domu! (rp pr) = 0 Stąd wynika, Ŝe połoŝenie i pęd nie mogą być jednocześnie wyznaczone z dowolną dokładnością (Heisenberg)!
13 Operatory innych wielkości...zaleŝnych od połoŝenia i czasu 1) Startujemy z klasycznego wzoru na daną wielkość 2) Zastępujemy klasyczne zmienne połoŝenia i pędu odpowiadającymi im operatorami Np. operator energii (hamiltonian, H) 1) Klasyczny wzór na całkowitą energię układu H (podany przez Hamiltona) H = T + V, T energia kinetyczna, V energia potencjalna 2) Operator energii piszemy analogicznie H = T + V
14 Wartość oczekiwana hamiltonianu (operatora energii) = całkowita energia układu, E: E = Ψ H Ψ
15 Operator energii kinetycznej 1) Klasyczna energia kinetyczna T = mv 2 /2 lub T = p 2 /2m 2) Kwantowo-mechaniczny operator energii kinetycznej zamiana p na p = (ħ/i) czyli p 2 na (dwukrotne wykonanie operacji określonej przez p ), gdzie p 2 = (ħ/i) 2 2 = -ħ 2 2 Ψ =(δ 2 Ψ/δx2 +δ2 Ψ/δy2 + δ2 Ψ/δz2 ) 2 - laplasjan Stąd operator energii kinetycznej: T = p 2 /2m = -(ħ 2 /2m) 2 = -(ħ 2 /2m)(δ 2 /δx 2 +δ 2 /δy 2 + δ 2 /δz 2 )
16 Operator energii potencjalnej H = T + V Klasyczny wzór na energię potencjalną V (a więc i postać kwantowomechanicznego operatora V) zaleŝy od układu: - w atomie lub cząsteczce energia potencjalna elektronu zaleŝy głównie od jego oddziaływań z jądrem i innymi elektronami - jeśli cząsteczka jest umieszczona w polu elektrycznym lub magnetycznym, energia potencjalna zaleŝy dodatkowo od oddziaływań elektronów i jąder atomowych z polem
17 Jak wygląda funkcja falowa Ψ(r, t)?
18 ZaleŜne od czasu równanie Schrödingera W 1926 r. Erwin Schrödinger zaproponował, Ŝe funkcja falowa spełnia równanie róŝniczkowe: HΨ = iħδψ/δt ZaleŜne od czasu równanie Schrödingera Równanie to jest postulatem mechaniki kwantowej (a więc nie zostało wyprowadzone z podstawowych zasad fizyki) - podobnie jak postulatem jest, Ŝe Ψ (r, t)ψ(r, t)dσ określa prawdopodobieństwo znalezienia układu w połoŝeniu r. Jedynym sprawdzianem słuszności tego postulatu jest fakt, Ŝe równanie to jest zgodne z obserwacjami eksperymentalnymi.
19 Jak znaleźć Ψ korzystając z równania Schrödingera? 1) ZałóŜmy, Ŝe H zaleŝy od połoŝenia i nie zaleŝy od czasu, H = H 0 (r). 2) Wówczas funkcja falowa moŝe być zapisana jako iloczyn dwóch funkcji jednej zaleŝnej tylko od połoŝenia a drugiej od czasu (moŝna to udowodnić pokazując, Ŝe funkcja falowa z poniŝszego równania spełnia równanie Schrödingera): (1) Ψ(r, t) =ψ(r)φ(t) L: HΨ = H 0 [ψ(r)φ(t)] = φ(t) H 0 ψ(r) P: iħδψ/δt = iħψ(r) δφ(t)/δt Funkcja (1) spełnia równanie Schrödingera jeśli L = P: φ(t) H 0 ψ(r) = iħψ(r) δφ(t)/δt L P HΨ = iħδψ/δt
20 Dwa równania φ(t) H 0 ψ(r) = iħψ(r)δφ(t)/δt / :φ(t) ψ(r) [1/ψ(r)] H 0 ψ(r) = iħ [1/φ(t)] δφ(t)/δt Lewa strona zaleŝy tylko od połoŝenia Prawa strona zaleŝy tylko od czasu L = P dla kaŝdego połoŝenia i dla kaŝdej chwili czasu <=> L = const = P [1/ψ(r)] H 0 ψ(r) = E = iħ [1/φ(t)] δφ(t)/δt E = const To równanie moŝna rozbić na dwa równania i rozwiązać je niezaleŝnie.
21 NiezaleŜne od czasu równanie Schrödingera [1/ψ(r)] H 0 ψ(r) = E / ψ(r) (1) H 0 ψ(r) = E ψ(r) NiezaleŜne od czasu równanie Schrödingera Jeśli opeartor H 0 działa na funkcję ψ to wynikiem jest iloczyn stałej E i funkcji ψ. Matematycznie równanie (1) jest zatem równaniem własnym.
22 Równanie własne H 0 ψ(r) = E ψ(r) NiezaleŜne od czasu równanie Schrödingera Cechy równania własnego 1) Ma zestaw rozwiązań, ψ k (r), zwanych funkcjami własnymi - w mechanice kwantowej traktujemy je jako zestaw moŝliwych stanów układu odpowiadających róŝnemu rozkładowi przestrzennemu układu - w przypadku elektronu w atomie lub cząsteczce jego funkcjami własnymi są orbitale atomowe lub cząsteczkowe 2) KaŜda funkcja własna reprezentuje stan własny układu i jest związana ze specyficzną wartością stałej E (E k ) zwaną wartością własną.
23 ... i prawa strona równania iħ [1/φ(t)] δφ(t)/δt = E (1) iħδφ(t)/φ(t) = E δt iħ [ln φ(t) C 2 ] = Et ln φ(t) = [Et/iħ] + C 2 = [ -iet/ħ] + C 2 δx/x = ln x + C 1 C 1, C 2 - stałe ln a = b => a = exp (b) φ(t) = exp [-iet/ħ + C 2 ] = exp [ -i(et/ħ + ζ )] ζ = C 2 /i rozwiązanie równania (1) dla konkretnej wartości E (E k ): φ k (t) = exp [ -i(e k t/ħ + ζ )] (2) PoniewaŜ exp(-iα) = cosα - isinα, równanie (2) jest funkcją zawierającą część rzeczywistą i urojoną, z których obie oscylują z częstotliwością E k /2πħ = E k /h. ζ jest przesunięciem fazowym zaleŝnym od wyboru czasu zero
24 Kompletna funkcja falowa dla stanu k Ψ(r, t) =ψ(r)φ(t) Ψ k (r, t) =ψ(r)exp [ -ie k t/ħ] (dla pojedynczej cząsteczki ζ nie wpływa na Ŝadne mierzalne wielkości, stąd moŝna przyjąć ζ = 0) Funkcja sprzęŝona: Ψ* k (r, t) = [(ψ(r)φ(t)]* =ψ*(r)exp [ ie k t/ħ] SprzęŜenie iloczynu funkcji = iloczynowi funkcji sprzęŝonych (wykazać w domu!) Funkcja prawdopodobieństwa: P (r, t) = Ψ* k (r, t)ψ k (r, t) =ψ* k (r) ψ k (r) = ψ k (r) 2 => Gęstość prawdopodobieństwa nie zaleŝy od czasu! Ale: Nie dotyczy to sytuacji, gdy rozwaŝamy przejście od jednego stanu do drugiego
25 Interpretacja wartości własnych równania Schrödingera niezaleŝnego od czasu Ψ H Ψ = ψ(r)φ(t) H 0 ψ(r)φ(t) = ψ(r) H 0 ψ(r) φ(t)*φ(t) = ψ(r) E k ψ(r) [exp (ie k t/ħ) exp (-ie k t/ħ)] = ψ(r) E k ψ(r) = E k ψ(r) ψ(r) = E k korzystamy z równania Schrödingera niezaleŝnego od czasu Wniosek: Wartość własna E k operatora Hamiltona jest energią układu w stanie k! Energia ta jest niezaleŝna od czasu poniewaŝ załoŝono, Ŝe operator H 0 jest równieŝ niezaleŝny od czasu.
26 H 0 ψ(r) = E ψ(r) Superpozycja stanów Jeśli ψ i (r) iψ j (r) są funkcjami własnymi operatora to jakakolwiek liniowa kombinacja tych funkcji, C i ψ i (r) + C j ψ j (r), jest takŝe funkcją własną tego operatora. Funkcja ta opisuje stan superpozycyjny. W mechanice kwantowej funkcje falowe złoŝonych układów są często przybliŝane liniowymi kombinacjami układów prostszych lub wyidealizowanych! (Analogia do transformacji Fouriera: złoŝone funkcje przybliŝa się liniową kombinacją funkcji sinus i cosinus). Np. funkcja falowa układu zaleŝnego od czasu moŝe być opisana jako kombinacja funkcji falowych stanów stacjonarnych (niezaleŝnych od czasu), których proporcje zmieniają się z czasem.
27 Przestrzenne funkcje falowe, ψ(r) H 0 ψ(r) = E ψ(r) Równanie Schrödingera moŝe być rozwiązane (czyli mogą być znalezione przestrzenne funkcje falowe, ψ(r)) dokładnie jedynie dla atomu wodoru i niektórych innych prostych układów
28 Przestrzenne funkcje falowe prostych i złoŝonych układów - przykłady - swobodna cząstka, - cząstka w prostokątnej studni potencjału, - oscylator harmoniczny, - orbitale atomowe atom wodoru, - orbitale molekularne
29 H 0 ψ(r) = E ψ(r) Swobodna cząstka 1) Energia potencjalna swobodnej cząstki jest stała i moŝna przyjąć, Ŝe zerowa więc: 2) Hamiltonian takiej cząsteczki ma tylko człon operatora energii kinetycznej (w jednowymiarowej przestrzeni, dla ułatwienia): H 0 = -(ħ 2 /2m) δ 2 /δx 2 3) Stąd równanie Schrödingera przyjmuje postać: -(ħ 2 /2m) δ 2 ψ(x)/δx 2 = E ψ(x), m i E - masa i energia cząstki 4) Rozwiązanie: ψ(x) = Aexp[i(2mE) 1/2 x/ħ] A- dowolna amplitda 5) Wniosek: energia E moŝe mieć dowolną wartość (nie jest skwantowana!)
30 energia V(x) = Cząstka w studni potencjału V(x) = H ψ(x) = E ψ(x) x = 0 m V(x) = 0 x = l H = -(ħ 2 /2m) δ 2 /δx 2 + V(x) Rozwiązanie równania Schrödingera: ψ n (x) = (2/l) 1/2 sin(nπx/l) ψ n (x) = 0 0 x l x < 0 i x > l n liczba całkowita określająca funkcję falową ψ n (x) Energie własne E n związane z funkcjami własnymi ψ n (x): E n = n 2 h 2 / 8ml 2 E n n 2!
31 ZaleŜność E n i ψ n (x) od n ψ n (x) = (2/l) 1/2 sin(nπx/l) Unormowane energie i funkcje falowe dla n = Gęstość prawdopodobieństwa E n = n 2 h 2 / 8ml 2 Poza granicami studni ψ n (x)=0, gdyŝ prawdopodobieństwo znalezienia tam cząsteczki jest zerowe ze względu na nieskończoną energię potencjalną. Aby funkcja była ciagła na granicy studni ψ n (0)=ψ n (l)=0 jest to warunek brzegowy, który wymusza warunek, Ŝe n jest liczbą całkowitą
32 Wnioski ψ n (x) = (2/l) 1/2 sin(nπx/l) E n = n 2 h 2 / 8ml 2 1) Energia jest skwantowana! 2) NajniŜsza moŝliwa energia (n=1) jest niezerowa! E 1 = h 2 / 8ml 2 (E 0 =0 odpowiada sytuacji pustej studni) 3) Im węŝsza studnia tym większa energia. 4) Liczba węzłów (punktów przecięcia zera przez funkcję falową) rośnie liniowo z n stąd dystrybucja pradopodobieństwa staje się coraz bardziej równomierna ze wzrostem n.
33 energia Cząstka w studni ze skończonym potencjałem na zewnątrz V(x) = V x = 0 V(x) = 0 x = l V(x) = V Istnieje niezerowe prawdopodobieństwo, Ŝe cząstka znajdzie się poza studnią nawet jeśli energia potencjalna V jest większa niŝ całkowita energia układu (tunelowanie). Funkcja falowa dla x > l: ψ n (x) = A n exp[-(x-l)ζ] Wewnątrz studni funkcja falowa ma sinusoidalny kształt, ale na granicach (x = 0 lub l) zachowana jest ciągłość amplitudy: ζ = [2m(V - E n )] 1/2 ħ -1 A n stała określona przez warunki brzegowe ψ n (0) = ψ n (l) = A n
34 Oscylator harmoniczny klasyczna cząstka o masie m oscylująca wokół połoŝenia równowagi w potencjale harmonicznym z częstotliwością: ν = (1/2π)(k/m) 1/2 k stała siłowa; na cząstkę o masie m działa siła F = -kx (x wychylenie z połoŝenia równowagi; np. wahadło) m masa cząstki lub masa zredukowana pary związanych atomów m r = m 1 m 2 /(m 1 + m 2 ); wówczas v jest częstotliwością drgań rozciągających tych atomów, wychylenie x jest róŝnicą między chwilową długością wiązania a średnią długością, a siła F = -kx rozciąga wiązanie gdy jego długość jest mniejsza od średniej i ściska je gdy wiązanie jest wydłuŝone
35 Potencjał harmoniczny - dobrze opisuje siły (F = -kx ) jakim podlegają atomy tworzące wiązanie chemiczne i ma postać kwadratowej zaleŝności od wychylenia V(x) = (1/2)kx 2 - wykresem tego potencjału w funkcji x jest parabola - dla duŝych wychyleń od równowagowej długości wiązania potencjał staje się coraz bardziej anharmoniczny (odbiega od kształtu paraboli) i jest bardziej stromy dla ściskania niŝ dla rozciągania:
36 Całkowita energia klasycznego oscylatora harmonicznego E c = T + V = (1/2m) p 2 + (1/2)kx 2 E c 0 V V E c T = 0 V = E c E c T = 0 V = E c T = E c V = 0 x 0 0 T = E c V = 0 x
37 Kwantowo-mechaniczny oscylator H ψ(x) = E ψ(x) harmoniczny Wartości własne E n opeartora Hamiltona dla jednowymiarowego oscylatora harmonicznego tworzą drabinę energii oddzielonych od siebie o hv: E n = (n + 1/2)hv n = 0, 1, 2,... NajniŜsza energia takiego oscylatora jest niezerowa i wynosi (½)hv!
38 Kwantowo-mechaniczny oscylator H ψ(x) = E ψ(x) harmoniczny - c.d. Funkcje własne związane z wartościami własnymi E n mają postać: ψ n (x) = N n H n (u)exp(-u 2 /2) N n - czynnik normujący H n (u) wielomian Hermita u bezwymiarowa współrzędna połoŝenia uzyskana przez podzielenie współrzędnej x przez (ħ/2πm r v) 1/2 :
39 Wielomiany Hermita i funkcja normująca
40 Funkcje falowe, energie własne i gęstości prawdopodobieństwa kwantowomechanicznego oscylatora harmonicznego E n = (n + 1/2)hv ψ n (x) = N n H n (u)exp(-u 2 /2) Unormowane energie i funkcje falowe dla n = Gęstość prawdopodobieństwa
41 Porównanie oscylatora harmonicznego z cząstką w prostokątnej studni potencjału RóŜnice Wartości własne energii oscylatora harmonicznego rosną liniowo (a nie kwadratowo) z n Bardziej złoŝone funkcje falowe dla oscylatora harmonicznego Podobieństwa 1) Wartości własne E n odpowiadają kolejnym wartościom liczby kwantowej n, która określa liczbę węzłów. 2) Efekt tunelowania
42 H ψ(x) = E ψ(x) Orbitale atomowe Przestrzenna funkcja falowa pojedynczego elektronu o ładunku e związanego z jądrem o ładunku +Ze (np. atomu wodoru) moŝe być zapisana jako iloczyn dwóch funkcji R nl (r) i Y lm (θ, φ): ψ nlm = R nl (r) Y lm (θ, φ) r, θ, φ n = 1, 2, 3,... główna liczba kwantowa l = 0, 1, 2,..., n-1 poboczna l. kwant. m = - l,..., 0,..., l magnetyczna l. kwant. Układ współrzędnych biegunowych Orbital atomowy przestrzenna funkcja falowa elektronu w atomie, ψ nlm
43 Energia orbitalu H ψ(x) = E ψ(x) ψ nlm = R nl (r) Y lm (θ, φ) - wartości własne energii związane z funkcja falową ψ nlm zaleŝą głównie od n: E n = -16π 2 Z 2 m r e 4 /n 2 h 2 m r - masa zredukowana elektronu i jądra
44 Funkcje falowe (orbitale) atomu wodoru a 0 promień Bohra (0.529 Å), Z = 1 dla wodoru 1) Orbitale, których l = 0, 1, 2, 3,... są tradycyjnie oznaczane s, p, d, f 2) Orbitale s są sferycznie symetryczne
45 Funkcje falowe (orbitale) atomu wodoru a 0 promień Bohra (0.529 Å), Z = 1 dla wodoru 1) Orbitale, których l = 0, 1, 2, 3,... są tradycyjnie oznaczane s, p, d, f 2) Orbitale s są sferycznie symetryczne
46 Orbitale 2p x i 2p y Orbitale 2p x i 2p y - są rzeczywiste i powstają przez kombinację liniową zespolonych orbitali 2p - i 2p + (m = -1, 1) - orbital 2p z (m = 0) jest rzeczywisty
47 Orbitale 1s i 2s Kształt (linie stałej wartości f. falowej) w płaszczyźnie jądra 1s = π -1 Wartość f. falowej w funkcji odległości od jądra Prawdopodobieństwo znalezienia elektronu w funkcji odległości od jądra = 4πr 2 ψ(r) 2 dr a 0
48 Orbitale 1s i 2s Kształt (linie stałej wartości f. falowej) w płaszczyźnie jądra 1s = π -1 Wartość f. falowej w funkcji odległości od jądra Prawdopodobieństwo znalezienia elektronu w funkcji odległości od jądra = 4πr 2 ψ(r) 2 dr a 0
49 Orbitale p - mają płaszczyzny węzłowe przechodzące przez jądro Kształt (linie stałej wartości f. falowej) orbitalu 2p y w płaszczyźnie jądra (xy) Wartość f. falowej (2p y ) w funkcji odległości od jądra - identycznie wyglądają orbitale 2p x i 2p z (jedynie ich osie symetrii biegną wzdłuŝ osi x i z)
50 Trójwymiarowe kształty funkcji prawdopodobieństwa (90%) orbitali 1s, 2p i 3d w atomie wodoru
51 H ψ(x) = E ψ(x) Orbitale molekularne Równanie Schrödingera nie zostało dokładnie rozwiązane dla cząsteczek większych niŝ H 2+ (oddziaływanie między wieloma elektronami jest zbyt skomplikowane)! Ale! Liniowe kombinacje funkcji falowych atomu wodoru ześrodkowanych w miejscach jąder cząsteczek wieloatomowych stanowi model elektronowych funkcji falowych cząsteczki ( orbitali molekularnych) Dodatkowo! RozwaŜając orbitale molekularne nie potrzeba brać pod uwagę całego zestawu orbitali atomowych kaŝdego atomu cząsteczki, ale moŝna się ograniczyć do mniejszego zestawu orbitali atomowych
52 Orbitale molekularne π Np. Orbitale π cząsteczki zawierającej wiązania podwójne N atomów moŝna zapisać: gdzie ψ 2z(n) oznacza orbital 2p z ześrodkowany na atomie n, a współczynnik C nk określa udział jaki ma ψ 2z(n) danego atomu w tworzeniu orbitalu molekularnego k. Współczynnik C nk jest znormalizowany tzn.:
53 Orbitale molekularne π - przykład H H C=C H H etylen Jedno z wiązań C=C jest utworzone przez dwa orbitale 2p z (tworzące orbital π) zorientowane wzdłuŝ osi z prostopadłej do osi łączącej atomy węgla. Tzw. orbital HOMO (ang. highest occupied molecular orbital) jest orbitalem π i moŝna go przybliŝyć symetryczną kombinacją orbitali 2p z : z x z x r 1, r 2 połoŝenia atomów węgla Tzw. orbital LUMO (ang. lowest unoccupied molecular orbital) jest orbitalem π* i moŝna go przybliŝyć antysymetryczną kombinacją orbitali 2p z :
54 Orbitale molekularne π i π* etylen Orbital 2p z pojedynczego atomu węgla WiąŜący orbital molekularnyπ zwiększenie gęstości elektronowej pomiędzy atomami węgla (1 płaszczyzna węzłowa) AntywiąŜący orbital molekularnyπ* zmniejszenie gęstości elektronowej pomiędzy atomami węgla (2 płaszczyzny węzłowe)
55 Orbitale molekularne większych cząsteczek - wylicza się (podobnie jak dla etylenu) jako kombinacje liniowe bazowych funkcji falowych; jednak najczęściej nie są to funkcje wyliczone dla atomu wodoru, ale inne obliczeniowo wygodniejsze funkcje - np. 3-metylindol Stan podstawowy (HOMO) 2 powierzchnie węzłowe wiąŝący charakter Stan wzbudzony (LUMO) 3 powierzchnie węzłowe mniej wiąŝący charakter
56 Przejścia pomiędzy stanami teoria zaburzeń (perturbacji) zaleŝnych od czasu
57 Stany stacjonarne H ψ(x) = E ψ(x) Stany stacjonarne - opisane przez funkcje falowe stanowiące rozwiązanie równania Schroedingera niezaleŝnego od czasu. Układ, który jest w jednym z tych stanów, pozostaje w nim tak długo jak długo H = H 0 (r), poniewaŝ energia układu jest niezaleŝna od czasu.
58 Zaburzenie - np. włączenie pola elektrycznego lub zbliŝenie dwóch cząsteczek tak, aby zaczęły oddziaływać ze sobą, włączenieświatła, - rozwiązania równania Schroedingera niezaleŝnego od czasu przestają opisywać stan układu zaburzonego - nowy hamiltonian zmienia się w czasie - załóŝmy, Ŝe zmiana jest niewielka, wówczas: H = H 0 (r) + H (t) H (t)<h 0 (r), Funkcję falową układu zaburzonego wyraźmy jako kombinację liniową (zaleŝnych od czasu i połoŝenia) funkcji falowych układu niezaburzonego: Ψ = C a Ψ a + C b Ψ b +... współczynniki C k zaleŝą od czasu; C k 2 w danej chwili czasu jest tym większe im bardziej funkcja Ψ przypomina funkcjęψ k układu w stanie k
59 Przejście ze stanu stacjonarnego Ψ a do stanu stacjonarnego Ψ b pod wpływem zaburzenia H Jak szybko funkcja Ψ zacznie przypominać funkcję Ψ b po wprowadzeniu zaburzenia H? Trzeba rozwiązać równanie Schroedingera zaleŝne od czasu: HΨ = iħδψ/δt L: Zał.: HC k Ψ = C k HΨ (H i C k komutują) P:
60 Ψ a Ψ b c.d. Dla układu niezaburzonego wiemy, Ŝe równanie Schroedingera jest spełnione dla operatora H 0 zaleŝnego tylko od połoŝenia: H 0 Ψ a = iħδψ a /δt H 0 Ψ b = iħδψ b /δt oraz Dlatego poprzednie równanie moŝemy uprościć: L: P: L=P:
61 Ψ a Ψ b c.d. Ψ b *, <> <Ψ b Ψ a > = 0 ortogonalność <Ψ b Ψ b > =1 ortonormalność Dopóki układ jest w stanie a (Ψ a ), C a = 1 natomiast C b =... = 0 Wkrótce po wprowadzeniu zaburzenia wciąŝ C b = 0, więc: Równanie to pokazuje jak współczynnik C b rośnie w czasie wówczas gdy prawdopodobieństwo Ŝe układ znajduje się wciąŝ w stanie a jest wysokie. Ale! Ψ b * i Ψ a same zaleŝą od czasu: Ψ a = ψ a (r)exp(-ie a t/ħ) Ψ b * = ψ b *(r)exp(ie b t/ħ) (poprzedni wykład!)
62 Ψ a Ψ b c.d. Ψ a = ψ a (r)exp(-ie a t/ħ) Ψ b * = ψ b *(r)exp(ie b t/ħ) człon oscylacyjny zaleŝny od róŝnicy energii w stanach a i b: E b - E a (exp(iα) = cosα + isinα) element macierzowy hamiltonianu H, ψ a, ψ b przestrzenne funkcje falowe Wartość C b po krótkim czasie τ po wprowadzeniu zaburzenia:
63 Fizyczna interpretacja współczynników C a i C b W czasie trwania zaburzenia nie moŝna powiedzieć, Ŝe układ znajduje się w stanie a lub b, (bo nie są juŝ one stanami własnymi hamiltonianu!), lecz jest w jakimś stanie pośrednim. Po wyłączeniu zaburzenia w chwili τ ewolucja czasowa współczynników C k ustaje a C k 2 jest prawdopodobieństwem, Ŝe układ znalazł się w stanie k po czasie τ od wprowadzenia zaburzenia.
64 Fizyczna interpretacja współczynników C a i C b Jeśli w czasie τ (po wprowadzeniu zaburzenia) wykonamy pomiar wielkości A, która ma róŝne wartości oczekiwane w stanach niezaburzonych a i b, wówczas wartość oczekiwana A dla układu zaburzonego będzie wynosiła: Zał.: AΨ k = AΨ k <Ψ b Ψ a > = 0 ortogonalność <Ψ b Ψ b > =1 ortonormalność A k jest wartością oczekiwaną wielkości A dla układu niezaburzonego w stanie k. A jest średnią waŝoną wartości A k.
65 Stała szybkości przejścia Jeśli prawdopodobieństwo przejścia ze stanu a do stanu b rośnie liniowo z czasem wówczas: C b 2 = κτ κ - stała szybkości
IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA
IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA IX.1. OPERACJE OBSERWACJI. a) klasycznie nie ważna kolejność, w jakiej wykonujemy pomiary. AB = BA A pomiar wielkości A B pomiar wielkości B b) kwantowo wartość obserwacji
Bardziej szczegółowoWykład Budowa atomu 3
Wykład 14. 12.2016 Budowa atomu 3 Model atomu według mechaniki kwantowej Równanie Schrödingera dla atomu wodoru i jego rozwiązania Liczby kwantowe n, l, m l : - Kwantowanie energii i liczba kwantowa n
Bardziej szczegółowoRÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU
X. RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU Równanie Schrődingera niezależne od czasu to równanie postaci: ħ 2 2m d 2 x dx 2 V xx = E x (X.1) Warunki regularności na x i a) skończone b) ciągłe c) jednoznaczne
Bardziej szczegółowoTeorie wiązania chemicznego i podstawowe zasady mechaniki kwantowej Zjawiska, które zapowiadały nadejście nowej ery w fizyce i przybliżały
WYKŁAD 1 Teorie wiązania chemicznego i podstawowe zasady mechaniki kwantowej Zjawiska, które zapowiadały nadejście nowej ery w fizyce i przybliżały sformułowanie praw fizyki kwantowej: promieniowanie katodowe
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Elektron fala stojąca wokół jądra Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkowy
Bardziej szczegółowoRównanie Schrödingera
Fizyka 2 Wykład 3 1 Równanie Schrödingera Chcemy znaleźć dopuszczalne wartości energii układu fizycznego, dla którego znamy energię potencjalną. Z zasady odpowiedniości znamy postać hamiltonianu. Wybieramy
Bardziej szczegółowoże w wyniku pomiaru zmiennej dynamicznej A, której odpowiada operator αˆ otrzymana zostanie wartość 2.41?
TEST. Ortogonalne i znormalizowane funkcje f i f są funkcjami własnymi operatora αˆ, przy czym: α ˆ f =. 05 f i α ˆ f =. 4f. Stan pewnej cząstki opisuje 3 znormalizowana funkcja falowa Ψ = f + f. Jakie
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Erwin Schrödinger ( ) Werner Heisenberg
Mechanika kwantowa Erwin Schrödinger (1887-1961) Werner Heisenberg 1901-1976 Falowe równanie ruchu (uproszczenie: przypadek jednowymiarowy) Dla fotonów Dla cząstek Równanie Schrödingera y x = 1 c y t y(
Bardziej szczegółowoZad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.
Zad. 1.1. Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1.a. Funkcja: ϕ = sin2x Zad. 1.1.b. Funkcja: ϕ = e x 2 2 Operator: f = d2 dx
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Rezonansowe oddziaływanie układu atomowego z promieniowaniem "! "!! # $%&'()*+,-./-(01+'2'34'*5%.25%&+)*-(6
Bardziej szczegółowoc) prawdopodobieństwo znalezienia cząstki między x=1.0 a x=1.5 jest równe
TEST 1. Ortogonalne i znormalizowane funkcje f 1 i f są funkcjami własnymi operatora, przy czym: f 1 =1.05 f 1 i f =.41 f. Stan pewnej cząstki opisuje znormalizowana funkcja 1 3 falowa = f1 f. Jakie jest
Bardziej szczegółowoElementy mechaniki kwantowej. Mechanika kwantowa co to jest? Funkcja falowa Równanie Schrödingera
lementy mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa co to jest? Funkcja falowa Równanie Schrödingera Funkcja falowa Jak matematycznie opisać własności falowe materii? Czym są fale materii? Własności falowe
Bardziej szczegółowoStara i nowa teoria kwantowa
Stara i nowa teoria kwantowa Braki teorii Bohra: - podane jedynie położenia linii, brak natężeń -nie tłumaczy ilości elektronów na poszczególnych orbitach - model działa gorzej dla atomów z więcej niż
Bardziej szczegółowoFizyka 3.3 WYKŁAD II
Fizyka 3.3 WYKŁAD II Promieniowanie elektromagnetyczne Dualizm korpuskularno-falowy światła Fala elektromagnetyczna Strumień fotonów o energii E F : E F = hc λ c = 3 10 8 m/s h = 6. 63 10 34 J s Światło
Bardziej szczegółowoCiało doskonale czarne absorbuje całkowicie padające promieniowanie. Parametry promieniowania ciała doskonale czarnego zależą tylko jego temperatury.
1 Ciało doskonale czarne absorbuje całkowicie padające promieniowanie. Parametry promieniowania ciała doskonale czarnego zależą tylko jego temperatury. natężenie natężenie teoria klasyczna wynik eksperymentu
Bardziej szczegółowoRozwiązania zadań z podstaw fizyki kwantowej
Rozwiązania zadań z podstaw fizyki kwantowej Jacek Izdebski 5 stycznia roku Zadanie 1 Funkcja falowa Ψ(x) = A n sin( πn x) jest zdefiniowana jedynie w obszarze
Bardziej szczegółowogęstością prawdopodobieństwa
Funkcja falowa Zgodnie z hipotezą de Broglie'a, cząstki takie jak elektron czy proton, mają własności falowe. Własności falowe cząstki (lub innego obiektu) w mechanice kwantowej opisuje tzw. funkcja falowa(,t)
Bardziej szczegółowoJak matematycznie opisać własności falowe materii? Czym są fale materii?
Funkcja falowa Jak matematycznie opisać własności falowe materii? Czym są fale materii? Własności falowe materii (cząstek, układów cząstek) opisuje matematycznie pewna funkcja falowa ( x, Funkcja falowa
Bardziej szczegółowoV. RÓWNANIA MECHANIKI KWANTOWEJ
V. RÓWNANIA MECHANIKI KWANTOWEJ 1 1 Postulaty mechaniki kwantowej Istota teorii kwantowej może być sformułowana za pomocą postulatów, których spełnienie postulujemy i których nie można wyprowadzić z żadnych
Bardziej szczegółowoPodstawy chemii obliczeniowej
Podstawy chemii obliczeniowej Anna Kaczmarek Kędziera Katedra Chemii Materiałów, Adsorpcji i Katalizy Wydział Chemii UMK, Toruń Elementy chemii obliczeniowej i bioinformatyki 2015 Plan wykładu 15 godzin
Bardziej szczegółowoRównanie falowe Schrödingera ( ) ( ) Prostokątna studnia potencjału o skończonej głębokości. i 2 =-1 jednostka urojona. Ψ t. V x.
Równanie falowe Schrödingera h Ψ( x, t) + V( x, t) Ψ( x, t) W jednym wymiarze ( ) ( ) gdy V x, t = V x x Ψ = ih t Gdy V(x,t)=V =const cząstka swobodna, na którą nie działa siła Fala biegnąca Ψ s ( x, t)
Bardziej szczegółowoPOSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ cd i formalizm matematyczny
POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ cd i formalizm matematyczny Funkcja Falowa Postulat 1 Dla każdego układu istnieje funkcja falowa (funkcja współrzędnych i czasu), która jest ciągła, całkowalna w kwadracie,
Bardziej szczegółowoWYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE.
1 WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE. Współrzędne wewnętrzne 2 F=-fq q ξ i F i =-f ij x j U = 1 2 fq2 U = 1 2 ij f ij ξ i ξ j 3 Najczęściej stosowaną metodą obliczania drgań
Bardziej szczegółowoFIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań
FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań Andrzej Przybyszewski Michał Witczak Marcin Talarek. Definicja pracy na odcinku A-B 2. Zdefiniować różnicę energii potencjalnych gdy ciało przenosimy z do B
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania optyki półklasycznej Posłużymy się teraz równaniem (2.4), i Ψ t = ĤΨ ażeby wyprowadzić
Bardziej szczegółowoJak matematycznie opisać własności falowe materii? Czym są fale materii?
Funkcja falowa Jak matematycznie opisać własności falowe materii? Czym są fale materii? Własności falowe materii (cząstek, układów cząstek) opisuje matematycznie pewna funkcja falowa ( x, t ) Tutaj upraszczamy
Bardziej szczegółowoBudowa atomów. Atomy wieloelektronowe Układ okresowy pierwiastków
Budowa atomów Atomy wieloelektronowe Układ okresowy pierwiastków Model atomu Bohra atom zjonizowany (ciągłe wartości energii) stany wzbudzone jądro Energia (ev) elektron orbita stan podstawowy Poziomy
Bardziej szczegółowoWykład 9 Podstawy teorii kwantów fale materii, dualizm falowo-korpuskularny, funkcja falowa, równanie Schrödingera, stacjonarne równanie
Wykład 9 Podstawy teorii kwantów fale materii, dualizm falowo-korpuskularny, funkcja falowa, równanie Schrödingera, stacjonarne równanie Schrödingera, zasada nieoznaczoności Heisenberga, ruch cząstki swobodnej,
Bardziej szczegółowoRównanie Schrödingera
Równanie Schrödingera Maciej J. Mrowiński 29 lutego 2012 Zadanie RS1 Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki w chwili t = 0 ma następującą postać: A(a Ψ(x,0) = 2 x 2 ) gdy x [ a,a] 0 gdy x / [ a,a]
Bardziej szczegółowopo lożenie cz astki i od czasu (t). Dla cz astki, która może poruszać siȩ tylko w jednym wymiarze (tu x)
Stan czastki określa funkcja falowa Ψ zależna od wspó lrzȩdnych określaj acych po lożenie cz astki i od czasu (t). Dla cz astki, która może poruszać siȩ tylko w jednym wymiarze (tu x) Wartości funkcji
Bardziej szczegółowopo lożenie cz astki i od czasu (t). Dla cz astki, która może poruszać siȩ tylko w jednym wymiarze (tu x)
Stan czastki określa funkcja falowa Ψ zależna od wspó lrzȩdnych określaj acych po lożenie cz astki i od czasu (t). Dla cz astki, która może poruszać siȩ tylko w jednym wymiarze (tu x) Wartości funkcji
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa Schrödingera
Fizyka 2 Wykład 2 1 Mechanika kwantowa Schrödingera Hipoteza de Broglie a wydawała się nie zgadzać z dynamiką Newtona. Mechanika kwantowa Schrödingera zawiera mechanikę kwantową jako przypadek graniczny
Bardziej szczegółowoSpektroskopia magnetyczna
Spektroskopia magnetyczna Literatura Zbigniew Kęcki, Podstawy spektroskopii molekularnej, PWN W- wa 1992 lub nowsze wydanie Przypomnienie 1) Mechanika ruchu obrotowego - moment bezwładności, moment pędu,
Bardziej szczegółowoREZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA
REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA Opis układu cząsteczek w mechanice kwantowej: 1. Funkcja falowa, 2. Wektora stanu ψ. TRANSFORMACJE UKŁADU CZĄSTEK: 1.
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkow Hamiltona energia funkcja falowa h d d d + + m d d dz
Bardziej szczegółowoStatystyka nieoddziaływujących gazów Bosego i Fermiego
Statystyka nieoddziaływujących gazów Bosego i Fermiego Bozony: fotony (kwanty pola elektromagnetycznego, których liczba nie jest zachowana mogą być pojedynczo pochłaniane lub tworzone. W konsekwencji,
Bardziej szczegółowoTransport elektronów w biomolekułach
Transport elektronów w biomolekułach Równanie Arrheniusa, energia aktywacji Większość reakcji chemicznych zachodzi ze stałą szybkości (k) zaleŝną od temperatury (T) i energii aktywacji ( G*) tej reakcji,
Bardziej szczegółowoNieskończona jednowymiarowa studnia potencjału
Nieskończona jednowymiarowa studnia potencjału Zagadnienie dane jest następująco: znaleźć funkcje własne i wartości własne operatora energii dla cząstki umieszczonej w nieskończonej studni potencjału,
Bardziej szczegółowoFALE MATERII. De Broglie, na podstawie analogii optycznych, w roku 1924 wysunął hipotezę, że
FAL MATRII De Broglie, na podstawie analogii optycznych, w roku 194 wysunął hipotezę, że cząstki materialne także charakteryzują się dualizmem korpuskularno-falowym. Hipoteza de Broglie a Cząstce materialnej
Bardziej szczegółowoMechanika klasyczna zasada zachowania energii. W obszarze I cząstka biegnie z prędkością v I, Cząstka przechodzi z obszaru I do II.
Próg potencjału Mecanika klasyczna zasada zacowania energii mvi mv E + V W obszarze I cząstka biegnie z prędkością v I, E > V w obszarze cząstka biegnie z prędkością v Cząstka przecodzi z obszaru I do.
Bardziej szczegółowoMETODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ
METODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ Wykład 3 Elementy analizy pól skalarnych, wektorowych i tensorowych Prof. Antoni Kozioł, Wydział Chemiczny Politechniki Wrocławskiej 1 Analiza
Bardziej szczegółowoPODSTAWY MECHANIKI KWANTOWEJ
PODSTAWY MECHANIKI KWANTOWEJ De Broglie, na podstawie analogii optycznych, w roku 194 wysunął hipotezę, że cząstki materialne także charakteryzują się dualizmem korpuskularno-falowym. Hipoteza de Broglie
Bardziej szczegółowoElektronowa struktura atomu
Elektronowa struktura atomu Model atomu Bohra oparty na teorii klasycznych oddziaływań elektrostatycznych Elektrony mogą przebywać tylko w określonych stanach, zwanych stacjonarnymi, o określonej energii
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 9 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoElementy mechaniki kwantowej. Mechanika kwantowa co to jest? Fale materii hipoteza de Broglie'a Funkcja falowa Równanie Schrödingera
lementy mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa co to jest? Fale materii hipoteza de Broglie'a Funkcja falowa Równanie Schrödingera Fale materii de Broglie a (rok 193) De Broglie zaproponował, że każdy
Bardziej szczegółowoWykład Budowa atomu 2
Wykład 7.12.2016 Budowa atomu 2 O atomach cd Model Bohra podsumowanie Serie widmowe O czym nie mówi model Bohra Wzbudzenie, emisja, absorpcja O liniach widmowych Kwantowomechaniczny model atomu sformułowanie
Bardziej szczegółowoPostulaty interpretacyjne mechaniki kwantowej Wykład 6
Postulaty interpretacyjne mechaniki kwantowej Wykład 6 Karol Kołodziej Instytut Fizyki Uniwersytet Śląski, Katowice http://kk.us.edu.pl 19 września 2014 Karol Kołodziej Postulaty interpretacyjne mechaniki
Bardziej szczegółowoMechanika Kwantowa. Maciej J. Mrowiński. 24 grudnia Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki ma następującą postać: 2 x 2 )
Mechanika Kwantowa Maciej J. Mrowiński 4 grudnia 11 Zadanie MK1 Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki w chwili t = ma następującą postać: A(a Ψ(x,) = x ) gdy x [ a,a] gdy x / [ a,a] gdzie a +. Wyznacz
Bardziej szczegółowoAtom wodoru i jony wodoropodobne
Atom wodoru i jony wodoropodobne dr inż. Ireneusz Owczarek CMF PŁ ireneusz.owczarek@p.lodz.pl http://cmf.p.lodz.pl/iowczarek 2012/13 Spis treści Spis treści 1. Model Bohra atomu wodoru 2 1.1. Porządek
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 10 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2015/16
Bardziej szczegółowoAtom wodoru. Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu:
ATOM WODORU Atom wodoru Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu: U = 4πε Opis kwantowy: wykorzystując zasadę odpowiedniości
Bardziej szczegółowoMetody rozwiązania równania Schrödingera
Metody rozwiązania równania Schrödingera Równanie Schrödingera jako algebraiczne zagadnienie własne Rozwiązanie analityczne dla skończonej i nieskończonej studni potencjału Problem rozwiązania równania
Bardziej szczegółowoSpis treści. Przedmowa redaktora do wydania czwartego 11
Mechanika kwantowa : teoria nierelatywistyczna / Lew D. Landau, Jewgienij M. Lifszyc ; z jęz. ros. tł. Ludwik Dobrzyński, Andrzej Pindor. - Wyd. 3. Warszawa, 2012 Spis treści Przedmowa redaktora do wydania
Bardziej szczegółowoJanusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI Kwantowa wariacyjna metoda Monte Carlo. Problem własny dla stanu podstawowego układu N cząstek
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdział 20 KWANTOWE METODY MONTE CARLO 20.1 Kwantowa wariacyjna metoda Monte Carlo Problem własny dla stanu podstawowego układu N cząstek (H E 0 )ψ 0 (r)
Bardziej szczegółowoPrędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie
napisał Michał Wierzbicki Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie Prędkość grupowa paczki falowej Paczka falowa jest superpozycją fal o różnej częstości biegnących wzdłuż osi z.
Bardziej szczegółowoWYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab.
WYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab. Halina Abramczyk POLITECHNIKA ŁÓDZKA Wydział Chemiczny
Bardziej szczegółowoWłaściwości chemiczne i fizyczne pierwiastków powtarzają się w pewnym cyklu (zebrane w grupy 2, 8, 8, 18, 18, 32 pierwiastków).
Właściwości chemiczne i fizyczne pierwiastków powtarzają się w pewnym cyklu (zebrane w grupy 2, 8, 8, 18, 18, 32 pierwiastków). 1925r. postulat Pauliego: Na jednej orbicie może znajdować się nie więcej
Bardziej szczegółowoEfekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach
Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach Efekt Comptona. p f Θ foton elektron p f p e 0 p e Zderzenia fotonów
Bardziej szczegółowoII. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski
II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU Janusz Adamowski 1 1 Przestrzeń Hilberta Do opisu stanów kwantowych używamy przestrzeni Hilberta. Przestrzenią Hilberta H nazywamy przestrzeń wektorową
Bardziej szczegółowoChemia kwantowa - proste modele
Uniwersytet Warszawski Wydział Chemii Małgorzata Jeziorska, Aleksandra Tucholska Michał Hapka, Tomasz Grining Chemia kwantowa - proste modele Skrypt dla studentów zainteresowanych raczej innymi działami
Bardziej szczegółowoStany skupienia materii
Stany skupienia materii Ciała stałe - ustalony kształt i objętość - uporządkowanie dalekiego zasięgu - oddziaływania harmoniczne Ciecze -słabo ściśliwe - uporządkowanie bliskiego zasięgu -tworzą powierzchnię
Bardziej szczegółowoChemia kwantowa. Pytania egzaminacyjne. 2010/2011: 1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej.
1 Chemia kwantowa. Pytania egzaminacyjne. 21/211: 1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej. 2. Efekt fotoelektryczny - interpretacja Einsteina. 3. Efekt fotoelektryczny: jak skorelowana jest licza
Bardziej szczegółowoJednowymiarowa mechanika kwantowa Rozpraszanie na potencjale Na początek rozważmy najprostszy przypadek: próg potencjału
Fizyka 2 Wykład 4 1 Jednowymiarowa mechanika kwantowa Rozpraszanie na potencjale Na początek rozważmy najprostszy przypadek: próg potencjału Niezależne od czasu równanie Schödingera ma postać: 2 d ( x)
Bardziej szczegółowo15 Potencjały sferycznie symetryczne
z ϕ θ r y x Rysunek : Definicje zmiennych we współrzędnych sferycznych r, θ, ϕ) 5 Potencjały sferycznie symetryczne 5. Separacja zmiennych Do tej pory omawialiśmy problemy jednowymiarowe, które służyły
Bardziej szczegółowoWstęp do Modelu Standardowego
Wstęp do Modelu Standardowego Plan Wstęp do QFT (tym razem trochę równań ) Funkcje falowe a pola Lagranżjan revisited Kilka przykładów Podsumowanie Tomasz Szumlak AGH-UST Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
Bardziej szczegółowoWykład 13 Mechanika Kwantowa
Wykład 13 Mechanika Kwantowa Maciej J. Mrowiński mrow@if.pw.edu.pl Wydział Fizyki Politechnika Warszawska 25 maja 2016 Maciej J. Mrowiński (IF PW) Wykład 13 25 maja 2016 1 / 21 Wprowadzenie Sprawy organizacyjne
Bardziej szczegółowo13.1 Układy helopodobne (trójcząstkowe układy dwuelektronowe)
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdział 13 UKŁADY KILKU CZĄSTEK W MECHANICE KWANTOWEJ 13.1 Układy helopodobne (trójcząstkowe układy dwuelektronowe) Zajmiemy się kwantowym opisem atomu He
Bardziej szczegółowoPole magnetyczne magnesu w kształcie kuli
napisał Michał Wierzbicki Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli Rozważmy kulę o promieniu R, wykonaną z materiału ferromagnetycznego o stałej magnetyzacji M = const, skierowanej wzdłuż osi z. Gęstość
Bardziej szczegółowogdzie λ - długość fali, h - stała Plancka, p - pęd cząstki.
3.7. Model współczesny Louis Victor Pierre Raymond de Broglie (189-1987) (Rysunek 3-35) w swojej pracy doktorskiej z 194 roku, wysunął przypuszczenie, że skoro fale elektromagnetyczne mogą przejawiać naturę
Bardziej szczegółowoMichał Praszałowicz, pok. 438. michal@if.uj.edu.pl strona www: th-www.if.uj.edu.pl/~michal wykład 3 godz. za wyjątkiem listopada Egzamin: esej max.
Michał Praszałowicz, pok. 438. michal@if.uj.edu.pl strona www: th-www.if.uj.edu.pl/~michal wykład 3 godz. za wyjątkiem listopada Egzamin: esej max. 10 stron na jeden z listy tematów + rozmowa USOS! 1 Model
Bardziej szczegółowoRównania dla potencjałów zależnych od czasu
Równania dla potencjałów zależnych od czasu Potencjały wektorowy A( r, t i skalarny ϕ( r, t dla zależnych od czasu pola elektrycznego E( r, t i magnetycznego B( r, t definiujemy poprzez następujące zależności
Bardziej szczegółowoUniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: Chemia, pierwszy poziom Sylabus modułu: Chemia kwantowa 021 Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): 1. Informacje ogólne koordynator modułu
Bardziej szczegółowoAtomowa budowa materii
Atomowa budowa materii Wszystkie obiekty materialne zbudowane są z tych samych elementów cząstek elementarnych Cząstki elementarne oddziałują tylko kilkoma sposobami oddziaływania wymieniając kwanty pól
Bardziej szczegółowoLiczby kwantowe n, l, m l = 0 l =1 l = 2 l = 3
Liczby kwantowe Rozwiązaniem równania Schrödingera są pewne funkcje własne, które można scharakteryzować przy pomocy zestawu trzech liczb kwantowych n, l, m. Liczby kwantowe nie mogą być dowolne, muszą
Bardziej szczegółowojest rozwiązaniem równania jednorodnego oraz dla pewnego to jest toŝsamościowo równe zeru.
Układy liniowe Układ liniowy pierwszego rzędu, niejednorodny. gdzie Jeśli to układ nazywamy jednorodnym Pamiętamy, Ŝe kaŝde równanie liniowe rzędu m moŝe zostać sprowadzone do układu n równań liniowych
Bardziej szczegółowoPodstawy chemii obliczeniowej
Podstawy chemii obliczeniowej Anna Kaczmarek Kędziera Katedra Chemii Materiałów, Adsorpcji i Katalizy Wydział Chemii UMK, Toruń Elementy chemii obliczeniowej i bioinformatyki 2015 Plan wykładu 15 godzin
Bardziej szczegółowoChemia Ogólna wykład 1
Chemia Ogólna wykład 1 Materia związki chemiczne cząsteczka http://scholaris.pl/ obojętne elektrycznie indywiduum chemiczne, złożone z więcej niż jednego atomu, które są ze sobą trwale połączone wiązaniami
Bardziej szczegółowoWykład 5: Cząsteczki dwuatomowe
Wykład 5: Cząsteczki dwuatomowe Wiązania jonowe i kowalencyjne Ograniczenia teorii Lewisa Orbitale cząsteczkowe Kombinacja liniowa orbitali atomowych Orbitale dwucentrowe Schematy nakładania orbitali Diagramy
Bardziej szczegółowoh 2 h p Mechanika falowa podstawy pˆ 2
Mechanika falowa podstawy Hipoteza de Broglie a Zarówno promieniowanie jak i cząstki materialne posiadają naturę dwoistą korpuskularno-falową. Z każdą mikrocząstką można związać pewien proces falowy pierwotnie
Bardziej szczegółowoTEORIA ORBITALI MOLEKULARNYCH (MO) dr Henryk Myszka - Uniwersytet Gdański - Wydział Chemii
TERIA RBITALI MLEKULARNYCH (M) Metoda (teoria) orbitali molekularnych (M) podstawy metody M - F. Hund, R.S. Mulliken Teoria M zakłada, że zachowanie się elektronu w cząsteczce opisuje orbital molekularny
Bardziej szczegółowoElementy mechaniki kwantowej. Mechanika kwantowa co to jest? Fale materii hipoteza de Broglie'a Funkcja falowa Równanie Schrödingera
Elementy mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa co to jest? Fale materii hipoteza de Broglie'a Funkcja falowa Równanie Schrödingera Fale materii de Broglie a (rok 1923) De Broglie zaproponował, że każdy
Bardziej szczegółowowartość oczekiwana choinki
wartość oczekiwana choinki Plan seminarium cośo równaniu Schrödingera analityczne metody rozwiązywania algorytm & obliczenia Schrödinger w studni koniec choinka ortogonalna Coś o równaniu Schrödingera
Bardziej szczegółowoMetody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice
Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 8 M. Przybycień (WFiIS AGH) Metody Lagrange a i Hamiltona... Wykład
Bardziej szczegółowoRys Ruch harmoniczny jako rzut ruchu po okręgu
3. DRGANIA I FALE 3.1. Ruch harmoniczny W szkole poznajemy ruch harmoniczny w trakcie analizy ruchu jednostajnego po okręgu jako rzut na prostą (rys. 3.1). Tak jest w istocie, poniewaŝ ruch po okręgu to
Bardziej szczegółowoFIZYKA 2. Janusz Andrzejewski
FIZYKA 2 wykład 12 Janusz Andrzejewski Światło Falowa natura Dyfrakcja Interferencja Załamanie i odbicie Korpuskuralna natura Teoria promieniowania ciała doskonale czarnego Zjawisko fotoelekryczne Zjawisko
Bardziej szczegółowoFizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika
Fizyka 3 Konsultacje: p. 39, Mechatronika marzan@mech.pw.edu.pl Zaliczenie: 1 sprawdzian 30 pkt 15.1 18 3.0 18.1 1 3.5 1.1 4 4.0 4.1 7 4.5 7.1 30 5.0 http:\\adam.mech.pw.edu.pl\~marzan Program: - elementy
Bardziej szczegółowoVII. CZĄSTKI I FALE VII.1. POSTULAT DE BROGLIE'A (1924) De Broglie wysunął postulat fal materii tzn. małym cząstkom przypisał fale.
VII. CZĄSTKI I FALE VII.1. POSTULAT DE BROGLIE'A (1924) De Broglie wysunął postulat fal materii tzn. małym cząstkom przypisał fale. Światło wykazuje zjawisko dyfrakcyjne. Rys.VII.1.Światło padające na
Bardziej szczegółowoGeometria cząsteczek wieloatomowych. Hybrydyzacja orbitali atomowych.
Geometria cząsteczek wieloatomowych. Hybrydyzacja orbitali atomowych. Geometria cząsteczek Geometria cząsteczek decyduje zarówno o ich właściwościach fizycznych jak i chemicznych, np. temperaturze wrzenia,
Bardziej szczegółowoBryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka
Bryła sztywna Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka Moment bezwładności Prawa ruchu Energia ruchu obrotowego Porównanie ruchu obrotowego z ruchem postępowym Przypomnienie Równowaga bryły
Bardziej szczegółowoDrgania i fale II rok Fizyk BC
00--07 5:34 00\FIN00\Drgzlo00.doc Drgania złożone Zasada superpozycji: wychylenie jest sumą wychyleń wywołanych przez poszczególne czynniki osobno. Zasada wynika z liniowości związku między wychyleniem
Bardziej szczegółowor. akad. 2012/2013 wykład III-IV Mechanika kwantowa Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Mechanika kwantowa
r. akad. 01/013 wykład III-IV Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Mechanika kwantowa Zakład Zakład Biofizyki Biofizyki 1 Falowa natura materii Zarówno fale elektromagnetyczne (fotony) jaki i
Bardziej szczegółowoAtomy wieloelektronowe
Wiązania atomowe Atomy wieloelektronowe, obsadzanie stanów elektronowych, układ poziomów energii. Przykładowe konfiguracje elektronów, gazy szlachetne, litowce, chlorowce, układ okresowy pierwiastków,
Bardziej szczegółowoPasmowa teoria przewodnictwa. Anna Pietnoczka
Pasmowa teoria przewodnictwa elektrycznego Anna Pietnoczka Wpływ rodzaju wiązań na przewodność próbki: Wiązanie jonowe - izolatory Wiązanie metaliczne - przewodniki Wiązanie kowalencyjne - półprzewodniki
Bardziej szczegółowo1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej.
1 Pytania egzaminacyjne: 1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej. 2. Efekt fotoelektryczny- interpretacja Einsteina. 3. Efekt fotoelektryczny: jak skorelowana jest liczba wybijanych elektronów
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowo(U.13) Atom wodoropodobny
3.10.200 3. U.13 Atom wodoropodobny 122 Rozdział 3 U.13 Atom wodoropodobny 3.1 Model Bohra przypomnienie Zaznaczmy na wstępie o czym już wspominaliśmy w kontekście zasady nieoznaczoności, że model Bohra
Bardziej szczegółowoSIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa
SIMR 06/07, Analiza, wykład, 07-0- Przestrzeń wektorowa Przestrzeń wektorowa (liniowa) - przestrzeń (zbiór) w której określone są działania (funkcje) dodawania elementów i mnożenia elementów przez liczbę
Bardziej szczegółowoZagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych
Temat 7 Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Rozważmy płaski obszar R 2 ograniczony krzywą. la równania Laplace a (Poissona) stawia się trzy podstawowe zagadnienia brzegowe. Zagadnienie irichleta
Bardziej szczegółowoSiły zachowawcze i energia potencjalna. Katarzyna Sznajd-Weron Mechanika i termodynamika dla matematyki stosowanej 2017/18
Siły zachowawcze i energia potencjalna Katarzyna Sznajd-Weron Mechanika i termodynamika dla matematyki stosowanej 2017/18 Polecana literatura John R Taylor, Mechanika klasyczna, tom1 Wydawnictwo Naukowe
Bardziej szczegółowo