Instalacje i urządzenia gazowe. Wykład 2, 3. Warunki techniczne

Instalacje i urządzenia gazowe Wykład 2, 3 Warunki techniczne

Podstawowe pojęcia, terminy SIEĆ GAZOWA Gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi i tłoczniami gazu, połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do sprzedawcy. Sieć gazowa kończy się kurkiem głównym, który jest ostatnim jej elementem. INSTALACJA GAZOWA Urządzenia gazowe z układami połączeń między nimi, zasilane z sieci gazowej, znajdujące się na terenie i w obiekcie odbiorcy.

Podstawowe pojęcia, terminy SIEĆ PRZESYŁOWA Sieć gazowa służąca do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych o ciśnieniu wyższym niż 0,5 MPa. SIEĆ ROZDZIELCZA Sieć gazowa służąca do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych o ciśnieniu nie wyższym niż 0,5 MPa. GAZOCIĄG TRANZYTOWY Gazociąg magistralny przechodzący przez dany kraj bez odstępowania temu krajowi części transportowanego gazu.

Podstawowe pojęcia, terminy PRZYŁĄCZE GAZOWE Ostatni odcinek sieci gazowej od gazociągu zasilającego do kurka głównego wraz z zabezpieczeniem włącznie, służący do przyłączania instalacji gazowej znajdującej się na terenie i w obiekcie odbiorcy. Jeżeli zachodzi konieczność obniżenia ciśnienia gazu przed wprowadzeniem go przewodem do budynku wraz z kurkiem głównym lokalizuje się punkt redukcyjny. PUNKT REDUKCYJNY urządzenie służące do zmniejszenia i stabilizacji ciśnienia gazu, czyli reduktor z wyposażeniem umożliwiającym jego bezpieczną i prawidłową pracę.

Podstawowe pojęcia, terminy PUNKT REDUKCYJNY urządzenie służące do zmniejszenia i stabilizacji ciśnienia gazu, czyli reduktor z wyposażeniem umożliwiającym jego bezpieczną i prawidłową pracę. UKŁAD POMIAROWY Gazomierze i inne urządzenia pomiarowe lub rozliczeniowo-pomiarowe, a także układy połączeń między nimi, służące do pomiaru ilości paliw gazowych i dokonywania rozliczeń.

Podstawowe pojęcia, terminy GAZOMIERZ Urządzenie do automatycznego pomiaru ilości przepływającego gazu. ODBIORCA Każdy, kto otrzymuje lub pobiera paliwa gazowe na podstawie umowy ze sprzedawcą. METR SZEŚCIENNY NORMALNY (M3) Jednostka rozliczeniowa, oznaczająca ilość suchego gazu zawartą w objętości 1 m3 przy ciśnieniu 101,325 kpa i temperaturze 0 C.

Sieć, przyłącze, instalacja

Sposoby zasilania odbiorników paliwa gazowego

Przyłącze gazowe

Przyłącze gazowe i instalacja wewnętrzna

Ogólny schemat instalacji gazowej Wentylacja

Elementy składowe instalacji gazowej

Elementy składowe instalacji gazowej Instalacją gazową jest układ przewodów gazowych za kurkiem głównym, spełniający określone wymagania szczelności, prowadzony na zewnątrz lub wewnątrz budynku wraz z armaturą, kształtkami i innym wyposażeniem, a także urządzeniami do pomiaru zużycia gazu, urządzeniami gazowymi oraz przewodami spalinowymi lub powietrzno-spalinowymi, jeżeli są one elementem wyposażenia urządzeń gazowych.

Elementy składowe instalacji gazowej Wentylacja Wentylacja

Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (wraz z późniejszymi zmianami) 159. 1. Instalacja gazowa budynku zasilanego z sieci gazowej powinna mieć zainstalowany na przyłączu kurek główny, umożliwiający odcięcie dopływu gazu. 2. Kurek główny powinien być zainstalowany na zewnątrz budynku w wentylowanej szafce co najmniej z materiału trudnozapalnego przy ścianie, we wnęce ściennej lub w odległości nieprzekraczającej 10 m od zasilanego budynku, w miejscu łatwo dostępnym i zabezpieczonym przed wpływami atmosferycznymi, uszkodzeniami mechanicznymi i dostępem osób niepowołanych. 3. W zabudowie jednorodzinnej, zagrodowej i rekreacji indywidualnej dopuszcza się instalowanie kurka głównego w odległości większej niż 10 m od zasilanego budynku, w wentylowanej szafce, usytuowanej w linii ogrodzenia od ulicy lub ogólnego ciągu pieszego z dostępem do niej od strony zewnętrznej działki budowlanej. 4. W budynkach o charakterze monumentalnym dopuszcza się instalowanie kurków głównych w miejscach łatwo dostępnych z zewnątrz, niebędących pomieszczeniami, np. w podcieniach, prześwitach, bramach, w odległości nie większej niż 2 m od lica zewnętrznego budynku. 5. Odległość kurka głównego, montowanego przy ścianie lub we wnęce ściany budynku, od poziomu terenu oraz najbliższej krawędzi okna, drzwi lub innego otworu w budynku powinna wynosić co najmniej 0,5 m.

Warunki techniczne lokalizacji i wykonania przyłączy gazowych gazociąg doprowadzony do zewnętrznej ściany budynku mieszkalnego, zamieszkania zbiorowego, użyteczności publicznej i rekreacji indywidualnej może mieć ciśnienie nie większe niż 0,5 MPa, a do ścian zewnętrznych pozostałych budynków nie większe niż1,6 MPa, na przyłączu musi być zainstalowany kurek główny, kurek główny powinien być zainstalowany na zewnątrz budynku w wentylowanej szafce przy ścianie, we wnęce ściennej lub w odległości nie przekraczającej 5 m od budynku (odległość tę można zwiększyć w budownictwie jednorodzinnym i zagrodowym do 10 m), kurek główny lokalizowany powinien być w miejscu łatwo dostępnym, odległość kurka głównego od poziomu terenu, najbliższej krawędzi okien, drzwi lub innego otworu wynosić musi minimum 0,5 m; w przypadku, gdy instalowany jest punkt redukcyjny wraz z kurkiem głównym odległość pozioma wzrasta do 1,0 m, miejsce instalowania kurka głównego musi być oznakowane,

Warunki techniczne lokalizacji i wykonania przyłączy gazowych w przypadku zasilania instalacji gazowej z sieci o ciśnieniu powyżej 500 kpa za urządzeniami redukcyjnymi należy zainstalować kurek odcinający pełniący funkcję kurka głównego, urządzenia redukcyjne mogą być instalowane wyłącznie na zewnątrz budynku, minimalne średnice przyłączy gazowych to: 40 mm do niskiego ciśnienia, 20 mm do średniego ciśnienia budynków jednorodzinnych i zagrodowych, 25 mm do 2 budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, 25 mm do przyłączy o długości powyżej 50 m. w miejscu, w którym rura przewodowa przyłącza wychodzi ponad ziemię należy zamontować stalowa rurę ochronną, jeżeli przyłącze wykonane jest z PE można w odległości poziomej nie mniejszej niż 1,0 m zainstalować kształtkę przejściowa, umożliwiającą przejście PE na stal, jeżeli przyłącze wykonane jest z PE i dochodzi do kurka głównego należy w odległości poziomej nie mniejszej niż 1,5 m zainstalować rurę osłonową ze stali i doprowadzić ją do kurka głównego, przykrycie przyłącza gazowego to minimum 60 cm.

Przyłącza gazowe - rozwiązania dla budynków wielorodzinnych

Przyłącze gazowe - jedno podłączenie do dwóch budynków

Przyłącza gazowe - rozwiązania dla budynków jednorodzinnych

Przyłącza gazowe - rozwiązania dla budynków wielorodzinnych

Przyłącza gazowe - kotłownie o mocy powyżej 60kW

Przyłącze gazowe

Przyłącze gazowe Przejście z rury stalowej na PE wykonane od góry. Ozn.1-1,2 - króciec kołnierzowy stalowy, 3-kolano hamburskie, 4-połączenie adaptacyjne stal/pe, 5-sieć gazowa stalowa

Przyłącze gazowe Może być realizowane dwojako w zależności od średnicy przyłącza. Przy średnicach nie przekraczających 63 mm stosuje sie trójniki siodłowe z nawiertką. Połączenie z rurą przyłącza wykonywane jest za pośrednictwem mufy elektrooporowej. Przy średnicach >63mm wykorzystywane są trójniki elektrooporowe lub siodła z połączeniem kołnierzowym.

Przyłącze gazowe - podłączenie do budynku

Przyłącze gazowe - profil przyłącza gazowego

Kurek główny - lokalizacja 10-60m3/h >60m3/h

Kurek główny - lokalizacja budynki monumentalne i zabytkowe

Kurek główny - lokalizacja

Kurek główny - lokalizacja Przykłady instalowania reduktorów, kurków głównych i gazomierzy Przykłady instalowania reduktorów i gazomierzy w jednej obudowie z kurkiem głównym

Technologia wykonywania instalacji gazowych Do wykonywania instalacji gazowych stosuje się: rury stalowe: - czarne ze szwem przewodowe: odmiana lekka lub średnia, - precyzyjne bez szwu, rury miedziane twarde. Przyłącze z PE łączymy z instalacją stalową przy użyciu łącznika gwintowanego przejściowego PE-stal.

Technologia wykonywania instalacji gazowych Informacje i wytyczne związane z materiałami i podstawowymi elementami wyposażenia instalacji gazowych zawarte są w normach: PN-EN 1775 Dostawa gazu. Przewody gazowe dla budynków- Maksymalne ciśnienie robocze 5bar. Zalecenia funkcjonalne, PN-EN 10208-1 Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o klasie wymagań A, PN-EN 10208-2 Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o klasie wymagań B, PN-EN 331 Kurki kulowe i kurki stożkowe z zamkniętym dnem, sterowane ręcznie, przeznaczone do instalacji gazowych budynków PN-74/H 74200. Rury stalowe ze szwem, gwintowane PN-79/H-74244. Rury stalowe czarne ze szwem wzdłużnym przewodowe i konstrukcyjne. PN-91/H-74240. Rury stalowe bez szwu ciągnione na zimno PN-76/H 74392. Łączniki z żeliwa ciągliwego PN-EN 1057: 1999 Miedź i stopy miedzi. Rury miedziane okrągłe bez szwu do wody i gazu stosowane w instalacjach sanitarnych i gazowych. PN-EN 1254:2002 Miedź i stopy miedzi - Łączniki instalacyjne.

Technologia wykonywania instalacji gazowych rodzaj stosowanego materiału Rodzaje materiału z jakiego winny być wykonane przewody instalacji gazowych w budynkach i przed budynkami Dopuszczalność stosowania przewodów gazowych z miedzi w budownictwie mieszkaniowym

Materiały instalacyjne stal

Materiały instalacyjne stal Stal: jest wytrzymała na rozciąganie, zginanie i ściskanie, można stosować tam, gdzie rury narażone są na obciążenia mechaniczne, jest materiałem szczelnym przez rury stalowe nie przenikają gazy z otoczenia zewnętrznego (np. tlen), jest też odporna na oddziaływanie promieni UV, wykazuje najmniejszą spośród dostępnych materiałów instalacyjnych rozszerzalność temperaturową. Dlatego kompensacja przewodów stalowych jest najmniej kłopotliwa wystarczy przewidzieć pewien luz na pracę rur, jest metalem podatnym na korozję, dlatego po wykonaniu prób szczelności należy ją zabezpieczyć poprzez pokrycie jej odpowiednimi farbami (podkładową i nawierzchniową).

Materiały instalacyjne stal Stal zastosowanie: w instalacji zewnętrznej (wtedy instalacja musi być łączone przez spawanie), w instalacji wewnętrznej dodatkowo może być też łączone za pomocą łączników gwintowanych z żeliwa białego. Łączniki te trzeba uszczelnić taśmami teflonowymi lub pastami uszczelniającymi (po wykonaniu próby szczelności rur), nie może być prowadzona przez pomieszczenia mieszkalne, można ją prowadzić przez jedną kondygnację garażu (pierwszą pod kondygnacją nadziemną), ale trzeba je dodatkowo zabezpieczyć mechanicznie, można prowadzić w bruzdach ściennych, które mogą być wypełnione łatwousuwalną masą tynkarską, która nie powoduje korozji.

Technologia wykonywania instalacji gazowych stal W przypadku wykonywania instalacji z rur stalowych do wyboru mamy połączenia: rozłączne gwintowane, nierozłączne spawane. zalety: niski koszt, szczelność, wytrzymałość. Wytrzymałość spoin wynosi na ogół 90% mechanicznej wytrzymałości rur. Najlepsza metoda, ze względu na bezpieczeństwo użytkowników, to wykonanie instalacji spawanej z ograniczeniem stosowania połączeń gwintowanych tylko do łączenia urządzeń gazowych i armatury gazowej. Miejsca połączeń gwintowanych trzeba uszczelnić taśmą teflonową lub pastą uszczelniającą.

Elementy stalowych instalacji gazowych

Materiały instalacyjne - miedź

Technologia wykonywania instalacji gazowych - miedź Miedź: otrzymywana elektrolitycznie, twarda o zwiększonej grubości ścianki (o oznaczeniu Cu-DHP - miedź odtleniana fosforem), podatna na obróbkę plastyczną z jednoczesną wysoką wytrzymałością na rozciąganie, względnie duża rozszerzalność pod wpływem temperatury. Współczynnik rozszerzalności liniowej wynosi 0,0166 mm/mk, co oznacza, że przykładowo odcinek o długości 1 m wydłuża się o ok. 1,3 mm pod wpływem zmiany temperatury o 80 C, jest materiałem szczelnym nie przenikają przez nią gazy (własność tę nazywa się szczelnością dyfuzyjną), promieniowanie UV ani mikrozanieczyszczenia obecne w powietrzu, jest niepalna i nie zawiera związków chloru w przypadku pożaru nie emituje szkodliwych substancji,

Technologia wykonywania instalacji gazowych - miedź Miedź zastosowanie: rury miedziane można prowadzić przez pomieszczenia mieszkalne, (nie można tego robić w przypadku rur stalowych). nie można prowadzić podtynkowo, nie mogą być wykorzystane w instalacji zewnętrznej!, nie jest podatna na korozje więc nie trzeba jej zabezpieczać farbami, na wykonanie rur miedzianych zużywa się stosunkowo niewiele materiału mają mniejsze grubości ścianek, czyli mniejsze średnice zewnętrzne niż rury stalowe o takich samych średnicach nominalnych.

Technologia wykonywania instalacji gazowych miedź Łączenie rur: wyłącznie metodą lutowania twardego (lut miękki zabroniony), Obok rur w instalacjach miedzianych, wykorzystuje się również rozmaite złączki i kształtki (kolanka, łuki, trójniki, dwuzłączki, króćce przyłączeniowe do odbiorników) miedziane, a także z brązu i mosiądzu (mosiądz nie jest zalecany, Przy przejściach z miedzi na połączenia gwintowe stosujemy łączniki z brązu, gdyż mosiądz źle znosi wysokie temperatury i mogą wytworzyć się podczas lutowania pęcherze obniżające wytrzymałość łącznika.

Elementy miedzianych instalacji gazowych

Technologia wykonywania instalacji gazowych - Wytyczne ogólne W praktyce nie stosuje się połączeń gwintowanych na całej długości instalacji, a tylko do montażu uzbrojenia i przyłączenia przyborów. Przewody gazowe muszą mieć spadek co najmniej 4, czyli 4 mm na 1 m w kierunku przepływu gazu do odwadniaczy lub aparatów gazowych, z wyjątkiem gazomierza, gdzie spadek jest w kierunku pionu, a z drugiej strony - w kierunku przewodów użytkowych. Pion powinien być zakończony na górze czyszczakiem, a na dole odwadniaczem (od tego przepisu odchodzi się ze względu na niebezpieczeństwo rozkręcenia go przez lekkomyślne osoby). Zarówno czyszczak, jak i odwadniacz to elementy zakończone korkiem. Instalacji gazowej nie wolno prowadzić przez kanały dymowe, spalinowe i wentylacyjne, a także przez kotłownie, schrony, szyby windowe i pomieszczenia zagrożone wybuchem. Przewody przy przejściach przez przegrody konstrukcyjne należy prowadzić w rurach osłonowych. Wymagane jest, aby rura osłonowa wystawała około 3 cm w każdą stronę poza przegrodę.

Wytyczne prowadzenia przewodów Przewody instalacji gazowej w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, zagrodowych i rekreacji indywidualnej, a także w pozostałych budynkach, za gazomierzami lub odgałęzieniami prowadzącymi do odrębnych mieszkań lub lokali użytkowych, powinny być wykonane z rur stalowych czarnych nieocynkowanych lub miedzianych twardych łączonych również z zastosowaniem połączeń gwintowanych bądź też z rur miedzianych łączonych przez lutowanie lutem twardym. W praktyce nie stosuje się połączeń gwintowanych na całej długości instalacji, a tylko do montażu uzbrojenia i przyłączenia przyborów. Przewody gazowe muszą mieć spadek co najmniej 4, czyli 4 mm na 1 m w kierunku przepływu gazu do odwadniaczy lub aparatów gazowych, z wyjątkiem gazomierza, gdzie spadek jest w kierunku pionu, a z drugiej strony - w kierunku przewodów użytkowych. Pion powinien być zakończony na górze czyszczakiem, a na dole odwadniaczem (od tego przepisu odchodzi się ze względu na niebezpieczeństwo rozkręcenia go przez lekkomyślne osoby). Zarówno czyszczak, jak i odwadniacz to elementy zakończone korkiem. Instalacji gazowej nie wolno prowadzić przez kanały dymowe, spalinowe i wentylacyjne, a także przez kotłownie, schrony, szyby windowe i pomieszczenia zagrożone wybuchem. Przewody przy przejściach przez przegrody konstrukcyjne należy prowadzić w rurach osłonowych. Wymagane jest, aby rura osłonowa wystawała około 3 cm w każdą stronę poza przegrodę. Rury instalacji gazowej w stosunku do przewodów innych instalacji, stanowiących wyposażenie budynku należy lokalizować w sposób zapewniający bezpieczeństwo oraz możliwość wykonywania prac konserwacyjnych.

Schemat instalacji

Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (wraz z późniejszymi zmianami) 164. 1. Przewodów instalacji gazowych nie należy prowadzić przez pomieszczenia mieszkalne oraz pomieszczenia, których sposób użytkowania może spowodować naruszenie stanu technicznego instalacji lub wpływać na parametry eksploatacyjne gazu. 2.Zabrania się prowadzenia przez pomieszczenia mieszkalne przewodów instalacji gazowej z zastosowaniem połączeń gwintowanych, a także z zastosowaniem innych sposobów łączenia rur, jeżeli mogą one stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa mieszkańców. 3.Przewody instalacji gazowej, w stosunku do przewodów innych instalacji stanowiących wyposażenie budynku (ogrzewczej wodociągowej, kanalizacyjnej, elektrycznej, piorunochronnej itp.), należy lokalizować w sposób zapewniający bezpieczeństwo ich użytkowania. Odległość między przewodami instalacji gazowej a innymi przewodami powinna umożliwiać wykonywanie prac konserwacyjnych. 4. Poziome odcinki instalacji gazowych powinny być usytuowane w odległości co najmniej 0,1 m powyżej innych przewodów instalacyjnych, natomiast jeżeli gęstość gazu jest większa od gęstości powietrza - poniżej przewodów elektrycznych i urządzeń iskrzących. 5. Przewody instalacji gazowej krzyżujące się z innymi przewodami instalacyjnymi powinny być od nich oddalone co najmniej o 0,02 m. 6. Dopuszcza się prowadzenie przewodów gazowych z rur stalowych bez szwu i rur stalowych ze szwem przewodowych, łączonych za pomocą spawania przez jedną kondygnację garażu, znajdującą się bezpośrednio pod kondygnacją nadziemną budynku, pod warunkiem zabezpieczenia tych przewodów przed uszkodzeniem mechanicznym.

Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. 165. 1. Rozwiązania techniczne instalacji gazowej powinny umożliwiać samokompensację wydłużeń cieplnych oraz eliminować ewentualne odkształcenia instalacji, wywołane deformacją lub osiadaniem budynku. 2. Przewody instalacji gazowych w piwnicach i suterenach należy prowadzić na powierzchni ścian lub pod stropem, natomiast na pozostałych kondygnacjach nadziemnych dopuszcza się prowadzenie ich także w bruzdach osłoniętych nieuszczelnionymi ekranami lub wypełnionych - po uprzednim wykonaniu próby szczelności instalacji - łatwo usuwalną masą tynkarską, niepowodującą korozji przewodów. Wypełnianie bruzd, w których są prowadzone przewody z rur miedzianych, jest zabronione. 3. Przewody gazowe z rur stalowych, po wykonaniu próby szczelności, powinny być zabezpieczone przed korozją.

Prowadzenie przewodów - usytuowanie względem innych instalacji

Prowadzenie przewodów - minimalne odległości między przewodami

Prowadzenie przewodów - przejścia przez strop i ścianę

Prowadzenie przewodów - piony

Prowadzenie przewodów - bruzdy

Prowadzenie przewodów - bruzdy Przykłady instalowania gazowych przewodów instalacyjnych z miedzi w ścianie budynku

Prowadzenie przewodów

Graficzne oznaczenia elementów instalacji gazowej

Gazowa instalacja domowa Wykonuje się z rur miedzianych albo stalowych czarnych bez szwu łączonych przez spawanie. Rury stalowe trzeba malować specjalnymi farbami. Muszą być prowadzone po wierzchu ścian lub wyjątkowo osłonięte nieszczelnym ekranem. Przed każdym odbiornikiem powinien być kurek kulowy umożliwiający w razie potrzeby odcięcie gazu. Rury należy prowadzić w odpowiedniej odległości od innych instalacji i osprzętu, czyli co najmniej: 10 cm od pionowych przewodów wodnych i centralnego ogrzewania; 10 cm od puszek instalacyjnych elektrycznych i w przypadku gazu ziemnego, który jest lżejszy od powietrza nad nimi; 60 cm od gniazd, włączników i innych iskrzących aparatów elektrycznych. Przewody gazowe prowadzi się po wierzchu ścian w pomieszczeniach suchych - w odległości 2 cm od tynku, natomiast w piwnicach i pomieszczeniach wilgotnych - w odległości co najmniej 3 cm.

Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (wraz z późniejszymi zmianami) 166 1. Urządzenia pomiarowe zużycia gazu, zwane dalej gazomierzami spełniające wymagania określone w Polskiej Normie dotyczącej gazomierzy, powinny być zainstalowane oddzielnie dla każdego z odbiorców i zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych. 2. Lokalizacja gazomierzy powinna zapewniać łatwy dostęp do ich kontroli lub wymiany. 3. Przed każdym gazomierzem należy zainstalować zawór odcinający. Jeżeli gazomierz jest instalowany w jednej szafce z kurkiem głównym, uznaje się, że wymaganie to jest spełnione. *Dz. U. Nr 56, poz. 461 z 2009r

Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (wraz z późniejszymi zmianami) 4. Gazomierze mogą być instalowane: 1) w szafkach z materiałów co najmniej trudnozapalnych, z otworami wentylacyjnymi: a) na klatkach schodowych lub korytarzach ogólnych, b) na zewnątrz budynku, razem z kurkiem głównym instalacji gazowej, z zachowaniem warunków określonych w 159 i 160, 2) w szybach wentylowanych przeznaczonych dla pionów instalacyjnych, z drzwiczkami bez otworów wentylacyjnych, dostępnymi od strony pomieszczeń niemieszkalnych. 5. Dopuszcza się instalowanie gazomierzy, także bez szafek, w kuchniach stanowiących samodzielne pomieszczenie oraz w przedpokojach w istniejących budynkach mieszkalnych, podlegających przebudowie lub w których następuje remont instalacji gazowej. 6. Gazomierze mogą być ponadto instalowane w wydzielonych i zamykanych pomieszczeniach piwnicznych, jeżeli mają one otwór okienny oraz przewód wentylacji grawitacyjnej wyprowadzony ponad dach lub przez ścianę zewnętrzną na wysokość co najmniej 2,5 m powyżej terenu, w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od bocznej krawędzi okien, drzwi i innych otworów.

Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (wraz z późniejszymi zmianami*) 167. Gazomierzy nie można instalować: 1) w pomieszczeniach mieszkalnych, łazienkach lub innych, w których występuje zagrożenie korozyjne (wilgoć, opary związków chemicznych itp.), 2) we wspólnych wnękach z licznikami elektrycznymi, 3) w odległości mniejszej w rzucie poziomym niż 1 m od palnika gazowego lub innego paleniska, 4) w odległości mniejszej niż 3 m od urządzenia gazowego, mierząc w rozwinięciu długości przewodu. *Dz. U. Nr 56, poz. 461 z 2009r

Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (wraz z późniejszymi zmianami) 168. 1. Gazomierze należy instalować w przedziale wysokości od 0,3 m do 1,8 m od poziomu podłogi do spodu gazomierza lub co najmniej 0,5 m od poziomu terenu. 2. Gazomierze do pomiaru przepływu gazu o gęstości mniejszej od gęstości powietrza powinny być umieszczone powyżej licznika elektrycznego i innych urządzeń mogących iskrzyć, a do gazu o gęstości większej od gęstości powietrza - o co najmniej 0,3 m poniżej licznika i takich urządzeń. 3. Gazomierze instalowane bez szafek, na tym samym poziomie co liczniki elektryczne lub inne mogące iskrzyć urządzenia, powinny być od nich oddalone co najmniej o 1 m. 4. Dopuszcza się zmniejszenie odległości, o której jest mowa w ust. 3, jeżeli między tymi urządzeniami zostanie wykonana przegroda z materiału niepalnego o wysokości co najmniej 0,5 m powyżej i poniżej gazomierza oraz wysięgu większym o co najmniej 0,1 m od odległości lica gazomierza od ściany, na której jest zainstalowany. 169. Rozwiązania techniczne połączeń gazomierzy i urządzeń gazowych z instalacją powinny umożliwiać ich odłączenie bez konieczności demontażu części instalacji.

Gazomierze - lokalizacja

Gazomierze - lokalizacja Usytuowanie gazomierzy i liczników elektrycznych w poziomie Wysokość usytuowania gazomierzy Usytuowanie liczników elektrycznych w pionie w stosunku do gazomierzy

Szafka gazowa - indywidualna

Szafka gazowa

Szafka gazowa - zbiorowa

Reduktor ciśnienia gazu Sprężyna Przepona Grzybek zaworu

Gazomierz miechowy

Prowadzenie przewodów