Laboratorium wytrzymałości materiałów

Podobne dokumenty
Karta (sylabus) modułu/przedmiotu Mechatronika Studia pierwszego stopnia. Wytrzymałość materiałów Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Kod przedmiotu:

STATYCZNA PRÓBA SKRĘCANIA

Podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Statyczna próba rozciągania metali. Warunek nośności i użytkowania. Założenia

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu Mechatronika Studia pierwszego stopnia. Wytrzymałość materiałów Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Kod przedmiotu:

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Podstawowe przypadki (stany) obciążenia elementów : 1. Rozciąganie lub ściskanie 2. Zginanie 3. Skręcanie 4. Ścinanie

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA

Politechnika Białostocka

Materiały dydaktyczne. Semestr IV. Laboratorium

POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

ĆWICZENIE 1 STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA METALI - UPROSZCZONA. 1. Protokół próby rozciągania Rodzaj badanego materiału. 1.2.

Wytrzymałość Materiałów

Wytrzymałość Konstrukcji I - MEiL część II egzaminu. 1. Omówić wykresy rozciągania typowych materiałów. Podać charakterystyczne punkty wykresów.

Zadanie 1 Zadanie 2 tylko Zadanie 3

INSTRUKCJA DO CWICZENIA NR 5

Wytrzymałość Materiałów

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Defi f nicja n aprę r żeń

Laboratorium wytrzymałości materiałów

STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA

POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA

Metody badań materiałów konstrukcyjnych

Wyboczenie ściskanego pręta

Ćwiczenia laboratoryjne z Wytrzymałości Materiałów. Statyczna próba ścinania

ĆWICZENIE 15 WYZNACZANIE (K IC )

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu MECHANIKA I BUDOWA MASZYN Studia pierwszego stopnia

Integralność konstrukcji w eksploatacji

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

15. Przedmiot: WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka okrętowa Rozkład zajęć w czasie studiów Liczba godzin

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Ścinanie i skręcanie. dr hab. inż. Tadeusz Chyży

Dr inż. Janusz Dębiński

INSTRUKCJA DO CWICZENIA NR 4

Politechnika Białostocka

Mechanika i wytrzymałość materiałów instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego

2. Pręt skręcany o przekroju kołowym

2.2 Wyznaczanie modułu Younga na podstawie ścisłej próby rozciągania

Temat 2 (2 godziny) : Próba statyczna ściskania metali

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Modelowanie Wspomagające Projektowanie Maszyn

Karta (sylabus) przedmiotu Mechanika i Budowa Maszyn Studia I stopnia o profilu: A P

PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI STALOWYCH WEDŁUG EUROKODÓW.

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

11. WŁASNOŚCI SPRĘŻYSTE CIAŁ

LABORATORIUM Z WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu MECHANIKA I BUDOWA MASZYN Studia pierwszego stopnia

Al.Politechniki 6, Łódź, Poland, Tel/Fax (48) (42) Mechanika Budowli. Inżynieria Środowiska, sem. III

Temat 1 (2 godziny): Próba statyczna rozciągania metali

Rodzaje obciążeń, odkształceń i naprężeń

WYZNACZANIE MODUŁU SPRĘŻYSTOŚCI POSTACIOWEJ G PRZEZ POMIAR KĄTA SKRĘCENIA

Temat 3 (2 godziny) : Wyznaczanie umownej granicy sprężystości R 0,05, umownej granicy plastyczności R 0,2 oraz modułu sprężystości podłużnej E

Politechnika Białostocka

1. Połączenia spawane

Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć

I. Wstępne obliczenia

MATERIAŁOZNAWSTWO vs WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW

POLITECHNIKA WARSZAWSKA WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY INSTYTUT ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ I SYSTEMÓW INFORMACYJNO-POMIAROWYCH

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Zakres wiadomości na II sprawdzian z mechaniki gruntów:

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU: KONSTRUKCJE BUDOWLANE klasa III Podstawa opracowania: PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK BUDOWNICTWA

Laboratorium Wytrzymałości Materiałów

15. Przedmiot: WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka okrętowa Rozkład zajęć w czasie studiów Liczba godzin

WYTRZYMAŁOŚĆ POŁĄCZEŃ KLEJOWYCH WYKONANYCH NA BAZIE KLEJÓW EPOKSYDOWYCH MODYFIKOWANYCH MONTMORYLONITEM

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW

Materiały pomocnicze do wykładów z wytrzymałości materiałów 1 i 2 (299 stron)

Laboratorium wytrzymałości materiałów

Projektowanie i obliczanie połączeń i węzłów konstrukcji stalowych. Tom 2

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH

Pytania przygotowujące do egzaminu z Wytrzymałości Materiałów sem. I studia niestacjonarne, rok ak. 2014/15

α k = σ max /σ nom (1)

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów

Spis treści. Wstęp Część I STATYKA

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 11: Moduł Younga

POZ BRUK Sp. z o.o. S.K.A Rokietnica, Sobota, ul. Poznańska 43 INFORMATOR OBLICZENIOWY

Zadanie 1: śruba rozciągana i skręcana

Ć w i c z e n i e K 3

Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć

KONSTRUKCJE METALOWE

Numer ewidencyjny w wykazie podręczników MEN: 15/2015

Nauka o Materiałach. Wykład VIII. Odkształcenie materiałów właściwości sprężyste. Jerzy Lis

Z-LOG-0133 Wytrzymałość materiałów Strength of materials

Wprowadzenie do Techniki. Materiały pomocnicze do projektowania z przedmiotu: Ćwiczenie nr 2 Przykład obliczenia

POLITECHNIKA RZESZOWSKA WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA

Badania właściwości zmęczeniowych bimetalu stal S355J2- tytan Grade 1

LABORATORIUM NAUKI O MATERIAŁACH

Naprężenia, przemieszczenia, odkształcenia Właściwości materiałów. dr hab. inż. Tadeusz Chyży Katedra Mechaniki Konstrukcji

Pytania przygotowujące do egzaminu z Wytrzymałości Materiałów sem. I studia niestacjonarne, rok ak. 2015/16

Modele materiałów

SPRAWOZDANIE Z BADAŃ

Obciążenia zmienne. Zdeterminowane. Sinusoidalne. Okresowe. Rys Rodzaje obciążeń elementów konstrukcyjnych

PEŁZANIE WYBRANYCH ELEMENTÓW KONSTRUKCYJNYCH

TARCZE PROSTOKĄTNE Charakterystyczne wielkości i równania

INŻYNIERIA MATERIAŁOWA

Wytrzymałość Materiałów

SPRAWOZDANIE ĆWICZENIE SP-1. LABORATORIUM SPAJALNICTWA Temat ćwiczenia: Spawanie gazowe (acetylenowo-tlenowe) i cięcie tlenowe. I.

Katedra Inżynierii Materiałów Budowlanych

Transkrypt:

Politechnika Lubelska MECHANIKA Laboratorium wytrzymałości materiałów Ćwiczenie 19 - Ścinanie techniczne połączenia klejonego Przygotował: Andrzej Teter (do użytku wewnętrznego)

Ścinanie techniczne połączenia klejonego Czyste ścinanie (a) (b) Rys. 1 Czyste ścinanie jest szczególnym przypadkiem płaskiego stanu naprężenia, w którym działają w kierunkach głównych (1) i (2) równe co do wartości naprężenia normalne, ale o przeciwnych znakach: σ y = -σ x = σ (rys. 1a). Koło Mohra dla czystego ścinania przedstawiono na rys. 1b. Maksymalne naprężenie ścinające występują w płaszczyznach usytuowanych pod kątem 45 lub -45 do kierunków głównych. W punkcie S 1 mamy τ 1 = σ oraz τ 2 = -σ dla punktu S 2. Naprężenia normalne w tych kierunkach są równe zeru. Oznacza to, że element abcd obrócony o kąt 45 względem kierunków głównych jest obciążony wyłącznie naprężeniami ścinającymi, znajduje się więc w stanie czystego ścinania. Odkształcenia elementu abcd pokazanego na rys. 2 opisuje kąt odkształcenia postaciowego γ. Jak widać odkształcenia wzdłużne ε 1 i ε 2 w kierunkach przekątnych ac i bd elementu abcd muszą być geometrycznie związane z kątem odkształcenia postaciowego γ. Dowodzi się, że: γ ε = ε1 = ε2 = (1) 2

Politechnika Lubelska, Lublin 2008 3 Rys. 2 Z warunku tego wynika bardzo ważna zależność pomiędzy modułem ścinania G, modułem Younga E oraz liczbą Poissona ν: E G = (2) 2(1 + ν) W zakresie sprężystym kąt odkształcenia postaciowego γ jest proporcjonalny do naprężenia ścinającego τ: τ γ = (3) G Współczynnik proporcjonalności G jest nazywany modułem odkształcenia postaciowego lub modułem Kirchhoffa. Podobnie jak moduł sprężystości podłużnej E, moduł odkształcenia postaciowego ma wymiar naprężeń [MPa]. Zależność (3) nazywana jest prawem Hooke a dla ścinania. Szczególnym przypadkiem czystego ścinania jest skręcanie, które będzie omówione w innym ćwiczeniu. Wartość modułu odkształcenia postaciowego G analogicznie jak moduł Younga wyznacza się w statycznej próbie skręcania. Ścinanie techniczne Czyste ścinanie praktycznie nie występuje w warunkach warsztatowych, gdyż w procesie cięcia (wykrawania) obok dominujących naprężeń stycznych wywołanych ścinaniem występują naprężenia normalne wywołane zginaniem lub rozrywaniem materiału. Na rys. 3 pokazano taki przypadek cięcia. Praktycznie proces ten realizowany jest w ten sposób, że siła tnąca P jest przesunięta o małą wartość e>0. Występowanie tego przesunięcia usprawiedliwiają czynniki technologiczne, które nie dopuszczają uderzania ostrzy o siebie w procesie cięcia. Każde uderzenie tępi narzędzia i skraca ich żywotność podnosząc koszty procesu. Takie przypadki ścinania, gdy w badanym przekroju działają jednocześnie naprężenia ścinające i normalne, jednakże tylko naprężenia styczne mają decydujące znaczenie nazywa się ścinaniem technicznym lub ścinaniem technologicznym. Ścinanie techniczne może wystąpić w połączeniach: klejowych, nitowych, spawanych, sworzniowych, kołkowych, wpustowych, klinowych i w wybranych połączeniach śrubowych. Wówczas obliczenia wytrzymałościowe takich połączeń opierają się na następujących założeniach: w przekroju poprzecznym występuje wyłącznie siła tnąca T;

4 Politechnika Lubelska, Lublin 2008 naprężenia ścinające powstające w przekroju poprzecznym są rozłożone równomiernie w całym przekroju; w przypadku gdy łączone elementy połączone są kilkoma elementami łączącymi, wówczas zakłada się, że wszystkie te elementy są jednakowo obciążone. Rys. 3 Na podstawie przyjętych założeń warunek wytrzymałości na ścinanie techniczne ma postać: T τ śr = k t, (4) F gdzie: τ śr średnie naprężenia tnące ścinające połączenie; T siła tnąca przypadająca na połączenie; F pole powierzchni ścinanego przekroju; k t naprężenia dopuszczalne na ścinanie dla danego materiału, np. dla stali konstrukcyjnej k t = (0,6 0,65) k r. Połączenia klejone Połączenia klejone są najprostszym sposobem dokonywania połączeń nierozłącznych. Do ich wykonania nie potrzeba żadnych narzędzi. Dobrze wykonane często przenoszą większe obciążenie niż elementy łączone. Postęp w procesie wytwarzania klejów, pozwolił w warunkach warsztatowych trwale łączyć różne materiały. Połączenia te są szczelne i odporne na czynniki zewnętrzne. Dodatkowo wytworzono kleje wieloskładnikowe, które z łatwością można stosować w różnych środowiskach i warunkach np. wysokich i niskich temperaturach, w obecności i przy braku tlenu, itp. Połączenia klejone nie przewodzą prądu, a więc nie występuje zjawisko korozji złącza. W celu uzyskania połączenia klejonego odpowiedniej jakości należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń producenta. Podstawową rolę odgrywa jakość przygotowania powierzchni łączonych. Mała chropowatość lub zabrudzenia zmniejszają siłę przylegania kleju do łączonych elementów i zniszczenie połączenia następuje poprzez ścięcie kleju od podłoża (zniszczenie adhezyjne). Dodatkowo łączone powierzchnie muszą być idealnie czyste (odtłuszczone), a grubość naniesionych warstw kleju możliwie najmniejsza. Optymalna grubość to

Politechnika Lubelska, Lublin 2008 5 0,05-0,2 mm. Gruba warstwa kleju obniża wytrzymałość połączenia, ponieważ jego zniszczenie następuje przez ścięcie samego kleju (zniszczenie kohezyjne). Projektując połączenia klejone należy pamiętać o tym, aby spoina poddana była wyłącznie działaniu naprężeń tnących. Obecność naprężeń normalnych powodujących rozrywania istotnie wpływa na zmniejszenie wytrzymałości połączenia. Rozkład naprężeń ścinających spoinę klejową nie jest równomierny, wynika to z faktu że sztywność łączonych elementów nie jest jednakowa. Największe wartości naprężenia stycznego występują na początku i końcu połączenia i maleją ku środkowi. W projektowaniu połączeń wprowadza się współczynnik spiętrzenia naprężeń, który opisuje wpływ długości połączenia, podatności łączonych elementów, grubości spoiny i stałych materiałowych. Szczegóły można znaleźć w podręcznikach z zakresu PKM np. [5]. W warunkach warsztatowych wystarczy przyjąć wzór przybliżony (4), w zależności od znaczenia połączenia korygując współczynnik bezpieczeństwa, a tym samym naprężenia dopuszczalne.

6 Politechnika Lubelska, Lublin 2008 Politechnika Lubelska, Wydział Mechaniczny Katedra Mechaniki Stosowanej Laboratorium Wytrzymałości Materiałów Imię i nazwisko Grupa Data wykonania Prowadzący Ocena Laboratorium Wytrzymałości Materiałów Ścinanie techniczne połączenie klejonego 1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest powtórzenie wiedzy z zakresu ścinania oraz doświadczalne określenie wytrzymałości połączeń klejonych. Dodatkowo sprawdzenie wpływu sposobu wykonania połączenia na jego wytrzymałość. 2. Opis stanowiska badawczego Badanie doświadczalne połączeń klejonych wykonywane jest na stanowisku badawczym składającym się ze zrywarki Z100 firmy Zwick oraz zestawu komputerowego. Dodatkowo do pomiarów próbki na stanowisku znajdują się przyrządy pomiarowe: suwmiarka oraz śruba mikrometryczna. Prowadzona będzie próba ścinania połączenia oraz rozrywania na specjalnie przygotowanych próbkach. 3. Przebieg ćwiczenia 1. Grupa studencka odrabiająca ćwiczenie jest zobligowana do przyniesienia dowolnego kleju uniwersalnego do łączenia stali, drobnego papieru ściernego i rękawiczek jednorazowych. 2. Dokonać pomiaru klejonych powierzchni. Należy pamiętać, aby powierzchnie spoin pracujących na rozrywania i ścinanie były jednakowe. 3. Zgodnie z zaleceniami prowadzącego przygotowujemy powierzchnię do klejenia, a następnie kleimy elementy. Zachowujemy BHP przy pracy. 4. Sklejone próbki mocujemy w uniwersalnej maszynie wytrzymałościowej i określamy wytrzymałość połączenia. 5. Metodą organoleptyczną sprawdzamy jakość połączenia i obecność wad np. niedoklejeń. 6. Po ćwiczeniu próbki należy oczyścić i oddać prowadzącemu.

Politechnika Lubelska, Lublin 2008 7 4. Opracowanie wyników i wykonanie sprawozdania 1) W celu określenia wytrzymałości połączeń klejonych należy: a) Narysować wykres rozciągania dla sklejonej próbki. b) Określić maksymalne naprężenia zrywające dla spoiny ścinanej i rozrywanej. Porównać wytrzymałości. c) Opisać rodzaj zniszczenia złącza. d) Porównać wyniki dla różnych klejów według wskazówek prowadzącego. 5. Zwymiarowany zarysy łączonych elementów 6. Wymiary powierzchni klejonych:

8 Politechnika Lubelska, Lublin 2008 7. Wyniki pomiarów i obliczeń: Lp Próbka 1 Próbka 2 Powierzchnia próbki. Siła zrywająca Tabela 1 Wytrzymałość na rozrywanie. [ ] [ ] [ ] 8. Wykres rozciągania dla próbek (1) i (2). 9. Wnioski i uwagi końcowe.