Karta (sylabus) modułu/przedmiotu MECHANIKA I BUDOWA MASZYN Studia pierwszego stopnia

Transkrypt

1 Karta (sylabus) modułu/przedmiotu MECHANIKA I BUDOWA MASZYN Studia pierwszego stopnia Przedmiot: Wytrzymałość Materiałów II Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy Kod przedmiotu: MBM 1 N _0 Rok: II Semestr: 4 Forma studiów: Studia niestacjonarne Rodzaj zajęć i liczba godzin w semestrze: 45 Wykład 9 Ćwiczenia 18 Laboratorium 18 Projekt - Liczba punktów ECTS: 5 Sposób zaliczenia: Egzamin Język wykładowy: Język polski C1 C C C4 Cel przedmiotu Przekazanie wiedzy z zakresu analizy i rozwiązywania prostych konstrukcji metodami energetycznymi. Przekazanie podstawowej wiedzy z zakresu rozwiązywania wybranych układów dwuwymiarowych. Przygotowanie studenta do samodzielnego rozwiązywania problemów obejmujących złożone przypadki wytrzymałości materiałów. Przekazanie wiedzy dotyczącej wybranych metod pomiarowych stosowanych w wytrzymałości materiałów. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji 1 Zna i potrafi stosować prawa mechaniki ogólnej. Zna i potrafi rozwiązywać proste przypadki wytrzymałości materiałów. Zna podstawy matematyki wyższej i fizyki. EK 1 EK EK EK4 Efekty kształcenia W zakresie wiedzy: opisuje siły wewnętrzne elementów konstrukcyjnych maszyn dla obciążeń złożonych formułuje zależności pomiędzy obciążeniem i geometrią konstrukcji, a naprężeniami w złożonych stanach obciążeń posługuje się metodami energetycznymi do rozwiązania prostych konstrukcji statycznie niewyznaczalnych zna podstawowe metody pomiarowe odkształceń i obciążeń elementów konstrukcyjnych

2 W zakresie umiejętności: EK5 potrafi dobierać wymiary przekrojów elementów konstrukcyjnych oraz określić przemieszczenia w złożonych przypadkach obciążeń EK6 analizuje otrzymane wyniki obliczeń wytrzymałościowych dla złożonych przypadków obciążeń EK7 potrafi korzystać z typowej aparatury laboratoryjnej stosowanej w wytrzymałości materiałów W zakresie kompetencji społecznych: EK8 pracuje samodzielnie rozwiązując przedstawiony problem EK9 potrafi pracować zespołowo w trakcie zajęć praktycznych przedmiotu Forma zajęć wykłady Wprowadzenie do metod energetycznych. Podstawowe pojęcia W1 i twierdzenia. Twierdzenia o wzajemności prac Bettiego i wzajemności przemieszczeń Maxwella. Metody energetyczne dla układów statycznie wyznaczalnych. Twierdzenia W Castigliano. Metoda siły dodatkowej. Uproszczenie Wereszczagina w obliczeniach całek Mohr a. Metody energetyczne dla układów statycznie niewyznaczalnych. Metoda W Maxwell a-mohr a. Twierdzenie Menabrei. Zasada symetrii oraz antysymetrii. W4 Rozwiązywanie belek wieloprzęsłowych metoda trzech momentów. W5 Wytrzymałość złożona. Hipotezy wytężeniowe. W6 Powłoki cienkościenne w stanie błonowym. Równanie Laplace a. Obliczenia typowych zbiorników cienkościennych. W7 Rura grubościenna. Zadanie Lamego. W8 Zginanie płyt cienkich. Walcowe zginanie płyt. W9 Płyty kołowe. Forma zajęć ćwiczenia ĆW1 Energia potencjalna sprężystości układów liniowo-sprężystych. Twierdzenie Castigliano przykłady. ĆW Metody energetyczne dla układów statycznie wyznaczalnych- przykłady. ĆW Metoda sił przykłady. ĆW4 Przykłady z wytrzymałości złożonej. ĆW5 Metoda trzech momentów. ĆW6 Obliczenia wytrzymałościowe zbiorników cienkościennych. ĆW7 Zadanie Lamego przykłady. ĆW8 Rozwiązywanie płyt cienkościennych. ĆW9 Kolokwium. Forma zajęć laboratoria L1 Zajęcia wprowadzające: szkolenie BHP oraz organizacja zajęć w laboratorium. Statyczna próba rozciągania metali. Udarowa próba zginania. L Badanie stanu odkształceń i naprężeń w belce przy czystym zginaniu.

3 L L4 L5 L6 L7 L8 L9 Wyznaczanie modułu sprężystości G w rurze skręcanej. Badania rozkładu naprężeń w przekroju poprzecznym mimośrodowo rozciąganego pręta. Wyznaczanie linii ugięcia belki z zastosowaniem twierdzenia o wzajemności przemieszczeń. Dynamometr pierścieniowy. Badania elastooptyczne. Badania wytrzymałości zmęczeniowej materiałów. Wytrzymałość połączeń klejonych. Metody dydaktyczne 1 Wykład problemowy z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Ćwiczenia rachunkowe: rozwiązywanie zadań przez studentów pod kontrolą prowadzącego. Laboratorium: metoda praktyczna oparta na obserwacji i pomiarze, pokazy, metoda aktywizująca związana z praktycznym działaniem studentów. Obciążenie pracą studenta Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z wykładowcą, w tym: 47 Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane w formie zajęć dydaktycznych łączna liczba 45 godzin w semestrze Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane w formie np. konsultacji w odniesieniu łączna liczba godzin w semestrze Praca własna studenta, w tym: 78 Przygotowanie się do zajęć łączna liczba godzin w semestrze 49 Przygotowanie się do laboratorium łączna liczba godzin w semestrze 9 Łączny czas pracy studenta 15 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu: 5 Liczba punktów ECTS w ramach zajęć o charakterze praktycznym (ćwiczenia, laboratoria, projekty) Literatura podstawowa 1 Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów, Warszawa, PWN, 004. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Zadania z wytrzymałości materiałów. Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 000. Instrukcje do ćwiczeń dostępne w laboratorium. Literatura uzupełniająca Komorzycki C., Teter A.: Podstawy statyki i wytrzymałości materiałów. Wydawnictwo Politechniki 1 Lubelskiej, Lublin, 000. Banasiak M., Grossman K, Trombski M.: Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów. PWN, Warszawa, 1998.

4 Sobiesiak, K. Szabelski K. (pod red.): Laboratorium wytrzymałości materiałów. Wydawnic-twa Uczelniane Politechniki Lubelskiej, Lublin Macierz efektów kształcenia Efekt kształcenia Odniesienie danego efektu kształcenia do efektów zdefiniowanych dla całego programu (PEK) Cele przedmiotu EK 1 MBM1A_W05++ C, C EK MBM1A_W05++ C, C EK MBM1A_U05++ C1 EK4 MBM1A_W08++ C4 EK5 MBM1A_U09++ C1 EK6 MBM1A_U09++ C, C Treści programowe W1, W, W, W4, W5, W6, W7,W8,W9, ĆW1, ĆW, ĆW, ĆW4, ĆW9, L4, L7, W1, W, W, W4, W5, W6, W7,W8,W9, ĆW1, ĆW, ĆW, ĆW4, ĆW9, L4, L7, W1, W, W, W4, ĆW1, ĆW, ĆW, ĆW4, ĆW5, L5, L1, L, L, ĆW1, ĆW, ĆW, ĆW4, ĆW9 ĆW1, ĆW, ĆW, ĆW4, ĆW9, L1, L, Metody dydaktyczne 1,, 1,, 1,, Metody oceny O1, O, O O1, O, O O1, O, O O O, O, O

5 EK7 MBM1A_U19++ C4 EK8 MBM1A_K04++ C Ek9 MBM1A_K0++ C4 L, L4, L5, L6, L7, L8, L9 L1, L, L, ĆW1, ĆW, ĆW, ĆW4, ĆW9 L1, L, L, O O O Metody i kryteria oceny Symbol metody Opis metody oceny Próg zaliczeniowy oceny O1 Zaliczenie pisemne z ćwiczeń 50% O Egzamin pisemny 50% O Sprawozdania z wykonanych doświadczeń laboratoryjnych 100% Autor programu: Adres Jednostka organizacyjna: Dr hab. inż. Andrzej Teter, prof. PL a.teter@pollub.pl Katedra Mechaniki Stosowanej, Wydział Mechaniczny PL