Temat 14 i 15: Różnicowanie pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae. Izolacja bakteriofagów ze ścieków



Podobne dokumenty
XIX. Pałeczki Gram-ujemne część I - ćwiczenia praktyczne

VIII. Pałeczki Gram-ujemne z rodziny Enterobacteriaceae

Oznaczenie sprawy AE/ZP-27-41/13 Załącznik Nr 1 Formularz Cenowy

Ćwiczenie 4-5 Mikrobiologiczne kryteria oceny sanitarnej wody

III. Fizjologia bakterii i zasady diagnostyki bakteriologicznej

VII. Fizjologia bakterii - ćwiczenia praktyczne

Oznaczenie sprawy AE/ZP-27-49/14 Załącznik Nr 1 Formularz Cenowy

liczba godzin 2 MIKROBIOLOGIA KOSMETOLOGICZNA dla studentów II roku, studiów I st. kierunku KOSMETOLOGIA półpłynne stałe

II. OZNACZANIE LICZBY BAKTERII Z GRUPY COLI I BAKTERII Z GRUPY COLI TYP FEKALNY METODĄ PŁYTKOWĄ W ŻYWNOŚCI I INNYCH PRODUKTACH wg PN-ISO 4832: 2007

FORMULARZ CENOWY. Data:... Nazwa wykonawcy:... Siedziba wykonawcy:... Przedstawia zestawienie cenowe dla oferowanego przedmiotu zamówienia:

VII. Pałeczki Gram-dodatnie: Corynebacterium, Listeria, Erysipelothtix, Lactobacillus - ćwiczenia praktyczne

Temat: Analiza sanitarna wody

Instrukcja do ćwiczeń

ĆWICZENIE 5 MECHANIZMY PROMUJĄCE WZROST ROŚLIN

Mikrobiologia II rok Towaroznawstwo i Dietetyka. Ćwiczenie 10

zastosowanie do Yersinia enterocolitica 1 op.= 5 fiolek (fiolka wystarcza na 1000 ml podłoża) op. = 5 fiolek 5

Jednostka Ilość miary zastosowanie do Yersinia enterocolitica 1 op.= 5 fiolek (fiolka wystarcza na 1000 ml podłoża) op.

Biologia II rok 2015/2016

Protokoły do zajęć praktycznych z mikrobiologii ogólnej i żywności dla studentów kierunku: Dietetyka

Ćwiczenie 11. Temat: Wskaźniki higieniczne żywności.

X. Pałeczki Gram-dodatnie. Rodzaje: Corynebacterium, Listeria, Erysipelothtix, Lactobacillus

Przedmiot zamówienia -Specyfikacja cenowa

X. Diagnostyka mikrobiologiczna bakterii chorobotwórczych z rodzaju: Corynebacterium, Mycobacterium, Borrelia, Treponema, Neisseria

II. Badanie lekowrażliwości drobnoustrojów ćwiczenia praktyczne. Ćwiczenie 1. Oznaczanie lekowrażliwości metodą dyfuzyjno-krążkową

Polska-Łódź: Odczynniki i środki kontrastowe 2015/S

Zestaw SIT Szybki Identyfikacyjny Test Szczepów Salmonella Enteritidis i Typhimurium

E.coli Transformer Kit

Kontrola pożywek mikrobiologicznych. Sekcja Badań Epidemiologicznych

ĆWICZENIE NR 3 BADANIE MIKROBIOLOGICZNEGO UTLENIENIA AMONIAKU DO AZOTYNÓW ZA POMOCĄ BAKTERII NITROSOMONAS sp.

Ćwiczenie 4. Identyfikacja wybranych cukrów w oparciu o niektóre reakcje charakterystyczne

2. Wykazywanie obecności bakterii nitryfikacyjnych w glebie

Załącznik A do siwz. OPIS PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA CZĘŚĆ I podłoża. Szczegółowy opis/zastosowanie

KALKULACJA CENY OFERTY Część I - podłoża i dodatki do podłoży. Jednostka miary. op. = 500g 4. op. = 500g 4. op. = 500g 7

BADANIE WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNYCH AMINOKWASÓW

TEMAT 8: Analiza mikrobiologiczna wody

IV. Streptococcus, Enterococcus ćwiczenia praktyczne

KALKULACJA CENY OFERTY Część I Podłoża i dodatki do podłoży. Jednostka miary. op.= 250g 1

Laboratorium 7. Testy na genotoksyczność

Ćwiczenie 12 i 13. Temat: Wskaźniki bezpieczeństwa żywności

E.coli Transformer Zestaw do przygotowywania i transformacji komórek kompetentnych Escherichia coli

Saccharomyces Transformer Kit zestaw do przygotowywania i transformacji komórek kompetentnych Saccharomyces cerevisiae. Metoda chemiczna.

woda do 1000 ml ph=6,9-7,1. Po sterylizacji dodać nystatynę (końcowe stężenie ok. 50 μg/ml). Agar z wyciągiem glebowym i ekstraktem drożdżowym (YS)

Dostawy

Wykrywanie i identyfikacja chorobotwórczych pałeczek jelitowych z rodziny Enterobacteriaceae w diagnostyce schorzeń jelitowych

PL B1. SIWIEC ANNA, Krosno, PL BUP 05/12. ANNA SIWIEC, Krosno, PL WUP 02/14. rzecz. pat. Grażyna Tomaszewska

Instrukcje do ćwiczeń oraz zakres materiału realizowanego na wykładach z przedmiotu Mikrobiologia na kierunku chemia kosmetyczna

GRUPA I Lp Nazwa Jm Ilość Cena jedn netto 1. Columbia agar z 5 %krwią baranią

Ćwiczenie 12 i 13. Temat: Wskaźniki bezpieczeństwa żywności

Do jednego litra medium dodać 10,0 g skrobi ziemniaczanej lub kukurydzianej i mieszać do uzyskania zawiesiny. Sterylizować w autoklawie.

Oznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego

XXV. Grzyby cz I. Ćwiczenie 1. Wykonanie i obserwacja preparatów mikroskopowych. a. Candida albicans preparat z hodowli barwiony metoda Grama

ĆWICZENIE 3. Cukry mono i disacharydy

1276: (ATCC

KREW: 1. Oznaczenie stężenia Hb. Metoda cyjanmethemoglobinowa: Zasada metody:

CZĘŚĆ IV METODY BIOTECHNOLOGICZNE W OCHRONIE ŚRODOWISKA ZASTOSOWANIE WIRUSÓW BAKTERYJNYCH DO OCENY JAKOŚCI I CZYSTOŚCI WODY

Sekcja I: Instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający

SZCZEGÓŁOWY OPIS PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA

Hodowlą nazywamy masę drobnoustrojów wyrosłych na podłożu o dowolnej konsystencji.

VIII. Diagnostyka mikrobiologiczna głównych drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenia przewodu pokarmowego i zapalenie otrzewnej

ĆWICZENIA Z MECHANIZMÓW DZIAŁANIA WYBRANYCH GRUP LEKÓW

Zestaw SIT InHaVi Szybki Identyfikacyjny Test Szczepów Salmonella Infantis, Hadar oraz Virchow

data ĆWICZENIE 7 DYSTRYBUCJA TKANKOWA AMIDOHYDROLAZ

Reakcje charakterystyczne aminokwasów

Cena jednostkowa brutto [zł] ** 1. Podłoże BCYE z cysteiną gotowe na płytkach Producent:..*

Protokół: Reakcje charakterystyczne cukrowców

- podłoża transportowo wzrostowe..

7/PNP/SW/2015 Załącznik nr 1 do SIWZ

Zakład Biologii Sanitarnej i Ekotechniki ĆWICZENIE 2 BUDOWA I FUNKCJE ENZYMÓW. ZASTOSOWANIE BADAŃ ENZYMATYCZNYCH W INŻYNIERII ŚRODOWISKA.

op. = 500g 2 ampłka 100 ampułka 15

Przemiana materii i energii - Biologia.net.pl

KALKULACJA CENY OFERTY Część VII - Testy lateksowe. Jednostka miary. Ilość. zestaw 4

OZNACZANIE WŁAŚCIWOŚCI BUFOROWYCH WÓD

Ćwiczenie nr 12 Lipidy - tłuszcze nasycone i nienasycone. Liczba jodowa, metoda Hanusa ilościowego oznaczania stopnia nienasycenia tłuszczu

1. Demonstracja preparatów bakteryjnych barwionych metodą negatywną ukazujących kształty komórek bakteryjnych.

ĆWICZENIE 5 Barwniki roślinne. Ekstrakcja barwników asymilacyjnych. Rozpuszczalność chlorofilu

Ćwiczenie 4. Reakcja aminokwasów z ninhydryną. Opisz typy reakcji przebiegających w tym procesie i zaznacz ich miejsca przebiegu.

RAPORT Z BADAŃ 01369/2015/D/AGST. Blirt S.A Gdańsk, ul. Trzy Lipy 3/1.38. Dział DNA-Gdańsk. Nr zlecenia

Polimeraza Taq (1U/ l) 1-2 U 1 polimeraza Taq jako ostatni składniki mieszaniny końcowa objętość

Ćwiczenie 6 Aminokwasy

Ćwiczenie 9. Temat: Metody ilościowe w mikrobiologicznych badaniach żywności Cz.1

Otrzymany w pkt. 8 osad, zawieszony w 2 ml wody destylowanej rozpipetować do 4 szklanych probówek po ok. 0.5 ml do każdej.

Diagnostyka grzybów. 2) Preparat barwiony nigrozyną lub tuszem chińskim (przy podejrzeniu kryptokokozy) uwidocznienie otoczek Cryptococcus neoformans

(12) OPIS PATENTOWY. (54) Sposób izolacji pałeczek Salmonella z mieszanek paszowych i ich komponentów

Instrukcje do ćwiczeń oraz zakres materiału realizowanego na wykładach z przedmiotu Inżynieria bioprocesowa na kierunku biotechnologia

WYKRYWANIE OBECNOŚCI BAKTERII Z RODZAJU LISTERIA W ŻYWNOŚCI

KONSPEKTY DO ĆWICZEN Z MIKROBIOLOGII LEKARSKIEJ WYDZIAŁ LEKARSKO-DENTYSTYCZNY II ROK 2019/2020 CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY

mgr Iwona Kapłon Normy ogólne PN-EN ISO/IEC PN-EN ISO 7218 Normy przedmiotowe Próbki środowiskowe z obszaru produkcji i obrotu żywnością

Arkusz1. Nazwa artykułu opakowanie ilość opak. 1 Agar Columbia + 5% krew barania 20 płytek* 205

Identyfikacja mikroorganizmów systemem firmy Biolog

AGZ OPIS PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA Część I - Podłoża gotowe na płytkach do Legionella sp. Szczegółowy opis

Interpretacja wyników analiz ilości i obecności drobnoustrojów zgodnie z zasadami badań mikrobiologicznych żywności i pasz?

KALKULACJA CENY OFERTY Część I Podłoża i dodatki do podłoży. Jednostka miary. op. = 100g 1. op. = 500g 1. op. = 1g 1. op. = 50g 1

Załącznik nr 2 do specyfikacji. ... (Pieczęć Wykonawcy/Wykonawców) FORMULARZ CENOWY. Wykaz odczynników. Wartość netto za okres 48 m-cy (zł)

Oznaczanie SO 2 w powietrzu atmosferycznym

Kuratorium Oświaty w Lublinie

Zagrożenia mikrobiologiczne w przetwórstwie owocowym

Kit for rapid detection Legionella pneumophilla

Krew należy poddać hemolizie, która zachodzi pod wpływem izotonicznego odczynnika Drabkina.

SPRAWOZDANIE Z BADAŃ MIKROBIOLOGICZNYCH Nr 20005/11858/09

Transkrypt:

Temat 14 i 15: Różnicowanie pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae. Izolacja bakteriofagów ze ścieków Aby zaliczyć to ćwiczenie student powinien: umieć scharakteryzować rodzinę Enterobacteriaceae (wspólne cechy biochemiczne, przykłady rodzajów bakterii i powodowane przez nie choroby) wiedzieć, jakie cechy biochemiczne bada się podczas identyfikacji pałeczek jelitowych, wiedzieć, jakie badania wchodzą w skład szeregu izolacyjnego i szeregu IMV umieć wyizolować bakteriofagi ze ścieków Enterobacteriaceae (z gr. enteron - jelito) tworzą obszerną rodzinę pałeczek występujących głównie w jelicie człowieka i zwierząt. Z tego powodu często określa się je mianem pałeczek jelitowych. Są to średniej wielkości gramujemne pałeczki, nieprzetrwalnikujące, ruchliwe lub nieruchliwe, posiadające otoczki lub bezotoczkowe, rosnące na zwykłych podłożach. Ich wspólnymi cechami biochemicznymi są: szybka fermentacja glukozy (także w warunkach beztlenowych) redukcja azotanów do azotynów, ujemna reakcja na oksydazę cytochromową. Prawie wszystkie pałeczki z rodziny Enterobacteriaceae wytwarzają katalazę (enzym rozkładający H2O2). W kwasie DNA tych bakterii suma cząsteczek guaniny i cytozyny (G+C) wynosi 39-59%. Granice między poszczególnymi rodzajami nie są ostre, spotyka się liczne formy przejściowe. Dlatego klasyfikacja tej rodziny nie jest jeszcze ostatecznie ustalona. Zgodnie z klasyfikacją podaną przez Bergeys Manual of Determinative Bacteriology rodzinę Enterobacteriaceae dzielimy na 5 trybów: Tryb I Escherichieae obejmuje rodzaje: Escherichia, Edwardsiella, Citrobacter, Salmonella, Shigiella Tryb II - Klebsielleae - obejmuje rodzaje: Klebsiella, Enterobacter, Hafnia, Serratia Tryb III Proteae - obejmuje rodzaj Proteus Tryb IV Yersinieae - obejmuje rodzaj Yersinia

Tryb V - Erwinieae - obejmuje rodzaj Erwinia. Podział na tryby oparto głównie na podobieństwie składu DNA, które jest wyrazem pokrewieństwa mikroorganizmów. Część pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae powoduje zakażenia przewodu pokarmowego (Shigella wywołująca czerwonkę, czy Salmonella powodująca dur brzuszny lub tzw. salmonellozy, czyli zatrucia pokarmowe), inne zaliczamy do względnie chorobotwórczych lub komensali (mikroorganizmów w zasadzie niechorobotwórczych, które zazwyczaj współżyją z organizmem gospodarza). Jednak przeniknięcie niektórych komensali do miejsc w organizmie, w których normalnie nie występują, może stać się przyczyną niebezpiecznych zakażeń. Szczepy Klebsiella pneumonieae, Escherichia coli (pałeczki okrężnicy), Proteus sp. i inne, mogą spowodować trudne do wyleczenia zakażenia dróg moczowych, oddechowych, posocznice u wcześniaków i noworodków. Jako że dla większości pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae naturalnym miejscem bytowania jest przewód pokarmowy człowieka i zwierząt, ich obecność w innych miejscach, np. w wodzie, glebie, czy w produktach żywnościowych traktowana jest jako wskaźnik bezpośredniego lub pośredniego zanieczyszczenia fekalnego (kałowego). Przykładem może tu być szerokie stosowanie pałeczki okrężnicy (Escherichia coli) w ocenie stanu sanitarnego wody. Pałeczki Enterobacteriaceae, poza nielicznymi wyjątkami, nie wykazują większych różnic morfologicznych komórek lub kolonii, umożliwiających odróżnienie rodzajów i gatunków. Różnicowanie w ich obrębie oparte jest głównie na określeniu właściwości biochemicznych badanego szczepu. Analizie takiej poddaje się szczepy bakterii wyizolowane z badanego materiału na podłożach wybiórczo-namnażających (SF, Levin, Mc Conkey, SS, Wilson - Blair). Kryterium zaliczenia pałeczek do określonego rodzaju stanowi zespół właściwości biochemicznych, takich jak: wytwarzanie niektórych metabolitów (indol, H2S), rozkład cukrów i alkoholi (laktoza, mannitol, dulcytol), rozkład aminokwasów (deaminacja, dekarboksylacja), przemiany pewnych związków (mocznik, malonian), aktywność niektórych enzymów (oksydaza, katalaza).

Diagnostykę bakterii z rodziny Enterobacteriaceae poprzedza wykonanie oznaczeń potwierdzających zdolność wyizolowanych szczepów do: wytwarzania oksydazy, fermentacji glukozy i redukcji azotanów. Następnie należy przystąpić do bezpośredniej identyfikacji bakterii do rodzaju i gatunku, na podstawie schematów biochemicznych. Badania przeprowadza się etapami. Pierwszy z nich polega na wykonaniu tzw. szeregu izolacyjnego. Składa się on z czterech podłoży diagnostycznych: 1. wody peptonowej z tryptofanem, 2. podłoża Kliglera, 3. laktozy 10% pod parafiną, 4. podłoża z mocznikiem. Wzrost bakterii na tych podłożach pozwala na ocenę następujących właściwości: 1. wytwarzania indolu z tryptofanu, 2. zdolności do wytwarzania siarkowodoru (H2S), 3. wytwarzania gazu przy fermentacji węglowodanów, 4. rozkładu laktozy i mocznika. Wyniki tych badań są podstawą do zastosowania odpowiedniego szeregu różnicującego w drugim etapie badań. Etap trzeci, tzw. testy potwierdzające, wykonywany jest tylko w przypadkach wątpliwych, w których nie jest możliwe określenie przynależności taksonomicznej badanego szczepu na podstawie uprzednio przeprowadzonych badań. Klasyczna diagnostyka drobnoustrojów wymaga zgromadzenia bardzo wielu danych. Jest to praca żmudna, długotrwała i wymagająca zastosowania wielu podłóż i odczynników. Jest to więc badanie drogie. Dlatego w praktyce stosuje się szereg mikrometod ułatwiających i przyśpieszających identyfikację. Metody takie zostały m.in. opracowane dla bakterii będących wskaźnikami stanu sanitarnego, np. szybka identyfikacja pałeczki okrężnicy (Escherichia coli) spośród bakterii grupy coli typu kałowego możliwa jest dzięki tzw. testowi (szeregowi) IMVC. Skrót ten oznacza następujące cztery badania:

I badanie zdolności do wytwarzania indolu z tryptofanu, M reakcja z czerwienią metylową (tzw. odczynnik MR), która przyjmuje czerwone zabarwienie przy zakwaszeniu podłoża Clarca w wyniku rozkładu glukozy, V - badanie zdolności do wytwarzania acetylometylokarbinolu (acetoiny) z glukozy na podłożu Clarca (tzw. reakcja Vogesa-Proskauera), C - badanie zdolności do wykorzystywania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Typowe szczepy Escherichia coli wytwarzają indol z tryptofanu, rozkładają glukozę z wytworzeniem kwasu, nie wytwarzają acetylometylokarbinolu i nie potrafią korzystać z cytrynianu jako jedynego źródła węgla, a więc w teście IMVC dają wynik: ++. Wyjątkowo zdarzają się szczepy E. coli indoloujemne i w tedy wynik szeregu IMVC będzie miał postać: +. Według szeregu IMVC identyfikuje się w sposób pewny tylko te bakterie z grupy coli, u których wcześniej stwierdzono, że fermentują laktozę z wytworzeniem kwasu i gazu w temperaturze 44 0 C. Ważną rolę w badaniach taksonomicznych odgrywa szybkość oznaczenia właściwości biochemicznych drobnoustrojów. Powoduje to tendencję do maksymalnego upraszczania i ograniczania czynności w trakcie diagnostyki. Przykładem tych uproszczeń może być zestaw podłoży Pathotec paper strips oraz Enterotube. Zestaw Pathotec zawiera paski bibuły nasycone odpowiednimi reagentami. Użycie ich pozwala w ciągu kilku godzin oznaczyć takie właściwości szczepu, jak: redukcja azotanów, deaminacja fenyloalaniny, wytwarzanie ureazy, siarkowodoru, dekarboksylacja lizyny, rozkładanie malonianu sodowego i eskuliny. Zestaw Enterotube zawiera w jednej plastikowej probówce (ang. tube rurka, probówka) 8 podłoży pozwalających na jednoczesne określenie 11 cech biochemicznych: rozkład glukozy do kwasu i gazu, rozkład laktozy, dulcytolu, deaminacja fenyloalaniny, dekarboksylacja lizyny i ornityny, wytwarzanie siarkowodoru, indolu, rozkład mocznika oraz zdolność wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla. Dodatkową zaletą omawianego zestawu jest łatwość i szybkość posiewu (jednorazowe przeciągnięcie ezy przez wszystkie podłoża) oraz możliwość odczytania wyników nawet przez pomocniczy personel, w oparciu o zamieszczone schematy barwne. W Polsce produkowany jest zestaw pod nazwą Enteroplast. Są to plastikowe płytki ze studzienkami zawierającymi bezwodne podłoża z substratami różnicującymi. Pozwalają one na oznaczenie 10 cech biochemicznych na podstawie pojawienia się określonego zabarwienia

podłoża. Do studzienek wprowadza się zawiesinę badanego szczepu bakterii i poddaje inkubacji w temp. 37 0 C przez 24 godz. W studzienkach bada się następujące reakcje: Fermentacja cukrów. W pięciu studzienkach znajdują się cukry: glukoza, sacharoza, laktoza, rafinoza i mannitol (alkoholowa pochodna glukozy). Jeśli bakterie fermentują dany cukier z wydzieleniem kwasu, to podłoże przyjmuje zabarwienie żółte, z powodu zmiany zabarwienia wskaźnika ph obecnego w studzienkach, reagującego na obniżenie odczynu, Aktywność ureazowa. Aktywność urazowa polega na hydrolizie mocznika z wydzieleniem amoniaku. Jako że amoniak w środowisku wodnym ma odczyn alkaliczny, obecny w podłożu odpowiedni wskaźnik ph zmienia zabarwienie na czerwone jeżeli dojdzie do hydrolizy mocznika. Wytwarzanie siarkowodoru w wyniku redukcji siarczynów. W przypadku powstawania siarkowodoru, reaguje on z obecnymi w podłożu kationami żelaza dając czarny osad siarczku żelaza. Deaminacja fenyloalaniny. Reakcja ta polega na odłączeniu grupy aminowej (deaminacji) od aminokwasu fenyloalaniny. W efekcie powstaje kwas fenylopirogronowy, który z chlorkiem żelazowym FeCl3, dodawanym po inkubacji, daje związek o zabarwieniu zielonym. Powstawanie indolu z tryptofanu. Przekształcenie aminokwasu tryptofanu w indol, wykrywa się przez dodanie do studzienki, po okresie inkubacji, odczynnika Kovacsa. Powstanie różowego zabarwienia świadczy o wyniku dodatnim. Jest to jedna z reakcji (I) z szeregu IMVC. Wzrost na podłożu z cytrynianem jako jedynym źródle węgla. Bakterie zdolne do wzrostu na tym podłożu rozkładają cytrynian, czemu towarzyszy alkalizacja. Obecny w pożywce wskaźnik ph zmienia wówczas barwę na niebieską. Jest to jedna z reakcji (C) z szeregu IMVC. Beztlenowa dekarboksylacja lizyny. Reakcja ta polega na odłączeniu grupy karboksylowej (dekarboksylacji) od aminokwasu lizyny. Przemiana zachodzi w warunkach beztlenowych, stworzonych przez zalanie studzienki sterylną parafiną. W efekcie powstają aminy, które alkalizują podłoże zmieniając jego zabarwienie na fioletowe.

Kwaśna fermentacja glukozy. W studzience znajduje się podłoże Clarca z glukozą. Jeżeli badana bakteria rozkłada glukozę z wytworzeniem kwasu, dojdzie do obniżenia odczynu do ph < 4,5. Po dodaniu czerwieni metylowej podłoże zmieni zabarwienie na czerwone. Jest to jedna z reakcji (M) z szeregu IMVC. Na podstawie uzyskanych reakcji barwnych określa się rodzaj bakterii z rodziny Enterobacteriaceae, korzystając z dołączonych tabel. Oznaczanie podstawowych cech biochemicznych w tego typu testach pozwala tylko na przybliżoną identyfikację szczepu. Precyzyjne określenie przynależności gatunkowej możliwe jest dopiero po rozszerzonym badaniu biochemicznym i serologicznym (z zastosowaniem specyficznych przeciwciał). Część praktyczna Zadanie 1: Identyfikacja gatunków pałeczek jelitowych na podstawie wybranych testów biochemicznych Określić gatunek (rodzaj) badanej bakterii korzystając z tabel identyfikacyjnych, na podstawie wyników reakcji Vogesa-Proskauera, odczynu MR, próby na indol i in., oraz obserwacji wzrostu bakterii na wybranych pożywkach (m. in. podłoża z: cytrynianem sodu, laktozą i mocznikiem) Zadanie 2: Izolacja bakteriofagów ze ścieków miejskich Ścieki zostały pobrane z Wrocławskiej Oczyszczalni Ścieków Janówek. Do 40 ml ścieków dodano 5 ml zagęszczonego bulionu i 5ml bakterii E. coli. Po 24 godz. inkubacji w 37 0 C (na wytrząsarce) hodowlę ściekową odwirowano na wirówce, przy 2 000 obr./min (RPM) Uzyskany płyn nadosadowy (supernatant) posłuży jako źródło bakteriofagów do doświadczenia.

Wykonanie ciągu rozcieńczeń zawiesiny fagów w buforze PBS a. ustawić w statywie 6 sterylnych probówek Eppendorfa (tzw. eppendorfek) i ponumerować je (1-6) b. do każdej probówki dodać 0,9 ml (900 l) buforu PBS, c. dobrze wymieszać zawiesinę bakteriofagów, d. do pierwszej eppendorfki przenieść 0,1 ml (100 l) wyjściowej zawiesiny fagów, zamknąć probówkę i kilkakrotnie wymieszać wykonując obroty w górę i w dół, e. przenieść 0,1 ml zawiesiny z probówki 1 do probówki 2 i wymieszać f. postępując podobnie, wykonać kolejne rozcieńczenia zawiesiny fagów w pozostałych probówkach Eppendorfa Posiew mieszaniny fagów z bakteriami na pożywkę agarową a. ustawić w drugim statywie 6 sterylnych probówek Eppendorfa i ponumerować je (1-6), b. do każdej probówki dodać 0,5 ml zawiesiny bakterii E. coli pochodzącej z hodowli bulionowej w fazie logarytmicznej, c. następnie, do każdej probówki z bakteriami dodać 0,1 ml odpowiedniego rozcieńczenia zawiesiny fagów z ciągu rozcieńczeń, zaczynając od rozcieńczenia 6 (z rozcieńczenia 6 do probówki 6, z rozcieńczenia 5 do probówki 5, itd.), d. następnie zamknąć probówki i wymieszać ich zawartość przekręcając je kilkakrotnie w górę i w dół, e. inkubować przez 10 min. w 37 0 C, aby umożliwić fagom adsorpcję do komórek bakterii, f. w tym czasie ponumerować 6 szalek Petriego z agarem odżywczym (1-6) i sześć dużych szklanych probówek (1-6) ustawionych w trzecim statywie,

g. po inkubacji mieszaniny fagów i bakterii, do każdej z 6 dużych szklanych probówek dodać : 3 ml ciepłego Top-agaru (z kolby przechowywanej w cieplarce) i zawartość odpowiednich eppendorfek (bakterie + rozcieńczenie zawiesiny fagów) (zawartość eppendofki 6 do probówki 6, 5 do 5, itd.), a następnie wymieszać zawartość probówki i wylać ją na powierzchnię odpowiedniej szalki z agarem (z probówki 1 na szalkę 1, z probówki 2 na szalkę 2, itd.) delikatnie przechylając szalkę, aby dobrze rozprowadzić agar z bakteriami i fagami, h. odczekać do zastygnięcia agaru i. Inkubować w temp. 37 0 C przez 24 godz. Wykonanie posiewu kontrolnego (bez fagów) a. do jednej dużej probówki szklanej dodać 0,5 ml hodowli bakteryjnej oraz 3 ml Topagaru, i wymieszać. b. posiać rozlewając agar z samymi bakteriami na powierzchni zestalonego agaru, jak w pkt. 2g. Po inkubacji obejrzeć hodowle. W miejscach namnażania się bakteriofagów, powinny być widoczne charakterystyczne łysinki, czyli odbarwienia w warstwie bakterii porastających powierzchnię agaru. Porównać ze wzrostem bakterii w próbie kontrolnej (bakterie bez bakteriofagów). Policzyć łysinki i obliczyć zagęszczenie fagów w ściekach. Wyniki podać w PFU/ml ścieków. PFU (pfu) jednostka tworząca łysinkę (ang. plaque forming unit).