Obserwable polaryzacyjne w zderzeniach deuteronu z protonem
|
|
- Marcin Kowalewski
- 5 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Obserwable polaryzacyjne w zderzeniach deuteronu z protonem Seminarium Fizyka Jądra Atomowego Wydział Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego Elżbieta Stephan Zakład Fizyki Jądrowej i Jej Zastosowań Instytut Fizyki Uniwersytetu Śląskiego
2 Obszar badań Układ trzech nukleonów Rozpraszanie elastyczne i reakcja rozszczepienia deuteronu dp Obserwable polaryzacyjne
3 Układ dwu-nukleonowy Standardowe modele oddziaływania Teoria wymiany mezonowej dla sił NN - nukleonowe stopnie swobody (CD Bonn, Nijm I, Nijm II, AV18) CD Bonn + jawne uwzględnienie stopni swobody pojedynczego izobaru Δ barionowe kanały sprzężone Realistic Potentials Coupled-Channels Potential
4 Układ dwu-nukleonowy Model oddziaływania w efektywnej teorii pola Chiral Perturbation Theory efektywny potencjał NN otrzymuje się w wyniku systematycznego rozwinięcia na wyrazy charakteryzowane określoną potęgą ν zmiennej pędowej Q, (Q/Λ χ ) ν, gdzie Λ χ 1 GeV (skala łamania Sym. Ch.); łatwe dla amplitudy rozpraszania π-π i π-n, bardziej skomplikowane dla oddziaływania N-N Dwa rodzaje przyczynków: wymiana pionu(-ów) (wierzchołki kolejnych rzędów) oddziaływania punktowe (parametry LEC)
5 Układ dwu-nukleonowy Model potencjału w EFT / ChPT LO: (ν=0) wymiana 1π & 2 LEC NLO: (ν=2) wymiany 2π & 7 LEC & poprawki do wymiany 1π NNLO: (ν=3) wymiany 2π & poprawki LO, NLO
6 Układ dwu-nukleonowy Opis danych eksperymentalnych Obecne realistyczne potencjały NN dają bardzo dobry opis wszystkich danych dla układu 2N χ 2 / punkt CD Bonn NijmI NijmII Av18 Coupl.Ch. Liczba parametrów ~40 dane pp dane np Także formalizm EFT/ChPT, wraz z rosnącym rzędem, opisuje układ 2N bardzo dobrze - znacząca poprawa przy przejściu NLO do NNLO do NNNLO (26 LEC)
7 Układ trzech nukleonów Potencjały RP / CC & modele 3NF Siły trój-nukleonowe jedynie słaby związek z potencjałami NN (TM99, Urbana IX, Brazil) Konkurencyjne efekty związane ze wzbudzaniem Δ (dyspersja dwu-nukleonowa i efektywna 3NF) wypadkowy wpływ Δ jest raczej mało istotny
8 Układ trzech nukleonów 3NF w podejściu ChPT Siły trój-nukleonowe pojawiają się naturalnie, w pełni konsystentnie z przyczynkami 2N NLO: NNLO: Wszystkie przyczynki się znoszą! Trzy możliwe topologie
9 Efekty 3NF Stany związane kilku nukleonów Potencjały NN z dodanym modelem 3NF przewidują energie wiązania 3N, 4N ( E B [MeV]) znacznie lepiej! 3 H 3 He 4 He E B ( 3 H) użyte w ficie 3NF Eksperyment CD Bonn NijmII Av CD Bonn + TM NijmII + TM Av18 + TM Av18 + UIX CC CD Bonn + Δ
10 Rozpraszanie elastyczne nukleon-deuter Obserwable Różniczkowy przekrój czynny ogólna siła Obserwable polaryzacyjne: Wekt. zdolność analizująca it 11 oddziaływanie L S Tensorowe zdolności analizujące T 20, T 21, T 22 oddz. tensorowe (D-state) oddz. (L S) 2 Współczynniki korelacji C ij k Współczynniki transferu K ij k oddz. Spin-Spin
11 Efekty 3NF Rozpraszanie sprężyste nukleon-deuter Potencjały NN z dodanym modelem 3NF lepiej odtwarzają minimum dσ/dω rozpraszania d(n,n)d ale
12 Kinematyka reakcji breakupu Trzy nukleony w stanie końcowym - 9 zmiennych Zachowanie energii i pędu 4 równania Pięć niezależnych zmiennych kinematycznych Eksp. zupełny kinematycznie (ekskluzywny) pomiar 5 Eksperyment inkluzywny pomiar 4 parametrów 1 H(d,pp)n mierzone: kierunki oraz energie obu protonów, t.j. θ 1,φ 1,E 1 θ 2,φ 2,E 2 Długość łuku zmienna S
13 Układ trzech nukleonów w kontinuum Przekroje czynne i zdolności analizujące reakcji breakupu 1 H(d,pp)n w zakresie średnich energii Niewiele danych dle breakupu w tym obszarze energii (eksperymenty w PSI przy 65 MeV/A tylko 14 konfiguracji kinematycznych) Do wyciągnięcia wniosków o modelach oddziaływania niezbędne są dane eksperymentalne dla możliwie dużego obszaru przestrzeni fazowej Możliwe badanie różnych efektów Wpływ oddziaływania 3NF Rola siły Coulombowskiej Efekty relatywistyczne
14 Eksperymenty 1 H(d,pp)n i 2 H(p,pp)n Kernfysisch Versneller Instituut, Groningen
15 Układy detekcyjne SALAD 140 teleskopów ΔE-E 3 płaszczyzny MWPC zakres kątowy: θ = (12º, 38º), φ = (0º, 360º) BINA Wall - bardzo podobna do SALAD'a Ball detektorów typu phoswitch zakres kątowy - niemal 4π
16 Centrum Badawcze Juelich, COSY, 130 MeV Pomiary przy pomocy GeWall - kąty przednie GeWall@COSY Θ: 3º-14º φ: 2π
17 Eksperyment 1 H(d,pp)n przy 130 MeV Wyniki dla przekroju czynnego przykład
18 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 i 100 MeV Stany polaryzacji wiązki 130 MeV SALAD P z P zz 100 MeV BINA P z P zz 7 states: states: P z max P zz max P z P zz P z max P zz max P z P zz +1/ / / / / /
19 σ Wyznaczenie polaryzacji wiązki Rozpraszane sprężyste: 3 2 ( θ, ϕ ) = σ ( θ ) it ( θ ) P cosϕ T ( θ ) P cos2ϕ T ( θ ) P P p p 0 p 11 p z p 22 p zz p 20 p zz 2 4 N N P 0 = a cosϕ + b cos2ϕ c N + 0 it 11, T 20, T 22 : pomiar w RIKEN, Eur. Phys. J. 31, 383 (2007) P z max =0, P zz max =+1 P z max =0, P zz max =-2 P z max =-2/3, P zz max =0 P z max =+2/3, P zz max =0 P z max =+1/3, P zz =-1 P z max =+1/3, P zz =+1 θ o o p =17 ± 0. 5 θ o o p =17 ± 0. 5 θ o o p =17 ± 0. 5 ϕ p
20 Analyzing powers of elastic scattering 1 H(d,d)p 1 H(d,dp) E. Stephan et al., Phys. Rev. C 76, (2007) COSY H. Mardanpour et al., Eur. Phys. J. 31, 383 (2007) H. Witała et al., Few-Body Systems 15, (1993)
21 K. Sekiguchi, Phys. Rev. C 70, (2004)
22 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Wyznaczenie zdolności analizujących dla reakcji breakupu ),, ( ' 2 1 S θ θ ς = + + = y x z p A A P f φ φ φ ϕ ς cos 2 3 sin 2 3 ), ', ( yy xx zz xy zz A A P A P φ φ φ 2 2 cos 2 1 sin 2 1 sin P P N N N f =
23 Zdolności analizujące dla reakcji breakupu relacje wynikające z zachowania parzystości "parzyste": A y, A xx, A yy "nieparzyste": A x, A xy; A y ( ς ', ϕ12) = A y ( ς ', ϕ12); A x ( ς ', ϕ12) A ( ς ', ϕ12); = x ς ' = ( θ1, θ2, S)
24 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Wyznaczenie zdolności analizujących dla reakcji breakupu f f P fit z uwzględnieniem relacji wynikających z symetrii parzystości = N P p ( ς ', ϕ12 N N 0 0 ς ' = ( θ1, θ2, S) 3 3, φ) = Pz sinφ Ax + cosφ Ay 2 2 P zz 1 2 sin 2φ A xy + P zz sin 2 φ A xx cos 2 φ A yy 1 2 ( f p ( ς ', ϕ, φ) f ( ς ', ϕ, )) 12 + p 12 φ 1 2 ( f p ( ς ', ϕ, φ) f ( ς ', ϕ, )) 12 p 12 φ
25 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące Wektorowe (A x, A y ) i tensorowe (A xx, A yy, A xy ) zdolności analizujące wyznaczone w szerokim zakresie przestrzeni fazowej Około 800 punktów na obserwablę θ 1, θ 2 = 15 o 30 o ; siatka 5 o ; Δθ = ±2 o φ 12 = 40 o 180 o ; siatka 20 o ; Δφ = ±10 o S [MeV] = ; siatka 4; ΔS = ±4 niepewność statystyczna (dominuje) dobra kontrola efektów systematycznych Porównanie z obliczeniami teoretycznymi (χ 2 ) 5 x 800 punktów eksperymentalnych E. Stephan et al., Phys. Rev. C 82, (2010) istotny wpływ uśredniania
26 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące
27 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 100 MeV Zdolności analizujące Wektorowe (A x, A y ) i tensorowa (A xy ) zdolności analizujące wyznaczone w szerokim zakresie przestrzeni fazowej Około 400 punktów na obserwablę θ 1, θ 2 = 15 o 30 o ; siatka 5 o ; Δθ = ±2 o φ 12 = 40 o 180 o ; siatka 20 o ; Δφ = ±10 o S [MeV] = ; siatka 4; ΔS = ±4 niepewność statystyczna (dominuje) dobra kontrola efektów systematycznych Porównanie z obliczeniami teoretycznymi (χ 2 ) 3 x 400 punktów eksperymentalnych istotny wpływ uśredniania
28 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące - globalne porównanie z teorią O i = i l A ( ϕ ) + ( 1) A ( ϕ ) i l=1 for "even" l=0 for "odd"
29 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące - porównanie z teorią
30 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące - porównanie z teorią CDB+ CDB+ +Coul ChPT N2LO ChPT N3LO 2N 2N+TM99 AV18+UIX
31 Tensorowe zdolności analizujące konfiguracje, dla których przewiduje się istotny wpływ 3NF
32 Tensorowe zdolności analizujące konfiguracje, dla których przewiduje się istotny wpływ 3NF
33 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Wektorowe zdolności analizujące
34 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Tensorowe zdolności analizujące Problem z TM99 3NF
35 Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Tensorowe zdolności analizujące problem przy małych E rel? uwzględnienie oddziaływania kulombowskiego nie pomaga!
36 Wektorowe zdolności analizujące (130 MeV) Pomiary przy pomocy GeWall - przykłady 2 x 150 punktów eksperymentalnych
37 Pomiary 2 H(p,pp)n Wektorowe (protonowe) zdolności analizujące 190 MeV, H. Mardanpour et al. P Ay P Ay
38 Pomiary 2 H(p,pp)n Wektorowe (protonowe) zdolności analizujące 190 MeV, H. Mardanpour et al. 135 MeV, M. Eslami-Kalantari et al. P Ay P Ay > 1000 punktów > 1000 punktów
39 Badanie układu 3N - rozpraszanie elastyczne Podsumowanie wyników Uzupełniono bazę danych dla rozpraszania elastycznego dp przy energii 130 MeV (SALAD i GeWall@COSY) oraz 100 MeV (BINA): wektorowa zdolność analizująca dobrze opisane potencjałem NN problemy z opisem tensorowych zdolności analizujących inna zależność od energii wiązki przewidywanych i obserwowanych efektów (100, 130 i 140 MeV)
40 Badanie układu 3N - breakup dp Podsumowanie wyników Uzyskano bogaty zestaw wektorowych zdolności analizujących dla breakup'u dp przy energii wiązki 130 MeV (SALAD i GeWall@COSY) oraz 100 MeV (BINA): obserwable te w badanym zakresie energii są bardzo mało czułe na 3NF i dobrze opisywane przez samo oddziaływanie NN Podobny zestaw danych dla tensorowych zdolności analizujących przy energii 130 MeV (SALAD) oraz 100 MeV (BINA): Przewidywana czułość na 3NF rośnie z energią Eksperyment nie potwierdza: Uwzględnienie 3NF (TM99 lub Urbana) pogarsza opis danych dla A xy przy energii 130 MeV Istotne efekty kulombowskie obserwowane dla A xy przy energii 100 MeV
41 Badanie układu 3N - breakup pd Podsumowanie wyników Uzyskano bogaty zestaw wektorowych (protonowych) zdolności analizujących dla breakup'u pd przy energiach wiązki 135 MeV oraz 190 MeV (BINA): bardzo dobry opis A y dla konfiguracji zblizonych do koplanarnych problemy z opisem danych dla małych względnych kątów azymutalnych; rozbieżności rosną z energią
42
43 Badanie układów 3N/4N Dalsze perspektywy Dalsza analiza istniejących danych (pozostałe obserwable, koincydencje Wall-Ball, analiza neutronów) Pomiary przy innych energiach Energia 160 MeV (80 MeV/A): BINA Wyższe energie: Energie od 35 do 50 MeV: Rozwój obliczeń teoretycznych: równoczesne uwzględnienie wszystkich elementów dynamiki układu (3NF, Coulomb, relatywistyka) rozwój obliczeń ChPT (pełne obliczenia dla N3LO, "ChPT with explicit Δ", ) Pomiary (BINA, WASA) i obliczenia dla układu 4N
Układy kilku nukleonów jako laboratorium do badania oddziaływań jądrowych. Elżbieta Stephan Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski, Katowice
Układy kilku nukleonów jako laboratorium do badania oddziaływań jądrowych Elżbieta Stephan Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski, Katowice Punkt wyjścia: 2 Nukleony Potencjały realistyczne oparte o wymianę
Bardziej szczegółowoDynamika w układach kilku nukleonów teoria i eksperyment
Dynamika w układach kilku nukleonów teoria i eksperyment Metody eksperymentalne badania układów kilku nukleonów Elżbieta Stephan Instytut Fizyki Uniwersytet Śląski 7 kwietnia 25 7 kwietnia 25 7 kwietnia
Bardziej szczegółowoEksperymentalne badanie układów kilkunukleonowych
Prezentacja tematyki badawczej Zakładu Fizyki Jądrowej Eksperymentalne badanie układów kilkunukleonowych Koordynatorzy: prof. St. Kistryn, dr Izabela Ciepał 18 maja 2013 Dynamika oddziaływania w układach
Bardziej szczegółowoReakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2
Reakcje jądrowe X 1 + X 2 Y 1 + Y 2 +...+ b 1 + b 2 kanał wejściowy kanał wyjściowy Reakcje wywołane przez nukleony - mechanizm reakcji Wielkości mierzone Reakcje wywołane przez ciężkie jony a) niskie
Bardziej szczegółowoFIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych
FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych Wykład 9 Reakcje jądrowe Reakcje jądrowe Historyczne reakcje jądrowe 1919 E.Rutherford 4 He + 14 7N 17 8O + p (Q = -1.19 MeV) powietrze błyski na ekranie
Bardziej szczegółowoCząstki elementarne i ich oddziaływania III
Cząstki elementarne i ich oddziaływania III 1. Przekrój czynny. 2. Strumień cząstek. 3. Prawdopodobieństwo procesu. 4. Szybkość reakcji. 5. Złota Reguła Fermiego 1 Oddziaływania w eksperymencie Oddziaływania
Bardziej szczegółowoReakcje jądrowe. kanał wyjściowy
Reakcje jądrowe X 1 + X 2 Y 1 + Y 2 +...+ b 1 + b 2 kanał wejściowy kanał wyjściowy Reakcje wywołane przez nukleony - mechanizm reakcji Wielkości mierzone Reakcje wywołane przez ciężkie jony a) niskie
Bardziej szczegółowo2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424
2008/2009 seweryn.kowalski@us.edu.pl Seweryn Kowalski IVp IF pok.424 Plan wykładu Wstęp, podstawowe jednostki fizyki jądrowej, Własności jądra atomowego, Metody wyznaczania własności jądra atomowego, Wyznaczanie
Bardziej szczegółowoFizyka do przodu w zderzeniach proton-proton
Fizyka do przodu w zderzeniach proton-proton Leszek Adamczyk (KOiDC WFiIS AGH) Seminarium WFiIS March 9, 2018 Fizyka do przodu w oddziaływaniach proton-proton Fizyka do przodu: procesy dla których obszar
Bardziej szczegółowoFormalizm skrajnych modeli reakcji
Formalizm skrajnych modeli reakcji Reakcje wprost czyli reakcje bezpośredniego oddziaływania opisywane są w ramach formalizmu, który rozwiązuje równanie Schroedingera dla oddziałujących jąder atomowych
Bardziej szczegółowoWstęp do oddziaływań hadronów
Wstęp do oddziaływań hadronów Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 9 M. Przybycień (WFiIS AGH) Wstęp do oddziaływań hadronów Wykład 9 1 / 21 Rozpraszanie
Bardziej szczegółowoReakcje jądrowe. Podstawy fizyki jądrowej - B.Kamys 1
Reakcje jądrowe Reakcje w których uczestniczą jądra atomowe nazywane są reakcjami jądrowymi Mogą one zachodzić w wyniku oddziaływań silnych, elektromagnetycznych i słabych Nomenklatura Reakcje, w których
Bardziej szczegółowoSkrajne modele mechanizmu reakcji
Skrajne modele mechanizmu reakcji Istnieją dwa skrajne modele mechanizmu reakcji jądrowych: Model reakcji wprost (model bezpośredniego oddziaływania direct reactions), który zakłada szybki proces oddziaływania
Bardziej szczegółowoWykorzystanie symetrii przy pomiarze rozkładu kąta rozproszenia w procesie pp pp
Wykorzystanie symetrii przy pomiarze rozkładu kąta rozproszenia w procesie pp pp M. Barej 1 K. Wójcik 2 1 Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie 2 Uniwersytet Śląski w Katowicach 16 września 2016 M. Barej,
Bardziej szczegółowoWstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2013
24-06-2007 Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2013 część 1 własności jąder (w stanie podstawowym) składniki jąder przekrój czynny masy jąder rozmiary jąder Rutherford (1911) Ernest Rutherford (1871-1937)
Bardziej szczegółowoFunkcje odpowiedzi dla CCQE i wiązek MiniBooNE (cz. I)
Funkcje odpowiedzi dla CCQE i wiązek MiniBooNE (cz. I) Marcin Gonera Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytet Wrocławski 23.05.2011 Oddziaływanie EM Rozpraszanie elastyczne elektron-nukleon Foton opisany
Bardziej szczegółowoMody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Mody sprzężone w półprzewodnikach polarnych + E E pl η = st α = E E pl ξ = p B.B. Varga,, Phys. Rev. 137,, A1896 (1965) A. Mooradian and B. Wright,
Bardziej szczegółowor. akad. 2008/2009 V. Precyzyjne testy Modelu Standardowego w LEP, TeVatronie i LHC
V. Precyzyjne testy Modelu Standardowego w LEP, TeVatronie i LHC 1 V.1 WYNIKI LEP 2 e + e - Z 0 Calkowity przekroj czynny 3 4 r. akad. 2008/2009 s Q N 3 4 s M s N Q I M 12 s ) M (s s s 2 f C 2 Z C f f
Bardziej szczegółowoBadanie Gigantycznego Rezonansu Dipolowego wzbudzanego w zderzeniach ciężkich jonów.
Badanie Gigantycznego Rezonansu Dipolowego wzbudzanego w zderzeniach ciężkich jonów. prof. dr hab. Marta Kicińska-Habior Wydział Fizyki UW Zakład Fizyki Jądra Atomowego e-mail: Marta.Kicinska-Habior@fuw.edu.pl
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki Jądrowej
Podstawy Fizyki Jądrowej III rok Fizyki Kurs WFAIS.IF-D008.0 Składnik egzaminu licencjackiego (sesja letnia)! OPCJA: Po uzyskaniu zaliczenia z ćwiczeń możliwość zorganizowania ustnego egzaminu (raczej
Bardziej szczegółowo2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424
2008/2009 seweryn.kowalski@us.edu.pl Seweryn Kowalski IVp IF pok.424 Model powłokowy Moment kwadrupolowy w jednocząstkowym modelu powłokowym: Dla pojedynczego protonu znajdującego się na orbicie j (m j
Bardziej szczegółowoRozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności
Rozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności Krotności hadronów a + b c 1 + c +...+ c i +...+ c N Reakcje ekskluzywne: wszystkie
Bardziej szczegółowoMody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Mody sprzęŝone w półprzewodnikach polarnych + E E pl η = st α = E E pl ξ = p B.B. Varga, Phys. Rev. 137,, A1896 (1965) A. Mooradian and B. Wright,
Bardziej szczegółowoProponowane tematy prac licencjackich dla studentów kierunku Energetyka i chemia jądrowa w roku akademickim 2016/17
Proponowane tematy prac licencjackich dla studentów kierunku Energetyka i chemia jądrowa w roku akademickim 2016/17 1. Badanie rozkładów emisji mezonów π+ i π ze zderzeń ciężkich jonów przy energii 1,65
Bardziej szczegółowoVI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki
r. akad. 005/ 006 VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki 1. Fale materii. Rozpraszanie cząstek wysokich energii mikroskopią na bardzo małych odległościach.. Akceleratory elektronów i protonów.
Bardziej szczegółowo15 Potencjały sferycznie symetryczne
z ϕ θ r y x Rysunek : Definicje zmiennych we współrzędnych sferycznych r, θ, ϕ) 5 Potencjały sferycznie symetryczne 5. Separacja zmiennych Do tej pory omawialiśmy problemy jednowymiarowe, które służyły
Bardziej szczegółowoFizyka zderzeń relatywistycznych jonów
Fizyka zderzeń relatywistycznych jonów kilka pytań i możliwe odpowiedzi Stanisław Mrówczyński Uniwersytet Jana Kochanowskiego, Kielce & Instytut Problemów Jądrowych, Warszawa 1 Programy eksperymentalne
Bardziej szczegółowoMody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Klasyczny przykład pośredniego oddziaływania pola magnetycznego na wzbudzenia fononowe Schemat: pole magnetyczne (siła Lorentza) nośniki (oddziaływanie
Bardziej szczegółowoREZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA
REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA Opis układu cząsteczek w mechanice kwantowej: 1. Funkcja falowa, 2. Wektora stanu ψ. TRANSFORMACJE UKŁADU CZĄSTEK: 1.
Bardziej szczegółowoFizyka Fizyka eksperymentalna cząstek cząstek (hadronów w i i leptonów) Eksperymentalne badanie badanie koherencji koherencji kwantowej
ZAKŁAD AD FIZYKI JĄDROWEJ Paweł Moskal, p. 344, p.moskal@fz-juelich.de Współczesna eksperymentalna fizyka fizyka jądrowaj jądrowa poszukiwanie jąder jąder mezonowych Fizyka Fizyka eksperymentalna cząstek
Bardziej szczegółowoZderzenia ciężkich jonów przy pośrednich i wysokich energiach
Zderzenia ciężkich jonów przy pośrednich i wysokich energiach 1. Jakich nowych informacji możemy oczekiwać badając reakcje ciężkojonowe przy pośrednich i wysokich energiach 2. Zderzenia ciężkich jonów
Bardziej szczegółowoJądra o wysokich energiach wzbudzenia
Jądra o wysokich energiach wzbudzenia 1. Utworzenie i rozpad jądra złożonego a) model statystyczny 2. Gigantyczny rezonans dipolowy (GDR) a) w jądrach w stanie podstawowym b) w jądrach w stanie wzbudzonym
Bardziej szczegółowoChiralność w fizyce jądrowej. na przykładzie Cs
Chiralność w fizyce jądrowej 124 na przykładzie Cs Tomasz Marchlewski Uniwersytet Warszawski Seminarium Fizyki Jądra Atomowego 6 kwietnia 2017 1 Słowo chiralność Chiralne obiekty: Obiekty będące swoimi
Bardziej szczegółowoRozpady promieniotwórcze
Rozpady promieniotwórcze Przez rozpady promieniotwórcze rozumie się spontaniczne procesy, w których niestabilne jądra atomowe przekształcają się w inne jądra atomowe i emitują specyficzne promieniowanie
Bardziej szczegółowoDynamika relatywistyczna
Dynamika relatywistyczna Fizyka I (B+C) Wykład XVIII: Energia relatywistyczna Transformacja Lorenza energii i pędu Masa niezmiennicza Energia relatywistyczna Dla ruchu ciała pod wpływem stałej siły otrzymaliśmy:
Bardziej szczegółowoZadania z mechaniki kwantowej
Zadania z mechaniki kwantowej Gabriel Wlazłowski 13 maja 2016 Rachunek zaburzeń bez czasu 1. Metodą rachunku zaburzeń obliczyć pierwszą i drugą poprawkę dla poziomów energetycznych oscylatora harmonicznego
Bardziej szczegółowoVI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego
VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego Jan Królikowski Fizyka IBC 1 Przekrój czynny Jan Królikowski Fizyka IBC Zderzenia Oddziaływania dwóch (lub więcej)
Bardziej szczegółowoWSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 9. IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Medycznej IF AŚ
WSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 9 IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Medycznej IF AŚ 1 Siły jądrowe działające pomiędzy poszczególnymi nukleonami Własności: klasyczne
Bardziej szczegółowoModel uogólniony jądra atomowego
Model uogólniony jądra atomowego Jądro traktowane jako chmura nukleonów krążąca w średnim potencjale Średni potencjał może być sferyczny ale także trwale zdeformowany lub może zależeć od czasu (wibracje)
Bardziej szczegółowoPodstawy fizyki subatomowej. 3 kwietnia 2019 r.
Podstawy fizyki subatomowej Wykład 7 3 kwietnia 2019 r. Atomy, nuklidy, jądra atomowe Atomy obiekt zbudowany z jądra atomowego, w którym skupiona jest prawie cała masa i krążących wokół niego elektronów.
Bardziej szczegółowoRozkłady wielu zmiennych
Rozkłady wielu zmiennych Uogólnienie pojęć na rozkład wielu zmiennych Dystrybuanta, gęstość prawdopodobieństwa, rozkład brzegowy, wartości średnie i odchylenia standardowe, momenty Notacja macierzowa Macierz
Bardziej szczegółowoV.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania
V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania 1. Ogólne wyrażenia na aberrację światła. Rozpad cząstki o masie M na dwie cząstki o masach m 1 i m 3. Rozpraszanie fotonów z lasera GaAs
Bardziej szczegółowoPromieniowanie jonizujące
Promieniowanie jonizujące Wykład III Krzysztof Golec-Biernat Reakcje jądrowe Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017 Wykład III Krzysztof Golec-Biernat Promieniowanie jonizujące 1 / 12 Energia wiązania
Bardziej szczegółowoI.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona
r. akad. 004/005 I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 r. akad. 004/005 0.01 nm=0.1 A
Bardziej szczegółowoStruktura porotonu cd.
Struktura porotonu cd. Funkcje struktury Łamanie skalowania QCD Spinowa struktura protonu Ewa Rondio, 2 kwietnia 2007 wykład 7 informacja Termin egzaminu 21 czerwca, godz.9.00 Wiemy już jak wygląda nukleon???
Bardziej szczegółowoMetody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice
Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 6 M. Przybycień (WFiIS AGH) Metody Lagrange a i Hamiltona... Wykład
Bardziej szczegółowoRozszyfrowywanie struktury protonu
Rozszyfrowywanie struktury protonu Metody pomiaru struktury obiektów złożonych v Rozpraszanie elektronów na nukleonie czy na jego składnikach v Składniki punktowe wewnątrz nukleonu to kwarki v Definicja
Bardziej szczegółowoTheory Polish (Poland)
Q3-1 Wielki Zderzacz Hadronów (10 points) Przeczytaj Ogólne instrukcje znajdujące się w osobnej kopercie zanim zaczniesz rozwiązywać to zadanie. W tym zadaniu będą rozpatrywane zagadnienia fizyczne zachodzące
Bardziej szczegółowoPomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu
J1 Pomiar energii wiązania deuteronu Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu Przygotowanie: 1) Model deuteronu. Własności deuteronu jako źródło informacji o siłach jądrowych [4] ) Oddziaływanie
Bardziej szczegółowoJądra dalekie od stabilności
Jądra dalekie od stabilności 1. Model kroplowy jądra atomowego. Ścieżka stabilności b 3. Granice Świata nuklidów 4. Rozpady z emisją ciężkich cząstek naładowanych a) rozpad a b) rozpad protonowy c) rozpad
Bardziej szczegółowoJądra o wysokich energiach wzbudzenia
Jądra o wysokich energiach wzbudzenia 1. Utworzenie i rozpad jądra złożonego a) model statystyczny 2. Gigantyczny rezonans dipolowy (GDR) a) w jądrach w stanie podstawowym b) w jądrach w stanie wzbudzonym
Bardziej szczegółowoRozpad alfa. albo od stanów wzbudzonych (np. po rozpadzie beta) są to tzw. długozasięgowe cząstki alfa
Rozpad alfa Samorzutny rozpad jądra (Z,A) na cząstkę α i jądro (Z-2,A-4) tj. rozpad 2-ciałowy, stąd Widmo cząstek α jest dyskretne bo przejścia zachodzą między określonymi stanami jądra początkowego i
Bardziej szczegółowoBadanie uporządkowania magnetycznego w ultracienkich warstwach kobaltu w pobliżu reorientacji spinowej.
Tel.: +48-85 7457229, Fax: +48-85 7457223 Zakład Fizyki Magnetyków Uniwersytet w Białymstoku Ul.Lipowa 41, 15-424 Białystok E-mail: vstef@uwb.edu.pl http://physics.uwb.edu.pl/zfm Praca magisterska Badanie
Bardziej szczegółowoZakład Fizyki Jądrowej
INSTYTUT FIZYKI DOŚWIADCZALNEJ Tematy prac licencjackich dla studentów studiów I stopnia w roku akademickim 2014/15 Zakład Fizyki Jądrowej Proponowane tematy dotyczą wszystkich kierunków, chyba że zaznaczono
Bardziej szczegółowoRozdział 7 Kinematyka oddziaływań. Wnioski z transformacji Lorentza. Zmienna x Feynmana, pospieszność (rapidity) i pseudopospieszność
Rozdział 7 Kinematyka oddziaływań. Wnioski z transformacji Lorentza. Zmienna x Feynmana, pospieszność (rapidity) i pseudopospieszność (pseudorapidity). Rozpraszanie leptonów na hadronach. Zmienna x Bjorkena.
Bardziej szczegółowoRzadkie gazy bozonów
Rzadkie gazy bozonów Tomasz Sowiński Proseminarium Fizyki Teoretycznej 15 listopada 2004 Rzadkie gazy bozonów p.1/25 Bardzo medialne zdjęcie Rok 1995. Pierwsza kondensacja. Zaobserwowana w przestrzeni
Bardziej szczegółowoFizyka współczesna. Jądro atomowe podstawy Odkrycie jądra atomowego: 1911, Rutherford Rozpraszanie cząstek alfa na cienkich warstwach metalu
Odkrycie jądra atomowego: 9, Rutherford Rozpraszanie cząstek alfa na cienkich warstwach metalu Tor ruchu rozproszonych cząstek (fakt, że część cząstek rozprasza się pod bardzo dużym kątem) wskazuje na
Bardziej szczegółowoNajgorętsze krople materii wytworzone na LHC
Najgorętsze krople materii wytworzone na LHC Adam Bzdak AGH, KZFJ Plan Wprowadzenie do A+A Przepływ eliptyczny, trójkątny, hydrodynamika Odkrycie na LHC w p+p i p+a Korelacje 2- i wielu-cząstkowe Podsumowanie
Bardziej szczegółowoSpin jądra atomowego. Podstawy fizyki jądrowej - B.Kamys 1
Spin jądra atomowego Nukleony mają spin ½: Całkowity kręt nukleonu to: Spin jądra to suma krętów nukleonów: Dla jąder parzysto parzystych, tj. Z i N parzyste ( ee = even-even ) I=0 Dla jąder nieparzystych,
Bardziej szczegółowoEfekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach
Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach Efekt Comptona. p f Θ foton elektron p f p e 0 p e Zderzenia fotonów
Bardziej szczegółowoJądra o dużych deformacjach. Jądra o wysokich spinach.
Jądra o dużych deformacjach. Jądra o wysokich spinach. 1. Kształty jąder atomowych 2. Powstawanie deformacji jądra 3. Model rotacyjny jądra 4. Jądra w stanach wzbudzonych o wysokich spinach 5. Stany superzdeformowane
Bardziej szczegółowoWstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2009
05-05-07 Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2009 część 8 reakcje jądrowe od początku... 1919 E.Rutherford, (Po, ZnS, transmutacja) 4 2 He + 14 7N 17 8O + p (Q = -1.19 MeV) 1932 protony z generatora
Bardziej szczegółowoPodstawowe własności jąder atomowych
Podstawowe własności jąder atomowych 1. Ilość protonów i neutronów Z, N 2. Masa jądra M j = M p + M n - B 2 2 Q ( M c ) ( M c ) 3. Energia rozpadu p 0 k 0 Rozpad zachodzi jeżeli Q > 0, ta nadwyżka energii
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek
Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 19, 27.04.2012 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Ernest Grodner Wykład 18 - przypomnienie
Bardziej szczegółowoWstęp do Modelu Standardowego
Wstęp do Modelu Standardowego Plan Wstęp do QFT (tym razem trochę równań ) Funkcje falowe a pola Lagranżjan revisited Kilka przykładów Podsumowanie Tomasz Szumlak AGH-UST Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
Bardziej szczegółowoDwie lub więcej cząstek poza zamkniętą powłoką
Dwie lub więcej cząstek poza zamkniętą powłoką Rozważmy dwa (takie same) nukleony (lub dwie dziury) na orbitalu j poza zamkniętymi powłokami. Te dwie cząstki mogą sprzęgać się do momentu pędu J = j + j,
Bardziej szczegółowoWłasności jąder w stanie podstawowym
Własności jąder w stanie podstawowym Najważniejsze liczby kwantowe charakteryzujące jądro: A liczba masowa = liczbie nukleonów (l. barionów) Z liczba atomowa = liczbie protonów (ładunek) N liczba neutronów
Bardziej szczegółowox = cos θ. (13.13) P (x) = 0. (13.14) dx 1 x 2 Warto zauważyć, że miara całkowania w zmiennych sferycznych przyjmuje postać
3.. Zaeżność od kąta θ Aby rozwiązać równanie 3.9) da dowonego ν m, rozważymy przypadek z m 0, a potem pokażemy jak z tego rozwiązania przez wieokrotne różniczkowanie wygenerować rozwiązanie da dowonego
Bardziej szczegółowoBiologiczne skutki promieniowania
Biologiczne skutki promieniowania Promieniowanie padające na żywe organizmy powoduje podczas naświetlania te same efekty co przy oddziaływaniu z nieożywioną materią Skutki promieniowania mogą być jednak
Bardziej szczegółowo1. Wcześniejsze eksperymenty 2. Podstawowe pojęcia 3. Przypomnienie budowy detektora ATLAS 4. Rozpady bozonów W i Z 5. Tło 6. Detekcja sygnału 7.
Weronika Biela 1. Wcześniejsze eksperymenty 2. Podstawowe pojęcia 3. Przypomnienie budowy detektora ATLAS 4. Rozpady bozonów W i Z 5. Tło 6. Detekcja sygnału 7. Obliczenie przekroju czynnego 8. Porównanie
Bardziej szczegółowoSzczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)
Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia) Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 6 M. Przybycień (WFiIS AGH) Szczególna Teoria Względności
Bardziej szczegółowoPψ ψ ψ. r p r p. r r, θ π θ, ϕ π + ϕ. , 1 l m
Parzystość Operacja inwersji przestrzennej (parzystości) zmienia znak każdego prawdziwego (polarnego) wektora: P r r p P p ale znak pseudowektora (wektora osiowego) się nie zmienia, np: Jeśli funkcja falowa
Bardziej szczegółowoWSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 10. IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Atomowej IF AŚ
WSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 10 IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Atomowej IF AŚ 1 REAKCJE JĄDROWE a+x A+X a +X * b 1 +Y 1 b +Y.......... to może być: rozpraszanie
Bardziej szczegółowoStruktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład III
Struktura protonu Elementy fizyki czastek elementarnych Wykład III kinematyka rozpraszania doświadczenie Rutherforda rozpraszanie nieelastyczne partony i kwarki struktura protonu Kinematyka Rozpraszanie
Bardziej szczegółowoWstęp do Modelu Standardowego
Wstęp do Modelu Standardowego Dynamika oddziaływań cząstek Elektrodynamika kwantowa (QED) Chromodynamika kwantowa (QCD) Oddziaływania słabe Tomasz Szumlak AGH-UST Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
Bardziej szczegółowoSymetrie. D. Kiełczewska, wykład 5 1
Symetrie Symetrie a prawa zachowania Spin Parzystość Spin izotopowy Multiplety hadronowe Niezachowanie parzystości w oddz. słabych Sprzężenie ładunkowe C Symetria CP Zależność spinowa oddziaływań słabych
Bardziej szczegółowoFizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła
W- (Jaroszewicz) 19 slajdów Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego Fizyka kwantowa promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne kwantyzacja światła efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy
Bardziej szczegółowoSympozjum SHE 2017 Challenges in the studies of super-heavy nuclei and atoms
Sympozjum SHE 2017 Challenges in the studies of super-heavy nuclei and atoms Kazimierz Dolny 10-14.09.2017 Organizacja UMCS, NCBJ, UW i ZIBJ-Dubna ZIBJ sponsorowało około 70 uczestników Statystyka - uczestników
Bardziej szczegółowoChiralny Rachunek Zaburzeń czyli jak nie
Chiralny Rachunek Zaburzeń czyli jak nie drażnić kwarków A. Kupść Wstęp Podstawowe założenia Przykładowe wyniki i zastosowania Podsumowanie Warszawa, 2009-01-09 Kto współczuje kwarkom? People for the
Bardziej szczegółowoWidmo elektronów z rozpadu beta
Widmo elektronów z rozpadu beta Beta minus i plus są procesami trzyciałowymi (jądro końcowe, elektron/pozyton, antyneutrino/neutrino) widmo ciągłe modyfikowane przez kulombowskie efekty Podstawy fizyki
Bardziej szczegółowoAlgebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki Spis treści strona główna 1 Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 2 Geometria analityczna w R 2 Liczby zespolone 4 4 Wielomiany
Bardziej szczegółowoAlgebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie Spis treści I Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 II Geometria analityczna w R 2 4 III Liczby zespolone 5
Bardziej szczegółowoSzczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)
Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia) Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 4 M. Przybycień (WFiIS AGH) Szczególna Teoria Względności
Bardziej szczegółowoOscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] -częstotliwość.
Akusto-optyka Fala akustyczna jest falą mechaniczną Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem ( x, t) S cos( Ωt qx) s Częstotliwość kołowa Ω πf Długość fali
Bardziej szczegółowoZad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.
Zad. 1.1. Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1.a. Funkcja: ϕ = sin2x Zad. 1.1.b. Funkcja: ϕ = e x 2 2 Operator: f = d2 dx
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz
Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 9, 08.2.207 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz Radosław Łapkiewicz Wykład 8 - przypomnienie
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 13 TEORIA BŁĘDÓW POMIAROWYCH
ĆWICZENIE 13 TEORIA BŁĘDÓW POMIAROWYCH Pomiary (definicja, skale pomiarowe, pomiary proste, złożone, zliczenia). Błędy ( definicja, rodzaje błędów, błąd maksymalny i przypadkowy,). Rachunek błędów Sposoby
Bardziej szczegółowo40. Międzynarodowa Olimpiada Fizyczna Meksyk, lipca 2009 r. DWÓJŁOMNOŚĆ MIKI
ZADANIE DOŚWIADCZALNE 2 DWÓJŁOMNOŚĆ MIKI W tym doświadczeniu zmierzysz dwójłomność miki (kryształu szeroko używanego w optycznych elementach polaryzujących). WYPOSAŻENIE Oprócz elementów 1), 2) i 3) powinieneś
Bardziej szczegółowoSymetrie. D. Kiełczewska, wykład 5 1
Symetrie Symetrie a prawa zachowania Spin Parzystość Spin izotopowy Multiplety hadronowe Niezachowanie parzystości w oddz. słabych Sprzężenie ładunkowe C Symetria CP Zależność spinowa oddziaływań słabych
Bardziej szczegółowoSkręcenie wektora polaryzacji w ośrodku optycznie czynnym
WFiIS PRACOWNIA FIZYCZNA I i II Imię i nazwisko: 1.. TEMAT: ROK GRUPA ZESPÓŁ NR ĆWICZENIA ata wykonania: ata oddania: Zwrot do poprawy: ata oddania: ata zliczenia: OCENA Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia
Bardziej szczegółowoBADANIE ELEKTRYCZNEGO OBWODU REZONANSOWEGO RLC
Ćwiczenie 45 BADANE EEKTYZNEGO OBWOD EZONANSOWEGO 45.. Wiadomości ogólne Szeregowy obwód rezonansowy składa się z oporu, indukcyjności i pojemności połączonych szeregowo i dołączonych do źródła napięcia
Bardziej szczegółowoKinematyka: opis ruchu
Kinematyka: opis ruchu Fizyka I (B+C) Wykład IV: Ruch jednostajnie przyspieszony Ruch harmoniczny Ruch po okręgu Klasyfikacja ruchów Ze względu na tor wybrane przypadki szczególne prostoliniowy, odbywajacy
Bardziej szczegółowoEnergetyka konwencjonalna odnawialna i jądrowa
Energetyka konwencjonalna odnawialna i jądrowa Wykład 9-4.XII.2018 Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów szef@fuw.edu.pl http://www.fuw.edu.pl/~szef/ Rozpad gamma 152 Dy * 152 Dy+gamma
Bardziej szczegółowoJądra dalekie od stabilności
Jądra dalekie od stabilności 1. Model kroplowy jądra atomowego. Ścieżka stabilności b 3. Granice Świata nuklidów 4. Rozpady z emisją ciężkich cząstek naładowanych a) rozpad a b) rozpad protonowy c) rozpad
Bardziej szczegółowoNeutronowe przekroje czynne dla reaktorów IV generacji badania przy urządzeniu n_tof w CERN
Neutronowe przekroje czynne dla reaktorów IV generacji badania przy urządzeniu n_tof w CERN Józef Andrzejewski Katedra Fizyki Jądrowej i Bezpieczeństwa Radiacyjnego Uniwersytet Łódzki Mądralin 2013 Współpraca
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoWiadomości wstępne. Krótka historia Przekrój czynny Układ jednostek naturalnych Eksperymenty formacji i produkcji
Wiadomości wstępne Krótka historia Przekrój czynny Układ jednostek naturalnych Eksperymenty formacji i produkcji Historia fizyki cząstek w pigułce 1930 1940 1950 1960 1970 1980 1990 000 Bevatron PS AGS
Bardziej szczegółowoTeoria kinetyczno cząsteczkowa
Teoria kinetyczno cząsteczkowa Założenie Gaz składa się z wielkiej liczby cząstek znajdujących się w ciągłym, chaotycznym ruchu i doznających zderzeń (dwucząstkowych) Cel: Wyprowadzić obserwowane (makroskopowe)
Bardziej szczegółowoOddziaływanie cząstek z materią
Oddziaływanie cząstek z materią Trzy główne typy mechanizmów reprezentowane przez Ciężkie cząstki naładowane (cięższe od elektronów) Elektrony Kwanty gamma Ciężkie cząstki naładowane (miony, p, cząstki
Bardziej szczegółowoSymetrie. D. Kiełczewska, wykład9
Symetrie Symetrie a prawa zachowania Zachowanie momentu pędu (niezachowanie spinu) Parzystość, sprzężenie ładunkowe Symetria CP Skrętność (eksperyment Goldhabera) Zależność spinowa oddziaływań słabych
Bardziej szczegółowo