Transmisja informacji (powtórzenie)



Podobne dokumenty
(przekaźniki II-go rzędu)

ROLA WAPNIA W FIZJOLOGII KOMÓRKI

Sygnalizacja międzykomórkowa i wewnątrzkomórkowa

MECHANIZMY WZROSTU i ROZWOJU ROŚLIN

Profil metaboliczny róŝnych organów ciała

Sygnalizacja międzykomórkowa i wewnątrzkomórkowa

UKŁAD DOKREWNY cz. 2. Wysepki trzustkowe (Langerhansa): grupy komórek dokrewnych produkujących hormony białkowe

Nukleotydy w układach biologicznych

Sygnalizacja międzykomórkowa i wewnątrzkomórkowa

UKŁAD DOKREWNY cz. 2. beta. delta. alfa

Część V: Przekazywanie sygnałów. DO WYKŁADÓW Z PODSTAW BIOFIZYKI IIIr. Biotechnologii prof. dr hab. inż. Jan Mazerski

Hormony Gruczoły dokrewne

PODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz.i): wprowadzenie (komórki, receptory, rozwój odporności nabytej)

biologiczne mechanizmy zachowania seminarium + laboratorium M.Eng. Michal Adam Michalowski

Właściwości błony komórkowej

Transport przez błony

Organizacja tkanek - narządy

Czynności komórek nerwowych. Adriana Schetz IF US

PODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz. III): Aktywacja i funkcje efektorowe limfocytów B

HORMONY STERYDOWE I PODOBNIE DZIAŁAJĄCE

Rok akad. 2015/2016 Semestr zimowy, czwartek,

Lp. tydzień wykłady seminaria ćwiczenia

Cytokiny jako nośniki informacji

Właściwości błony komórkowej

oporność odporność oporność odporność odporność oporność

Transportowane cząsteczki CO O, 2, NO, H O, etanol, mocznik... Zgodnie z gradientem: stężenia elektrochemicznym gradient stężeń

Fizjologia człowieka

MECHANIZMY RUCHÓW KOMÓRKOWYCH - DZIAŁANIE ANESTETYKÓW NA KOMÓRKI

Właściwości błony komórkowej

Przekazywanie sygnałów w komórce

TKANKA ŁĄCZNA. Komórki. Włókna. Substancja podstawowa. Substancja międzykomórkowa

Komórka eukariotyczna

Immunologia komórkowa

Kanały jonowe i pompy błonowe

PROWADZĄCY: Prof. Nadzieja Drela Prof. Krystyna Skwarło-Sońta dr Magdalena Markowska dr Paweł Majewski

Joanna Bereta, Aleksander Ko j Zarys biochemii. Seria Wydawnicza Wydziału Bio chemii, Biofizyki i Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego

W odpowiedzi na bodźce (histamina, adrenalina, bradykinina, angitensyna II, trombina) w komórce uruchamiany jest system degradacji lipidów (lipazy).

Potencjał spoczynkowy i czynnościowy

Receptory nukleotydowe budowa i funkcje, historia i perspektywy

THE UNFOLDED PROTEIN RESPONSE

Odporność nabyta: Nadzieja Drela Wydział Biologii UW, Zakład Immunologii

Fizjologia człowieka

OPTYMALNY POZIOM SPOŻYCIA BIAŁKA ZALECANY CZŁOWIEKOWI JANUSZ KELLER STUDIUM PODYPLOMOWE 2011

Fizjologia człowieka

Układ wewnątrzwydzielniczy

Układ dokrewny. Hormony zwierzęce związki chemiczne wydzielane przez gruczoły i tkanki układu dokrewnego; mają funkcję regulacyjną.

Leczenie biologiczne co to znaczy?

Bliskie spotkania z biologią METABOLIZM. dr hab. Joanna Moraczewska, prof. UKW. Instytut Biologii Eksperymetalnej, Zakład Biochemii i Biologii Komórki

3. Farmakodynamika Interakcja lek-receptor Receptory zewnątrzi wewnątrzkomórkowe

Proteomika: umożliwia badanie zestawu wszystkich lub prawie wszystkich białek komórkowych

Przemiana materii i energii - Biologia.net.pl

Mechanochemiczny przełącznik między wzrostem i różnicowaniem komórek

Biologiczne mechanizmy zachowania

Cyklaza guanylanowa. Katarzyna Osytek. Warszawski Uniwersytet Medyczny

Dr. habil. Anna Salek International Bio-Consulting 1 Germany

Spis treści. 1. Jak powstają odmienne fenotypy komórek Budowa cząsteczkowa i funkcjonalne składniki błony komórkowej 29 SPIS TREŚCI / 7

Homeostaza 1. Biologiczne podstawy zachowania dla studentów psychologii. PŁ, KFZiE, UŚ 2008/2009. Homeostaza

Spis treści. 1. Wiadomości wstępne Skład chemiczny i funkcje komórki Przedmowa do wydania czternastego... 13

Właściwości błony komórkowej

Właściwości błony komórkowej

FIZJOLOGIA NA PODSTAWIE WYKŁADÓW

Krystyna Skwarło-Sońta Zakład Fizjologii Zwierząt Wykład

Tkanka nerwowa. neurony (pobudliwe) odbieranie i przekazywanie sygnałów komórki glejowe (wspomagające)

KLUCZ DO ARKUSZA MATURALNEGO Z BIOLOGII

Wybrane techniki badania białek -proteomika funkcjonalna

października 2013: Elementarz biologii molekularnej. Wykład nr 2 BIOINFORMATYKA rok II

POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTRUKCJA Z LABORATORIUM W ZAKŁADZIE BIOFIZYKI. Ćwiczenie 3 ANALIZA TRANSPORTU SUBSTANCJI NISKOCZĄSTECZKOWYCH PRZEZ

System błon w komórkach eukariotycznych. Transport przez błony plazmatyczne. Błona komórkowa - model płynnej mozaiki

Rozmnażanie i wzrost komórek sąściśle kontrolowane. Genetyczne podłoże nowotworzenia

HORMONY REGULACJA METABOLIZMU

Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach

Błona komórkowa - model płynnej mozaiki

Budowa i zróżnicowanie neuronów - elektrofizjologia neuronu

REGULACJA WYDZIELANIA HORMONÓW

Tkanka nerwowa. Komórki: komórki nerwowe (neurony) sygnalizacja komórki neurogleju (glejowe) ochrona, wspomaganie

ZAJĘCIA 1. uczenie się i pamięć mechanizmy komórkowe. dr Marek Binder Zakład Psychofizjologii

Transport pęcherzykowy

SEMINARIUM 8:

(węglowodanów i tłuszczów) Podstawowym produktem (nośnikiem energii) - ATP

V REGULACJA NERWOWA I ZMYSŁY

INICJACJA ELONGACJA TERMINACJA

TEST - BIOLOGIA WERONIKA GMURCZYK

Biochemia zwierząt - A. Malinowska

Błona komórkowa grubość od 50 do 100 A. Istnieje pewna różnica potencjałów, po obu stronach błony, czyli na błonie panuje pewne

Geny, a funkcjonowanie organizmu

Wiadomości naukowe o chorobie Huntingtona. Prostym językiem. Napisane przez naukowców. Dla globalnej społeczności HD.

Plan działania opracowała Anna Gajos

BIOENERGETYKA cz. I METABOLIZM WĘGLOWODANÓW I LIPIDÓW. dr hab. prof. AWF Agnieszka Zembroń-Łacny

Kosm os. PROBLEMY NAUK *BIÓI^G 1EZNY e n. Tom 46, 1997 Numer 4 (237) Strony

wielkość, kształt, typy

CORAZ BLIŻEJ ISTOTY ŻYCIA WERSJA A. imię i nazwisko :. klasa :.. ilość punktów :.

TRANSKRYPCJA - I etap ekspresji genów

Homeostaza. Regulacja hormonalna i nerwowa środowiska wewnętrznego. Rozwój odporności organizmu

WITAMY NA KURSIE HISTOLOGII

1. Model lipidowy - W roku 1895 Overton opierając się na fakcie, że substancje rozpuszczalne w tłuszczach wnikały do komórki bardziej efektywnie niż

Numer 3 (248) Strony PROBLEMY NAUK BIOLOGICZNYCH Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika

ZAKŁAD IMMUNOLOGII EWOLUCYJNEJ

WITAMY NA KURSIE HISTOLOGII

Rola wapnia w fizjologii i patologii neuronów

Biochemia widzenia. Polega na zamianie energii świetlnej na ruch atomów a następnie na sygnał nerwowy

Transkrypt:

Transmisja informacji (powtórzenie) Gabriel Nowak Definicje Ŝycia śycie jako ciągły przepływ informacji Zakład Cytobiologii i Histochemii, Collegium Medicum Uniwersytet Jagielloński Przepływ informacji komunikowanie się PRZEKAŹNICTWOSYNAPTYCZNE Komórka moŝe rozmawiać sama z sobą wysyłanie informacji do samej siebie (autoreceptory) - komunikacja autokrynna Komórka moŝe rozmawiać z sąsiednimi komórkami - komunikacja parakrynna Komórka moŝe rozmawiać z komórkami oddalonymi - komunikacja endokrynna dyfuzja PRZEKAŹNICTWOSYNAPTYCZNE komunikacja parakrynna dyfuzja action potential axoplasmic flow komunikacja autokrynna presynaptic receptors beta2 alpha2 NA postsynaptic receptors a1 a2 b1 b2 1

Wiele cząsteczek informacyjnych ( sygnałów ) (np. neuroprzekaźniki) nie moŝe przenikać przez błonę plazmatyczną. Komórki omijają ten problem przy pomocy receptorów transmembranowych. Są to białka umieszczone wewnątrz błony z domeną wiąŝącą ligand* na zewnątrz komórki i z wewnątrzkomórkową domeną *Ligand cząsteczka łącząca się z receptorem i rozpoznawana przez niego zewnątrz wewnątrz Zewnątrzkomórkowa domena wiąŝąca ligand Błona plazmatyczna Domena śródbłonowa Domena wewnątrzkomórkowa łączy z następnym etapem (moŝe mieć aktywność enzymatyczną) Wiele cząsteczek informacyjnych ( sygnałów ) (np. neuroprzekaźniki) nie moŝe przenikać przez błonę plazmatyczną. Komórki omijają ten problem przy pomocy receptorów transmembranowych. Są to białka umieszczone wewnątrz błony z domeną wiąŝącą ligand* na zewnątrz komórki i z wewnątrzkomórkową domeną, która sprzęga z następnym etapem szlaku sygnałowego *Ligand cząsteczka łącząca się z receptorem i rozpoznawana przez niego zewnątrz wewnątrz Zewnątrzkomórkowa domena wiąŝąca ligand Błona plazmatyczna Domena śródbłonowa Domena wewnątrzkomórkowa łączy z następnym etapem (moŝe mieć aktywność enzymatyczną) Receptory Aby białko było sklasyfikowane jako receptor (a nie tylko jako białko wiąŝące) muszą być spełnione odpowiednie kryteria: Specyficzność receptor powinien odróŝniać często bardzo podobne sygnały Wysokie powinowactwo sygnały występują często w niskich stęŝeniach receptory mogą wykrywać stęŝenia nm do pm Wysycalność komórka ma skończoną ilość receptorów, więc jest teŝ ogranoczona ilość cząstek liganda jaką komórka moŝe związać Odwracalność wiązanie ligand-receptor nie jest kowalencyjne kiedy spada stęŝenie liganda kompleks moŝe dysocjować Połączenie receptor przenosi sygnał od liganda do komórki Ostatnie kryterium najbardziej odróŝnia receptory od białek wiąŝących. Wtórne przekaźniki Czynniki o niskiej masie molekularnej produkowane w komórce przez enzymy stymulowane przyłączeniem liganda do receptora Cyklaza adenylowa Fosfolipaza C RozróŜniamy 3 (4) główne grupy wtórnych przekaźników: Błona plazmatyczna PIP 2 DAG Cykliczne nukleotydy: camp i cgmp Aktywacja przez podjednostkę białka G Cyclic AMP 2P i ATP YK Aktywacja przez kinazę tyrozynową IP 3 Aktywacja kinazy białkowej C Indukuje wzrost stęŝenia Ca 2+ w cytozolu Trójfosforan inozytolu IP 3 i diacyloglicerol DAG Jony wapnia Ca 2+ Aktywuje kinazę białkową A PIP 2 dwufosforan fosfatydyloinozytolu IP 3 trójfosforan inozytolu DAG - diacyloglycerol [Prostaglandyny (poch. kwasu arachidonowego)] 2

Stymulujący AC (Rs) β-adrenergiczny H 2-histaminowy D 1-dopaminowy A 2-adenozynowy RECEPTOR (R) Hamujący AC (Ri) 2-adrenergiczny M-cholinergiczny D 2-dopaminowy A 1-adenozynowy Na + Ca 2+ Peptydy (ANP, BNP, CNP...) GCAP GCAP Cytokiny (TNF, IFNγ,...) LPS Aktywacja czynników transkrypcyjnych Hormony (Ach, melatonina...) Ca 2+ R s β γ + AC - Cyklaza adenylanowa β γ R i Kanał jonowy -Mg 2+ cgmp Ekspresja i aktywacja indukowanej NOS NO Aktywacja konstytutywnej NOS ATP camp + PPi PDE cgmp -Mg 2+ cgmp 5 -AMP PKA PDE 2 PKG II np.: enzymy, receptory, kanały jonowe, białka cytoszkieletu czynniki transkrypcyjne Fosforylacja białek substratowych Odpowiedź biologiczna camp PDE 3 camp Kanał jonowy otwarty Napływ jonów do komórki PKG I Fosforylacja białek Fosforylacja białek agonista agonista receptor Gq PI PIP PIP 2 PLC-β DAG PKC Błona komórkowa receptor Gq PI PIP PIP 2 PLC-β DAG PKC Błona komórkowa IP 3 IP 4 Fosforylacja białek IP 3 IP 4 Fosforylacja białek inozytol IP 1 IP 2 IP 3 Ca 2+ inozytol IP 1 IP 2 IP 3 Ca 2+ Receptor IP 3 Receptor IP 3 Siateczka śródplazmatyczna Siateczka śródplazmatyczna Aktywacja fosfolipazy C (PLC) prowadzi do powstania trójfosforanu inozytolu (IP 3 ) Wapń Uniwersalny przekaźnik Kalmodulina DAG PKC PLC IP 3 łączy się z receptorem na ER i otwiera kanał Ca 2+ (część receptora) Kalmodulina moŝe aktywować pompy Ca 2+ na ER obniŝając cytoplazmatyczne [Ca 2+ ] Kalmodulina moŝe aktywować pompy wapniowe w błonach plazmatycznych obniŝając poziom cytplazmatycznego [Ca 2+ ] Ca 2+ uwolniony z ER łączy się z kalmoduliną co pozwala na aktywację innych białek kinaza Kalmodulina moŝe aktywować wiele białek np. kalmodulinozaleŝne kinazy Uniwersalnym przekaźnikiem sygnału wapniowego w komórce jest kalmodulina. WiąŜe ona 4 jony Ca 2+, co prowadzi do zmiany konformacji tego białka. Zmiany takie umoŝliwiają interakcję kalmoduliny z innymi białkami, które są przez nią aktywowane. Kalmodulina oddziałuje w komórce m. in. z: Fosfodiesterazą camp Cyklazą adenylanową Syntazą NO 3

On-Off Off przełącznik Większość sygnałów jest krótkotrwała i taka sama powinna być teŝ odpowiedź. Jeśli uruchomimy sygnał to trzeba go teŝ wyłączyć. Np.: błąd wyłączania sygnałów mitotycznych jest jednym z mechanizmów powstawania nowotworów. Poszukujemy więc systemów biochemicznych, które są zdolne do przełączania jednego stanu w drugi. W wielu systemach sygnałowych stany te są regulowane przez białka wiąŝące i/lub fosforylację białek On-Off Off Switches białka wiąŝące Białka wiąŝące naleŝą do dwóch grup: małych monomerycznych białek wiąŝących (np.: p21 ras ) i heterotrimerycznych białek G. Sposób wiązania / jest w obu przypadkach taki sam. β NIEAKTYWNE podjednostka reasocjuje zβγ γ P i podjednostka posiada aktywność azy > +P i Zmiana związanego w podjednostka oddysocjowuje od βγ AKTYWNE Aktywna podjednostka moŝe oddziaływać i aktywować następne etapy szlaku sygnałowego On-Off Off przełącznik białka wiąŝące Dobrym przykładem tego typu przełączania jest białko ras (p21 ras ). Ras jest małym (21 kda) monomerycznym białkiem które wiąŝe lub i ma aktywność azy Czynnik zmiany guaniny oddziałuje z ras NIEAKTYWNE aza ras stymulowana przez asocjację z białkiem aktywującym azy- (GAP) On p21 ras p21 ras p21 ras Off P i p21 ras Powoduje to zmianę związanego w Aktywowane ras oddziałuje i aktywuje następne komponenty układu sygnałowego AKTYWNE Aktywna aza hydrolizuje do I P i Kinazy białkowe Są fosfotransferazami enzymami przenoszącymi grupy fosforanowe na akceptor, którym jest białko Donorem fosforu jest głównie ATP Na drodze fosforylacji regulowana jest aktywność wielu enzymów, a takŝe kanałów jonowych i innych białek docelowych On-Off Off Switches Fosforylacja białek Kinazy białkowe przenoszą reszty fosforanowe z ATP na specyficzne aminokwasy Fosfatazy białkowe usuwają reszty fosforanowe z aminokwasów Kinazy białkowe zaleŝne od jonów wapniowych (Ca 2+ ) i kalmoduliny (CaM-PK) O C C C O H NH Seryna ATP ADP O C Fosforylacja Kinaza O - C C O P O NH O - O-Fosfoseryna Fosfataza O - O C C C O P NH O - P i O C C C O H NH Seryna Defosforylacja O Bierze udział w odpowiedzi komórki na zmiany w wewnątrzkomórkowym poziomie Ca 2 Zbudowana z jednej lub wielu podjednostek, z których wszystkie mają zdolność wiązania kalmoduliny i podlegają autofosforylacji 4

Pochodne kwasu arachidonowego Pochodne kwasu arachidonowego eikozanoidy (EKZ) Kwas arachidonowy jest uwalniany z fosfolipidów w komórkach stymulowanych przez wiele przekaźników, np. neurotransmittery neuromodulatory neurohormony ZaleŜność od receptorów i działanie wewnątrzkomórkowe pozwala zaliczyć je do systemu wtórnych przekaźników. prostaglandyny tromboksan leukotrieny Pierwsze przekaźniki Pochodne kwasu arachidonowego Kanały jonowe Neurotransmitery i inne przekaźniki zewnątrzkomórkowe receptor Białka G Eikozanoidy róŝnią się od klasycznych wtórnych przekaźników tym, Ŝe mogą przenikać przez błonę, dyfundować w przestrzeni zewnątrzkomórkowej i oddziaływać z receptorami na sąsiednich neuronach. Dzięki tej zdolności kaskada kwasu arachidonowego łączy komunikację transmembranową i międzykomórkową. Jest to waŝny sposób integracji odpowiedzi neuronów postsynaptycznych z aktywnością presynaptycznych zakończeń lub innych kontaktujących się komórek. Proces szybki Aktywacja lub hamowanie kanałów jonowych Wtórne przekaźniki camp cgmp Ca 2+ DAG IP 3 Przekaźniki trzeciorzędowe Fosforylacja białek Kinazy białkowe Białko-P białko-oh Fosfatazy białkowe ODPOWIEDŹ FIZJOLOGICZNA Proces krótkoterminowy Synteza i uwalnianie neurotransmittera Zmiana potencjału komórkowego Pamięć krótkotrwała EKZ NO Proces długoterminowy Zmiana ekspresji genów Synteza kanałów, receptorów, Przekaźników wewnątrzkomórkowych Synaptogeneza, uczenie i pamięć Prosta sygnalizacja Jeśli cząsteczka sygnałowa moŝe swobodnie przenikać przez błonę plazmatyczną i jest produkowana w (stosunkowo) duŝych ilościach to sygnalizacja jest bardzo prosta... Receptor wewnątrzkomórkowy W tym przypadku kortyzol (steroid) moŝe przenikać przez błonę gdzie łączy się z receptorem dla glukokortykoidów (GR). Ten receptor jest takŝe czynnikiem transkrypcyjnym i razem z kortyzolem przenika do jądra gdzie aktywuje transkrypcję odpowiednich genów. Kortyzol GR Jądro 5

Budowa receptora jądrowego HNF-4 Budowa receptora estrogenowego (ER) AF-1 DBD H LBD F A/B(AF-1) C(DBD) D(H) E(LBD) F AF-1 (activating factor-1) domena transaktywacyjna zawiera fragmenty TAF-1 warunkujące aktywność transkrypcyjną bez konieczności przyłączenia się estrogenu DBD (DNA-binding domain) wiąŝe receptor z DNA genu docelowego. Ma budowę palców cynkowych. DNA binding domain AF-1 DBD H LBD F H (hinge) umoŝliwia translokację receptora z cytoplazmy do jądra komórkowego LBD (ligand binding domain) odpowiada za przyłączenie się receptora do liganda oraz białek szoku cieplnego a takŝe uczestniczy w dimeryzacji receptora. Zawiera fragmenty TAF-2 warunkujące aktywność transkrypcyjną uzaleŝnioną od związania receptora z ligandem F funkcja jeszcze nie poznana 6

Aktywacja receptora estrogenowego Nie związane z ligandem receptory połączone są z kompleksem białek opiekuńczych Hsp (białka szoku cieplnego) Przyłączenie liganda powoduje zmiany konformacyjne w obrębie domeny LBD zawierającej fragment TAF-2 Aktywacja receptora estrogenowego (cd.) Aktywacja obszaru TAF-2 przez przyłączenie się białek SRC/p160 (steroid receptor coactivators) i CBP/p300 (CREB binding proteins) Tworzenie dimerów (przedostanie do jądra komórkowego???) Aktywacja receptora estrogenowego Przyłączenie dimera receptora estrogenowego do DNA Lokalizacja!! I II 7

Komórka moŝe rozmawiać sama z sobą wysyłanie informacji do samej siebie (autoreceptory) - komunikacja autokrynna Komórka moŝe rozmawiać z sąsiednimi komórkami - komunikacja parakrynna Komórka moŝe rozmawiać z komórkami oddalonymi - komunikacja endokrynna? PODSTAWY IMMUNOLOGII Układ odpornościowy (immunologiczny) to drugi pod względem inteligencji (po układzie nerwowym) komórkowy układ organizmu. Oba te układy mają zdolność: uczenia się zapamiętywania samoregulacji reagowania na bardzo róŝne bodźce zdolność do oceny tych bodźców z punktu widzenia organizmu ROZPOZNAJĄC I BRONIĄC TEGO, CO WŁASNE, UKŁAD ODPORNOŚCIOWY (IMMUNOLOGICZNY) SPRAWIA, śe śycie STAJE SIĘ W OGÓLE MOśLIWE; JEŚLI FUNKCJONUJE ŹLE, POWODUJE CHOROBY I ŚMIERĆ sir Gustav J.V. Nossal KAśDĄ FUNKCJĘ OBRONNĄ ORGANIZM MOśE REALIZOWAĆ NA KILKA RÓśNYCH SPOSOBÓW I ZAŁAMANIE JEDNEGO Z NICH NIE CZYNI NAS JESZCZE ZUPEŁNIE BEZBRONNYMI nabytaodpowiedźimmunologiczna (cechy: swoistość i pamięć) Komórki wrodzonaodpowiedźimmunologiczna Układu Immunologicznego: Limfocyty - rozpoznają antygeny patogenach Fagocyty (monocyty, makrofagi) - pochłaniają patogeny i degradują je Antygeny - cząsteczki rozpoznawane przez receptory na limfocytach (cząsteczka na powierzchni patogenu lub toksyna) Limfocyty (z komórek macierzystych szpiku kostnego): Limfocyty B (rozwijają się w szpiku) - wytwarzają przeciwciała (immunoglobuliny-rozpuszczalne receptory) Limfocyty T (rozwijają się w grasicy): współpraca z Limfocytami B Limfocyty T cytotoksyczne (Tc) - niszczą komórki zakaŝone wirusem Limfocyty T pomocnicze (TH)- koordynują odpowiedź immunologiczną - wytwarzają cytokiny 8

Immunoglobuliny (Ig) - białka surowicy krwi wytwarzane przez Limfocyty B - rozpuszczalne receptory wiąŝące swoiście tylko jeden antygen immunoglobulina Cytokiny cząsteczki, które przenoszą sygnały (informacje) pomiędzy limfocytami, fagocytami i innymi komórkami organizmu POSTAWY ENDOKRYNOLOGII Interferony (IFN), interleukiny (IL), czynniki: TNF, TNFβ, TGFβ 9

Komórka moŝe rozmawiać sama z sobą wysyłanie informacji do samej siebie (autoreceptory) - komunikacja autokrynna Komórka moŝe rozmawiać z sąsiednimi komórkami - komunikacja parakrynna Komórka moŝe rozmawiać z komórkami oddalonymi - komunikacja endokrynna KOMÓRKI ENDOKRYNOWE TO KOMÓRKI, KTÓRYCH GŁÓWNĄ ROLĄ JEST WYDZIELANIE HORMONÓW. Modele rozmieszczenia komórek endokrynowych: Zgromadzone w jednym narządzie tworzącym gruczoł dokrewny np. przysadka mózgowa, szyszynka Tworzące wyosobnione grupy komórek w innym wyspecjalizowanym narządzie np. w jajniku, jądrze, trzustce? Rozmieszczone pojedynczo pomiędzy innymi komórkami nabłonkowymi, szczególnie w jelicie, przypisane do rozproszonego układu neuroendokrynowego KONTROLA UKŁADU ENDOKRYNNEGO Ujemne sprzęŝenie zwrotne KONTROLA UKŁADU ENDOKRYNNEGO dodatnie sprzęŝenie zwrotne kontrola przez inhibicję kontrola metaboliczna rytmy wydzielnicze 10

Oś HPA (podwzgórze-przysadka-nadnercza) (hypothalamic-pituitary pituitary-adrenocortical) podwzgórze CRF(corticotropin-releasing releasing factor) receptory glukokortykosterydowe hipokamp receptory glukokortykosterydowe Oś HPA (hypothalamic-pituitary pituitary-adrenocortical) receptory glukokortykosterydowe Stres podwraŝliwe hipokamp receptory Glukokostykosterydowe podwzgórze CRF(corticotropin-releasing releasing factor) receptory glukokortykosterydowe przysadka receptory glukokortykosterydowe ACTH (adrenocorticotropine( hormone) przysadka receptory glukokortykosterydowe ACTH (adrenocorticotropine( hormone) kora nadnerczy GCs (glucocorticoids) glukokortykosteroidy -kortyzol kora nadnerczy GCs (glucocorticoids) kortyzol 11