3. Optyka 3.3. nterferencja w cienkich warstwach. Światło odbijając się od ośrodka optycznie gęstszego ( o większy n) zienia fazę. Natoiast gdy odbicie zachodzi od powierzchni ośrodka optycznie rzadszego, fala odbija się bez ziany fazy. Wyobrażenie echaniczne S Długość fali w warstwie n n n P d d n n Różnica dróg optycznych proieni: załaanego i odbitego d Dla ziany fazy ϕ n Czyli d n n n Maksiu interferencyjne: dn Miniu interferencyjne: dn gdzie 0,,, - rząd wida
Ponieważ z punktu S wychodzą fale spójne, to dla oka aksiu/iniu interferencyjne jest obraze punktu P. Przykład:. Obliczyć długość fali (kolor) play oleju (lub bańki ydlanej), o grubości 350 n oświetlonej światłe biały padający prostopadle do jej powierzchni. światła białego 400 700 n. n,33 dn Kolor czerwony Plaa oleju dn 0 ax. 4 dn 86 n in. ax. 4dn dn 93 n 6n (czerwony) 3 in. ax. 4dn dn 465 n 37n (poza 5 zakrese widzialny). Jaka jest głębokość rowka w płycie CD? 0 d ax 4n n,33 700 n d 3 n 0,3 µ d Filtry powietrze n filtr ziana fazy n,4 d 98,n Proień odbija się od powierzchni filtra ze zianą fazy, interferując z proienie. Jaka a być grubość filtra, aby szkło pokryte filtre nie odbijało światła? szkło n 3,5
Miniu interferencyjne dla proienia odbitego od dolnej powierzchni filtra: d (nieparzysta liczba) /: 0 dn nne zastosowania: - poiary grubości cienkich warstw i powłok, - filtry onochroatyzujące. d 550 98, n 4n 4,4
3.4. Dyfrakcja na szczelinie i na szczelinach. Dyfrakcja Fresnela Ekran jest w skończonej odległości od otworu, czoła fal padających na otwór i ugiętych nie są płaskie, proienie nie są równoległe. Dyfrakcja Farunhofera Ekran w dużej odległości od szczeliny, czoła fal padających i ugiętych są płaskie, a proienie równoległe. Praktyczna realizacja dyfrakcji Fraunchofera przy poocy soczewek, przy niewielkiej odległości ekranu od szczeliny uginającej. Proienie padające i ugięte na szczelinie są równoległe. Dyfrakcja Fraunchofera jest graniczny przypadkie dyfrakcji Fresnela. a a a Dla a 90 0 -sze iniu Dla pojedynczej szczeliny: warunek na iniu a,, warunek na aksiu a,, ( ) Dzieliy szczelinę na N jednakowych stref, z których każda jest źródłe eleentarnej fali o aplitudzie E. Dodając poszczególne wskazy otrzyay aplitudę fali wypadkowej E.
Natężenie światła - dodawanie zaburzeń falowych o stałej aplitudzie. - dla centralnego aksiu, różnica faz iędzy sąsiednii falai jest równa zero. Φ N Φ - dla punktu leżącego blisko osi, kierunki kolejnych wskazów tworzą ze sobą kąt Φ, aplituda wypadkowa E jest niejsza, niż w poprzedni przypadku. Φ 360 0 - pierwsze iniu, aplituda E jest równa zero. Różnica faz iędzy pierwszy i ostatni wskaze wynosi Φ. - przy dalszy zwiększaniu kąta, kąt Φ również się zwiększa i krzywa diagrau się zwija, zniejszając E. Geoetryczna konstrukcja obliczania natężenia światła. E - różnica fazy iędzy skrajnyi wskazai łuku, R czyli różnica fazy iędzy proieniai biegnącyi z góry i dołu szczeliny. E E R R
E E E R Podstawiając otrzyujey E E Natężenie E więc 3 a a iniu dla gdzie,, 3, aksiu dla Względne natężenie w obrazie dyfrakcyjny dla różnych szerokości szczeliny. Obliczyć natężenia trzech kolejnych aksiów dla dyfrakcji Fraunhofera.,, 3. 0,045 ; 06 0, ; 083 0, 3