Załącznik Nr 1.11 pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Metodyka nauczania języka polskiego dzieci polskich za granicą Kod przedmiotu 05.76/s,1,MUIV Wydział Instytut/Katedra Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Filologia polska Specjalność/specjalizacja Nauczanie języka polskiego jako obcego Poziom kształcenia Studia drugiego stopnia Profil Ogólnoakademicki Forma studiów Stacjonarne Rok/semestr II 4 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu dr hab. Agnieszka Rypel, prof. UKW Liczba godzin dydaktycznych 15 w., 15 lab. i formy zajęć Liczba punktów ECTS 5 Rygory zaliczenia Zaliczenie, zaliczenie z oceną przedmiotu Specjalnościowy Język wykładowy Język polski Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Język polski poza granicami kraju, metodyka nauczania kultury polskiej, metodyka nauczania języka polskiego jako obcego, metodyka nauczania języka polskiego jako obcego, wiadomości z zakresu literatury i kultury polskiej, nauki o języku. Efekty kształcenia Efekty kierunkowe Wiedza K_W08 studentprezentuje pogłębione wiadomości, terminy i zaawansowane metody związane z analizą, wartościowaniem, problematyzowaniem i interpretacją literaturoznawczą oraz krytycznoliteracką, różnymi tekstami kultury, zwłaszcza komunikatami językowymi, artystycznymi i nieartystycznymi w różnych formach komunikacji społeczno-medialnej. Efekty przedmiotowe W01 student wykazuje się wiedzą na temat typologii różnorodnych kompetencji komunikacyjnych w tym także socjokulturowych oraz wymienia kryteria doboru treści kulturowych w kształceniu dzieci polskich za granicą.
K_W09 student opisuje elementy pogłębionej wiedzy z zakresu historii Polski oraz wyjaśnia jej znaczenie w rozwoju języka i literatury polskiej oraz innych faktów kultury. K_U02 studentposługuje się uszczegółowioną terminologią, dobiera i stosuje odpowiednie metody, narzędzia badawcze oraz opracowuje i prezentuje wyniki pozwalające na rozwiązywanie złożonych problemów w zakresie językoznawstwa, literaturoznawstwa, kultury, edytorstwa. K_U10 student stosuje różnorodne sposoby opisu, promocji i integracji kultury, literatury, języka w instytucjach kultury oraz wykorzystuje bogate narzędzia porozumiewania się w zakresie nauk humanistycznych w celu komunikowania się ze specjalistami z różnych dziedzin. K_U11 studentsamodzielnie formułuje i/lub twórczo wykorzystuje teksty (mówione i pisane) w różnych gatunkach/konwencjach/stylach funkcjonalnych polszczyzny z uwzględnieniem oryginalnych środków językowych i stylistycznych uzależnionych od parametrów pragmatycznych (szczególnie od sytuacji komunikacyjnej). K_K01 studentrozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, inspiruje i organizuje proces uczenia się innych. K_K04 studentidentyfikuje i rozstrzyga problemy związane z własną aktywnością zawodową w wybranej sferze działalności typowej dla danej specjalności. K_K05 student dostrzega znaczenie i potrzebę zachowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy oraz uwzględnia je we własnej praktyce zawodowej (w wybranej sferze działalności typowej dla danej specjlaności). W02wymienia treści z zakresu kultury i historii Polski uznane za najistotniejsze dla kształtowania tożsamości narodowej młodych Polaków mieszkających za granicą oraz wskazuje sposoby i różnorodność kształtowania się poszczególnych typów tożsamości dzieci polskich za granica. Umiejętności K01 student wykorzystuje wiedzę i poszczególne metodologie z zakresu językoznawstwa, literaturoznawstwa i kulturoznawstwa do określenia specyfiki procesu glottodydaktycznego oraz posługiwania się w praktyce metodami właściwymi podejściu komunikacyjnemu. K03 student organizuje różnorodne formy działań służące zintegrowanemu, całościowemu postrzeganiu przez uczących się kultury polskiej, w tym wiedzy o Polsce, kulturze wysokiej, kultury dnia codziennego oraz etykiety językowej. K04 student wykorzystuje różnorodne teksty do wprowadzania i ćwiczenia poszczególnych sprawności językowych, komunikacyjnych oraz kulturowych, zarówno w mówionej, jak i pisanej odmianie języka polskiego. kompetencje społeczne K01 studentpełniąc funkcję nauczyciela języka polskiego, opracowuje programy, analizuje i wykorzystuje podręczniki, przygotowuje scenariusze lekcji. K02 studentsamodzielnie projektuje ścieżkę swojego doskonalenia zawodowego, współpracuje z organizacjami wspierającymi dokształcanie nauczycieli JPJO. K03 student uwzględnia polskie i europejskie dziedzictwo kulturowe w projektowaniu i prowadzeniu zajęć dla dzieci polskich mieszkających za granicą.... podpis prowadzącego/koordynatora przedmiotu
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Rok akademicki: (2015/2016) Semestr: (zimowy/letni) Nazwa przedmiotu Metodyka nauczania języka polskiego jako obcego Wydział Instytut/Katedra Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Filologia polska Specjalność/specjalizacja Nauczanie języka polskiego jako obcego Opisywana forma zajęć w. Liczba godzin dydaktycznych 15 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia dr hab. Agnieszka Rypel, prof. UKW Treści programowe realizowane podczas zajęć 1-2. Tradycje nauczania polonijnego. 3-4.Typy placówek zajmujących się kształceniem dzieci polskich za granicą. 5. Dokumenty i rozporządzenia MEN oraz MNiSW dotyczące kształcenia dzieci polskich za granicą oraz możliwości kontynuowania nauki w kraju. 6-7. Kształtowanie się tożsamości narodowej dzieci polskich mieszkających poza granicami kraju w zależności od różnych kryteriów związanych z typem oraz okresem emigracji, a także warunkami społecznymi i rodzinnymi uczących się). 8. Podstawa programowa dla dzieci polskich uczących się za granicą (porównanie z podstawą nauczania języka polskiego w polskich szkołach oraz z systemem ESKOJ). 9. Typy programów nauczania języka polskiego za granicą z uwzględnieniem programów autorskich. 10. Nauczanie autonomiczne uwzględniające potrzeby poszczególnych grup uczniów w różnych krajach oraz różnych systemach edukacyjnych krajów przyjmujących. 11-12. Problemy edukacyjne związane z bilingwizmem i interferencjami między językiem pierwszym, drugim i domowym. 13. Problemy interferencji kulturowych. 14-15. Środki dydaktyczne wykorzystywane do nauczania języka polskiego jako obcego. 13. Podręcznik jako podstawowy środek dydaktyczny w procesie glottodydaktycznym. 14. Materiały autentyczne a preparowane. 15. Wykorzystanie współczesnych mediów elektronicznych w nauczani. Metody dydaktyczne Metody i kryteria oceniania Rygor zaliczenia Literatura podstawowa Wykład, wykład konwersatoryjny, rozmowa kierowana, prezentacja multimedialna. Frekwencja na zajęciach, zaangażowanie oraz aktywny udział w wykładach konwersatoryjnych. Zaliczenie bez oceny Aleksandrowicz-Pędzich L., Międzykulturowość na lekcjach języków obcych. Arabski J., Przyswajanie języka obcego i pamięć werbalna, Katowice 1997. Dziewierzyńska E., Sposoby optymalizacji przyswajania materiału leksykalnego w procesie nauczania języka obcego, Rzeszów 2012. Grzyś M., Zagadnienia kulturowe i kulturotwórcze w nauczaniu języków obcych, Siedlce 2003. Janowska I., Podejście zadaniowe do nauczania i uczenia się języków obcych na przykładzie języka polskiego jako obcego, Kraków 2011. Komorowska H., Metodyka nauczania języków obcych, Warszawa 2003. Komorowska H., Sukces i niepowodzenia w nauce języka obcego,
Warszawa 1987. Lewandowski J., Nauczanie języka polskiego cudzoziemców w Polsce monografia glottodydaktyczna, warszawa 1985. Marton W., Nowe horyzonty nauczania języków obcych, Warszawa 1972. Metodyka nauczania języka polskiego jako obcego, red. J. Lewandowski Nauczanie języka obcego a specyficzne potrzeby uczących się: o kompetencjach motywowania i strategiach, red. J. Knieja, S. Piotrowski, Lublin 2011. Siek-Piskozub T., Gry i zabawy w nauczaniu języków obcych, Warszawa 1997. Wójcik T., Aspekty procesu glottodydaktycznego, Warszawa 1982. Literatura uzupełniająca Jakóbczyk S., Porównywanie w glottodydaktyce, Poznań 1991. Komorowska H., Metody badań empirycznych w glottodydaktyce, Warszawa 1982. Perspektywy glottodydaktyki i językoznawstwa, red. K. Myczko, B. Skowronek, W. Zabrocki, Poznań 2008. Problemy komunikacji międzykulturowej: lingwistyka, translatoryka, glottodydaktyka, red. B. Z. Kielar, Warszawa 2000. Ronowicz E.A., Kierunki w metodyce nauczania języków obcych: przegląd historyczny, Warszawa 1982. Wilczyńska W., Michońska-Stadnik, Metodologia badań w glottodydaktyce. Wprowadzenie, Warszawa 2010. Rypel A., Polska tożsamość narodowa czy etniczna? rozważania na temat podstawy programowej dla uczniów polskich uczących się za granicą, [w:] Język wielokulturowość tożsamość, red. M. Pająkowska-Kensik, A. Paluszak-Bronka, K. Kołatka, Bydgoszcz 2013. podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Rok akademicki: (2015/2016) Semestr: (zimowy/letni) Nazwa przedmiotu Metodyka nauczania języka polskiego jako obcego Wydział Instytut/Katedra Instytut Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Kierunek Specjalność/specjalizacja Nauczanie języka polskiego jako obcego Opisywana forma zajęć Ćw. Liczba godzin dydaktycznych 15 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia dr hab. Agnieszka Rypel, prof. UKW
Treści programowe realizowane podczas zajęć 1. Rodzaje podręczników (tradycyjnych oraz elektronicznych) wykorzystywanych w nauczaniu języka polskiego dzieci polskich za granicą. 2. Treści kulturowe w podręcznikach dla dzieci polskich uczących się za granic (etykieta językowa, wiedza o Polsce, kultura wysoka, kultura dnia codziennego). 3-4. Metody nauczania literatury i kultury. 5-6. Wprowadzanie słownictwa i frazeologii. 7-8. Nauczanie fleksji i składni polskiej. 9. Słowotwórstwo w NJPJO. 10. Kształcenie odmiany pisanej języka polskiego. 11. Kształcenie kompetencji ortograficznej. 12. Kształcenie kompetencji komunikacyjnej. 13. Projektowanie zajęć dydaktycznych. 14. Tworzenie planów i scenariuszy zajęć. 15. Ewaluacja scenariuszy zajęć. Metody dydaktyczne Metody i kryteria oceniania Rygor zaliczenia Literatura podstawowa dyskusja, pogadanka, przekład intersemiotyczny, burza mózgów, krytyczna ocena i analiza, analiza i twórcze wykorzystania wzorów, analiza porównawcza, metoda problemowa, techniki dramy, gry dydaktyczne, ćwiczenia praktyczne (np.pisanie scenariuszy, wykonywanie pomocy dydaktycznych itp.), prezentacje multimedialne ocena bardzo dobra student umiejętnie dostrzega różnice w sposobie przedstawiania treści językowo-kulturowych w poszczególnych podręcznikach do nauczania dzieci polskich za granicą, objaśnia i stosuje w scenariuszach zajęć oraz działaniach dydaktycznych zróżnicowane metody dydaktyczne, wyczerpująco objaśnia sposoby wprowadzania słownictwa, fleksji, składni oraz kształcenia kompetencji komunikacyjnych w odmianie oraz mówionej pisanej, właściwie planuje zajęcia dydaktyczne w zróżnicowanych grupach. ocena dobra student właściwie dostrzega większość różnic w sposobie przedstawiania treści językowo-kulturowych w poszczególnych podręcznikach do nauczania dzieci polskich za granicą, objaśnia i stosuje w scenariuszach zajęć oraz działaniach dydaktycznych większość z zalecanych metody dydaktycznych, właściwie objaśnia większość sposobów wprowadzania słownictwa, fleksji, składni oraz kształcenia kompetencji komunikacyjnych w odmianie oraz mówionej pisanej, na ogół odpowiednio planuje zajęcia dydaktyczne w zróżnicowanych grupach. ocena dostateczna student dostrzega niektóre różnice w sposobie przedstawiania treści językowo-kulturowych w poszczególnych podręcznikach do nauczania dzieci polskich za granicą, objaśnia i stosuje w scenariuszach zajęć oraz działaniach dydaktycznych właściwe, lecz mało zróżnicowane metody dydaktyczne, ogólnie objaśnia sposoby wprowadzania słownictwa, fleksji, składni oraz kształcenia kompetencji komunikacyjnych w odmianie oraz mówionej pisanej, na ogół właściwie planuje zajęcia dydaktyczne w zróżnicowanych grupach. Zaliczenie z oceną Janowska I, Planowanie lekcji języka obcego. Podręcznik i poradnik dla nauczycieli języków obcych, Kraków 2010. Janowska I., Podejście zadaniowe do nauczania i uczenia się języków obcych. Na przykładzie języka polskiego jako obcego, Kraków 2011.
Literatura uzupełniająca Kowalska M., O biznesie po polsku. Wprowadzenie do języka biznesu. Podręcznik do nauki języka polskiego (B1, B2), 2013. Kurzowa Z., Ilustrowany słownik podstawowy języka polskiego wraz z indeksem pojęciowym wyrazów i ich znaczeń, Kraków 2011. Machowska J., Gramatyka? Dlaczego nie?! Ćwiczenia gramatyczne dla poziomu A1, 2013. Mędak S., Liczebnikteż się liczy. Gramatyka liczebnika zćwiczeniami, Kraków, 2013. Mędak S., Słownik form koniugacyjnych czasownikówpolskich, Kraków, 2013. Mędak S., Słownik odmiany rzeczowników polskich, Kraków 2011. Pyzik J., Przygoda z gramatyką. Fleksja i słowotwórstwo imion. Ćwiczenia funkcjonalno-gramatyczne dla cudzoziemców (B2, C1), Kraków 2013. Rabiej A., H. Marczyńska, B. Zaręba, 40 koncepcji dobrychlekcji, Kraków 2011. Ruszer A., Oswoić tekst. Podręcznik kompozycji i redakcji tekstów użytkowych dla poziomu B2 i C1, Kraków 2013. Seretny A, A co to takiego? Obrazkowy słownik językapolskiego (A1, A2), Kraków 2013. Seretny A, E. Lipińska,ABC metodyki nauczania języka polskiego jako obcego, Kraków 2005. Zgółkowa H., Słownik minimum języka polskiego, 2012. Drwal-Straszakowa K, W. Martyniuk,Powiedz to po polsku / Sayit the PolishWay. Ćwiczenia rozwijające sprawność rozumienia ze słuchu, Kraków 2011. Gałyga D., Jak to łatwo powiedzieć... Ćwiczenia komunikacyjne dla początkujących A1, A2 (wersja polska), Kraków 2011. Garncarek P., Czas na czasownik (B2), Kraków 2011. Gębal P., Od słowa do słowa toczy się rozmowa. Repetytorium leksykalne z języka polskiego jako obcego dla poziomów B1 i B2, Kraków 2012. Lipińska E., Księżyc w butonierce. Ćwiczenia dla cudzoziemców doskonalące sprawność rozumienia ze słuchu na podstawie tekstów Andrzeja Sikorowskiego (B2, C1, C2), Kraków 2010. Lipińska E., Nie ma róży bez kolców. Ćwiczenia ortograficzne dla cudzoziemców (B1, B2),Kraków 2012. Machowska J., Gramatyka? Ależ tak! Ćwiczenia gramatyczne dla poziomu A2, Kraków 2011. Mędak S., Co z czym? Ćwiczenia składniowe z języka polskiego dla obcokrajowców (B2, C1), Kraków 2005. Mędak S., Praktyczny słownik łączliwości składniowej czasowników polskich, Kraków 2011. Miodunka W., (red.), Nowa generacja w glottodydaktycepolonistycznej, Kraków 2009. Pięcińska A., Co raz wejdzie do głowy - już z niej nie wyleci. Czyli frazeologia prosta i przyjemna, Kraków 2006. Pyzik J., Iść czy jechać. Ćwiczenia gramatyczno-semantyczne z czasownikami ruchu (B2, C1), Kraków 2011. Szelc-Mays M., Coś wam powiem. Ćwiczenia komunikacyjne B1, B2 (wersja polska), Kraków 2011. Szelc-Mays M., E. Rybicka, Słowa i słówka. Podręcznik do nauki języka polskiego. Słownictwo i gramatyka dla początkujących (A1, A2), Kraków 2006. Szelc-Mays M., Nowe słowa, stare rzeczy, Kraków 2012. Gałyga D., Ach, ten język polski. Ćwiczenia komunikacyjne dla początkujących (wersja z komentarzem angielskim) (A1, A2), Kraków 2005. Szelc-Mays M., Tańce malowane. Podręcznik dla dzieci w wieku
przedszkolnym i wczesnoszkolnym, Kraków 2004. Seretny, E. Lipińska, Z zagadnień dydaktyki języka polskiego jako obcego, Kraków 2006. Lipińska E., Lektury podręczne, Kraków 2013.... podpis prowadzącego daną formę zajęć... podpis koordynatora przedmiotu CZĘŚĆ B (opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia) Opis sposobu realizowania i sprawdzania efektów kształcenia dla przedmiotu z odniesieniem do form zajęć i sprawdzianów Efekty kształcenia a forma zajęć Metody oceniania efektów kształcenia Efekty kształcenia dla ** kierunku K_W08, K_W09 K_U02,, K_10, K_11 K_K01, K_04, K_K05 Przedmiotu Forma zajęć Metody oceniania*** Efekty kształcenia dla przedmiotu W01, W02 Kolokwium W01, W02 U01, U02, U03 prace domowe K02, K03 K01, K02, K03 projekt, scenariusz U01, K01, K02, U02, U03, podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu